giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Χειρούργος και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
11-01-13
16:23
Η Αριστερά και τα κλωσσόπουλά της (οι εγκληματικοί εμφυλιοπολεμικοί κοκκινοφασίστες ), ζούν από, και με τους Μύθους της....
Θεωρώντας όλους τους άλλους Φασίστες....
Ζήστε στο μύθο σας, ενώ η κοινωνία (και τα άλλα Εθνη συνεχίζουν να προοδεύουν) σας προσπερνά !!
Πότε θα βρεί αυτό ο τόπος την τόσο αναγκαία ομόνοια για να πάει μπροστά ;;
Οι "άλλοι" αριστεροί(κομμουνιστές) στην Ευρώπη, είναι χαζοί, ρεφορμιστές, δεν ξέρουν τι τους γίνεται... Ενώ εσείς ξέρετε !!
Τα πετρέλαια στην Ελλάδα ( Πρίνος) τάβγαλε η "Δικτατορία"....
Η "μεταπολίτευση ή γενιά του πολυτεχνείου" απλά, τα σκάτωσε για τα καλά...
και της φταίει πάλι, ξανά-μανά, ο κακός καπιταλισμός.
Ψάξτε να δείτε τα οικονομικά στοιχεία του 1974....
Σχεδόν μηδενικό εξωτερικό χρέος...... και αντιστοιχία 30ΔΡΧ/1$ και 65ΔΡΧ/Λίρα Αγγλίας
Στο 2001=345ΔΡΧ/1€ αυτό είναι 11.5 φορές παραπάνω...,
πώς είπατε;; ότι η Δραχμή, είναι σχεδόν κωλόχαρτο !!
Επομένως με αυτή την αναλογία και με 1€=1,3$ (σχεδόν το 2012),
επομένως με τις τότε 1974 ισοτιμίες, με 42 ΔΡΧ έπαιρνες 1€ ή σχεδόν 1,5 $ δολλάρια
και 25 χρόνια μετά, το 2001 αντί να δίνεις 42 ΔΡΧ για κάθε 1€ ..... χρειαζόσουνα πλέον, 345ΔΡΧ για κάθε 1€
Για κάντε τώρα το λογαρισμό τι παίρνεις με 1 € στα 2012....
Κάντετα και ΔΡΧ (ή χαρτοπετσέτες) να δείτε τι θα πάρετε... αέρα κοπανιστό πλέον !!
π.χ όπως λέει ο Λαός, της κοντής ..... της φταίν οι τρίχες.
Υ.Γ και δεν κάνω τον απολογητή κανενός.... αλλά οι αριθμοί μιλάνε.
Ξυπνήστε επιτέλους.... όλοι, η Δύση και η Ανατολή προοδεύει όταν έχει ομοψυχία και ηρεμία,
εμείς πότε;; αυτός ο τόπος πότε θα ησυχάσει;;;
Η Αριστερά θα δεί κατάματα την πραγματικότητα ή θα κάνει ξανά, το πολλοστό λάθος !!
Κάνοντας η Αριστερά το χρέος της να ελέγχει ή και να συνεργάζεται με τους "άλλους" για να πάει μπροστά η χώρα;;
Αφήστε τις "επαναστάσεις" και τους Εμφυλίους πλέον, η χώρα μας δεν έχει πλέον καθόλου περιθώρια....
Μας φταίει ο κακός μας εαυτός.... και η επιθυμία να πάρει η Αριστερά τη Ρεβάνς της εμφυλιο-ήττας της....
Θεωρώντας όλους τους άλλους Φασίστες....
Ζήστε στο μύθο σας, ενώ η κοινωνία (και τα άλλα Εθνη συνεχίζουν να προοδεύουν) σας προσπερνά !!
Πότε θα βρεί αυτό ο τόπος την τόσο αναγκαία ομόνοια για να πάει μπροστά ;;
Οι "άλλοι" αριστεροί(κομμουνιστές) στην Ευρώπη, είναι χαζοί, ρεφορμιστές, δεν ξέρουν τι τους γίνεται... Ενώ εσείς ξέρετε !!
