Isiliel
Επιφανές μέλος
Μα κι εμείς καλέ μου, γι' αυτό θέλουμε να ξέρουμε πέντε πράγματα. Για να σας ξεκουράζουμε! :8)ενα ειναι σιγουρο.. οτι εμεις θα σας βοηθαμε ,όπως μπορουμε..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Δεν θα το έλεγα ότι αυτή η διαδικασία εντάσσεται στα πλαίσια των καθημερινών οικιακών μαστορεμάτων!Η αλλαγή ενός πίνακα είναι διαδικασία που εντάσσεται μέσα στα πλαίσια των "μαστορεμάτων" και φυσικά όλοι έχουμε έναν τέτοιο μέσα στο σπίτι!
Να αλλάξεις μια ασφάλεια στον πίνακα μάλιστα, αλλά ολόκληρο τον πίνακα πόσο συχνά πια χρειάζεται και πόσοι άνδρες που δεν έχουν σχέση με ηλεκτρολογικά ξέρουν να το κάνουν;!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Για κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα όποιον ζει μόνος του, το να πιάνουν τα χέρια του στα μαστορέματα αλλά και στα οικοκυρικά, κέρδος είναι.
Αν χρειαστεί να συνδεθεί ηλεκτρικός πίνακας, θα φωνάξω τον ειδικό, όπως εάν χρειαστεί κάτι παραπάνω από το ράψιμο ενός κουμπιού, θα πάω στη μοδίστρα. Παραπάνω έλεγα ότι πρέπει να απενοχοποιηθεί η αναζήτηση βοήθειας...
Ό,τι ξέρει κανείς, καλό είναι και για ό,τι δεν γνωρίζει, ευτυχώς υπάρχουν και ειδικοί.
Μην αγχώνεστε! Πάντα θα σας έχουμε ανάγκη αγόρια... με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Χε χε...την ώρα που έγραφα το μήνυμά μου, σκεφτόμουν να βάλω παρόμοια σημείωση!--Και επίσης κάπου εδώ οφείλω να επικαλεστώ τη μαρτυρία των μελών του φόρουμ που με έχουν δει να επιβεβαιώσουν ότι δεν είμαι η ...θηλυκή εκδοχή του Σουγκλάκου νομίζω
Το επιβεβαιώνω εγώ! Η Ρέζι είναι γυναίκα με τα όλα της και σίγουρα δεν θυμίζει το Σουγκλάκο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
καλα..και τα επιπλα που παιρνετε εσεις οι γυναικες πω΄ς τα συναρμολογειτε?ολα μονες σας ή ζητατε και βοηθεια?
τοσες βιδες αλεν πρεπει να βιδωσετε..
Άκου Αγγελούκο μου (που έχεις και το όνομα του πρώην άνδρα μου ) να σου πω μια ιστορία:
Από όταν ήμουν μικρό παιδάκι μου άρεσαν τα μαστορέματα γιατί τα είχα για παιχνίδι και δεν έτυχε ποτέ κανείς να μου πει "δεν είναι αυτό για σένα", "δεν μπορείς εσύ", "φύγε από εδώ, πήγαινε να παίξεις με τις κούκλες σου" κτλ, (τώρα που το σκέφτομαι, η μάνα μου το έκανε αυτό για τις δουλειές του σπιτιού και μάλλον γι' αυτό δεν έγινα καμιά σπουδαία νοικοκοιρά ).
Όταν ήμουν περίπου 6 ετών καθόμουν δίπλα στον πατέρα μου όταν μαστόρευε και σκάλιζα τα εργαλεία του και ρωτούσα "τι είναι αυτό;", "τι είναι το άλλο;". Πήρα λοιπόν που λες ένα παλιό ξυπνητήρι, που το είχαν για χαλασμένο και μου το είχαν αφήσει να παίζω, πήρα κι ένα κατσαβίδι και το ξεβίδωσα. Χάζεψα όλα εκείνα τα γρανάζια και τα ελατήρια και μετά το ξανα-έκλεισα (κλασικό παιχνίδι αυτό για ένα παιδί...). Φαίνεται το μόνο πρόβλημα του ξυπνητηριού ήταν η σκόνη που είχε συσσωρευτεί με τα χρόνια και ως δια μαγείας, όταν το ξανα-βίδωσα το ξυπνητήρι δούλευε!
Σκέψου ακόμη θυμάμαι τη χαρά που ένιωσα!
Από τότε, δεν σταμάτησα ποτέ να μαστορεύω, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με παταγώδη αποτυχία. Κυρίως, δεν σταμάτησα ποτέ να ενδιαφέρομαι για τα μαστορέματα και να παρακολουθώ, όποτε μου δινόταν η ευκαιρία. Με τον ίδιο τρόπο που "μαστόρευα", έφτιαχνα κρεβατάκια για τις κούκλες μου, κατασκευές από χαρτί και άλλα υλικά, σπιτάκι από χαρτόκουτα... ήταν όλα ένα παιχνίδι!
