Dias
Επιφανές μέλος
Κατά την ελληνική μυθολογία η Υψιπύλη ήταν κόρη του πρώτου βασιλιά της Λήμνου Θόαντος από την Κρήτη και της Μύρινας από τη Θεσσαλία, κόρης του βασιλιά της Ιωλκού Κρηθέα.
Η Υψιπύλη ήταν ονομαστή για την αγάπη της προς τον πατέρα της, τον οποίο διέσωσε κρυφά από τη γενική σφαγή όλων των ανδρών του νησιού που οργάνωσαν και πραγματοποίησαν οι γυναίκες της νήσου (βλ. Λημνιάδες), διότι τις παραμελούσαν. Μετά τη σφαγή η Υψιπύλη ανακηρύχθηκε βασίλισσα της Λήμνου. Ως βασίλισσα, επέτρεψε στις υπηκόους της να αποκτήσουν παιδιά από τους Αργοναύτες, οι οποίοι πέρασαν από εκεί κατά τη διάρκεια της εκστρατείας τους, και η ίδια απέκτησε δύο δίδυμα τέκνα από τον Ιάσονα.
Κάποτε, όμως, αποκαλύφθηκε ότι η Υψιπύλη είχε διασώσει τον πατέρα της, οπότε εκθρονίστηκε και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το νησί. Συνελήφθη από πειρατές, οι οποίοι την πούλησαν στον βασιλιά της Νεμέας Λυκούργο. Εκεί έγινε τροφός του γιου του Οφέλτη (ή Αρχέμορου). Τελικά, η Υψιπύλη σώθηκε από τους Επτά Αργείους στρατηγούς, τους οποίους συνάντησε όταν εκστράτευσαν για τη Θήβα. Άφησε το βρέφος κατά γης σ' ένα στρώμα από αγριοσέλινο θέλοντας να τους δείξει μια πηγή για να πιουν νερό, ενώ υπήρχε χρησμός που έλεγε ότι το παιδί δεν έπρεπε να πατήσει στο χώμα πριν μάθει να περπατάει. Όταν γύρισε, είχε κατασπαράξει το βρέφος ο δράκος που φύλαγε την πηγή. Ο Αμφιάραος, ένας από τους Επτά το θεώρησε αυτό κακό οιωνό για την εκστρατεία και ονόμασε το βρέφος "Αρχέμορο", δηλαδή "αρχή κακοτυχιών". Στη μνήμη του βρέφους οι Επτά θέσπισαν τους αγώνες της Νεμέας, τα Νέμεα (Απολλοδ. ΙΙΙ, 6-4). Ο Λυκούργος θέλησε να εκδικηθεί την Υψιπύλη για το θάνατο του γιου του αλλά την έσωσε ο Άδραστος, ο αρχηγός των Αργείων.
Δίδυμοι γιοι της Υψιπύλης ήταν: Ο Εύνηος, ο οποίος προμήθευε με κρασί τους Αχαιούς πολιορκητές της Τροίας κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου. Ο Θόας ή Δηίπυλος ή Νεβρόφονος, ο οποίος προσπάθησε, μαζί με τον δίδυμο αδελφό του, να απελευθερώσει τη μητέρα του, που είχε πουληθεί ως δούλη και υπηρετούσε στο παλάτι του βασιλιά της Νεμέας (ή της Θράκης, σύμφωνα με άλλη εκδοχή), πιθανώς του Λυκούργου.
(Από τη Βικιπαίδεια : Υψιπύλη - Βικιπαίδεια (wikipedia.org))
Dias
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Είναι γνωστός σαν τυφλός και σαν ο ένας από τους δύο πιο σπουδαίους μάντες της μυθολογίας μας. Λιγότερο γνωστή είναι η προσωπική του ιστορία, πώς τυφλώθηκε, πώς απέκτησε το χάρισμα της μαντικής, η σεξουαλική του ζωή, οι αλλαγές του φύλου του και το σημαντικό ερώτημα στο οποίο απάντησε. Φυσικά υπάρχουν πολλές εκδοχές στα διάφορα παράλληλα μυθολογικά Σύμπαντα. Πάμε λοιπόν:
A’ Εκδοχή:
Ο Τειρεσίας γεννήθηκε στη Θήβα. Νέος καθώς μάζευε χόρτα στο δάσος είδε χωρίς να θέλει ολόγυμνη την (κουλτουροπαρθένα) θεά Αθηνά να κάνει μπάνιο σε μια πηγή μαζί με τη νύμφη Χαρικλώ (γκουχ – γκουχ, ποιος ξέρει τι άλλο είδε). Η Αθηνά χωρίς οίκτο τον τύφλωσε για την αδιακρισία του, με απλή επαφή των χεριών της στα μάτια του. (Παρένθεση: Η Αθηνά θεωρείτο παρθένα και αργότερα οι χριστιανοί ταύτισαν την παναγία με αυτήν. Όμως υπάρχει και εκδοχή ότι μια σκοτεινή νύχτα ο Άρης την αποπλάνησε και, όπως οι θεοί δε γνώριζαν την αντισύλληψη, γέννησε κρυφά την Αμαζόνα. Κλείνει η παρένθεση). Έντρομη η Χαρικλώ ικέτευσε την Αθηνά να του επαναφέρει την όραση, όμως δεν ήταν δυνατόν να ακυρωθεί η ενέργεια θεάς. Έτσι η Αθηνά για αντιστάθμισμα διέταξε το φίδι της ασπίδας της να καθαρίσει με τη γλώσσα του τα αυτιά του Τειρεσία ώστε αυτός να καταλαβαίνει τη λαλιά των προφητικών πουλιών. Επίσης, του έδωσε ένα μπαστούνι (που μάλλον είχε μέσα του ραντάρ) ώστε να μπορεί να βαδίζει όπως εκείνοι που έβλεπαν κανονικά.
B’ Εκδοχή:
Μια μέρα που ο νεαρός Τειρεσίας έκανε τζόκινγκ στο όρος Κυλλήνη είδε δυο φίδια την ώρα της σεξουαλικής τους κορύφωσης. Αυτός (κακία) τα χτύπησε με το ραβδί του και σκότωσε το θηλυκό. Τότε ο Τειρεσίας μεταμορφώθηκε σε γυναίκα και μάλιστα πολύ όμορφη, η οποία έγινε διάσημη και περιζήτητη πόρνη. Μετά από μερικά χρόνια η γυναίκα - Τειρεσίας έκανε ρομαντικό περίπατο στο βουνό και είδε πάλι δύο φίδια να έρχονται σε οργασμό. Αυτή (κακία ξανά) σκότωσε τώρα το αρσενικό, οπότε μεταμορφώθηκε ξανά σε άντρα.
Ήταν η εποχή που ο Δίας και η Ήρα είχαν τον με αριθμό 6.345.789 καυγά τους για το (γνωστό) θέμα των κερατωμάτων του Δία. Εκείνος απολογήθηκε λέγοντας ότι έτσι κι αλλιώς όταν κάνει σεξ μαζί της, αυτή απολαμβάνει περισσότερο. “Οι γυναίκες βεβαίως απολαμβάνουν πολύ περισσότερο στην ερωτική πράξη από τους άντρες”, υποστήριξε. “Κουταμάρες! Ξέρεις πολύ καλά ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο”, φώναξε η Ήρα. Κλήθηκε λοιπόν ο Τειρεσίας, να λύσει τη διαφωνία που είχε το θεϊκό ζευγάρι, αφού οι δύο θεοί (φυσικά) γνώριζαν ότι είχε υπάρξει διαδοχικά και άνδρας και γυναίκα. Το ερώτημα που του έθεσαν ήταν: “Ποιος ηδονίζεται περισσότερο κατά την ερωτική πράξη, ο άνδρας ή η γυναίκα;”. Τότε, ο Τειρεσίας απάντησε αδίστακτα: “Αν διαιρούσαμε την ηδονή σε μέρη δέκα, ένα θα έπαιρνε ο άντρας και εννιά η γυναίκα”. Η Ήρα θύμωσε τόσο πολύ με το σαρκαστικό χαμόγελο του Δία, ώστε τύφλωσε τον Τειρεσία. Ο Δίας τότε, για να τον αποζημιώσει, του έδωσε το χάρισμα της μαντικής και διάρκεια ζωής εφτά γενεών.
Γ’ Εκδοχή:
Ο Τειρεσίας άλλαξε φύλο τουλάχιστον επτά (!) φορές. Γεννήθηκε κορίτσι. Όταν έφτασε στην ηλικία των 7 (ολογράφως: επτά) ετών, την ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας (καραμπινάτος παιδεραστής). Για να του “κάτσει” (αντί να της δώσει καραμέλες) της έμαθε την τέχνη της μαντικής. Όμως η μικρά, μόλις έμαθε την τέχνη, αθέτησε την υπόσχεσή της και του έριξε χυλόπιτα. Ο Απόλλωνας για να την εκδικηθεί τη μεταμόρφωσε σε άντρα. Τότε ο Δίας και η Ήρα τον κάλεσαν να εκδικάσει τη διαφορά τους. (Τόσο πολλά ήξερε ένα μικρό παιδί; Κάτι δεν πάει καλά στη μυθολογία με το χρόνο και τις ηλικίες, αλλά δεν είναι και η πρώτη φορά). Επειδή δεν άρεσε η απάντηση στην Ήρα, τον μεταμόρφωσε πάλι σε γυναίκα. Με τη νέα της μορφή ερωτεύτηκε ένα παλικάρι από το Άργος, τον Κάλωνα (χωρίς ύψιλον). Επειδή όμως μια μέρα φέρθηκε περιφρονητικά προς ένα άγαλμα της Ήρας, αυτή τον μεταμόρφωσε πάλι σε άντρα και μάλιστα κακάσχημο. Ο “καλός” Δίας τον λυπήθηκε και τον μετέβαλε σε πανέμορφη γκόμενα. Ένας Τροιζήνιος, ο Γλύφιος, την πόθησε και αποπειράθηκε να τη βιάσει, αλλά εκείνη τον σκότωσε (σαν πρώην άντρας μάλλον βρήκε επώδυνο τρόπο). Όμως, ο Ποσειδώνας που ήταν ερωτευμένος με τον Γλύφιο, (έλεος με αυτή την εκδοχή, μέχρι και τα ονόματα πρέπει να παίζουν ρόλο), ανέθεσε στις τρεις Μοίρες να εκδικηθούν για πάρτη του και εκείνες τον καταδίκασαν να γίνει άντρας ξανά. Όμως εκείνες τις μέρες είχαμε πάλι καλλιστεία (όχι στον αντένα), στα οποία διαγωνίζονταν η θεά Αφροδίτη (μόνιμη θαμώνας) και οι τρεις χάριτες (με αλφαβητική σειρά) Ευφροσύνη, Καλή και Πασιθέα. Ο Τειρεσίας κλήθηκε για κριτική επιτροπή και έδωσε το βραβείο στην Καλή. Η Αφροδίτη έγινε τουρκάλα και τον μεταμόρφωσε σε γυναίκα και μάλιστα γριά και απαίσια. Η Καλή έκανε τη γριά νέα και όμορφη, της έδωσε πολύ ωραία μαλλιά και τη μετέφερε στην Κρήτη. Εκεί την ερωτεύτηκε ο Άραχθος. Όμως ο τελευταίος κοκορευόταν ότι κάποτε “πήδηξε” την Αφροδίτη, αυτή τον μεταμόρφωσε σε νυφίτσα. Η Τειρεσία επιτέθηκε στην Αφροδίτη και αυτή την τύφλωσε και την μεταμόρφωσε σε τυφλό αρσενικό ποντικό. Εδώ επενέβη (σαν από μηχανής θεός) ο “φιλέσπλαχνος” Δίας και επανέφερε τον Τειρεσία στην ανθρώπινη (ανδρική τελικά) μορφή. Δεν γινόταν όμως να του επαναφέρει την όραση και παρέμεινε τυφλός, όμως αξιοποίησε τις σπουδές του από τον Απόλλωνα και αναδείχθηκε σε μεγάλο μάντη.
Επίλογος:
Αυτοί είναι οι μύθοι που έχουν φτάσει στις μέρες μας για τον Τειρεσία. Τον συναντάμε να εκτελεί το επάγγελμά του σε πολλές περιπτώσεις, όπως στον Οιδίποδα και με πιο γνωστή (για τους μαθητές) στην “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, όπου προειδοποιεί τον Κρέοντα για τα επερχόμενα δεινά. Σ’ αυτόν αποδίδεται και το κηρύκειο του Ερμή (με τα φίδια σαν DNA). Υποτίθεται ότι πέθανε σε πολύ βαθειά γεράματα μετά την κατάληψη των Θηβών από τους Επιγόνους και ότι ο τάφος του βρισκόταν στο Τιλφώσσιον (και όχι Τυφλώσιον) όρος. Όμως, παρά το θάνατό του, ο Τειρεσίας δεν συνταξιοδοτήθηκε και συνέχισε να ασκεί το λειτούργημά του και στον Άδη, όπου τον επισκέφθηκε και πήρε χρησμό ο Οδυσσέας. Επίσης, αρκετούς αιώνες αργότερα επιστρατεύθηκε από τους έλληνες τραπεζίτες και έφτιαξε τη βάση δεδομένων “Teiresias”, στην οποία όποιος βρίσκεται στη blacklist δεν μπορεί ούτε δάνειο να πάρει από τράπεζα, ούτε επιχείρηση να ανοίξει.
(Αρχικές πηγές: Jean Richepin “Ελληνική Μυθολογία” και Wikipedia)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Έλενος
Γιος και αυτός του Πριάμου και της Εκάβης και δίδυμος αδερφός της Κασσάνδρας. Είχε και αυτός (από σπόντα με την αδελφή του) το χάρισμα της μαντικής. Ήταν γενναίος πολεμιστής, μαχόταν στο πλευρό του Έκτορα και μετά το θάνατο του τελευταίου πήρε τη θέση του στις μάχες. Μάλιστα κάποια φορά πληγώθηκε από το Μενέλαο. Όμως, όταν σκοτώθηκε ο Πάρις, τα πράγματα άλλαξαν. Ο Έλενος διεκδίκησε και αυτός (όπως και πολλοί άλλοι) την ωραία Ελένη, οπότε όταν του την έφαγε ο αδερφός του Δηίφοβος, ο Έλενος έγινε Τούρκος και εγκατέλειψε την Τροία. Ο Οδυσσέας σαν πονηρή αλεπού που ήταν μυρίστηκε κοτέτσι. Αιχμαλώτισε τον Έλενο και λίγο με το καλό, λίγο με το ζόρι και ποντάροντας στην οργή του άλλου επειδή του φάγανε τη γκόμενα, τον έκανε και ξέρασε τα μαντικά του για το πώς θα πέσει η Τροία. Εδώ να σημειωθεί ότι η πράξη του Έλενου να τα πει όλα ήταν προδοσία και (έστω έμμεση) αιτία ήταν η (καραπουτανίτσα) Ελένη. Αυτά λοιπόν που έμαθε ο Οδυσσέας από τον προδότη ήταν ότι για να κυριευτεί η Τροία έπρεπε οι Έλληνες να αποκτήσουν τα οστά του Πέλοπα και το θαυματουργό “Παλλάδιο” και να πολεμήσουν μαζί τους ο Φιλοκτήτης και ο Νεοπτόλεμος. Όλα αυτά τα κατάφερε με τα τεχνάσματά του ο Οδυσσέας. Ο Νεοπτόλεμος ήταν γιος του Αχιλλέα και της Δηιδάμειας, της κόρης του Λυκομήδη βασιλιά της Σκύρου. Δηλαδή όταν ο Αχιλλέας κρυβόταν στη Σκύρο ντυμένος κορίτσι για να μην πάει φαντάρος, το δούλευε το εργαλείο του. (Βέβαια εδώ, όπως και σε άλλα σημεία της μυθολογίας μας, κάτι δεν κολλάει με τα χρόνια και τις ηλικίες, αλλά ας το παραβλέψουμε). Ας γυρίσουμε ξανά στον προδότη Έλενο. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Δούρειος Ίππος ήταν δική του ιδέα που του την έκλεψε ο Οδυσσέας. Για όλες του αυτές τις υπηρεσίες, οι Έλληνες του χάρισαν τη ζωή και μετά την άλωση τον πήρε μαζί του ο Νεοπτόλεμος σαν προσωπική του χαρτορίχτρα.
Ανδρομάχη
Η Ανδρομάχη, αφού είδε τον άντρα της να πεθαίνει και το μικρό μονάκριβο γιο της να δολοφονείται φρικτά, έμαθε ότι την παίρνει για σκλάβα του ο (φονιάς του γιου της) Νεοπτόλεμος και μάλιστα (σαν γιος του Αχιλλέα) χωρίς κλήρο. Επίσης ο Νεοπτόλεμος πήρε και την πιο μικρή κόρη του Πριάμου (κοριτσάκι ακόμα) την οποία έσφαξε με τα ίδια του τα χέρια σαν θυσία πάνω στον τάφο του Αχιλλέα, παρά τις αντιρρήσεις του ίδιου του Αγαμέμνονα. Τελικά ο Αγαμέμνων κατάφερε να γίνει μόνον η θανάτωση και να μην προηγηθεί ο ομαδικός βιασμός που ήθελε ο Νεοπτόλεμος. (Θα μου επιτραπεί να παρατηρήσω ότι ο Νεοπτόλεμος ήταν πολύ μεγάλο καθήκι). Ο Νεοπτόλεμος πήρε την Ανδρομάχη στη Φθία και μαζί της απέκτησε γιους, τον Μολοσσό και τον Πέργαμο. Κάποια στιγμή ο Νεοπτόλεμος πήγε στη Σπάρτη και απήγαγε με τη βία την Ερμιόνη, κόρη του Μενέλαου και της Ελένης, η οποία όμως ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ορέστη. Ο τελευταίος τον κυνήγησε και τελικά τον σκότωσε στους Δελφούς. Μετά το θάνατο του Νεοπτόλεμου, η Ανδρομάχη και ο Έλενος (αδερφός του Έκτορα), έφυγαν για την Ήπειρο όπου ίδρυσαν τη Νέα Τροία (η οποία μάλλον δεν περπάτησε) και απέκτησαν γιο, τον Κεστρίνο. Μετά το θάνατο και του Έλενου, η Ανδρομάχη βρέθηκε με τους γιους της στη Μικρά Ασία, όπου ο Πέργαμος νίκησε τον βασιλιά Άρειο και έδωσε στην πόλη το δικό του όνομα.
