Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
ΣΟΚ: Η κυβέρνηση Παπανδρέου ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων στο PSI του 21%
Την ώρα που οι διαπραγματεύσεις για το PSI+ βρίσκονται σε εξέλιξη με μία επίκαιρη ερώτηση στον Έλληνα ΥΠΟΙΚ για το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων να παραμένει αναπάντητη, το XrimaNews.gr αποκαλύπτει πως στο PSI του 21% υπήρχε όρος για παραχώρηση του μεγαλύτερου διαπραγματευτικού χαρτιού της Ελλάδας στους τραπεζίτες, δηλαδή τη μετατροπή του δικαίου που ρυθμίζει τα ελληνικά ομόλογα από το ελληνικό στο αγγλικό. Σύμφωνα με πληροφορίες των New York Times που δημοσιεύτηκαν την 1η Σεπτεμβρίου του 2011, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε στη μετατροπή του δικαίου των ελληνικών ομολόγων προκειμένου να συμμετάσχει στο PSI του 21%, χωρίς ποτέ να ενημερώσει σχετικά τη Βουλή και τους Έλληνες πολίτες για το ποιο ακριβώς δικαίωμα παραχωρούσε και τί θα μπορούσε να σήμαινε αυτό για την ιστορία της Ελλάδας στην περίπτωση που στα επόμενα χρόνια το πρόγραμμα δεν πετύχαινε και η χώρα αναγκαζόταν να πτωχεύσει.
Η Anna Gelpern, ειδικός στο δίκαιο κρατικών ομολόγων στο πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε την πληροφορία στους New York Times. Η εφημερίδα στο άρθρο της αναλύει το μοναδικό πλεονέκτημα που έχει η Ελλάδα και εξηγεί ότι με τη συμφωνία για το PSI αποδέχτηκε να το χάσει κάτι που μπορεί να της κοστίσει αν χρειαστεί να προχωρήσει σε επόμενη διαπραγμάτευση στο μέλλον. Καθώς το PSI ακυρώθηκε η Ελλάδα κράτησε το πλεονέκτημα της και εξακολουθεί να αποτελεί διαπραγματευτικό χαρτί για το PSI+.
Το δημοσίευμα αυτό αποτελεί, ωστόσο, μία ένδειξη του ότι η νέα κυβέρνηση θα ακολουθήσει το δρόμο της μυστικότητας και στο PSI+ και χωρίς να ενημερώσει κανέναν θα παραχωρήσει αυτή τη φορά οριστικά το μεγαλύτερο νομικό πλεονέκτημα της Ελλάδας. Η κυβέρνηση έχει στα χέρια της επίκαιρη ερώτηση για το θέμα από τις 7 Νοεμβρίου από τον ανεξάρτητο βουλευτή κύριο Κουρουμπλή αλλά αποφεύγει να απαντήσει.
Το πιθανότερο είναι ότι απλά θα αγνοήσει την ερώτηση ώστε να παραχωρήσει στους δανειστές αυτό που επιθυμούν περισσότερο. Με αυτόν τον τρόπο αν η Ελλάδα εγκαταλειφθεί από τους εταίρους της κάποια στιγμή στα επόμενα χρόνια (ή μήνες), τότε ακόμη και αν επιστρέψει στη δραχμή το χρέος της θα πρέπει να πληρωθεί σε ευρώ ενώ ακόμη και αν πτωχεύσει οι δανειστές θα μπορούν να διεκδικήσουν ελληνική περιουσία.
Η παραχώρηση αυτή είναι δραματική αρκεί να σκεφτεί κανείς το εξής: Αν η χώρα γυρίσει στη δραχμή, με το υπάρχον δίκαιο μπορεί να αποπληρώσει το χρέος σε δραχμές. Έστω πως σε μία τέτοια περίπτωση το χρέος της αποτιμηθεί 100 τρις δραχμές (το ποσό χρησιμοποιείται για το παράδειγμα) και έστω πως ο πληθωρισμός, ιδιαίτερα στην αρχή, ανέλθει στην Ελλάδα μεταξύ 10-20% για μερικά χρόνια. Αυτό σημαίνει πως σε βάθος 5-10 ετών η πραγματική αξία του χρέους θα έχει μηδενιστεί ακριβώς εξαιτίας του πληθωρισμού. Αυτό είναι κάτι το οποίο τρέμουν οι δανειστές της χώρας καθώς η Ελλάδα και δε θα πτωχεύσει και θα πληρώσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της αλλά και θα βρεθεί να μην της έχει κοστίσει το χρέος τίποτα με τους δανειστές να έχουν χάσει τα χρήματα τους.
