DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
11-07-10
12:03
-Πως σου βγαίνει, όταν σου βγαίνει, ν' απευθύνεσαι, φίλτατε, σε οποινδήποτε θεό;
Μεγάλε. Αν και σπάνια απευθύνομαι σε θεούς, προτιμώ τις θεές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
11-07-10
11:14
… στο internet είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα… γιατί άραγε?
γιατί στο ίντερνετ είναι όλα διαφορετικά και όλα αλλιώς, γιατί δεν είναι η πραγματικότητα. Γιατί είναι matrix. Το να απεθυνόμουν στον πληθυντικό σε ένα φάντασμα το βρίσκω αστείο, με την ίδια έννοια που δεν μου βγαίνει να απευθύνονομαι στον πληθυντικό στον όποιο φαντασμα(γορικό) θεό με εκείνο το "Σου".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
11-07-10
10:42
[Επεξεργασία] Αντιρρήσεις για τη χρησιμοποίησή του
Ένας από τους κύριους λόγους που κάποιοι αντιτίθενται στη χρησιμότητα του πληθυντικού ευγενείας στις καθημερινές συναναστροφές, έχει να κάνει κυρίως με το διαχωρισμό των ανθρώπων, υπογραμμίζοντας την ταξική τους διαστρωμάτωση, την οικονομική διαφορά ή το μορφωτικό χάσμα και χωρίζει τους ανθρώπους σε άξιους του σεβασμού και της τυπολατρικής ευγένειας αφ' ενός και ανάξιους της ισότιμης κοινωνικής αναγνώρισης αφ' ετέρου.
Κατά μία άλλη έννοια αυτός ο παράδοξος πληθυντικός αντιτίθεται στο λόγο (τη λογική) των Αρχαίων Ελλήνων, εντασσόμενος στην ελληνική γλωσσική παράδοση από έξωθεν επιβολή. Ο πληθυντικός ευγενείας δεν συναντάται σε κανένα αρχαίο κείμενο, αλλά και σε απολύτως κανένα θρησκευτικό κείμενο (π.χ., προσφώνηση προς το Θεό: Γεννηθήτω το θέλημά Σου και όχι το θέλημά Σας). Επίσης από καθαρά γλωσσικής άποψης, δημιουργείtαι σολοικισμός. (Π.χ. στη φράση "Σας βλέπω στεναχωρημένο σήμερα", η λογική δομή θα ήταν "Σας βλέπω στεναχωρημένους σήμερα") κάτι που καταδεικνύει ότι δεν έχει απορροφηθεί πλήρως το φαινόμενο. [3]
Κατ' άλλους η επιμονή στη διατήρηση και περαιτέρω επέκταση του πληθυντικού έχει να κάνει με τα όλο και περισσότερο συνεχιζόμενα φαινόμενα αγένειας στην καθημερινή ζωή, παρά το γεγονός ότι η ευγένεια είναι ζήτημα ήθους και όχι γραμματικής.
Συμφωνώ με την τελευταία πρόταση, ότι η ευγένεια είναι ζήτημα ήθους και όχι γραμματικής. Αλλά, υπάρχει πάντα αυτό το αλλά...Ο διευθυντής της μητέρας μου, ήταν 80 ετών και η μητέρα μου δούλεψε γι'αυτόν μερικές δεκαετίες. Πάντα της μιλούσε στον πληθυντικό. Τα παιδιά του, του μιλούσαν στον πληθυντικό πάντα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν ζεστά και τρυφερά μαζί του, αφού του λέγανε και "μπαμπακούλη μου", "μπαμπά μου", αλλά πάντα τους άκουγα να λένε "Μπαμπά ελάτε, περιμένει το αυτοκίνητο". Σαν κάτι ελληνικές ταινίες Τζένη Καρέζη με Λάμπρο Κωνσταντάρα. Τί ωραία εποχή, άλλος κόσμος. Τί ωραίος και καταδεκτικός ταπεινός άνθρωπος. Είχε μάθει ωστόσο την αξία της ιεραρχίας και του σεβασμού. 'Ηταν ο πρώτος που με υποψίασε περί τίνος είδους απάτη είναι ο σοσιαλισμός και η επίδοξη ισοπέδωση των πάντων στο όνομα μιας τάχα ισότητας και αν και συνειδητός χριστιανός -πιο χριστιανός δεν γινόταν - δεν σοσιάλιζε στο παραμικρό. Δεν πίστευε δηλαδή στην ισότητα, αλλά στο δίκαιο και στην φιλανθρωπία, και με φιλανθρωπίες βοηθούσε τους φτωχούς. 'Ισες ευκαιρίες πρέπει να έχουμε όλοι, ίσοι δεν είμαστε όμως. Αν και ήταν συνειδητός της λεγόμενης συντηρητικής παράταξης και από τους καλούς παλιούς επιχειρηματίες που σήμερα σπανίζουν, ήταν ο πιο οικείος διευθυντής. Αντίθετα, αργότερα διευθυντές ή συνεργάτες που με έλεγαν αγορίνα μου ή "μεγάλε", με έκλεβαν και με κορόιδευαν πάντα. Πληθυντικό ευγενείας έχει και η γερμανική γραμματική, αλλά προσωπικά δεν βρίσκω τους γερμανούς περισσότερο αγενείς από εμάς, και σίγουρα δεν τους χαρακτηρίζει η ψεύτικη ευγένεια που χαρακτηρίζει τους 'Αγγλους που δεν έχουν πληθυντικό ευγενείας στην γραμματική. 'Επειτα, το να μην υπάρχει στην γραμματική πληθ. ευγενείας, όταν επικοινωνούν με κάποιον μεγαλύτερο, το you το εννοούν με τελείως διαφορετικό τρόπο απ'οτι το δικό μας "εσύ". Μάλλον πρόκειται απλά για γλωσσική φτώχεια, όπως δεν έχουν άλλη λέξη για τον έρωτα και άλλη για την αγάπη. Λένε i love you και ξεμπερδεύουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.