mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
08-05-10
02:05
Γενικοτερα, εγω παντως δε θα διαφωνησω μαζι σου.
Και πραγματι εχει πολλη μεγαλη διαφορα(καμμια σχεση στην πραγματικοτητα) το ''ειμαι ερωτευμενη'' απο το ''τον θελω ερωτικα''.
Απλως το ''θα συγχωρεσω μια σαρκικη και μονο απιστια'' θα το σκεφτω αρκετες φορες και θα το φιλτραρω αλλες τοσες.
Καλως/κακως ειμαι απο τις γυναικες που θελουν αποκλειστικοτητα κι αν αισθανθουν πως ισως απατουνται δε θα κοιμουνται τα βραδια και δε θα μπορουν να συνεχισουν τη σχεση. Μεχρι στιγμης δεν εχω αισθανθει στις μεγαλες σχεσεις μου πως ο φιλος μου με απατα μαλλον γιατι κανω τα παντα για να τραβω αμειωτο το ενδιαφερον του ωστε να θελει μονο εμενα, νιωθω πολυ σιγουρη σε αυτο με τον εαυτο μου. Οπως εσυ, ετσι κι εγω εχω κανει γενικοτερα καλες σχεσεις που ουσιαστικα εκαναν τον κυκλο τους και τελειωσαν.
Απο την πλευρα μου, οταν παψει το ερωτικο ενδιαφερον μου, μπορει να με χωρισει η να τον χωρισω. Θαχει ερθει το τελος της σχεσης μας. Χωρις καλο σεξ/ερωτικη διαθεση δεν παω πουθενα παρακατω.
Οταν δινεις στον αλλο το ''οκευ, το κανες αλλα σε συγχωρω'' εστω και μετα απο εναν γολγοθα του, το ξανακανει.
Ειναι ανθρωπινο ναι. Ισως ακουγεται ''καπως'' αυτο που λεω, πως ειναι ανθρωπινο. Γιατι δεν εχουν ολοι οι ανθρωποι τη δυναμη για κατανοηση του λαθους, την αυτογνωσια ωστε να δοκιμασουν αλλα να μην το ξανακανουν και δευτερη και τριτη και παει λεγοντας, φορα.
Τα δικαιωματα για το πως θα μας φερονται οι απεναντι μας συνηθως τα δινουμε εμεις. Βεβαια υπαρχουν και οι περιπτωσεις που το θρασος μεταφραζεται σε ''μου δωσες το δικαιωμα''. Δε μιλω γι αυτες τις περιπτωσεις. Μιλω γενικοτερα, με βαση πιθανοτητες και συνηθεις... διαπροσωπικες συνηθειες. (ωραιο, μπραβο μου. συνηθεις συνηθειες.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
06-05-10
21:12
Διαβαζοντας τα ποστ τα δικα σας για το θεμα με επιασε πανικος.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ .μα τον Αγιο που λεμε στο νησι ειμαι τελειος τρελη δηλ που δεν τον ζηλευω καθολου που τον θεωρω κουραστικο επειδη τηλεφωνει δεκαπεντε φορες την ημερα που δεν ανησηχω αν με κερατωνει που αν και τον αγαπαω σε ανθρωπινο επιπεδο τρελα δεν ειμαι ερωτευμενη και βαριεμαι μερικες φορες γιατι ειναι δεδομενο οτι θα ειναι εδω οταν τον χρειαστω στα δυσκολα αλλα αντιδρα το ειναι μου και πνιγομε απο αυτη την θαλασσα λατρειας καθημερινα που που και που θα ηθελα να υψωσει μια φωνη δεν ειμαι καλα λεμε που να με ταξω παναγια μου τη ηθελα και τα διαβαζα αντε παλι ενοχες βοηθειααααααααααααααααααααααααααα
Δεν ειναι τιποτα, θα σου περασει.
Εχεις επιλογες παντως.
η να χτυπιεσαι κι αλλο η να χωρισεις η να τον χιλιοπαρακαλασεις να σε κερατωσει (αντε με την σκεψη μονο) μπας και τσιμπησεις
η να μεινεις να τον απολαυσεις γιατι τελειος σιγουρα δεν ειναι και μια μερα θα στα κανει τα νερα, δηλαδη δε γλιτωνεις την μινι ανησυχια (δε μιλω για απατη, γενικοτερα μιλάω).