Αντίθετα, αν το δίκαιο είναι το αγγλικό όπως στο PSI+ τότε στην περίπτωση που η χώρα γυρίσει στη δραχμή το χρέος θα πρέπει να πληρωθεί στο ευρώ με τον πληθωρισμό να παραμένει χαμηλός και τη χώρα να τινάζεται στον αέρα.
Επιπλέον, ακόμη και με την Ελλάδα στο ευρώ με βάση το ισχύον δίκαιο η χώρα μπορεί να ψηφίσει νόμο στο Κοινοβούλιο σύμφωνα με τον οποίο αν το 51% των ομολογιούχων συμφωνήσει να δεσμεύεται και το υπόλοιπο 49% να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους. Καθώς ομόλογα ύψους περίπου 120 δις ευρώ κατέχονται από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και φορείς, η Ελλάδα μπορεί να προκαλέσει αναδιάρθρωση σε ομόλογα ύψους 240 δις ευρώ, δηλαδή περίπου στα 2/3 του χρέους.
Αυτό το δικαίωμα η χώρα μπορούσε να το έχει ασκήσει εξ αρχής ακόμη και σε μεγαλύτερο τμήμα του χρέους αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν το έκανε προκειμένου να στηρίξει το ευρώ και να μην προκαλέσει αναστάτωση στο ευρωπαϊκό και διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και για να αποφύγει τις σημαντικές συνέπειες που θα προκαλέσει στη χώρα (αποκλεισμό από τις αγορές κεφαλαίων για χρόνια, μείωση της αξιοπιστίας της κλπ). Ωστόσο, καθώς η χώρα απέχει από τη χρήση ενός τόσο σημαντικού της δικαιώματος θα έπρεπε η βοήθεια να είναι πολύ ουσιαστικότερη και όχι να έχει ως στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών και της Γερμανίας.
Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, που η Ελλάδα εκβιάζεται και εμπαίζεται εδώ και μήνες για τη εκταμίευσης της 6ης δόσης (Ελλάδα είναι οι πολίτες και όχι οι πολιτικοί της) θα έπρεπε επιτέλους κάποιος να ενημερώσει τη Βουλή και τους Έλληνες πολίτες ότι είχαν ένα εξαιρετικό διαπραγματευτικό χαρτί απ' την αρχή και υπέφεραν όσα δεινά έχουν υποστεί εδώ και 1,5 χρόνο προκειμένου να σώσουν την Ευρώπη και τους δανειστές τους. Γι' αυτό τους αξίζει άμεσα μία ουσιαστική λύση η οποία προφανώς δεν είναι 10 χρόνια οικονομικού πόνου με παραχώρηση του δικαίου των ελληνικών ομολόγων στους δανειστές τους ώστε να μείνουν νομικά άοπλοι.
Διαδώστε το μήνυμα στους βουλευτές που ψηφίσατε στις τελευταίες εκλογές και ζητήστε τους να καταθέσουν και αυτοί επερωτήσεις στη Βουλή και να ζητήσουν ενημέρωση απ' την κυβέρνηση. Στην περίπτωση που κάποιος βουλευτής χρειαστεί τις ειδικές μελέτες αμερικανικών και αγγλικών πανεπιστημίων για το πλεονέκτημα της Ελλάδας, καθώς τα σχετικά δημοσιεύματα μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας στο info@xrimanews.gr για να του κοινοποιήσουμε ολόκληρο το σχετικό φάκελλο. Η Ελλάδα χρειάζεται τους βουλευτές και τους πολίτες της περισσότερο από ποτέ. Ενημερωθείτε για το θέμα και ενεργοποιηθείτε πριν να είναι αργά. Ήδη οι διαπραγματεύσεις το PSI+ έχουν ξεκινήσει και η ελληνική κυβέρνηση θα καταθέσει τις οριστικές της προτάσεις στα τέλη του Νοεμβρίου.
Μη μένετε θεατής των γεγονότων. Βοηθήστε τη χώρα μας και τους βουλευτές μας να κατανοήσουν τί διακυβεύεται.
XrimaNews.gr
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο κρητικός που τα έβαλε με τους Ροκφέλερ!
του Κώστα Α. Μπογδανίδη απο το Cretalive.gr
Στην Κρήτη τον ξέρουν ελάχιστοι, στην Αμερική τον αντιμετωπίζουν ως ήρωα.
