mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
09-08-12
15:32
Μα γλυκε μου ειναι πιο σοκαριστικο να σε βιαζει αλλοθρησκος,εξωτικος νεαρος απο ενα παππουκα,ομοθρησκο ελληνα
Εμενα ο παππουκας μου φαινεται πιο σοκαριστικος, αλλα οκ γουστα των μιντια ειναι αυτα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
09-08-12
13:19
Να πω κατι ασχετο?
Σε ποσο καιρο παιζει να εχετε ξεχασει ολοι το συγκεκριμενο θεμα που "τρεχει" τωρα στην επικαιροτητα?
Ξεχναμε και ειναι μια ανθρωπινη πραγματικοτητα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
09-08-12
03:55
Ημουν σε νησι προσφατα απογευμα προς βραδυ και κατεβαινα στη Χωρα για βολτα με παρεα. Για να κοψουμε δρομο κι επειδη εκει βρισκονταν οι δημοσιες τουαλετες περασαμε απο πολυ μικρο σοκακι- σκοτεινο-. Περιμενα την παρεα μου απο τουαλετα οτνα χτυπησε μηνυμα στο κιν μου. Το σκαλιζα για ωρα περιμενοντας απεξω και παροτι το κιν μου ειναι καινουριο ειχα απορροφηθει. Αισθανηθηκα την παρουσια ατομων γυρω αλλα δεν εδωσα σημασια ποιος και τι. Προχωρησα λιγα μετρα πιο κατω εντελως μα εντελως απορροφημενη καθως περιμενα τηλεφωνο, οταν ενιωσα την αγκαλια της παρεας μου και να μου λεει ''πας καλα;; τι βγαζεις εξω το κινητο σου, αμα δεν τους εβλεπα θα στο ειχαν αρπαξει και ποιος ξερει αν δεν εβλεπαν εμενα ή αν ημουν ακομα μεσα τι θα σου εκαναν''
Το στορυ- οση ωρα ηταν η παρεα μου στην τουαλετα δυο τυποι που ειχαν στησει ενεδρα ο ενας μπρος μου, ο αλλος πισω μου νομιζαν πως ημουν μονη. Καθως αρχισα να περπατω προς τα περα με ακολουθησε ο ενας κανοντας πως μιλα στο κινητο πλησιαζοντας με ακομα περισσοτερο θελοντας να τσεκαρει ποιο κινητο εχω (μην κανει και κανα λαθος κι αρπαξει μπακατελα) Ο αλλος εμενε πισω κρατωντας τσιλιες και σε περιπτωση ρηξης, θα ειχαν δυο εξοδους διαφυγης. Εν ολιγοις, τα πηρε χαμπαρι η παρεα εχοντας βγει απο τουλετα και ηρθε αμεσως διπλα μου κρυβοντας τη θεα προς το κινητο παρακινοντας με να περπατησουμε. Τελικα οι δυο ανδρες εφυγαν εκπληκτοι... που δεν ημουν μονη! Οταν γυρισα να τους κοιταξω, επιταχυναν βημα, ειδικα αυτος που εκανε πως μιλα στο κινητο.
Αυτο που θελω να πω ειναι πως εχουμε φτασει πια να φοβομαστε και τη σκια μας. Διπλοκλειδωμα στο αμαξι, τσαντα καλα κρατημενη, οχι πολλα πανω μας, κυκλοφορωντας μεσα σε κοσμο ή με παρέα κ.ο.κ.
Τις προαλλες σε παρκο σε γνωριμη μου περιοχη ειχα παει να περπατησω μολις που βραδιαζε κι εκατσα σε ενα παγκακι να κανω ενα τσιγαρο περιμενοντας την παρεα μου. Ενας τυπος απο μακρια ειδα που κοντοζυγωνε με θρασος λες και τον ηξερα κι ερχοταν να μου μιλησει, κατι δε μου εκατσε καλα κι αυτοματα πολυ ενστικτωδως εβαλα νεφτη κι εφυγα κακην κακως απο την πισω πλευρα. Στο μεταξυ, οταν συναντηθηκα με την παρεα, περασα εξω απο το παρκο κι ειδα αυτον τον τυπο να κοιμαται στο γρασιδι.
