Φιλιον_Τερας
Διάσημο μέλος
Ο Φιλιον_Τερας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,031 μηνύματα.
03-03-10
22:15
εγω παλι δεν το εκανα. πρωτον γιατι σεβαστηκα τον πατερα μου που δεν το ηθελε και εμενα που δεν θα το αντεχα. αυτο στα 15 μου. ο κοινωνικος περιγυρος που πραγματικα τον ηξερε, το γνωριζε και το δεχτηκε, οι υπολοιποι πηγαν στο διαολο ετσι και αλλιως.Δυστυχώς πιστεύεις or not, κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις γιατί υπάρχει και ο κοινωνικός περίγυρος και πρέπει να γίνουν καθώς πρέπει. Εγώ πάντως τα έκανα. Μόνη μου. Στα 17 μου την πρώτη φορά.
εγω γνωριζω οτι κατα τη διαρκεια της ασθενειας το καταστημα κρατηθηκε απο την...αδερφη μου και με τη βοηθεια μας ξαδερφης. εγω δυστυχως ειχα σχολειο εκεινη την περιοδο και η μητερα μου ουσιαστικα εμενε στο νοσοκομειο, ολα αυτα που αναφερεις εγιναν απο εμας, πριν, και παλι απο ολους μας μετα.Γιατί τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο, οι λογαριασμοί πρέπει να πληρωθούν, οι δουλειές πρέπει να γίνουν, η δουλειά σου σε περιμένει, τα ρούχα δεν θα σιδερωθούν μόνα τους επειδή εσύ πενθείς, ή έπαθες κι εγώ δεν ξέρω τί... το φαγητό δεν σκοπεύει να μπει μονάχο του στην κατσαρόλα...
παντως, οσον αφορα το ποδοσφαιρο ηταν ακρως ηρωνικο, αφου με αφηνει πλεον αδιαφορο. απο εκει και περα, οχι δεν βαζω πλυντηρια, ουτε σιδερωνω, παρ ολα αυτα εγω θα ειμαι αυτος που συνηθως θα απλωσει-μαζεψει ρουχα, θα σκουπισει/ξεσκονισει/σφουγγαρισει, θα μαζεψει νεροχύτες θα παει σκουπιδια κ.ο.κ.
για να μπορεις να βιωνεις, πρεπει να αντιλαμβανεσαι, αν απλα βιωνεις τοτε εχεις απλα μια αποψη, αυτη που μονο βλεπεις.Έχω περάσει από το στάδιο της αντίληψης στο στάδιο του βιώματος.
Αν πάλι αποδειχθώ εκτός πραγματικότητος, θα το χαρώ πολύ που οι συνομήλικες μου της οικογενείας Μαίρης Παναγιωταρά είναι πια τόσο λίγες..
δεν λεω οτι η δικια μου "μητερα-γυναικα-εργαζομενη-insert title here" δεν κανει τιποτα. ακομα, θεωρω, οτι κανει τα περισσοτερα σε αυτη την οικογενεια, αφου ειναι και αυτη που φερνει εισοδημα στο σπιτι. σεβομαι και εκτιμω αφανταστα τοσο τη δουλεια που εκανε μαζι μας, οσο και ολη της τη σταση και στο παρελθον και στο παρον. τον περισσοτερο χρονο τον περασαμε μαζι της, αφου ο πατερας μου λογω εργασιας πολλες φορες εφευγε και μηνα απο την Ελλαδα.
ομως, οταν ειχε τη δυνατοτητα να μας εχει κοντα του, το εκανε. περναγε χρονο μαζι μας, μας επαιρνε μαζι του στο εξωχικο, για να μπορει και η μητερα μου να βγει και αυτη με τους δικους της φιλους, μαγειρευε κ.ο.κ.
το γεγονος οτι στις μερες μας η ισοτητα... ειναι ενα ανυπαρκτο πραγμα, νομιζω οτι θα συμφωνησεις οτι μπορει να περιγραφει απο τα δικα σου λεγομενα :
γιατι καμια αλλαγη σε νοοτροποιες δεν εγινε επειδη "πρεπει να γινουν τα πραματα καθως πρεπει", αφου στο τελος, κανενας στη κοινωνια δεν θα μεγαλωσει τα παιδια μου με αυτες τις αρχες, ασχετα αν θεωρητικα του μοιαζουν ιδεατεςΔυστυχώς πιστεύεις or not, κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις γιατί υπάρχει και ο κοινωνικός περίγυρος και πρέπει να γίνουν καθώς πρέπει. Εγώ πάντως τα έκανα. Μόνη μου. Στα 17 μου την πρώτη φορά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.