Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-09-10
00:06
Βρε Μπούι μου, την ίδια μαμά είχαμε καλή μου; Ελπίζω η δική σου να ζει και να βασιλεύει, άι σε καλό σου, μου τη θύμισες και συγκινήθηκα...
Έτσι ακριβώς έμαθα κι εγώ να μαγειρεύω. Η μόνη διαφορά είναι πως τα υγιεινά της φαγητά, φακές, φασολάδα, σπανακόρυζο, κλπ, μου άρεσαν ανέκαθεν τόσο πολύ, που τα προτιμούσα από τις μπριζόλες φερ' ειπείν και τα σουβλάκια. Έτσι, όταν μετά το θάνατό της έμεινα μόνος μου για εννιά περίπου μήνες, έτρωγα μόνο φαγητά που μαγείρευα εγώ κι ας λένε ότι όταν είσαι μόνος δεν σου πάει η καρδιά να μαγειρέψεις. Junk food, μόνο μια φορά την εβδομάδα είχε το πρόγραμμα, έτσι για αλλαγή...
Θα ήθελα να σχολιάσω και κάτι ακόμη, σε συνδυασμό των όσων είδα στο βίντεο κι όσων είπαμε με την Σίμπυ:
Ξαφνικά συνειδητοποίησα τον μέγιστο και σημαντικότατο ρόλο που είχε η γυναίκα (έστω η μάνα) στις παλιές κοινωνικές δομές. Η ανάληψη της διατροφής από εκείνην, είναι μία από τις πιο σημαντικές -αν όχι η πιο σημαντική- λειτουργίες της οικογενειακής ζωής, εάν θεωρήσουμε την οικογένεια ως μια ομάδα που αγωνίζεται από κοινού για την επιβίωσή της. Το πόσο σημαντική είναι αυτή η εργασία, μπορεί να το κατανοήσει κάποιος από το εξής παράδειγμα: Γνωρίζουμε ότι στη ναυσιπλοΐα, δηλαδή στα καράβια, το μεγαλύτερο ποσοστό των θανάτων που σημειώνονται (ειδικά στα παλιότερα χρόνια) ΔΕΝ οφείλονται σε πνιγμό, αλλά σε τροφικές δηλητηριάσεις και αβιταμινώσεις (μπέρι μπέρι, σκορβούτο κλπ). Πέρα απ' αυτό, η μάνα είχε αναλάβει τις προμήθειες, την καθαριότητα και την υγιεινή, τη διαπαιδαγώγηση, δηλαδή τις σημαντικότερες λειτουργίες για την επιβίωση της ομάδας. Ο πατέρας το μόνο που έκανε ήταν να φέρνει στο σπίτι τα χρήματα, τα οποία ήταν αναγκαία για την χρηματοδότηση των παραπάνω νευραλγικής σημασίας δραστηριοτήτων.
Κι όμως, αυτή η τεράστια προσφορά, αυτός ο συνδυασμός υγειονομικών, διοικητικών, διαχειριστικών κι εκπαιδευτικών δεξιοτήτων, οι οποίες απαιτούνται για να φέρει κάποιος εις πέρας τούτο το θεμελιώδες, όσο και περίπλοκο έργο, υπήρξε αντικείμενο υποτίμησης, καταπίεσης, δουλοπρέπειας, σε τελική ανάλυση τεράστιας αγνωμοσύνης! Πόση αδικία κρύβεται πίσω απ' αυτήν την πικρή διαπίστωση...
Έτσι οδηγηθήκαμε, η γυναίκα να ελευθερωθεί στις μοντέρνες κοινωνίες, μόνο όταν ακολούθησε τον άντρα στην παραγωγή ψυχρού χρήματος. Καταλήξαμε όλες οι άλλες εργασίες, εκείνες οι σημαντικές και νευραλγικές, να αφεθούν στην τύχη τους, χωρίς κανείς να τις έχει υπό την εποπτεία του.
Αποτέλεσμα; Η υγεία μας κατά μέσον όρο επιδεινώθηκε, τα παιδιά μας κινδυνεύουν να ζήσουν δέκα ολόκληρα χρόνια λιγότερα κατά μέσον όρο, η κοινωνική συνοχή πήγε περίπατο.
