H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
15-12-12
15:24
Τον γύρο του κόσμου κάνουν συνεχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα υποθέσεις σκανδάλων με πρωταγωνίστρια τη μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα -και εκ των ισχυρότερων στην Ευρώπη- την Deutsche Bank AG, μία τράπεζα που μόνο... μακριά κι αγαπημένη δεν είναι σε σχέση με την Ελλάδα. Η «Goldman Sachs» της Ευρώπης, ως γνήσιος παράγοντας διαχείρισης οικονομικής εξουσίας στο καπιταλιστικό σύστημα, επιλέγει διάφορους τρόπους για να φτάσει στον σκοπό της ύπαρξής της, το κέρδος, αδιαφορώντας για το αν είναι ηθικοί ή νόμιμοι.
Από σκάνδαλο σε σκάνδαλο
Το γερμανικό περιοδικό Spiegel έγραψε ότι «όποιος ασκεί καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου της Deutsche Bank θα πρέπει να ξέρει, ότι «δικηγόροι και εισαγγελείς γρήγορα θα του χτυπήσουν την πόρτα». Και αυτή η φράση απεικονίζει όλη την αλήθεια.
Το 2004 ο Γιόζεφ Άκερμαν είχε καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την υπόθεση Mannesmann που αφορούσε την έγκριση αμφισβητούμενων μπόνους σε στελέχη της (όταν ο ίδιος βρισκόταν στο Δ.Σ. της), ύψους 57 εκατ. ευρώ, μετά την εξαγορά της γερμανικής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας από την Vodafone Group το 2000. Ο ελβετός τραπεζίτης, μάλιστα, επιτέθηκε στο δικαστήριο λέγοντας ότι «αυτή είναι η μοναδική χώρα στην οποία, αυτοί που επιτυγχάνουν μια καλή τιμή για μια εταιρεία σύρονται στο δικαστήριο». Τελικά «ξεμπέρδεψε» με ένα πρόστιμο 3,2 εκατ. ευρώ.
Ο ίδιος μάλιστα είχε ελεγχθεί ξανά το 2011 αφού κατηγορήθηκε για ανακριβείς μαρτυρίες στη δίκη του προκατόχου του στην DB, Ρολφ Μπρόιερ. Ο Μπρόιερ λογοδότησε στη γερμανική δικαιοσύνη για την υπόθεση της χρεοκοπίας της Kirch Group, εταιρείας που σχετιζόταν με τα ΜΜΕ. Ο πρόεδρος της εταιρείας, Λέο Κιρχ κατηγόρησε τον Μπρόιερ ότι εξέφρασε αμφιβολίες για την πιστοληπτική ικανότητα της εταιρείας, με αποτέλεσμα αυτή να πτωχεύσει. Απόφαση δικαστηρίου του Μονάχου που εκδόθηκε, χθες, υποχρεώνει την τράπεζα να αποζημιώσει τους κληρονόμους του μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης, ο οποίος απεβίωσε το 2011, κρίνοντάς την υπεύθυνη για την χρεοκοπία της αυτοκρατορίας του το 2002.
Το 2006 η εισαγγελία της Στουτγκάρδης άρχισε έρευνα για τον προκάτοχο του Μπρόιερ, τον Χίλμαν Κόπερ, για εσωτερική πληροφόρηση (insider training). Συγκεκριμένα ο πρώην πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Daimler-Chrysler κατηγορήθηκε ότι πληροφόρησε τον Άκερμαν για την επικείμενη αποχώρηση του αφεντικού της Daimler, Γιούργκεν Σρεμπ. Η έρευνα τελικά έλαβε τέλος χωρίς απόδοση ευθυνών.
Το καλοκαίρι του 2009 η Wall Street Journal προχώρησε σε μία αποκάλυψη-βόμβα για την τράπεζα, αφού έκανε λόγο για την απόλυση δύο κορυφαίων στελεχών της για... κατασκοπεία! Τα στελέχη κατηγορήθηκαν πως παρακολουθούσαν μετόχους, με την Deutsche Bank να πραγματοποιεί εσωτερική έρευνα και να αναθέτει σε ιδιωτικούς ντετέκτιβ να παρακολουθήσουν τους «κατασκόπους», μεταξύ των οποίων φέρονται να ήταν ο οικονομικός διευθυντής Χέρμαν-Γιόζεφ Λαμπέρτι καθώς και ο επικεφαλής του τμήματος εξυπηρέτησης πελατών.
Στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, ο γερμανικός τραπεζικός κολοσσός βρέθηκε εμπλεκόμενος σε άλλο ένα σκάνδαλο. Η Deutsche Bank παραδέχθηκε τη συμμετοχή στελεχών της στο σκάνδαλο χειραγώγησης του βρετανικού επιτοκίου Libor, κάνοντας λόγο για εσωτερική έρευνα που «αθώωσε» τα υψηλά κλιμάκιά της -αλίμονο- και οδήγησε στην πόρτα της εξόδου μερικούς υπαλλήλους, που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι.
Στις 6 Δεκεμβρίου, οι Financial Times αποκάλυψαν ότι η γερμανική τράπεζα είχε αποκρύψει ζημίες 12 δισ. δολαρίων, κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, για να αποφύγει την κρατική στήριξη, όπως κατήγγειλαν τρεις πρώην εργαζόμενοί της στις ρυθμιστικές αρχές και συγκεκριμένα στην SEC των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, αν η τράπεζα είχε καταγράψει τα πραγματικά στοιχεία της για την περίοδο 2007-2009 θα χρειαζόταν κρατική χρηματοδότηση. Δύο από τους καταγγέλλοντες δήλωσαν ότι ωθήθηκαν εκτός τράπεζας, επειδή μίλησαν για το θέμα, με τον πρώην διαχειριστή κινδύνου της Deutsche Bank, Έρικ Μπεν–Άρτζι, να χάνει τη δουλειά του, τρεις μέρες αφότου κατέθεσε την καταγγελία του. Ο senior trader Μάθιου Σίμσον, επίσης αποχώρησε έπειτα από συμβιβασμό, λαμβάνοντας 900.000 δολάρια από την τράπεζα.
Tελευταίο σκάνδαλο που ταράσσει τη μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας είναι η υπόθεση φοροδιαφυγής-μαμούθ, ξεπλύματος χρήματος και παρεμπόδισης της δικαιοσύνης σχετικά με πώληση δικαιωμάτων εκπομπών αερίων ρύπων, στην οποία εμπλέκονται 25 στελέχη της. Η έφοδος 500 ατόμων της γερμανικής αστυνομίας και δικαιοσύνης στα γραφεία της τράπεζας στην Φρανκφούρτη, οδήγησε στην κράτηση τεσσάρων ατόμων. Στο μικροσκόπιο έχουν τεθεί οι ενέργειες του συνδιευθύνοντα συμβούλου της τράπεζας Γιούργκεν Φίτσεν και του οικονομικού διευθυντή της Στέφαν Κράουζε, που υπέγραψαν τη δήλωση φόρου για τον κύκλο εργασιών της τράπεζας για το 2009, έτος το οποίο «επηρεάστηκε» από τις παράνομες ενέργειες.
Οι καλοπληρωμένες συμβουλές και το παιχνίδι με τους υδρογονάνθρακες
Τα deals και οι «αναζητήσεις» του τραπεζικού κολοσσού, φυσικά, δεν θα μπορούσαν να μην περιλαμβάνουν και την περίπτωση της Ελλάδας, που ας μην ξεχνάμε έχει πέσει για τα καλά στα «δίχτυα» των τραπεζιτών της Φρανκφούρτης, ελέω μνημονίων και πακέτων «διάσωσης».
Η ελληνική κυβέρνηση, με υπογραφή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα, ανέθεσε στην Deutsche Bank κυρίως, στην Morgan Stanley και στην London Branch να διαχειριστούν την επαναγορά των ομολόγων, πληρώνοντας συνολικά το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 11,7 εκατ. ευρώ (δίνοντας και 700.000 ευρώ μηνιαίως στο δικηγορικό γραφείο Cleary Gottlieb Steen and Hamilton).
Φυσικά, η γερμανική τράπεζα, εκτός από τα ζητήματα επί των ελληνικών ομολόγων έχει άποψη και για τα ενεργειακά της Ελλάδας. Η μυστική έκθεση που συνέταξε η Deutsche Bank εδώ και κάποιους μήνες -για την οποία είναι ενήμερος από τον Ιούνιο ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς- αποτιμά ότι υπάρχουν πιθανώς κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην θαλάσσια περιοχή της νότιας Κρήτης αξίας 427 δισ. ευρώ. Η γερμανική τράπεζα μιλά για κέρδος 214 δισ. για τη χώρα μας, σε περίπτωσης που υλοποιηθεί η πρόβλεψη, κάνοντας για πρώτη φορά σύνδεση του δημοσιονομικού χρέους (εξέδωσε έκθεση για τη βιωσιμότητα το Νοέμβριο) με το κομμάτι του ορυκτού πλούτου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μία υπερχρεωμένη χώρα, η οποία, μέσω επιβαλλόμενων πολιτικών λιτότητας, είναι στο «χέρι» των πιστωτών της, αποτελεί θαυμάσια «επενδυτική» ευκαιρία εάν διαθέτει φυσικούς πόρους.
Μεγαλύτερη ειρωνεία, που προκύπτει από τη σχέση της χώρας μας με την «αμαρτωλή» τράπεζα, είναι η ατάκα του συνδιευθύνοντος συμβούλου της, Γιούργκεν Φίτσεν, τον περασμένο Μάιο, σε μια επίσκεψη-αστραπή στην Αθήνα για συναντήσεις με έλληνες συναδέλφους του, βιομηχάνους και εφοπλιστές: «Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα για την οποία νιώθω ότι μπορώ να πω πως απέτυχε ως κράτος. Είναι μια διεφθαρμένη Πολιτεία τόσο όσο και οι πολιτικοί της και ξεκάθαρα θα να βοηθηθεί από άλλους ανθρώπους».
Πραγματικά είναι φαιδρό να μιλάει για διαφθορά ο επικεφαλής ενός οργανισμού που χρησιμοποιεί θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να φτάσει στο κέρδος. Ιδιαίτερα αν προέρχεται από μία χώρα (αν και το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα) που έχει κατηγορήσει πολλάκις τους Έλληνες ως διεφθαρμένους, παρά το γεγονός ότι έχει χάσει το μέτρημα των τραπεζικών σκανδάλων και των cd με φοροφυγάδες.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος
Από σκάνδαλο σε σκάνδαλο
Το γερμανικό περιοδικό Spiegel έγραψε ότι «όποιος ασκεί καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου της Deutsche Bank θα πρέπει να ξέρει, ότι «δικηγόροι και εισαγγελείς γρήγορα θα του χτυπήσουν την πόρτα». Και αυτή η φράση απεικονίζει όλη την αλήθεια.
