Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
27-01-12
04:49
όσο παράδοξος μπορεί να σου φαίνεται ο συνειρμός αυτός.
Μια χαρά το εξήγησα,
Apparently you didn't
Το σημαντικο αυτο μηνυμα απο τα θρησκευτικα το πηρες?
Ποτε δεν μου περασε απο το μυαλο οτι διδασκει κατι τετοιο η θρησκεια
κι ο συνειρμός με τις λέξεις που πέταξες στο μήνυμα παραμένει παράδοξος. Πολύ.
ps I can keep doing this for ages, you know it.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
27-01-12
04:36
Που σημαίνει λοιπόν ότι αυτό που λες ότι σου έμαθαν τα θρησκευτικά δε στο έμαθαν τελικά τα θρησκευτικά γιατί τα θρησκευτικά δε λένε αυτό.
Το "two much price to pay" κι ο εγωισμός είναι εξορισμού αντίθετα με τη (χριστιανική στη συγκεκριμένη) διδασκαλία και προκύπτουν από δικές σου ιδιοσυγκρασίες, συμπεριφορές που στην ουσία ο χριστιανισμός σου επιβάλλει να περιορίσεις/αλλάξεις.
Just to clarify, εγώ με την ηλίθια πρόταση πως "τα θρησκευτικά μου έμαθαν ότι καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τις συνέπειές τους" κολλάω, όχι μ' αυτό που τελικά έχεις στο κεφάλι σου και που τελικά δεν εξήγησες καλά για να καταλάβω.
Το "two much price to pay" κι ο εγωισμός είναι εξορισμού αντίθετα με τη (χριστιανική στη συγκεκριμένη) διδασκαλία και προκύπτουν από δικές σου ιδιοσυγκρασίες, συμπεριφορές που στην ουσία ο χριστιανισμός σου επιβάλλει να περιορίσεις/αλλάξεις.
Just to clarify, εγώ με την ηλίθια πρόταση πως "τα θρησκευτικά μου έμαθαν ότι καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τις συνέπειές τους" κολλάω, όχι μ' αυτό που τελικά έχεις στο κεφάλι σου και που τελικά δεν εξήγησες καλά για να καταλάβω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
27-01-12
04:15
Διάβασα την απάντησή σου σε εμένα
Which is where you fail. Δε θα σε ρωτούσα αν το διάβασες όλο αν δε χρειαζόταν να το διαβάσεις όλο για να καταλάβεις τι λέω now, would I?
Στο πρώτο κομμάτι είπα γιατί
το λεγόμενο "αυτεξούσιο" που έχει δώσει ο θεός στον άνθρωπο
συνολικά μαζί μ' ό,τι έχει δώσει ο πρώτος στον δεύτερο in terms of free choice είναι μια παράδοξη χαζομάρα.
Συνδέονται σχεδόν όλα μάζι σε κάθε post (όχι μόνο στα δικά μου). Μια ροή είναι η σκέψη, δε σταματάω και λέω "Α, απαντάω σε σένα τώρα άρα λέω άλλα και μιλάω αλλιώς".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
27-01-12
03:58
Το διάβασες όλο σε 3 λεπτά!? Γιατί το 2ο και το 4ο point σου δε μου λένε τίποτα.
Τίποτα, βασικά τίποτα δε μου λέει τίποτα σε ένα μήνυμα 4 γραμμών που απαντάει με "σκέψου το".
Θα κάτσεις ή να φέρω καρέκλα?
Τίποτα, βασικά τίποτα δε μου λέει τίποτα σε ένα μήνυμα 4 γραμμών που απαντάει με "σκέψου το".
Θα κάτσεις ή να φέρω καρέκλα?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
27-01-12
03:51
@olga_serb Ας μετανοήσουμε όλοι λοιπόν αδέρφια κι ας μετανιώσουμε για τις αμαρτίες μας για να μπορέσουμε, τελικά, να "ενεργοποιήσουμε τη δυνατότητα αποδοχής της Χάρης"!!
Crap. Stinky messy crap. And make no mistake δεν προσβάλλω εσένα, την πεποίθησή σου κρίνω, μια πεποίθηση που ενισχύει κι αναπαράγει μαλακίες.
