DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
07-05-12
10:14
Πέρασαν κι αυτές οι εκλογές, ή τουλάχιστον το πρώτο τους επεισόδιο εάν επαληθευτούν οι Κασσάνδρες των συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων...
Όλοι, πλην ενός σοβαρού ποσοστού αποχής/λευκών, ψηφίσαμε κάποιο σχηματισμό, αλλά γιατί τον ψηφίσαμε?
Οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις εξαντλήθηκαν στο αν πρέπει ή όχι να τηρήσουμε τη δανειακή σύμβαση, αν πρέπει ή όχι να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ενιαίο νόμισμα και σε κάποιες εξάρσεις πολιτικής ανάλυσης βάλαμε και τους μετανάστες στην κουβέντα ενίοτε τσουβαλιάζοντας νόμιμους και παράνομους.
Αυτό που με απασχολεί είναι μια μικρή ανακεφαλαίωση...
Μνημόνιο-δανειακή σύμβαση: Τα μεγάλα ΝΑΙ και τα μεγάλα ΟΧΙ κυριάρχησαν στις προεκλογικές αναμετρήσεις. Τα ναι λίγο πολύ ξέρουμε τί σημαίνουν έστω και με λίγη σαντιγύ προσπάθειας για επαναδιαπραγμάτευση ορισμένων όρων και χρονοδιαγραμμάτων.
Τα μεγάλα όχι, μας εξήγησαν πώς θα ανακαλέσουν υπογραφές και συμφωνίες με υπερκρατικούς διεθνείς οργανισμούς, πώς θα παραμείνουν ισότιμοι συνομιλητές εταίρων που μόλις θα τους έχουν πετάξει τις υπογραφές κατάμουτρα? Το τεκμηρίωσαν με κάποια επιχειρήματα από τα ισχύοντα στις διεθνείς συνθήκες, απέδειξαν πώς μπορεί να γίνει χωρίς, όπως ευαγγελίζονται, να έχει η χώρα σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες?
Ευρωπαϊκή Ένωση: Μια ερώτηση δεν είδα ποτέ να απαντάται καθ΄ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας από τις αντι-ΕΕ δυνάμεις. Η έξοδος μπορεί να είναι σύντομη και θα είναι σίγουρα θεαματική. Με ποιά αποθέματα ρευστού θα κινήσουν τη χώρα σε επίπεδο εσωτερικών πληρωμών μέχρι να αποκατασταθούν εκείνες οι οικονομικές σχέσεις και πρακτικές που θα δημιουργήσουν τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα θετικού προσήμου ισοζύγια και την ρευστότητα σε συνάλλαγμα και εσωτερικό επίπεδο?
Ξέρετε ο παππούς και η γιαγιά μπορεί να ξιφουλκούν κατά των "κακών ευρωπαίων" ενίοτε κραδαίνοντας το μπαστούνι επί δικαίων και αδίκων, αλλά αν δεν πληρωθούν τη σύνταξη τους στις 31 Μαΐου, σε 15 μέρες, το πολύ, θα τους βρουν νεκρούς από την ασιτία και την έλλειψη της φαρμακευτικής αγωγής τους και τα παιδιά τους δεν θα μπορούν ούτε να τους κηδέψουν γιατί δεν θα έχουν πάρει το επίδομα ανεργίας...
Μεταναστευτικό: Πεδίο δόξης λαμπρόν δια πάσαν νόσον και πάσαν ... ξέρετε. Οι μεν υπέρμαχοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν μας είπαν τί θα γίνει μετά, καθώς δε μπορούν να κρατούν επ' άπειρον τους μετανάστες εκεί μέσα, επίσης δε μας είπαν πόσα τελικά στρατόπεδα χρειάζεται για να χωρέσουν όλοι οι μετανάστες, και δε μας είπαν πώς επιτέλους θα προστατέψουν τα σύνορα.
