νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.
Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.
Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.
https://www.musicpaper.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1800&catid=2&Itemid=36
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
μουσικο αποψε το ταξιδι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
θα αφησουμε κ τα δυο...αλλωστε οπως ουτε εγω γνωριζα για αυτην την συνθεση ετσι μπορει να μην γνωριζει κ καποιος αλλος,κ να το μαθει....ειδες? θες να σε μαθω και αλλα?
ΥΓ.... προτεινω να αφησουμε το δικο σου, γιατι το δικο μου βρωμαει γιουρο-βυζιον
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
και αυτο....
λαλαλαλαλαλααααααα
τι σχεση εχει αυτο με χατζιδακι;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
https://youtu.be/MYIFXVQGsQ8
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Όποιος πόνεσε μέσα στη ζωή όποιος έκλαψε σαν μικρό παιδί τώρα τίποτα πια δε σου ζητά μόνο στ όνειρο θα σ αναζητά....
https://youtu.be/3t9NlJbwx1M
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
αυτο θα το ακουσω...πριν σας καληνυχτησω ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ' το μυαλό της κότας. Απ' το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ' ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ' ένα ζώο δυνατό που βρυχάται. Τι να τους πως και πώς να τους το πω. Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;
Η υποταγή, ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.
Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράστασή τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ και Αισχύλο , μια και ανήκουν δικαιωματικά στο υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Άγγλοι κι' Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ' αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Η κλασσική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο.
Το ερώτημα περνάει απ' τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πως θα αντιδράσουμε και πως δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;
Θυμάστε τι έγινε στην «Ερωφίλη». Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά. Κι έτσι όταν παρουσιαζότανε η μορφή του τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπό του η μορφή του τέρατος, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.
Αυτό σημαίνει πως ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος."
Μάνος Χατζιδάκις Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978
ΥΓ Υπαρχουν 2 εκδοχες του κειμενου, αυτην που εγραψε ο Χατζιδακις και αυτη που μαγνητοφωνηθηκε
https://youtu.be/mtAXcnkX_J4
το μυαλο της κοτας
https://youtu.be/VrTiHX_QhBQ
M. Hadjidakis talks about...
θα γινουμε μια επαρχια που θα μας διοικει η Ευρωπη.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/hspqB0ceYF4
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/x0Jqxu4uSpQ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/vi9t9DoBWBY
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/gduhPU4A_wE
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/P_ke4vlumd4
σε βρηκα παλι ξαφνικα να πινεις ουζο στου Λευτερη....
ετσι απλα ερωτικο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://www.youtube.com/watch?v=1ZHP2SUbBg0&feature=colike
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/Mc09h0FRMGc
-Γνωση ποιος με βοηθησε;;;....ρωτησε η αγαπη
-ο Χρονος...
https://www.youtube.com/watch?v=0GBqDfw6nfc&feature=colike
-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://www.youtube.com/watch?v=cc6Nkig1rT8&feature=colike
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/Q5BsBJFpzpo
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Του ΦΩΤΗ ΑΠΕΡΓΗ - φωτ.: ΑΡΧΕΙΟ Μ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ
Σελίδες από το ποιητικό ημερολόγιο που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις το καλοκαίρι του 1967 στη Νέα Υόρκη
Σκέψεις, στίχοι και σουρεαλιστικά αποφθέγματα του Μάνου Χατζιδάκι με αφορμή κάποια δημοσιεύματα των ελληνικών εφημερίδων που έφταναν στη Νέα Υόρκη, τον καιρό που ζούσε και εργαζόταν εκεί.Το καλοκαίρι του 1967 ήταν ένα από τα πιο θερμά για την αμερικανική νεολαία. Χιλιάδες χίπι γιόρταζαν στο Σαν Φρανσίσκο με λουλούδια και ροκ κι άλλοι τόσοι διαδηλωτές μάχονταν στο Ντιτρόιτ με τους αστυνομικούς και τα γκλομπ.
Εγκατεστημένος ήδη στη Νέα Υόρκη, ο Μάνος Χατζιδάκις απολάμβανε ότι η μητρόπολη τον κρατούσε, όπως έλεγε, «ζωντανό, επιστρατευμένο και παρόντα».
Κι όσο για την Αθήνα, την πόλη που, όπως έγραφε σαν προδομένος εραστής, «τη λάτρευα, τη γνώριζα βαθιά», τώρα που μούδιαζε μέσ' στον χουντικό γύψο, γινόταν πια για κείνον «πιο ξένη και από την πιο μακρινή πόλη του κόσμου».
