Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.
Χαλίλ Γκιμπράν
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
δεν είναι τούτος ο κακός χειμώνας πέρασμα.
Να’ ρθει ξανά μια άνοιξη, να’ ρθει ένα καλοκαίρι.
Να σμίξει ασκέρι στα βουνά.
Χλωμά τσογλάνια έχουν πιάσει τα στενά.
Πιάσαν τα πόστα, πιάσαν τα περάσματα.
Δε μένει άλλος δρόμος.
Με τα κοντά μαχαίρια τώρα. Στα τυφλά.
Με τα κοντά μαχαίρια να ριχτούμε, να τελειώνουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
γιατί σε τούτο τον πλανήτη μας γεννήσαν
και πρέπει να διορθώσουμε τ' ανθρώπινα
γιατί δεν είμαστε ούτε πουλιά ούτε σκύλοι.
Γι' αυτό λοιπόν άν επειδή χτυπάω
ό,τι ειναι μισητό και τραγουδάω
εκείνους π' αγαπώ η ποίηση θέλει
να εγκαταλείψω τις ελπίδες που κηρύχνω
τότε θα πάω με το νόμο το δικό μου
σωρεύοντας άστρα και πανοπλίες
γιατί μπρός στο σκληρό Ανθρώπινο καθήκον μου
δε μ' ενδιαφέρει ένα τριαντάφυλλο
λιγότερο ή περισσότερο :
έχω συνθήκη αγάπης με την ομορφιά
έχω συνθήκη αίματος με το λαό μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Αντισταθείτε, σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει καλά είμ' εδώ.
Αντισταθείτε, σ' αυτόν που πάλι γύριζε στο σπίτι
και λέει Δόξα σοι ο Θεός.
Στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
τον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση και το φόρο
αντισταθείτε σε μένα ακόμα που ιστορώ.
Αντισταθείτε, σ' αυτόν που χαιρετά απ' την εξέδρα
ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις.
Στον Πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε,
στις μουσικές, τα τούμπανα και τις παράτες,
σ' όλα τα ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε,
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι,
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων,
λίβανον και σμύρναν.
Αντισταθείτε, σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
και γράφουν λόγους πλάι στη θερμάστρα.
Στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία,
στα εργοστάσια πολεμικών υλών,
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια,
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους,
στους θεατές, στον άνεμο...
Κατσαρός Μιχάλης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Η Αθανασία κοίταζε εκστατική
και στα μάτια της έλαμπαν
οι μάχες των προγόνων της
Μίλαγε σαν καρδερίνα
με φωνές χιλιάδων σοφών
Κελαηδούσε ο Πλάτωνας
κι ο Αριστοτέλης
κι η κιμωλία έγραφε
έγραφε σε γραμμική γραφή
Η Αθανασία μίλαγε
και τα παιδιά κοιτούσαν
Κοιτούσαν την Αθανασία
ν’ ανεβαίνει σ’ ένα αερόστατο
και να φεύγει στην Ιστορία
Να χτίζει ναούς, να δίνει μάχες,
να ρητορεύει στις αγορές
Τα παιδιά ακολούθησαν
Κι’ έγιναν όλοι
ένα σμήνος πουλιών
στον Αττικό ουρανό
Όμως ο Γιαννάκης
του τελευταίου θρανίου μαθητής
τρεις μέρες νηστικός
δεν άντεξε την πτήση
Έλιωσαν στον Ήλιο τα φτερά του
κι έπεσε με γδούπο
στην Αττική γη
Από τότε η Αθανασία κοιτάζει
εκστατική
και τα μάτια της σκοτεινιάζει
μια βουβή ικεσία:
Σώστε επιτέλους τα παιδιά
που πεινάνε
οι πρόγονοι σας κοιτάνε
απ’ τα βάθη της Ιστορίας
Γιάννης Ποταμιάνος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το
πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και
την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.
Χαλιλ Γκιμπραν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
περί δημοκρατικής τάξης,
ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.
Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,
οι ηγεμόνες δυναμώνουν,
ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,
των ανυπόταχτων τα μούτρα
τσαλακώνουν.
Ετούτων των αμίλητων το πετσί, περίεργα θα ’λεγες είναι
φτιαγμένο.
Τους φτύνουνε καταπρόσωπο κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυμένο.
Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,
και που το παράπονό τους να πούνε;
Απ’ του μισθού τα ψίχουλα, πώς να αποχωριστούνε;
Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,
μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.
Ει! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!
Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους,
άλλο δε μας μένει.
(Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι - Επίκαιροι αμίλητοι)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.