ruko
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ruko αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 320 μηνύματα.
09-03-10
17:52
Ισως με ενδιαφερουν ολες οι καταπιεσεις που γινονται στο ονομα της αγαπης(η αγαπη τυπου -εγω αυτα στα λεω ή στα κανω γιατι σ'αγαπαω!!!) και με αρκετους εδω μεσα δεν εχω προβλημα μ'αυτο που πιστευουν. Αυτο που συζηταμε εδω ειναι η πιεση μεσα απ'την αγαπη που στην συγκεκριμενη περιπτωση εχει ενα απιστευτα τρομερο και τρομαχτικο αλλοθι που λεγεται Θεος, σεβασμος, αγαπη κτλ.
Αυτό που λες είναι πολύ ενδιαφέρον. Είναι αλήθεια πως πολλοί μη θρησκευόμενοι γονείς εκβιάζουν τα παιδιά τους συναισθηματικά ή με άλλους τρόπους, αλλά μήπως η "παραβίαση" του θελήματος του γονιού αποκτά μεγαλύτερο ηθικό βάρος, όταν ξεφεύγει από τα πλαίσια της απλής προσωπικής σχέσης και γίνεται "αμάρτημα";
Ένα απλοϊκό παράδειγμα είναι το κλασικό "αν φύγεις από κοντά μου, θα πεθάνω" ή οποιοσδήποτε τέτοιος συναισθηματικός εκβιασμός. Ακούγεται αφελές αλλά πάντα πιάνει. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να ξεφύγει, αν καταλάβει ότι δεν μπορεί να είναι αυτός υπεύθυνος για την ευτυχία κάποιου άλλου. Όμως αυτός που έχει μεγαλώσει σε θρησκευόμενη ή θρησκόληπτη οικογένεια, εκτός από τον συναισθηματικό εκβιασμό, έχει απέναντί του ένα ολόκληρο σύστημα που του έχει διδάξει από μικρό την υπακοή, την υποταγή, την αυταπάρνηση κ.λπ. Κι ενώ ο εγωισμός, σε πολλά εισαγωγικά, είναι η υγιής αντίδραση σε περιπτώσεις εκβιασμού, πόσο εύκολο είναι για κάποιον να ξεφύγει, όταν έχει μάθει να θεωρεί τις επιθυμίες του αμαρτία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.