Τα πετρέλαια στην Ελλάδα ( Πρίνος) τάβγαλε η "Δικτατορία"....
Η "μεταπολίτευση ή γενιά του πολυτεχνείου" απλά, τα σκάτωσε για τα καλά...
και της φταίει πάλι, ξανά-μανά, ο κακός καπιταλισμός.
Ψάξτε να δείτε τα οικονομικά στοιχεία του 1974....
Σχεδόν μηδενικό εξωτερικό χρέος...... και αντιστοιχία 30ΔΡΧ/1$ και 65ΔΡΧ/Λίρα Αγγλίας
Στο 2001=345ΔΡΧ/1€ αυτό είναι 11.5 φορές παραπάνω...,
πώς είπατε;; ότι η Δραχμή, είναι σχεδόν κωλόχαρτο !!
Επομένως με αυτή την αναλογία και με 1€=1,3$ (σχεδόν το 2012),
επομένως με τις τότε 1974 ισοτιμίες, με 42 ΔΡΧ έπαιρνες 1€ ή σχεδόν 1,5 $ δολλάρια
και 25 χρόνια μετά, το 2001 αντί να δίνεις 42 ΔΡΧ για κάθε 1€ ..... χρειαζόσουνα πλέον, 345ΔΡΧ για κάθε 1€
Για κάντε τώρα το λογαρισμό τι παίρνεις με 1 € στα 2012....
Κάντετα και ΔΡΧ (ή χαρτοπετσέτες) να δείτε τι θα πάρετε... αέρα κοπανιστό πλέον !!
π.χ όπως λέει ο Λαός, της κοντής ..... της φταίν οι τρίχες.
Υ.Γ και δεν κάνω τον απολογητή κανενός.... αλλά οι αριθμοί μιλάνε.
Ξυπνήστε επιτέλους.... όλοι, η Δύση και η Ανατολή προοδεύει όταν έχει ομοψυχία και ηρεμία,
εμείς πότε;; αυτός ο τόπος πότε θα ησυχάσει;;;
Η Αριστερά θα δεί κατάματα την πραγματικότητα ή θα κάνει ξανά, το πολλοστό λάθος !!
Κάνοντας η Αριστερά το χρέος της να ελέγχει ή και να συνεργάζεται με τους "άλλους" για να πάει μπροστά η χώρα;;
Αφήστε τις "επαναστάσεις" και τους Εμφυλίους πλέον, η χώρα μας δεν έχει πλέον καθόλου περιθώρια....
Μας φταίει ο κακός μας εαυτός.... και η επιθυμία να πάρει η Αριστερά τη Ρεβάνς της εμφυλιο-ήττας της....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Χειρούργος και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
16-04-12
23:24
Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στο Μαραντόνα της Αργεντινής, γιος της Σέλια ντε λα Σέρνα Ροντρίγκεζ Ζεσουάλδο Κονκουϊσταδόρ Παέγια και του Ντέιβιντ Λιντς, το μεγαλύτερο από τα συνολικά δεκαπέντε παιδιά της οικογένειας. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησής του (αυτό που βγήκε μερικούς μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού), γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928. Σύμφωνα όμως με την αδιάψευστη μαρτυρία μίας επιστήμονος αστρολόγου, στην οποία εξομολογήθηκε τα κατάβαθα της ψυχής της η μητέρα του, αναφέρεται πως ήταν ήδη τριών μηνών έγκυος όταν παντρεύτηκε τον Ντέηβιντ Λιντς[2], γεγονός κατακριτέο από τη συντηρητική κοινωνία του Μαραντόνα. Επομένως η πραγματική του ημερομηνία γέννησης πρέπει να είναι 14 Μαΐου του 1928.