Η Παγκόσμια εργατική τάξη τον τιμά ως ένα από τους πρωτοπόρους του συνδικαλισμού και των αγώνων για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Στο Κολοράντο του έστησαν άγαλμα και το όνομά του έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα. Το όνομά του Λούης Τίκας, αλλά όταν έφυγε από το χωριό του , κοντά στο Ρέθυμνο τα χαρτιά του έγραφαν Ηλίας Σπαντιδάκης!
Ο κρητικός που τιμάται σήμερα σε όλο τον κόσμο το Πάσχα του 1914 έπεσε νεκρός από τις σφαίρες της Πολιτοφυλακής του Κολοράντο. Ήταν το θύμα σε μια αιματηρή μάχη που έδωσαν οι ανθρακωρύχοι κατά του καθεστώτος που ήθελε να επιβάλει ο Ροκφέλερ. Ο Λούης Τίκας ήταν στην πραγματικότητα ο αρχηγός των εργατών ανάμεσα στους οποίους ήταν ακόμη πολλοί Έλληνες και κρητικοί που πήγαν στις ΗΠΑ για να ζήσουν το ‘αμερικάνικο όνειρο’. Αντ’ αυτού έζησαν την επονομασθείσα «Σφαγή του Λάντλοου» που υπήρξε μία από τις αιματηρότερες επιθέσεις της εργοδοσίας και του κράτους στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΗΠΑ. Έγινε στις 20 Απριλίου του 1914 στην πόλη Λάντλοου του Κολοράντο και ήταν το αποκορύφωμα της εργατικής καταπίεσης των 12.000 ανθρακωρύχων της περιοχής.
Το χρονικό δεν γράφτηκε ποτέ και δεν περιλαμβάνεται στα βιβλία της αμερικανικής ιστορίας.
Και είχε σχεδόν ξεχαστεί, ώσπου το 1944 ο Γούντυ Γκάρθυ έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο «The Ludlow Massacre»( «Σφαγή του Λάντλοου» ). Το τραγούδι ακουγόταν συχνά στις διαδηλώσεις της δεκαετίας του ’60, κι έπειτα όλα ξεχάστηκαν πάλι…Πώς έγινε και στην Ελλάδα το όνομα του Τίκα έσβησε ίσως εξηγείται από τις συνθήκες-πολιτικές και κοινωνικές-που επικράτησαν στην χώρα μας. Δεν ήθελαν να ακούσουν για συνδικαλισμό, δεν ήθελαν να ακούσουν για δικαιώματα…
Η αρχή
Η κατάσταση στα αμερικάνικα ορυχεία ήταν σχεδόν μεσαιωνική: από το 1910 μέχρι το 1913, 618 ανθρακωρύχοι είχαν χάσει τη ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα. Και τα ημερομίσθια ήταν τόσο χαμηλά ώστε πολλές οικογένειες ικανοποιούνταν με τις «αποζημιώσεις θανάτου» που έφταναν τα εφτακόσια δολάρια (χώρια το φέρετρο των είκοσι δολαρίων). Τα ορυχεία είχαν ήδη μακριά ιστορία απεργιών: το 1894 –μόλις τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση του παναμερικανικού συνδικάτου εργατών ορυχείων- είχε γίνει απεργία στο Κριπλ Κρηκ του Κολοράντο, το 1896 στο Λέντβιλλ, το 1899 στο Κερνταλέν του Άινταχο, το 1902, η λεγόμενη απεργία του ανθρακίτη στην Πενσυλβάνια είχε διαρκέσει 164 μέρες. Το 1903 είχε σημειωθεί κύμα απεργιών σ’ όλα τα ορυχεία το Κολοράντο, το 1907 είχε γίνει η απεργία των ανθρακωρύχων στη Νεβάντα, ενώ την ίδια χρονιά είχε συμβεί η μεγαλύτερη εργατική τραγωδία των ΗΠΑ στα ορυχεία του Μόνονγκα της Δυτικής Βιρτζίνια (361 νεκροί).