Και τα λεφτά που κερδίζει η γυναίκα, μαζί πλέον με τον άντρα; Κατ' αρχάς, λόγω υπερπροσφοράς εργατικών χεριών, σήμερα (τηρουμένων των αναλογιών της αγοραστικής αξίας των χρημάτων του τότε), οι δυο μαζί κερδίζουν ελάχιστα παραπάνω απ' όσα κέρδιζε τότε ο ένας μόνος του κι αυτά που πηγαίνουν; Σε οικιακές βοηθούς, έτοιμο φαγητό, γυναίκες που κρατάν τα παιδιά, σε καθαριστήρια, σε, σε ...
Γιατί; Για να υποκαταστήσουν απλώς εκείνα που προσέφερε στο πολλαπλάσιο η μάνα στις παλιότερες κοινωνίες!!
(Εάν είχα μεγαλώσει με έτοιμο φαγητό, θα ήμουν ανίκανος να συντηρήσω τον εαυτό μου, όταν έμεινα μόνος και θα είχα βλάψει έτσι σοβαρά την υγεία μου. Η μάνα μου πέθανε, το έργο που παρήγαγε, ακόμη αποδίδει!!! Να σκεφτείτε πως δούλευε κιόλας η ηρωική αυτή φιγούρα...)
Δηλαδή; Φαίνεται πως κάναμε μια τρύπα στο νερό σαν να λέμε!!
Μια ηλίθια, όσο και αποτρόπαιη φαλλοκρατική διαστρέβλωση, που υποβίβασε τον θεμελιώδη ρόλο της μάνας σε κάτι ανάξιο λόγου, χθαμαλό, ποταπό, τιποτένιο, υποτελές και δεν συμμαζεύεται, ενώ στον κυριολεκτικά δευτερεύοντα ρόλο του άντρα χάρισε την αίγλη του αφέντη, του ισχυρού, του πετυχημένου. Συρθήκαμε όλοι πίσω από ένα κοινωνικό μοντέλο της αποθέωσης του χρηματοκουβαλητή, που ίσως ήταν ενάντια στα ίδια μας τα συμφέροντα, ενώ εξυπηρετούσε μόνο το κεφάλαιο. Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτούμε άραγε; Μήπως εκείνος που αναλαμβάνει όλο αυτό το έργο (άντρας ή γυναίκα στη σύγχρονη εποχή) θα πρέπει να θεωρείται ο ισχυρός πόλος της οικογένειας, να είναι ο ρόλος του πρωτεύων και αξιοσέβαστος; Μήπως θα πρέπει να δικαιούται -δια νόμου- χρηματικό μισθό;
Απλές σκέψεις...
Έτσι ακριβώς έμαθα κι εγώ να μαγειρεύω. Η μόνη διαφορά είναι πως τα υγιεινά της φαγητά, φακές, φασολάδα, σπανακόρυζο, κλπ, μου άρεσαν ανέκαθεν τόσο πολύ, που τα προτιμούσα από τις μπριζόλες φερ' ειπείν και τα σουβλάκια. Έτσι, όταν μετά το θάνατό της έμεινα μόνος μου για εννιά περίπου μήνες, έτρωγα μόνο φαγητά που μαγείρευα εγώ κι ας λένε ότι όταν είσαι μόνος δεν σου πάει η καρδιά να μαγειρέψεις. Junk food, μόνο μια φορά την εβδομάδα είχε το πρόγραμμα, έτσι για αλλαγή...
Θα ήθελα να σχολιάσω και κάτι ακόμη, σε συνδυασμό των όσων είδα στο βίντεο κι όσων είπαμε με την Σίμπυ:
Ξαφνικά συνειδητοποίησα τον μέγιστο και σημαντικότατο ρόλο που είχε η γυναίκα (έστω η μάνα) στις παλιές κοινωνικές δομές. Η ανάληψη της διατροφής από εκείνην, είναι μία από τις πιο σημαντικές -αν όχι η πιο σημαντική- λειτουργίες της οικογενειακής ζωής, εάν θεωρήσουμε την οικογένεια ως μια ομάδα που αγωνίζεται από κοινού για την επιβίωσή της. Το πόσο σημαντική είναι αυτή η εργασία, μπορεί να το κατανοήσει κάποιος από το εξής παράδειγμα: Γνωρίζουμε ότι στη ναυσιπλοΐα, δηλαδή στα καράβια, το μεγαλύτερο ποσοστό των θανάτων που σημειώνονται (ειδικά στα παλιότερα χρόνια) ΔΕΝ οφείλονται σε πνιγμό, αλλά σε τροφικές δηλητηριάσεις και αβιταμινώσεις (μπέρι μπέρι, σκορβούτο κλπ). Πέρα απ' αυτό, η μάνα είχε αναλάβει τις προμήθειες, την καθαριότητα και την υγιεινή, τη διαπαιδαγώγηση, δηλαδή τις σημαντικότερες λειτουργίες για την επιβίωση της ομάδας. Ο πατέρας το μόνο που έκανε ήταν να φέρνει στο σπίτι τα χρήματα, τα οποία ήταν αναγκαία για την χρηματοδότηση των παραπάνω νευραλγικής σημασίας δραστηριοτήτων.