Εκάβη
Επίσημη σύζυγος του Πριάμου, μητέρα 19 παιδιών (14 αγόρια και 5 κορίτσια) και η τραγική βασίλισσα που είδε όλα τα παιδιά της να σκοτώνονται ή να γίνονται σκλάβοι. Ηρωίδα στις τραγωδίες του Ευριπίδη “Τρωάδες” και “Εκάβη”. Μετά την άλωση της Τροίας, ο κλήρος της έτυχε να γίνει σκλάβα του Οδυσσέα. Λίγο πριν την αναχώρηση από την Τροία, η θάλασσα ξέβρασε το πτώμα του μικρού γιού της Πολύδωρου τον οποίο ο Πρίαμος είχε εμπιστευτεί στο γείτονα βασιλιά Πολυμήστορα δίνοντάς του πολύ χρυσάφι. Όμως ο Πολυμήστορας συμμάχησε με τους Έλληνες, σκότωσε τον Πολύδωρο και κράτησε το χρυσάφι. Η γριά Εκάβη κατάφερε με τέχνασμα να πλησιάσει τον δοσίλογο βασιλιά και με τη βοήθεια πιστών δούλων της, τύφλωσε τον Πολυμήστορα και τους δύο γιούς του. Μετά από αυτό, οι Έλληνες για να την τιμωρήσουν αποφάσισαν να τη θανατώσουν με λιθοβολισμό. Η Εκάβη λιθοβολήθηκε από τους Έλληνες, που όμως όταν πήγαν να την τραβήξουν, κάτω από τις πέτρες βρήκαν, αντί για το πτώμα της, ένα σκυλί με πύρινα μάτια. Φαίνεται ότι η Εκάβη λατρεύτηκε σαν θεά με ιερό ζώο το σκυλί.
Αινείας
Ο Αινείας ήταν γιος του Αγχίση και της θεάς Αφροδίτης. Ο Αγχίσης ήταν βοσκός, πολύ όμορφος και μύριζε βαρβατίλα, οπότε η θεά τον λιγουρεύτηκε και τον αποπλάνησε (πριν αυτός την κυνηγήσει φωνάζοντας “στάσου μύγδαλα”). Μόλις γέννησε το μικρό Αινειάκι, η μαμά που δε γνώριζε την αντισύλληψη, το έδωσε να το μεγαλώσουν πρώτα οι νύμφες και μετά τα 5 του χρόνια ο πατέρας. (Σιγά μην ασχολιόταν κοτζάμ θεά με πάνες μπιμπερό και κρεμούλες). Όταν η Αφροδίτη “το έκανε” με θνητούς, τους έβαζε να της υποσχεθούν ότι θα κρατήσουν μυστικό το ότι “πήγαν” με θεά. Όμως, ο Αγχίσης δεν τήρησε την υπόσχεσή του και κοκορευόταν σε όλους ότι “πήδηξε” τη θεά Αφροδίτη. Για την ασέβειά του αυτή ο Δίας τον τιμώρησε κάνοντάς τον τυφλό και κουτσό. ‘Όταν άρχισε ο Τρωικός πόλεμος ο Αινείας ήταν πια άντρας. Δεν ήταν ακριβώς Τρώας, αλλά γείτονας, αν και ήταν συγγενής με τον Πρίαμο. Στην αρχή ήθελε να κρατήσει ουδετερότητα, αλλά όταν ο Αχιλλέας κατέστρεψε τη χώρα του, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Τροία και να συμμαχήσει με τον Πρίαμο. Ήταν πολύ γενναίος πολεμιστής και διακρίθηκε στις μάχες. Σαν Aphroditechild είχε την εύνοια της μητέρας του και άλλων θεών οι οποίοι τον έσωσαν σε δύσκολες στιγμές της μάχης. Όταν έγινε η άλωση της Τροίας, ο Αινείας μαζί με μερικούς άλλους πολεμιστές, οχυρώθηκαν σε κάποια συνοικία και συνέχισαν να αντιστέκονται. Οι Έλληνες τους πρότειναν συμφωνία, να παραδοθούν και θα είναι ελεύθεροι να φύγουν παίρνοντας μαζί τους ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν. Η συμφωνία έγινε δεκτή και τηρήθηκε από τους νικητές.Όμως, ενώ οι άλλοι κουβαλούσαν κοσμήματα και άλλα πολύτιμα αντικείμενα, ο Αινείας πήρε στον ώμο του τον ανήμπορο γέρο-πατέρα του. Οι Έλληνες το εκτίμησαν αυτό και του έδωσαν την άδεια να πάρει και ότι άλλο θέλει. Πάλι ο Αινείας δεν πήρε κάτι πολύτιμο, αλλά αγαλματάκια θεών και οικογενειακά κειμήλια. Μετά από αυτό οι Έλληνες του πρότειναν αν θέλει να μείνει με απόλυτη ασφάλεια στην Τροία. Αυτός αρνήθηκε και άρχισε το ταξίδι του, μαζί με τη γυναίκα του Κρέουσα και το γιο του Ασκάνιο, κουβαλώντας πάντα τον πατέρα του Αγχίση στους ώμους και έχοντας μαζί του μερικούς φίλους που επέζησαν από την καταστροφή. Πέρασε από τη Σαμοθράκη, τη Δήλο, την Αρκασία, Λακωνία, Κρήτη, Ζάκυνθο, Λευκάδα και την Ήπειρο, όπου συναντήθηκε με την Ανδρομάχη και τον Έλενο που είχαν ιδρύσει εκεί τη νέα Τροία. Από εκεί συνέχισε τις περιπλανήσεις του, πέρασε από τη Σικελία, την Καρχηδόνα (όπου είχε έναν δραματικό έρωτα με τη βασίλισσα Διδώ) και τελικά έφτασε στη Νότιο Ιταλία όπου εγκαταστάθηκε στο Λάτιο. Όσα διαδραματ'ιστηκαν έξω από τον ελλαδικό χώρο, περιγράφονται στην “Αινειάδα” του Βιργίλιου. Μετά από πολλές περιπέτειες (τις οποίες αφήνω να γραφούν σε κάποιο αντίστοιχο ιταλικό e-steki) ο Αινείας γίνεται ο γενάρχης των Λατίνων και τα εγγόνια του από την κόρη του και το Ρωμύλο χτίζουν τη Ρώμη.
Σαν επίλογος
Αυτό ήταν το τέλος των ηρώων της Τροίας. Θέλω να σημειώσω ότι, όπως προκύπτει από όλες τις πηγές, ήταν λαός καθαρά Ελληνικός και είχαν με τους κατοίκους της κυρίως Ελλάδας τους ίδιους θεούς και τα ίδια ήθη και έθιμα. Δηλαδή δεν ήταν κάποιος τοπικός λαός και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν ήταν …Τούρκοι (όπως κάποιοι σήμερα τολμούν να ισχυριστούν), καθώς οι Τούρκοι έφτασαν στην περιοχή τουλάχιστον 2.000 χρόνια αργότερα. Και κάτι ακόμα: Από παιδί όταν διάβαζα ή έβλεπα ταινίες για τον Τρωικό πόλεμο, συναισθηματικά ήμουν πάντα πιο κοντά στους Τρώες παρά στους Αχαιούς και ακόμα και σήμερα εξακολουθώ να έχω την ίδια άποψη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Μετά από 10 χρόνια η Τροία, με τη βοήθεια του Δούρειου ίππου έπεσε. Οι νικητές Έλληνες έκαναν ότι γινόταν τότε (και αργότερα) στις περιπτώσεις αυτές: Σκότωσαν, λεηλάτησαν, έσφαξαν, βίασαν, γκρέμισαν, βεβήλωσαν, αιχμαλώτισαν, συνέλαβαν σκλάβους, κατέστρεψαν, βασάνισαν και στο τέλος έκαψαν την πόλη. Σήμερα οι Τούρκοι δίπλα στα ερείπια που σώζονται έχουν φτιάξει έναν μικρό γαϊ-δούρειο ίππο και οι ξεναγοί λένε στους τουρίστες για τους κακούς Έλληνες που τους επιτέθηκαν, ξεχνώντας ότι την εποχή εκείνοι δεν είχαν ακόμα εφευρεθεί οι Τούρκοι. Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Εδώ θα ασχοληθούμε με το τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές της Τροίας μετά την άλωση. Μια βασική πηγή για τα δεινά των νικημένων είναι η τραγωδία του Ευριπίδη “Τρωάδες”.
Πρίαμος
Ήταν ο γέρος και χαμηλών τόνων βασιλιάς. Παιδί είχε ζήσει την προηγούμενη καταστροφή της Τροίας. Αναφέρεται σαν δίκαιος και αγαπητός βασιλιάς. Ήταν ερωτιάρης και είχε 50 παιδιά, από τα οποία τα 19 με τη νόμιμη σύζυγό του και βασίλισσα Εκάβη. Είδε τα παιδιά του ένα-ένα να σκοτώνονται και έγινε ταπεινός ικέτης για να πάρει από τον Αχιλλέα το πτώμα του αγαπημένου του πρωτότοκου Έκτορα. Κατά την άλωση της Τροίας, στάθηκε ακίνητος δίπλα στον οικογενειακό βωμό αρνούμενος να αντισταθεί. Τότε ο Νεοπτόλεμος (γιος του Αχιλλέα) τον σκότωσε “εν ψυχρώ” με το σπαθί του.
Έκτορας
Πρωτότοκος γιος του Πρίαμου και της Εκάβης και διάδοχος του θρόνου. Γενναίος πολεμιστής που τον αποκαλούσαν “πρίγκιπα της Τροίας”. Σκοτώθηκε από το χέρι του Αχιλλέα σε μονομαχία, για εκδίκηση για το φόνο του φίλου και εραστή Πάτροκλου. Είναι γνωστή η αποτρόπαια και αντίθετη στις τότε αξίες, βεβήλωση του σώματος του νεκρού από τον Αχιλλέα, ο οποίος έσυρε στη γη το πτώμα με το άρμα του, ώστε να κατακρεουργηθεί και μετά το άφησε άταφο για να το φάνε τα όρνια. Τελικά ο Πρίαμος κατάφερε να πάρει το πτώμα του Έκτορα για την ταφή.
Πάρις
Τον έλεγαν και Αλέξανδρο. Γιος του Πρίαμου και της Εκάβης. Λίγο πριν γεννηθεί η μητέρα του είδε όνειρο το οποίο οι μάντεις ερμήνευσαν σαν καταστροφή της Τροίας και αποφασίστηκε το μωρό να θανατωθεί. Όμως (όπως γίνεται συνήθως στις περιπτώσεις αυτές) με τη βοήθεια βοσκών και αρκούδων το παιδί επέζησε και μετά από καιρό ο πατέρας του το δέχτηκε ξανά στην Τροία σαν γιο του. Ήταν νέος, μανάρι σκέτο και του ανέθεσαν να γίνει κριτής στα καλλιστεία για την πιο ωραία θεά. Διάλεξε την Αφροδίτη που του έταξε την ωραία Ελένη, την κόρη του Δία. (Μεταξύ μας κι εγώ την Αφροδίτη θα επέλεγα, ακόμα και χωρίς να μου τάξει κάτι. Δεν νομίζω κάποιος να διάλεγε τη στριμμένη Ήρα ή την κουλτουροπαρθένα Αθηνά). Στη Σπάρτη ο Μενέλαος καλοδέχτηκε τον Πάρη, αλλά (τι ζώον!) έφυγε την άλλη μέρα για τουρισμό στην Κρήτη, αφήνοντάς τον μόνο με τη γυναίκα του την Ελενίτσα. Με τις ευλογίες της Αφροδίτης έγινε η εκούσια απαγωγή, η Ελένη βρέθηκε στην Τροία και ξεκίνησε ο μεγαλύτερος πόλεμος της αρχαιότητας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Πάρης ενδιαφερόταν μόνο για το Ελενάκι του και σαν πολεμιστής δεν έλεγε και πολλά, οπότε τον κατσάδιαζε ο Έκτορας. Μονομάχησε με το Μενέλαο και ενώ έχανε σώθηκε από κόλπο της Αφροδίτης. Σε μάχη με το Διομήδη καθώς νικιόταν, το έβαλε στα πόδια και κρύφτηκε. Βέβαια, σκότωσε τον Αχιλλέα με βέλος στη φτέρνα, αλλά και αυτό το έκανε μπαμπέσικα από πίσω, παραβαίνοντας τους κώδικες τιμής και ανδρείας της εποχής. Λίγο πριν το τέλος του πολέμου, ο Πάρις τραυματίστηκε θανάσιμα από βέλος του Φιλοκτήτη, ο οποίος είχε κληρονομήσει τα βέλη του Ηρακλή. Η Ελένη ζήτησε από τη νύμφη Οινώνη, που ήταν παλιά γκόμενα του Πάρη και θεραπεύτρια να τον σώσει, εκείνη αρνήθηκε και ο Πάρις πέθανε. Μόλις το έμαθε η Οινώνη, πήγε και έπεσε στη νεκρική του πυρά. Όσο για την Ελένη, σιγά μην κάτσει να σκάσει για έναν άντρα. Παντρεύτηκε τον Δηίφοβο, που ήταν αδελφός του Πάρη και τον οποίο ο Μενέλαος πετσόκοψε κατά την άλωση της Τροίας.
Αστυάναξ
Ήταν ο μοναδικός γιος του Έκτορα και της Ανδρομάχης. Το βαφτιστικό του όνομα ήταν Σκαμάνδριος. Όμως μετονομάστηκε σε Αστυάναξ (= βασιλιάς της πόλης) προς τιμή του πατέρα του που πέθανε ηρωικά. Ήταν νήπιο την εποχή της άλωσης της Τροίας. Οι νικητές μετά από πρόταση του Οδυσσέα αποφάσισαν τη θανάτωσή του, γκρεμίζοντάς τον από τα τείχη της Τροίας, καθώς δεν ήθελαν να μείνει κανένας ζωντανός από τη γενιά του Έκτορα. Οι Έλληνες ανακοίνωσαν την απόφασή τους στη μητέρα του και την εκβίασαν να τη δεχθεί σιωπηρά, γιατί διαφορετικά θα πέταγαν το πτώμα του παιδιού στα σκυλιά και δεν θα της επέτρεπαν να το θρηνήσει και να το θάψει με τις δέουσες τιμές. Την εκτέλεση ανέλαβε προσωπικά ο Νεοπτόλεμος (γιος του Αχιλλέα) για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του. Η σκηνή της τραγωδίας του Ευριπίδη “Τρωάδες”, όπου φέρνουν το παιδάκι νεκρό πάνω σε μια ασπίδα, είναι πραγματικά συγκλονιστική. Εδώ να σημειωθεί ότι ο Πρίαμος λίγο πριν την άλωση, είχε σκεφτεί να φυλάξει κρυφά έναν απόγονό του. Έτσι, εμπιστεύτηκε το γιο του Πολύδωρο στο γειτονικό βασιλιά Πολυμήστορα δίνοντάς του πολύ χρυσάφι. Αλλά μετά την άλωση της Τροίας και τον θάνατο του Πριάμου, ο Πολυμήστωρ σκότωσε τον Πολύδωρο για να οικειοποιηθεί τους θησαυρούς του και πέταξε το πτώμα του στη θάλασσα.
Κασσάνδρα
Κόρη του Πρίαμου και της Εκάβης. Την ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας και της έδωσε το χάρισμα της μαντικής, έχοντας ζητήσει σαν αντάλλαγμα τον έρωτά της. Όμως τελικά η κοπελιά δεν ενέδωσε και ο Απόλλων δεν μπορούσε να πάρει το δώρο του πίσω. Έκανε όμως κάτι άλλο: Της ζήτησε ένα τελευταίο φιλί, οπότε έφτυσε μέσα στο στόμα της, με αποτέλεσμα να μην πιστεύει κανένας τις προβλέψεις της. Έτσι, ενώ μάντευε όλα τα δεινά της Τροίας, όλοι αυτά που έλεγε τα έγραφαν στα παλιά τους τα σανδάλια. Μετά την άλωση της Τροίας, η Κασσάνδρα κατέφυγε στον ναό της Αθηνάς. Εκεί έφθασε ο Αίας ο Λοκρός με κακές διαθέσεις. Η Κασσάνδρα αγκάλιασε το άγαλμα της θεάς και ικέτευε έλεος. Ο Αίας την τράβηξε από τα μαλλιά, οπότε το άγαλμα σείσθηκε από τη βάση του. Η Κασσάνδρα βιάστηκε μέσα στο ναό. Στη συνέχεια, οι Έλληνες έριξαν κλήρο για το ποιος θα πάρει ποιαν για σκλάβα. Την Κασσάνδρα την πήρε ο ίδιος ο Αγαμέμνων χωρίς κλήρο (σαν ο πιο ισχυρός βασιλιάς) με σεξουαλικούς φυσικά σκοπούς. Βέβαια, επιστρέφοντας στις Μυκήνες, είχε και αυτή την ίδια τύχη με τον Αγαμέμνονα, καθώς η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος την αποκεφάλισαν μαζί με το βασιλιά.
