parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,983 μηνύματα.
01-06-11
10:27
Έγραψα σε άλλο θρεντ για τις απόψεις του Δημήτρη Καζάκη για τα προβλήματα της αριστεράς. Το μεταφέρω κι εδώ απομαγνητοφωνημένα αφού κολλάνε με το θέμα.
- Άρα κύριε Καζάκη μπορούμε να καταλάβουμε αν δεχτούμε ότι μπορεί να υπήρχαν σχέδια επί χάρτου για όλα αυτά εδώ και χρόνια γιατί γοητεύτηκαν σταδιακά οι σοσιαλιστές από την αρετή του κέρδους και ανέβηκαν στην εξουσία εφαρμόζοντας φιλελεύθερες πολιτικές, εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το πως η αριστερά, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα δεν τα πήρε χαμπάρι όλα αυτά. Τα είδε και έκανε ότι δεν τα είδε, δεν κατάλαβε, διότι τέλος πάντων, εντάξει οι σοσιαλιστές, η αριστερά περίμενες ότι θα αντιδρούσε [...]
- Νομίζω ότι η αριστερά πάσχει από δύο σοβαρά προβλήματα [...]. Πρώτον, έχει πάψει να σκέφτεται με όρους δημοκρατίας και έχει πάψει να σκέφτεται με όρους πατρίδας. Δηλαδή, όχι με την έννοια του εθνικισμού αλλά ξεχάσανε ότι για να βάλεις ταξικό ζήτημα, το ζήτημα της τάξης - το κοινωνικό ζήτημα δηλαδή -, το κοινωνικό ζήτημα μπαίνει σε συγκεκριμένα ιστορικοκοινωνικά πλαίσια. Και αυτά τα ιστορικοκοινωνικά πλαίσια είναι πάντα, η συγκρότηση του έθνους.
Το έθνος δεν είναι μια επινόηση από τα πάνω που επιβάλλεται σε μία κοινωνία. Είναι μια προοδευτική αντίδραση της κοινωνίας για να απαλλαγεί από τον κατακερματισμό του μεσαίωνα, κατακερματισμό με βάση τη φυλετική καταγωγή, με βάση τη θρησκεία, να αναδειχθεί η έννοια πολίτης, και στη βάση του πολίτη η έννοια λαός.
Ο λαός απηχεί μια συγκρότηση τελείως διαφορετική απ' ότι ήταν στο μεσαίωνα που συνδεόντουσαν με συγγενικούς δεσμούς, ή με καταγωγές ή οτιδήποτε άλλο. Ο λαός αποκαλύπτει τους κοινωνικούς δεσμούς ανάμεσα στις τάξεις που δεν είναι πλέον με βάση, ούτε τον τόπο κατοικίας, ούτε το τι πιστεύει ο καθένας (θρησκεία και όλα αυτά). Έχει να κάνει με πραγματικές κοινωνικές σχέσεις. Αυτή ήταν η μεγάλη πρόοδος που έφεραν τα νέα έθνη, τα έθνη δηλαδή στη συγκρότηση των κοινωνιών.
Μέσα από εκεί μπορεί να μπει μόνο το θέμα το κοινωνικό. Δυστυχώς η αριστερά στο σύνολό της, μπέρδεψε την έννοια διεθνισμός με τον κοσμοπολιτισμό, ή αν θέλετε με την ιδεολογία του ιμπεριαλισμού. Με τη λογική δηλαδή ότι ισοπεδώνουμε τα κράτη στο όνομα των ισχυρών αρχόντων του τόπου. Και βρέθηκε μπροστά να επαναλαμβάνει δόγματα τα οποία ήταν τελείως ξεπερασμένα από τον παλιότερο αιώνα.
- Και κάποιες στιγμές να έχει την κοινωνία απέναντι, ουσιαστικά.
- Όχι μόνο, αλλά να λέει "εμείς δεν θέλουμε σύνορα". Ναι, δεν θέλουμε σύνορα, βεβαίως, αφού συναδελφωθούν οι λαοί.
- Τώρα όμως υπάρχουνε.
- Βεβαίως και πρέπει να προστατεύονται. Για να μπορέσει να υπάρξει συναδέλφωση των λαών σε ισότιμη βάση, πρέπει ο κάθε λαός να είναι αφέντης στον τόπο του. Δεν μπορεί να δεχθεί αφέντη άλλο στον τόπο του και να μιλάει για συναδέλφωση.
