xmavidis
Νεοφερμένος
Ο xmavidis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 117 μηνύματα.
11-03-07
12:43
Οι Έλληνες φιλόσοφοι, Ηράκλειτος και Αναξίμανδρος και αυτοί που άνηκαν στην σχολή των Ελεατών όπως ο Ξενοφάνης και ο Παρμενίδης υποστήριζαν ότι το στοιχείο που δημιουργεί τον κόσμο είναι 1 και είναι αιώνιο και αναλλοίωτο. Δηλαδή ούτε δημιουργείται ούτε φθείρεται. Στον κόσμο τίποτα δε χάνεται και τίποτα δε δημιουργείται εκ' του μη όντος, ούτε επιστρέφει στην ανυπαρξία.
Να λοιπόν ο λόγος που θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει λόγος να συμβολιστεί το μηδέν. Διότι θεωρούσαν ότι υπάρχει μια αδιαίρετη, αγέννητη και μη φθαρτή "ουσία" που αποτελεί τα πάντα και περιέχει τα πάντα. Τα όντα μέσα της γεννιούνται εκ' αυτής και στο τέλος καταλήγουν σε αυτήν έτσι ώστε να υπάρχει ισορροπία. Ταύτιζαν δηλαδή την έννοια του μηδενός με την έννοια του μη όντος. Και εφόσον το μη ον δεν υφίσταται δεν υπήρχε λόγος και να συμβολιστεί.
Ο Αναξίμανδρος επίσης υποστήριζε ότι υπάρχουν, υπήρξαν και θα υπάρξουν άπειροι κόσμοι και ότι το άπειρο δεν έχει αρχή ούτε τέλος και είναι άφθαρτο και αιώνιο.
Ας πάμε τώρα να δούμε τη γίνεται με την ινδική φιλοσοφία.
Στην ινδική φιλοσοφία η έννοια του μη όντος δεν υπήρχε. Η έννοια του μηδενός γι' αυτούς δε ταυτιζόταν με το μη ον αλλά με την αναδίπλωση της απόλυτης ουσίας (δηλαδή σκεφτείτε το σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει αρχικά και στη συνέχεια ξεφουσκώνει και φτάσει σε ένα "μηδενικό σημείο" και αρχίσει πάλι να φουσκώνει από την αντίθετη πλευρά και αυτό θα συμβαίνει επ' άπειρον).
Το μηδέν εισηχθεί για πρώτη φορά ως μαθηματική έννοια (πάντα όμως ως τη φιλοσοφική θεώρηση του) από τον Ινδό μαθηματικό-φιλόσοφο Bhascara.
Έδωσε και ιδιότητες στο 0. α+0=α,α-0=α και την ιδιότητα ότι αν βρίσκεται στον παρονομαστή προκύπτει μια ποσότητα που μένει η ίδια αν προσθέσουμε ή αφαιρέσουμε οποιονδήποτε αριθμό.
Σημείωση: Αν διαβάσετε για τη Κβαντική Βαρύτητα Βρόχων (θεωρία ενοποίησης) η οποία λέει ότι το σύμπαν δεν είχε αρχή ούτε θα έχει τέλος. Αλλά περνάει από την ανυπαρξία (όχι ουσιαστική ανυπαρξία αφού ο ίδιος ο χώρος δεν γίνεται να είναι απείρως μικρός) στην ύπαρξη και πάλι πίσω.
Περισσότερα για την ΚΒΒ. https://www.physics4u.gr/articles/2007/theories_universe1.html
Σου προτείνω το βιβλίο "Το Σύμπαν που αγάπησα", τόμος Ι. Έχει ένα κεφάλαιο αφιερωμένο πάνω στο θέμα του μηδενός. Το πώς αντιμετώπιζε το μηδέν η ελληνική και η ινδική φιλοσοφία και πώς το αντιμετωπίζουν τα σύγχρονα μαθηματικά.