Η οικογένεια του ήταν μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της Αργεντινής, με ρίζες από την Ισπανία και πετρελαιοπηγές στη Σαουδική Αραβία[3]. Παρόλ’αυτά οι γονείς του νεαρού Τσε ήταν δεκτικοί σε κάθε είδους λαμόγιο και δεν απέφευγαν καθόλου την επαφή με ανθρώπους χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων εάν αυτοί ήταν πρόθυμοι να εκτελέσουν εργασίες τις οποίες ένας καθώς πρέπει κύριος δεν κάνει ποτέ για να μη λερώσει τα χέρια του. Πολλά μέλη της Μαφίας θεωρούσαν προκλητικό αυτό τον τρόπο ζωής επειδή οι ίδιοι αναλάμβαναν πάντα τις δικές τους δουλειές (Κόζα Νόστρα) και δεν επέτρεπαν σε απλούς λωποδύτες και τυχοδιώκτες να επιτελέσουν εργασίες τιμής. Το ζεύγος Γκεβάρα έδειχνε φανερά ότι σεβόταν και δεχόταν προοδευτικές ιδέες και ήταν από τους πρώτους που διέθεταν SUV στο ηχοσύστημα του οποίου μπορούσε να συνδεθεί iPod. O πατέρας του χαρακτηρίστηκε από πολλούς συντοπίτες του "λαμόγιο", εφόσον εγκατέλειψε τις αρχικές του σπουδές αρχιτεκτονικής, για να δραστηριοποιηθεί στον επιχειρηματικό χώρο, αρχικά με εισαγωγές κοριτσιών από Αφρική και Βορειανατολική Ευρώπη, ενώ η μητέρα του υπήρξε ένθερμη οπαδός του Ευρωσυντάγματος που αργότερα όμως μεταστράφηκε στο φιλελευθερισμό της αριστεράς, "του οποίου η επαναστατική, ανθρωπιστική δύναμη πηγάζει από τις ανάγκες του απλού λαού". Τάχθηκε ενάντια στην ένταξη της Νοτίου Αμερικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Τσε τρελιάρη μου, κυκλοφορούσε συχνά όπως στη φωτογραφία. Η μάνα του συνήθιζε να λέει: "Άλλαξε κανά βρακί, ρε βλαμμένο. Τι θα γίνει αν πάθεις κάτι και πρέπει να σε πάμε στο νοσοκομείο; Τι θα πουν οι γιατροί που θα σε δουν με βρώμικο βρακί;"
Ο Ερνέστο ήταν μόλις δύο ετών όταν διαπιστώθηκε ότι πάσχει από άσθμα. Η ασθένεια αυτή τον συνόδεψε όλη του τη ζωή και συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της ασθμαίνουσας προσωπικότητάς του. Αντί να προφυλάσσεται, προσπαθούσε να σκληραγωγηθεί μέσω του αθλητισμού και κυρίως του Νιντζίτσου. Σε ηλικία εννέα ετών, παρουσίασε βαριά επιπλοκή στο άσθμα καθώς βρισκόταν στην τάξη για μάθημα και διαπιστώθηκε «σπαστικός βήχας». Αποτέλεσμα αυτού του σπαστικού βήχα ήταν η δίωρη αποβολή του από την τάξη, η οποία είχε ως αντίκτυπο τον ασύλληπτο τραυματισμό της παιδικής ψυχούλας του Τσε φιλαράκι. Εξαιτίας των ψυχολογικών προβλημάτων που του δημιούργησε το γεγονός, δεν φοίτησε κανονικά στο σχολείο. Αρχικά, έμαθε να γράφει και να διαβάζει από την μητέρα του, ενώ αργότερα φοίτησε στο δημόσιο σχολείο ολοκληρώνοντας κανονικά μόνο τη δεύτερη και τρίτη τάξη, παρακολουθώντας τα μαθήματα των υπολοίπων όταν του επέτρεπε η ψυχολογία του και μελετώντας κυρίως στα ιδιαίτερα.