Το Απρίλη του 1941, στο κατεχόμενο Βέλγιο υπό την αιγίδα της Γερμανική κατοχική διοίκησης έγινε ένα διεθνές συνέδριο σοσιαλιστών και επαναστατών της εποχής όπου έθεσαν το εξής ζήτημα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, λέγανε τότε, οι Χιτλερικές στρατιές είχαν διαλύσει τα έθνη-κράτη στην Ευρώπη, είχαν καταλύσει σύνορα, τα είχαν διαλύσει όλα και βάλανε το εξής δίλημμα τότε. Λένε, να επιστρέψουμε προς τα πίσω, στην αναβίωση του έθνος-κράτους ή να πάμε μπροστά, δηλαδή να αφήσουμε να ολοκληρώσει ο Χίτλερ την ενοποίηση της Ευρώπης και πάνω σε αυτή την ενοποίηση να διεκδικήσουμε τις σοσιαλιστικές πολιτείες της Ευρώπης;
Αυτή τη συζήτηση, που βεβαίως κανείς δεν την ξέρει τώρα γιατί..."ποιος ασχολήθηκε", τότε έγινε μεγάλη ιστορία, συμμετείχαν πολύ μεγάλες μορφές της αριστεράς εκείνης της εποχής, σας θυμίζω ότι ήταν υπό την αιγίδα της Γερμανικής κατοχικής διοίκησης και λέγανε βεβαίως, ενώνεται η Ευρώπη, αυτό είναι προοδευτικό, το κάνουν με απάνθρωπο, με βάρβαρο τρόπο οι Χιτλερικές στρατιές, αλλά τι να κάνουμε; Είναι προοδευτικό το φαινόμενο. Οπότε γιατί να γυρίσουμε πίσω στο έθνος-κράτος;
Βεβαίως η απάντηση που έδωσε η κοινωνία και που έδωσαν οι λαοί ήταν ότι αυτό που γινότανε ήταν οπισθοδρόμηση και άρα η υπεράσπιση του έθνους, η υπεράσπιση της πατρίδας ενάντια στον κατακτητή ήταν το πρώτο βήμα για να μπει το ζήτημα της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης κάθε λαού.
Πηγή (35-39min) 8)
- Άρα κύριε Καζάκη μπορούμε να καταλάβουμε αν δεχτούμε ότι μπορεί να υπήρχαν σχέδια επί χάρτου για όλα αυτά εδώ και χρόνια γιατί γοητεύτηκαν σταδιακά οι σοσιαλιστές από την αρετή του κέρδους και ανέβηκαν στην εξουσία εφαρμόζοντας φιλελεύθερες πολιτικές, εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το πως η αριστερά, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα δεν τα πήρε χαμπάρι όλα αυτά. Τα είδε και έκανε ότι δεν τα είδε, δεν κατάλαβε, διότι τέλος πάντων, εντάξει οι σοσιαλιστές, η αριστερά περίμενες ότι θα αντιδρούσε [...]
- Νομίζω ότι η αριστερά πάσχει από δύο σοβαρά προβλήματα [...]. Πρώτον, έχει πάψει να σκέφτεται με όρους δημοκρατίας και έχει πάψει να σκέφτεται με όρους πατρίδας. Δηλαδή, όχι με την έννοια του εθνικισμού αλλά ξεχάσανε ότι για να βάλεις ταξικό ζήτημα, το ζήτημα της τάξης - το κοινωνικό ζήτημα δηλαδή -, το κοινωνικό ζήτημα μπαίνει σε συγκεκριμένα ιστορικοκοινωνικά πλαίσια. Και αυτά τα ιστορικοκοινωνικά πλαίσια είναι πάντα, η συγκρότηση του έθνους.
Το έθνος δεν είναι μια επινόηση από τα πάνω που επιβάλλεται σε μία κοινωνία. Είναι μια προοδευτική αντίδραση της κοινωνίας για να απαλλαγεί από τον κατακερματισμό του μεσαίωνα, κατακερματισμό με βάση τη φυλετική καταγωγή, με βάση τη θρησκεία, να αναδειχθεί η έννοια πολίτης, και στη βάση του πολίτη η έννοια λαός.
