Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
12-08-07
16:12
... συμβιβαζόμαστε τόσες φορές στην ζωή με κάτι πολύ λιγότερο από το "όνειρο μας". Αυτό είναι καλό ή κακό; γιατί αν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου; και αν δεν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να ζεις έστω και λιγότερα αντί τίποτα;
Αν δεν συμβιβάζεσαι, τουλάχιστον ζεις όπως εσύ επιλέγεις κι είσαι κύριος του εαυτού σου χωρίς να χρειάζεται να υπολογίζεις και κάποιον άλλον για να κάνεις όσα θες, χωρίς να χρειάζεται να τον ανέχεσαι (διότι αν δεν είναι όσα ακριβώς ζητούσες, τότε μακροπρόθεσμα αυτό είναι το κυρίως συναίσθημα που σου δημιουργείται για εκείνον), χωρίς να πρέπει να δίνεις ή να παίρνεις λογαριασμό. Και κάποιος φίλος κάποτε μου είχε πει πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά απ' αυτή που υπάρχει όταν είσαι σε μια κακή σχέση (με την οποία συμβιβάστηκες) - και το 'χω ζήσει.
Το δεν ζω τίποτα, είναι προφανώς άτοπο. Είναι αδύνατον να μη ζεις τίποτα, εκτός κι αν αυτό επιλέξεις. Απλά ίσως δεν ζεις όσα έχεις ονειρευτεί, αλλά μήπως κάποιος που δεν είσαι τρελά ερωτευμένος, που δεν είναι όλα όσα ήθελες μπορεί να στα προσφέρει νομίζεις; Και δεν μιλάω για το πρακτικό του θέματος, αλλά για το συναισθηματικό: ό,τι και να κάνει, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ για σένα ο άντρας των ονείρων σου. Και πάντα κάτι θα λείπει. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ (και έχω ειλικρινά προσπαθήσει να κάνω σχέση να λειτουργήσει, έχοντας για χρόνια την δική σου λογική )
Και ναι η σκέψη του ότι με αυτή την λογική μπορεί τελικά να μείνω μόνη μου, πάρα πολλές φορές με κάνει να φοβάμαι πολύ, να κλαίω, να νιώθω απελπισία, να νιώθω πως δεν αξίζει τον κόπο και ίσως πρέπει να βρω κάποιον πάση θυσία κι ας είναι και λίγο λιγότερος απ' όσα θέλω. Ε, δεν μπορώ. Το είδα το έργο και δεν μ' άρεσε. Τέτοια ζωή, εγώ προσωπικά δεν την θέλω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
08-08-07
18:41
Πάντα με ενδιέφερε πιο πολύ να έχω μια καλή σχέση κι ας μη παντρευτώ ποτέ. Γεμάτη έρωτα, πάθος, κατανόηση, επικοινωνία, ειλικρινεία και όλα αυτά που κάνουν μια ερωτική σχέση να είναι σχέση ζωής.
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως θα ήθελα πολύ κι ένα παιδί. Δύο μάλλον για να έχει το αδερφάκι που εγώ ποτέ δεν είχα (και γι αυτό η σκέψη πως πεθαίνουν οι γονείς μου είναι από τις χειρότερες πιθανές - όχι πως όσοι έχουν αδέρφια, χαίρονται, αλλά νιώθω πως τότε θα μείνω πραγματικά μόνη σε αυτό τον κόσμο.. αυτό, εκτός αν έχω προλάβει να κάνω δικά μου παιδια, μου έχουν πει πως αν έχεις παιδιά είναι πιο "ευκολη" μια τέτοια απώλεια).
Αλλά ποτέ δεν με ένοιαξε ο γάμος σαν γάμος. Ποτέ δεν με ένοιαξαν οι συμβατικότητες, τα πρέπει. Θα ήθελα κάποτε φυσικά να παντρευτώ, αλλά να το κάνω από τρελό έρωτα μετά από μικρή χρονικά σχέση και να σκάω από ευτυχία.. να είναι ένα μεγάλο πάρτυ, με λίγους και καλούς.
Έχω ζήσει το σενάριο του συζώ και τα έχω όλα στην τρίχα για τον αντρούλη κι ας δουλεύα κιόλας. Ευχαριστώ, λέω να μη ξαναπάρω. Δεν είμαι φτιαγμένη για να μένω σπίτι, παρόλο που μ' αρέσει πολύ να φροντίζω τους άλλους - θέλω όμως να το κάνω όποτε ΕΓΩ έχω χρόνο και διάθεση, όχι γιατί έτσι πρέπει!
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως θα ήθελα πολύ κι ένα παιδί. Δύο μάλλον για να έχει το αδερφάκι που εγώ ποτέ δεν είχα (και γι αυτό η σκέψη πως πεθαίνουν οι γονείς μου είναι από τις χειρότερες πιθανές - όχι πως όσοι έχουν αδέρφια, χαίρονται, αλλά νιώθω πως τότε θα μείνω πραγματικά μόνη σε αυτό τον κόσμο.. αυτό, εκτός αν έχω προλάβει να κάνω δικά μου παιδια, μου έχουν πει πως αν έχεις παιδιά είναι πιο "ευκολη" μια τέτοια απώλεια).
Αλλά ποτέ δεν με ένοιαξε ο γάμος σαν γάμος. Ποτέ δεν με ένοιαξαν οι συμβατικότητες, τα πρέπει. Θα ήθελα κάποτε φυσικά να παντρευτώ, αλλά να το κάνω από τρελό έρωτα μετά από μικρή χρονικά σχέση και να σκάω από ευτυχία.. να είναι ένα μεγάλο πάρτυ, με λίγους και καλούς.
Έχω ζήσει το σενάριο του συζώ και τα έχω όλα στην τρίχα για τον αντρούλη κι ας δουλεύα κιόλας. Ευχαριστώ, λέω να μη ξαναπάρω. Δεν είμαι φτιαγμένη για να μένω σπίτι, παρόλο που μ' αρέσει πολύ να φροντίζω τους άλλους - θέλω όμως να το κάνω όποτε ΕΓΩ έχω χρόνο και διάθεση, όχι γιατί έτσι πρέπει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.