Ήταν η εποχή που στην Αμερική κυκλοφορούσε ένας μύθος. Ότι δήθεν οι Έλληνες που δούλευαν στους σιδηροδρόμους και τα εργοστάσια ήταν συχνά απεργοσπάστες. Αν και δούλευαν σκληρά, σέρνονταν στα καφενεία και έμπλεκαν σε καβγάδες, είχαν τα χαρακτηριστικά ανθρώπων της εργοδοσίας: Ήταν αναλφάβητοι, ανοργάνωτοι, και επιρρεπείς στις κλεψιές και τα συνοπτικά μαχαιρώματα. Ήταν θύματα-αν και καθόλου αθώα. Έτσι τους παρουσίαζαν, αλλά υπήρχε κι ένα κομμάτι που ήθελε τους Έλληνες αγωνιστές, μαχητικούς και αλληλέγγυους με κινήματα που άρχισαν να αναπτύσσονται σε όλο τον κόσμο. Ένας από τους ηγέτες αυτής της ομάδας ήταν ο Λούης Τίκας. Ο Ηλίας Σπαντιδάκης που έγινε στη συνέχεια Λούης Τίκας ήταν είκοσι χρονών όταν μπήκε στο καράβι που τον έφερε από το Ρέθυμνο στη Νέα Υόρκη τον Μάρτιο του 1906. Έξι μήνες αργότερα βρέθηκε στο Κολοράντο μέσα στο βαγόνι ενός εμπορικού τραίνου. Οι δυτικές πολιτείες υπόσχονταν δουλειά και αγροτική ζωή, που φαινόταν πιο οικεία από εκείνη της μεγαλούπολης: ο Λούης Τίκας εγκαταστάθηκε στο Ντένβερ κι άρχισε να δουλεύει στα χαλυβουργία του Πουέμπλο καμιά τριανταριά μίλια μακριά, με ημερομίσθιο $1.75, για δώδεκα ώρες την ημέρα. Το 1910 ορκίστηκε Αμερικανός πολίτης και άνοιξε καφενείο στην οδό Μάρκετ του Ντένβερ, μια εργατική γειτονιά που έγινε η τοπική ελληνική παροικία: την εποχή εκείνη στο Ντένβερ ζούσαν 240 Έλληνες.
Συμπτωματικά, απέναντι απ’ το καφενείο βρίσκονταν τα γραφεία της τοπικής οργάνωσης των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου. Ο Τίκας, είτε έγινε από την αρχή μέλος των Wobblies, είτε όχι (οι μαρτυρίες είναι συγκεχυμένες), ήταν αποφασισμένος να αφομοιωθεί στην καινούρια χώρα, αντίθετα από τους περισσότερους συμπατριώτες του … Κάποιες πληροφορίες λένε ότι προσπάθησε να μπει στο αστυνομικό σώμα (πράγμα που για τα σημερινά δεδομένα φαίνεται λιγάκι παράδοξο), αλλά απερρίφθη εξαιτίας της εμπλοκής του με τους Wobblies. Είχε μια αθέατη πλευρά: αν πιστέψει κανείς τις φήμες, ήταν επικεφαλής ενός συνδικάτου λούστρων που το 1910 έκαναν απεργία ζητώντας αύξηση 100% (από πέντε σε δέκα σέντς!) ενώ άλλοι λένε πως δούλευε για μια ασφαλιστική εταιρία. Όπως και να έχει ο Λούης Τίκας αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή ανάμεσα στον συρφετό των καφενόβιων: μιλούσε καλύτερα αγγλικά απ’ οποιονδήποτε άλλον, και έστελνε τα εμβάσματα στην Ελλάδα για λογαριασμό των συμπατριωτών του που δεν ήξεραν πώς να φερθούν στο ταχυδρομείο και στην τράπεζα.
Ο Τίκας δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε ίσως αριστερός, οργανωμένος ριζοσπάστης ή συνεδητοποιημένος μαχητής των εργατικών δικαιωμάτων. Μάλλον κινούνταν απλός από την παραδοσιακή αξία του κρητικού «φιλότιμου». Ο κόσμος γύρω του είχε επιτακτική ανάγκη από φιλότιμο: οι Έλληνες του Κολοράντο βρίσκονταν στο έλεος των εταιριών και των αφεντικών που γεννιόνταν μέσα στην ίδια την ελληνοαμερικανική μειονότητα. Την εποχή που ο Λούης Τίκας έφτασε στο Ντένβερ, το μεγάλο αφεντικό ήταν ο Λεωνίδας Σκλήρης, από τη Σπάρτη, που έλεγχε τους Έλληνες εργάτες όχι μόνο στο Κολοράντο αλλά στη Γιούτα και τη Νεβάντα. Επρόκειτο για ένα είδος μαφίας: στην ελληνοαμερικάνικη εφημερίδα Ο εργάτης, ο Σκλήρης είχε μεταφέρει τη νοοτροπία της οθωμανικής ρουσφετολογίας στην αμερικάνικη ήπειρο, έβρισκε ευτελείς και υπηρετικές δουλειές για τη συμμορία του και τη χρησιμοποιούσε για ρουφιανιές. Οι Έλληνες «του Σκλήρη» εργάζονταν για $1.75 την ημέρα ενώ οι Γερμανοί και οι Ουαλοί έπαιρναν $2,.50.