Βιβλιογραφία: "Το Σύμπαν που αγάπησα - Εισαγωγή στην αστροφυσική", Δανέζης-Θεοδοσίου, 87-93
Υ.Γ. Συγνώμη αν σε κάποια σημεία δεν ήμουν ακριβής ή ερμήνευσα λάθος κάποια πράγματα. Αυτό οφείλεται στο ότι η κατανόηση μου πάνω στα θέματα αυτά βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο. Θα προσπαθήσω να το ψάξω περαιτέρω το θέμα και ίσως επανέλθω στο μέλλον με περισσότερα στοιχεία για το θέμα. Συμπληρώσεις, παρατηρήσεις, διορθώσεις δεκτές.
Να λοιπόν ο λόγος που θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει λόγος να συμβολιστεί το μηδέν. Διότι θεωρούσαν ότι υπάρχει μια αδιαίρετη, αγέννητη και μη φθαρτή "ουσία" που αποτελεί τα πάντα και περιέχει τα πάντα. Τα όντα μέσα της γεννιούνται εκ' αυτής και στο τέλος καταλήγουν σε αυτήν έτσι ώστε να υπάρχει ισορροπία. Ταύτιζαν δηλαδή την έννοια του μηδενός με την έννοια του μη όντος. Και εφόσον το μη ον δεν υφίσταται δεν υπήρχε λόγος και να συμβολιστεί.
Ο Αναξίμανδρος επίσης υποστήριζε ότι υπάρχουν, υπήρξαν και θα υπάρξουν άπειροι κόσμοι και ότι το άπειρο δεν έχει αρχή ούτε τέλος και είναι άφθαρτο και αιώνιο.
Ας πάμε τώρα να δούμε τη γίνεται με την ινδική φιλοσοφία.
Στην ινδική φιλοσοφία η έννοια του μη όντος δεν υπήρχε. Η έννοια του μηδενός γι' αυτούς δε ταυτιζόταν με το μη ον αλλά με την αναδίπλωση της απόλυτης ουσίας (δηλαδή σκεφτείτε το σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει αρχικά και στη συνέχεια ξεφουσκώνει και φτάσει σε ένα "μηδενικό σημείο" και αρχίσει πάλι να φουσκώνει από την αντίθετη πλευρά και αυτό θα συμβαίνει επ' άπειρον).
Το μηδέν εισηχθεί για πρώτη φορά ως μαθηματική έννοια (πάντα όμως ως τη φιλοσοφική θεώρηση του) από τον Ινδό μαθηματικό-φιλόσοφο Bhascara.
Έδωσε και ιδιότητες στο 0. α+0=α,α-0=α και την ιδιότητα ότι αν βρίσκεται στον παρονομαστή προκύπτει μια ποσότητα που μένει η ίδια αν προσθέσουμε ή αφαιρέσουμε οποιονδήποτε αριθμό.
Σημείωση: Αν διαβάσετε για τη Κβαντική Βαρύτητα Βρόχων (θεωρία ενοποίησης) η οποία λέει ότι το σύμπαν δεν είχε αρχή ούτε θα έχει τέλος. Αλλά περνάει από την ανυπαρξία (όχι ουσιαστική ανυπαρξία αφού ο ίδιος ο χώρος δεν γίνεται να είναι απείρως μικρός) στην ύπαρξη και πάλι πίσω.
Περισσότερα για την ΚΒΒ. https://www.physics4u.gr/articles/2007/theories_universe1.html
Σου προτείνω το βιβλίο "Το Σύμπαν που αγάπησα", τόμος Ι. Έχει ένα κεφάλαιο αφιερωμένο πάνω στο θέμα του μηδενός. Το πώς αντιμετώπιζε το μηδέν η ελληνική και η ινδική φιλοσοφία και πώς το αντιμετωπίζουν τα σύγχρονα μαθηματικά.
Βιβλιογραφία: "Το Σύμπαν που αγάπησα - Εισαγωγή στην αστροφυσική", Δανέζης-Θεοδοσίου, 87-93
Υ.Γ. Συγνώμη αν σε κάποια σημεία δεν ήμουν ακριβής ή ερμήνευσα λάθος κάποια πράγματα. Αυτό οφείλεται στο ότι η κατανόηση μου πάνω στα θέματα αυτά βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο. Θα προσπαθήσω να το ψάξω περαιτέρω το θέμα και ίσως επανέλθω στο μέλλον με περισσότερα στοιχεία για το θέμα. Συμπληρώσεις, παρατηρήσεις, διορθώσεις δεκτές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.