Κι όμως, αυτή η τεράστια προσφορά, αυτός ο συνδυασμός υγειονομικών, διοικητικών, διαχειριστικών κι εκπαιδευτικών δεξιοτήτων, οι οποίες απαιτούνται για να φέρει κάποιος εις πέρας τούτο το θεμελιώδες, όσο και περίπλοκο έργο, υπήρξε αντικείμενο υποτίμησης, καταπίεσης, δουλοπρέπειας, σε τελική ανάλυση τεράστιας αγνωμοσύνης! Πόση αδικία κρύβεται πίσω απ' αυτήν την πικρή διαπίστωση...
Έτσι οδηγηθήκαμε, η γυναίκα να ελευθερωθεί στις μοντέρνες κοινωνίες, μόνο όταν ακολούθησε τον άντρα στην παραγωγή ψυχρού χρήματος. Καταλήξαμε όλες οι άλλες εργασίες, εκείνες οι σημαντικές και νευραλγικές, να αφεθούν στην τύχη τους, χωρίς κανείς να τις έχει υπό την εποπτεία του.
Αποτέλεσμα; Η υγεία μας κατά μέσον όρο επιδεινώθηκε, τα παιδιά μας κινδυνεύουν να ζήσουν δέκα ολόκληρα χρόνια λιγότερα κατά μέσον όρο, η κοινωνική συνοχή πήγε περίπατο.
Και τα λεφτά που κερδίζει η γυναίκα, μαζί πλέον με τον άντρα; Κατ' αρχάς, λόγω υπερπροσφοράς εργατικών χεριών, σήμερα (τηρουμένων των αναλογιών της αγοραστικής αξίας των χρημάτων του τότε), οι δυο μαζί κερδίζουν ελάχιστα παραπάνω απ' όσα κέρδιζε τότε ο ένας μόνος του κι αυτά που πηγαίνουν; Σε οικιακές βοηθούς, έτοιμο φαγητό, γυναίκες που κρατάν τα παιδιά, σε καθαριστήρια, σε, σε ...
Γιατί; Για να υποκαταστήσουν απλώς εκείνα που προσέφερε στο πολλαπλάσιο η μάνα στις παλιότερες κοινωνίες!!
(Εάν είχα μεγαλώσει με έτοιμο φαγητό, θα ήμουν ανίκανος να συντηρήσω τον εαυτό μου, όταν έμεινα μόνος και θα είχα βλάψει έτσι σοβαρά την υγεία μου. Η μάνα μου πέθανε, το έργο που παρήγαγε, ακόμη αποδίδει!!! Να σκεφτείτε πως δούλευε κιόλας η ηρωική αυτή φιγούρα...)
Δηλαδή; Φαίνεται πως κάναμε μια τρύπα στο νερό σαν να λέμε!!
Μια ηλίθια, όσο και αποτρόπαιη φαλλοκρατική διαστρέβλωση, που υποβίβασε τον θεμελιώδη ρόλο της μάνας σε κάτι ανάξιο λόγου, χθαμαλό, ποταπό, τιποτένιο, υποτελές και δεν συμμαζεύεται, ενώ στον κυριολεκτικά δευτερεύοντα ρόλο του άντρα χάρισε την αίγλη του αφέντη, του ισχυρού, του πετυχημένου. Συρθήκαμε όλοι πίσω από ένα κοινωνικό μοντέλο της αποθέωσης του χρηματοκουβαλητή, που ίσως ήταν ενάντια στα ίδια μας τα συμφέροντα, ενώ εξυπηρετούσε μόνο το κεφάλαιο. Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτούμε άραγε; Μήπως εκείνος που αναλαμβάνει όλο αυτό το έργο (άντρας ή γυναίκα στη σύγχρονη εποχή) θα πρέπει να θεωρείται ο ισχυρός πόλος της οικογένειας, να είναι ο ρόλος του πρωτεύων και αξιοσέβαστος; Μήπως θα πρέπει να δικαιούται -δια νόμου- χρηματικό μισθό;
Απλές σκέψεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.