Ελένη
Η ωραία Ελένη είχε κάνει μεταδημότευση στην Τροία, έτσι θα την αναφέρω σαν Τρωαδίτισα. Μετά την άλωση της Τροίας και το θάνατο του τελευταίου συζύγου της, την παρέδωσαν στον κερατά Μενέλαο. Ο τελευταίος είχε σκοπό να τη σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια για να την εκδικηθεί για όσα έκανε στον ίδιο και τόσους άλλους. Όμως η Ελενίτσα (τς! Καλά τώρα!) τον άρχισε στα δάκρυα και στο πίτσι-πίτσι. Δε φταίω εγώ, φταις εσύ που έφυγες για την Κρήτη, φταίνε οι θεοί, συγχώρεσε με, σ’ αγαπώ, σκέψου την κορούλα μας την Ερμιόνη, θυμήσου τις στιγμές που ζήσαμε οι δυο μας, του έδειξε και λίγο βυζάκι και τον κλόνισε, οπότε αυτός ανέβαλε την εκτέλεσή της. Η Εκάβη φώναζε να μην την πάρει μαζί του στο ίδιο καράβι γιατί τελικά θα τον τουμπάρει, (η γριά ήξερε την παροιμία “το μουνί σέρνει καράβι”), αλλά ο Μενέλαος δεν την άκουσε. Τελικά (όπως ήταν αναμενόμενο) η κυρία τον έριξε, αυτός τη συγχώρεσε και την πήρε ξανά στην αγκαλιά του. Ταλαιπωρήθηκαν βέβαια αρκετά στο ταξίδι του γυρισμού, έμειναν μερικά χρονάκια στην Αίγυπτο και στο τέλος επέστρεψαν πιτσουνάκια στη Σπάρτη. Εκεί τους βρήκε αγαπημένους, βασιλιά και βασίλισσα, ο Τηλέμαχος που τους επισκέφτηκε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
[FONT="][/FONT]Χαχαχαχα!!! Μάλλον ξεφύγαμε. Έγραψα για την ιστορία του Οδυσσέα μετά την επιστροφή στην Ιθάκη και επικεντρωθήκαμε στο αν "πήδηξε' ή όχι τη Ναυσικά. Από τον Όμηρο πράγματι δεν προκύπτει άμεσα κάτι τέτοιο. Όμως από το χαρακτήρα του Οδυσσέα, όπως μας έχει μεταφερθεί, κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό και ούτε εσύ το αποκλείεις εντελώς. Όμως έχει γραφεί η τραγωδία του Σοφοκλή "Ναυσικάα" ή "Πλύντριαι". Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί παρά μόνον ελάχιστα αποσπάσματα και όσα ξέρουμε ότι περιείχε τα μάθαμε από άλλες μικρές αναφορές. Τι ξέρουμε; Ολόκληρη η τραγωδία αναφέρεται στη συνάντηση της Ναυσικάς με τον Οδυσσέα. Δεν μπορεί να γράφει μόνο για το beach volley που έπαιζαν τα κορίτσια και με τι απορρυπαντικό έπλυναν τα ρούχα. Για να γεμίσει η πλοκή του έργου χρειάζονται και άλλα στοιχεία και προφανώς το ερωτικό είναι το πλέον κατάλληλο. Στο τελευταίο συνηγορούν κάποια μικρά αποσπάσματα χορικών που μας μεταφέρθηκαν. Εντάξει, η συζήτησή μας είναι χωρίς αντικείμενο και ουσία, καθώς προσπαθούμε να κάνουμε νεκροψία σε ένα μύθο. Θα σταθώ μόνο σε ένα σημείο που αναφέρεις: το ότι η Ναυσικά ήταν πριγκηποπούλα και δεν θα "πήγαινε" με έναν "τυχαίο". Πρώτον, ο Οδυσσέας δεν φαινόταν και τόσο τυχαίος. Και την ομορφιά του την είχε και τους κοιλιακούς τους είχε και η θεά Αθηνά του είχε δώσει λάμψη. Δεύτερον, το να είσαι πριγκηποπούλα ή βασιλιάς εκείνη την εποχή δεν σε έκανε και πολύ διαφορετικό από τους άλλους. Οι άνθρωποι τότε ήταν βοσκοί και ο βασιλιάς δεν ήταν παρά αυτός που είχε τα πιο πολλά κοπάδια. Κατά τα άλλα, τη βαρέθηκα αυτή τη συζήτηση. Είτε "το έκαναν" είτε όχι, είναι δικό τους θέμα.δεν λέω ότι αποκλείεται αλλά σου φαίνεται λογικό να αφήνε ο δημιουργός να εννοηθεί κάτι τέτοιο για μια νεαρή πριγκηποπούλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Τώρα παίζουμε με μύθους, αλλά δεν πειράζει. Εκτός από την "Οδύσσεια" το περιστατικό περιγράφεται και στην (κατά μεγάλο μέρος χαμένη) τραγωδία του Σοφοκλή "Ναυσικάα" (αρχικός ασυναίρετος τύπος). Στη "Βικιπαίδεια" μεταξύ άλλων ανεφέρονται:εννοώ απο ότι έχω διαβάσει και δεν έχω διαβάσει μόνο τα παιδικά,είχα πάρει κάποια στιγμή ένα σοβαρό βιβλίο και ασχολήθηκα και άλλωστε δε βγαίνει νόημα,μία νεαρή κοπέλα πριγκηποπούλα να συνευρυθεί με έναν ξένο γυμνό; Δεν νομίζω να έκανε καλή εντύπωση
<< Η Ναυσικά, περιγράφεται από τον Όμηρο ως νεαρή και πολύ χαριτωμένη: ο Οδυσσέας λέει ότι έμοιαζε με θεά. Το πρωί πήγε η Ναυσικά μαζί με τις ακόλουθές της στο μέρος εκείνο, που ήταν κοντά στο δασάκι και άρχισαν το πλύσιμο, ενώ έπαιζαν και μπάλα . Ξαφνικά ο Οδυσσέας παρουσιάσθηκε γυμνός όπως ήταν μπροστά τους. Οι άλλες γυναίκες, μόλις τον είδαν, έτρεξαν κι έφυγαν φοβισμένες. Μόνη η Ναυσικά παρέμεινε και έδωσε στον Οδυσσέα ρούχα και τροφή, και κατά το απόγευμα επέστρεψε μαζί του στην πόλη και τον οδήγησε στο ανάκτορο του πατέρα της. >>
Ερωτήσεις κρίσης:
α) Γιατί η Ναυσικάα δεν έφυγε όπως οι άλλες; Μήπως γιατί ήθελε...γκουχ-γκουχ;
β) Από το πρωί μεχρι το απόγευμα που γύρισαν στο παλάτι έπαιζαν το τόπι;
γ) Γιατί ο Οδυσσέας μιλά για αυτήν με τόσο ωραία λόγια;
δ) Τυχαία η Ναυσικάα είπε ότι έναν τέτοιον άνδρα θέλει για δικό της;
-- Υπάρχει και μια ανάλυση του Δ. Μαρωνίτη για τις σχέσεις του Οδυσσέα με τις γυναίκες του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ήσουν εκεί; Γιατί εγώ από ψηλά άλλα είδα...δεν νομίζω ότι είχε κάνει κάτι με τη Ναυσικά.Απλά τον είχε δει γυμνό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
[FONT="][/FONT]Η “βασική ιστορία” είναι σε όλους γνωστή. Ο Οδυσσέας μετά από 20 χρόνια και πολλές περιπέτειες, επέστρεψε στην Ιθάκη, τιμώρησε τους μνηστήρες, ξαναπήρε το βιός του και τον “κόσμο” του, έσφιξε στην αγκαλιά του την πιστή του σύζυγο Πηνελόπη και είχε στο πλάι του τον καλό γιο του Τηλέμαχο. Κι ύστερα; Θα έλεγε κανείς ότι “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. Όμως οι μύθοι άλλα λένε και μάλιστα διηγούνται και ιστορίες σκοτεινές. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε τι συνέβη στον Οδυσσέα και την οικογένειά του μετά το “νόστιμον ήμαρ”.
Ο Οδυσσέας στο ταξίδι του στον Άδη, είχε πάρει από τον Τειρεσία χρησμό, ότι αφού σκοτώσει τους μνηστήρες, θα πρέπει να εξευμενίσει τον Ποσειδώνα. Για το σκοπό αυτό “θα πρέπει να φύγει από τον τόπο του, κρατώντας στο χέρι του ένα κουπί, μέχρι να φθάσει σε ανθρώπους [FONT="][/FONT]που ούτε τη θάλασσα γνωρίζουν, ούτε το φαγητό τους αλατίζουν, ούτε καν τα πλοία και τα κουπιά, τούς είναι γνωστά. Κι όταν στον δρόμο του βρεθεί κάποιος οδοιπόρος, που θα του πει πως αυτό που κρατά στον ώμο του είναι λιχνιστήρι (ξύλινο, αγροτικό εργαλείο), τότε ο Οδυσσέας θα πρέπει να μπήξει στο χώμα το κουπί, να προσφέρει θυσίες στον Ποσειδώνα, κριάρι, ταύρο και κάπρο, κι έπειτα να επιστρέψει στην πατρίδα του, κι εκεί να θυσιάσει μία εκατόμβη σε όλους τους θεούς”. Γρήγορα λοιπόν ο Οδυσσέας ξεκίνησε να φύγει από την Ιθάκη. Να σημειωθεί όμως, ότι ήδη με την Πηνελόπη είχαν αρχίσει ζήλιες, γκρίνιες και καυγάδες, καθώς εκείνη ήταν υπόδειγμα πιστής συζύγου, ενώ ο κύριος διαρκώς της κοκορευόταν τα ερωτικά του κατορθώματα με την Κίρκη, την Καλυψώ και τη Ναυσικά.
[FONT="][/FONT]Πρώτος σταθμός του ταξιδιού του Οδυσσέα ήταν η Δωδώνη, όπου πήγε για να πάρει χρησμό από το μαντείο (και ίσως και παγωτό). Εκεί φιλοξενήθηκε από τον βασιλιά Τυρίμμα. Γνώρισε την Ευίππη, κόρη του βασιλιά και (φυσικά) συνέβη το “μοιραίον”. Προφανώς (όπως γίνεται πάντα στη μυθολογία μας) η βολή ήταν καρπερή και η κόρη του βασιλιά, γέννησε από τον Οδυσσέα τον Ευρύαλο, όταν ο Οδυσσέας είχε επιστρέψει στην πατρίδα του και χωρίς αυτός να το ξέρει. Μετά από χρόνια, η Ευίππη έστειλε τον Ευρύαλο στην Ιθάκη για να βρει τον πατέρα του και να του παραδώσει ένα γράμμα με μυστικά σημάδια, αποδεικτικά της ταυτότητάς του. Εκείνη την ημέρα ο Οδυσσέας απουσίαζε από το παλάτι και η Πηνελόπη, κρατώντας το γράμμα στα χέρια της και έχοντας από καιρό πληροφορηθεί την παράνομη σχέση του άντρα της, αποφάσισε να εξοντώσει τον Ευρύαλο. Έτσι, μόλις ο Οδυσσέας επέστρεψε, πείστηκε από τη γυναίκα του πως ο νεαρός είχε έλθει για να τον δολοφονήσει. Ο Οδυσσέας ξεγελάστηκε και σκότωσε τον Ευρύαλο, πριν εκείνος προλάβει να του μιλήσει. Αυτά όμως συνέβησαν αρκετά αργότερα. Προς το παρόν ο χρησμός που πήρε ο Οδυσσέας ήταν ότι θα φονευτεί από το γιο του και μάλιστα από τη θάλασσα. Το μυαλό του πήγε στον Τηλέμαχο καθώς δεν ήξερε (ή ξέχασε) τα μπασταρδάκια που είχε σπείρει. Έτσι, γυρίζοντας στην Ιθάκη, έδιωξε τον Τηλέμαχο σε μακρινό ταξίδι με φοινικικά πλοία που είχαν αράξει εκεί.
[FONT="][/FONT]Επόμενος σταθμός του ταξιδιού του Οδυσσέα ήταν η Θεσπρωτία. Εκεί επαληθεύτηκε η προφητεία του Τειρεσία καθώς οι άνθρωποι δεν είχαν δει θάλασσα και νόμισαν ότι το κουπί ήταν γεωργικό εργαλείο. Βασίλισσα της Θεσπρωτίας ήταν η Καλλιδίκη (που μάλλον δεν είχε άντρα), οπότε ο Οδυσσέας δεν έχασε (όπως πάντα) την ευκαιρία και την παντρεύτηκε (χωρίς φυσικά να έχει πάρει διαζύγιο από την Πηνελόπη). Ασφαλώς και έκανε μαζί της γιό, τον Πολυποίτη. Ανακατεύτηκε ενεργά στον πόλεμο των Θεσπρωτών με τους Βρύγους. Μετά το θάνατο της Καλλιδίκης, ο Οδυσσέας παραχώρησε την εξουσία στον Πολυποίτη (πότε πρόλαβε και μεγάλωσε; ) και επέστρεψε στην Ιθάκη με σκοπό να ζήσει εκεί τα υπόλοιπα χρόνια του στην αγκαλιά της πιστής και πολυαγαπημένης του γυναικούλας Πηνελόπης.
[FONT="][/FONT]Το σπέρμα του Οδυσσέα με την Κίρκη δεν ήταν (εννοείται) χωρίς αποτέλεσμα. Απέκτησε μαζί της γιο, τον Τηλέγονο, του οποίου την ύπαρξη (μάλλον) δεν γνώριζε. (Δύο σχόλια: ούτε οι θεές τότε ήξεραν αντισυλληπτικά μέτρα και 9 στις 10 φορές το παιδί ήταν αγόρι). Ο Τηλέγονος έφτασε στην Ιθάκη αναζητώντας τον πατέρα του, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά του και νομίζοντας ότι (ήταν σκράπας στη γεωγραφία) η Ιθάκη ήταν η Κέρκυρα, άρχισε να τη λεηλατεί. Ο Οδυσσέας μαζί με τον Τηλέμαχο που είχε επιστρέψει, υπερασπίστηκαν την πόλη τους. Στη μάχη ο Τηλέγονος, μην ξέροντας ποιον έχει μπροστά του, σκότωσε τον πατέρα του τον Οδυσσέα. Μάλιστα τον σκότωσε με δόρυ που για μύτη είχε αγκάθι ψαριού (σαλαχιού), έτσι επαληθεύτηκε η προφητεία ότι ο Οδυσσέας θα φονευτεί από το χέρι του γιου του και από τη θάλασσα.
[FONT="][/FONT]Στη συνέχεια ο πατροκτόνος μαθαίνει που βρίσκεται και ποιον σκότωσε. Τα δυο αδέρφια, Τηλέμαχος και Τηλέγονος, αναγνωρίστηκαν και έδωσαν τα χέρια. (Θυμίζει λίγο “τραγούδι του νεκρού αδερφού” του Μίκη Θεοδωράκη). Ο Τηλέγονος παίρνει μαζί του τον Τηλέμαχο και την Πηνελόπη και πηγαίνουν όλοι μαζί στην ακρογιαλιά της Αίας, του νησιού της Κίρκης. Εκεί, η Κίρκη τους κάνει όλους αθάνατους. Μάλιστα γίνονται και δύο παράξενοι “γάμοι”: Ο Τηλέμαχος με την Κίρκη και ο Τηλέγονος με την Πηνελόπη. Αν προσθέσουμε και έναν άλλο μύθο, ότι ο Τηλέμαχος κάποια στιγμή παράτησε την Κίρκη, πήγε στην Κέρκυρα και παντρεύτηκε τη Ναυσικά, την κόρη την κόρη του βασιλιά των Φαιάκων, [FONT="][/FONT]προκύπτει ότι τα ερωτικά της οικογένειας είναι πολύ …μπερδεμένα μεταξύ τους. Να συμπληρώσουμε ακόμα ότι από το γάμο του Τηλέγονου με την Πηνελόπη, προέκυψε (όπως πάντα) γιος που ήταν ο Ρώμος, ο ιδρυτής της Ρώμης.
Αυτή λοιπόν είναι η “ιστορία” του Οδυσσέα μετά την επιστροφή, όπως προκύπτει από τους μύθους που διασώθηκαν. Σίγουρα δεν είναι τόσο ωραία όσο η “γνωστή”, δεν παύει όμως να είναι ενδιαφέρουσα. Μόνο (με πρόχειρους υπολογισμούς) κάτι δεν βγαίνει καλά με τις ηλικίες των πρωταγωνιστών. Πόσων ετών ήταν η Πηνελόπη πριν γίνει αθάνατη από την Κίρκη; (Το βάζω για κουίζ). Πάντως, παρά τα όποια της “μειονεκτήματα”, η Ελληνική Μυθολογία είναι πάντα υπέροχη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Η Νεφέλη ήταν θεά της Γ΄εθνικής. Αναφέρεται σαν προστάτιδα της φιλοξενίας, παρά το ότι αυτό ήταν αρμοδιότητα του ίδιου του Δία. Δηλαδή ήταν κάτι σαν υφυπουργός τουρισμού. Αυτός είναι και ο λόγος που σε κάθε περιοχή υπάρχει και από ένα “Hotel Nefeli”. Σύμφωνα με την πιο αέρινη και ρομαντική εκδοχή, η Νεφέλη δεν ήταν παρά ένα σύννεφο στον ουρανό, δημιούργημα του Δία, που κάποια στιγμή την πήρε υπό την προστασία του ο Ποσειδώνας και την έκανε Ωκεανίδα, δηλαδή νύμφη στο υποθαλάσσιο παλάτι του, ότι και αν φανταζόμαστε ότι σημαίνει αυτό. Επίσης, η Νεφέλη είχε πολύ φιλικές σχέσεις με την Ήρα.