Έτσι, το 1912, ενώ ξεσπούσε ο πόλεμος στα Βαλκάνια, ο Λούης Τίκας εγκατέλειψε το καφενείο χωρίς να δώσει εξηγήσεις. Είτε πήγε να δουλέψει χαφιές στα ορυχεία (οι εταιρείες προσλάμβαναν τους λεγόμενους scabs με σχετικά καλούς μισθούς), είτε πήγε να οργανώσει τους εργάτες: κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια. Πάντως, το Νοέμβριο του 1912 βρισκόταν στα ορυχεία του Φρέντερικ στο Κολοράντο, που ήταν σκαλαβοπάζαρα. Και στις 19 Νοεμβρίου ήταν επικεφαλής των 63 Ελλήνων που κατέβηκαν σε απεργία. Ίσως εκείνη τη στιγμή συνέβη η μεταστροφή του διστακτικού χαφιέ σε εργατικό ηγέτη. Η απεργία του Φρέντερικ ήταν η πρώτη «αμερικανική» του πράξη: η πρώτη πράξη ενός προλετάριου δυτικού τύπου σε πλήρη διάσταση από ανθρώπους σαν τον Σκλήρη που εκπροσωπούσαν το ήθος ενός παλιού κόσμου άγνοιας και υποτέλειας. Στη διάρκεια αυτής της απεργία συνέβησαν πολλά: όργιο εγκάθετων, προβοκάτσιες (οι «scabs» έβαλαν φωτιά στο κτίριο δίπλα στο φρέαρ του ορυχείου), συλλήψεις και φυλακίσεις. Ο Τίκας περιδιάβαινε τα ορυχεία του Νότιου Κολοράντο όλη εκείνη τη χρονιά. Κι όπως φαντάζεται κανείς δεν άργησε να ονομαστεί «Louis the Greek» που μερικοί αργότερα θυμούνταν και ως «Leo the Gretan» .
Η απεργία στο Λάντλοου
Η απεργία στο Λάντλοου άρχισε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1913, με πρωτοβουλία του συνδικάτου και με αιτήματα συστήματα ασφαλείας για τους εργαζόμενους, υψηλότερους μισθούς και αναγνώριση του συνδικάτου. Οι απεργοί ζητούσαν οχτάωρο και το δικαίωμα να ζουν έξω από τους οικισμούς των εταιρειών. Δεκατρείς χιλιάδες άνθρωποι άφησαν τα χαμόσπιτά του οικισμού και έστησαν σκηνές όπου εγκαταστάθηκαν και οργανώθηκαν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Επικεφαλής της απεργίας ήταν ο Τζον Λώζον και ο Λούης Τίκας που είχε μια ομάδα στήριξης από Κρητικούς, μερικοί από τους οποίους είχαν πάρει μέρος στις απεργίες του Μπίνγκχαμ στη Γιούτα. Τον Οκτώβριο, ο καταυλισμός των απεργών λειτουργούσε κιόλας σαν πόλη: πεντακόσιοι άνδρες, τριακόσιες πενήντα γυναίκες, τετρακόσια πενήντα παιδιά, ελληνικός φούρνος, ελληνικό καφενείο κλπ.
Η απεργία προκάλεσε την άγρια αντίδραση της οικογένειας Ροκφέλερ. Προσέλαβε το Πρακτορείο Ντετέκτιβ «Μπάλντουιν-Φελτς», προκειμένου να τρομοκρατήσει τους απεργούς και τη συνδικαλιστική τους ηγεσία. Το Πρακτορείο είχε σπουδαία φήμη σ’ όλη την Αμερική για την αποτελεσματικότητά του στην καταστολή απεργιών. Προμήθευσε την εργοδοσία με οπλισμένους φρουρούς, ελεύθερους σκοπευτές, πράκτορες, επαγγελματίες προβοκάτορες, ακόμη μ’ ένα τεθωρακισμένο όχημα με πολυβόλο.