Το 2004 ο Γιόζεφ Άκερμαν είχε καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την υπόθεση Mannesmann που αφορούσε την έγκριση αμφισβητούμενων μπόνους σε στελέχη της (όταν ο ίδιος βρισκόταν στο Δ.Σ. της), ύψους 57 εκατ. ευρώ, μετά την εξαγορά της γερμανικής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας από την Vodafone Group το 2000. Ο ελβετός τραπεζίτης, μάλιστα, επιτέθηκε στο δικαστήριο λέγοντας ότι «αυτή είναι η μοναδική χώρα στην οποία, αυτοί που επιτυγχάνουν μια καλή τιμή για μια εταιρεία σύρονται στο δικαστήριο». Τελικά «ξεμπέρδεψε» με ένα πρόστιμο 3,2 εκατ. ευρώ.
Ο ίδιος μάλιστα είχε ελεγχθεί ξανά το 2011 αφού κατηγορήθηκε για ανακριβείς μαρτυρίες στη δίκη του προκατόχου του στην DB, Ρολφ Μπρόιερ. Ο Μπρόιερ λογοδότησε στη γερμανική δικαιοσύνη για την υπόθεση της χρεοκοπίας της Kirch Group, εταιρείας που σχετιζόταν με τα ΜΜΕ. Ο πρόεδρος της εταιρείας, Λέο Κιρχ κατηγόρησε τον Μπρόιερ ότι εξέφρασε αμφιβολίες για την πιστοληπτική ικανότητα της εταιρείας, με αποτέλεσμα αυτή να πτωχεύσει. Απόφαση δικαστηρίου του Μονάχου που εκδόθηκε, χθες, υποχρεώνει την τράπεζα να αποζημιώσει τους κληρονόμους του μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης, ο οποίος απεβίωσε το 2011, κρίνοντάς την υπεύθυνη για την χρεοκοπία της αυτοκρατορίας του το 2002.
Το 2006 η εισαγγελία της Στουτγκάρδης άρχισε έρευνα για τον προκάτοχο του Μπρόιερ, τον Χίλμαν Κόπερ, για εσωτερική πληροφόρηση (insider training). Συγκεκριμένα ο πρώην πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Daimler-Chrysler κατηγορήθηκε ότι πληροφόρησε τον Άκερμαν για την επικείμενη αποχώρηση του αφεντικού της Daimler, Γιούργκεν Σρεμπ. Η έρευνα τελικά έλαβε τέλος χωρίς απόδοση ευθυνών.
Το καλοκαίρι του 2009 η Wall Street Journal προχώρησε σε μία αποκάλυψη-βόμβα για την τράπεζα, αφού έκανε λόγο για την απόλυση δύο κορυφαίων στελεχών της για... κατασκοπεία! Τα στελέχη κατηγορήθηκαν πως παρακολουθούσαν μετόχους, με την Deutsche Bank να πραγματοποιεί εσωτερική έρευνα και να αναθέτει σε ιδιωτικούς ντετέκτιβ να παρακολουθήσουν τους «κατασκόπους», μεταξύ των οποίων φέρονται να ήταν ο οικονομικός διευθυντής Χέρμαν-Γιόζεφ Λαμπέρτι καθώς και ο επικεφαλής του τμήματος εξυπηρέτησης πελατών.
Στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, ο γερμανικός τραπεζικός κολοσσός βρέθηκε εμπλεκόμενος σε άλλο ένα σκάνδαλο. Η Deutsche Bank παραδέχθηκε τη συμμετοχή στελεχών της στο σκάνδαλο χειραγώγησης του βρετανικού επιτοκίου Libor, κάνοντας λόγο για εσωτερική έρευνα που «αθώωσε» τα υψηλά κλιμάκιά της -αλίμονο- και οδήγησε στην πόρτα της εξόδου μερικούς υπαλλήλους, που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι.
Στις 6 Δεκεμβρίου, οι Financial Times αποκάλυψαν ότι η γερμανική τράπεζα είχε αποκρύψει ζημίες 12 δισ. δολαρίων, κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, για να αποφύγει την κρατική στήριξη, όπως κατήγγειλαν τρεις πρώην εργαζόμενοί της στις ρυθμιστικές αρχές και συγκεκριμένα στην SEC των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, αν η τράπεζα είχε καταγράψει τα πραγματικά στοιχεία της για την περίοδο 2007-2009 θα χρειαζόταν κρατική χρηματοδότηση. Δύο από τους καταγγέλλοντες δήλωσαν ότι ωθήθηκαν εκτός τράπεζας, επειδή μίλησαν για το θέμα, με τον πρώην διαχειριστή κινδύνου της Deutsche Bank, Έρικ Μπεν–Άρτζι, να χάνει τη δουλειά του, τρεις μέρες αφότου κατέθεσε την καταγγελία του. Ο senior trader Μάθιου Σίμσον, επίσης αποχώρησε έπειτα από συμβιβασμό, λαμβάνοντας 900.000 δολάρια από την τράπεζα.
Tελευταίο σκάνδαλο που ταράσσει τη μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας είναι η υπόθεση φοροδιαφυγής-μαμούθ, ξεπλύματος χρήματος και παρεμπόδισης της δικαιοσύνης σχετικά με πώληση δικαιωμάτων εκπομπών αερίων ρύπων, στην οποία εμπλέκονται 25 στελέχη της. Η έφοδος 500 ατόμων της γερμανικής αστυνομίας και δικαιοσύνης στα γραφεία της τράπεζας στην Φρανκφούρτη, οδήγησε στην κράτηση τεσσάρων ατόμων. Στο μικροσκόπιο έχουν τεθεί οι ενέργειες του συνδιευθύνοντα συμβούλου της τράπεζας Γιούργκεν Φίτσεν και του οικονομικού διευθυντή της Στέφαν Κράουζε, που υπέγραψαν τη δήλωση φόρου για τον κύκλο εργασιών της τράπεζας για το 2009, έτος το οποίο «επηρεάστηκε» από τις παράνομες ενέργειες.
Οι καλοπληρωμένες συμβουλές και το παιχνίδι με τους υδρογονάνθρακες
Τα deals και οι «αναζητήσεις» του τραπεζικού κολοσσού, φυσικά, δεν θα μπορούσαν να μην περιλαμβάνουν και την περίπτωση της Ελλάδας, που ας μην ξεχνάμε έχει πέσει για τα καλά στα «δίχτυα» των τραπεζιτών της Φρανκφούρτης, ελέω μνημονίων και πακέτων «διάσωσης».
Η ελληνική κυβέρνηση, με υπογραφή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα, ανέθεσε στην Deutsche Bank κυρίως, στην Morgan Stanley και στην London Branch να διαχειριστούν την επαναγορά των ομολόγων, πληρώνοντας συνολικά το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 11,7 εκατ. ευρώ (δίνοντας και 700.000 ευρώ μηνιαίως στο δικηγορικό γραφείο Cleary Gottlieb Steen and Hamilton).
Φυσικά, η γερμανική τράπεζα, εκτός από τα ζητήματα επί των ελληνικών ομολόγων έχει άποψη και για τα ενεργειακά της Ελλάδας. Η μυστική έκθεση που συνέταξε η Deutsche Bank εδώ και κάποιους μήνες -για την οποία είναι ενήμερος από τον Ιούνιο ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς- αποτιμά ότι υπάρχουν πιθανώς κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην θαλάσσια περιοχή της νότιας Κρήτης αξίας 427 δισ. ευρώ. Η γερμανική τράπεζα μιλά για κέρδος 214 δισ. για τη χώρα μας, σε περίπτωσης που υλοποιηθεί η πρόβλεψη, κάνοντας για πρώτη φορά σύνδεση του δημοσιονομικού χρέους (εξέδωσε έκθεση για τη βιωσιμότητα το Νοέμβριο) με το κομμάτι του ορυκτού πλούτου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μία υπερχρεωμένη χώρα, η οποία, μέσω επιβαλλόμενων πολιτικών λιτότητας, είναι στο «χέρι» των πιστωτών της, αποτελεί θαυμάσια «επενδυτική» ευκαιρία εάν διαθέτει φυσικούς πόρους.
Μεγαλύτερη ειρωνεία, που προκύπτει από τη σχέση της χώρας μας με την «αμαρτωλή» τράπεζα, είναι η ατάκα του συνδιευθύνοντος συμβούλου της, Γιούργκεν Φίτσεν, τον περασμένο Μάιο, σε μια επίσκεψη-αστραπή στην Αθήνα για συναντήσεις με έλληνες συναδέλφους του, βιομηχάνους και εφοπλιστές: «Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα για την οποία νιώθω ότι μπορώ να πω πως απέτυχε ως κράτος. Είναι μια διεφθαρμένη Πολιτεία τόσο όσο και οι πολιτικοί της και ξεκάθαρα θα να βοηθηθεί από άλλους ανθρώπους».
Πραγματικά είναι φαιδρό να μιλάει για διαφθορά ο επικεφαλής ενός οργανισμού που χρησιμοποιεί θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να φτάσει στο κέρδος. Ιδιαίτερα αν προέρχεται από μία χώρα (αν και το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα) που έχει κατηγορήσει πολλάκις τους Έλληνες ως διεφθαρμένους, παρά το γεγονός ότι έχει χάσει το μέτρημα των τραπεζικών σκανδάλων και των cd με φοροφυγάδες.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
27-11-12
11:47
Αν φάνηκε κάτι από τη Σύνοδο Κορυφής και το Eurogroup της περασμένης εβδομάδας είναι ότι οι Γερμανοί είναι ικανοί με τη στενοκεφαλιά, την αλαζονεία και την αδιαλλαξία τους να διαλύσουν την Ευρώπη. Ασφαλώς και είναι αυτοί που πληρώνουν τα περισσότερα από όλους μέσω της συμμετοχής τους στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και όπου αλλού χρειάζεται. Είναι όμως και οι πιο ωφελημένοι από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ασφαλώς και η δική τους άποψη θα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα μέσα στα ευρωπαϊκά όργανα. Από εκεί, όμως, μέχρι να φέρονται ως δικτάτορες, να μη συζητούν την άποψη κανενός άλλου, να επιβάλουν εξαντλητικά προγράμματα λιτότητας, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιπτώσεις, και να απαιτούν την καθ’ ολοκληρίαν υποταγή όλων στη γερμανική «λουθηρανική λογική» δεν είναι πλέον ανεκτό.
Η Γερμανία κάνει λάθος σε δύο επίπεδα: στην επιλογή της οικονομικής πολιτικής και στον τρόπο άσκησης της ηγεσίας της. Γιατί;
Πρώτον, η οικονομική πολιτική σε όλα τα κράτη του κόσμου χρησιμοποιεί δύο «εργαλεία»: τη δημοσιονομική πολιτική, που ρυθμίζει τα ελλείμματα, τα έσοδα και τις δαπάνες του προϋπολογισμού, και τη νομισματική πολιτική, που παρεμβαίνει στην ισοτιμία του νομίσματος, στα επιτόκια και στην ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί. Με τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την υιοθέτηση του ευρώ όλα τα κράτη εκχωρήσαμε τη νομισματική μας πολιτική στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Με τον έλεγχο που ασκεί εμμέσως στην ΕΚΤ και τον ασφυκτικό έλεγχο που προσπαθεί να επιβάλει σε ολόκληρη την Ευρώπη, η Γερμανία έχει αφαιρέσει από την άσκηση της οικονομικής πολιτικής το εργαλείο της νομισματικής πολιτικής.