Το επιπεδο/σταδιο που περνας θελει πολλη μεγαλη προσοχη... ειναι ενα (απο τα μπολικα) μεταιχμιο μιας σχεσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
06-05-10
14:51
Πολύ σωστά τα λες...Ο άλλος είναι εκεί να στηρίζει την προσπάθεια σου όχι να κανει αυτος την προσπάθεια για σενα.
Διαφωνώ σε αυτό. Την προσπάθεια για αυτοβελτίωση την κάνεις αρχικά για σένα και πρεπει το κίνητρο να είναι αυτό και όχι η καλη σχέση. Η καλή σχέση προκύπτει μετά.
Συμφωνοι στο οτι μεσα στην σχεση πρεπει να υπαρχει κουβεντα και διαρκης επικοινωνια αλλα οταν αξιζει η σχεση. Οταν δεν αξιζει και δεν προχωραει οση προσπαθεια και αν γινει τιποτα δεν πετυχαινεις...
Δεν ξερω για σενα Μαρω(σε πειραζω), εγω οσες προσπαθειες κανω αυτοβελτιωσης ειναι για να εχω διπλα μου τους ανθρωπους που αγαπω. Οχι, μη μπερδευτεις, δε χαριζομαι ευκολα.
Ουσιαστικα, ναι μεν κανεις ατομικη προσπαθεια, αλλα πιστεψε με αν ζουσες σε ενα βουνο εξορισμενη, δε θα κανες αποπειρες αυτοβελτιωσης για να τα πηγαινεις καλα με τα βουβαλια και τις τιγρεις. Που ακομα κι εκει, πληρη επικοινωνια με τα ζωα θα την ειχες και θα πρεπε να την προσαρμοσεις. (Δες Μογλι, αγαπημενος)
Φυσικα ειναι ατομικη προσπαθεια, αλλα το κινητρο σου δεν ειναι μονο να σαι καλος ανθρωπος απο μονη σου, γιατι δε ζεις μονη σου. Να σαι καλος αλλα απεναντι σε ποιον? Δεν ειμαστε μονοι σε αυτο τον κοσμο κι οσες προσπαθειες γινονται ειναι για τις διαπροσωπικες μας σχεσεις. Ατομικα μεν, για το κοινο μας καλο δε.
Και φυσικα καθε προσπαθεια σε μεταμορφωνει και σε διαμορφωνει. Αν καθησεις προσεχτικα και το σκεφτεις, οι σχεσεις σου απο τοτε που γεννηθηκες με τους ανθρωπους σε διαμορφωσαν ως ενα βαθμο. Δεν εγινες αυτο που εισαι απο μονη σου. Επειτα καθεσαι κι αναρωτιεσαι, ποια ειμαι τελικα. Ειμαι αυτη που απο μονη μου εγινα αλλα ειμαι ταυτοχρονα κι αυτη που εγινα μεσα απο τις σχεσεις μου με τους αλλους. Μονη σου κανεις την δουλεια, αλλα με κινητρο σου να εισαι καλη κοπελα με καθαρη συνειδηση και οταν εσυ νιωθεις και καλα το περνας στον αλλο. Αυτη δεν ειναι η ουσια? Να μαστε ευτυχεις ωστε να δινουμε και την ευτυχια? Αλλιως τι να την κανω την αυτοβελτιωση δρωντας μονη μου? Δε θελω.
Πωπω φιλοσοφια μεσημεριατικα...
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Θα τον ρωτήσω αν ισχύει, γιατί ως τώρα αγχώνομαι οτι μπορεί κάποια στιγμή να απαυδήσει από τις συνεχείς μου προσπάθειες κι ίσως αναλύσεις.
ωχ θα τον τρελανει τον ανθρωπο
ρωτα τον με ... τακτ, ξερεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
06-05-10
14:22
Δεν είναι ο ψυχολόγος μου ο φίλος μου, όσο κι αν θέλει να με βοηθήσει για πόσο θα αντέξει να το κάνει;;; Μόνη μου πρέπει να παλέψω να το διώξω από πάνω μου.
