The Stand
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dr Gregory House αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 852 μηνύματα.
27-10-07
02:40
Για το καλό μου, για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις, χάπια, ηλεκτροσόκ για το καλό μου
Σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις, χάπια, ηλεκτροσόκ για το καλό μου
Σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Stand
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dr Gregory House αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 852 μηνύματα.
23-08-07
08:22
Να 'ρθω κι απόψε - Ενδελέχεια
Να σέρνομαι σε πέλαγα αρμυρά
παρά της νοσταλγίας υπηρέτης.
Να πέφτω στα κερένια μου φτερά,
του άπιαστου αφέντης και επαίτης.
Να χάνομαι σαν έρχεται το φως,
να σβήνω πριν γυρίσει το φεγγάρι,
να γίνομαι του λάθους αδερφός,
ο φόβος να φοβάται να με πάρει.
Να ʽρθώ κι απόψε, ζωή μου κόψε,
ζωή μου κόψε τη μέρα μου στα δυο.
Ζωή μου κόψε, να ʽρθώ κι απόψε
σα ναυαγός στον κοραλλένιο σου βυθό.
Να έχω μια κατάρα για ευχή,
να χάσω το κλειδί του παραδείσου,
να ρέω σαν ποτάμι στη βροχή,
σα βότσαλο να λιώνω στην ακτή σου.
Να ʽρθώ κι απόψε, ζωή μου κόψε,
ζωή μου κόψε τη μέρα μου στα δυο.
Ζωή μου κόψε, να ʽρθώ κι απόψε
σα ναυαγός στον κοραλλένιο σου βυθό.
Συγχαρητήρια κοπέλα μου.
Απλά εξαιρετικό τραγούδι.Συνέχισε έτσι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Stand
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dr Gregory House αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 852 μηνύματα.
20-05-06
16:12
Αρχική Δημοσίευση από Naida:Xμμμ... Πολύ δύσκολο το να διαλέξω ανάμεσα σε αγαπημένα κομμάτια ποιο είναι αυτό με τους πιο αγαπημένους μου στίχους...
Τέλος πάντων, κάνω μια επιλογή...
Bruce Dickinson - Navigate the Seas of the Sun
Living in this place
Staring into space we find
We might share the corners of our lives
Infinity runs deep
Eternity that we can keep
Melting through the frozen wastes of time
So we go and we'll not return
To navigate the seas of the sun
Our children will go on and on
To navigate the seas of the sun
So we go and we'll not return
We'll navigate the seas of the sun
Our children will go on and on
To navigate the seas of the sun
We can go on tomorrow
Living death by gravity
Couldn't stand it anymore
We'll sail our ships to distant shores
Purple gold and blue
Living colors every hue
Flowers in the garden of the gods
No one can ever know
If you never saw them grow
But this darkness is really full of light...
Υπέροχος ο Μπρουσάρας.
Το τραγούδει απλά υστερεί λίγο στην σύνθεση...
Dickinson (lyrics) + Harris (music) = ο καλύτερος συνδυασμός
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Stand
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dr Gregory House αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 852 μηνύματα.
01-04-06
21:12
Ενδελέχεια - Με την αγάπη
Με την αγάπη μη μιλάς είναι μικρή
Ποτέ δεν είναι πιο μεγάλη απ' τη ζωή σου
Είναι δειλή όταν σκουριάζει το φιλί
Κι όταν θα φύγει μια βραδυά τότε θυμήσου
Με την αγάπη μη μιλάς είναι πουλί
Και δεν μερεύει να την κλείσεις, να την μάθεις
Δεν έχει φως ειν' η εικόνα της θολή
Στην αγκαλιά της αναστήθηκες κι εχάθης
Με την αγάπη μη μιλάς
Μάθε μαζί της να γελάς
Να γονατίζεις, να πονάς
Μα όπου κι αν πάτε
Με την αγάπη μη μιλάς, γιατί φοβάται
Με την αγάπη μη μιλάς είναι βουνό
Και μες τις φλέβες της κυλά νερό και αίμα
Είναι χλωμή μα έχει βλέμμα φωτεινό
Μέχρι να σβήσει, να χαθεί, να γίνει ψέμμα
Με την αγάπη μη μιλάς
Μάθε μαζί της να γελάς
Να γονατίζεις, να πονάς
Μα όπου κι αν πάτε
Με την αγάπη μη μιλάς, γιατί φοβάται
Ενδελέχεια - Αν είχε 2 ήλιους τούτη η γη
ν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
στη δύση αν ανέβαινε ο ένας,
κρυψώνα στης καρδιάς την ταραχή,
στον κόσμο αυτό δε θα'βρισκε κανένας.
