DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
08-10-11
13:11
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
05-12-08
14:35
Tζακ Κερουακ
Δέντρο
Μα το δέντρο έχει
ένα έμβιο σχήμα βασάνων
είναι ανοιγμένο στα δυο
από μια μοίρα δύο άκρων
ξεπροβάλλει μέσα από γκρίζας βροχής
πεζοδρόμια
μέσα στην κίνηση με σκούρο
ζοφερό αέρα
των πόλεων των ραντάρ και των τηλεοράσεων
την ανώνυμη βουβαμάρα και
το μουδιασμένο δυσβάσταχτο φορτίο
απλώνοντας κλαδιά που έχουν
χρώμα μελάνι
προς τον έμψυχο
ουρανό, με μια πραγματικότητα
για όφελος δικό του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
21-11-08
00:18
Δεν το ήξερα ότι είχε μελοποιηθεί. Απλά αντέγραψα το πρώτο αποτέλεσμα που βρήκα αγνοώντας την άνω τελεία. Να μιλήσουμε όμως λίγο για τη διαφορά που κάνει στο νόημα;
Μπροστά στα μάτια μου κι όμως δεν πήγε καθόλου εκεί το μυαλό μου. Εξαιρετικό! Σ'ευχαριστώ πολύ για την αναλαμπή που μου έδωσες. Αν θέλεις μπορείς να με βοηθήσεις περισσότερο στο ερώτημα που έθεσα παραπάνω για το πώς καταλαβαίνει κανείς την ποίηση. Και εσύ και η Isiliel βέβαια.
Να σου πω την αλήθεια δεν έχω συνταγές. Τα νοιώθω τα ποιήματα. Γι'αυτό και λίγα θυμάμαι απ'έξω. Δεν είμαι και πολύ της ανάλυσης. Μου'χει μείνει κουσούρι απ'το σχολείο που μας μαθαίνανε τις δικές τους ερμηνείες και που έκαναν την ποίηση αντιερωτική από το πολύ γράψε γράψε αναλύσεις. Πιστεύω το μάθημα των νέων ελληνικών διδάσκοταν με άθλιο τρόπο τότε στο σχολείο. Αποφεύγαμε μάλιστα τελείως συγκεκριμένους ποιητές. Στον Καρυωτάκη θυμάμαι δεν σταθήκαμε σχεδόν καθόλου. Και σήμερα θα αυτοκτονούσε πιστεύω με τέτοιο δημόσιο τομέα. Πώς να διδάξεις στα παιδιά ότι η βασική πτυχή του Καρυωτάκη δεν ήταν η απαισιοδοξία αλλά η αντισυμβατικότητα και το μίσος για τους καθώς πρέπει ; Ακόμα οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο Καρυωτάκης αυτοκτόνησε από μελαγχολία. Που να μας έλεγαν ότι σύστημα τον έσπρωξε εκεί ; Που να μας έλεγαν πόσο δυστυχισμένος ήταν από την δουλειά του. Αν διδάσκεις "ο απαισιόδοξος Καρυωτάκης" βολεύει πολύ περισσότερο από το να διδάσκεις "ο αντικαθεστωτικός Καρυωτάκης". Ενάντια στη θρησκεία, ενάντια στους βολεμένους, ενάντια σ'εκείνους που πετάνε στα σύννεφα, τους Δον Κιχώτες, τους νομάρχες, τους δήμιους των ονείρων όλους...ποιός να τον διδάξει ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
20-11-08
23:30
Όσο γι'αυτό το μυστήριο τετράστιχο μ'αρέσει να το ερμηνεύω ως καρυωτακικό χιούμορ. Ο Καρυωτάκης αντλούσε μία ηδονή μέσα από τον πόνο (η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε) και ίσως υπήρξαν φορές που έβλεπε τα πράγματα κωμικοτραγικά.
'Οχι απλό χιούμορ. 'Οπου θα παίζουν κρίκετ οι οπαδοί σου...Αποκαλεί τους πιστούς της θρησκείας οπαδούς. Είναι ξεκάθαρος σαρκασμός για όσους περιμένουν κάτι μετά το θάνατο, κι όσους καλλιεργούν ελπίδες για τη μετά θάνατον ζωή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
16-09-08
14:46
'Οταν κατέβουμε (του Κώστα Καρυτωάκη)
Όταν κατέβουμε τη σκάλα, τι θα πούμε
στους ίσκιους που θα μας υποδεχτούνε,
αυστηροί, γνώριμοι, αόριστοι φίλοι,
μ' ένα χαμόγελο στ' ανύπαρκτά τους χείλη;
Τουλάχιστον δωπέρα είμαστε μόνοι,
περνάει η μέρα μας, η άλλη ξημερώνει,
και μες στα μάτια μας διατηρούμε ακόμα
κάτι που δίνει στα πράγματα χρώμα.
Αλλά εκεί κάτου τι να πούμε, πού να πάμε;
Αναγκαστικά ένας τον άλλο θα κοιτάμε,
με κομμένα τα χέρια στους αγκώνες,
ασάλευτοι σαν πρόσωπα σε εικόνες.
Αν έρθει κανείς την πλάκα μας να χτυπήσει,
θα φαντάζεται πως έχουμε ζήσει.
Αν πάρει ένα τριαντάφυλλο ή αφήσει χάμου,
το τριαντάφυλλο θα 'ναι της άμμου.
Κι αν ποτέ στα νύχια μας ανασηκωθούμε,
τις βίλες του Posilipo θα ιδούμε,
Κύριε, Κύριε και το τερραίν του Παραδείσου
όπου θα παίζουν κρίκετ οι οπαδοί Σου
Όταν κατέβουμε τη σκάλα, τι θα πούμε
στους ίσκιους που θα μας υποδεχτούνε,
αυστηροί, γνώριμοι, αόριστοι φίλοι,
μ' ένα χαμόγελο στ' ανύπαρκτά τους χείλη;
Τουλάχιστον δωπέρα είμαστε μόνοι,
περνάει η μέρα μας, η άλλη ξημερώνει,
και μες στα μάτια μας διατηρούμε ακόμα
κάτι που δίνει στα πράγματα χρώμα.
Αλλά εκεί κάτου τι να πούμε, πού να πάμε;
Αναγκαστικά ένας τον άλλο θα κοιτάμε,
με κομμένα τα χέρια στους αγκώνες,
ασάλευτοι σαν πρόσωπα σε εικόνες.
Αν έρθει κανείς την πλάκα μας να χτυπήσει,
θα φαντάζεται πως έχουμε ζήσει.
Αν πάρει ένα τριαντάφυλλο ή αφήσει χάμου,
το τριαντάφυλλο θα 'ναι της άμμου.
Κι αν ποτέ στα νύχια μας ανασηκωθούμε,
τις βίλες του Posilipo θα ιδούμε,
Κύριε, Κύριε και το τερραίν του Παραδείσου
όπου θα παίζουν κρίκετ οι οπαδοί Σου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.