Ακριβως Χιμ! Οταν ομως κανεις προσπαθεια γι αυτο μονη σου με κινητρο σου μια καλη, ομορφη σχεση, να κανεις εναν ανθρωπο ευτυχισμενο (εχεις δει τι θελει και πως το θελει και το δοκιμαζεις) και το βλεπει εκεινος, το εκτιμα περισσοτερο οταν σε λατρευει και σε λατρευει ακομα περισσοτερο! Κι εσυ το ιδιο δε θα νιωθες? Κι οχι μονο στις ερωτικες σχεσεις, σε ολες τις σχεσεις. Γενικα πιστευω πολυ στην κουβεντα στις σχεσεις, στην επικοινωνια και στη συνεχη προσπαθεια. (Μαρω ειναι η προσπαθεια που σου ελεγα στο αλλο θεμα πριν καιρο)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
06-05-10
13:58
Μου επιτρεπετε κοριτσια να κανω μερικες παρατηρησεις? (αν δε θελετε, βαλτε μου μια αρνητικη να ξερω πως ενοχλησε)
Κι αυτο γιατι αναλυω και δικες μου διαπιστωσεις πανω στις σχεσεις μου.
αυτο νομιζω εχει να κανει με ατομικο προβλημα, ανασφαλειες προσωπικες. Δεν εχει να κανει με τον αλλο. Απο την αλλη, καποιος που σε αγαπα, δουλευει πανω σε αυτο μαζι σου και το λυνετε. Αν λυνεται. Θελει περισσοτερη δουλεια η εργασια με τον Εαυτο παρα με τους αλλους γυρω μας.
Αυτο παλι με τον χαρακτηρα σου εχει να κανει. Προφανως δεν εξαφανιζεσαι μονο στον φιλο σου οποτε εχετε τις μαυρες σας, αλλα γενικοτερα χανεσαι οταν κατι σε χαλασει. Μενεις μονη και το λυνεις μονη με ηρεμια. Γιαυτο σε ανακουφιζει. Ομως αφου σε ανακουφιζει, γιατι το θεωρεις λαθος? Ισως να θεωρειται λαθος απο τον φιλο σου, ομως εκει χρειαζεται η αμοιβαια καταννοηση. Εχω μια φιλη που οποτε εχει τις μαυρες της χανεται. Μου πηρε χρονια για να παψω να εκνευριζομαι. Το αποδεχτηκα τελικα. Προτιμω αυτη τη συμπεριφορα απο εναν ανδρα παρα την καταπιεση πχ της Χιμ. Οταν με καταπιεζουν παθαινω ασφυξια και ξενερωνω, οσο κι αν θελω τον αλλο, πιστυω πολλες φορες πως γινομαι η κρεμαστρα του, παρα ο συνοδοιπορος του.
Ολες το χουμε λιγο πολυ αυτο, τη ζηλεια. Με το περας των χρονων και των εμπειριων μαθαινεις να την συγκρατεις, οταν νιωθεις ενδομυχα πως δεν ειναι δικαιολογημενη. Σε αυτο μπορει να βοηθησει και ο συντροφος, οταν του χεις μιλησει ανοιχτα πως δε θελεις να σε προκαλει. Υπαρχει φορμουλα σε αυτο πιστευω αρκει να υπαρχει αγαπη και ερωτας κι ολα γινονται.
Το δευτερο κομματι σου το χω ζησει κι εγω. Ηταν τοτε που καταλαβα πως το να προσπαθεις να αλλαξεις εναν ανθρωπο, ειναι σα να προσπαθεις να εισαι με εναν αλλο ανθρωπο, κι ισως τελικα αυτος να μην ειναι αυτος που θελεις. Αλλα να θελεις να ειναι ενας αλλος. Μολις το διαπιστωσα, χωρισα. Δεν ειναι ωραιο ουτε να εισαι με καποιον που δε θελεις πραγματικα, ουτε να νιωθει ο αλλος πως δεν ειναι αρκετος. Εχω νιωσει και το αντιστοιχο, να θελει καποιος να με αλλαξει. Ειναι σοβαρος λογος να δυαλυσεις μια σχεση, αυτος.