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
ο ένας θα'χε πάρει τ'όνομά σου,
θα φώτιζε όπως γελάς εσύ
και θα'καιγε όπως καίει η ματιά σου.
Κι έτσι όπως με κοιτάς,
σκορπάς κι ανοίγεσαι.
είσαι κύμα,κύμα της φωτιάς,
πετάς κι αφήνεσαι...
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
κι ανέτειλαν κι οι δυο μαζί μια μέρα,
και σκόρπιζαν το πιο λευκό τους φώς
και γέμιζαν με λάμψη τον αιθέρα,
θα έσβηναν, με μιας,σαν τους κοιτούσες,
θα χάνονταν στην πρώτη σου ματιά
και θα'βλεπαν κι οι δυο, σαν τους μιλούσες,
πώς καίει της αγάπης η φωτιά.
Με την αγάπη μη μιλάς είναι μικρή
Ποτέ δεν είναι πιο μεγάλη απ' τη ζωή σου
Είναι δειλή όταν σκουριάζει το φιλί
Κι όταν θα φύγει μια βραδυά τότε θυμήσου
Με την αγάπη μη μιλάς είναι πουλί
Και δεν μερεύει να την κλείσεις, να την μάθεις
Δεν έχει φως ειν' η εικόνα της θολή
Στην αγκαλιά της αναστήθηκες κι εχάθης
Με την αγάπη μη μιλάς
Μάθε μαζί της να γελάς
Να γονατίζεις, να πονάς
Μα όπου κι αν πάτε
Με την αγάπη μη μιλάς, γιατί φοβάται
Με την αγάπη μη μιλάς είναι βουνό
Και μες τις φλέβες της κυλά νερό και αίμα
Είναι χλωμή μα έχει βλέμμα φωτεινό
Μέχρι να σβήσει, να χαθεί, να γίνει ψέμμα
Με την αγάπη μη μιλάς
Μάθε μαζί της να γελάς
Να γονατίζεις, να πονάς
Μα όπου κι αν πάτε
Με την αγάπη μη μιλάς, γιατί φοβάται
Ενδελέχεια - Αν είχε 2 ήλιους τούτη η γη
ν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
στη δύση αν ανέβαινε ο ένας,
κρυψώνα στης καρδιάς την ταραχή,
στον κόσμο αυτό δε θα'βρισκε κανένας.
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
ο ένας θα'χε πάρει τ'όνομά σου,
θα φώτιζε όπως γελάς εσύ
και θα'καιγε όπως καίει η ματιά σου.
Κι έτσι όπως με κοιτάς,
σκορπάς κι ανοίγεσαι.
είσαι κύμα,κύμα της φωτιάς,
πετάς κι αφήνεσαι...
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
κι ανέτειλαν κι οι δυο μαζί μια μέρα,
και σκόρπιζαν το πιο λευκό τους φώς
και γέμιζαν με λάμψη τον αιθέρα,
θα έσβηναν, με μιας,σαν τους κοιτούσες,
θα χάνονταν στην πρώτη σου ματιά
και θα'βλεπαν κι οι δυο, σαν τους μιλούσες,
πώς καίει της αγάπης η φωτιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.