17-01-08
13:52
Χαίρομαι που αναγνωρίζεται η ομορφιά αυτού του χώρου και προς όλους...
Κόκορας τραγουδιστής
- Όμορφο πουλί που είσαι, ντελικάτο κοκοράκι!
Λέει η αλεπού μια μέρα, έξω απ` της αυλής το φράχτη.
Τι λειρί! και τι φτερά! Τι στητή κορμοστασιά!
κι η φωνή σου στο τραγούδι, πως χαϊδεύει όλα τ` αυτιά!
- Εεεε, δε λέω, είμ` ωραίο, απαντά το κοκοράκι,
έχω φτέρωμα σπουδαίο και φωνή, όλο μεράκι!
Κάποια μέρα, να το ξέρεις, θα γενώ τραγουδιστής
και στο θέατρο σαν πάω, τότε να ρθεις να με δεις!
- Ναι, του λέει η αλεπού, μα, καριέρα δεν θα κάνεις!
Στο κοτέτσι σου κλεισμένο, κάθε ευκαιρία χάνεις!
Έβγα έξω το λοιπόν, άλλο μη χασομεράς
τα φτερά σου δυνατά και το φράχτη.. τον πηδάς!
- Εεεε, καλά τώρα, ένα φράχτη δεν μπορώ να τον πηδήσω
για να βγω στον κόσμο έξω και να γλυκοτραγουδήσω;
Θίχτηκε το κοκοράκι, απ` της αλεπούς τον τρόπο,
δίνει μια κι` έξ` απ` το φράχτη, δίχως ίχνος από κόπο.
- Βρεεε καλώς το κοκοράκι! λέει η αλεπού με γλύκα.
Έκανες το καθώς πρέπει και την τύχη μου τη βρήκα!
Γέρασα πια η καημένη και ξεχάστηκα λιγάκι,
δεν σου είπα απ` το τραγούδι, προτιμώ... το μεζεδάκι!
Aς αφήσουμε τα λόγια, ετοιμάσου να σε φάω
και μπουκιά - μπουκιά σαν γεύμα, θα... σου σιγοτραγουδάω!
- Μα.. μα.. κυρία αλεπού μου, μήπως κάνεις κάποιο λάθος;
εσύ, έδειξες στη τέχνη, έντονο, μεγάλο πάθος!
- Χα, χα, χα, δεν είναι τέχνη, τρόπο να βρεις αν πεινάσεις
μόνο να ρθει μεσ` στο στόμα, το φαΐ σου να χορτάσεις;
Ξερογλείφετ` η πονήρω, η γνωστή μας κυρά - Μάρω
και το κοκοράκι βλέπει, με τα μάτια του.. το Χάρο!
Έλα όμως που ο σκύλος και γυρίζει και μυρίζει
και στης αλεπούς τη πλάτη, έχει αρχίσει να γρυλίζει!
Δίνει μια η αλεπού, άλλη εκλογή δεν έχει,
τράβηξε για το βουνό και να δεις π` ακόμα... τρέχει!
- Μέσα γρήγορα και πάλι! λέει ο σκύλος θυμωμένα.
Με την αλεπού ξανά τα παιχνίδια σου κομμένα.
Δεν κατάλαβες μωρέ, πως της αλεπούς η γλώσσα,
είχε βάλει για σκοπό της, να αφήσεις... χήρα κλώσα;
Λάμπρος Μαγκλάρας
Κόκορας τραγουδιστής
- Όμορφο πουλί που είσαι, ντελικάτο κοκοράκι!
Λέει η αλεπού μια μέρα, έξω απ` της αυλής το φράχτη.
Τι λειρί! και τι φτερά! Τι στητή κορμοστασιά!
κι η φωνή σου στο τραγούδι, πως χαϊδεύει όλα τ` αυτιά!
- Εεεε, δε λέω, είμ` ωραίο, απαντά το κοκοράκι,
έχω φτέρωμα σπουδαίο και φωνή, όλο μεράκι!
Κάποια μέρα, να το ξέρεις, θα γενώ τραγουδιστής
και στο θέατρο σαν πάω, τότε να ρθεις να με δεις!
- Ναι, του λέει η αλεπού, μα, καριέρα δεν θα κάνεις!
Στο κοτέτσι σου κλεισμένο, κάθε ευκαιρία χάνεις!
Έβγα έξω το λοιπόν, άλλο μη χασομεράς
τα φτερά σου δυνατά και το φράχτη.. τον πηδάς!
- Εεεε, καλά τώρα, ένα φράχτη δεν μπορώ να τον πηδήσω
για να βγω στον κόσμο έξω και να γλυκοτραγουδήσω;
Θίχτηκε το κοκοράκι, απ` της αλεπούς τον τρόπο,
δίνει μια κι` έξ` απ` το φράχτη, δίχως ίχνος από κόπο.
- Βρεεε καλώς το κοκοράκι! λέει η αλεπού με γλύκα.
Έκανες το καθώς πρέπει και την τύχη μου τη βρήκα!
Γέρασα πια η καημένη και ξεχάστηκα λιγάκι,
δεν σου είπα απ` το τραγούδι, προτιμώ... το μεζεδάκι!
Aς αφήσουμε τα λόγια, ετοιμάσου να σε φάω
και μπουκιά - μπουκιά σαν γεύμα, θα... σου σιγοτραγουδάω!
- Μα.. μα.. κυρία αλεπού μου, μήπως κάνεις κάποιο λάθος;
εσύ, έδειξες στη τέχνη, έντονο, μεγάλο πάθος!