Και είναι όντως περίεργο, και πολύ πολύ πολύ τρομακτικό, να βλέπεις at first hand τη συλλογιστική πορεία της θρησκείας με την οποία καταλήγει να σε ελέγχει ΠΛΗΡΩΣ. ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΜΩΣ. Και δε μιλάω μόνο για την επιχείρηση καθαυτή, μπορεί να μην ακολουθείς τις μεθόδους της κι όμως πάλι να μην είσαι ελεύθερος. Δεν τίθεται καν θέμα τύπων τελικά, αν πατάς στην εκκλησία, στο τζαμί, στο ναό, whatever. Όχι, καθόλου. Μιλάμε για μια ολόκληρη σχολή ιδεών τόσο συνδεδεμένων μεταξύ τους και τόσο βαθιά ριζωμένων σε brainwashed κεφάλια που μετά από λίγο καταλήγουν κυριολεκτικά μια alternative reality, κάτι που ειλικρινά δεν ξέρω πώς πολεμάς αποτελεσματικά όταν βλέπεις ότι έχει καταπιεί τον άλλο.
Πώς σε καταπίνει? Απλά αφαιρώντας οποιαδήποτε δύναμη απ' τον άνθρωπο και διδάσκοντας ότι τα πάντα που σχετίζονται μ' αυτόν, ακόμα και η ίδια η ελευθερία στις επιλογές του --ω τι ειρωνεία!-- δεν είναι προϊόντα της σκέψης του αλλά δώρα ενός μεγαλόψυχου και παντοδύναμου θεού. Στην τελική ποια ελεύθερη κρίση όταν είμαι δημιούργημα και ξέρω και τις συνέπειες της μιας επιλογής και την επιβράβευση της άλλης και ποια δύναμή μου να κάνω τη ζωή μου όπως τη θέλω? Ποια ζωή ΜΟΥ όταν εκδημιουργίας είμαι τόσο αδύναμος κι αλλοιωμένος με τις πράξεις μου και το "σωστό" ορίζεται από κάποιον άλλο πέρα από μένα?
False dilemmas and empty hopes I say. Μια τεράστια παράδοξη φούσκα, ένα αδιέξοξο που μου δίνει απλά πολλούς δρόμους για να φτάσω στον ίδιο τοίχο. And guess what: στο σωστό τοίχο.
Και για να το κάνω λίγο πιο συγκεκριμένο και να τα συνδέσω όλα κάπως, βαρέθηκα στο κείμενό σου να διαβάζω πόσο αδύναμος κι ανίκανος είμαι μπροστά στο badass θεό. Θα βάλω τα κλάματα σε λίγο απ' το πόσο πνευματικά άχρηστος κατέληξα σε 10 γραμμές. Συνολικά, είμαι αδύναμος, ο θεός δυνατός, και για τα πάντα που χαλάνε τη σχέση μου μαζί του ευθύνομαι εγώ μια και όλα αυτά πηγάζουν απ' τη δική μου αδυναμία ενώ αυτός βρίσκεται πάντα σε μια default φάση μεγαλοψυχίας και υπερικανότητας.
So, 1st step taken: αφαιρέσαμε οποιαδήποτε δύναμη απ' τον άνθρωπο, είναι ο χαμένος της υπόθεσης κι ο θεός ο νικητής. Θυμήσου, αφήσαμε στον άνθρωπο την ελευθερία επιλογής (ή καλύτερα την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, το παράδοξο δες πάνω) και κατά συνέπεια τη δυνατότητα στην αμαρτία.
Κι έρχεται το δεύτερο βήμα τώρα. Τι κάνεις αφού έχεις γκρεμίσει τον άνθρωπο και τον έχεις αφήσει με (σχεδόν) τίποτα πέρα απ' όσα εσύ του προσφέρεις? Του δίνεις το χέρι και τον βοηθάς να σηκωθεί. And that's pretty much it, τον ελέγχεις από δω και πέρα λίγο πολύ ολοκληρωτικά. Γιατί? Ε, απ' τη στιγμή που μόνος του ελπίδα δεν έχει λόγω της γενικής ανικανότητάς του σε ποιον θα σταφεί?? Δεν πρέπει να 'σουν Νεύτωνας στο σχολείο, ε..?