Ο Ιξίωνας ήταν βασιλιάς της Ιωλκού. Παντρεύτηκε την κόρη του Δηίονα του βασιλιά της Θεσαλίας. Είχε υποσχεθεί στον πεθερό του ένα μεγάλο δώρο, αλλά έκανε την πάπια. Έτσι ο Δηίνοας για αντίποινα του έκλεψε μερικά άλογα. Ο Ιξίωνας τον κάλεσε σε φαγοπότι στη Λάρισα. Εκεί τον δολοφόνησε σπρώχνοντάς τον μέσα στη φωτιά όπου κάηκε ζωντανός. Η πράξη του ήταν “ιδιαζόντως απεχθής” καθώς παρέβη του υπέρτατο νόμο της φιλοξενίας. Κανένας δε του έδινε άσυλο, ούτε του επέτρεπε τελετουργία αποκάθαρσης για το έγκλημά του. Έτσι κυνηγημένος από θεούς και ανθρώπους, ο Ιξίωνας κατέφυγε ικέτης στο ναό του Δία. Ο Δίας (μερικές φορές ήταν και καλόκαρδος τρομάρα του), τον λυπήθηκε, τον συγχώρεσε και τον πήρε μαζί του στον Όλυμπο για φαγητό στο τραπέζι των θεών.
“Ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος”, έλεγε το κορνιζαρισμένο ρητό στο γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Ιξίωνας μεθυσμένος τόλμησε να “τα ρίξει” στην ίδια τη σύζυγο του Δία, τη θεά Ήρα. Ο Δίας για να δει μέχρι πού θα έφτανε η αγνωμοσύνη του, έδωσε στη Νεφέλη τη μορφή της Ήρας και την έστειλε στον Ιξίωνα. (Ναι, αυτό το κατά εντολή σεξ θυμίζει αρκετά πορνεία). Ο Ιξίωνας δεν κώλωσε και με την ψεύτικη Ήρα έκανε όλα όσα γίνονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Τότε ο Δίας τον κεραυνοβόλησε και διέταξε τον Ερμή να τον δέσει με φίδια σε έναν φλεγόμενο τροχό που γύριζε αιώνια στα τάρταρα και ο δεσμώτης να φωνάζει “Πρέπει να τιμούμε τους ευεργέτες μας”.
Από την ένωση του Ιξίωνα με τη Νεφέλη, (στη μυθολογία μας καμία συνεύρεση δεν είναι άκαρπη), γεννήθηκε ο Κένταυρος ο οποίος ήταν ένα πανάσχημο και τρομακτικό ανθρωπόμορφο τέρας. Ο κύριος αυτός είχε αδυναμία στις φοράδες της Μαγνησίας, οπότε από τις επαφές του με αυτές, προήλθαν οι γνωστοί μας κένταυροι, κατά το μισό άνθρωποι και το άλλο μισό άλογα. Η συγγένεια αυτή έκανε τη Νεφέλη αργότερα να πολεμήσει στο πλευρό των κενταύρων εναντίον του Ηρακλή, ρίχνοντας καταρρακτώδη βροχή ώστε να γλιστρά ο Hercules, ενώ τα εγγόνια της (ως 4Χ4) δεν είχαν πρόβλημα κρατήματος στο δρόμο. Σημειώνεται ότι οι κένταυροι ήταν μεν αθάνατοι, αλλά σαν υβριδικά πλάσματα δεν είχαν την ικανότητα της αναπαραγωγής, δηλαδή δεν υπήρχαν αρσενικοί και θηλυκοί κένταυροι.
Στη συνέχεια η Νεφέλη παντρεύτηκε τον Αθάμαντα που ήταν βασιλιάς του Ορχομενού και μαζί του απέκτησε (ετεροζυγωτικά) δίδυμα, αγοράκι και κοριτσάκι που τα ονόμασαν Φρίξο και Έλλη. Η Νεφέλη, σαν Ωκεανίδα έπρεπε για μεγάλα χρονικά διαστήματα να πηγαίνει στα βάθη της θάλασσας. (Ας πούμε με τα σημερινά δεδομένα ότι έφευγε στο εξωτερικό για το μεταπτυχιακό της). Ο Αθάμαντας, παρά το ότι την αγαπούσε, δεν του άρεσαν οι έρωτες εξ’ αποστάσεως καθώς δεν άντεχε μόνος στο συζυγικό κρεβάτι, οπότε τη χώρισε με συνοπτικές διαδικασίες και παντρεύτηκε τη θνητή Ινώ, που ήταν κόρη του βασιλιά της Θήβας Κάδμου, με την οποία απέκτησε άλλα δυο παιδιά. Οι κακές γλώσσες βέβαια, χαρακτήρισαν το γάμο του γέρου Αθάμαντα με την πολύ νεαρή Ινώ, σα γάμο ένωσης συμφερόντων.
Η Ινώ ήθελε να ξεφορτωθεί το Φρίξο και την Έλλη και ο πατέρας δεν καταλάβαινε τίποτα. (Ως εδώ μου θυμίζει λίγο “Χάνσελ και Γκρέτελ”). Η κακιά μητριά λοιπόν σκέφτηκε ένα πανούργο σχέδιο. Έβαλε τις γυναίκες να βράσουν κρυφά το σιτάρι πριν το σπείρουν, οπότε φυσικά αυτό δε φύτρωσε, στη χώρα έπεσε μεγάλη πείνα και ο λαός δυσανασχετούσε. Ο Αθάμαντας έστειλε να ρωτήσουν το μαντείο των Δελφών για το τι να κάνουν. Όμως η Ινώ δωροδόκησε τους υπαλλήλους της ιδιωτικής courier που έφεραν το χρησμό (μάλλον τους έταξε διορισμό στο δημόσιο και μάλιστα στα τότε κρατικά ΕΛΤΑ). Έτσι ανακοινώθηκε ψεύτικος χρησμός που έλεγε ότι για να σταματήσει ο λιμός (με γιώτα) ο Απόλλωνας θέλει να θυσιαστούν ο Φρίξος και η Έλλη. Ο καλός (ή μάλλον χαζός) γέρος πια βασιλιάς δεν ήθελε φυσικά να θυσιαστούν τα παιδιά του, αλλά τελικά μετά από τις πιέσεις της γυναίκας του και του παραπλανημένου λαού, υποχώρησε και είπε το ναι.
Η Νεφέλη που βρισκόταν στο παλάτι του Ποσειδώνα στο βυθό της θάλασσας, τα έβλεπε όλα αυτά από το δορυφορικό σύστημα παρακολούθησης και ήθελε να σώσει τα παιδιά της. Απευθύνθηκε στον Απόλλωνα και σε μερικούς άλλους θεούς για βοήθεια, αλλά αυτοί έδειξαν απροθυμία να τη βοηθήσουν, ψελλίζοντας ότι δεν είναι σωστό να γίνονται ρουσφέτια, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να στεναχωρήσουν τον Κάδμο. Η Νεφέλη επισκέφτηκε ακόμη και τον πρώην σύζυγό της να τον παρακαλέσει, αλλά η συνάντηση απέβη άκαρπη.
Έφτασε η μέρα της θυσίας. Ο Φρίξος και η Έλλη είναι στο βωμό και ο ιερέας σηκώνει το κοφτερό σπαθί. Και τότε, (όπως γίνεται και στις ταινίες), στην ύστατη στιγμή η Ήρα (σαν από μηχανής θεά) συγκινημένη από τους θρήνους της Νεφέλης, στέλνει με δική της πρωτοβουλία και σε συνεργασία με τον Ερμή ένα ιπτάμενο χρυσόμαλλο κριάρι το οποίο καβαλάνε τα δυο παιδιά και φεύγουν από τον τόπο της θυσίας, αφήνοντας τον ιερέα-δήμιο με το σπαθί στο χέρι. Για την προέλευση του χρυσόμαλλου κριαριού αναφέρεται ότι ήταν παιδί του Ποσειδώνα και της Θεοφανώς με την οποία ο θεός της θάλασσας ήρθε σε ερωτική επαφή μεταμορφωμένος σε κριάρι και έχοντας μεταμορφώσει αυτήν σε προβατίνα.
Με τη φυγή του Φρίξου και της Έλλης ο λαός επαναστατεί εναντίον του Αθάμαντα και της Ινώς. Όμως η ίντριγκα συνεχίζεται. Η Ινώ έρχεται σε μυστική συμφωνία με το Δία που έρχεται ινκόγκνιτο στον Ορχομενό. Ο Δίας ηρεμεί το λαό και η Ινώ αναλαμβάνει να μεγαλώσει κρυφά το Διόνυσο που είναι το νόθο παιδί του Δία με την (ολοσχερώς καμένη) αδερφή της Σεμέλη, το οποίο παιδί καταδιώκει η ζηλότυπη Ήρα. Η Ινώ βάζει στο Δία ακόμα έναν όρο: να πεθάνει τουλάχιστον το ένα από τα παιδιά της Νεφέλης. Ο Δίας δέχεται και φροντίζει τη στιγμή που το χρυσόμαλλο κριάρι με τα δυο παιδιά πετά πάνω από τον Ελλήσποντο (μετά τον είπανε έτσι φυσικά), η Έλλη γλιστρά και χάνεται στα σκοτεινά νερά, οπότε όλοι νόμισαν ότι πνίγηκε. Όμως, η Νεφέλη που φοβόταν για νέα συναλλαγή του Δία με την Ινώ, είχε παρακαλέσει τον Ποσειδώνα να έχει το νου του. Έτσι αυτός έκανε την Έλλη θαλάσσια νύμφη και την έφερε στο υποβρύχιο παλάτι να ζει αιώνια μαζί με τη μητέρα της. Μόνος πλέον ο Φρίξος έφτασε στην Κολχίδα όπου θυσίασε (καλός αχάριστος και αυτός) το χρυσόμαλλο κριάρι στο Δία και χάρισε το δέρμα του στον τοπικό βασιλιά Αιήτη.
Αυτή είναι η ιστορία της Νεφέλης και μερικών άλλων που έπαιξαν ρόλο στη ζωή της. Για τον Αθάμαντα, την Ινώ, το χρυσόμαλλο δέρας και την αργοναυτική εκστρατεία που ακολούθησε υπάρχουν πολλά ακόμα που δεν είναι για τώρα. Να προσθέσω μόνο ότι τη Νεφέλη την τραγούδησε η Χαρούλα Αλεξίου με έναν διαφορετικό μύθο.
https://www.youtube.com/watch?v=oZicZO2S0pA
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Πρίαπος ήταν ένας υπο-θεός, μάλλον εισαγόμενος στην Ελλάδα (κάτι σαν τον σημερινό άγιο Βαλεντίνο), καθώς αρχικά λατρευόταν στη Λάμψακο του Ελλησπόντου. Μητέρα του ήταν η Αφροδίτη και πατέρας του ο Διόνυσος, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι η Αφροδίτη ενώ τα είχε με το Διόνυσο, τον κεράτωσε και πήγε με τον Άδωνη με τον οποίο και συνέλαβε τον Πρίαπο. Όπως και να έχουν τα πράγματα, όταν η Αφροδίτη είδε το μωρό που γέννησε έπαθε χοντρά την πλάκα της. Το παιδί ήταν κακάσχημο, με μεγάλη γλώσσα και τεράστιο πέος. (Λέγεται ότι αυτό ήταν δάκτυλος της Ήρας που δεν πήγαινε τη θεά του έρωτα). Αμέσως η Αφροδίτη το πέταξε και το έβαλε στα πόδια. Κάποιοι βοσκοί λυπήθηκαν το εγκαταλειμμένο μωράκι και ανέλαβαν την ανατροφή του.
Το παιδί μεγάλωσε βουκολικά και έγινε ένας νέος προικισμένος με υπέρ-τεράστιο φαλλό τον οποίο (φυσικά) και χρησιμοποιούσε. Είχε ερωτικές σχέσεις με πολλές Νύμφες, αλλά και με τον πανέμορφο νέο τον Δάφνη. Έβαλε στο μάτι τη Λωτίδα, όταν όμως την πήρε στην αγκαλιά του, αυτή είδε το μέγεθος και κατάλαβε τι την περίμενε, φοβήθηκε και μεταμορφώθηκε σε φυτό που ονομάστηκε λωτός. Άλλη φορά πήγε να βιάσει μια κοιμωμένη Νύμφη, οπότε ένας γάιδαρος άρχισε να γκαρίζει, η κοπέλα ξύπνησε και τράπηκε σε φυγή. Ο Πρίαπος θύμωσε που ο γάιδαρος του χάλασε τα σχέδια και τον σκότωσε. Είχε όμως και άλλη ιστορία με άλλον γάιδαρο που είχε ανθρώπινη φωνή. Με αυτόν τσακώθηκε σε συζήτηση για το ποιος από τους δύο την έχει μεγαλύτερη και ο Πρίαπος πάνω στον καυγά σκότωσε το ζώο. Η Ήρα ανέθεσε στον Πρίαπο την εκπαίδευση του θεού Άρη τον οποίο πρώτα έκανε τέλειο χορευτή και ύστερα πολεμιστή.
Ο Πρίαπος λατρευόταν σαν θεός της γονιμότητας και της γεωργικής παραγωγής, καθώς και (προφανώς) των ανδρικών γεννητικών οργάνων. Λόγω των περιπετειών του, προς τιμήν του θυσίαζαν γαϊδάρους. Πιο πολύ από την Ελλάδα λατρεύτηκε στη Ρώμη με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Mutinus Mutunus. Στην Πομπηία βρέθηκαν απεικονίσεις του σε τοιχογραφίες και πολλά αγάλματά του, πάντα με τον υπερ-μεγέθη φαλλό του έτοιμο για δράση. Φαίνεται ότι στη Ρώμη η λατρεία του έφτασε (κατά κάποιο τρόπο) ως τις μέρες μας, καθώς ο γνωστός Καβαλιέρε Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στα περίφημα πάρτι του, ζητούσε από γυναίκες να επιδοθούν σε στοματικό έρωτα με άγαλμα του Πρίαπου.
Στο όνομα του Πρίαπου, οφείλεται και ο σημερινός ιατρικός όρος “πριαπισμός”. Πρόκειται για συνεχή στύση του ανδρικού οργάνου. Μάλλον δεν είναι τόσο ωραίο όσο θα νόμιζε κάποιος, καθώς η στύση οφείλεται στην είσοδο αίματος σε ιστούς, οπότε αν το αίμα για κάποιες ώρες δεν κινηθεί, η στύση γίνεται επώδυνη και καταστρέφονται οι ιστοί. (Υπάρχει κάτι αντίστοιχο και για τις γυναίκες).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Θησέας βασιλιάς της Αθήνας
Στην Αθήνα τα σχολεία έκλεισαν για δύο μέρες, καθώς τη μια έγινε η κηδεία του Αιγέα και την άλλη η στέψη του Θησέα ως βασιλιά. Ο νέος βασιλιάς ήταν (και καλά) πολύ δημοκρατικός, έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις και δούλεψε για το καλό των πολιτών. Ένωσε όλους τους δήμους της Αττικής (σίγουρα μετά από λαϊκό δημοψήφισμα) κάτω από την κυριαρχία της Αθήνας. Ίδρυσε αθλητικούς αγώνες και έκανε αλλαγές στις θρησκευτικές γιορτές. Στις μέρες του γιορτάστηκαν για πρώτη φορά τα Παναθήναια. Επίσης, παρά τις πολλές βασιλικές του ασχολίες, έβρισκε καιρό να ξεσκάει λιγάκι κάνοντας ηρωικά κατορθώματα.
Ο Θησέας έγινε πολύ φίλος με τον Πειρίθοο, που ήταν βασιλιάς των Λαπιθών. Η γνωριμία τους έγινε σε κάποιο διαδικτυακό παιχνίδι, αρχαίο πρόγονο της σημερινής “φάρμας”. Ο Πειρίθοος πάνω στο παιχνίδι έκλεψε ένα κοπάδι βόδια του Θησέα. Κατά τη μάχη που έγινε μεταξύ τους, ο ένας εκτίμησε τον άλλο και έγιναν κολλητοί. Η αφοσίωση του Θησέα προς το φίλο του, φάνηκε στο γάμο του τελευταίου. Εκεί είχαν προσκληθεί οι Κένταυροι, οι οποίοι ήπιαν πολύ κρασί, μέθυσαν και παρενοχλούσαν σεξουαλικά τις γυναίκες. Τότε ο Θησέας και ο Πειρίθοος, ένωσαν τις δυνάμεις τους, κατάσφαξαν του Κένταυρους και τους έδιωξαν από τη χώρα.
Ο Θησέας και οι Αμαζόνες
Οι Αμαζόνες ήταν γυναικείος φιλοπόλεμος λαός. Η καταγωγή τους ήταν από το θεό Άρη και τη νύμφη Αρμονία, αν και υπάρχουν φήμες που αναφέρουν ως μητέρα των πρώτων Αμαζόνων τη θεά Αθηνά (που το έπαιζε κουλτουροπαρθένα, αλλά ένα βράδυ ο Άρης το έκανε το θαύμα του). Ζούσαν χωρίς άντρες και είχαν για αρχηγό μια βασίλισσα. Όμως χρειάζονταν (προφανώς) τους άντρες, οπότε έκαναν επιδρομές στις γύρω περιοχές, τους απήγαγαν, τους βίαζαν και όταν έμεναν έγκυες τους σκότωναν. Τα αρσενικά παιδιά που γεννούσαν είτε τα θανάτωναν είτε τα τραυμάτιζαν κάνοντάς τα κουτσά ή τυφλά για να τα έχουν υπηρέτες. Τα κορίτσια ενσωματώνονταν στην κοινωνία τους, αφού τα ακρωτηρίαζαν ή τους συνέθλιβαν το δεξί στήθος ώστε να μην τα εμποδίζει στη χρήση του τόξου. Αγαπημένα χόμπι των Αμαζόνων ήταν το κυνήγι και ο πόλεμος, ενώ η θεά που λάτρευαν ήταν (προφανώς) η Άρτεμις. Υπάρχουν απεικονίσεις που δείχνουν ότι οι Αμαζόνες ήταν οι πρώτες που εφεύραν τα παντελόνια.