Πώς; Απαγορεύοντας φερ’ ειπείν το τύπωμα χρήματος. Αν η Ευρώπη τύπωνε χρήμα, όπως κάνει η Αμερική και όπως έχει ανακοινώσει ότι θα κάνει η Ελβετία, το πρόβλημα του ευρωπαϊκού χρέους θα αντιμετωπιζόταν άμεσα. Με την άρνησή της να τυπώσει χρήμα λόγω της ιδεοληψίας της, η Γερμανία μεταφέρει ολόκληρο το βάρος της οικονομικής πολιτικής στη δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή στην πλάτη των πολιτών. Δεν είναι ανάγκη να συζητήσουμε εδώ αν είναι σωστή ή όχι η γερμανική επιλογή. Υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά. Ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί ότι είναι λάθος αυτή η επιλογή. Τους το λένε οι Αμερικανοί με κάθε τρόπο. Τους το λένε εκατοντάδες οικονομολόγοι από όλο τον κόσμο.
Οι Γερμανοί είναι αδιάλλακτοι. Με την αδιαλλαξία τους, όμως, αυτή θα φτάσουν σε αδιέξοδο. Η Ευρώπη έχει εξαντλήσει τις εναλλακτικές επιλογές της. Σιγά-σιγά εξαντλεί και τον χρόνο της. Οι εξελίξεις μπορούν να πάρουν πολύ άσχημη τροπή όσο δεν βρίσκεται λύση. Και οι λύσεις είναι περιορισμένες. Ασφαλώς θα χρειαστούν πολιτικές μείωσης των ελλειμμάτων, αλλά αυτές πρέπει να υποβοηθηθούν και από τη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής. Πρέπει να τυπωθεί μπόλικο χρήμα - και μάλιστα να ανακοινωθεί ότι θα γίνει αυτό για να πάρουν το μήνυμα οι αγορές. Πρέπει επίσης να εκδοθούν ευρωομόλογα και να υπάρξει συνεγγύηση του χρέους όλων των ευρωπαϊκών κρατών. Ολα αυτά μαζί θα ανακουφίσουν το βάρος της οικονομικής προσαρμογής για τους ευρωπαϊκούς λαούς και ταυτόχρονα θα ενισχύσουν τις οικονομίες τους και τη συνοχή της Ευρώπης. Και αν γίνουν αυτά, τότε η Γερμανία θα δικαιούται να απαιτεί σεβασμό στους δημοσιονομικούς κανόνες και εφαρμογή μιας πολιτικής λελογισμένης και όχι ανθρωποκτόνου λιτότητας.
Δεύτερον, η Γερμανία είναι κακός ηγέτης. Αθλιος για την ακρίβεια. Δεν φέρεται ως ηγέτης, αλλά ως δύναμη κατοχής μέσα στην Ευρώπη. Το ότι το απαιτεί τώρα από τις μισές ευρωπαϊκές χώρες -διαδίδοντας μάλιστα ότι οι Νότιοι είναι τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, απατεώνες- να πεινάσουν, να της εκχωρήσουν τα έσοδα των προϋπολογισμών τους, να της εκχωρήσουν τις περιουσίες τους, να ξεχάσουν όλα τα εργασιακά και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους, είναι αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε να κάνει. Η Γερμανία πρέπει να καταλάβει ότι είτε θα ηγηθεί της Ευρώπης (να ηγηθεί λέω και όχι να επιβληθεί) είτε θα φύγει από την Ευρώπη. Δεν θέλουμε (κανείς πιστεύω) μια γερμανική Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι ένωση διαφορετικών κρατών, διαφορετικών λαών, διαφορετικών νοοτροπιών. Δεν είναι Γερμανία, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει και, κυρίως, κανείς δεν θέλει να γίνει.
Τι δεν έχουν καταλάβει οι Γερμανοί; Οτι αν συνεχίσουν να πιέζουν τόσο πολύ στο τέλος θα προκαλέσουν όχι μόνο αντίδραση αλλά τελικά και πλήρη άρνηση. Ο αντιευρωπαϊσμός θα φουντώσει, οι λαοί δεν θα θέλουν την Ευρώπη που τους πτωχεύει, η Ευρώπη θα διαλυθεί. Η Γερμανία θα χάσει τον ηγετικό της ρόλο επειδή δεν τον ασκεί σωστά. Ξεχνά ότι καμία δύναμη κατοχής δεν γίνεται ποτέ ανεκτή. Αν ήταν ηγέτης η Γερμανία, θα κρατούσε ισορροπίες. Θα σεβόταν την άποψη των άλλων. Θα φρόντιζε για την ευημερία και των υπολοίπων. Δεν θα διέλυε την Ευρώπη, θα την ένωνε. Δεν θα απαιτούσε να υποχωρήσουν όλοι οι άλλοι στις δικές της απαιτήσεις, θα συνεκτιμούσε τις ανάγκες όλων των εταίρων της.
Προσωπικά πιστεύω ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί θα αντιδράσουν στη γερμανική αδιαλλαξία. Οι ηγέτες τους οφείλουν να το κάνουν και θα αναγκαστούν να το κάνουν. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά που ζητάει η Γερμανία είναι και λανθασμένα και απαράδεκτα σε ευρωπαϊκές δημοκρατίες.
[Του Γρ. Νικολόπουλου από protothema.gr]
Η Γερμανία κάνει λάθος σε δύο επίπεδα: στην επιλογή της οικονομικής πολιτικής και στον τρόπο άσκησης της ηγεσίας της. Γιατί;
Πρώτον, η οικονομική πολιτική σε όλα τα κράτη του κόσμου χρησιμοποιεί δύο «εργαλεία»: τη δημοσιονομική πολιτική, που ρυθμίζει τα ελλείμματα, τα έσοδα και τις δαπάνες του προϋπολογισμού, και τη νομισματική πολιτική, που παρεμβαίνει στην ισοτιμία του νομίσματος, στα επιτόκια και στην ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί. Με τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την υιοθέτηση του ευρώ όλα τα κράτη εκχωρήσαμε τη νομισματική μας πολιτική στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Με τον έλεγχο που ασκεί εμμέσως στην ΕΚΤ και τον ασφυκτικό έλεγχο που προσπαθεί να επιβάλει σε ολόκληρη την Ευρώπη, η Γερμανία έχει αφαιρέσει από την άσκηση της οικονομικής πολιτικής το εργαλείο της νομισματικής πολιτικής.
Πώς; Απαγορεύοντας φερ’ ειπείν το τύπωμα χρήματος. Αν η Ευρώπη τύπωνε χρήμα, όπως κάνει η Αμερική και όπως έχει ανακοινώσει ότι θα κάνει η Ελβετία, το πρόβλημα του ευρωπαϊκού χρέους θα αντιμετωπιζόταν άμεσα. Με την άρνησή της να τυπώσει χρήμα λόγω της ιδεοληψίας της, η Γερμανία μεταφέρει ολόκληρο το βάρος της οικονομικής πολιτικής στη δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή στην πλάτη των πολιτών. Δεν είναι ανάγκη να συζητήσουμε εδώ αν είναι σωστή ή όχι η γερμανική επιλογή. Υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά. Ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί ότι είναι λάθος αυτή η επιλογή. Τους το λένε οι Αμερικανοί με κάθε τρόπο. Τους το λένε εκατοντάδες οικονομολόγοι από όλο τον κόσμο.
Οι Γερμανοί είναι αδιάλλακτοι. Με την αδιαλλαξία τους, όμως, αυτή θα φτάσουν σε αδιέξοδο. Η Ευρώπη έχει εξαντλήσει τις εναλλακτικές επιλογές της. Σιγά-σιγά εξαντλεί και τον χρόνο της. Οι εξελίξεις μπορούν να πάρουν πολύ άσχημη τροπή όσο δεν βρίσκεται λύση. Και οι λύσεις είναι περιορισμένες. Ασφαλώς θα χρειαστούν πολιτικές μείωσης των ελλειμμάτων, αλλά αυτές πρέπει να υποβοηθηθούν και από τη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής. Πρέπει να τυπωθεί μπόλικο χρήμα - και μάλιστα να ανακοινωθεί ότι θα γίνει αυτό για να πάρουν το μήνυμα οι αγορές. Πρέπει επίσης να εκδοθούν ευρωομόλογα και να υπάρξει συνεγγύηση του χρέους όλων των ευρωπαϊκών κρατών. Ολα αυτά μαζί θα ανακουφίσουν το βάρος της οικονομικής προσαρμογής για τους ευρωπαϊκούς λαούς και ταυτόχρονα θα ενισχύσουν τις οικονομίες τους και τη συνοχή της Ευρώπης. Και αν γίνουν αυτά, τότε η Γερμανία θα δικαιούται να απαιτεί σεβασμό στους δημοσιονομικούς κανόνες και εφαρμογή μιας πολιτικής λελογισμένης και όχι ανθρωποκτόνου λιτότητας.
Δεύτερον, η Γερμανία είναι κακός ηγέτης. Αθλιος για την ακρίβεια. Δεν φέρεται ως ηγέτης, αλλά ως δύναμη κατοχής μέσα στην Ευρώπη. Το ότι το απαιτεί τώρα από τις μισές ευρωπαϊκές χώρες -διαδίδοντας μάλιστα ότι οι Νότιοι είναι τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, απατεώνες- να πεινάσουν, να της εκχωρήσουν τα έσοδα των προϋπολογισμών τους, να της εκχωρήσουν τις περιουσίες τους, να ξεχάσουν όλα τα εργασιακά και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους, είναι αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε να κάνει. Η Γερμανία πρέπει να καταλάβει ότι είτε θα ηγηθεί της Ευρώπης (να ηγηθεί λέω και όχι να επιβληθεί) είτε θα φύγει από την Ευρώπη. Δεν θέλουμε (κανείς πιστεύω) μια γερμανική Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι ένωση διαφορετικών κρατών, διαφορετικών λαών, διαφορετικών νοοτροπιών. Δεν είναι Γερμανία, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει και, κυρίως, κανείς δεν θέλει να γίνει.
Τι δεν έχουν καταλάβει οι Γερμανοί; Οτι αν συνεχίσουν να πιέζουν τόσο πολύ στο τέλος θα προκαλέσουν όχι μόνο αντίδραση αλλά τελικά και πλήρη άρνηση. Ο αντιευρωπαϊσμός θα φουντώσει, οι λαοί δεν θα θέλουν την Ευρώπη που τους πτωχεύει, η Ευρώπη θα διαλυθεί. Η Γερμανία θα χάσει τον ηγετικό της ρόλο επειδή δεν τον ασκεί σωστά. Ξεχνά ότι καμία δύναμη κατοχής δεν γίνεται ποτέ ανεκτή. Αν ήταν ηγέτης η Γερμανία, θα κρατούσε ισορροπίες. Θα σεβόταν την άποψη των άλλων. Θα φρόντιζε για την ευημερία και των υπολοίπων. Δεν θα διέλυε την Ευρώπη, θα την ένωνε. Δεν θα απαιτούσε να υποχωρήσουν όλοι οι άλλοι στις δικές της απαιτήσεις, θα συνεκτιμούσε τις ανάγκες όλων των εταίρων της.