Πολύ αργότερα, παντρεύτηκα και είχα άντρα στο σπίτι για τις μαστοριές, όμως άμα έχεις κολλήσει στο μικρόβιο δεν σταματάς...
Ευτυχώς δηλαδή, γιατί ο μπαμπάς κάποια στιγμή μας άφησε χρόνους και ο συζυγάτωρας μας άφησε... σύξυλες.
Έτσι αναγκάστηκα και τον υπολογιστή μου να ανοίγω και πρίζες να αλλάζω και έπιπλα από το ΙΚΕΑ να συναρμολογώ και σκηνή να στήνω και χαρταετό να πετάω.
Το 'χα καμάρι όταν πηγαίναμε να πετάξουμε χαρταετό και οι μπαμπάδες κοιτούσαν εμένα και την κόρη μου με μισό μάτι όταν φτάναμε, και τελικά ο δικός μας χαρταετός πετούσε πρώτος και με διαφορά Πάλι καλά που με είχε μάθει ο καλός μου ο μπαμπάκας να φτιάχνω τα ζύγια, να υπολογίζω πόση ουρά χρειάζεται κτλ. Σκέψου πώς θα ένιωθε το κοριτσάκι μου αν δεν μπορούσαμε να πετάξουμε χαρταετό επειδή ήμασταν δυο γυναίκες μόνες. Τώρα πλέον με βοηθάει κι εκείνη σε όλες τις μαστοριές!
Άμα έχουμε και πρόθυμο άνδρα στην παρέα, ακόμη καλύτερα! Λίγη μυική δύναμη δεν βλάπτει, τουλάχιστον όμως μπορούμε να ιδρώνουμε όλοι μαζί και να διασκεδάζουμε! Και αν μη τι άλλο, μπορώ να ξεχωρίσω μια πένσα από μια τανάλια και να βοηθήσω όποιον άνδρα μαστορεύει δίπλα μου, δίνοντάς του εργαλεία.
Παραμένει πάντα ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό παιχνίδι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω οτι πρέπει ντε και καλα η γυναίκα να κάνει γυναικείες δουλειες και ο άνδρας ανδρικες. Απλα θέλω να πω οτι ο άνδρας ανεξαρτήτα πως βοηθάει μέσα στο σπίτι πρέπει να σου αποπνέει εναν αέρα ότι οτιδήποτε συμβεί στην κοινη σου πορεία μ'αυτόν θα μπορέσει να ανταποκριθεί και να σταθεί δίπλα σου(βέβαια το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες).Εάν δεν εινα ικανος για τα απλά καθημερινά πράγματα και ζητάει βοήθεια ακόμα και γιαυτά, τότε πως θα σου σταθεί στις πραγματικές αναποδιές της ζωής?Εάν ζητάει βοήθεια για αυτά τα απλα καθημερινά πράγματα (μαστορικά εννοώ) τοτε ειναι σιγουρότατο ότι όταν συμβει κάτι πραγματικά σοβαρό πάλι βοήθεια θα ζητήσει.
Ο άνδρας πρέπει να αποπνέει σιγουρια και ασφάλεια.
Δεν παίζουν ρόλο ούτε τα χρηματά του ούτε η ομορφιά του.
Έστω για εμένα
Ο τελευταίος λόγος που μαστορεύει κάποιος, είναι η εξασφάλιση κοινωνικής ταυτότητας και η πιστοποίηση ότι αντέχει στις δυσκολίες. Πέραν της πρακτικής αναγκαιότητας είναι ευχαρίστηση και διασκέδαση για κάποιους να μαστορεύουν.
Οι σοβαρές αναποδιές της ζωής, συνήθως απαιτούν ψυχική δύναμη και πνευματική καθαρότητα, παρά μυική δύναμη και επιδεξιότητα.
Για παράδειγμα, ο πατέρας μου ο οποίος ήταν δεινός μάστορας, (απ' αυτόν έμαθα άλλωστε να μαστορεύω) λιγοψυχούσε εύκολα στη θέα αίματος, με αποτέλεσμα όταν η μητέρα μου είχε ένα αιμορραγικό περιστατικό, να λιποθυμήσει και να μην καταφέρει να της προσφέρει τη βοήθειά του.
Επίσης, θεωρώ πως είναι καιρός να απενοχοποιήσουμε την αναζήτηση βοήθειας.
Δεν είναι κακό να ζητάς βοήθεια όταν γνωρίζεις πως τη χρειάζεσαι. Κακό είναι να μην τη ζητάς ενώ την έχεις ανάγκη.
Το να μπορείς να αξιολογήσεις δε, πότε χρειάζεσαι βοήθεια και να τη ζητήσεις, είναι ίσως μια τέχνη που ξεπερνά σε επιδεξιότητα και τον πιο ταλαντούχο μάστορα.
Σημείωση Editor:
Το μήνυμα μεταφέρθηκε εδώ από διάσπαση του θέματος: Τι είναι αυτό που κάνει τη γυναίκα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση Editor:
Το μήνυμα μεταφέρθηκε εδώ από διάσπαση του θέματος: Τι είναι αυτό που κάνει τη γυναίκα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.