Περυσι χειμωνας Σαββατοβραδο και φισκα το μετρο στον κοσμο, πηγαινα βολτα. Εννια το βραδυ και ημασταν στο μετρο ολοι ζουμπηγμενοι. Κρατουσα περασμενο στο λαιμο μου τσαντακι χιαστι, το οποιο δεν ειχε φερμουαρ παρα ενα κουμπωμα. Αισθανθηκα ενα χερι να μπαινει κανονικα μεσα στο τσαντακι μου- εφοσον εγω το κρατουσα απο την κατω μερια- Επαθα πλακα. Το ενιωσα για τα καλα και οταν κουνησα το χερι μου, το αλλο χερι εξαφανιστηκε. Γυρνω γυρω μου μεσα στο χαμο να κοιταξω και ειδα μονο κυριλεδες ντυμενους με πουκαμισα και τρεντυ ρουχα. Ενας απο δυο που κοιταξα πρεπει να ηταν αλλα δεν ημουν σιγουρη. Η φιλη μου διπλα δεν ειχε παρει χαμπαρι και κατεβηκαμε στην επομενη σταση, τα ειχα χασει με το θρασος και με το γεγονος οτι δεν ημουν σιγουρη για το σε ποιον θα εριχνα το τσαντακι στο κεφαλι. Οποτε δεν εκανα τιποτα. Κυριλε. Τελειως ομως. Κανενας γυφτος, κανενας Πακιστανος, κανενας αλλοδαπος.
Μα τω Θεω, δε με νοιαζει για το κινητο, ουτε για το πορτοφολι μου- χεστηκα. Με νοιαζει να μη με πειραξει ενας αρρωστος. Να μη μου κανει κακο. Οταν ακουσα για την ιστορια με το κοριτσι που ο τυπος εκανε πως μιλα στο κινητο του και την πλησιαζε, σοκαριστηκα διπλα αφου μου'ρθε στο νου το περιστατικο στο νησι.
Ευχομαι να πανε ολα κατ'ευχην στο κοριτσι και να το ξεπερασει συντομα, γιατι για να το ξεχασει δεν θα ειναι εφικτο. Με υποστηριξη κι αγαπη απο τους δικους της ανθρωπους θα πανε ολα καλα. Αυτος ο αλητης να καταδικαστει με τη χειροτερη ποινη που μπορει να του δοθει. Οσο για το γεγονος της καταγωγης ποσως με απασχολει και λυπαμαι που θιγεται ενα τετοιο θεμα και υπαρχουν λογομαχιες σχετικα με αυτο. Εγκληματα ειναι ικανοι να κανουν ΟΛΟΙ, ανεξαρτητως φυλης. Πραγματικα δεν εχει νοημα η καταγωγη αυτη τη στιγμη, χωλαινει η χωρα με τοσα προβληματα και η ουσια βρισκεται αλλου. Πολύ αλλού.
Το στορυ- οση ωρα ηταν η παρεα μου στην τουαλετα δυο τυποι που ειχαν στησει ενεδρα ο ενας μπρος μου, ο αλλος πισω μου νομιζαν πως ημουν μονη. Καθως αρχισα να περπατω προς τα περα με ακολουθησε ο ενας κανοντας πως μιλα στο κινητο πλησιαζοντας με ακομα περισσοτερο θελοντας να τσεκαρει ποιο κινητο εχω (μην κανει και κανα λαθος κι αρπαξει μπακατελα) Ο αλλος εμενε πισω κρατωντας τσιλιες και σε περιπτωση ρηξης, θα ειχαν δυο εξοδους διαφυγης. Εν ολιγοις, τα πηρε χαμπαρι η παρεα εχοντας βγει απο τουλετα και ηρθε αμεσως διπλα μου κρυβοντας τη θεα προς το κινητο παρακινοντας με να περπατησουμε. Τελικα οι δυο ανδρες εφυγαν εκπληκτοι... που δεν ημουν μονη! Οταν γυρισα να τους κοιταξω, επιταχυναν βημα, ειδικα αυτος που εκανε πως μιλα στο κινητο.