So, 2nd step taken: Μη φοβάσαι άνθρωπε! Τι κι αν είσαι ασήμαντος κι αδύναμος κι άχρηστος και δεν έχεις τίποτα παρά μόνο το παράδοξο μιας υποτιθέμενης ελευθερίας στις επιλογές σου? Εγώ είμαι εδώ! Δεν έχεις παρά να μετανοήσεις και αυτόματα "ενεργοποιείς τη δυνατότητα αποδοχής της Χάρης". Υπάρχει λοιπόν λύση στα προβλήματά σου: ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Φυσικά μπορείς να διαλέξεις άλλο δρόμο και να μην έρθεις σε μένα. Αλλά θυμήσου ότι "είσαι αδύναμος", ότι "η σχέση μας θα χαλάσει απ' τη δική σου αμαρτία", απ' την ίδια σου την επιλογή να μην έρθεις σε μένα και να πας άπο άλλο δρόμο, και "γι' αυτήν την καταστροφή ΔΕ θα ευθύνομαι εγώ γιατί είμαι παντοδύναμος και μεγαλόψυχος" και υπεργαμάτος, θυμάσαι? Οπότε τελικά είσαι ελεύθερος να διαλέξεις αλλά λίγο πολύ τη γάμησες αν πας από άλλο δρόμο κι όχι απ' το δικό μου.
Τους γκρεμίζεις και μετά απλά εμφανίζεσαι σαν η μόνη λύση. Είναι τόσο απλό σαν ιδέα και τόσο προκλητικά εμφανές που, ω ναι, καταλήγει τρομακτικό να βλέπεις ότι δεν το βλέπουν!
Τώρα, είναι ένα πράγμα να μη βλέπουν τι έχουν μπροστά τους οι πιστοί κι άλλο εντελώς διαφορετικό και τραγικά πιο αποτυχημένο/τρομακτικό να μην το βλέπουν άνθρωποι που λένε ότι "δεν υπάρχει θεός".
@Eileen "Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του και οφείλει να ζήσει με τις συνέπειες αυτών. Αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που πήρα από τα τόόόόσα χρόνια θρησκευτικών."
Είμαστε σοβαροί? Πραγματικά είμαστε σοβαροί τώρα ή μαλακίες λέμε? Η πίστη στο θεό σού μαθαίνει να ζεις με τις συνέπειες των επιλογών σου?
Η ίδια γαμημένη πίστη που σου λέει ότι "Όταν μετανοούμε εμείς ενεργοποιούμε την δυνατότητα αποδοχής της Χάρης"!?
Η ίδια πίστη σε ένα "παντοδύναμο και μεγαλόψυχο" πράγμα που απλά "συγχωρεί"? Ξανά, είμαστε σοβαροί?
..
Ο πιστός έχει πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα το αποκούμπι της μετάνοιας. Πάντα. Period. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν πρέπει να τραβήξει μετά πνευματικά ή σωματικά θα έχει πάντα σε μια γωνία στο μυαλό του ότι μπορεί, στη μοναδική ουσιαστική σχέση στον κόσμο (=αυτή με το θεό) να διορθώσει τα πράγματα και να βρει παρηγοριά/συγχώρεση. Είναι λογικά άτοπο --και πέρα για πέρα ηλίθιο, γι' αυτό τα χάνω λίγο-- να πεις ότι ο θεός σού μαθαίνει να ζεις με τις συνέπειες των πράξεών σου απ' τη στιγμή που, guess what! ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, Ό,ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ, ΟΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ, ΟΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΟΠΟΙΑ ΕΝΟΧΗ.
Η ίδια η μετάνοια αυτή την έννοια παίρνει, αφήνω τα προβλήματά μου σε κάτι μεγαλύτερο από μένα και φεύγουν βάρη από πάνω μου που διαφορετικά θα βάραιναν μόνο εμένα (και μιλάω συγκεκριμένα για το πνευματικό κομμάτι εδώ).
Οι καμικάζι αυτοκτονίας δε γαμάνε τη ζωή τους επειδή γουστάρουν την εμπειρία ή τα αίματα (δικά τους κι άλλων) γενικά. Το κάνουν επειδή ξέρουν ότι οι πράξεις τους όσο λάθος κι αν είναι σύμφωνα με τα συμβατικά ανθρώπινα δεδομένα για το θεό τους δε θα μετρήσουν στην κρίση του. Ίσα ίσα είναι κάτι που επιβάλλεται απ' τη δική τους ερμηνεία της διδασκαλίας του θεού τους κι όσο λάθος κι αν το βρίσκει ακόμα και η ίδια αυτή η διδασκαλία, πέφτει εξαίρεση κι ανταμοιβή, συγχώρεση κι έπαινος σε έναν κόσμο υποθετικά πιο σημαντικό απ' αυτόν εδώ. Τι έχεις λοιπόν, τι ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ λοιπόν καλύτερα? Έναν άνθρωπο που όχι μόνο αδιαφορεί για τις συνέπειες των πράξεών του σε πρώτο στάδιο αλλά και που είναι απαλλαγμένος από κάθε είδους αναστολή σε δεύτερο. Δεν υπάρχει pondering on their actions and growth όπως τα εννοείς εσύ, απλά ο θεός σαν πρόφαση κι ούτε σκέψη για συνέπειες.