Προσωπικά πιστεύω ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί θα αντιδράσουν στη γερμανική αδιαλλαξία. Οι ηγέτες τους οφείλουν να το κάνουν και θα αναγκαστούν να το κάνουν. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά που ζητάει η Γερμανία είναι και λανθασμένα και απαράδεκτα σε ευρωπαϊκές δημοκρατίες.
[Του Γρ. Νικολόπουλου από protothema.gr]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
22-11-12
20:46
Όταν μιλάει η Pimco, η μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων και ειδικά ο επικεφαλής της Μοχάμεντ Ελ Εριάν, καλό είναι οι πάντες να τον ακούν προσεκτικά και ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδος, σπάνια πέφτει έξω: Ήταν οι πρωτοι που "ξεφορτώθηκαν" ελληνικά ομόλογα το 2007-2008, προβλέποντας την ελληνική οικονομική καταστροφή όταν τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ερχόταν: Σε άρθρό του, λοιπόν, που δημοσιεύεται στους Financial Times, προειδοποιεί ότι η συμπεριφορά της ευρωζώνης και ειδικά της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας, ότι έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση στην χώρα "μπορεί να προκαλέσει μια κοινωνική έκρηξη που θα συμπαρασύρει τα πάντα".
Από την στιγμή σύμφωνα με τον επικεφαλής του μεγαλύτερου fund διαχείρισης ομολόγων παγκοσμίως, "Αν συνεχιστεί η έλλειψη αξιοπιστίας της ευρωζώνης προς την Ελλάδα και συνακόλουθρα της ελληνικής κυβέρνησης προς την Ελλάδα, τότε ελοχεύει ο κίνδυνος να υπονομευθεί και το δεύτερο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα και η χώρα θα υποστεί νέο πλήγμα αξιοπιστίας, στα μάτια των πολιτών της και η ένεση ρευστότητας που επετεύχθη με τόσο πολύ κόπο, απέφερε μόνο λίγους μήνες για τον ελληνικό λαό.
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι οι Έλληνες συνεχίζουν να διαμαρτύρονται χωρίς να δείχνουν κανένα σημάδι συσπείρωσης με την εκλεγμένη κυβέρνηση σε μία προσπάθεια ανάκαμψης. η Ελλάδα θα παραμείνει κολλημένη στην ύφεση και η ανεργία στους νέους, που έχει ήδη εκτιναχτεί πάνω από το 50%, θα ενισχυθεί περαιτέρω.
Προβλέπει, μάλιστα, ότι οι Ευρωπαίοι όταν βρεθούν αντιμέτωποι με μια ακόμη αποτυχία, θα ρίξουν τις ευθύνες στην ελληνική κυβέρνηση, κατηγορώντας την για μη εφαρμογή των μέτρων".
Ο επικεφαλής της Pimco χαρακτηρίζει "γενναία την στάση που τήρησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο", και αποδίδει 100% την ευθύνη "στους Ευρωπαίους αξιωματούχοι που απέτυχαν για ακόμη μία φορά να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία για το κρίσιμο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους".
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, "η επιμονή του ΔΝΤ συνοδεύεται από σωστή θεωρία και εμπειρία. Χάρη στο θάρρος των εκπροσώπων του ΔΝΤ να μιλήσουν ανοικτά, έχει προστεθεί ένα νέο στοιχείο που είναι δύσκολο να αγνοηθεί".
"Το ΔΝΤ έχει δίκιο. Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως νέα διαγραφή του χρέους του επίσημου τομέα", καταλήγει ο Ελ Εριάν.
Πηγή: defencenet.gr
Από την στιγμή σύμφωνα με τον επικεφαλής του μεγαλύτερου fund διαχείρισης ομολόγων παγκοσμίως, "Αν συνεχιστεί η έλλειψη αξιοπιστίας της ευρωζώνης προς την Ελλάδα και συνακόλουθρα της ελληνικής κυβέρνησης προς την Ελλάδα, τότε ελοχεύει ο κίνδυνος να υπονομευθεί και το δεύτερο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα και η χώρα θα υποστεί νέο πλήγμα αξιοπιστίας, στα μάτια των πολιτών της και η ένεση ρευστότητας που επετεύχθη με τόσο πολύ κόπο, απέφερε μόνο λίγους μήνες για τον ελληνικό λαό.
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι οι Έλληνες συνεχίζουν να διαμαρτύρονται χωρίς να δείχνουν κανένα σημάδι συσπείρωσης με την εκλεγμένη κυβέρνηση σε μία προσπάθεια ανάκαμψης. η Ελλάδα θα παραμείνει κολλημένη στην ύφεση και η ανεργία στους νέους, που έχει ήδη εκτιναχτεί πάνω από το 50%, θα ενισχυθεί περαιτέρω.
Προβλέπει, μάλιστα, ότι οι Ευρωπαίοι όταν βρεθούν αντιμέτωποι με μια ακόμη αποτυχία, θα ρίξουν τις ευθύνες στην ελληνική κυβέρνηση, κατηγορώντας την για μη εφαρμογή των μέτρων".
Ο επικεφαλής της Pimco χαρακτηρίζει "γενναία την στάση που τήρησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο", και αποδίδει 100% την ευθύνη "στους Ευρωπαίους αξιωματούχοι που απέτυχαν για ακόμη μία φορά να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία για το κρίσιμο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους".
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, "η επιμονή του ΔΝΤ συνοδεύεται από σωστή θεωρία και εμπειρία. Χάρη στο θάρρος των εκπροσώπων του ΔΝΤ να μιλήσουν ανοικτά, έχει προστεθεί ένα νέο στοιχείο που είναι δύσκολο να αγνοηθεί".
"Το ΔΝΤ έχει δίκιο. Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως νέα διαγραφή του χρέους του επίσημου τομέα", καταλήγει ο Ελ Εριάν.
Πηγή: defencenet.gr
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
09-08-12
18:49
Η Γερμανία, το «οικονομικό θαύμα» της οποίας παρουσιάζεται συχνά ως υπόδειγμα για τις γειτονικές της χώρες, τις τελευταίες εβδομάδες δημοσιοποίησε μια σειρά από κακούς οικονομικούς δείκτες, γεγονός που υποδηλώνει ότι η χώρα δεν βρίσκεται πλέον στο απυρόβλητο της κρίσης στην ευρωζώνη.
Τον Ιούνιο η βιομηχανική παραγωγή σημείωσε μεγαλύτερη πτώση από το προβλεπόμενο, αγγίζοντας το 0,9%, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών.
Την Τρίτη το ίδιο υπουργείο είχε ανακοινώσει ότι οι παραγγελίες μειώθηκαν επίσης κατά 1,7% ενώ η ζήτηση από τις 17 χώρες της ευρωζώνης έπεσε κατά 4,9%, ποσοστά υψηλότερα απ' όσο υπολόγιζαν οι αναλυτές.
«Δεν χρειάζεται να πούμε ότι το αδύναμο οικονομικό περιβάλλον θα καταστήσει πραγματικά πολύ δύσκολη την περαιτέρω δημοσιονομική πρόοδο στις χρεωμένες περιφερειακές οικονομίες», υποστήριξε ο Τζόναθαν Λόινς, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ομίλου Capital Economics.
Τα αρνητικά στοιχεία συσσωρεύονται, δείχνοντας ότι τα σύννεφα της κρίσης στην ευρωζώνη αρχίζουν να καλύπτουν τον οικονομικό ορίζοντα της χώρας.
Τον Ιούλιο, για τέταρτο συνεχόμενο μήνα ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε, ωστόσο το ποσοστό
ανεργίας παρέμεινε αμετάβλητο στο 6,8%, δηλαδή στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και δύο δεκαετίες.
Οι λιανικές πωλήσεις συνέχισαν να μειώνονται και τον Ιούνιο —όπως είχε ήδη γίνει τον Απρίλιο και τον Μάιο— ενώ οι πωλήσεις αυτοκινήτων μειώθηκαν κατά 5% μέσα σε ένα χρόνο.
Οι παραγγελίες εργαλειομηχανών, ενός βασικού τομέα της γερμανικής οικονομίας, μειώθηκαν στο ίδιο διάστημα κατά 1%.
«Η εξέλιξη των παραγγελιών και οι δείκτες δραστηριότητας προαναγγέλλουν μια υποχώρηση της δραστηριότητας τους επόμενους μήνες, εξαιτίας της κρίσης στην ευρωζώνη», εκτίμησε η Κατρίν Στεπάν, αναλύτρια στη γαλλική BNP Paribas ενώ ο Αντρέας Ρις, οικονομολόγος της UniCredit, είπε ότι «η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι εάν και για πόσο χρονικό διάστημα οι γερμανικές εταιρείες
και οι καταναλωτές θα αντέξουν απέναντι στις αναταράξεις της ευρωζώνης».
Πάντως μέχρι στιγμής η Γερμανία έχει αποδειχτεί πιο ανθεκτική στην κρίση σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Ο οίκος αξιολόγησης Fitch ανανέωσε σήμερα την εμπιστοσύνη του προς τη χώρα διατηρώντας το αξιόχρεό της στο τριπλό Α —την καλύτερη δυνατή βαθμίδα— και χαρακτηρίζοντας «σταθερή» την προοπτική της οικονομίας της.
Αντιθέτως, η γαλλική οικονομία βαδίζει προς την ύφεση, σύμφωνα με την Τράπεζα της Γαλλίας που εκτιμά ότι το ΑΕΠ θα μειωθεί κατά 0,1% κατά το τρίτο τρίμηνο του έτους.
Συνολικά στην ευρωζώνη η ύφεση της ιδιωτικής δραστηριότητας συνεχίστηκε και τον Ιούνιο, γεγονός που περιορίζει τις ελπίδες για βελτίωση της κατάστασης κατά το τρίτο τρίμηνο.
Τον Ιούνιο η ανεργία έφτασε στο ποσοστό-ρεκόρ του 11,2% και αναμένεται ότι θα συνεχιστεί η ανοδική πορεία της.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Τον Ιούνιο η βιομηχανική παραγωγή σημείωσε μεγαλύτερη πτώση από το προβλεπόμενο, αγγίζοντας το 0,9%, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών.
Την Τρίτη το ίδιο υπουργείο είχε ανακοινώσει ότι οι παραγγελίες μειώθηκαν επίσης κατά 1,7% ενώ η ζήτηση από τις 17 χώρες της ευρωζώνης έπεσε κατά 4,9%, ποσοστά υψηλότερα απ' όσο υπολόγιζαν οι αναλυτές.