Οι επιθέσεις των ανθρώπων της εργοδοσίας ήταν καθημερινό φαινόμενο στις κατασκηνώσεις, που εν τω μεταξύ είχαν στήσει οι απεργοί. Στις 17 Οκτωβρίου 1913 ένας απεργός σκοτώθηκε και δύο παιδιά τραυματίσθηκαν από τους πολυβολισμούς του τεθωρακισμένου οχήματος. Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο με τους απεργούς να μην υποχωρούν. Στις 28 Οκτωβρίου ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απέστειλε την Εθνοφρουρά στο Λάντλοου για να επιβάλει την τάξη και να διαλύσει την απεργία. Η Εθνοφρουρά συνέχισε να κατατρομοκρατεί τους απεργούς, το ηθικό των οποίων χαλυβδωνόταν με την πάροδο του χρόνου. Ύστερα από τρεις μήνες στασιμότητας, ο κυβερνήτης Άμονς αποφάσισε να αποσύρει την Εθνοφρουρά, μη αντέχοντας το κόστος διατήρησής της επί μακρόν στο πεδίο της μάχης. Τότε οι Ροκφέλερ προσφέρθηκαν να επανδρώσουν με δικό τους προσωπικό την Εθνοφρουρά.
Στις 10 Μαρτίου 1914 ένας απεργοσπάστης βρέθηκε νεκρός στις γραμμές του τρένου κοντά στον καταυλισμό των απεργών. Ηταν η αφορμή για τις δυνάμεις καταστολής να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την κατάσταση. Η Εθνοφρουρά με τη νέα της σύνθεση αποφάσισε να ισοπεδώσει τις τεντουπόλεις, αν και ήταν σε χώρο ιδιοκτησίας των ανθρακωρύχων. Επελέγη η κατασκήνωση Λάντλοου, 30 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Τρίνινταντ. Το πρωί της 20ης Απριλίου οι εθνοφρουροί άνοιξαν πυρ, την ώρα που η ελληνική κοινότητα των ανθρακωρύχων γιόρταζε το Πάσχα με τον πατροπαράδοτο τρόπο. Οι απεργοί ανταπέδωσαν το πυρ και η μάχη διήρκεσε επί ώρες. Ο Λούης Τίκας, επικεφαλής της κατασκήνωσης, ζήτησε αργά το απόγευμα εκεχειρία από την Εθνοφρουρά. Ο επικεφαλής της, υπολοχαγός Λίντερφελντ, χτύπησε με τον υποκόπανο του όπλου τον Τίκα και τον έριξε στο έδαφος. Τρεις σφαίρες από όπλα εθνοφρουρών βρήκαν στην πλάτη τον πεσμένο συνδικαλιστή και τον αποτελείωσαν, σε ηλικία 30 ετών. Οι εθνοφρουροί επέδραμαν στη συνέχεια στην κατασκήνωση του Λάντλοου και την παρέδωσαν στις φλόγες. 17 άνθρωποι από την πλευρά των ανθρακωρύχων σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα, που έμεινε στην ιστορία ως «Η σφαγή του Λάντλοου».
Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα απ’ άκρου εις άκρον των ΗΠΑ. Οπλισμένοι εργάτες από παρακείμενα ανθρακωρυχεία κινήθηκαν εναντίον της εθνοφρουράς του Κολοράντο, πολλοί άνδρες της οποίας αρνήθηκαν να χτυπήσουν τους απεργούς. Ομάδες απεργών δυναμίτισαν ανθρακωρυχεία και κατέλαβαν πόλεις του Κολοράντο. Στο Κογκρέσο, ο σοσιαλιστής βουλευτής του Ουισκόνσιν Βίκτωρ Μπέργκερ ζήτησε απ’ τους εργαζομένους να πάρουν τα όπλα για να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους. Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Έπειτα από 10 μέρες συγκρούσεων, ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, ζήτησε την συνδρομή του Προέδρου Γούντροου Ουίλσον. Ο ομοσπονδιακός στρατός που εστάλη στην περιοχή αφόπλισε τους απεργούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα ανθρακωρυχεία χωρίς να γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους. Μάλιστα, η εργοδοσία προχώρησε σε εκτεταμένες απολύσεις, αντικαθιστώντας τους απεργούς με μη συνδικαλισμένους εργάτες. Από την Εθνοφρουρά κανείς δεν διώχθηκε για τις επιθέσεις στους απεργούς και τις οικογένειές τους, που στοίχισαν τη ζωή σε 66 ανθρώπους, ηλικίας από 2,5 έως 45 ετών.