Στην παιδική του παρέα υπήρχαν παιδιά από διάφορα κοινωνικά στρώματα της περιοχής, από πλουσιόπαιδα έως κάγκουρες αρχικά με παπάκια και μετά με Seat Ibiza. Ήδη από τότε έγινε εμφανέστατη η κοινωνικότητα του Τσε ρε αγορίνα μου, χαρίσματα τα οποία καλλιεργούσαν συνεχώς οι γονείς του στον κήπο. Ήταν πλέον καθημερινό το φαινόμενο να μπαινοβγαίνουν τα παιδιά της γειτονιάς και της περιοχής συνεχώς στο σπίτι των γονέων του γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με την εξαιρετική τρυφερότητα των γονιών του για τα ανήλικα παιδάκια, δημιουργούσε πολλά ερωτηματικά στη γειτονιά. O Τσε που λές αλάνι, δεν ήταν κανάς παρλαπίπας. Ήταν σοβαρό και εσωστρεφές αγόρι, το οποίο από νωρίς άρχισε να ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία του Χίτλερ. Κατά την περίοδο της εφηβείας του, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ποίηση και ειδικότερα για το έργο του Νίκου Καρβέλα[4], ενώ συγχρόνως έγραφε και ο ίδιος ποιήματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, με ίσως πιο γνωστό από όλα Το Προσκλητήριο, όπου περιγράφεται η αποξένωση που επιφέρει η αποστειρωμένη κοινωνικοποίηση του σήμερα σε πρώην εραστές. Τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα εκτείνονταν από κλασικά έργα του Τζίμη Πανούση ή του Όσκαρ Ουάιλντ μέχρι πραγματείες του Σίγκμουντ Φρόυντ. Σύμφωνα με τον πατέρα του, «όταν έγινε δώδεκα χρονών κατείχε μία παιδεία που αναλογούσε σε έναν νέο δεκαοκτώ ετών, ενώ η βιβλιοθήκη του ήταν γεμάτη από κάθε είδους βιβλία περιπέτειας και ταξιδιωτικά μυθιστορήματα. Βέβαια, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει...»[5]. Σε μεγαλύτερη ηλικία, ανέπτυξε επίσης ενδιαφέρον για τους κίτρινους καθρέφτες και τα φτιαγμένα αυτοκίνητα.
To 1942 εγγράφτηκε στο Δημόσιο Λύκειο Ντρίγκι Ροντρίγκες ντε λα Φούντες της Κόρδοβα. Οι σχολικοί του βαθμοί υπήρξαν πολύ καλοί στη λογοτεχνία, τη γυμναστική και την Κβαντομηχανική ΙΙ: Η Επιστροφή, αλλά και πολύ κακοί στα Ιρλανδικά, τα μαθηματικά γενικής παιδείας και τα μεταμαθηματικά. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να συντάσσει ένα είδος φιλοσοφικού λεξικού, καταγράφοντας ό,τι έβρισκε μπροστά του που νόμιζε ότι αποτελεί φιλοσοφία με αποτέλεσμα τραγικά λήμματα[6]. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Λύκειο, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στον τομέα της Εφαρμοσμένης Αμπελουργίας. Γράφτηκε στη Σχολή Εφαρμοσμένης Αμπελουργίας του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες και για ένα διάστημα εργάστηκε στην κατασκευή μεταλλαγμένων αμπελώνων, κυρίως σε μικρές πόλεις όπου δεν υπήρχε γνώση του πληθυσμού για τις ολέθριες επιπτώσεις που ενδεχομένως θα είχε αυτού του είδους η αμπελουργία στους μεθύστακες των περιοχών αυτών. Η ασθένεια της γιαγιάς του, Άννας, η οποία είχε υποστεί συνάχι