Κι αυτο γιατι αναλυω και δικες μου διαπιστωσεις πανω στις σχεσεις μου.
Το μεγαλύτερο λάθος μου είναι οτι πιέζω κάποιες φορές τον άλλον με την έννοια οτι θέλω να περνάμε πολύ χρόνο μαζί κι αυτό καταντάει κουραστικό. Εγώ βέβαια το κάνω από αγάπη, έτσι καταλαβαίνω εγώ την αγάπη, το συνέχεια μαζί. Έχω δει όμως οτι είναι λάθος και προσπαθώ να το αλλάξω.
αυτο νομιζω εχει να κανει με ατομικο προβλημα, ανασφαλειες προσωπικες. Δεν εχει να κανει με τον αλλο. Απο την αλλη, καποιος που σε αγαπα, δουλευει πανω σε αυτο μαζι σου και το λυνετε. Αν λυνεται. Θελει περισσοτερη δουλεια η εργασια με τον Εαυτο παρα με τους αλλους γυρω μας.
εγω πχ κατι που μπορω να κανω ειναι να εξαφανιστω για μια ολοκληρη μερα χωρις να απανταω ουτε σε τηλεφωνα ουτε τιποτα...αλλα καμια φορα αυτο με βοηθαει να ξεφυγω λιγο...
Αυτο παλι με τον χαρακτηρα σου εχει να κανει. Προφανως δεν εξαφανιζεσαι μονο στον φιλο σου οποτε εχετε τις μαυρες σας, αλλα γενικοτερα χανεσαι οταν κατι σε χαλασει. Μενεις μονη και το λυνεις μονη με ηρεμια. Γιαυτο σε ανακουφιζει. Ομως αφου σε ανακουφιζει, γιατι το θεωρεις λαθος? Ισως να θεωρειται λαθος απο τον φιλο σου, ομως εκει χρειαζεται η αμοιβαια καταννοηση. Εχω μια φιλη που οποτε εχει τις μαυρες της χανεται. Μου πηρε χρονια για να παψω να εκνευριζομαι. Το αποδεχτηκα τελικα. Προτιμω αυτη τη συμπεριφορα απο εναν ανδρα παρα την καταπιεση πχ της Χιμ. Οταν με καταπιεζουν παθαινω ασφυξια και ξενερωνω, οσο κι αν θελω τον αλλο, πιστυω πολλες φορες πως γινομαι η κρεμαστρα του, παρα ο συνοδοιπορος του.
η ζήλεια και το να προσπαθω να αλλάξω τον άλλο που έχω απέναντι μου.
Ολες το χουμε λιγο πολυ αυτο, τη ζηλεια. Με το περας των χρονων και των εμπειριων μαθαινεις να την συγκρατεις, οταν νιωθεις ενδομυχα πως δεν ειναι δικαιολογημενη. Σε αυτο μπορει να βοηθησει και ο συντροφος, οταν του χεις μιλησει ανοιχτα πως δε θελεις να σε προκαλει. Υπαρχει φορμουλα σε αυτο πιστευω αρκει να υπαρχει αγαπη και ερωτας κι ολα γινονται.
Το δευτερο κομματι σου το χω ζησει κι εγω. Ηταν τοτε που καταλαβα πως το να προσπαθεις να αλλαξεις εναν ανθρωπο, ειναι σα να προσπαθεις να εισαι με εναν αλλο ανθρωπο, κι ισως τελικα αυτος να μην ειναι αυτος που θελεις. Αλλα να θελεις να ειναι ενας αλλος. Μολις το διαπιστωσα, χωρισα. Δεν ειναι ωραιο ουτε να εισαι με καποιον που δε θελεις πραγματικα, ουτε να νιωθει ο αλλος πως δεν ειναι αρκετος. Εχω νιωσει και το αντιστοιχο, να θελει καποιος να με αλλαξει. Ειναι σοβαρος λογος να δυαλυσεις μια σχεση, αυτος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
05-05-10
18:06
Το μεγαλυτερο λαθος που μπορει να γινει σε μια σχεση ειναι να την θεωρησεις λαθος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.