τρελή φιλόσοφος
Πολύ δραστήριο μέλος
Η τρελή φιλόσοφος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 1,290 μηνύματα.
19-06-13
18:47
Όταν ήμουν μικρός μου είχανε κάνει δώρο ένα ελληνικό ποιμενικό κουτάβι. Πάντα το αγαπούσα πολύ αυτό το σκυλί. Είχα που λέτε ένα μακρινό ξάδερφο τρία χρόνια μεγαλύτερο και οι γονείς μας κάναν παρέα τότε οπότε ερχότανε συχνά σπίτι μου. Ως μεγαλύτερος αυτός ήταν πάντα καλύτερος σε όλα και εμένα με είχε του κλότσου και του μπάτσου. Όταν είδε λοιπόν το κουτάβι αποφάσισε πως έπρεπε να το εκπαιδεύσει οπότε άρχισε να του φωνάζει εντολές κάτσε τρέξε μίλα κτλ. Το κουτάβι φυσικά δεν είχε ιδέα τι του έλεγε και τον κοιτούσε περίεργα. Σε κάποια στιγμή νευρίασε και άρχισε να το κλωτσάει, το κουτάβι να κλαίει, εγώ να κλαίω αν δε τον έπαιρνε χαμπάρι ο πατέρας του το κουτάβι θα άφηνε τα κόκαλά του εκεί.
Τα χρόνια πέρασαν και το κουτάβι από πέντε κιλά έγινε σαράντα πέντε. Με το ξάδερφο αυτό είχαμε πολλά χρόνια να βρεθούμε από τότε μέχρι μια μέρα που παντρευόταν μια κοινή μας συγγενής και μετά το γάμο θα τους φιλοξενούσαμε σπίτι μας. Ο σκύλος μου ήτανε γενικά άκακος και δεν είχε πειράξει ποτέ κανέναν. Με το που είδε τον ξάδερφό μου μετά από οκτώ χρόνια άρχισε να γαβγίζει σαν λυσσασμένος. Από τη μανία του καταφέρνει να σπάσει την αλυσίδα του ορμάει και τον δαγκώνει στο χέρι σπάζοντας το και κάνοντας του τέσσερις μεγάλες τρύπες. Μετά από αυτό στείλανε το σκύλο για ευθανασία.
Από τότε αναρωτιέμαι αν έφταιγε πραγματικά ο σκύλος μου? Ένα μάθημα που μου έδωσε εκείνος ο σκύλος είναι πως δεν πρέπει να κάνεις κακό σε κανένα καθώς ακόμα και τα πιο αγαθά πλάσματα πολλές φορές δεν ξεχνούν.
ο ξάδερφος είναι καλα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.