και κατόπιν πονοκέφαλο, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την εργασία του προκειμένου να την φροντίσει κατά τις τελευταίες μέρες της ζωής της. Τόσο η δική της κατάσταση, που οδήγησε στο θάνατό της, όσο και η προσωπική του εμπειρία με το άσθμα τον επηρέασαν βαθιά, και πιθανώς συνέβαλαν στην απόφαση του να ασχοληθεί τελικά με την Ιατρική. Πιθανότερα όμως η επιθυμία του να ασχοληθεί με την Ιατρική προήλθε από τα τραύματα που του δημιούργησε η μητέρα του, επαναλαμβάνοντας συνεχώς: "Άλλαξε κανά βρακί βλαμμένο. Τι θα γίνει αν πάθεις κάτι και πρέπει να σε πάμε στο νοσοκομείο; Τι θα πουν οι γιατροί που θα σε δουν με βρώμικο βρακί;"
Το 1948 γράφτηκε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1953, χωρίς όμως να ακολουθήσει την κλινική πρακτική που απαιτείτο προκειμένου να είναι σε θέση να εξασκήσει το επάγγελμα του γιατρού. Έτσι δεν έλαβε ποτέ άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και για άλλη μια φορά αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία στην καριέρα του, με αποτέλεσμα να αρχίσει να αναζητά λύσεις στις επιχειρήσεις του πατέρα του και στον Μαξιμαλισμό.
ΠΗΓΗ: ΦΡΗΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Η οικογένεια του ήταν μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της Αργεντινής, με ρίζες από την Ισπανία και πετρελαιοπηγές στη Σαουδική Αραβία[3]. Παρόλ’αυτά οι γονείς του νεαρού Τσε ήταν δεκτικοί σε κάθε είδους λαμόγιο και δεν απέφευγαν καθόλου την επαφή με ανθρώπους χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων εάν αυτοί ήταν πρόθυμοι να εκτελέσουν εργασίες τις οποίες ένας καθώς πρέπει κύριος δεν κάνει ποτέ για να μη λερώσει τα χέρια του. Πολλά μέλη της Μαφίας θεωρούσαν προκλητικό αυτό τον τρόπο ζωής επειδή οι ίδιοι αναλάμβαναν πάντα τις δικές τους δουλειές (Κόζα Νόστρα) και δεν επέτρεπαν σε απλούς λωποδύτες και τυχοδιώκτες να επιτελέσουν εργασίες τιμής. Το ζεύγος Γκεβάρα έδειχνε φανερά ότι σεβόταν και δεχόταν προοδευτικές ιδέες και ήταν από τους πρώτους που διέθεταν SUV στο ηχοσύστημα του οποίου μπορούσε να συνδεθεί iPod. O πατέρας του χαρακτηρίστηκε από πολλούς συντοπίτες του "λαμόγιο", εφόσον εγκατέλειψε τις αρχικές του σπουδές αρχιτεκτονικής, για να δραστηριοποιηθεί στον επιχειρηματικό χώρο, αρχικά με εισαγωγές κοριτσιών από Αφρική και Βορειανατολική Ευρώπη, ενώ η μητέρα του υπήρξε ένθερμη οπαδός του Ευρωσυντάγματος που αργότερα όμως μεταστράφηκε στο φιλελευθερισμό της αριστεράς, "του οποίου η επαναστατική, ανθρωπιστική δύναμη πηγάζει από τις ανάγκες του απλού λαού". Τάχθηκε ενάντια στην ένταξη της Νοτίου Αμερικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Τσε τρελιάρη μου, κυκλοφορούσε συχνά όπως στη φωτογραφία. Η μάνα του συνήθιζε να λέει: "Άλλαξε κανά βρακί, ρε βλαμμένο. Τι θα γίνει αν πάθεις κάτι και πρέπει να σε πάμε στο νοσοκομείο; Τι θα πουν οι γιατροί που θα σε δουν με βρώμικο βρακί;"