Οι σταυροφόροι μια απ' τα ίδια. Ή μήπως δεν υπήρχαν άτομα που απλά διαφωνούσαν με την ιδέα? Φυσικά και υπήρχαν, και μπορεί μερικοί απ' αυτούς να 'χαν μιλήσει και δυνατά με όποιο κόστος (παρένθεση, ΕΔΩ θα 'βλεπες έναν άνθρωπο που πραγματικά είναι έτοιμος να ζήσει με τις συνέπειες, αυτόν που θα διαφωνούσε με την ιδέα και ή θα στιγματιζόταν ή θα πέθαινε ή ό,τι άλλο). Αλλά δε μίλησαν, και ξέρεις γιατί? Ξέρεις γιατί: επειδή ήταν τυφλοί απ' τον παντοδύναμο θεό τους και την επιθυμία του, όπως την ερμήνευαν αυτοί σαν τους καμικάζι πάνω. Ήταν τυφλοί κι απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε ηθική αναστολή με τη μετάνοια στο μυαλό τους. Δεν ήταν άνθρωποι που ζουν με τις συνέπειες, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ συνέπειες γι' αυτούς απ' τη στιγμή που στην επόμενη ζωή οι πράξεις τους θα συμπεριλαμβάνονταν στην αξιολόγησή τους και το σφαγείο που άλλοτε και με τη συμβατική ανθρώπινη λογική θα τους βάραινε τουλάχιστον ηθικά τώρα τους έσωζε στα μάτια ενός "μεγαλόψυχου θεού".
Γενικά ο μέσος πιστός δεν είναι παράδειγμα ανθρώπου που ζει με τις συνέπειες. Ακριβώς το αντίθετο, τυπικά δεν ξέρει τι είναι συνέπειες απ' τη στιγμή που η πίστη του στο θεό του δίνει εργαλεία για να τις φορτώνει αλλού πάντα, which is why
@WhiteDrum μπαίνω και στη διαδικασία να "γειώσω κοσμάκη", επειδή για μένα η ιδέα του "εσωτερικού κριτή που συχνά στους θρησκευόμενους είναι συνυφασμένος με την έννοια του Θεού" είναι καρκίνος και κάτι που, προσωπικά πάντα, δε θα ήθελα να βλέπω στον υποθετικό κόσμο όπου θα 'θελα να ζω. Ο εσωτερικός κριτής οφείλει να 'ναι ο ίδιος σου ο εαυτός, η ίδια σου η καθημερινότητα κι εσύ συνολικά σαν άτομο, όχι σύννεφα και κάτι εντελώς απροσδιόριστο.
Γιατί από ένα σημείο και μετά you lose track of what's real and what's not, of what's important here, now, today, not in some other world up in the sky. Τελικά όταν καταλήγεις ο αυστηρότερος κριτής του εαυτού σου μπορείς να ζήσεις με τις συνέπειες των πράξεών σου, μπορείς να αλλάξεις μέσα απ' τα συμπεράσματα που -----
παρένθεση, μόλις έγινε σεισμός (3:35), δε μασάμε συνεχίζουμε
----- ναι, μέσα απ' τα συμπεράσματα που ο ίδιος βγάζεις κρίνοντας τις επιλογές σου και τελικά μπορείς να εξελιχθείς και να πας σε κάτι καινούριο.
Δε μ' ενδιαφέρει τι πιστεύεις εσύ, αυτός, ο άλλος, χέστηκα. Μ' ενδιαφέρει απλά να δω στερεότυπα, προκαταλήψεις και μέσα περιορισμού σκέψης να την κάνουν απ' τον κόσμο. Αυτό.
Crap. Stinky messy crap. And make no mistake δεν προσβάλλω εσένα, την πεποίθησή σου κρίνω, μια πεποίθηση που ενισχύει κι αναπαράγει μαλακίες.