- Χα, χα, χα, δεν είναι τέχνη, τρόπο να βρεις αν πεινάσεις
μόνο να ρθει μεσ` στο στόμα, το φαΐ σου να χορτάσεις;
Ξερογλείφετ` η πονήρω, η γνωστή μας κυρά - Μάρω
και το κοκοράκι βλέπει, με τα μάτια του.. το Χάρο!
Έλα όμως που ο σκύλος και γυρίζει και μυρίζει
και στης αλεπούς τη πλάτη, έχει αρχίσει να γρυλίζει!
Δίνει μια η αλεπού, άλλη εκλογή δεν έχει,
τράβηξε για το βουνό και να δεις π` ακόμα... τρέχει!
- Μέσα γρήγορα και πάλι! λέει ο σκύλος θυμωμένα.
Με την αλεπού ξανά τα παιχνίδια σου κομμένα.
Δεν κατάλαβες μωρέ, πως της αλεπούς η γλώσσα,
είχε βάλει για σκοπό της, να αφήσεις... χήρα κλώσα;
Λάμπρος Μαγκλάρας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
31-12-07
00:30
Δηλαδή κατά τα φαινόμενα,
για να περνάει η ζωή μας
πιο όμορφα,
είναι απαραίτητο,
εκτός από το
να μεγαλώνουν οι μικροί,
να μικραίνουν οι μεγάλοι....
Γράφοντας ποιήματα για τα παιδιά, είναι ένας τρόπος να γίνομαι ξανά παιδί.
Μη με κρίνετε σαν μεγάλοι...
Λάμπρος Μαγκλάρας
Η πεταλούδα
Μια πεταλούδα στο χρώμα γεμάτη,
πετάει τρελά και δείχνει κεφάτη.
Φτάνει στα άνθη, γλυκά ανασαίνει,
αρχίζει στροφές και να! ξεμακραίνει.
Τα λουλουδάκια, κοιτούν και γελάνε,
γνωρίζουν καλά, να την καρτεράνε.
Κάνει μια βόλτα, μετά πεινασμένη,
στο μίσχο βουτά και μέλι χορταίνει.
Παίρνει στα πόδια, ανύποπτη γύρη
και πάει αλλού, το μέλλον να σπείρει!
Πιγκουΐνος
Στο κορμί έχει φτερά, μα ποτέ του δεν πετάει,
σαν γεννά κάνει αβγά, περπατάει, κολυμπάει.
Είναι όμορφο πουλί, ουρανός δεν το γνωρίζει,
και στη θάλασσα πολύ, του αρέσει να γυρίζει.
Αν το βρεις ξέρεις πολλά και το μπράβο μου σου δίνω.
- Χα, χα, χά, χα,/ χα, χα, χά, μου μιλάς για πιγκουΐνο!
Το βιβλίο
Το βιβλίο θα αξίζει,
μόνο όταν το διαβάσεις,
όχι στη βιβλιοθήκη,
στριμωχτό να το ξεχάσεις.
Στα βιβλία μέσα βρίσκεις
και σωστά και λαθεμένα,
μα την κρίση πως θα κάνεις
όταν στέκονται κλεισμένα;
Αν το βάλεις στο γραφείο,
το εξώφυλλο να βλέπεις,
στο μυαλό να μπει η γνώση,
μόνος σου δεν επιτρέπεις.
Στα βιβλία μέσα βρίσκεις
και σωστά και λαθεμένα,
μα την κρίση πως θα κάνεις
όταν στέκονται κλεισμένα;
Καλή χρονιά
για να περνάει η ζωή μας
πιο όμορφα,
είναι απαραίτητο,
εκτός από το
να μεγαλώνουν οι μικροί,
να μικραίνουν οι μεγάλοι....
Γράφοντας ποιήματα για τα παιδιά, είναι ένας τρόπος να γίνομαι ξανά παιδί.
Μη με κρίνετε σαν μεγάλοι...
Λάμπρος Μαγκλάρας
Η πεταλούδα
Μια πεταλούδα στο χρώμα γεμάτη,
πετάει τρελά και δείχνει κεφάτη.
Φτάνει στα άνθη, γλυκά ανασαίνει,
αρχίζει στροφές και να! ξεμακραίνει.
Τα λουλουδάκια, κοιτούν και γελάνε,
γνωρίζουν καλά, να την καρτεράνε.
Κάνει μια βόλτα, μετά πεινασμένη,
στο μίσχο βουτά και μέλι χορταίνει.
Παίρνει στα πόδια, ανύποπτη γύρη
και πάει αλλού, το μέλλον να σπείρει!
Πιγκουΐνος
Στο κορμί έχει φτερά, μα ποτέ του δεν πετάει,
σαν γεννά κάνει αβγά, περπατάει, κολυμπάει.
Είναι όμορφο πουλί, ουρανός δεν το γνωρίζει,
και στη θάλασσα πολύ, του αρέσει να γυρίζει.
Αν το βρεις ξέρεις πολλά και το μπράβο μου σου δίνω.
- Χα, χα, χά, χα,/ χα, χα, χά, μου μιλάς για πιγκουΐνο!
Το βιβλίο
Το βιβλίο θα αξίζει,
μόνο όταν το διαβάσεις,
όχι στη βιβλιοθήκη,
στριμωχτό να το ξεχάσεις.
Στα βιβλία μέσα βρίσκεις
και σωστά και λαθεμένα,
μα την κρίση πως θα κάνεις
όταν στέκονται κλεισμένα;
Αν το βάλεις στο γραφείο,
το εξώφυλλο να βλέπεις,
στο μυαλό να μπει η γνώση,
μόνος σου δεν επιτρέπεις.
Στα βιβλία μέσα βρίσκεις
και σωστά και λαθεμένα,
μα την κρίση πως θα κάνεις
όταν στέκονται κλεισμένα;
Καλή χρονιά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.