Ο Ερνέστο ήταν μόλις δύο ετών όταν διαπιστώθηκε ότι πάσχει από άσθμα. Η ασθένεια αυτή τον συνόδεψε όλη του τη ζωή και συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της ασθμαίνουσας προσωπικότητάς του. Αντί να προφυλάσσεται, προσπαθούσε να σκληραγωγηθεί μέσω του αθλητισμού και κυρίως του Νιντζίτσου. Σε ηλικία εννέα ετών, παρουσίασε βαριά επιπλοκή στο άσθμα καθώς βρισκόταν στην τάξη για μάθημα και διαπιστώθηκε «σπαστικός βήχας». Αποτέλεσμα αυτού του σπαστικού βήχα ήταν η δίωρη αποβολή του από την τάξη, η οποία είχε ως αντίκτυπο τον ασύλληπτο τραυματισμό της παιδικής ψυχούλας του Τσε φιλαράκι. Εξαιτίας των ψυχολογικών προβλημάτων που του δημιούργησε το γεγονός, δεν φοίτησε κανονικά στο σχολείο. Αρχικά, έμαθε να γράφει και να διαβάζει από την μητέρα του, ενώ αργότερα φοίτησε στο δημόσιο σχολείο ολοκληρώνοντας κανονικά μόνο τη δεύτερη και τρίτη τάξη, παρακολουθώντας τα μαθήματα των υπολοίπων όταν του επέτρεπε η ψυχολογία του και μελετώντας κυρίως στα ιδιαίτερα.
Στην παιδική του παρέα υπήρχαν παιδιά από διάφορα κοινωνικά στρώματα της περιοχής, από πλουσιόπαιδα έως κάγκουρες αρχικά με παπάκια και μετά με Seat Ibiza. Ήδη από τότε έγινε εμφανέστατη η κοινωνικότητα του Τσε ρε αγορίνα μου, χαρίσματα τα οποία καλλιεργούσαν συνεχώς οι γονείς του στον κήπο. Ήταν πλέον καθημερινό το φαινόμενο να μπαινοβγαίνουν τα παιδιά της γειτονιάς και της περιοχής συνεχώς στο σπίτι των γονέων του γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με την εξαιρετική τρυφερότητα των γονιών του για τα ανήλικα παιδάκια, δημιουργούσε πολλά ερωτηματικά στη γειτονιά. O Τσε που λές αλάνι, δεν ήταν κανάς παρλαπίπας. Ήταν σοβαρό και εσωστρεφές αγόρι, το οποίο από νωρίς άρχισε να ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία του Χίτλερ. Κατά την περίοδο της εφηβείας του, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ποίηση και ειδικότερα για το έργο του Νίκου Καρβέλα[4], ενώ συγχρόνως έγραφε και ο ίδιος ποιήματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, με ίσως πιο γνωστό από όλα Το Προσκλητήριο, όπου περιγράφεται η αποξένωση που επιφέρει η αποστειρωμένη κοινωνικοποίηση του σήμερα σε πρώην εραστές. Τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα εκτείνονταν από κλασικά έργα του Τζίμη Πανούση ή του Όσκαρ Ουάιλντ μέχρι πραγματείες του Σίγκμουντ Φρόυντ. Σύμφωνα με τον πατέρα του, «όταν έγινε δώδεκα χρονών κατείχε μία παιδεία που αναλογούσε σε έναν νέο δεκαοκτώ ετών, ενώ η βιβλιοθήκη του ήταν γεμάτη από κάθε είδους βιβλία περιπέτειας και ταξιδιωτικά μυθιστορήματα. Βέβαια, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει...»[5]. Σε μεγαλύτερη ηλικία, ανέπτυξε επίσης ενδιαφέρον για τους κίτρινους καθρέφτες και τα φτιαγμένα αυτοκίνητα.