Και είναι όντως περίεργο, και πολύ πολύ πολύ τρομακτικό, να βλέπεις at first hand τη συλλογιστική πορεία της θρησκείας με την οποία καταλήγει να σε ελέγχει ΠΛΗΡΩΣ. ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΜΩΣ. Και δε μιλάω μόνο για την επιχείρηση καθαυτή, μπορεί να μην ακολουθείς τις μεθόδους της κι όμως πάλι να μην είσαι ελεύθερος. Δεν τίθεται καν θέμα τύπων τελικά, αν πατάς στην εκκλησία, στο τζαμί, στο ναό, whatever. Όχι, καθόλου. Μιλάμε για μια ολόκληρη σχολή ιδεών τόσο συνδεδεμένων μεταξύ τους και τόσο βαθιά ριζωμένων σε brainwashed κεφάλια που μετά από λίγο καταλήγουν κυριολεκτικά μια alternative reality, κάτι που ειλικρινά δεν ξέρω πώς πολεμάς αποτελεσματικά όταν βλέπεις ότι έχει καταπιεί τον άλλο.
Πώς σε καταπίνει? Απλά αφαιρώντας οποιαδήποτε δύναμη απ' τον άνθρωπο και διδάσκοντας ότι τα πάντα που σχετίζονται μ' αυτόν, ακόμα και η ίδια η ελευθερία στις επιλογές του --ω τι ειρωνεία!-- δεν είναι προϊόντα της σκέψης του αλλά δώρα ενός μεγαλόψυχου και παντοδύναμου θεού. Στην τελική ποια ελεύθερη κρίση όταν είμαι δημιούργημα και ξέρω και τις συνέπειες της μιας επιλογής και την επιβράβευση της άλλης και ποια δύναμή μου να κάνω τη ζωή μου όπως τη θέλω? Ποια ζωή ΜΟΥ όταν εκδημιουργίας είμαι τόσο αδύναμος κι αλλοιωμένος με τις πράξεις μου και το "σωστό" ορίζεται από κάποιον άλλο πέρα από μένα?
False dilemmas and empty hopes I say. Μια τεράστια παράδοξη φούσκα, ένα αδιέξοξο που μου δίνει απλά πολλούς δρόμους για να φτάσω στον ίδιο τοίχο. And guess what: στο σωστό τοίχο.
Και για να το κάνω λίγο πιο συγκεκριμένο και να τα συνδέσω όλα κάπως, βαρέθηκα στο κείμενό σου να διαβάζω πόσο αδύναμος κι ανίκανος είμαι μπροστά στο badass θεό. Θα βάλω τα κλάματα σε λίγο απ' το πόσο πνευματικά άχρηστος κατέληξα σε 10 γραμμές. Συνολικά, είμαι αδύναμος, ο θεός δυνατός, και για τα πάντα που χαλάνε τη σχέση μου μαζί του ευθύνομαι εγώ μια και όλα αυτά πηγάζουν απ' τη δική μου αδυναμία ενώ αυτός βρίσκεται πάντα σε μια default φάση μεγαλοψυχίας και υπερικανότητας.
So, 1st step taken: αφαιρέσαμε οποιαδήποτε δύναμη απ' τον άνθρωπο, είναι ο χαμένος της υπόθεσης κι ο θεός ο νικητής. Θυμήσου, αφήσαμε στον άνθρωπο την ελευθερία επιλογής (ή καλύτερα την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, το παράδοξο δες πάνω) και κατά συνέπεια τη δυνατότητα στην αμαρτία.
Κι έρχεται το δεύτερο βήμα τώρα. Τι κάνεις αφού έχεις γκρεμίσει τον άνθρωπο και τον έχεις αφήσει με (σχεδόν) τίποτα πέρα απ' όσα εσύ του προσφέρεις? Του δίνεις το χέρι και τον βοηθάς να σηκωθεί. And that's pretty much it, τον ελέγχεις από δω και πέρα λίγο πολύ ολοκληρωτικά. Γιατί? Ε, απ' τη στιγμή που μόνος του ελπίδα δεν έχει λόγω της γενικής ανικανότητάς του σε ποιον θα σταφεί?? Δεν πρέπει να 'σουν Νεύτωνας στο σχολείο, ε..?