Η βασίλισσα των Αμαζόνων Ιππολύτη φορούσε μια πολύ ωραία (και πανάκριβη) ζώνη που ήταν δώρο του θεού Άρη. Τη ζώνη αυτή την ήθελε η κόρη του Ευρυσθέα (για να πουλήσει μούρη στις φιλενάδες της), ο οποίος ανέθεσε στον Ηρακλή mission impossible να του την φέρει. Ο Ηρακλής πήρε μαζί του για βοηθό το Θησέα. Μετά από άγρια μάχη και σφαγή ο Ηρακλής έφερε σε πέρας την αποστολή του, παίρνοντας την περίφημη ζώνη από το πτώμα της Ιππολύτης. Του Θησέα του άρεσε η Αμαζόνα Αντιόπη και την απήγαγε (σιγά μην τη ρώταγε). Εδώ μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι ενώ οι Αμαζόνες ήταν αγοροκόριτσα, γίνονταν αντικείμενα πόθου πολλών διάσημων ανδρών, καθώς και ο Αχιλλέας αργότερα ερωτεύτηκε και αυτός μια Αμαζόνα.
Ο Θησέας έφερε την Αντιόπη στην Αθήνα, την παντρεύτηκε και απέκτησε μαζί της γιό, τον Ιππόλυτο. Όμως παρά το γάμο του, εξακολουθούσε να έχει ερωμένη τη Φαίδρα που ήταν αδερφή της Αριάδνης. Οι υπόλοιπες Αμαζόνες οργάνωσαν εκστρατεία εναντίον της Αθήνας, έγινε σκληρή μάχη, η Αντιόπη σκοτώθηκε μαχόμενη στο πλευρό του Θησέα και τελικά οι Αμαζόνες νικήθηκαν από τους Αθηναίους. Η συνθήκη ειρήνης υπογράφηκε σε ένα μέρος που ονομάστηκε Θησείο.
Το οικογενειακό δράμα του Θησέα
Μετά το θάνατο της Αντιόπης, ο Θησέας παντρεύτηκε (επιτέλους) τη Φαίδρα και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά: τον Ακάμα και το Δημοφώντα. Όμως, κάποια στιγμή η Φαίδρα ερωτεύτηκε παράφορα τον ξακουστό για την ομορφιά του, προγονό της Ιππόλυτο που ήταν γιος του Θησέα και της Αντιόπης. Ο Ιππόλυτος είχε ορκισθεί παντοτινή αγνότητα και παρθενία (καλή διαστροφή και αυτή) και είχε αφιερωθεί στη λατρεία (ποιας άλλης; ) της Αρτέμιδος. Λέγεται ότι τη Φαίδρα την ώθησε στον ένοχο έρωτα η Αφροδίτη, που ήθελε να πληγώσει την Άρτεμη, την οποία δεν τη πήγαινε καθόλου (κατά τη γνώμη μου, με το δίκιο της).
Η Φαίδρα τα έριξε στα ίσα στον Ιππόλυτο, αλλά αυτός την απέκρουσε. Έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε κλαίγοντας. Αυτός την έδιωξε βίαια, οπότε η κυρία οργίσθηκε και για να τον εκδικηθεί για την απόρριψη, έσκισε τα ρούχα της και τρέχοντας παρουσιάστηκε ημίγυμνη στο Θησέα κατηγορώντας τον Ιππόλυτο ότι αποπειράθηκε να την βιάσει. Ο Θησέας την πίστεψε, αμέσως έδιωξε το γιό του χωρίς να του επιτρέψει να απολογηθεί και ζήτησε από τον Ποσειδώνα το θάνατό του. Ο θεός έστειλε ένα φοβερό θαλάσσιο τέρας που βγήκε από τη θάλασσα, το οποίο έκανε να τρομάξουν και να αφηνιάσουν τα άλογα του άρματος του νεαρού, με αποτέλεσμα ο Ιππόλυτος να εκτιναχθεί από το άρμα, να μπλεχθεί στα χαλινάρια, να συρθεί στο έδαφος, να καταξεσκιστεί στις κοτρώνες και να πεθάνει. Όταν η Φαίδρα έμαθε το τραγικό τέλος του Ιππόλυτου, την κυνήγησαν άγρια οι Ερυνίες, ομολόγησε στο Θησέα όλη την αλήθεια και αυτοκτόνησε με απαγχονισμό.
Οι Θησέας και η μικρή Ελένη
Ο Θησέας και ο κολλητός του ο Πειρίθοος συνεργάζονταν στις γκομενοδουλειές. Κάποια στιγμή πήραν μια πολύ τολμηρή απόφαση: Να πηδήξουν τις κόρες του ίδιου του Δία, την (ωραία) Ελένη και την Περσεφόνη. Συμφώνησαν να ρίξουν κλήρο ποιος θα πάρει ποιαν και συμφώνησαν ότι καθένας θα βοηθήσει τον άλλον. Ο κλήρος έδωσε την Ελένη στο Θησέα και την Περσεφόνη στον Πειρίθοο.
Η Ελενίτσα τότε ήταν κάπου 10-12 χρονών (αλλά από τότε ήταν πανέμορφη) και ο Θησέας πάνω από 50, δηλαδή επρόκειτο για καθαρή περίπτωση παιδεραστίας. Οι δύο φίλοι έφτασαν στη Σπάρτη τη στιγμή που το Ελενάκι συμμετείχε στη γιορτή του δημοτικού σχολείου και χόρευε γύρω από το βωμό της Αρτέμιδος. Η απαγωγή ήταν μάλλον εύκολη υπόθεση. Το πρόβλημα ήταν ότι η Ελενίτσα ήταν από τη Σπάρτη (κοντά στη Μάνη δηλαδή) και τα αδέρφια της, ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης πήραν τα όπλα τους και άρχισαν να καταδιώκουν τους απαγωγείς.
Ο Θησέας με το Ελενάκι …τίμησαν για τα καλά τη θεά Αφροδίτη (κοινώς, έβγαλαν τα μάτια τους) και της έχτισαν και ναό. Για να μην βρουν το κορίτσι τα οργισμένα αδέρφια της, ο Θησέας πήγε την Ελενίτσα στη μητέρα του την Αίθρα για να την κρύψει. Η Αίθρα (σαν τυπική ελληνίδα μάνα) του είπε: “Τι μου το κουβάλησες εδώ αυτό το τσουλάκι; Και βάλε γρήγορα τη ζακέτα σου γιατί θα κρυώσεις”, αλλά τελικά δέχτηκε και την έκρυψε στις Αφίδνες. Οι Διόσκουροι όμως την ανακάλυψαν, έγινε κάποια μάχη και νίκησαν. Έτσι πήραν πίσω τη μικρή Ελένη στη Σπάρτη και μαζί και τη γριά Αίθρα σαν σκλάβα. Στο δρόμο έκαναν μια στάση στο Άργος, όπου η Ελενίτσα γέννησε την κόρη του Θησέα που την ονόμασαν Ιφιγένεια. Το κοριτσάκι το έδωσαν για να το αναθρέψει η μεγάλη αδελφή της Ελένης, η Κλυταιμνήστρα. Αυτή παρουσίασε την Ιφιγένεια στον νεαρό τότε εραστή της Αγαμέμνονα, σαν δικό τους παιδί.
Να σημειωθεί ότι η απαγωγή της ωραίας Ελένης από το Θησέα ήταν η πρώτη της και είχε σαν αποτέλεσμα έναν μικρό πόλεμο. Όμως, αργότερα έγινε και η δεύτερη απαγωγή της από τον Πάρη, που οδήγησε στον πιο μεγάλο πόλεμο της αρχαιότητας. Η φήμη της Ελένης έφτασε μέχρι την Αίγυπτο και τις Ινδίες. Για τα μάτια της, την καρδιά της (ή κάποιο άλλο μέλος της) χύθηκαν ποτάμια αίματος και δίκαια έχει χαρακτηριστεί σαν η πιο μοιραία γυναίκα της ιστορίας.
Ο Θησέας ταξιδεύει στον Άδη
Ο κλήρος έδωσε την Περσεφόνη στον Πειρίθοο και ο Θησέας πήγε μαζί του ώστε να τον βοηθήσει αν χρειαστεί. Έτσι οι δύο φίλοι κατέβηκαν στον Άδη με σκοπό να απαγάγουν την Περσεφόνη. Εδώ υπάρχει μια απορία: Είναι γνωστό ότι η Περσεφόνη ζούσε στον κάτω κόσμο το μισό χρόνο και τον άλλο μισό πάνω στη γη μαζί με τη μητέρα της τη Δήμητρα, οπότε η απαγωγή τότε θα ήταν πιο εύκολη υπόθεση. Τόσο μεγάλη …βιασύνη είχε ο Περίθοος; Μάλλον η απάντηση είναι ότι ο λόγος που οι δύο μεσήλικες Καζανόβες πήγαν στον Άδη, ήταν η αλαζονεία τους ή πιο απλά, ήθελαν να δείξουν τη μαγκιά τους πετυχαίνοντας κάτι ακατόρθωτο.
Ο Πλούτωνας τους περίμενε στην πόρτα, ντυμένος με το μαύρο κουστούμι του και χαμογελούσε δείχνοντας τα κατάλευκα μυτερά δόντια του. Τους οδήγησε στο σαλόνι και τους έδειξε δύο πολυθρόνες να καθίσουν. Οι φίλοι κάθισαν και ο Πλούτωνας γέλασε σατανικά. Ο Θησέας και ο Πειρίθοος έκαναν να σηκωθούν, αλλά τα σώματά τους είχαν κολλήσει. Και τότε από τις πολυθρόνες βγήκαν φίδια που τους έδεσαν χέρια, πόδια, λαιμό και τους ακινητοποίησαν εντελώς. Ακούστηκε από μακριά το σαρδόνιο γέλιο του Πλούτωνα που έφευγε.
Εντελώς τυχαία, την άλλη μέρα πέρασε από τον Άδη ο Ηρακλής και είδε τους δύο αιχμαλώτους. Αμέσως πήγε και με τις υπερδυνάμεις του ελευθέρωσε το Θησέα. Πήγε να ελευθερώσει και τον Πειρίθοο, αλλά η γη άρχισε να τρέμει. Έτσι πήρε το Θησέα και έφυγαν εγκαταλείποντας τον κακόμοιρο τον Πειρίθοο στη μοίρα του.
Το τέλος του Θησέα
Όσον καιρό ο Θησέας έλειπε για τα ερωτικά του, είχε εγκαταλείψει την Αθήνα στην τύχη της. Έτσι κατά τη διάρκεια της απουσίας του εκδηλώθηκε πραξικόπημα και την εξουσία ανέλαβε μια χούντα με επικεφαλής το Μνησθέα. Όταν ο Θησέας γύρισε, είδε ότι το κλίμα ήταν βαρύ και δεν τον έπαιρνε να μείνει. Έστειλε τα παιδιά του σε φίλους για ασφάλεια, καταράστηκε τους αχάριστους συμπολίτες του και εγκατέλειψε την πόλη.
Πήγε στη Σκύρο, όπου βασιλιάς ήταν παλιός του φίλος ο Λυκομήδης. (Αυτός αργότερα θα έκρυβε τον Αχιλλέα για να μην πάει φαντάρος). Ο Θησέας στη Σκύρο είχε κληρονομήσει κάποια κτήματα και σκεφτόταν να τα αξιοποιήσει, καθώς προέβλεπε ότι κάποια μέρα στο νησί θα έρθει τουρισμός και θα έπρεπε να δημιουργηθεί από τότε η κατάλληλη υποδομή. Ο Λυκομήδης όμως είχε ήδη καταπατήσει την περιουσία του Θησέα, οπότε σκεφτόταν πώς θα τον βγάλει από τη μέση. Έτσι μια μέρα τον πήγε σε ένα βουνό, τάχα ότι θα του δείξει από εκεί τα κτήματά του. Πήγαν στην άκρη του γκρεμού και καθώς ο Θησέας κοίταζε κάτω, ο Λυκομήδης του έδωσε μια σπρωξιά και τον πέταξε στο γκρεμό, οπότε ο Θησέας τσακίστηκε στα βράχια και σκοτώθηκε.
Πολλούς αιώνες αργότερα, ο Κίμων έφερε από τη Σκύρο κάποια οστά, είπε ότι είδε όραμα πως ήταν του Θησέα και τα έβαλε σε λαϊκό προσκύνημα. (Κάτι παρόμοιο βέβαια έκαναν αργότερα άλλοι με δήθεν λείψανα αγίων και τάχα ιερά αντικείμενα). Σήμερα από το Θησέα έχει μείνει μόνο μια συνοικία της Αθήνας με αρκετά αρχαία και πολλές καφετέριες, όπου μας πήγαιναν περίπατο με το σχολείο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Θησέας στην Κρήτη
Πριν την άφιξη του Θησέα, στην Αθήνα είχαν συμβεί τραγικά γεγονότα τα οποία ξεκίνησαν από το θάνατο του γιού του Μίνωα που ήταν βασιλιάς της Κρήτης. Δεν θα τα αναλύσουμε εδώ, καθώς μας ενδιαφέρουν μόνον οι περιπέτειες του Θησέα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Αθήνα υπέστη από την Κρήτη ταπεινωτική ήττα και έπρεπε να πληρώνει στους νικητές φόρο αίματος. Ο φόρος αυτός ήταν ότι η Αθήνα ήταν υποχρεωμένη κάθε 9 χρόνια να στέλνει στην Κρήτη 7 αγόρια και 7 κορίτσια τα οποία προσφέρονταν στο Μινώταυρο.
Ο Μινώταυρος ήταν ένα τέρας με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου. Ήταν γιός της γυναίκας του Μίνωα, της Πασιφάης και του (γνωστού) ταύρου που σκότωσε ο Θησέας, που είχε φέρει ο Ηρακλής από τη μεγαλόνησο και που ο Ποσειδώνας είχε βγάλει από τη θάλασσα και είχε χαρίσει στο Μίνωα (μύλος και κανένας δεν ξέρει γιατί). Για να εξηγηθούν μερικά πράγματα, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι εκείνη την εποχή τα ήθη και τα έθιμα στην Κρήτη ήταν πολύ διαφορετικά από αυτά της Αθήνας. Οι γυναίκες είχαν πολύ περισσότερα δικαιώματα από αλλού. Μάλιστα είναι γνωστή η κρητική μόδα της εποχής, όπου τα φορέματα των γυναικών είχαν τρύπες για να βγαίνουν τα βυζιά τους έξω. Το πιο συγκλονιστικό που σοκάριζε τους άλλους Έλληνες, ήταν ότι οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα να παρακολουθούν και να παίρνουν μέρος σε αθλητικούς αγώνες ! (Αν είναι δυνατόν δηλαδή).
Ο Μίνωας ντρεπόταν για το μπάσταρδο τέρας που του κουβάλησε η γυναίκα του (κάνοντάς τον κερατά με εραστή που είχε κέρατα) και διέταξε να το φυλακίσουν στο λαβύρινθο. Ο Λαβύρινθος ήταν κατασκεύασμα του Αθηναίου αρχιτέκτονα (αριστούχου του Ε.Μ.Π.) Δαίδαλου και ήταν δαιδαλώδης.Δηλαδή ήταν χωρίς παράθυρα, είχε δωμάτια, δωματιάκια, πολύπλοκους διαδρόμους και διαδρομάκια, σήραγγες, τυφλούς δρόμους, σκάλες, στοές, ράμπες, καθρέφτες και πηγάδια. Όλα έμοιαζαν μεταξύ τους, ήταν και σκοτεινά κι έτσι ήταν αδύνατον κάποιος να βρει τον προσανατολισμό του και να βγει έξω. Εκεί έβαζαν τα 14 Αθηναιάκια που έχαναν το δρόμο τους και με τα πολλά τα έβρισκε ο Μινώταυρος. Για το τι ακριβώς τα έκανε εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Σίγουρα στην αρχή έπαιζε μαζί τους κρυφτό και κυνηγητό μέχρι να τα πιάσει. Από εκεί και μετά (από σεξουλιάρηδες γονείς καταγόταν και ο Μινωταυρούλης) ακολουθούσαν άγριοι βιασμοί και φρικτά σαδιστικά όργια, μέχρι που στο τέλος τα παιδάκια κομματιάζονταν και κατέληγαν στο στομάχι του φοβερού τέρατος.
Λίγο μετά που ο Θησέας πήγε στην Αθήνα ήρθε ο καιρός για την πληρωμή της τρίτης δόσης του φόρου αίματος. Τα 14 παιδιά υποτίθεται ότι θα έβγαιναν με κλήρο, όμως οι κακές γλώσσες λένε ότι αν κάποιος είχε τα μέσα, τα παιδιά του δεν έμπαιναν στην κληρωτίδα. Τότε ο Θησέας ανακοίνωσε την ηρωική του απόφαση. Θα πήγαινε αυτός σαν ένας από τα 7 αγόρια και θα εξόντωνε το Μινώταυρο. Ο Αιγέας είχε αντιρρήσεις, αλλά μπροστά στην επιμονή του Θησέα υποχώρησε. Έτσι το πλοίο με το Θησέα και τα άλλα 13 παιδιά ξεκίνησε για την Κρήτη έχοντας υψώσει τα μαύρα πανιά του πένθους. Ο Αιγέας είχε ζήτησε αν η αποστολή πετύχει στο γυρισμό να σηκώσουν άσπρα πανιά για να τα δει από μακριά.
Κάποτε το πλοίο έφτασε στην Κρήτη. Την πρώτη βραδιά τους είχαν καλεσμένους σε κρητικό γλέντι με τσικουδιά και μπαλωθιές. Εκεί ο Θησέας γνώρισε την Αριάδνη, κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης.Ήταν πολύ όμορφη και ντυμένη με την τελευταία λέξη της κρητικής μόδας. Ο Θησέας την κοίταξε στα ...μάτια. “Τι είναι αυτά; Κουμπιά; Μπιτ-μπιτ!!”. Η Αριάδνη έκανε “χι, χι, χι” και ένοιωσε ερωτευμένη μαζί του. Όπως το περιμέναμε όλοι ο Θησέας πέρασε τη νύχτα στο δωμάτιό της και στην αγκαλιά της.