Ηταν ένα βράδυ εκείνου ακριβώς του καλοκαιριού, που ο συνθέτης τακτοποίησε στη γραφομηχανή του μια κίτρινη κόλλα χαρτί, από αυτές που χρησιμοποιούσε για την αλληλογραφία του. Πολλές από τις προσωπικές επιστολές του ήταν σπαρμένες με πολύχρωμα λουλούδια κι άλλα χάρτινα, κομψά στολίδια («Ο ροκ Χατζιδάκις της Αμερικής», «7», 18/1/2009).
Ομως, αυτή τη φορά έγραψε με αυστηρά, στοιχισμένα μαύρα και κόκκινα γράμματα: «ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ, ΟΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙ. ΤΟΜΟΣ Ι, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1967, ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ».
Ηταν ο δικός του τρόπος να πειθαρχήσει τις πιο μύχιες σκέψεις του; Οχι ακριβώς. Ηταν η πρώτη σελίδα ενός ασυνήθιστου ημερολογίου, που θα έφτιαχνε τους επόμενους μήνες από καθημερινές λεπτομέρειες απ' όλο τον κόσμο, τις οποίες συγκέντρωνε κυρίως από ελληνικές εφημερίδες που έβρισκε στη Νέα Υόρκη, και τις οποίες σχολίαζε ο ίδιος με ευφυΐα, τρυφερότητα και χιούμορ.
Στίχοι για ένα ναυάγιο
Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώνονται αύριο από το θάνατό του. Και η αλήθεια είναι ότι δεν του άρεσαν οι επετειακές εκδηλώσεις: «Δε μ' αρέσει η αναμνησιολογία, την απεχθάνομαι» είχε δηλώσει εγγράφως. «Είναι χειρότερη κι από μνημόσυνο. Τι πάει να πει "μνημόσυνο"; Κάποιον που δεν θυμάμαι και μια δεδομένη στιγμή, καθορισμένη, οφείλω να τον θυμηθώ». Ομως, στην πραγματικότητα τον θυμόμαστε πολύ συχνότερα κι ίσως αυτό μας επιτρέπει να το κάνουμε άλλη μια φορά. Πόσω μάλλον όταν αυτές οι λακωνικές σημειώσεις του χρησιμεύουν ως μικρά μαθήματα ευαισθησίας. Αλλά και της ικανότητας να διακρίνεις στην καθημερινότητα εκείνες τις στιγμές της που κερδίζουν το δικαίωμα ν' ανήκουν στα χρονικά της ποίησης.
* «Κατέπλευσεν η... πρύμνη πλοίου εις τον Πειραιά», αναγγέλλει μια εφημερίδα, μιλώντας για ένα τμήμα κυπριακού δεξαμενόπλοιου, που είχε ναυαγήσει στις Αζόρες και ρυμουλκήθηκε ώς την Ελλάδα. Και ο Χατζιδάκις εμπνέεται τους στίχους: «Πρύμνη του πλοίου μοναχή/ να μπαίνει στο λιμάνι/ χωρίς καμία ταραχή/ δοκιμασία και κραυγή/ για μας που συνηθίσαμε/ το τέλος την αρχή/ που δίχως φαντασία/ μάς είναι όχι φυσική/ μια παρουσία/ μισή/ ενός μεγάλου καραβιού/ η μελαγχολία/ τού άλλου μισού/ την απουσία/ για μας που εννοούμε μόνον/ ό,τι έχει τέλος/ και αρχή».
* Δεν είναι το μόνο ποίημά του που ξεκινά από ένα μονόστηλο. Από τα «Νέα» μαθαίνει την ιστορία του Βιργκολίνο, του μεγαλύτερου ληστή της Βραζιλίας, που το 1938 περικυκλώθηκε από τις αρχές στο τελευταίο του κρησφύγετο και εκτελέστηκε μαζί με 13 συντρόφους του.
