25-02-10
18:30
Ο Δόκτορας δεν νομίζω ότι μιλούσε για κάτι τέτοιο. Δεν ζήτησε υποταγή ούτε ξέχασμα από το άλλο μισό του ζευγαριού.
Νομίζω οτι αυτό εννοούσε όταν είπε:
Προσωπικά έχω μια έντονη τάση να παρατάω τα πολλά και τους πολλούς για έναν άνθρωπο (να μην πω τα πάντα) όχι από θυσία ή με το ζόρι, αλλά έτσι, απλά γιατί νοιώθω πλήρης και με ένα άτομο ειδικά όταν κι αυτό το άτομο δεν είναι μέσα στην τρελλή χαρά για πολλά πολλά τάτσι μήτσι κώτσι, αλλά δεν θα παράταγα ποτέ ένα άνθρωπο για πολλούς και πολλά.
Κατάλαβα λάθος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
17-02-10
12:44
Εδώ γελάνε (ξανά). Θα αποσιωπήσω εγώ τα συναισθήματα μου ή θα τα μετριάσω για να μην με πουν οι άλλοι κάπως ;; Εσύ για τους άλλους ζεις όταν αγαπάς ; Πραγματικά αν ο Chaos ένοιωσε 80 χρονών μ'αυτά που διάβασε, εγώ νοιώθω σήμερα νεκρός μ'αυτά που διαβάζω. Λες και το απόλυτο είναι προνόμιο μόνο των γυναικών. Ο άντρας που παρατά τα πάντα για μια γυναίκα δεν είναι άντρας. 'Εξοχα, συνεχίστε, εγώ πλέον δεν μπορώ να παρακολουθήσω το σκεπτικό σας που παρεπιτόντως έχει και υποβόσκοντα ρατσισμό άλλο γυναίκα - άλλο άντρας. Δεν χώρισες Himela επειδή τα'δωσες όλα, κάτι άλλο έφταιγε σίγουρα. 'Ισως το ότι αυτός δεν το εκτίμησε.
Μα το να μην παρατήσεις ή έστω βάλεις στην άκρη τους πάντες και τα πάντα γύρω σου δε σημαίνει οτι δεν αγαπάς το σύντροφό σου! Πώς βγάζεις αυτά τα συμπεράσματα; Ηλίθιο παράδειγμα: μου αρέσουν οι μπριζόλες, πεθαίνω γι' αυτές. Αν φάω μια μέρα φασολάδα και την παράλλη μπάμιες, μου αρέσουν λιγότερο οι μπριζόλες; Απλά η φασολάδα και οι μπάμιες μου έδωσαν κάτι άλλο από τις μπριζόλες. Θέλω να πω οτι η αγάπη για να είναι αληθινή κι απόλυτη δε σημαίνει οτι θα αποκλείσει κάποιος από τη ζωή του κι άλλες χαρές.
Επίσης: πώς μπορείς να εκτιμήσεις έναν άνθρωπο που δεν εκτιμά πάνω από όλα ο ίδιος τον εαυτό του; Γιατί εγώ έτσι είχα καταντήσει. Με το άλλοθι της αγάπης να δίνομαι τόσο πολύ ώστε με είχα χάσει στην πορεία, είχα αλλάξει χαρακτήρα, είχα γίνει ο άνθρωπος που ήθελε αυτός να είμαι. Δεν μπορείς να παίρνεις ανάσα από την ανάσα του άλλου. Δε γίνεται απλά. Γιατί αν αυτός φύγει, από πού θα παίρνεις ανάσα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
17-02-10
10:30
Ποιός είναι ποιός που θα καθορίσει ποιά είναι η πρώτη και ποιά η δεύτερη προτεραιότητα ενός ανθρώπου στην ζωή του ; Αυτή είναι η ελευθερία σας ; Η χλιαρότητα και "έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε" ; Σας την χαρίζω. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ ! Αλλά τι λέω, ψιλά γράμματα, σιγά μην πεθάνουμε στην φαστφουντάδικη κοινωνία.
Μου φαίνεται πολύ παράξενο να διαβάζω τέτοιες απόψεις από άντρα - αλλά αν μη τι άλλο επιβεβαιώνεις το ψευδώνυμό σου. Συνήθως οι γυναίκες είναι αυτές που για τα μάτια ενός άντρα παρατάνε τα πάντα και τους πάντες. Οι άντρες θες από εγωισμό, θες από ρεαλισμό, θες για να μην τους πούνε οι φίλοι τους μ...δουλους δεν το κάνουν.
Αν και σε νιώθω γιατί το έχω κάνει πολλές φορές κι έχω χάσει ανθρώπους για αυτό το λόγο, θα συμφωνήσω με τη Μαιντ οτι δεν είναι το λογικό. Η ζωή μας έχει πολλούς τομείς που - υποτίθεται οτι - τους έχουμε επιλέξει άρα μας ευχαριστούν. Δεν είναι λοιπόν λογικό να εξαφανίσουμε αυτούς τους τομείς για έναν άνθρωπο, έστω κι αν αυτός ο άνθρωπος μας φαίνεται ο άνθρωπος της ζωής μας. Εσύ το λες χλιαρότητα συναισθημάτων - εγώ το λέω ρεαλισμό. Γιατί όσο και να μας γεμίζει αυτός ο άνθρωπος, σίγουρα κι όλα τα υπόλοιπα που παρατάμε μας γεμίζουν κάπως, μας δίνουν κάτι. Δεν είναι λογικό να κάνουμε κάποιον δορυφόρο μας και να γυρίζουμε γύρω από αυτόν κλείνοντας τα μάτια στις υπόλοιπες χαρές της ζωής. Το έχω κάνει. Το αποτέλεσμα μάλλον το ξέρεις - αν δεν το ξέρεις στο λέω: τον έπνιξα τον άλλον, δεν τον άφηνα να αναπνεύσει, γιατί έπαιρνα πνοή από τη δική του ανάσα και δε μας έφτανε. Τώρα έμαθα. Δε θα ξανακάνω τα ίδια. Όχι γιατί αγαπώ λιγότερο. Αλλά γιατί κατάλαβα πως κανείς δεν είναι κανενός. Κι οτι όταν σταματήσει ο άλλος να μου δίνει την ανάσα του, εγώ θα μείνω χωρίς οξυγόνο.
Όπως είπε κι η Μάιντ, στο δικό μου κύκλο γύρω μου υπάρχουν 10 πράγματα-άνθρωποι-καταστάσεις. Αν χάσω το ένα, θα μου μείνουν τα 9. Αν χάσω και τα 8, θα μου μείνει έστω 1. Δεν μπορώ να έχω μόνο 1, γιατί μπορεί να το χάσω και τότε τι θα γίνει; Κάπου δε θα πρέπει να κρατηθώ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.