Το πρωί τους οδήγησαν στο λαβύρινθο και με απειλή τόξων τους υποχρέωσαν να μπουν μέσα, ενώ ένα τοπικό συγκρότημα τραγουδούσε μαντινάδες, όπως “Καλώς τ’ αγόρια τα καλά – καλώς και τα κορίτσια – που πάτε για να κάνετε – του τέρατος τα βίτσια”. Οι νέοι προχώρησαν μέσα στο λαβύρινθο. Ο Θησέας τους είπε να είναι όλοι μαζί για να μη χαθούνε και φώναξε “Μινώταυρε!!! Ουου!!”. Καμιά απάντηση. Ξαναφώναξε “Μινωταυρούλη!!! Κούκου!!!” και τότε ακούστηκε από το βάθος με αντίλαλο ένα άγριο μουγκρητό “Μμμμμμμμμμμ”. Ο Θησέας συνέχισε “Μινωταυρούλη!!! Εδώ είμαστε!!! Έλα!!!”, “Ρούλη!!! Πού είσαι”, “Μινωταυρούλη!!! Ρούλη!!!” και το μουγκρητό ακουγόταν όλο και πιο κοντά, μέχρι που κάποια στιγμή ο Μινώταυρος εμφανίστηκε μπροστά τους. Στο φως μιας δάδας που κρατούσαν φαινόταν τρομερός με τα μάτια κατακόκκινα και μούγκριζε δυνατά. Ο Θησέας του είπε “Σκάσε πια, σ’ ακούσαμε”, έβγαλε το φωτόσπαθο των jedi, προχώρησε προς το μέρος του τέρατος. Με την κόκκινη μπέρτα του έκανε το τέρας να χάνει τον έλεγχό του. Ακολούθησε μια άγρια μάχη. Όμως κάποια στιγμή ο Θησέας με το φωτόσπαθο έκοψε το ταύρινο κεφάλι του Μινώταυρου και το πέταξε μακριά. Ναι, έτσι απλά.
Τα παιδιά χειροκρότησαν και ζητωκραύγασαν. Όμως υπήρχε ακόμα ένα πρόβλημα: Πώς θα εύρισκαν την έξοδο για να βγουν από το λαβύρινθο; Ο Θησέας είχε τη λύση που του την είχε υποδείξει η Αριάδνη με αντάλλαγμα την υπόσχεση να την πάρει μαζί του και να την παντρευτεί. Του είχε δώσει ένα κουβάρι μαλλί πλεξίματος. Αυτός έδεσε τη μια άκρη του μαλλιού σε ένα καρφί στην είσοδο και καθώς προχωρούσε ξετύλιγε το κουβάρι. Έτσι τώρα θα μάζευε το μαλλί και θα έφτανε στην έξοδο. Προσοχή!! Αυτό το κουβάρι (που ονομάστηκε μίτος της Αριάδνης) ήταν το πρώτο GPS στην ιστορία (το δεύτερο ήταν του Κοντορεβιθούλη με τα βοτσαλάκια). Βγήκαν γρήγορα έξω, πετσοκόβοντας μερικούς φρουρούς που ήταν εκεί. Απέναντι στην καφετέρια τους περίμενε η Αριάδνη με ένα κόκκινο σακ-βουαγιάζ Samsonite στο χέρι και είχε μαζί της και τη μικρή της αδερφή, τη Φαίδρα. Έτρεξαν όλοι μαζί στο λιμάνι όπου ήταν αραγμένο το πλοίο τους. Ο Θησέας με το φωτόσπαθο έσπασε τις καρίνες των πλοίων της ΑΝΕΚ που ήταν εκεί ώστε να μην μπορέσουν να τους καταδιώξουν, ανέβηκαν στο καράβι τους και σήκωσαν άγκυρα.
Έτσι ο Μινώταυρος φονεύτηκε και δεν μπορούσε να συνεχιστεί η συμφωνία αφού αναφερόταν ρητά ότι τα παιδιά προορίζονταν για αυτόν, άρα ο φόρος του αίματος σταμάτησε. Βέβαια, αρκετούς αιώνες αργότερα ο φόρος αίματος στην Κρήτη ξανάρχισε και μάλιστα πολύ πιο βαρύς και όχι μόνον από τους Αθηναίους. Ο νέος Μινώταυρος θα λεγόταν “εθνική οδός” καθώς, σύμφωνα με διεθνή στατιστικά, η Κρήτη θα ανακηρυσσόταν σαν η περιοχή της Ευρώπης με τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα.
Ο Θησέας και οι σύντροφοί του ταξίδευαν για την Αθήνα. Ο Θησέας όμως κατάλαβε ότι είχε αρχίσει να βαριέται την Αριάδνη και να λιγουρεύεται τη μικρή αδερφή της, τη Φαίδρα, οπότε έψαχνε να βρει τρόπο να την ξεφορτωθεί. Κάποια στιγμή έπιασε άσκημη τρικυμία και το πλοίο έπαθε μερικές μικροζημιές, έτσι άραξαν για λίγο στη Νάξο να τις επισκευάσουν. Η Αριάδνη που την είχε πιάσει λίγο η θάλασσα (τους είχαν τελειώσει οι δραμαμίνες), ξάπλωσε λίγο στην παραλία και αποκοιμήθηκε. Ο Θησέας βρήκε την ευκαιρία που περίμενε. Διέταξε και το καράβι ξεκίνησε, παρατώντας εκεί το καημένο το κορίτσι που τόσο τον βοήθησε. Τη μικρή της αδερφή όμως τη Φαίδρα, δεν την ξέχασε και αυτή έκανε την πάπια. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο Θησέας παράτησε την Αριάδνη επειδή τα έφτιαξε με τη μικρή Φαίδρα και μαζί οργάνωσαν την εγκατάλειψη. Ο καιρός τώρα ήταν καλός και η Αθήνα δεν ήταν μακριά. Η Αριάδνη ξύπνησε, είδε ότι ήταν μόνη, κατάλαβε τι έγινε και έμπηξε τα κλάματα. Την άκουσε ο θεός Διόνυσος, την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε. Σύμφωνα με την παράδοση η κοπέλα ίδρυσε εκεί το “Ηotel Αriadne” που υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας.
Στο μεταξύ ο Αιγέας καθόταν στα αναμμένα κάρβουνα από την αγωνία του. Κάθε μέρα πήγαινε στο Σούνιο, ανέβαινε σε ένα βράχο και αγνάντευε το πέλαγος να δει το πλοίο να έρχεται καθώς και να πάρει το μήνυμα της επιτυχίας ή όχι της αποστολής από το χρώμα των πανιών. Κάποια στιγμή είδε ένα σημαδάκι στον ορίζοντα. Ήταν πλοίο που πλησίαζε. Όταν ήρθε πιο κοντά το αναγνώρισε. Όμως το πλοίο είχε υψωμένα τα μαύρα πανιά με τα οποία έφυγε, άρα το μήνυμα ήταν ότι ο Θησέας ήταν νεκρός. Ο γέρος πια Αιγέας, ένοιωσε τα πόδια του να μην τον κρατούν, αισθάνθηκε τα συμπτώματα του εμφράγματος (σαν τόσους στις παλιές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες). Έβγαλε από την τσέπη του τα χάπια του, όμως τα χέρια του έτρεμαν και του έπεσαν. Έχασε τις αισθήσεις του, έπεσε από το βράχο στο πέλαγος και χάθηκε για πάντα.
Τώρα το γιατί Θησέας δεν είχε αλλάξει τα πανιά στο πλοίο υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία λέει ότι πάνω στη χαρά του το ξέχασε. Η άλλη όμως, που την προωθούν οι κακές γλώσσες, λέει ότι επίτηδες ο Θησέας δεν άλλαξε τα πανιά, ακριβώς για να προκαλέσει το θάνατο του Αιγέα και να πάρει αυτός το θρόνο. Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο Θησέας αποβιβάστηκε στο λιμάνι και μετά πήγε στην Αθήνα θριαμβευτής και βασιλιάς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Υπέροχος ο μύθος που παρέθεσες και όχι από τους πολύ γνωστούς. Μπράβο.καλά αυτό το τόπικ είναι γαμάτο, δεν το είχα ξαναδεί! Πόσο τέλεια που είναι η μυθολογία! Λοιπόν, εγώ θα σας παραθέσω έναν πολύ γλυκό (και κάπως χοτ συγκριτικά με άλλους) μυθο σχετικά με τον Έρωτα, τον γιο της Αφροδίτης και το ειδύλλιο του με την Ψυχή..............
Ναι, το τόπικ είναι πράγματι πολύ ωραίο.
Η μυθολογία μας είναι καταπληκτική. Το κακό είναι ότι ασχολούμαστε με αυτήν κυρίως στο δημοτικό. Έτσι, λογικό είναι, μαθαίνουμε μόνο ορισμένους μύθους και βασικά τα ηρωικά κατορθώματα. Όμως, η ελληνική μυθολογία σε κάθε ιστορία της, είναι γεμάτη από το ερωτικό στοιχείο. Νομίζω ότι σωστά εδώ, σαν μεγάλα παιδιά πλέον, εστιάζουμε περισσότερο σ' αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Γέννηση και παιδικά χρόνια του Θησέα
Ο Αιγέας ήταν βασιλιάς της Αθήνας και είχε το συνηθισμένο πρόβλημα: Δεν είχε παιδιά, δηλαδή δεν είχε γιους, (τις κόρες που είχε από τις δύο γυναίκες του, τότε δεν τις θεωρούσαν παιδιά). Έτσι κατέφυγε στο μαντείο των Δελφών από όπου πήρε με e-mail το χρησμό “Μη λύσεις το πόδι από τον ασκό που προεξέχει, πριν επιστρέψεις στην Αθήνα”. Ο Αιγέας (μάλλον ήταν λιγάκι στόκος) δεν μπορούσε να καταλάβει το νόημα του χρησμού. Έτσι, αποφάσισε να επισκεφτεί το φίλο του τον Πιτθέα που ήταν σοφός. Ο Πιτθέας ήταν βασιλιάς στην Τροιζήνα και είχε μια πανέμορφη κόρη, την Αίθρα.
Το απόγευμα που θα ερχόταν στην Τροιζήνα ο Αιγέας, συνέβησαν κάποια γεγονότα που μόνον σαν πλεκτάνη των θεών μπορούν να ερμηνευτούν. Η Αίθρα πήρε SMS από τη θεά Αθηνά να πάει να ανάψει ένα κεράκι στο ξωκλήσι που βρισκόταν στο νησάκι Σφαιρία το οποίο ήταν τόσο κοντά στην Τροιζήνα που μπορούσε κάποιος να πάει και με τα πόδια. Έτσι η κοπέλα περπατούσε στο νερό, οπότε κάποια στιγμή ένοιωσε να την ακουμπάει κάτι στο πόδι και τρόμαξε. Κοιτάζει και βλέπει να βγαίνει από το νερό ένας ψαροντουφεκάς με μια μεγάλη χρυσή τρίαινα “Ω, sorry αν σε τρόμαξα”. Η Αίθρα τον κοίταξε προσεκτικά. Ήταν ψηλός, ωραίος, ηλιοκαμένος με πολλούς κοιλιακούς, (“μανάρι” σκέφτηκε, “σαν άγαλμα αρχαίου θεού είναι”), του χαμογέλασε “ε, δεν πειράζει”, “με λένε Πόση”, “εμένα Αίθρα”, “είσαι πολύ όμορφο κορίτσι, το ξέρεις;”, “εσύ έχεις πολύ ωραίο και μεγάλο ψαροντούφεκο”, “πιάσε το με το χεράκι σου να δεις και πως δουλεύει”, “Ωωωω!!!”, “Για να σε αποζημιώσω που σε τρόμαξα, θα σου δώσω ένα δωράκι”. Έβγαλε ένα μικρό κολιεδάκι από όστρακα και μαργαριτάρια και της το φόρεσε στο λαιμό “το έφτιαξα μόνος μου, σαν να το ήξερα ότι θα σε συναντούσα”. Αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν και πήγαν πίσω από ένα βράχο για τα περαιτέρω...
Στο μεταξύ ο Αιγέας έφτασε στο παλάτι του Πιτθέα που τον καλοδέχτηκε. Καθώς έπιναν καφέ στη βεράντα, ο Αιγέας του είπε για το χρησμό “Μη λύσεις το πόδι από τον ασκό που προεξέχει, πριν επιστρέψεις στην Αθήνα” που δεν τον καταλάβαινε. Ο Πιτθέας που ήταν αλεπού κατάλαβε αμέσως, αλλά (ξέροντας ότι ο φίλος του ήταν λιγάκι στόκος) του είπε “Α, είναι απλό, δεν πρέπει να πιείς από το δικό σου κρασί πριν γυρίσεις στην Αθήνα, αλλά από το δικό μου μπορείς να πιεις όσο θέλεις” και γέλασαν μαζί χτυπώντας ο ένας τον άλλο στην πλάτη. Ο Πιτθέας είχε καταλάβει ότι το νόημα του χρησμού ήταν ότι o Αιγέας δεν έπρεπε να έχει σεξουαλική επαφή πριν επιστρέψει στο σπίτι του γιατί αν έκανε παιδί αλλού, αυτό θα έπαιρνε το θρόνο της Αθήνας. Έτσι σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να τον κάνει ακούσια γαμπρό του, ώστε ο εγγονός του να γίνει αυτός βασιλιάς της Αθήνας. Του είπε λοιπόν “Παλιόφιλε, πάμε τώρα για ένα συμπόσιο”. Οι υπηρέτες είχαν εντολή να γεμίζουν συνέχεια το ποτήρι του Αιγέα με κρασί και γρήγορα αυτός μέθυσε.
Ο Πιτθέας έτρεξε αμέσως να βρει την κόρη του Αίθρα. Δεν ήταν στο δωμάτιό της και το κινητό της ήταν κλειστό. Εκείνη την ώρα γύρισε η Αίθρα που την είχε καταβρεί με τον ψαροντουφεκά, τρέχοντας και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, αλλά μόλις είδε τον πατέρα της τρόμαξε και άρχισε τις δικαιολογίες “Να είχα πάει μια βόλτα να ανάψω ένα κεράκι στο ξωκλήσι, αλλά στο δρόμο συνάντησα τη Βάσω και μου ζήτησε...”. Ο Πιτθέας την έκοψε “Καλά, καλά, άστα αυτά, έχουμε σοβαρή δουλειά τώρα”. Την πήγε στην τραπεζαρία και της έδειξε το μεθυσμένο άντρα που είχε αποκοιμηθεί με το κεφάλι πάνω στο τραπέζι. “Ξέρεις ποιος είναι αυτός;”, “Ο Τζίμης Πανούσης;”, “Όχι βρε ζώον, είναι ο Αιγέας, ο βασιλιάς της Αθήνας”. Της είπε για το χρησμό και της εξήγησε το σχέδιο “Θα κοιμηθείς μαζί του και το παιδί σου θα γίνει αυτό βασιλιάς της Αθήνας”. Η μικρή το σκέφτηκε. Από τη μια λυνόταν ένα άμεσο πρόβλημα. Με τον ψαροντουφεκά δεν είχαν πάρει απολύτως καμία προφύλαξη κι έτσι αν ήταν έγκυος το παιδί θα γεννιόταν με τις ευλογίες του πατέρα της, ενώ διαφορετικά θα την έσφαζε. Επίσης, της καλάρεσε η ιδέα να γίνει κάποτε βασιλομήτωρ. Έκανε όμως λίγο τη δύσκολη “Μα είναι γέρος, χοντρός και φαλακρός”. Ο Πιτθέας της είπε να τα αφήσει αυτά και να κάνει ότι της λέει. Για να την πείσει μάλιστα της είπε ότι ο Αιγέας με τις γνωριμίες του στην Αθήνα θα μπορούσε να την προωθήσει και για μοντέλο, οπότε η Αίθρα τελικά είπε ότι δέχεται.
Το πρωί ο Αιγέας μόλις ξύπνησε ανακάλυψε πρώτον ότι είχε φοβερό πονοκέφαλο και δεύτερον ότι δίπλα του στο κρεβάτι κοιμόταν γυμνό ένα πολύ όμορφο κορίτσι. Την άγγιξε, αυτή ξύπνησε και του χαμογέλασε. Τα έχασε ο βασιλιάς “Who are you baby?” , “ Είμαι η Αίθρα. Ξέχασες τι κάναμε μαζί όλη τη νύχτα;” , “Για να λέμε την αλήθεια, είχα πιεί πολύ χθες και δεν καλοθυμάμαι, θα ήθελες λίγο να μου θυμίσεις;”. Και θυμήθηκαν και οι δυο με το παραπάνω.
Ο Αιγέας έμεινε με την Αίθρα μερικές μέρες, πέρασε και έφαγε πολύ καλά. Ο Πιτθέας, για να μην υποψιαστεί ο Αιγέας (αν και στόκος) την παγίδα, είχε εξαφανιστεί, τάχα σε επαγγελματικό ταξίδι, για να φαίνεται αμέτοχος σε όλα. Κάποια μέρα η κοπέλα αποκάλυψε στον Αιγέα ότι είναι έγκυος (το predictor ήταν θετικό). Βέβαια, η Αίθρα δεν μπορούσε να ξέρει ποιος πραγματικά ήταν ο πατέρας του παιδιού, καθώς την ίδια μέρα είχε σεξουαλική επαφή και με τον Ποσειδώνα, αλλά δεν είπε ποτέ και σε κανέναν τίποτα για τον ψαροντουφεκά. Όμως, εμείς ξέρουμε ότι το σπέρμα των θεών ποτέ δεν ήταν άκαρπο, οπότε το παιδί που κυοφορούσε ήταν του θεού της θάλασσας, αλλά ο Αιγέας (ο στόκος) ας νόμιζε ότι ήταν δικό του.