Αν και το δημοσίευμα επισημαίνει ότι επρόκειτο για σαδιστή και αδίστακτο εγκληματία, ο συνθέτης προτιμά να τον δει ως έναν καγκασέιρο, έναν αντάρτη που ζούσε στα βουνά ελεύθερη ζωή:
«Ο κόσμος τον έλεγε ληστή/ τον Βιργκολίνο/ γιατί τον εφοβήθη απ' την αρχή/ γιατί κανείς δεν τόλμησε να δει/ τ' όμορφο πρόσωπό του./ Ετσι κι αυτός έζησε μόνος/ κι ελάτρεψε τη φύση/ και τη Δύση./ Περιφρονούσε τους πολλούς/ και την αδυναμία/ και πολεμούσεν το κακό/ από άμυνα κι από καϋμό/ έχοντας λάφυρα/ την θλίψη, την μελαγχολία./ Ποια η διαφορά του απ' τους γενναίους στρατηγούς/ από τους ήρωας τους εθνικούς/ κι άλλους πολλούς που αναφέρει η Ιστορία./ Αυτός υπήρξε τίμιος, συνεπής/ δεν ντύθηκε προσχήματα και χρώματα εθνικά/ γι' αυτό κι επαγιδεύθη κι εφονεύθη/ σαν ληστής./ Αυτός, ο Βιργκολίνο, ο ποιητής».
* Οι ιστορίες όπου αναδύεται το γελοίον του μεγαλείου και το προσωρινό της εξουσίας γοητεύουν τον Χατζιδάκι. Με όποια μορφή και αν τις συναντά:
«Ο νεοφώτιστος εις το επάγγελμα του τορεαντόρ Ανζέλ Ραντρίγκεζ, επωνομαζόμενος "Ανζελέτε", εγελοιοποιήθη ενώπιον χιλιάδων θεατών εις το Σαν Σεμπαστιάν, όταν ο ταύρος τού έσχισε με τα κέρατά του το πανταλόνι και τον έσυρε μερικά μέτρα εντός της αρένας», γράφει το «Βήμα» τον Ιούλιο του '67. Κι εκείνος σημειώνει δίπλα στη φωτογραφία: «Το νάσαι ήρωας/ για τον λαό/ δεν απέχει πολύ/ από το γελοίον».
Οι άνεργοι μισθοφόροι
* Στην ίδια εφημερίδα ξεχωρίζει κι άλλο ένα στιγμιότυπο: Μερικοί άντρες κουβεντιάζουν με το ένα χέρι στην τσέπη και το άλλο απασχολημένο με μια μπίρα. Η λεζάντα διευκρινίζει: «Μετά το άδοξον τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων εις το Κονγκό, ομάς μισθοφόρων ευρίσκεται εις το Λονδίνον αναζητούσα εργασίαν». Και ο Χατζιδάκις σχολιάζει: «Οι μισθοφόροι αυτοί δεν έχουν εργασία/ και μένουν έρημοι και μοναχοί/ με το παιχνίδι της ζωής στα μακρυά τους δάχτυλα/ άχρηστο, ανίερο και πληκτικό/ Κρίμας. Και κάποτε πιστέψανε/ πως ήσαν ωραίοι και δυνατοί!»
* Ο Μωΰς Τσόμπε, ένα «υπόλειμμα πρώιμου αφρικανικού μεγαλείου», όπως τον χαρακτηρίζει πάνω από τη φωτογραφία του στη φυλακή, τον απασχολεί σε αρκετές από τις σημειώσεις του. Κι αν η περιπέτεια του πρώην πρωθυπουργού του Κονγκό ήταν μια από τις πρώτες ειδήσεις εκείνου του καιρού, ο συνθέτης στέκεται και σε μιαν άλλη, μ' έναν ελάσσονα αφρικανό πρωταγωνιστή:
«Ο βραβευμένος φύλαρχος/ Αλβέρτος Τζων Λονθούλι/ απ' το Ντερμπάν της Αφρικής/ βρήκε τον θάνατο/ από περαστική αμαξοστοιχία/ εις την γεροντικήν του ηλικία/ των εβδομήντα οκτώ χρονώ./ Τον ελυπήθη η Ιστορία/ και τον επήρε ο ουρανός/ εις την στιγμή που αδυνατούσε/ ν' αντιδράσει/ ως φύλαρχος Αφρικανός».
* Μερικά αποκόμματα είναι κολλημένα τακτικά σε γαλάζιες ή πράσινες σελίδες χωρίς σχόλιο. Σκόπευε να το προσθέσει αργότερα; Μπορεί και όχι. Ισως να ήθελε ν' ανακαλύψει μόνος του ο αναγνώστης τι γοήτευσε εκείνον ανάμεσα σε δυο απλές αράδες: «ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΩΝ. ΤΟΥΡΙΝΟ 7 Αυγούστου. - Κατά την διάρκειαν επιδείξεων, δύο αλεξιπτωτισταί εύρον τραγικόν θάνατον, όταν τα αλεξίπτωτά των περιεπλάκησαν μεταξύ των», γράφει το «Βήμα».