So, 2nd step taken: Μη φοβάσαι άνθρωπε! Τι κι αν είσαι ασήμαντος κι αδύναμος κι άχρηστος και δεν έχεις τίποτα παρά μόνο το παράδοξο μιας υποτιθέμενης ελευθερίας στις επιλογές σου? Εγώ είμαι εδώ! Δεν έχεις παρά να μετανοήσεις και αυτόματα "ενεργοποιείς τη δυνατότητα αποδοχής της Χάρης". Υπάρχει λοιπόν λύση στα προβλήματά σου: ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Φυσικά μπορείς να διαλέξεις άλλο δρόμο και να μην έρθεις σε μένα. Αλλά θυμήσου ότι "είσαι αδύναμος", ότι "η σχέση μας θα χαλάσει απ' τη δική σου αμαρτία", απ' την ίδια σου την επιλογή να μην έρθεις σε μένα και να πας άπο άλλο δρόμο, και "γι' αυτήν την καταστροφή ΔΕ θα ευθύνομαι εγώ γιατί είμαι παντοδύναμος και μεγαλόψυχος" και υπεργαμάτος, θυμάσαι? Οπότε τελικά είσαι ελεύθερος να διαλέξεις αλλά λίγο πολύ τη γάμησες αν πας από άλλο δρόμο κι όχι απ' το δικό μου.
Τους γκρεμίζεις και μετά απλά εμφανίζεσαι σαν η μόνη λύση. Είναι τόσο απλό σαν ιδέα και τόσο προκλητικά εμφανές που, ω ναι, καταλήγει τρομακτικό να βλέπεις ότι δεν το βλέπουν!
Τώρα, είναι ένα πράγμα να μη βλέπουν τι έχουν μπροστά τους οι πιστοί κι άλλο εντελώς διαφορετικό και τραγικά πιο αποτυχημένο/τρομακτικό να μην το βλέπουν άνθρωποι που λένε ότι "δεν υπάρχει θεός".
@Eileen "Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές του και οφείλει να ζήσει με τις συνέπειες αυτών. Αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που πήρα από τα τόόόόσα χρόνια θρησκευτικών."
Είμαστε σοβαροί? Πραγματικά είμαστε σοβαροί τώρα ή μαλακίες λέμε? Η πίστη στο θεό σού μαθαίνει να ζεις με τις συνέπειες των επιλογών σου?
Η ίδια γαμημένη πίστη που σου λέει ότι "Όταν μετανοούμε εμείς ενεργοποιούμε την δυνατότητα αποδοχής της Χάρης"!?
Η ίδια πίστη σε ένα "παντοδύναμο και μεγαλόψυχο" πράγμα που απλά "συγχωρεί"? Ξανά, είμαστε σοβαροί?
..
Ο πιστός έχει πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα μα πάντα το αποκούμπι της μετάνοιας. Πάντα. Period. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν πρέπει να τραβήξει μετά πνευματικά ή σωματικά θα έχει πάντα σε μια γωνία στο μυαλό του ότι μπορεί, στη μοναδική ουσιαστική σχέση στον κόσμο (=αυτή με το θεό) να διορθώσει τα πράγματα και να βρει παρηγοριά/συγχώρεση. Είναι λογικά άτοπο --και πέρα για πέρα ηλίθιο, γι' αυτό τα χάνω λίγο-- να πεις ότι ο θεός σού μαθαίνει να ζεις με τις συνέπειες των πράξεών σου απ' τη στιγμή που, guess what! ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, Ό,ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ, ΟΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ, ΟΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΟΠΟΙΑ ΕΝΟΧΗ.
Η ίδια η μετάνοια αυτή την έννοια παίρνει, αφήνω τα προβλήματά μου σε κάτι μεγαλύτερο από μένα και φεύγουν βάρη από πάνω μου που διαφορετικά θα βάραιναν μόνο εμένα (και μιλάω συγκεκριμένα για το πνευματικό κομμάτι εδώ).