«Δεν χρειάζεται να πούμε ότι το αδύναμο οικονομικό περιβάλλον θα καταστήσει πραγματικά πολύ δύσκολη την περαιτέρω δημοσιονομική πρόοδο στις χρεωμένες περιφερειακές οικονομίες», υποστήριξε ο Τζόναθαν Λόινς, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ομίλου Capital Economics.
Τα αρνητικά στοιχεία συσσωρεύονται, δείχνοντας ότι τα σύννεφα της κρίσης στην ευρωζώνη αρχίζουν να καλύπτουν τον οικονομικό ορίζοντα της χώρας.
Τον Ιούλιο, για τέταρτο συνεχόμενο μήνα ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε, ωστόσο το ποσοστό
ανεργίας παρέμεινε αμετάβλητο στο 6,8%, δηλαδή στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και δύο δεκαετίες.
Οι λιανικές πωλήσεις συνέχισαν να μειώνονται και τον Ιούνιο —όπως είχε ήδη γίνει τον Απρίλιο και τον Μάιο— ενώ οι πωλήσεις αυτοκινήτων μειώθηκαν κατά 5% μέσα σε ένα χρόνο.
Οι παραγγελίες εργαλειομηχανών, ενός βασικού τομέα της γερμανικής οικονομίας, μειώθηκαν στο ίδιο διάστημα κατά 1%.
«Η εξέλιξη των παραγγελιών και οι δείκτες δραστηριότητας προαναγγέλλουν μια υποχώρηση της δραστηριότητας τους επόμενους μήνες, εξαιτίας της κρίσης στην ευρωζώνη», εκτίμησε η Κατρίν Στεπάν, αναλύτρια στη γαλλική BNP Paribas ενώ ο Αντρέας Ρις, οικονομολόγος της UniCredit, είπε ότι «η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι εάν και για πόσο χρονικό διάστημα οι γερμανικές εταιρείες
και οι καταναλωτές θα αντέξουν απέναντι στις αναταράξεις της ευρωζώνης».
Πάντως μέχρι στιγμής η Γερμανία έχει αποδειχτεί πιο ανθεκτική στην κρίση σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Ο οίκος αξιολόγησης Fitch ανανέωσε σήμερα την εμπιστοσύνη του προς τη χώρα διατηρώντας το αξιόχρεό της στο τριπλό Α —την καλύτερη δυνατή βαθμίδα— και χαρακτηρίζοντας «σταθερή» την προοπτική της οικονομίας της.
Αντιθέτως, η γαλλική οικονομία βαδίζει προς την ύφεση, σύμφωνα με την Τράπεζα της Γαλλίας που εκτιμά ότι το ΑΕΠ θα μειωθεί κατά 0,1% κατά το τρίτο τρίμηνο του έτους.
Συνολικά στην ευρωζώνη η ύφεση της ιδιωτικής δραστηριότητας συνεχίστηκε και τον Ιούνιο, γεγονός που περιορίζει τις ελπίδες για βελτίωση της κατάστασης κατά το τρίτο τρίμηνο.
Τον Ιούνιο η ανεργία έφτασε στο ποσοστό-ρεκόρ του 11,2% και αναμένεται ότι θα συνεχιστεί η ανοδική πορεία της.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
02-07-12
19:09
Αν βασιστεί κανείς στις γερμανικές δηλώσεις τις τελευταία δύο εβδομάδες, ίσως καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ευρώ είναι χαμένο από χέρι. Μιλώντας ενώπιον του Κοινοβουλίου, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ απέρριψε σε γενικές γραμμές τις ‘αντιπαραγωγικές’ προτάσεις για τη συγκέντρωση ευρωπαϊκών πόρων για τη βοήθεια των κρατών της Μεσογείου που δοκιμάζονται. «Η ισχύς της Γερμανίας δεν είναι απεριόριστη,» τόνισε.
Οι Γερμανοί ψηφοφόροι είναι ακόμη πιο επιφυλακτικοί από τους ηγέτες τους όσον αφορά τη χρηματοδότηση των «οκνηρών» και «απείθαρχων» εταίρων τους. Αν και οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν ακόμα ότι οι πολίτες θέλουν να διατηρήσουν το ενιαίο νόμισμα, σχεδόν τα τέσσερα πέμπτα δηλώνουν ότι η Ελλάδα θέλουν να φύγει - αγνοώντας την ενδεχόμενη αλυσιδωτή αντίδραση της ελληνικής αποχώρησης με θύματα την Πορτογαλία, την Ισπανία και ακόμη και την Ιταλία.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να αποχαιρετήσουμε το ευρώ από τώρα. Παρόλα τα nein του Βερολίνου,και την απόριψη κάθε σοβαρής πρότασης για την αντιμετώπιση των δεινών, η γερμανική κυβέρνηση γνωρίζει ότι πρέπει τελικά να υποχωρήσει και να ανοίξει το πορτοφόλι της για να σώσει το ενιαίο νόμισμα.
Το Τείχος εχθρότητας του Βερολίνου κατά των διασώσεων της νότιας Ευρώπης είναι στο επίκεντρο αυτή την εβδομάδα, καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν και πάλι να εκπονήσουν ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Θα συζητήσουν το αίτημα της Ελλάδας για ελάφρυνση των όρων που συνοδεύουν το πακέτο διάσωσης, καθώς και προτάσεις για τη δημιουργία μιας τραπεζικής ένωσης όπως και το αίτημα της Ισπανίας για 125 δισ. δολάρια για να καλύψει τις αφερέγγυες πλέον τράπεζες της.
Το Βερολίνο θα μακρυγορήσει όσο μπορεί, πριν προσφέρει βοήθεια, όπως συνηθίζει καθόλη τη διάρκεια της κρίσης. Θα απαιτήσει επίσης ποικίλα ανταλλάγματα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προειδοποίησε την Ελλάδα να μην περιμένει πολύ κατανόηση και απαίτησε η Αθήνα συμμορφωθεί με τα μέτρα λιτότητας «γρήγορα και χωρίς καθυστέρηση.»
Αλλά η κα Μέρκελ γνωρίζει ότι η Γερμανία πρέπει να εγγυηθεί τελικά τη διάσωση του ευρώ, λίγο πολύ ανεξάρτητα από το αν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της. Υπάρχουν τρεις λόγοι. Πρώτον, το ευρώ έκανε πολύ καλό στη Γερμανία. Δεύτερον, το κόστος διάσωσης είναι πιθανό να είναι πολύ χαμηλότερο από ό τι πιστεύουν οι περισσότεροι Γερμανοί. Τρίτον, και ίσως το πιο σημαντικό, το κόστος διαμελισμού του ευρώ θα ήταν ανυπολόγιστα μεγάλο για τη Γερμανία - πολύ περισσότερο από αυτό της διατήρησης του νομίσματος.
Ας πάρουμε τους λόγους με τη σειρά. Η Γερμανία βιώνει μια αρκετά καλή ‘περίοδο κρίσης’ μέχρι στιγμής. Από το 2009, όταν έπεσε σε βαθιά ύφεση, έχει αναπτυχθεί γρηγορότερα και υπέστησε μικρότερη ανεργία από σχεδόν οποιαδήποτε άλλη βιομηχανική χώρα. Οι μισθοί αυξάνονται. Και οι εξαγωγές ανέκαμψαν σημαντικά από την κρίση ξεπερνώντας τα υψηλά επίπεδα του 2008.
Η Γερμανία οφείλει ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας της στο ευρώ - που έδεσε την υπερ-ανταγωνιστική παραγωγή της με τις μέτριες οικονομίες των γειτόνων της. Από την έλευση του ενιαίου νομίσματος, το εργατικό κόστος στη Γερμανία μειώθηκε περισσότερο από 15 τοις εκατό από το μέσο κόστος εργασίας όλων των χωρών που υιοθέτησαν το ευρώ, και περίπου 25 τοις εκατό έναντι των προβληματικών χωρών της περιφέρειας. Αν άλλαζε η χώρα το ευρώ για ένα νέο γερμανικό μάρκο, η συναλλαγματική ισοτιμία θα εκτιναζόταν στα ύψη για να αντισταθμίσει τη διαφορά, ενδεχομένως αποδυναμώνοντας τις εξαγωγές της, οι οποίες τροφοδοτούν την οικονομική της ανάπτυξη κατά την τελευταία δεκαετία.
Τι γίνεται όμως με το κόστος της διάσωσης; Γερμανοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η Γερμανία έχει ήδη σπαταλήσει τεράστια ποσά για την επιβίωση του ευρώ, κάνοντας το καθήκον της με το παραπάνω. Ο Hans-Werner Sinn, ο οποίος ηγείται του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo στο Μόναχο, υποστήριξε σε ένα άρθρο του στους The New York Times ότι η Γερμανία είχε δώσει στην Ελλάδα μέχρι σήμερα το ισοδύναμο 29 σχεδίων Μάρσαλ που χορηγήθηκαν στη Δυτική Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανάλυσή του παραλείπει να τονίσει, ωστόσο, ότι η χρηματική ενίσχυση ήταν μόνο ένα μικρό μέρος της βοήθειας του σχεδίου Μάρσαλ στη Γερμανία. Το πιο σημαντικό, ήταν ότι απόσβεσε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Γερμανίας.
Ενώ η Γερμανία έχει δεσμεύσει μερικές εκατοντάδες δισ. ευρώ για να σώσει το νόμισμα, αν η διάσωση είναι επιτυχής, θα τα ανακτήσει όλα. Και εύκολα μπορεί να κάνει περισσότερα. Ο William R. Cline, οικονομολόγος του Peterson Institute for International Economics, δήλωσε ότι η κάλυψη του συνόλου των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας μέχρι το 2015 θα κοστίσει περίπου $ 1,6 τρισ.
Αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συνεισφέρει το ένα τρίτο, η Γερμανία και άλλες πλούσιες χώρες της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να βάλουν τα υπόλοιπα. Αλλά ακόμα και αν το μερίδιο της Γερμανίας έφτανε τα 500 δισ. δολάρια, δεν θα έχανε τα χρήματα της. Ο στόχος της διάσωσης εξάλλου θα ήταν να απετραπούν οι στάσεις πληρωμών. Η Γερμανία θα μπορούσε ακόμα και κέρδος να αποκομίσει.
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι και ιθύνοντες εκτός Γερμανίας συμφωνούν ότι η διατήρηση του κοινού νόμισματος της Ευρώπης μακροπρόθεσμα θα απαιτήσει ένα μόνιμο μηχανισμό για την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου – τη μεταφορά πόρων από τον ισχυρό πυρήνα της ζώνης του ευρώ σε ασθενέστερα μέλη της. Η Γερμανία, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει εμπόδισει αυτή την προοπτική, λόγω υπερβολικού κόστους. Ωστόσο οι γερμανικές εκτιμήσεις φαίνονται υπερβολικές.
Ένας τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο θα ήταν να επιτραπεί σε χώρες να εκδώσουν «ομόλογα σε ευρώ» τα οποία θα εγγυόνταν από κοινού όλες οι χώρες της ζώνης του ευρώ και, επομένως, θα φέρουν ένα πολύ χαμηλότερο επιτόκιο από ότι οι αγορές χρεώνουν τώρα την Ιταλία και την Ισπανία.