Οι δε προοδευτικοί ακόμα να μας πουν (τεκμηριωμένα) πώς θα καταγγείλουν το Δουβλίνο ΙΙ χωρίς μάλλον τη συγκατάθεση των άλλων χωρών που το συνυπέγραψαν και τί θα γίνει μέχρι τότε, (για τα σύνορα κουβέντα).
Παιδεία: Ο μεγάλος απών. Βλέπετε, εδώ ο κόσμος χάνεται, όταν όμως ψηφίζουμε για Βουλή, ψηφίζουμε κατ' αρχήν για τετραετή θητεία, οπότε, δεν θα έπρεπε όλοι να έχουν παρουσιάσει/ερωτηθεί εξαντλητικά τί σκοπεύουν να κάνουν με το εκπαιδευτικό σύστημα, την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, το μοναδικό ή όχι βιβλίο, τις εισαγωγικές στην τριτοβάθμια, την διοίκηση των ΑΕΙ/ΤΕΙ, την αναμόρφωση ή όχι της ύλης στην υποχρεωτική εκπαίδευση?
Υγεία/Κοινωνική Ασφάλιση: Το μνημόνιο μας ανάγκασε ως κράτος, μιας και για δεκαετίες διαπιστώναμε και καυτηριάζαμε αλλά μέχρι εκεί, για να μην στενοχωρηθούν οι ψηφοφόροι μας, να βρούμε πόσοι παίρνουν αχρεωστήτως συντάξεις και επιδόματα, να μαζέψουμε τη φαρμακευτική δαπάνη, να προσπαθήσουμε να ενοποιήσουμε τις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Το πρόβλημα είναι φυσικά, ότι επειδή όλα έγιναν υπό την Δαμόκλειο Σπάθη, να γίνουν πολλά πράγματα βιαστικά, ασχεδίαστα και να υπάρχουν παράπλευρές απώλειες.
Μας είπαν οι υποψήφιοι πώς θα συνεχίσουν αυτή την προσπάθεια, αν θα τη συνεχίσουν, πώς θα μαζέψουν τις αστοχίες, πώς θα διορθώσουν τα υπόλοιπα στραβά που απ' ό,τι φαίνεται επιμένουν να υπάρχουν σε πείσμα των όποιων μεταρρυθμίσεων?
Ανάπτυξη Ποια? Αυτή. Αυτή που σβήνει και χάνεται αφήνοντας πίσω της ανθρώπινα ερείπια μιας οικονομίας-σκιάς του εαυτού της να περιφέρονται σε ένα κράτος-φάντασμα. Ποιος παρουσίασε ολοκληρωμένη πρόταση για επενδυτικό νόμο? Κίνητρα για προώθηση της επιχειρηματικότητας? Για προστασία της μικρομεσαίας επιχείρησης? Νούμερα, αριθμούς τεκμηριωμένους κι ελέγξιμους για το πώς μπορεί να γυρίσουν πίσω παραγωγικές μονάδες που μετανάστευσαν στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, να λειτουργήσουν μονάδες που βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, να στηριχθούν εξαγωγικές επιχειρήσεις και κυρίως εισαγωγικές επιχειρήσεις που η κατρακύλα της χώρας βλάπτει και τη δική τους αξιοπιστία και φερεγγυότητα στις διεθνείς αγορές?
Κλείνω εγώ προς το παρόν, ο κατάλογος σίγουρα μπορεί να εμπλουτισθεί κι άλλο, σίγουρα όμως παρακαλώ και για τους δικούς σας προβληματισμούς και σκέψεις...
Υ.Γ. Αυτός ο προβληματισμός με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό, δεν ήθελα να τον δημοσιεύσω πριν τις εκλογές γιατί σίγουρα κάποιοι θα θεωρούσαν ότι πρόκειται για κείμενο που παίρνει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς και δεν είχα/έχω καμμία τέτοια πρόθεση. Η μυστικότητα της ψήφου είναι ιερή και το μόνο που προσπαθώ να προκαλέσω εδώ είναι μια ακόμα δημιουργική συζήτηση...