Σε ένδειξη διαμαρτυρία για τα γεγονότα του Λάντλοου, διάφοροι μεταρρυθμιστές και σοσιαλιστές οργάνωσαν πικετοφορίες σ’ όλη τη χώρα. Ο συγγραφέας Άπτον Σίνκλαιρ (που αργότερα έγραψε το μυθιστόρημα «King Coal») στήθηκε επί μέρες έξω από τα γραφεία του Ροκφέλλερ στη Νέα Υόρκη σε «σιωπηλή διαδήλωση», αλλά το Σοσιαλιστικό Κόμμα (με τη συνηθισμένη του στενοκεφαλιά) τον επέκρινε με το σκεπτικό, ότι «δεν φταίνε τα πρόσωπα αλλά το σύστημα». Στο Σικάγο πραγματοποιήθηκε μεγάλη διαδήλωση με πρωτοβουλία της εφημερίδας Masses. Ο Σίνκλαιρ και ο προοδευτικός δικαστής του Ντένβερ, Μπ. Μπ. Λίντσεϋ, ταξίδεψαν μαζί με γυναίκες απεργών σ’ όλη την Αμερική μιλώντας σε συγκεντρώσεις για την σφαγή του Λάντλοου. Τέλος, στο Τάρρυταουν της Νέας Υόρκης τέσσερα μέλη των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου σκοτώθηκαν από ωρολογιακή βόμβα που προοριζόταν για το σπίτι του Ροκφέλλερ.
ΠΗΓΕΣ:
-ΠΑΤΡΙΣ
-Ζήση Παπανικόλα: «Αμοιρολόϊτος: Ο Λουίς Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου»
-Γιώργος Σταυρουλάκης, Λούης Τίκας, ο ήρωας της ξενιτιάς, Αθήνα, 1998.
-Δημήτρη Καμπουρακη, μια σταγόνα ιστορίας
-Βικιπεδία
-ντοκιμαντέρ Μαρίας Ηλιού «Το Ταξίδι. Το ελληνικό όνειρο στην Αμερική»
-The Ludlow Massacre on libcom.org/history
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
αυτό που περιγράφετε είναι ένα από τα πολλά επιπλέον δικαιώματα που μας δίνει το Ελληνικό Δίκαιο.
Όπως είπα, το Αγγλικό Δίκαιο προστατεύει τον δανειστή κυρίως, λέγοντας στον δανειολήπτη "να πάει να κόψει το λαιμό του και να βρει να πληρώσει".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
Επειδή το Αγγλικό Δίκαιο είναι το μόνο στον κόσμο που προστατεύει πρώτα και κύρια τον δανειστή.: Μήπως επειδή την (ανα)γνωρίζουν, κάθε είδους... Έμποροι;
Οποιοδήποτε άλλο δίκαιο δίνει κάποια επιπλέον δικαιώματα στον δανειζόμενο.
Για τον "κ." Παπανδρέου,
εκτιμώ ότι ο προσδιορισμός "προδότης" είναι πολύ λίγος.
Θα τον κρίνει η ιστορία. Ελπίζω αμείλικτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
Τη φράση "χρήσιμος ηλίθιος" την έχετε ακούσει;Χαλάρωσε αδερφέ μου που ξέρεις και ποιος ήταν ο σκοπός του Τζέφρυ. Εδώ δεν ήξερε ο ίδιος τον σκοπό του, θα του τον μάθουμε εμείς;
(Φυσικά, δεν αναφέρομαι στον αγαπητό κ. Παπανδρέου - κινδυνεύω να κατηγορηθώ για εχθροπάθεια).
Όταν ο Χίτλερ ρωτήθηκε πώς θα ελέγξει τις χώρες που κυριεύει,
απάντησε ότι σε όλες τις χώρες υπάρχουν μίσθαρνα όργανα.
Το 4% των 400.000.000 ευρώ, είναι 16.000.000 ευρώ.
Αλήθεια, αναρωτήθηκε κανείς γιατί το μνημόνιο συντάχθηκε από Αγγλική εταιρεία και σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
O σκοπός του Τζέφρυ ήταν ή να διαλυθεί το ευρώ ή να πέσει κάτω του 1 δολλαρίου η ισοτιμία του.Ο Τζέφρυ αποδείχθηκε πλέον ποιά αποστολή είχε, να πετάξει την Ελλάδα έξω από την ευρωπαική αδελφότητα.