Ήρθε η μέρα που ο Αιγέας έπρεπε να φύγει. Πήγε με την Αίθρα στην πίσω αυλή του παλατιού. Δεν ξέρουμε αν ήταν αλήθεια ή όχι, αλλά της είπε ότι θα ήθελε πολύ να την πάρει μαζί του στην Αθήνα, αλλά επειδή είχε πολλούς εχθρούς θα κινδύνευε η ζωή του παιδιού. Έσκαψε ένα λάκκο και έβαλε μέσα τα Timberland και το φωτόσπαθο – lazer των jedi. Τα σκέπασε με έναν τεράστιο βαρύ βράχο. Είπε στην Αίθρα ότι αν το παιδί είναι αγόρι, μεγαλώσει και γίνει τόσο δυνατό ώστε να σηκώσει το βράχο και να πάρει τα κρυμμένα, να του αποκαλύψει ποιος είναι ο πατέρας του (εδώ το κορίτσι χαμογέλασε αδιόρατα) και να του πει να πάει στην Αθήνα και να τον βρει.
Η Αίθρα γέννησε αγόρι που το ονόμασαν Θησέα. Ο Πιτθέας φρόντισε για την ανατροφή του εγγονού του σαν πριγκιπόπουλο, τον έστειλε σε καλό σχολείο, ξένες γλώσσες και γυμναστήριο. Όταν ο Θησέας ήταν επτά χρονών πέρασε από την Τροιζήνα ο Ηρακλής και ο Πιτθέας τον κάλεσε σε συμπόσιο. Ο Hercules, επειδή είχε ζέστη, έβγαλε τη λεοντή που φορούσε και (ο αγενέστατος) την πάταξε κάτω. Τα παιδιά του παλατιού νόμισαν ότι ήταν αληθινό λιοντάρι και τράπηκαν σε φυγή. Μόνο ο Θησέας, πήρε ένα τσεκούρι και επιτέθηκε στο …λιοντάρι.
Ο Θησέας μεγάλωσε και όταν έσβησε τα 16 κεράκια, η μητέρα του τον πήγε στο βράχο που ο νεαρός σήκωσε με ευκολία και πήρε τα δώρα του (τα Timberland και το φωτόσπαθο). Τότε η Αίθρα του αποκάλυψε ότι ο πατέρας του ήταν (και καλά) ο βασιλιάς της Αθήνας Αιγέας και τον περίμενε για να τον ανακηρύξει διάδοχό του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Σου υπόσχομαι ότι όταν γράψεις εσύ μια ιστορία, θα σεβαστώ απόλυτα τις εκδοχές που θα έχεις επιλέξει, καθώς θα είναι η δική σου ιστορία και όχι η δική μου.....Ναι υπάρχουν εκδοχές πολλές για κάθε μύθο ωστόσο εγώ επιμένω να σου αναφέρω τις πιο συντηρητικές ....... Στις περισσότερες εκδοχές έχω διαβάσει ότι ......... προτιμώ την δική μου εκδοχή...... Απ'όσες πηγές έχω διαβάσει...... Τον αναφέρει η δική μου και ισχύει ....
Μόνο που το αποτέλεσμα θα ήταν κουτσό, στραβό και άσκημο.(Ήρα) ... πάνω στο θυμό μία τόσο ισχυρή θεά για εκδίκηση θα μπορούσε να κάνει τα πάντα
Δεν το κατάλαβα όμως. Μάλλον έχω αθώο μυαλό, σε αντίθεση με το πονηρό δικό σου.Εγώ για το τρία το είπα με την πονηρή έννοια έπρεπε να το καταλάβεις
Χμμμ... Φαντάζομαι ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός σου, όμως διαβάζοντας τα όσα έγραψες, νομίζω ότι την μεν γυναικεία ομοφυλοφιλία τη δέχεσαι και την δικαιολογείς, ενώ την αντρική την καταδικάζεις, ονομάζοντάς την μάλιστα "ανωμαλία". Στο κάτω-κάτω, ο Δίας και ο Απόλλων ήταν (βασικά) straight, αλλά πού και πού ήθελαν και κανένα αγοράκι, ενώ η Άρτεμις ήταν αποκλειστικά λεσβία με άσβεστο μίσος για κάθε τι το αρσενικό. Αυτή δεν ήταν ανώμαλη;(Άρτεμις) ...οι προτιμήσεις της στον έρωτα δεν μας ενδιαφέρουν γιατί και οι άνδρες θεοί ήταν χειρότεροι .... Και επίσης με όσα τράβηξε η μητέρα της Άρτεμις προφανές ήταν να μισήσει αυτόν που την έφερε σ'εκείνη την θέση.Μιλώντας για το φύλο του Δία και όχι για τον Δία συγκεκριμένα.....
(Δίας με Γανυμήδη) ,,,,δεν ήθελα να συμπληρώσω ότι αυτή την ανωμαλία την κληρονόμησαν και οι γιοί του..(βλ.Απόλλωνας-που είχε και αυτός περιπέτειες με άνδρες)
Xe - xe - xe !!!Xaxaxaxaxaxaxa . Ayτό είναι το μόνο που δεν είναι μυθος. Η ιστορία είναι εντελως αληθινη και σιγουρα το ξέρεις και έγινε τη δεκαετία 1980-1990 αλλά ανάμεσα σε άλλους θεούς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Μικρή συμπλήρωση: Η Αλκυόνη και ο Κύηκας είχαν καβαλήσει το καλάμι και έλεγαν ότι είναι ανώτεροι από την Ήρα και το Δία. Ο Δίας θύμωσε για την ύβρη και για το λόγο αυτό τους τιμώρησε. Τώρα, το ότι μετά τους λυπήθηκε κλπ, μου θυμίζει την παροιμία "Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι".Αλκυόνη Η Αλκυόνη στην ελληνική μυθολογία ήταν σύζυγος του Κύηκα και κόρη του Αιόλου. Με τον Κύηκα ζούσε πολύ ευτυχισμένη και η αγάπη τους ήταν πρότυπο για όλους. Μια μέρα, ο Κύηκας βγήκε στο πέλαγος για ψάρεμα. Μάταια τον παρακαλούσε η Αλκυόνη να μην πάει γιατί είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Εκείνος πήγε και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι και βύθισαν το πλοίο του. Η Αλκυόνη που παρακολουθούσε από μακριά τη σκηνή μόλις είδε το πλοίο του να χάνεται μέσα στην απελπισία της έπεσε από ενα βράχο και σκοτώθηκε.
Επειδή η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες. Μάλιστα επειδή οι αλκυόνες γεννούν τα αυγά τους τον Ιανουάριο σε φωλιές μέσα στους βράχους, ο Δίας επέτρεψε στον ήλιο να λάμπει δυνατά και να ζεσταίνει τις αλκυόνες μέχρι να επωαστούν τα αυγά τους .Οι ζεστές αυτές μέρες του Γενάρη ονομάστηκαν γι’ αυτό το λόγο αλκυονίδες μέρες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
1) Σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για την κριτική, τις παρατηρήσεις, τις συμπληρώσεις και τις διορθώσεις.Λοιπόν να συμπληρώσω σαν κακό παιδί και εγώ κάποια πράγματα που γνωρίζω αν και ο τρόπος που τα γράφεις έχει χιούμορ και είναι καλός.
2) Προφανώς και λείπουν πράγματα, καθώς διαφορετικά τα κείμενα θα ήταν τεράστια, άρα και δυσανάγνωστα.
3) Σε όλες σχεδόν τις ιστορίες της μυθολογίας υπάρχουν περισσότερες από μία εκδοχές. Τα κείμενά μου δεν φιλοδοξούν να αποτελέσουν επιστημονική διατριβή στην οποία να αναφέρονται όλες οι εκδοχές. Τα σκέφτηκα σαν ένα ελαφρύ ανάγνωσμα. Έτσι, σε όποιο σημείο υπήρχαν διάφορές εκδοχές, διάλεξα αυτήν που μου άρεσε, δηλαδή την πιο πικάντικη, φροντίζοντας όμως να δένει η ιστορία.
4) Για τα παιδιά του Δία και της Ήρας:
- Για την Ειλείθυια έχεις δίκιο. Mea culpa.Ωωωω αγαπητέ ενώ κάνατε σωστή περιγραφή για την μεταξύ τους σχέση κάνατε λάθος στα παιδιά.Σε όσες αναφορές έχω διαβάσει παιδιά των 2 μεγάλων αυτών θεών ήταν φυσικά ο Άρης ο θεός του πολέμου,την Ήβη θεά της νεανικής ομορφιάς αλλά και την Ειλείθυια,την θεά του τοκετού.Ο Ήφαιστος απ'όσο γνωρίζω γεννήθηκε από την θυμωμένη Ήρα για να εκδικηθεί τον Δία.Χωρίς την φιλική συμμετοχή του. Άρα ο Ήφαιστος παιδί του Δία δεν είναι.Ωστόσο μιας και είναι αδέρφια λόγω μάνας με τα υπόλοιπα στις πανελλήνιες θα μπορούσαν πλέον να καταταχθούν στην κατηγορία των πολυτέκνων.
- Για τον Ήφαιστο υπάρχει και η εκδοχή που αναφέρεις. Δεν την προτίμησα όμως γιατί είναι μεταγενέστερη και κάπως φαλλοκρατική. Ο Ήφαιστος ήταν στραβοπόδης και άσκημος. Η εκδοχή σου υπονοεί ότι χωρίς άντρα μόνο κάτι τόσο χάλια μπορεί να γεννηθεί και δεν δέχεται ότι ο Δίας θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος, καθώς όλα τα άλλα του παιδιά άγγιζαν την τελειότητα.
- Τελικά ήταν πολύτεκνη η οικογένεια και τα παιδιά μπήκαν στις σχολές με πιο λίγα μόρια. Ο Άρης πέτυχε στην Ευελπίδων, ο Ήφαιστος στους μηχανολόγους του ΕΜΠ, η Ειλείθυια στο ΤΕΙ μαιευτικής και η Ήβη στο ΤΕΙ τροφίμων και ποτών.
5) Για την Άρτεμι.
Αυτό δεν αποτελεί καλή δικαιολογία για το ότι ήταν τόσο κακιά, λεσβία και είχε τέτοιο μίσος για τους άντρες, αλλά ακόμα και για τα αρσενικά ζώα.Επίσης πρώτη γεννήθηκε η Άρτεμις η οποία βοήθησε την μητέρα της έπειτα από πολλή προσπάθεια να γεννήσει με πολύ πόνο και τον μικρότερο αδερφό της Απόλλωνα.Εννέα μερόνυχτα προσπαθούσαν να βγάλουν τον Απόλλωνα,κόρη και μητέρα. Λόγω της οδυνηρής αυτής εμπειρίας η θεά Άρτεμις αποφάσισε κιόλας να μείνει παρθένα,παρόλα αυτά όσες έγκυες έτυχε να "συναντήσει" τις βοήθησε στον τοκετό.
6) Για τη Θέτιδα και το Δία:
Ίσως δεν θυμάσαι γιατί ήσουνα πολύ μικρή τότε. Εγώ που είμαι μεγαλύτερος το θυμάμαι. Πάντως η εκδοχή ότι ο Αχιλλέας είχε πατέρα του τον ίδιο το Δία, αναφέρεται και στο βιβλίο "Ελληνική Μυθολογία" του Jean Richepin το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς για πολλούς μελετητές. Επίσης, η μυθολογική λογική οδηγεί στο ότι δεν θα ήταν δυνατόν ένας τέτοιος σούπερ-ήρωας σαν τον Αχιλλέα να έχει πατέρα έναν κοινό θνητό.Γιατί θα φανώ κακιά αν ανοίξω το στόμα μου; Εγώ δεν θυμάμαι να έκαναν τίποτα αυτοί οι 2, Δίας και Θέτιδα.Ούτε με τον Ποσειδώνα έκανε η θεά. Αλλά τέλος πάντων..
7) Για τα παιδιά του Δία με την Ευρώπη:
- Σε όλες τις απεικονίσεις η μικρή Ευρώπη βρίσκεται στη στεριά και μαζεύει λουλουδάκια το χρυσό μου. Αν ήταν σε παραθαλάσσιο αγρό μας χαλάει;1ον)Σε θάλασσα την βρήκε να παίζει με τις ακόλουθες της όι σε αγρό. 2ον)Απέκτησαν μαζί 3 παιδιά.Εεε αυτό το 3 τι ιερός αριθμός. Τον Μίνωα,τον Σαρπηδόνα και τον (όχι την) Ραδάμανθυ.
- Ναι, το 3 (τρία) είναι ιερός αριθμός. (Ο θεός των χριστιανών είναι τριαδικός. Τρία τα πουλάκια που κάθονταν. Τρία τα κακά της μοίρας μας. Τρία μέλη έχει και η γνωστή μας τρόικα).
- Τον Σαρπηδόνα δεν τον αναφέρουν πολλές εκδοχές. Για τον Ροδάμανθυ έχεις δίκιο. Τυπογραφικό λάθος.
8 ) Για το Δία και την Αφροδίτη:
Έχεις δίκιο. Αλήθεια πώς θα ήταν ένα παιδί του Δία με την Αφροδίτη; Θα γ________ και θα έδερνε τους πάντες.Και εγώ απορώ πως δεν έσμιξαν αυτοί οι 2.Αλλά καλά που δεν το έκαναν γιατί θα είχαμε γεμίσει παιδιά,αφού και οι 2 και ο Δίας και η Αφροδίτη ήταν ειδικοί στον έρωτα και στο να σπέρνουν παιδιά και έρωτα αντίστοιχα.Οπότε καλύτερα που δεν ταίριαξαν γιατί θα ήταν τούρμπο συνδυασμός και ο κόσμος δεν θα το άντεχε αυτό το ηφαίστειο έρωτα.
9) Σχολίασες όλες τις ιστορίες μου εκτός από μία: του Γανυμήδη. Αυτό είναι ...τυχαίο ή είχες κάποιο λόγο;
10) Και πάλι σε ευχαριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Το ότι ο “πατήρ θεών και ανθρώπων” ήταν και ο σούπερ Καζανόβας το ξέρουμε όλοι. Εδώ θα προσπαθήσω (κάτι που έχουν κάνει και άλλοι) να γράψω μερικά στοιχεία για τις πιο χτυπητές ερωτικές του περιπέτειες. Για την εφηβεία του Δία, τα πρώτα του φλερτ, αν έπαιζε αμφορέα (αρχαίο παιχνίδι που αργότερα ονομάστηκε μπουκάλα) και τη μύησή του στο σεξ δεν έχουμε πολλά στοιχεία. Ξέρουμε όμως ότι από μωρό είχε κοντά του την κατσίκα Αμάλθεια και θα μπορούσαμε να συνδυάσουμε το γεγονός με διάφορες ιστορίες – ανέκδοτα που ακούγονται για αγόρια της υπαίθρου και κατσίκες, αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Εδώ θα ασχοληθούμε με τις σχέσεις του Δία με γυναίκες, (αλλά και όχι μόνο). Ήταν θεός, αλλά δεν τον ενδιέφερε να εφεύρει την αντισύλληψη. Αντίθετα, όταν είχε σεξουαλική επαφή πετύχαινε πάντα τις γόνιμες ημέρες και έσπερνε παντού κουτσούβελα (κυρίως μάλιστα αγόρια). Ας ξεκινήσουμε.
Μήτιδα
Η Μήτιδα παρακαλώ ήταν η πρώτη σύζυγος του Δία. Ήταν γυναίκα πολύ σοφή. Φυσικά ο θεούλης την άφησε έγκυο. Όμως διάβασε στο “Άστρα και Όραμα” ότι μετά το παιδί που εγκυμονούσε, θα γεννούσε και ένα άλλο που θα του έπαιρνε την πρωθυπουργία. Είχε αρχίσει και να βαριέται και τη Μήτιδα (από τότε κανένας δεν ήθελε τις σοφές γυναίκες), έτσι βρήκε τη λύση: Κατάπιε τη Μήτιδα έγκυο! Αυτό ήταν ένα καλό αυτόματο διαζύγιο και ο κύριος γλύτωσε και τα έξοδα σε δικηγόρους, ενώ η κακομοίρα η Μήτιδα αντί να πάρει διατροφή, έγινε του Δία τροφή. Ο πονηρός όμως είχε και άλλο κέρδος: καταπίνοντας τη Μήτιδα έγινε πάνσοφος. (Διερωτώμαι, άραγε τι γεύση να έχει ο Hawking?). Όμως, το μωρό μέσα στο Δία μεγάλωσε και έφτασε η ώρα του τοκετού. Ο Ήφαιστος άνοιξε με τσεκούρι το κεφάλι του Δία και βγήκε η Αθηνά ενήλικη, ντυμένη, με περικεφαλαία και κρατώντας ακόντιο και ασπίδα. Νομίζω ότι η Αθηνά είναι το μοναδικό κεφαλόπαιδο που ξέρουμε, ενώ παιδιά από ...αλλού ξέρουμε πολλά.
Ήρα
Η νόμιμη σύζυγος του Δία και βασίλισσά του. Γενικώς παρουσιάζεται σαν κακιά στρίγγλα (η ηθοποιός που θα μπορούσε να την υποδυθεί είναι η Τασσώ Καββαδία). Κι όμως στα νιάτα της ήταν ένα γλυκό τρυφερούδι κοριτσάκι και ο Δίας με το που την είδε (για να το πω ευγενικά) άναψε. Πήγε λοιπόν στο σπίτι της στην Εύβοια μια κρύα βροχερή χειμωνιάτικη νύχτα και μεταμορφώθηκε σε κούκο. Η Ήρα τον είδε μούσκεμα και να τρέμει, συγκινήθηκε και για να το ζεστάνει, έπιασε με το χέρι της το πουλί και το έβαλε στο στήθος της (τον κούκο εννοώ). Τότε πήρε ο Δίας τη μορφή του και προσπάθησε να της μάθει τα μυστικά του σεξ. Όμως η Ήρα ήταν παλαιών αρχών, αντιστάθηκε και τον έσπρωξε βίαια. Όμως όταν ο Δίας της υποσχέθηκε γάμο, έπαψε να έχει αναστολές και δέχτηκε. Έτσι την απήγαγε ο καλός μας και την πήγε στη χλόη του όρους Κιθαιρώνας για τα περεταίρω.