Όλοι, πλην ενός σοβαρού ποσοστού αποχής/λευκών, ψηφίσαμε κάποιο σχηματισμό, αλλά γιατί τον ψηφίσαμε?
Οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις εξαντλήθηκαν στο αν πρέπει ή όχι να τηρήσουμε τη δανειακή σύμβαση, αν πρέπει ή όχι να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ενιαίο νόμισμα και σε κάποιες εξάρσεις πολιτικής ανάλυσης βάλαμε και τους μετανάστες στην κουβέντα ενίοτε τσουβαλιάζοντας νόμιμους και παράνομους.
Αυτό που με απασχολεί είναι μια μικρή ανακεφαλαίωση...
Μνημόνιο-δανειακή σύμβαση: Τα μεγάλα ΝΑΙ και τα μεγάλα ΟΧΙ κυριάρχησαν στις προεκλογικές αναμετρήσεις. Τα ναι λίγο πολύ ξέρουμε τί σημαίνουν έστω και με λίγη σαντιγύ προσπάθειας για επαναδιαπραγμάτευση ορισμένων όρων και χρονοδιαγραμμάτων.
Τα μεγάλα όχι, μας εξήγησαν πώς θα ανακαλέσουν υπογραφές και συμφωνίες με υπερκρατικούς διεθνείς οργανισμούς, πώς θα παραμείνουν ισότιμοι συνομιλητές εταίρων που μόλις θα τους έχουν πετάξει τις υπογραφές κατάμουτρα? Το τεκμηρίωσαν με κάποια επιχειρήματα από τα ισχύοντα στις διεθνείς συνθήκες, απέδειξαν πώς μπορεί να γίνει χωρίς, όπως ευαγγελίζονται, να έχει η χώρα σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες?
Ευρωπαϊκή Ένωση: Μια ερώτηση δεν είδα ποτέ να απαντάται καθ΄ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας από τις αντι-ΕΕ δυνάμεις. Η έξοδος μπορεί να είναι σύντομη και θα είναι σίγουρα θεαματική. Με ποιά αποθέματα ρευστού θα κινήσουν τη χώρα σε επίπεδο εσωτερικών πληρωμών μέχρι να αποκατασταθούν εκείνες οι οικονομικές σχέσεις και πρακτικές που θα δημιουργήσουν τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα θετικού προσήμου ισοζύγια και την ρευστότητα σε συνάλλαγμα και εσωτερικό επίπεδο?
Ξέρετε ο παππούς και η γιαγιά μπορεί να ξιφουλκούν κατά των "κακών ευρωπαίων" ενίοτε κραδαίνοντας το μπαστούνι επί δικαίων και αδίκων, αλλά αν δεν πληρωθούν τη σύνταξη τους στις 31 Μαΐου, σε 15 μέρες, το πολύ, θα τους βρουν νεκρούς από την ασιτία και την έλλειψη της φαρμακευτικής αγωγής τους και τα παιδιά τους δεν θα μπορούν ούτε να τους κηδέψουν γιατί δεν θα έχουν πάρει το επίδομα ανεργίας...
Μεταναστευτικό: Πεδίο δόξης λαμπρόν δια πάσαν νόσον και πάσαν ... ξέρετε. Οι μεν υπέρμαχοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν μας είπαν τί θα γίνει μετά, καθώς δε μπορούν να κρατούν επ' άπειρον τους μετανάστες εκεί μέσα, επίσης δε μας είπαν πόσα τελικά στρατόπεδα χρειάζεται για να χωρέσουν όλοι οι μετανάστες, και δε μας είπαν πώς επιτέλους θα προστατέψουν τα σύνορα.