Αν συνεχιζόταν η κυριαρχία του ευρώ, πολλές χώρες θα μετέτρεπαν τα αποθέματά τους από δολλάρια σε ευρώ, και θα δημιουργούσαν χρηματιστήριο πετρελαίου σε ευρώ.
Το αποτέλεσμα θα ήταν να κατέρρεε το δολλάριο, μιας και οι Η.Π.Α. για οποιαδήποτε συναλλαγή τους, απλά τύπωναν δολλάρια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
https://anti-ntp.blogspot.com/2011/06/400.html#more
Υπάλληλοι ενός ανώτερου θεού...Εφάπαξ 400 χιλ ευρώ σε συνταξιούχο της Βουλής
Μπορεί χιλιάδες υπάλληλοι να περιμένουν μέχρι και τρία χρόνια για να πάρουν σύνταξη, ωστόσο αυτό δεν ισχύει στη Βουλή. Συντάξεις εξπρές μέσα σε λίγες εβδομάδες και εφάπαξ που αγγίζει τα 400.000 ευρώ..
Ενώ ο λαός στενάζει και η κυβέρνηση λαμβάνει σκληρά μέτρα λιτότητας, κόβοντας μισθούς και συντάξεις και καθυστερώντας την καταβολή του εφάπαξ σε χιλιάδες πολίτες, κάποιοι υπάλληλοι φαίνεται ότι είναι πιο "ίσοι από τους άλλους".
Φυσικά πρόκειται για τους υπαλλήλους της Βουλής, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους Βουλευτές της χώρας και άρα "δικαιούνται" προνόμια και πιο ευνοϊκή μεταχείριση.
Σύμφωνα με το "Πρώτο Θέμα", την ώρα που ο χρόνος αναμονής για την απονομή συντάξεων στα υπόλοιπα Ταμεία φτάνει τα τρία χρόνια, οι νέοι συνταξιούχοι της Βουλής λαμβάνουν τα χρήματά τους άμεσα (μέσα σε 2-3 εβδομάδες) μαζί με το εφάπαξ που μπορεί να φτάσει και τα 400.000 ευρώ!
Όπως αναφέρει η εφημερίδα, υπάλληλος της Βουλής, με διευθυντικό βαθμό, που συνταξιοδοτήθηκε πριν δύο μήνες, έλαβε αμέσως και το διπλό εφάπαξ που δικαιούνται οι υπάλληλοι του Κοινοβουλίου.
Η συγκεκριμένη υπάλληλος, λαμβάνει συνολικά και από τα δύο ταμεία (Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων της Βουλής και Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων), ποσό που αγγίζει τα 400.000 ευρώ.
Η εφημερίδα κάνει σύγκριση με υπάλληλο του δημοσίου, η οποία βγήκε στη σύνταξη και προσπάθησε να μάθει πότε θα πάρει το εφάπαξ (58.000 ευρώ). Η απάντηση ήταν ότι δεν μπορεί να το περιμένει πριν το 2014, αν καταφέρει να το πάρει.
Η άμεση καταβολή του εφάπαξ και η παράκαμψη της λίστας προτεραιότητας μπορεί να γίνει αν ο δικαιούχος πιστοποιήσει με έγγραφα κρατικού νοσοκομείου, ότι ο ίδιος ή συγγενής του πρώτου βαθμού, πάσχει από σοβαρή ασθένεια.
Ωστόσο η αντικειμενικότητα στην εφαρμογή της εξαίρεσης αμφισβητείται και θεωρείτε ως παραθυράκι για να ευνοούνται συγκεκριμένοι υπάλληλοι.
news247
Ελπίζω ο χοίρος να έχει το τέλος που του αρμόζει.
(Δεν λέω γουρούνι γιατί μάλλον θα θεωρηθεί υπερβολικό)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mittenwald
Πολύ δραστήριο μέλος
Δεν είναι επιχειρήματα.Επιχειρήματα που αφορούν την πολιτική του δράση μπορώ να τα ακούσω, αυτά που αφορούν το ποσοστό λίπους και πάχος της πέτσας του, λυπάμαι, αλλά αδυνατώ. Πολύ απλά, τα δεύτερα μειώνουν την ισχύ των πρώτων.
Η αγανάκτηση και το "ως εδώ" εκφράζονται άσχημα πια, προς έναν άνθρωπο που έχει αποδείξει ότι είναι ο ορισμός του "παχύδερμου".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.