To 1942 εγγράφτηκε στο Δημόσιο Λύκειο Ντρίγκι Ροντρίγκες ντε λα Φούντες της Κόρδοβα. Οι σχολικοί του βαθμοί υπήρξαν πολύ καλοί στη λογοτεχνία, τη γυμναστική και την Κβαντομηχανική ΙΙ: Η Επιστροφή, αλλά και πολύ κακοί στα Ιρλανδικά, τα μαθηματικά γενικής παιδείας και τα μεταμαθηματικά. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να συντάσσει ένα είδος φιλοσοφικού λεξικού, καταγράφοντας ό,τι έβρισκε μπροστά του που νόμιζε ότι αποτελεί φιλοσοφία με αποτέλεσμα τραγικά λήμματα[6]. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Λύκειο, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στον τομέα της Εφαρμοσμένης Αμπελουργίας. Γράφτηκε στη Σχολή Εφαρμοσμένης Αμπελουργίας του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες και για ένα διάστημα εργάστηκε στην κατασκευή μεταλλαγμένων αμπελώνων, κυρίως σε μικρές πόλεις όπου δεν υπήρχε γνώση του πληθυσμού για τις ολέθριες επιπτώσεις που ενδεχομένως θα είχε αυτού του είδους η αμπελουργία στους μεθύστακες των περιοχών αυτών. Η ασθένεια της γιαγιάς του, Άννας, η οποία είχε υποστεί συνάχι και κατόπιν πονοκέφαλο, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την εργασία του προκειμένου να την φροντίσει κατά τις τελευταίες μέρες της ζωής της. Τόσο η δική της κατάσταση, που οδήγησε στο θάνατό της, όσο και η προσωπική του εμπειρία με το άσθμα τον επηρέασαν βαθιά, και πιθανώς συνέβαλαν στην απόφαση του να ασχοληθεί τελικά με την Ιατρική. Πιθανότερα όμως η επιθυμία του να ασχοληθεί με την Ιατρική προήλθε από τα τραύματα που του δημιούργησε η μητέρα του, επαναλαμβάνοντας συνεχώς: "Άλλαξε κανά βρακί βλαμμένο. Τι θα γίνει αν πάθεις κάτι και πρέπει να σε πάμε στο νοσοκομείο; Τι θα πουν οι γιατροί που θα σε δουν με βρώμικο βρακί;"
Το 1948 γράφτηκε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1953, χωρίς όμως να ακολουθήσει την κλινική πρακτική που απαιτείτο προκειμένου να είναι σε θέση να εξασκήσει το επάγγελμα του γιατρού. Έτσι δεν έλαβε ποτέ άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και για άλλη μια φορά αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία στην καριέρα του, με αποτέλεσμα να αρχίσει να αναζητά λύσεις στις επιχειρήσεις του πατέρα του και στον Μαξιμαλισμό.
ΠΗΓΗ: ΦΡΗΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Χειρούργος και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
16-04-12
22:49
Τι εννοείς;; ότι η ΧΑ θα κάνει Δικτατορία;;....Παιχνιδια εξουσιας αναμεσα σε αριστερους-δεξιους-δυτικες χωρες για τον ελεγχο της Ελλαδας υπαρχουν και σημερα. Το πιο προσφορο εδαφος για να αναπτυχθουν και παλι ολοκληρωτικα καθεστωτα. Το θεμα ειναι απο που θα επιβληθουν και τι μορφη θα εχουν.Εκ των εσω (σε πρωτη φαση πχ οτι η ΧΑ μπαινει για πρωτη φορα στη βουλη) ή απο εξω;
Αμφισβητείς ότι Στρατωτικοί και Αστυνομικοί πάνε τα παιδιά του φτωχού λαού και όχι της πλουτοκρατίας;;Ετσι βολευε καποιους προφανως...
Το έχω αναφέρει ήδη.. με τους ΣτρατηγούςΠροφανως και ο Κωνσταντινος ετοιμαζε το δικο του πραξικοπημα αλλα τον προλαβαν.