Οι καμικάζι αυτοκτονίας δε γαμάνε τη ζωή τους επειδή γουστάρουν την εμπειρία ή τα αίματα (δικά τους κι άλλων) γενικά. Το κάνουν επειδή ξέρουν ότι οι πράξεις τους όσο λάθος κι αν είναι σύμφωνα με τα συμβατικά ανθρώπινα δεδομένα για το θεό τους δε θα μετρήσουν στην κρίση του. Ίσα ίσα είναι κάτι που επιβάλλεται απ' τη δική τους ερμηνεία της διδασκαλίας του θεού τους κι όσο λάθος κι αν το βρίσκει ακόμα και η ίδια αυτή η διδασκαλία, πέφτει εξαίρεση κι ανταμοιβή, συγχώρεση κι έπαινος σε έναν κόσμο υποθετικά πιο σημαντικό απ' αυτόν εδώ. Τι έχεις λοιπόν, τι ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ λοιπόν καλύτερα? Έναν άνθρωπο που όχι μόνο αδιαφορεί για τις συνέπειες των πράξεών του σε πρώτο στάδιο αλλά και που είναι απαλλαγμένος από κάθε είδους αναστολή σε δεύτερο. Δεν υπάρχει pondering on their actions and growth όπως τα εννοείς εσύ, απλά ο θεός σαν πρόφαση κι ούτε σκέψη για συνέπειες.
Οι σταυροφόροι μια απ' τα ίδια. Ή μήπως δεν υπήρχαν άτομα που απλά διαφωνούσαν με την ιδέα? Φυσικά και υπήρχαν, και μπορεί μερικοί απ' αυτούς να 'χαν μιλήσει και δυνατά με όποιο κόστος (παρένθεση, ΕΔΩ θα 'βλεπες έναν άνθρωπο που πραγματικά είναι έτοιμος να ζήσει με τις συνέπειες, αυτόν που θα διαφωνούσε με την ιδέα και ή θα στιγματιζόταν ή θα πέθαινε ή ό,τι άλλο). Αλλά δε μίλησαν, και ξέρεις γιατί? Ξέρεις γιατί: επειδή ήταν τυφλοί απ' τον παντοδύναμο θεό τους και την επιθυμία του, όπως την ερμήνευαν αυτοί σαν τους καμικάζι πάνω. Ήταν τυφλοί κι απαλλαγμένοι από οποιαδήποτε ηθική αναστολή με τη μετάνοια στο μυαλό τους. Δεν ήταν άνθρωποι που ζουν με τις συνέπειες, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ συνέπειες γι' αυτούς απ' τη στιγμή που στην επόμενη ζωή οι πράξεις τους θα συμπεριλαμβάνονταν στην αξιολόγησή τους και το σφαγείο που άλλοτε και με τη συμβατική ανθρώπινη λογική θα τους βάραινε τουλάχιστον ηθικά τώρα τους έσωζε στα μάτια ενός "μεγαλόψυχου θεού".
Γενικά ο μέσος πιστός δεν είναι παράδειγμα ανθρώπου που ζει με τις συνέπειες. Ακριβώς το αντίθετο, τυπικά δεν ξέρει τι είναι συνέπειες απ' τη στιγμή που η πίστη του στο θεό του δίνει εργαλεία για να τις φορτώνει αλλού πάντα, which is why
@WhiteDrum μπαίνω και στη διαδικασία να "γειώσω κοσμάκη", επειδή για μένα η ιδέα του "εσωτερικού κριτή που συχνά στους θρησκευόμενους είναι συνυφασμένος με την έννοια του Θεού" είναι καρκίνος και κάτι που, προσωπικά πάντα, δε θα ήθελα να βλέπω στον υποθετικό κόσμο όπου θα 'θελα να ζω. Ο εσωτερικός κριτής οφείλει να 'ναι ο ίδιος σου ο εαυτός, η ίδια σου η καθημερινότητα κι εσύ συνολικά σαν άτομο, όχι σύννεφα και κάτι εντελώς απροσδιόριστο.
Γιατί από ένα σημείο και μετά you lose track of what's real and what's not, of what's important here, now, today, not in some other world up in the sky. Τελικά όταν καταλήγεις ο αυστηρότερος κριτής του εαυτού σου μπορείς να ζήσεις με τις συνέπειες των πράξεών σου, μπορείς να αλλάξεις μέσα απ' τα συμπεράσματα που -----
παρένθεση, μόλις έγινε σεισμός (3:35), δε μασάμε συνεχίζουμε
----- ναι, μέσα απ' τα συμπεράσματα που ο ίδιος βγάζεις κρίνοντας τις επιλογές σου και τελικά μπορείς να εξελιχθείς και να πας σε κάτι καινούριο.
Δε μ' ενδιαφέρει τι πιστεύεις εσύ, αυτός, ο άλλος, χέστηκα. Μ' ενδιαφέρει απλά να δω στερεότυπα, προκαταλήψεις και μέσα περιορισμού σκέψης να την κάνουν απ' τον κόσμο. Αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.