Ο Kai Carstensen του Ινστιτούτου Ifo εκτιμά ότι τα ευρωομόλογα θα καταλήξουν να αυξήσουν το ετήσιο κόστος δανεισμού της Γερμανίας κατά 1,9 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας - πάνω από 60 δις. δολάρια - λόγω υψηλότερων επιτοκίων έναντι των γερμανικών ομολόγων σήμερα.
Αλλά μια παρούσα ανάλυση των επιτοκίων που καταβάλλονται από χώρες διαφορετικών αξιολογήσεων πιστοληπτικής ικανότητας από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 δείχνει ένα πολύ χαμηλότερο τίμημα: το κόστος δανεισμού των τριπλών-Α χωρών όπως η Γερμανία και η Γαλλία θα αυξηθεί κατά 0,35 τοις εκατό του ΑΕΠ ανά έτος. Και τα οφέλη θα υπερτερούν σαφώς των δαπανών. Η Πορτογαλία, για παράδειγμα, θα εξοικονομούσε 1,9 τοις εκατό του ΑΕΠ της σε χαμηλότερο κόστος δανεισμού, δίνοντας της μια απαραίτητη ανάσα.
Αντί να ξοδεύει τόσο πολύ προσπάθεια συζητώντας το κόστος διάσωσης, η Γερμανία θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα δημόσιο διάλογο σχετικά με το κόστος κατάρρευσης του ευρώ. Αυτό πιθανό να είναι πολύ λιγότερο διαχειρίσιμο.
Αν το πακέτο για τις ισπανικές τράπεζες είχε συμφωνηθεί, η Γερμανία θα είχε συμβάλει από το 2010 περισσότερα από 100 δις. δολάρια για την διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Στη Bundesbank οφείλουν άλλες κεντρικές τράπεζες στη ζώνη του ευρώ σχεδόν 900 δις. δολάρια. Και οι τράπεζες της κρατούν ακόμα εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε δάνεια προς τράπεζες σε χώρες της περιφέρειας. Είναι δύσκολο να πούμε τι θα συμβεί σε αυτό το χρέος, εάν το ευρώ επρόκειτο να διασπαστεί και οι αδύναμες χώρες χρεοκοπήσουν. Αλλά οι πιθανότητες είναι ότι μάλλον τα δάνεια αυτά δε θα εξυπηρετηθούν.
Η γερμανική κυβέρνηση φέρεται να εκτίμησε ότι η γερμανική οικονομία θα συρρικνωθεί 10 τοις εκατό, εάν το ευρώ διασπαστεί, ποσοστό διπλάσιο δηλαδή της ύφεσης του 2009, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Έπειτα, υπάρχουν, και τα πιο δύσκολα μετρήσιμα στρατηγικά κόστη. Ήδη, σχολιαστές στην Ευρώπη καλούν τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία να απομονώσουν το Βερολίνο, προσφέροντας ένα είδος τελεσίγραφου στη Γερμανία από αυτά που εκείνη συνήθως ανακοινώνει στους φτωχότερους γείτονές της: να αποδεχθεί ένα κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης ή να αφήσει τη ζώνη του ευρώ.
Υπό το πρίσμα του κόστους και του οφέλους, είναι παράξενο γιατί η Γερμανία είναι τόσο ανένδοτη. Δεν έχει αποκλείσει μόνο τα ευρωομόλογα. Αντιτίθεται στην προοπτική η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να γίνει ένας δανειστής έσχατης ανάγκης για προβληματικές τράπεζες. Κλήσεις για αυξήσεις των γερμανικών μισθών σε ρυθμούς που να ταιριάζουν με την αύξηση της γερμανικής παραγωγικότητας, επιτρέποντας στις χώρες της περιφέρειας να κλείσουν το χάσμα με το γερμανικό κόστος εργασίας, θεωρούνται στο Βερολίνο ως παράλογη προσπάθεια να περιοριστεί η γερμανική ανταγωνιστικότητα.
Ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ Jeffrey Frankel, ο οποίος ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Μπιλ Κλίντον κατά την εισαγωγή του ευρώ πάνω από μια δεκαετία νωρίτερα, τόνισε ότι οι δύσπιστοι Γερμανοί ψηφοφόροι συμφώνησαν να απαρνηθούν το γερμανικό μάρκο μόνο αφού οι πολιτικοί τους ηγέτες τους διαβεβαίωσαν ότι ποτέ δεν θα ήταν ανάγκη να διασώσουν μια άλλη χώρα. «Αποδεικνύεται ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι είχαν δίκιο και οι πολιτικοί ηγέτες τους λάθος», είπε ο κ. Frankel.
Η ολιγωρία της Καγκελάριου Μέρκελ, οι απίστευτα σκληροί όροι που συνοδεύουν τα αναποτελεσματικά πακέτα διάσωσης και οι γερμανικές απαιτήσεις για εποπτεία των Βρυξελλών κατά τη σύνταξη των προϋπολογισμών των αδύναμων χωρών μπορεί να νοηθεί ως μια προσπάθεια να πεισθούν οι Γερμανοί ψηφοφόροι ότι η νομισματική ένωση θα μπορούσε να ξαναγραφεί με γερμανικούς όρους. «Η Μέρκελ θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει ανταλλάγματα », σημείωσε ο Barry Eichengreen, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. «Θα το καταφέρει καθυστερώντας, ζητώντας εκ των προτέρων δράσεις, και ελπίζοντας ότι η άλλη πλευρά θα κάνει την πρώτη κίνηση.»
Αλλά με δεδομένο το διακύβευμα, είναι δύσκολο να μην συμπεράνουμε ότι η Γερμανία θα πληρώσει τελικά ό,τι χρειάζεται. Δεν είναι τόσο δύσκολη απόφαση. Από τη μια πλευρά, υπάρχουν διαχειρίσιμα κόστη και σαφή οφέλη. Από την άλλη, υπάρχει η πιθανότητα για ολοκληρωτική καταστροφή.
newsbank.gr
Οι Γερμανοί ψηφοφόροι είναι ακόμη πιο επιφυλακτικοί από τους ηγέτες τους όσον αφορά τη χρηματοδότηση των «οκνηρών» και «απείθαρχων» εταίρων τους. Αν και οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν ακόμα ότι οι πολίτες θέλουν να διατηρήσουν το ενιαίο νόμισμα, σχεδόν τα τέσσερα πέμπτα δηλώνουν ότι η Ελλάδα θέλουν να φύγει - αγνοώντας την ενδεχόμενη αλυσιδωτή αντίδραση της ελληνικής αποχώρησης με θύματα την Πορτογαλία, την Ισπανία και ακόμη και την Ιταλία.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να αποχαιρετήσουμε το ευρώ από τώρα. Παρόλα τα nein του Βερολίνου,και την απόριψη κάθε σοβαρής πρότασης για την αντιμετώπιση των δεινών, η γερμανική κυβέρνηση γνωρίζει ότι πρέπει τελικά να υποχωρήσει και να ανοίξει το πορτοφόλι της για να σώσει το ενιαίο νόμισμα.
Το Τείχος εχθρότητας του Βερολίνου κατά των διασώσεων της νότιας Ευρώπης είναι στο επίκεντρο αυτή την εβδομάδα, καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν και πάλι να εκπονήσουν ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Θα συζητήσουν το αίτημα της Ελλάδας για ελάφρυνση των όρων που συνοδεύουν το πακέτο διάσωσης, καθώς και προτάσεις για τη δημιουργία μιας τραπεζικής ένωσης όπως και το αίτημα της Ισπανίας για 125 δισ. δολάρια για να καλύψει τις αφερέγγυες πλέον τράπεζες της.
Το Βερολίνο θα μακρυγορήσει όσο μπορεί, πριν προσφέρει βοήθεια, όπως συνηθίζει καθόλη τη διάρκεια της κρίσης. Θα απαιτήσει επίσης ποικίλα ανταλλάγματα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προειδοποίησε την Ελλάδα να μην περιμένει πολύ κατανόηση και απαίτησε η Αθήνα συμμορφωθεί με τα μέτρα λιτότητας «γρήγορα και χωρίς καθυστέρηση.»
Αλλά η κα Μέρκελ γνωρίζει ότι η Γερμανία πρέπει να εγγυηθεί τελικά τη διάσωση του ευρώ, λίγο πολύ ανεξάρτητα από το αν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της. Υπάρχουν τρεις λόγοι. Πρώτον, το ευρώ έκανε πολύ καλό στη Γερμανία. Δεύτερον, το κόστος διάσωσης είναι πιθανό να είναι πολύ χαμηλότερο από ό τι πιστεύουν οι περισσότεροι Γερμανοί. Τρίτον, και ίσως το πιο σημαντικό, το κόστος διαμελισμού του ευρώ θα ήταν ανυπολόγιστα μεγάλο για τη Γερμανία - πολύ περισσότερο από αυτό της διατήρησης του νομίσματος.
Ας πάρουμε τους λόγους με τη σειρά. Η Γερμανία βιώνει μια αρκετά καλή ‘περίοδο κρίσης’ μέχρι στιγμής. Από το 2009, όταν έπεσε σε βαθιά ύφεση, έχει αναπτυχθεί γρηγορότερα και υπέστησε μικρότερη ανεργία από σχεδόν οποιαδήποτε άλλη βιομηχανική χώρα. Οι μισθοί αυξάνονται. Και οι εξαγωγές ανέκαμψαν σημαντικά από την κρίση ξεπερνώντας τα υψηλά επίπεδα του 2008.
Η Γερμανία οφείλει ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας της στο ευρώ - που έδεσε την υπερ-ανταγωνιστική παραγωγή της με τις μέτριες οικονομίες των γειτόνων της. Από την έλευση του ενιαίου νομίσματος, το εργατικό κόστος στη Γερμανία μειώθηκε περισσότερο από 15 τοις εκατό από το μέσο κόστος εργασίας όλων των χωρών που υιοθέτησαν το ευρώ, και περίπου 25 τοις εκατό έναντι των προβληματικών χωρών της περιφέρειας. Αν άλλαζε η χώρα το ευρώ για ένα νέο γερμανικό μάρκο, η συναλλαγματική ισοτιμία θα εκτιναζόταν στα ύψη για να αντισταθμίσει τη διαφορά, ενδεχομένως αποδυναμώνοντας τις εξαγωγές της, οι οποίες τροφοδοτούν την οικονομική της ανάπτυξη κατά την τελευταία δεκαετία.
Τι γίνεται όμως με το κόστος της διάσωσης; Γερμανοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η Γερμανία έχει ήδη σπαταλήσει τεράστια ποσά για την επιβίωση του ευρώ, κάνοντας το καθήκον της με το παραπάνω. Ο Hans-Werner Sinn, ο οποίος ηγείται του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo στο Μόναχο, υποστήριξε σε ένα άρθρο του στους The New York Times ότι η Γερμανία είχε δώσει στην Ελλάδα μέχρι σήμερα το ισοδύναμο 29 σχεδίων Μάρσαλ που χορηγήθηκαν στη Δυτική Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανάλυσή του παραλείπει να τονίσει, ωστόσο, ότι η χρηματική ενίσχυση ήταν μόνο ένα μικρό μέρος της βοήθειας του σχεδίου Μάρσαλ στη Γερμανία. Το πιο σημαντικό, ήταν ότι απόσβεσε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Γερμανίας.