* Κι ένα μονόστηλο από τα «Νέα», κολλημένο κι αυτό σε γαλάζιο χαρί, σαν τον ουρανό: «Απέθανε ενώ παρεκάλει τον Θεόν να την "καλέσει πλησίον Του" μια ηλικιωμένη γυναίκα εις το Μιλάνον, που δεν είχε κανένα εις τον Κόσμον. Η Τερέζα Τελπινιόνι είχεν είπει εις μιαν γειτόνισσαν: "Δεν έχω την δύναμιν να αυτοκτονήσω. Πηγαίνω διά να προσευχηθώ"».
* Η μοναξιά, ο θάνατος, μπορούν συχνά να έχουν μια ερωτική απόχρωση στην ποιητική παλέτα του Χατζιδάκι. Διαβάζει: «Απέθανε από ηλίασιν ισπανός ποδηλατιστής». Και σχολιάζει: «Ο Βαλεντίν Ουριόνα είκοσι επτά ετών/ είς των καλυτέρων της Ισπανίας ποδηλατιστών/ τον ηράσθη ο Ηλιος/ και τον απήγαγεν/ εν μεσημβρία!»
Ο Καζανόβας (δεν) ήταν ψεύτης
* Και φυσικά, ο έρωτας είναι για κείνον ελεύθερος από καθωσπρεπισμούς: «Ο Καζανόβας ήταν ψεύτης» διαβάζει στο «Βήμα». Με τη διευκρίνιση: «Ισπανός ακαδημαϊκός αμφισβητεί τα ερωτικά του κατορθώματα όπως περιγράφονται στα "Απομνημονεύματά" του». Και απαντά:
«Λάθος - δεν ήτο ψεύτης/ υπήρξεν πράγματι μεγάλος/ γιατί η μεγάλη ηδονή/ προέρχεται από κείνο που ποθείς/ και διόλου απ' ό,τι πραγματοποιείς/ Κι αυτός - δίχως καμμίαν αμφιβολία/ πολύ επόθησεν./ Γι' αυτό και δεν τον αναφέρι η ιστορία/ από αντιζηλία, απλώς/ κι από ανόητη ηθική».
* Αλλοτε πληροφορείται ότι η ινδική κυβέρνηση «απεφάσισε να υιοθετήση ένα πρωτότυπο όσο και επληκτικό μέτρο (για να μειώσει τη γεννητικότητα): να δώση σε κάθε άντρα και σε κάθε γυναίκα από ένα τρανζίστορ φθάνει να δεχθούν να υποστούν στείρωση». Και γράφει σκωπτικά: «Οι Ινδοί πρώτοι/ καθιερώνουν/ και δη - επισήμως/ την πράξιν την ερωτικήν/ δίχως προσχήματα/ θρησκευτικά./ Επί τέλους ελευθερούται ο Ερως/ από τας υποχρεώσεις που του επέβαλον/ ξέναι θρησκείαι/ και πλέον παρουσιάζεται/ γυμνός-/ ως εγεννήθη».
* Το ίδιο με τον έρωτα γοητεύει τον συνθέτη η αντίσταση στο δεδομένο, η εξερεύνηση. Να τι γράφει για «μυστηριώδη εξαφάνισιν αγρότου 19 ετών», που έφυγε από το σπίτι του με κάποια πρόφαση: «Και να τον βρούνε, τι ωφελεί;/ Αυτός γνωρίζει/ πως εκινδύνευε απείρως πιο πολύ/ απ' το πηγάδι της αυλής του/ και των δικών του τη στοργή./ Και να τον βρούνε πάλι θα φύγει/ γιατί γνωρίζει/ ποιος κίνδυνος πραγματικά τον απειλεί».
* Το χιούμορ του είναι συχνά σουρεαλιστικό. Οπως όταν σχολιάζει την είδηση του «Εθνους» ότι ένα «Ταξί τρέχει με νεκρόν οδηγόν» (ο οποίος είχε πάθει ανακοπή ενώ οδηγούσε): «Το τραγικόν/ δι' ένα νεκρόν οδηγόν/ είναι, που σαν γενεί νεκρός/ σαν έρθει η ώρα του - που λέμε/ δεν σταματά ως πράττουν οι νεκροί/ μα κείνος εξακολουθεί/ να τρέχει ανά τας οδούς/ παραβιάζων - ως συνήθως-/ τας αυστηράς τροχαίας διατάξεις».