Ο λαός απηχεί μια συγκρότηση τελείως διαφορετική απ' ότι ήταν στο μεσαίωνα που συνδεόντουσαν με συγγενικούς δεσμούς, ή με καταγωγές ή οτιδήποτε άλλο. Ο λαός αποκαλύπτει τους κοινωνικούς δεσμούς ανάμεσα στις τάξεις που δεν είναι πλέον με βάση, ούτε τον τόπο κατοικίας, ούτε το τι πιστεύει ο καθένας (θρησκεία και όλα αυτά). Έχει να κάνει με πραγματικές κοινωνικές σχέσεις. Αυτή ήταν η μεγάλη πρόοδος που έφεραν τα νέα έθνη, τα έθνη δηλαδή στη συγκρότηση των κοινωνιών.
Μέσα από εκεί μπορεί να μπει μόνο το θέμα το κοινωνικό. Δυστυχώς η αριστερά στο σύνολό της, μπέρδεψε την έννοια διεθνισμός με τον κοσμοπολιτισμό, ή αν θέλετε με την ιδεολογία του ιμπεριαλισμού. Με τη λογική δηλαδή ότι ισοπεδώνουμε τα κράτη στο όνομα των ισχυρών αρχόντων του τόπου. Και βρέθηκε μπροστά να επαναλαμβάνει δόγματα τα οποία ήταν τελείως ξεπερασμένα από τον παλιότερο αιώνα.
- Και κάποιες στιγμές να έχει την κοινωνία απέναντι, ουσιαστικά.
- Όχι μόνο, αλλά να λέει "εμείς δεν θέλουμε σύνορα". Ναι, δεν θέλουμε σύνορα, βεβαίως, αφού συναδελφωθούν οι λαοί.
- Τώρα όμως υπάρχουνε.
- Βεβαίως και πρέπει να προστατεύονται. Για να μπορέσει να υπάρξει συναδέλφωση των λαών σε ισότιμη βάση, πρέπει ο κάθε λαός να είναι αφέντης στον τόπο του. Δεν μπορεί να δεχθεί αφέντη άλλο στον τόπο του και να μιλάει για συναδέλφωση.
Το Απρίλη του 1941, στο κατεχόμενο Βέλγιο υπό την αιγίδα της Γερμανική κατοχική διοίκησης έγινε ένα διεθνές συνέδριο σοσιαλιστών και επαναστατών της εποχής όπου έθεσαν το εξής ζήτημα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, λέγανε τότε, οι Χιτλερικές στρατιές είχαν διαλύσει τα έθνη-κράτη στην Ευρώπη, είχαν καταλύσει σύνορα, τα είχαν διαλύσει όλα και βάλανε το εξής δίλημμα τότε. Λένε, να επιστρέψουμε προς τα πίσω, στην αναβίωση του έθνος-κράτους ή να πάμε μπροστά, δηλαδή να αφήσουμε να ολοκληρώσει ο Χίτλερ την ενοποίηση της Ευρώπης και πάνω σε αυτή την ενοποίηση να διεκδικήσουμε τις σοσιαλιστικές πολιτείες της Ευρώπης;
Αυτή τη συζήτηση, που βεβαίως κανείς δεν την ξέρει τώρα γιατί..."ποιος ασχολήθηκε", τότε έγινε μεγάλη ιστορία, συμμετείχαν πολύ μεγάλες μορφές της αριστεράς εκείνης της εποχής, σας θυμίζω ότι ήταν υπό την αιγίδα της Γερμανικής κατοχικής διοίκησης και λέγανε βεβαίως, ενώνεται η Ευρώπη, αυτό είναι προοδευτικό, το κάνουν με απάνθρωπο, με βάρβαρο τρόπο οι Χιτλερικές στρατιές, αλλά τι να κάνουμε; Είναι προοδευτικό το φαινόμενο. Οπότε γιατί να γυρίσουμε πίσω στο έθνος-κράτος;
Βεβαίως η απάντηση που έδωσε η κοινωνία και που έδωσαν οι λαοί ήταν ότι αυτό που γινότανε ήταν οπισθοδρόμηση και άρα η υπεράσπιση του έθνους, η υπεράσπιση της πατρίδας ενάντια στον κατακτητή ήταν το πρώτο βήμα για να μπει το ζήτημα της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης κάθε λαού.
Πηγή (35-39min) 8)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.