Ενώ η Γερμανία έχει δεσμεύσει μερικές εκατοντάδες δισ. ευρώ για να σώσει το νόμισμα, αν η διάσωση είναι επιτυχής, θα τα ανακτήσει όλα. Και εύκολα μπορεί να κάνει περισσότερα. Ο William R. Cline, οικονομολόγος του Peterson Institute for International Economics, δήλωσε ότι η κάλυψη του συνόλου των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας μέχρι το 2015 θα κοστίσει περίπου $ 1,6 τρισ.
Αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συνεισφέρει το ένα τρίτο, η Γερμανία και άλλες πλούσιες χώρες της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να βάλουν τα υπόλοιπα. Αλλά ακόμα και αν το μερίδιο της Γερμανίας έφτανε τα 500 δισ. δολάρια, δεν θα έχανε τα χρήματα της. Ο στόχος της διάσωσης εξάλλου θα ήταν να απετραπούν οι στάσεις πληρωμών. Η Γερμανία θα μπορούσε ακόμα και κέρδος να αποκομίσει.
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι και ιθύνοντες εκτός Γερμανίας συμφωνούν ότι η διατήρηση του κοινού νόμισματος της Ευρώπης μακροπρόθεσμα θα απαιτήσει ένα μόνιμο μηχανισμό για την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου – τη μεταφορά πόρων από τον ισχυρό πυρήνα της ζώνης του ευρώ σε ασθενέστερα μέλη της. Η Γερμανία, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει εμπόδισει αυτή την προοπτική, λόγω υπερβολικού κόστους. Ωστόσο οι γερμανικές εκτιμήσεις φαίνονται υπερβολικές.
Ένας τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο θα ήταν να επιτραπεί σε χώρες να εκδώσουν «ομόλογα σε ευρώ» τα οποία θα εγγυόνταν από κοινού όλες οι χώρες της ζώνης του ευρώ και, επομένως, θα φέρουν ένα πολύ χαμηλότερο επιτόκιο από ότι οι αγορές χρεώνουν τώρα την Ιταλία και την Ισπανία.
Ο Kai Carstensen του Ινστιτούτου Ifo εκτιμά ότι τα ευρωομόλογα θα καταλήξουν να αυξήσουν το ετήσιο κόστος δανεισμού της Γερμανίας κατά 1,9 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας - πάνω από 60 δις. δολάρια - λόγω υψηλότερων επιτοκίων έναντι των γερμανικών ομολόγων σήμερα.
Αλλά μια παρούσα ανάλυση των επιτοκίων που καταβάλλονται από χώρες διαφορετικών αξιολογήσεων πιστοληπτικής ικανότητας από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 δείχνει ένα πολύ χαμηλότερο τίμημα: το κόστος δανεισμού των τριπλών-Α χωρών όπως η Γερμανία και η Γαλλία θα αυξηθεί κατά 0,35 τοις εκατό του ΑΕΠ ανά έτος. Και τα οφέλη θα υπερτερούν σαφώς των δαπανών. Η Πορτογαλία, για παράδειγμα, θα εξοικονομούσε 1,9 τοις εκατό του ΑΕΠ της σε χαμηλότερο κόστος δανεισμού, δίνοντας της μια απαραίτητη ανάσα.
Αντί να ξοδεύει τόσο πολύ προσπάθεια συζητώντας το κόστος διάσωσης, η Γερμανία θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα δημόσιο διάλογο σχετικά με το κόστος κατάρρευσης του ευρώ. Αυτό πιθανό να είναι πολύ λιγότερο διαχειρίσιμο.
Αν το πακέτο για τις ισπανικές τράπεζες είχε συμφωνηθεί, η Γερμανία θα είχε συμβάλει από το 2010 περισσότερα από 100 δις. δολάρια για την διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Στη Bundesbank οφείλουν άλλες κεντρικές τράπεζες στη ζώνη του ευρώ σχεδόν 900 δις. δολάρια. Και οι τράπεζες της κρατούν ακόμα εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε δάνεια προς τράπεζες σε χώρες της περιφέρειας. Είναι δύσκολο να πούμε τι θα συμβεί σε αυτό το χρέος, εάν το ευρώ επρόκειτο να διασπαστεί και οι αδύναμες χώρες χρεοκοπήσουν. Αλλά οι πιθανότητες είναι ότι μάλλον τα δάνεια αυτά δε θα εξυπηρετηθούν.
Η γερμανική κυβέρνηση φέρεται να εκτίμησε ότι η γερμανική οικονομία θα συρρικνωθεί 10 τοις εκατό, εάν το ευρώ διασπαστεί, ποσοστό διπλάσιο δηλαδή της ύφεσης του 2009, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Έπειτα, υπάρχουν, και τα πιο δύσκολα μετρήσιμα στρατηγικά κόστη. Ήδη, σχολιαστές στην Ευρώπη καλούν τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία να απομονώσουν το Βερολίνο, προσφέροντας ένα είδος τελεσίγραφου στη Γερμανία από αυτά που εκείνη συνήθως ανακοινώνει στους φτωχότερους γείτονές της: να αποδεχθεί ένα κοινό ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης ή να αφήσει τη ζώνη του ευρώ.
Υπό το πρίσμα του κόστους και του οφέλους, είναι παράξενο γιατί η Γερμανία είναι τόσο ανένδοτη. Δεν έχει αποκλείσει μόνο τα ευρωομόλογα. Αντιτίθεται στην προοπτική η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να γίνει ένας δανειστής έσχατης ανάγκης για προβληματικές τράπεζες. Κλήσεις για αυξήσεις των γερμανικών μισθών σε ρυθμούς που να ταιριάζουν με την αύξηση της γερμανικής παραγωγικότητας, επιτρέποντας στις χώρες της περιφέρειας να κλείσουν το χάσμα με το γερμανικό κόστος εργασίας, θεωρούνται στο Βερολίνο ως παράλογη προσπάθεια να περιοριστεί η γερμανική ανταγωνιστικότητα.
Ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ Jeffrey Frankel, ο οποίος ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Μπιλ Κλίντον κατά την εισαγωγή του ευρώ πάνω από μια δεκαετία νωρίτερα, τόνισε ότι οι δύσπιστοι Γερμανοί ψηφοφόροι συμφώνησαν να απαρνηθούν το γερμανικό μάρκο μόνο αφού οι πολιτικοί τους ηγέτες τους διαβεβαίωσαν ότι ποτέ δεν θα ήταν ανάγκη να διασώσουν μια άλλη χώρα. «Αποδεικνύεται ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι είχαν δίκιο και οι πολιτικοί ηγέτες τους λάθος», είπε ο κ. Frankel.
Η ολιγωρία της Καγκελάριου Μέρκελ, οι απίστευτα σκληροί όροι που συνοδεύουν τα αναποτελεσματικά πακέτα διάσωσης και οι γερμανικές απαιτήσεις για εποπτεία των Βρυξελλών κατά τη σύνταξη των προϋπολογισμών των αδύναμων χωρών μπορεί να νοηθεί ως μια προσπάθεια να πεισθούν οι Γερμανοί ψηφοφόροι ότι η νομισματική ένωση θα μπορούσε να ξαναγραφεί με γερμανικούς όρους. «Η Μέρκελ θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει ανταλλάγματα », σημείωσε ο Barry Eichengreen, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. «Θα το καταφέρει καθυστερώντας, ζητώντας εκ των προτέρων δράσεις, και ελπίζοντας ότι η άλλη πλευρά θα κάνει την πρώτη κίνηση.»
Αλλά με δεδομένο το διακύβευμα, είναι δύσκολο να μην συμπεράνουμε ότι η Γερμανία θα πληρώσει τελικά ό,τι χρειάζεται. Δεν είναι τόσο δύσκολη απόφαση. Από τη μια πλευρά, υπάρχουν διαχειρίσιμα κόστη και σαφή οφέλη. Από την άλλη, υπάρχει η πιθανότητα για ολοκληρωτική καταστροφή.
newsbank.gr
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
21-06-12
18:59
Η Άγγελα Μέρκελ «εξολοθρεύει την ανάπτυξη», υποστηρίζει το βρετανικό περιοδικό New Statesman καταγγέλλοντας την «μανία» που έχει η καγκελάριος με τη λιτότητα και χαρακτηρίζοντάς την «την πιο επικίνδυνη ηγέτιδα της Γερμανίας μετά τον Χίτλερ»
Στο εξώφυλλο του τεύχους της Τετάρτης εικονίζεται η Μέρκελ ντυμένη σαν τον «Εξολοθρευτή», το ανθρωπόμορφο ρομπότ του μέλλοντος από την ομώνυμη σειρά ταινιών με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.
«Η μανία της Άγκελα Μέρκελ για τη λιτότητα καταστρέφει την Ευρώπη. Η Γερμανίδα καγκελάριος εξολοθρεύει την ανάπτυξη και μας ωθεί σε μια νέα Ύφεση», γράφει το περιοδικό, παραπέμποντας στα χρόνια της μεγάλης ύφεσης του 1930.
Στο άρθρο του ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής Μάχντι Χάσαν διερωτάται ποιος ηγέτης αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια τάξη και την ευημερία από τον Ιρανό πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας.
«Η απάντηση είναι: μια πρώην χημικός, λάτρης της όπερας με αβρούς τρόπους που κατέχει το αξίωμά της εδώ και επτά χρόνια. Ναι λοιπόν, ας περάσει στη σκηνή η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ της Γερμανίας, η λύση της οποίας για την δημοσιονομική κρίση της Ευρώπης έχει φέρει την ήπειρο --ίσως και όλον τον κόσμο-- στο χείλος μιας δεύτερης Μεγάλης Ύφεσης».
«Ας με συγχωρέσει ο Μάικ Γκόντγουιν και ο ομώνυμος κανόνας του, αλλά η Μέρκελ είναι ο πιο επικίνδυνος ηγέτης της Γερμανίας μετά τον Χίτλερ», προστίθεται στο άρθρο. Ο Γκόντγουιν είναι ένας Αμερικανός δικηγόρος που διατύπωσε τον «κανόνα» πως «όσο επιμηκύνεται μια Διαδικτυακή συζήτηση, η πιθανότητα μιας σύγκρισης που θα περιλαμβάνει τους ναζιστές και τον Χίτλερ προσεγγίζει τη μονάδα».
«Οι οκτώ προκάτοχοί της, από τον Κόνραντ Αντενάουερ μέχρι τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, επέβλεψαν ένα κατασκευαστικό θαύμα στην χώρα και την αποκατάσταση της φήμης της Γερμανίας στο εξωτερικό. Υπό την Μέρκελ όμως η χώρα βρίσκεται και πάλι απομονωμένη», καταλήγει ο Χάσαν, επισημαίνοντας ότι η Γερμανία προκαλεί εξίσου το μίσος και το φόβο.