* Αλλοτε κάνει κολάζ από φωτογραφίες έργων τέχνης, αλλά κι επεισοδίων με αστυνομικούς και φοιτητές, κρατά αποκόμματα για τον Ντε Γκολ, την Γκόλντα Μέιρ και τον Κένεντι ή αστειεύεται με το έντονο βλέμμα του Φεντερίκο Φελίνι σε μια φωτογραφία του: «Είναι πραγματικά τόσο μεγάλος ώστε να του εμπιστευόμαστε την όρασή μας;»
* Κι ας τελειώσουμε το ξεφύλλισμα αυτού του μοναδικού ημερολόγιου μ' ένα ακόμα αστείο, που αφορά τον ίδιο τον τύπο, που το τροφοδότησε: «Απαγορεύεται η περιτύλιξις ιχθύων εις εφημερίδας» ανακοινώνουν τα «Νέα».
Και ο Χατζιδάκις: «Τοιουτοτρόπως δεν θα δύνανται πλέον οι ιχθείς ν' αναγιγνώσκουν ελληνικάς εφημερίδας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Είναι το πιο διάσημο βιβλίο του. Εδώ υπάρχει, ανάμεσα στα άλλα, και η διάσημη απόφανσή του για το πρόσωπο του τέρατος.
Το βιβλίο είναι μια ανθολογία των κειμένων που διάβαζε ο Χατζιδάκις τις Κυριακές στο Τρίτο Πρόγραμμα τον καιρό που ήταν διευθυντής του. Συνήθως ξεκινάν από την επικαιρότητα της εποχής –ή κάποια επικαιρότητα, τέλος πάντων– για να καταλήξουν σε πιο γενικά –και πιο οδυνηρά– συμπεράσματα για την Ελλάδα εκείνης της εποχής, αλλά και την σημερινή.
Χιούμορ, αυτοσαρκασμός και σκανταλιάρικη διάθεση από τη μια και από την άλλη βαθιά τομή στην ημετέρα νοοτροπία. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, μέρες που είναι τα όσα γράφει για τον εορτασμό των Χριστουγέννων:
Η γέννηση του Χριστού παραμένει πια μια επέτειος άγονη και χωρίς αίσθημα. Έχει για πάντα ξεχαστεί το αποτέλεσμα αυτής της μοναδικής γέννησης, που φώτισε και θεμελίωσε τον κόσμο μας μοναδικά, με αίσθημα κι αγάπη.
Εδώ έχουν συγκεντρωθεί οι δημόσιες παρεμβάσεις του: Ομιλίες, συνεντεύξεις, κείμενα που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά. Όλα, επιβεβαιώνουν τον τίτλο διττά: Καθρέφτης του ίδιου του Χατζιδάκι, αλλά και του τόπου και του καιρού του. Μαχαίρι που τέμνει τον ίδιο, αλλά και τον τόπο και τον καιρό του.
36 κείμενα για τον Γκάτσο, τον Ελύτη, τον Τσαρούχη και για το ρεμπέτικο, την μουσική του ’80, το βιβλίο και την ανάγνωση, τους αναρχικούς και την πολιτική πραγματικότητα και αθλιότητα.
Και δεν χρειάζεται ντε και καλά να συμφωνεί κανείς με τις απόψεις του Χατζιδάκι. Το αντίθετο. Ωφελείται εκείνος που θα μπει στην διαδικασία να διαφωνήσει μαζί του. Να δει τα κριτήρια του Χατζιδάκι και τα αποτελέσματα στην σκέψη του και να αντιπαραβάλει τα δικά του –τι γόνιμη διαδικασία!
Κι επειδή υπάρχουν πολλά κείμενα και συνεντεύξεις που δεν συμπεριλαμβάνονται στον τόμο αυτό –για παράδειγμα το περίφημο κείμενό του για τον Νεοναζισμό– είναι απαραίτητο να εκδοθεί παράρτημα που θα τα συμπεριλαμβάνει όλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
https://youtu.be/J1Jy02IA66E
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Εγώ πάλι τον υπερεκτίμησα εδώ.
ειχε θαρρος να λεει την αληθεια....
https://youtu.be/ZlN06q2V4HU
ειναι μια ακομα συνεντευξη του...εφ ολης της υλης....προς το τελος λεει κατι πολυ αληθινο,οπως συνηθιζε αλλωστε
"δεν μπορεις να εκπεμπεις κατι που με συγκινει,χωρις ηθος"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
εδω γραφουμε ...αναρτουμε οτι λατρευουμε απο τον αγαπημενος μας Μανο Χατζιδακι...
μια μουσικη που με ταξιδευει...με την μελωδικη φωνη του Πουλοπουλου..ποιηση Νικος Γκατσος
https://youtu.be/weJlQV4UUUY
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.