Εγώ δεν νομιμοποίησα τίποτε, απαρίθμησα τα πραγματικά γεγονότα και τα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα!!Οσον αφορα τα εργα που εκανε η χουντα κατα τη διαρκεια της επταετους θητειας της,αυτο δε σημαινει οτι τη νομιμοποιουν κιολας.
Οσον αφορα τα αρνητικα, οπως λες κι εσυ τα ανεφερεις σε πολυ γενικες γραμμες οποτε οπως καταλαβαινεις δεν παρουσιαζεται ολοκληρη η αληθεια οπως ειναι. Αλλα και ετσι να ειναι οπως τα λες, δηλαδη οτι πειραζαν μονο οσους ειχαν "μαυρο" πολιτικο παρελθον ή τολμουσαν να αντισταθουν στις αποφασεις τους το θεωρεις κατι ασημαντο;
Δεν συμφωνώ, γιατί υπάρχουν πάμπολλες "μικρές" χώρες, που όμως έχουν ομόνοια και κοιτάζουν το κοινό για όλους τους πολίτες συμφέρον της χώρας τους και προοδεύουν, επίσης δεν έχουν "Ταλιμπάν" Θρησκείας ή Πολιτικής (συμπτωματικά αμφότεροι έχουν όμοιους ιδρυτές) που για να αρπάξουν την εξουσία, δεν διστάζουν να αιματοκυλίσουν την κοινωνία και της υπόσχονται ότι μετά το αιματοκύλισμα, όλοι θα είναι αδέρφια, δεν θα τους εκμεταλλεύεται κανείς και βεβαίως θα κερδίσουν τον επουράνιο ή επίγειο παράδεισο, αντίστοιχα!!Τελος παντων. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ποτε τα πραγματα δεν ειναι οπως φαινονται. Ανεκαθεν οι μικρες χωρες ηταν και ειναι θυματα παγκοσμιων συνωμοσιων οργανωμενων απο ισχυροτερες χωρες που προσπαθουν να βρουν εξιλαστηρια θυματα για να φορτωσουν τις "αμαρτιες" τους και να παρεμβαινουν στα εσωτερικα ζητηματα. Κατι τετοιο ηταν και η χουντα του 67. Ενα παρακλαδι μιας παγκοσμιας συνωμοσιας.
Αρκεί απλώς να παραδώσουν την περιουσία και την εργασία τους, και να υποταχθούν πλέον στα κελεύσματα ή διατάγματα, του Ιερατείου-Νομενκλατούρας τους... Τα ιστορικά παραδείγματα;; πάμπολλα!! Το συμπέρασμα όμως ένα, χρειάζεται κάθε λαός, πρότυπα,σύμπνοια και μακρόπνοο όραμα που εφαρμόζεται απο μιά κρατική μηχανή συνεχώς και αδειάλειπτα. Οταν υπάρχει κατα διαστήματα κάποιος ικανός ηγέτης, τότε απλά ο τόπος κερδίζει βήματα προόδου.
Τα πάντα όμως προυποθέτουν υποταγή στην εφαρμογή των Νόμων, η όποια ατάκα επειδή δεν μας βολεύει ο νόμος, ότι δίκιο είναι το δίκιο του τάδε, απλά δημιουργεί το μπάχαλο και την ατιμωρησία, μακροπρόθεσμα αυτές οι παλλικαριές, μόνο πισωγυρίσματα και δυστυχίες φέρνουν. Τα καλοκουρδισμένα κράτη προοδεύουν μαζί και οι πολίτες τους, έτσι επιβάλλονται πλέον στα ξεκούρδιστα, όπως εμείς.... που επιμένουμε να είμαστε άναρχοι και κομπορήμονες, γιαυτό μας πρέπει ο λάκκος με τα σκατά που βρισκόμαστε.
Για να βγούμε πρέπει να βάλουμε πλάτη και να δουλέψουμε, έτσι δεν θα είμαστε βορά του κάθενα που θέλει να παίξει τα παιχνίδια του..με κουκουλοφόρους....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.