iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
25-03-12
19:49
Ώρες ώρες νιώθω, με αυτά που διαβάζω, ότι ζω στο δικό όμορφο κόσμο. Ακούω για γυναίκες όπου ψάχνουν φτασμένους τύπους... και αναφέρονται στον συνηθισμένο τύπο που βγαίνει στου Ψυρή. Ουαου! Αν είναι έτσι οι φτασμένοι τύποι... Λοιπόν άλλος βγαίνει στα Εξάρχεια και στην Μεσολογγίου, άλλος στου Ψυρή και την Παραλιακή και άλλος στην λεωφόρο Αλεξάνδρας αγκαλιά με τους φίλους από τον σύνδεσμο και πιθανών κάποιον λοστό μέσα από το μπουφάν.
Διαβάζω ότι οι γυναίκες θέλουν λεφτάδες. Και να θέλουν, ποίο το πρόβλημα; Αν εσύ δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου ο άλλος να σε βλέπει ως ATM, γιατί να κάθεσαι να γκρινιάζεις; Αφού το γεγονός δεν σε επηρεάζει. Αν αντίθετα συμβιβάζεσαι στην ιδέα αυτή και έστω και προσωρινά μοιράζεις κατοστάρικα σε κάθε ραντεβού, είναι λογικό κάποια (ή ακόμη και κάποιος ) να σε πλησιάσει και φυσικά όταν σταματήσει αυτή η παροχή να εξαφανιστεί. Ο ίδιος σου εαυτός παρουσιάστηκε σαν ATM. Ο καθένας κάνει το παιχνίδι του ανάλογα με τις διαθέσεις, τις αξίες και τις επιθυμίες του. Και ο ίδιος έχω παίξει υπό αυτούς τους όρους, μια περίοδο ήθελα έστω ο προσωπικός μου τομέας να είναι εύκολος. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα αυτή την νοοτροπία, έτσι είχα δίπλα μου κάποια που η προσφορά μου ήταν η άνεση (κυρίως χρηματική), κανόνιζα και ταξιδάκι στο Amsterdam (αυτή βσκ ήθελε Γαλλία, αλλά οκ ... εγώ πλήρωνα ). Ήξερα όμως τι έκανα, ήξερα τι να περιμένω και εν τέλη ήμουν ξεκάθαρος και σε εμένα και σε αυτήν. Όταν θέλησα να βγω αυτό το χώρο/χορό, βγήκα και προφανώς ο ίδιος έκοψα επικοινωνία -προφανώς δεν κρατάω κάποια κακία ή αρνητικό συναίσθημα εξάλλου ήξερα εξαρχής τι έκανα και πρέπει να παραδεχτώ ότι πέρασα ωραία έστω και υπό αυτούς τους όρους. Έξαλλου αν δεν με έβλεπε ως ATM, ήξερε που θα με βρει. (για τους κοτσομπόλιδες: τελικά πήγα με το κολλητό Amsterdam και βρήκαμε εκεί γυναικεία παρέα ). Από εκεί πέρα, έχω πάρει μερικές αποφάσεις για την ζωή μου. Δεν θέλω το τάδε και εκείνο και θέλω τα x,y,z και όλα αυτά θα τα πετύχω μέσα από κάποιες αξίες. Προφανώς κάποιους ανθρώπους θα τους έχω κοντά μου, και προφανώς κάποιους θα τους απομακρύνω (και προφανώς τους περισσότερους δεν θα τους γνωρίσω πότε ). Έτσι λοιπόν σε καμία ουσιαστική/σοβαρή σχέση μου δεν κρύβονταν αυτά που αποκαλώ σκοπιμότητες και εν γένη ήταν σχέσεις από αυτές που αποκαλώ υγιές και αγνές. Για το πετύχω όμως αυτό τα είχα βρει πρώτα με τον εαυτό μου. Και για να κρίνουμε μόνο της γυναίκες, πόσοι άντρες δεν θα τα είχαν "καλά" με κάποια που σε κάθε έξοδο & ραντεβού μοιράζει κατοστάρικα και πεντακοσάρικα; 10; 100; 1000; 10000;
Ακούω για εκείνες τις γυναίκες που μπαίνουν σε διάφορους χώρους, έστω και δικτυακούς, που είναι γεμάτο ζόμπι ... ε συγνώμη λιγούρια έτσι ώστε να επιβεβαιωθούν. Αν υπήρχε ένας χώρος με 100 λυσσάρες και 10 άντρες, ποίος πιστεύει ότι οι άντρες δεν θα είχαν ανάλογη συμπεριφορά;