Οι δε προοδευτικοί ακόμα να μας πουν (τεκμηριωμένα) πώς θα καταγγείλουν το Δουβλίνο ΙΙ χωρίς μάλλον τη συγκατάθεση των άλλων χωρών που το συνυπέγραψαν και τί θα γίνει μέχρι τότε, (για τα σύνορα κουβέντα).
Παιδεία: Ο μεγάλος απών. Βλέπετε, εδώ ο κόσμος χάνεται, όταν όμως ψηφίζουμε για Βουλή, ψηφίζουμε κατ' αρχήν για τετραετή θητεία, οπότε, δεν θα έπρεπε όλοι να έχουν παρουσιάσει/ερωτηθεί εξαντλητικά τί σκοπεύουν να κάνουν με το εκπαιδευτικό σύστημα, την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, το μοναδικό ή όχι βιβλίο, τις εισαγωγικές στην τριτοβάθμια, την διοίκηση των ΑΕΙ/ΤΕΙ, την αναμόρφωση ή όχι της ύλης στην υποχρεωτική εκπαίδευση?
Υγεία/Κοινωνική Ασφάλιση: Το μνημόνιο μας ανάγκασε ως κράτος, μιας και για δεκαετίες διαπιστώναμε και καυτηριάζαμε αλλά μέχρι εκεί, για να μην στενοχωρηθούν οι ψηφοφόροι μας, να βρούμε πόσοι παίρνουν αχρεωστήτως συντάξεις και επιδόματα, να μαζέψουμε τη φαρμακευτική δαπάνη, να προσπαθήσουμε να ενοποιήσουμε τις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Το πρόβλημα είναι φυσικά, ότι επειδή όλα έγιναν υπό την Δαμόκλειο Σπάθη, να γίνουν πολλά πράγματα βιαστικά, ασχεδίαστα και να υπάρχουν παράπλευρές απώλειες.
Μας είπαν οι υποψήφιοι πώς θα συνεχίσουν αυτή την προσπάθεια, αν θα τη συνεχίσουν, πώς θα μαζέψουν τις αστοχίες, πώς θα διορθώσουν τα υπόλοιπα στραβά που απ' ό,τι φαίνεται επιμένουν να υπάρχουν σε πείσμα των όποιων μεταρρυθμίσεων?
Ανάπτυξη Ποια? Αυτή. Αυτή που σβήνει και χάνεται αφήνοντας πίσω της ανθρώπινα ερείπια μιας οικονομίας-σκιάς του εαυτού της να περιφέρονται σε ένα κράτος-φάντασμα. Ποιος παρουσίασε ολοκληρωμένη πρόταση για επενδυτικό νόμο? Κίνητρα για προώθηση της επιχειρηματικότητας? Για προστασία της μικρομεσαίας επιχείρησης? Νούμερα, αριθμούς τεκμηριωμένους κι ελέγξιμους για το πώς μπορεί να γυρίσουν πίσω παραγωγικές μονάδες που μετανάστευσαν στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, να λειτουργήσουν μονάδες που βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, να στηριχθούν εξαγωγικές επιχειρήσεις και κυρίως εισαγωγικές επιχειρήσεις που η κατρακύλα της χώρας βλάπτει και τη δική τους αξιοπιστία και φερεγγυότητα στις διεθνείς αγορές?
Κλείνω εγώ προς το παρόν, ο κατάλογος σίγουρα μπορεί να εμπλουτισθεί κι άλλο, σίγουρα όμως παρακαλώ και για τους δικούς σας προβληματισμούς και σκέψεις...
Υ.Γ. Αυτός ο προβληματισμός με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό, δεν ήθελα να τον δημοσιεύσω πριν τις εκλογές γιατί σίγουρα κάποιοι θα θεωρούσαν ότι πρόκειται για κείμενο που παίρνει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς και δεν είχα/έχω καμμία τέτοια πρόθεση. Η μυστικότητα της ψήφου είναι ιερή και το μόνο που προσπαθώ να προκαλέσω εδώ είναι μια ακόμα δημιουργική συζήτηση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.