Πηγή defencenet.gr
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
21-06-12
17:34
Αντί οι ευρωπαίοι ηγέτες να σπρώχνουν την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης - μια κίνηση με καταστροφικές συνέπειες -, θα έπρεπε η Γερμανία να αποχωρήσει από το ευρώ οικειοθελώς και να επιστρέψει στο πολυαγαπημένο της γερμανικό μάρκο.
Αυτό υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι Clyde Prestowitz και John Prout σε άρθρο τους στο CNN, στο οποίο τονίζουν ότι το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η αδυναμία των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας αλλά η μεγάλη ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας.
Όπως εξηγούν, η ανάλυση των προβλημάτων του ευρώ και της ΕΕ εστιάζει στο χρέος και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των λεγόμενων περιφερειακών χωρών (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία) και κυρίως της Ελλάδας.
Ωστόσο, προβλήματα χρέους και ανταγωνιστικότητας υπήρχαν και λύνονταν σχετικά εύκολα και πριν το ευρώ, μέσω της προσωρινής υποτίμησης των νομισμάτων των λιγότερο ανταγωνιστικών χωρών έναντι των πιο ανταγωνιστικών και κυρίως έναντι του γερμανικού μάρκου.
Οι αρθρογράφοι, λοιπόν, επισημαίνουν ότι σήμερα πρέπει να προσεγγίσουμε διαφορετικά το πρόβλημα: Όχι μόνο η γερμανική οικονομία είναι εγγενώς ισχυρή λόγω της υψηλής παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού της, αλλά οι εξαγωγές ενίσχυσαν την ανταγωνιστικότητά της διότι το ευρώ είναι υποτιμημένο σε σχέση με τη Γερμανία.
Δεδομένου ότι το ευρώ είναι το κοινό νόμισμα των χωρών της ευρωζώνης, η αξία του αντανακλά τον μέσο όρο της ανταγωνιστικότητας όλων. Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας όμως είναι πολύ μεγαλύτερη από τον μέσο όρο, επομένως για τη Γερμανία το ευρώ είναι πολύ αδύναμο.
Να γιατί η Γερμανία συσσώρευσε εμπορικά πλεονάσματα στο βαθμό της Κίνας.
Όσο οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης παραμένουν στο ευρώ, ο μόνος τρόπος να γίνουν πιο ανταγωνιστικές είναι να "γερμανοποιηθούν" μέσω της αυστηρής λιτότητας που προβλέπει περικοπές δαπανών, μισθών και συντάξεων, μείωση του προϋπολογισμού για κοινωνική πρόνοια, ενώ οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας.
Αυτή την τακτική ακολούθησαν τα δύο τελευταία χρόνια, προκειμένου να πετύχουν ανάπτυξη στηριζόμενη στις εξαγωγές.
Επειδή όμως η Γερμανία είναι υπερ-ανταγωνιστική και παράλληλα απρόθυμη να τονώσει την οικονομία της για να επιτύχει μεγαλύτερη κατανάλωση, οι άλλες χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν να αυξήσουν τις εξαγωγές σε αυτήν και επομένως πρέπει να ανταγωνιστούν με τη Γερμανία εξάγοντας σε Κίνα και ΗΠΑ.
Αυτό δεν λειτούργησε και σήμερα οι συνέπειες της σκληρής λιτότητας διαλύουν τον πολιτικό και κοινωνικό ιστό ακόμα και στις χώρες - όπως η Ολλανδία - που μέχρι πρόσφατα είχαν δεθεί στο άρμα της Γερμανίας, υποστηρίζοντας τη λιτότητα και την ανάπτυξη από το εμπόριο με χώρες εκτός της ΕΕ.
Παραμένει άγνωστο ωστόσο για πόσο και σε τί βαθμό η ευρωζώνη μπορεί να αντέξει τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες της λιτότητας προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικά ισότιμη με τη Γερμανία.
Η εναλλακτική λύση είναι η Γερμανία να γυρίσει στο μάρκο. Αυτό θα οδηγήσει σε άμεση ανατίμηση του γερμανικού νομίσματος και σε ανταγωνιστική υποτίμηση του ευρώ για τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.
Η Γερμανία θα αναγκαζόταν να αγοράζει περισσότερο και να πουλά λιγότερο. Η επιπλέον κατανάλωση που δεν θα δώσει η Γερμανία μέσω πολιτικών τόνωσης της οικονομίας θα δοθεί αυτόματα μέσω της αναπροσαρμογής του νομίσματος.
Επίσης, εάν η Γερμανία βγει από την ευρωζώνη θα ανοίξει ο δρόμος για το ευρωομόλογο.
Πολλοί λένε ότι η Γερμανία θα συνεχίσει να είναι απαραίτητη στην ευρωζώνη. Αυτό είναι αλήθεια, υποστηρίζουν οι αρθρογράφοι, τονίζοντας ότι η Γερμανία δεν θα κόψει τους δεσμούς της με την ευρωζώνη για αρκετούς λόγους: θα χρειάζεται την ευρωζώνη περισσότερο από ποτέ για τις ολοένα και πιο ακριβές εξαγωγές της.
Καταληκτικά, οι αρθρογράφοι αναφέρουν ότι για τη Γερμανία το κόστος διάσωσης της Ευρώπης θα επηρεάσει τις εξαγωγές της και ίσως οδηγήσει σε προσωρινή αύξηση της ανεργίας.
Εάν όμως επιστρέψει στο μάρκο, θα προσελκύσει μαζικά κεφάλαια και με αυτόν τον τρόπο θα δώσει ώθηση στις επενδύσεις, καθώς θα κρατήσει τα επιτόκια και τον πληθωρισμό σε χαμηλά επίπεδα.
Πηγή : Xrimanews.gr
Αυτό υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι Clyde Prestowitz και John Prout σε άρθρο τους στο CNN, στο οποίο τονίζουν ότι το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η αδυναμία των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας αλλά η μεγάλη ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας.
Όπως εξηγούν, η ανάλυση των προβλημάτων του ευρώ και της ΕΕ εστιάζει στο χρέος και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των λεγόμενων περιφερειακών χωρών (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία) και κυρίως της Ελλάδας.
Ωστόσο, προβλήματα χρέους και ανταγωνιστικότητας υπήρχαν και λύνονταν σχετικά εύκολα και πριν το ευρώ, μέσω της προσωρινής υποτίμησης των νομισμάτων των λιγότερο ανταγωνιστικών χωρών έναντι των πιο ανταγωνιστικών και κυρίως έναντι του γερμανικού μάρκου.
Οι αρθρογράφοι, λοιπόν, επισημαίνουν ότι σήμερα πρέπει να προσεγγίσουμε διαφορετικά το πρόβλημα: Όχι μόνο η γερμανική οικονομία είναι εγγενώς ισχυρή λόγω της υψηλής παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού της, αλλά οι εξαγωγές ενίσχυσαν την ανταγωνιστικότητά της διότι το ευρώ είναι υποτιμημένο σε σχέση με τη Γερμανία.
Δεδομένου ότι το ευρώ είναι το κοινό νόμισμα των χωρών της ευρωζώνης, η αξία του αντανακλά τον μέσο όρο της ανταγωνιστικότητας όλων. Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας όμως είναι πολύ μεγαλύτερη από τον μέσο όρο, επομένως για τη Γερμανία το ευρώ είναι πολύ αδύναμο.
Να γιατί η Γερμανία συσσώρευσε εμπορικά πλεονάσματα στο βαθμό της Κίνας.
Όσο οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης παραμένουν στο ευρώ, ο μόνος τρόπος να γίνουν πιο ανταγωνιστικές είναι να "γερμανοποιηθούν" μέσω της αυστηρής λιτότητας που προβλέπει περικοπές δαπανών, μισθών και συντάξεων, μείωση του προϋπολογισμού για κοινωνική πρόνοια, ενώ οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας.
Αυτή την τακτική ακολούθησαν τα δύο τελευταία χρόνια, προκειμένου να πετύχουν ανάπτυξη στηριζόμενη στις εξαγωγές.
Επειδή όμως η Γερμανία είναι υπερ-ανταγωνιστική και παράλληλα απρόθυμη να τονώσει την οικονομία της για να επιτύχει μεγαλύτερη κατανάλωση, οι άλλες χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν να αυξήσουν τις εξαγωγές σε αυτήν και επομένως πρέπει να ανταγωνιστούν με τη Γερμανία εξάγοντας σε Κίνα και ΗΠΑ.
Αυτό δεν λειτούργησε και σήμερα οι συνέπειες της σκληρής λιτότητας διαλύουν τον πολιτικό και κοινωνικό ιστό ακόμα και στις χώρες - όπως η Ολλανδία - που μέχρι πρόσφατα είχαν δεθεί στο άρμα της Γερμανίας, υποστηρίζοντας τη λιτότητα και την ανάπτυξη από το εμπόριο με χώρες εκτός της ΕΕ.
Παραμένει άγνωστο ωστόσο για πόσο και σε τί βαθμό η ευρωζώνη μπορεί να αντέξει τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες της λιτότητας προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικά ισότιμη με τη Γερμανία.
Η εναλλακτική λύση είναι η Γερμανία να γυρίσει στο μάρκο. Αυτό θα οδηγήσει σε άμεση ανατίμηση του γερμανικού νομίσματος και σε ανταγωνιστική υποτίμηση του ευρώ για τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.
Η Γερμανία θα αναγκαζόταν να αγοράζει περισσότερο και να πουλά λιγότερο. Η επιπλέον κατανάλωση που δεν θα δώσει η Γερμανία μέσω πολιτικών τόνωσης της οικονομίας θα δοθεί αυτόματα μέσω της αναπροσαρμογής του νομίσματος.
Επίσης, εάν η Γερμανία βγει από την ευρωζώνη θα ανοίξει ο δρόμος για το ευρωομόλογο.
Πολλοί λένε ότι η Γερμανία θα συνεχίσει να είναι απαραίτητη στην ευρωζώνη. Αυτό είναι αλήθεια, υποστηρίζουν οι αρθρογράφοι, τονίζοντας ότι η Γερμανία δεν θα κόψει τους δεσμούς της με την ευρωζώνη για αρκετούς λόγους: θα χρειάζεται την ευρωζώνη περισσότερο από ποτέ για τις ολοένα και πιο ακριβές εξαγωγές της.
Καταληκτικά, οι αρθρογράφοι αναφέρουν ότι για τη Γερμανία το κόστος διάσωσης της Ευρώπης θα επηρεάσει τις εξαγωγές της και ίσως οδηγήσει σε προσωρινή αύξηση της ανεργίας.
Εάν όμως επιστρέψει στο μάρκο, θα προσελκύσει μαζικά κεφάλαια και με αυτόν τον τρόπο θα δώσει ώθηση στις επενδύσεις, καθώς θα κρατήσει τα επιτόκια και τον πληθωρισμό σε χαμηλά επίπεδα.
Πηγή : Xrimanews.gr
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.