Εκεί που θέλω να καταλήξουμε, μήπως η συμπεριφορά το πως μας βλέπει το αντίθετο φύλο έχει να κάνει με το πως παρουσιάζουμε εμείς τον εαυτό μας;
Διαβάζω ότι οι γυναίκες θέλουν λεφτάδες. Και να θέλουν, ποίο το πρόβλημα; Αν εσύ δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου ο άλλος να σε βλέπει ως ATM, γιατί να κάθεσαι να γκρινιάζεις; Αφού το γεγονός δεν σε επηρεάζει. Αν αντίθετα συμβιβάζεσαι στην ιδέα αυτή και έστω και προσωρινά μοιράζεις κατοστάρικα σε κάθε ραντεβού, είναι λογικό κάποια (ή ακόμη και κάποιος ) να σε πλησιάσει και φυσικά όταν σταματήσει αυτή η παροχή να εξαφανιστεί. Ο ίδιος σου εαυτός παρουσιάστηκε σαν ATM. Ο καθένας κάνει το παιχνίδι του ανάλογα με τις διαθέσεις, τις αξίες και τις επιθυμίες του. Και ο ίδιος έχω παίξει υπό αυτούς τους όρους, μια περίοδο ήθελα έστω ο προσωπικός μου τομέας να είναι εύκολος. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα αυτή την νοοτροπία, έτσι είχα δίπλα μου κάποια που η προσφορά μου ήταν η άνεση (κυρίως χρηματική), κανόνιζα και ταξιδάκι στο Amsterdam (αυτή βσκ ήθελε Γαλλία, αλλά οκ ... εγώ πλήρωνα ). Ήξερα όμως τι έκανα, ήξερα τι να περιμένω και εν τέλη ήμουν ξεκάθαρος και σε εμένα και σε αυτήν. Όταν θέλησα να βγω αυτό το χώρο/χορό, βγήκα και προφανώς ο ίδιος έκοψα επικοινωνία -προφανώς δεν κρατάω κάποια κακία ή αρνητικό συναίσθημα εξάλλου ήξερα εξαρχής τι έκανα και πρέπει να παραδεχτώ ότι πέρασα ωραία έστω και υπό αυτούς τους όρους. Έξαλλου αν δεν με έβλεπε ως ATM, ήξερε που θα με βρει. (για τους κοτσομπόλιδες: τελικά πήγα με το κολλητό Amsterdam και βρήκαμε εκεί γυναικεία παρέα ). Από εκεί πέρα, έχω πάρει μερικές αποφάσεις για την ζωή μου. Δεν θέλω το τάδε και εκείνο και θέλω τα x,y,z και όλα αυτά θα τα πετύχω μέσα από κάποιες αξίες. Προφανώς κάποιους ανθρώπους θα τους έχω κοντά μου, και προφανώς κάποιους θα τους απομακρύνω (και προφανώς τους περισσότερους δεν θα τους γνωρίσω πότε ). Έτσι λοιπόν σε καμία ουσιαστική/σοβαρή σχέση μου δεν κρύβονταν αυτά που αποκαλώ σκοπιμότητες και εν γένη ήταν σχέσεις από αυτές που αποκαλώ υγιές και αγνές. Για το πετύχω όμως αυτό τα είχα βρει πρώτα με τον εαυτό μου. Και για να κρίνουμε μόνο της γυναίκες, πόσοι άντρες δεν θα τα είχαν "καλά" με κάποια που σε κάθε έξοδο & ραντεβού μοιράζει κατοστάρικα και πεντακοσάρικα; 10; 100; 1000; 10000;
Ακούω για εκείνες τις γυναίκες που μπαίνουν σε διάφορους χώρους, έστω και δικτυακούς, που είναι γεμάτο ζόμπι ... ε συγνώμη λιγούρια έτσι ώστε να επιβεβαιωθούν. Αν υπήρχε ένας χώρος με 100 λυσσάρες και 10 άντρες, ποίος πιστεύει ότι οι άντρες δεν θα είχαν ανάλογη συμπεριφορά;
Εκεί που θέλω να καταλήξουμε, μήπως η συμπεριφορά το πως μας βλέπει το αντίθετο φύλο έχει να κάνει με το πως παρουσιάζουμε εμείς τον εαυτό μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.