Αυτο που θελω να πω ειναι πως εχουμε φτασει πια να φοβομαστε και τη σκια μας. Διπλοκλειδωμα στο αμαξι, τσαντα καλα κρατημενη, οχι πολλα πανω μας, κυκλοφορωντας μεσα σε κοσμο ή με παρέα κ.ο.κ.
Τις προαλλες σε παρκο σε γνωριμη μου περιοχη ειχα παει να περπατησω μολις που βραδιαζε κι εκατσα σε ενα παγκακι να κανω ενα τσιγαρο περιμενοντας την παρεα μου. Ενας τυπος απο μακρια ειδα που κοντοζυγωνε με θρασος λες και τον ηξερα κι ερχοταν να μου μιλησει, κατι δε μου εκατσε καλα κι αυτοματα πολυ ενστικτωδως εβαλα νεφτη κι εφυγα κακην κακως απο την πισω πλευρα. Στο μεταξυ, οταν συναντηθηκα με την παρεα, περασα εξω απο το παρκο κι ειδα αυτον τον τυπο να κοιμαται στο γρασιδι.
Περυσι χειμωνας Σαββατοβραδο και φισκα το μετρο στον κοσμο, πηγαινα βολτα. Εννια το βραδυ και ημασταν στο μετρο ολοι ζουμπηγμενοι. Κρατουσα περασμενο στο λαιμο μου τσαντακι χιαστι, το οποιο δεν ειχε φερμουαρ παρα ενα κουμπωμα. Αισθανθηκα ενα χερι να μπαινει κανονικα μεσα στο τσαντακι μου- εφοσον εγω το κρατουσα απο την κατω μερια- Επαθα πλακα. Το ενιωσα για τα καλα και οταν κουνησα το χερι μου, το αλλο χερι εξαφανιστηκε. Γυρνω γυρω μου μεσα στο χαμο να κοιταξω και ειδα μονο κυριλεδες ντυμενους με πουκαμισα και τρεντυ ρουχα. Ενας απο δυο που κοιταξα πρεπει να ηταν αλλα δεν ημουν σιγουρη. Η φιλη μου διπλα δεν ειχε παρει χαμπαρι και κατεβηκαμε στην επομενη σταση, τα ειχα χασει με το θρασος και με το γεγονος οτι δεν ημουν σιγουρη για το σε ποιον θα εριχνα το τσαντακι στο κεφαλι. Οποτε δεν εκανα τιποτα. Κυριλε. Τελειως ομως. Κανενας γυφτος, κανενας Πακιστανος, κανενας αλλοδαπος.
Μα τω Θεω, δε με νοιαζει για το κινητο, ουτε για το πορτοφολι μου- χεστηκα. Με νοιαζει να μη με πειραξει ενας αρρωστος. Να μη μου κανει κακο. Οταν ακουσα για την ιστορια με το κοριτσι που ο τυπος εκανε πως μιλα στο κινητο του και την πλησιαζε, σοκαριστηκα διπλα αφου μου'ρθε στο νου το περιστατικο στο νησι.
Ευχομαι να πανε ολα κατ'ευχην στο κοριτσι και να το ξεπερασει συντομα, γιατι για να το ξεχασει δεν θα ειναι εφικτο. Με υποστηριξη κι αγαπη απο τους δικους της ανθρωπους θα πανε ολα καλα. Αυτος ο αλητης να καταδικαστει με τη χειροτερη ποινη που μπορει να του δοθει. Οσο για το γεγονος της καταγωγης ποσως με απασχολει και λυπαμαι που θιγεται ενα τετοιο θεμα και υπαρχουν λογομαχιες σχετικα με αυτο. Εγκληματα ειναι ικανοι να κανουν ΟΛΟΙ, ανεξαρτητως φυλης. Πραγματικα δεν εχει νοημα η καταγωγη αυτη τη στιγμη, χωλαινει η χωρα με τοσα προβληματα και η ουσια βρισκεται αλλου. Πολύ αλλού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.