Παντρεύτηκαν λοιπόν, αλλά ο Διούλης ήταν σούπερ μουρντάρης και το κέρατο έπεφτε σύννεφο. Η Ήρα δεν δέχτηκε να έχουν ελεύθερη σχέση, ήταν πολύ ζηλιάρα και οι καυγάδες τους ήταν θεϊκοί. Μερικές φορές μάλιστα κατέληγαν και σε δράματα. Κάποια φορά η Ήρα τα πήρε τόσο πολύ που τον παράτησε και πήγε πίσω στη μαμά της. Αυτός της τηλεφωνούσε αλλά αυτή του το έκλεινε. Τον διέγραψε μάλιστα και από φίλο στο facebook. Ο Δίας τότε σκηνοθέτησε γάμο με πλαστική γυναίκα – κούκλα. Ζηλεύει η Ήρα και πάει να την ξεμαλλιάσει, βγάζει το πέπλο της νύφης, βλέπει την κούκλα και το σημείωμα που έγραφε “Ήρα σ’ αγαπώ”, γελάει και πέφτει ξανά στην αγκαλιά του καλού της.
Τελικά η σχέση του Δία με την Ήρα ήταν πολύ μαζοχιστική. Αυτή έτρωγε τα κέρατα αβέρτα και αυτός είχε τη συνεχή γκρίνια (και όχι μόνο). Όμως την αγαπούσε και της έλεγε “Βρε γλυκιά μου αγάπη, εσένα μόνο αγαπώ, σ’ αγαπώ πιο πολύ και από τη Μαρία και από την Κατερίνα και από τη Χριστίνα και από τη Σταυρούλα και από την Αγγελική και...”, οπότε η Ήρα τον σταμάταγε γιατί θα περνούσε όλη η νύχτα έτσι. Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι ενώ ο Δίας έκανε με όλες τις ερωμένες του παιδιά και έσπερνε παντού εξώγαμα, με την Ήρα έκανε μόνον τρία: την Ήβη, τον Άρη και τον Ήφαιστο (δηλαδή ίσα που τα παιδιά μπορούσαν να υπαχθούν στην κατηγορία των τρίτεκνων για τις πανελλήνιες). Λέγεται ότι η Ήρα, σαν θεά του οικογενειακού προγραμματισμού, ανακάλυψε και την αντισύλληψη.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι έρωτες του Δία (Μέρος 2ο)
Ο Δίας λοιπόν δεν μπορεί να θεωρηθεί και υπόδειγμα συζυγικής πίστης. Όποια γυναίκα έβλεπε (liveή μέσω skype) και του ανυψωνόταν το …ηθικό του, έπρεπε οπωσδήποτε να την φέρει στην αγκαλιά του. Δεν ξεχώριζε αν ήταν θεές ή θνητές, δεν είχε πρόβλημα αν ήταν κοριτσάκια παρθένες (αν και τις προτιμούσε) ή παντρεμένες γυναίκες. Δεν είχε αναστολές ούτε για τις αδερφές του ή τις ξαδέρφες του. Για να ξεπεράσει τυχόν εμπόδια και να τις κάνει δικές του, μεταχειριζόταν όλα τα (θεμιτά ή αθέμιτα) μέσα. Αλλοίμονο σε όποιες δεν του κάθονταν. Τις τιμωρούσε πολύ σκληρά. Αλλά και αυτές που του κάθονταν (με το καλό ή με το ζόρι) δεν είχαν πάντα καλύτερη τύχη. Πρώτα – πρώτα αφού τις γλένταγε, γρήγορα τις βαριόταν και τις παρατούσε. Όμως, ενδιαφερόταν πολύ για τα μπασταρδάκια που έσπερνε, πολλά από τα οποία αργότερα έγιναν διάσημοι κινηματογραφικοί και τηλεοπτικοί αστέρες. Οι εγκαταλειμμένες ερωμένες και τα μούλικά τους είχαν να αντιμετωπίσουν τη ζήλια και το μίσος της Ήρας. Πολλές βρήκαν τραγικό θάνατο, ακόμα και από τον ίδιο το Δία. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις.
Μαία
Ο Άτλας είχε παντρευτεί την Πληϊνόη και ήταν δυστυχισμένος γιατί δεν είχαν παιδιά. Το ότι είχαν επτά (7) πανέμορφες κόρες τις νύμφες Πλειάδες δεν είχε σημασία, καθώς τα παλιά χρόνια παιδιά θεωρούσαν μόνο τα αγόρια, (κάτι που πουθενά δεν συμβαίνει στην εποχή μας). Το πόσο όμορφες ήταν οι Πλειάδες, φαίνεται από το ότι τέσσερεις (4) από αυτές τιμήθηκαν σεξουαλικά από το Δία και έκαναν μαζί του παιδιά. Η πιο μικρή λεγόταν Μαία, ήταν σκέτη κουκλίτσα, είχε υπέροχα μαλλιά και ήταν πολύ ντροπαλή. Ο Δίας την έβαλε στο μάτι και την παρακολουθούσε. Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, ο Δίας έβαλε και τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ να κατεβάσουν τους διακόπτες και έγινε τέτοιο σκοτάδι που ούτε η Ήρα ούτε θεός, ούτε θνητός μπορούσε να δει τι γίνεται. Τότε ο Δίας οδήγησε τη μικρούλα Μαία σε μια σπηλιά στο όρος Κυλλήνη και έγιναν δύο σε ένα. Μετά από δέκα (10) μήνες η Μαία γέννησε ένα αγοράκι (που ήταν σκέτο διαβολάκι) και που το ονόμασαν Ερμή και όταν μεγάλωνε θα γινόταν ιδρυτής των ΕΛΤΑ.
Λητώ
Ο Δίας ερωτεύθηκε σφόδρα τη νύμφη Αστερία, αλλά αυτή δε γούσταρε και του έδωσε χυλόπιτα ζεστή. Ο θεός τα πήρε στο κρανίο και για να την εκδικηθεί τη μεταμόρφωσε σε ορτύκι και την πέταξε στη θάλασσα. Ύστερα τη μεταμόρφωσε σε νησί, την Ορτυγία, που αρχικά επέπλεε και αργότερα το σταθεροποίησε απέναντι από τη Μύκονο (όπου είχε και βίλα) και το ονόμασε Δήλο. Στη συνέχεια τα έριξε στην αδερφή της τη Λητώ. Αυτή, μάλλον από φόβο μην πάθει ότι η αδερφή της, του κάθισε και φυσικά έμεινε έγκυος και μάλιστα σε δίδυμα. Όμως την Ήρα την έπιασε πάλι το εκδικητικό της και δεν την άφηνε να γεννήσει, κρατώντας αιχμάλωτη τη θεά Ειλείθυια που ήταν η αρμόδια για τους τοκετούς. Όμως η Ειλείθυια δεν ήταν ηλίθια, δραπέτευσε και έδωσε με τη Λητώ ραντεβού στη Δήλο όπου έγιναν τα γεννητούρια των διδύμων (κοινωνικό κριτήριο για τις πανελλήνιες). Πρώτη βγήκε η Άρτεμις η οποία αμέσως βοήθησε να βγει και ο αδελφός της ο Απόλλωνας. Λέγεται ότι αργότερα η Λητώ ίδρυσε μαιευτήριο στην Αθήνα με το όνομά της, όπου γεννιόντουσαν το ένα τρίτο των παιδιών της Ελλάδας. Βέβαια, το μαιευτήριο κανονικά έπρεπε να λέγεται “Ειλείθυια”, όμως καμία γυναίκα δεν θα πήγαινε εκεί καθώς το όνομα του δεν θα την προσήλκυε, αλλά και κανένας δεν θα το έγραφε ορθογραφημένα.
Σεμέλη
Η Σεμέλη ήταν μια πανέμορφη θνητή βασιλοπούλα της Θήβας. Ο Δίας (πρωτότυπο) την ερωτεύτηκε σφοδρά και η μικρά (φυσικά) ενέδωσε. Όμως η απατημένη σύζυγος Ήρα καραδοκούσε και ήθελε να εκδικηθεί. Μεταμορφώθηκε λοιπόν σε γύφτισσα γριά που έλεγε στα χαζά κοριτσόπουλα “να σε πω το μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου”. Είπε στη βασιλοπούλα ότι αν ο καλός της την αγαπά πραγματικά θα εμφανιζόταν μπροστά της με όλη του τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Η Σεμέλη πέφτει στην παγίδα και το βράδυ στο ξενοδοχείο αμέσως μετά από την κορύφωση, ζητά από τον εραστή της να της ορκισθεί ότι θα της κάνει μια χάρη, αυτός εκείνη την ώρα δε χάλαγε χατίρια, οπότε του σκάει το παραμύθι. Ο Δίας φρικάρει, προσπαθεί να τη μεταπείσει, αλλά η μικρή είναι ανένδοτη “ορκίστηκες ότι θα μου κάνεις τη χάρη, αν δεν μου την κάνεις δε μ’ αγαπάς”. Ο θεός της λέει “το κρίμα στο λαιμό σου” και εμφανίζεται πάνω στο άρμα του συνοδευόμενος από αστραπές, βροντές και κεραυνούς. Φυσικά η μικρή ανόητη θνητή δεν άντεξε τη θερμότητα και την ένταση και, κατακεραυνωμένη, τυλίχτηκε στις φλόγες, κάηκε σαν λαμπάδα και έγινε καρβουνάκια. (Αυτός και αν ήταν κεραυνοβόλος έρωτας). Ο Δίας (και καλά) στεναχωρήθηκε. Πήρε από τα αποκαΐδια της ερωμένης του το έμβρυο που κυοφορούσε και το έραψε στο μηρό του μέχρι να περάσουν οι εννέα μήνες, οπότε από το πόδι του θεού γεννήθηκε ένα αγοράκι που ήταν ο Διόνυσος.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι έρωτες του Δία (Μέρος 3ο)
Καλλιστώ
Το όνομά της σήμαινε “η πιο ωραία” και ήταν νύμφη. Αποτελούσε μέλος της παρέας των κοριτσιών της θεάς Αρτέμιδος, είχε δώσει όρκο ότι θα μείνει για πάντα παρθένα και είναι γνωστό το μίσος της θεάς για τους άντρες. Ο Δίας όμως καραδοκούσε. Την είδε και του …άναψε στη στιγμή. Κατελήφθη από τέτοιο πάθος που ήθελε με κάθε τρόπο να την …αγαπήσει. Κρυβόταν στα βουνά και τα δάση και την παρακολουθούσε, προσπαθώντας να την ξεμοναχιάσει. Αυτό ήταν δύσκολο, γιατί η Άρτεμις και τα κορίτσια της ήταν συνέχεια μαζί. Μαζί κοιμόντουσαν, έτρωγαν, κυνηγούσαν και έκαναν μπάνιο. Αυτό το ομαδικό μπάνιο που έκαναν μόλις έβρισκαν πηγή ή καταρράκτη, έκανε το Δία να μην αντέχει άλλο. Κάποια μέρα βρήκε την ευκαιρία που περίμενε. Η Καλλιστώ κυνηγώντας απομακρύνθηκε από τις άλλες και ξάπλωσε στο δάσος να ξεκουραστεί, έχοντας αφήσει στο πλάι τόξο και βέλη. Αμέσως ο Δίας, για να μην υπάρξει αντίδραση από το κορίτσι, πήρε τη μορφή της Αρτέμιδος, την πλησίασε, την αγκάλιασε, τη φίλησε, ξάπλωσαν μαζί και η μικρή υπέκυψε και έγινε το προσδοκώμενο γεγονός. Μισό λεπτό! Εδώ υπάρχει άλλο θέμα. Γιατί η Καλλιστώ δέχτηκε έτσι εύκολα τα …χάδια από την (τάχα) Άρτεμη; Μάλλον βγαίνει ένα προφανές συμπέρασμα, νομίζω. Δεν γνωρίζουμε αν όταν ο Δίας την έκανε δική του είχε πάρει τη δική του μορφή (και το δικό του σώμα) ή συνέχισε ως Άρτεμις και η νύμφη θεώρησε ότι αυτό που …ένοιωσε ήταν ένα αντικείμενο – παιχνίδι της θεάς. Όπως και να έχει το πράγμα, η Καλλιστώ τελικά το κατάλαβε ότι είχε επαφή με άντρα, ενώ ο Δίας με τη μία πέτυχε γόνιμη μέρα και η μικρά έμεινε έγκυος. Ο θεούλης έκανε τη δουλειά του και έφυγε, όμως η Καλλιστώ ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος και την έτρωγαν τα φίδια, γιατί αν η Άρτεμις ανακάλυπτε ότι είχε παραβεί τον όρκο της αγνότητας, δεν θα την έβγαζε καθαρή. Κρυβόταν όσο μπορούσε, φορούσε φαρδιούς ριχτούς χιτώνες και απέφευγε τα ομαδικά μπάνια. Όμως, μια μέρα που βρήκαν μια ωραία πηγή με καταρράκτη και λιμνούλα, άρχισαν όλες να γδύνονται, αλλά η Καλλιστώ προσποιήθηκε ότι δεν αισθανόταν καλά και κάθισε σε ένα βραχάκι. Τα άλλα κορίτσια παίζοντας, την έπιασαν όλες μαζί και την έγδυσαν για να την πάρουν μαζί τους στο ντους. Τότε η Άρτεμις είδε τη φουσκωμένη κοιλίτσα της και έγινε τούρκος. Παίρνει αμέσως το τόξο της για να τη σκοτώσει. Ο Δίας επεμβαίνει για να τη σώσει (Πώς το έπαθε; Ίσως την ήθελε και για άλλη φορά) και τη μεταμορφώνει σε αρκούδα. Η Άρτεμις κατατοξεύει την αρκούδα, αλλά αυτή τελικά τη γλυτώνει. Η αρκουδίτσα γεννά το παιδί της κάτω από ένα πλατάνι (μου φαίνεται ότι τότε οι τοκετοί δεν παρουσίαζαν επιπλοκές). Ο Δίας χαίρεται, “It’s a boy!”, το παίρνει και το πηγαίνει να το αναθρέψει η παλιά του ερωμένη η Μαία (μητέρα του Ερμή). Το παιδί ονομάστηκε Αρκάς και έγινε γενάρχης των Αρκάδων (αν και κάποιοι λένε ότι έφτιαχνε και ωραίες γελοιογραφίες). Δεν σας κάνει εντύπωση ότι (μέχρι στιγμής) η Ήρα δεν εμφανίστηκε; Σιγά μην άφηνε να περάσει έτσι η ιστορία και βρήκε τρόπο να εκδικηθεί. Ο Αρκάς μεγάλωσε, φυσικά δεν ήξερε ότι η μαμά του ήταν αρκούδα και μια μέρα κυνηγούσε στο δάσος. Η αρκουδίτσα – Καλλιστώ τον παρακολουθούσε με μητρική αγάπη. Κάποια στιγμή Αρκάς και αρκούδα συναντήθηκαν. Και τότε η Ήρα έκανε το νεαρό να φοβηθεί και με το δόρυ του να σκοτώσει την αρκούδα. Αμέσως η Ήρα εμφανίστηκε και του αποκάλυψε ότι σκότωσε τη μητέρα του, οπότε αυτός αυτοκτόνησε με το ίδιο δόρυ. Ο Δίας (τρομάρα του) που δεν άντεξε τον πόνο της μητροκτονίας μετέφερε μητέρα και γιο στον ουρανό και τους μεταμόρφωσε σε αστερισμούς, για να χαίρονται εκεί αιώνια τις νύχτες, ο ένας κοντά στον άλλο.Η μητέρα έγινε ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου, η κορωνίδα του βόρειου ημισφαιρίου του ουρανού, και ο γιος της, ο Αρκάς, ο αστερισμός της Μικρής Άρκτου. Όταν όμως η Ήρα κοίταξε στον ουρανό, κατάλαβε ότι οι δύο νέοι αστερισμοί ήταν έργο του άνδρα της. Παρήγγειλε αμέσως στον Ωκεανό να μην επιτρέψει ποτέ στους δύο αστερισμούς να αναπαυθούν στα υγρά βασίλειά του. Από τότε είναι αειφανείς, δηλαδή ορατοί όλο το χρόνο και είναι καταδικασμένοι να μην ανατέλλουν, ούτε να δύουν, για να μη δροσίζονται ποτέ στη θάλασσα.
Θέτις
Η υπο-θεά Θέτις είναι γνωστή σαν σύζυγος του Πηλέα, μητέρα του Αχιλλέα και ότι ένα λάθος στα προσκλητήρια του γάμου, οδήγησε στον Τρωικό πόλεμο. Όμως κι εδώ υπάρχει θεϊκό ερωτικό παρασκήνιο. Τη Θέτιδα, τη γούσταραν δύο θεοί: ο Δίας και ο Ποσειδώνας. Όμως η Θέτις είχε κολλητή τη θεά Θέμιδα (πρέπει να ήταν συμμαθήτριες και λόγω ονομάτων συνεχόμενες στην κατάσταση του τμήματος). Η Θέμις έστειλε στους δύο θεούς ένα πλαστό email – προφητεία, ότι αν η Θέτις συνευρισκόταν με έναν από τους δύο, θα έκανε γιο που θα εφεύρε ένα νέο υπερ-όπλο, πολύ πιο ισχυρό και από τον κεραυνό και από την τρίαινα. Έτσι οι δύο υποψήφιοι εραστές έκαναν πίσω. (Βέβαια, είναι απορίας άξιο, το πώς δύο θεοί δεν μπορούσαν να σκεφτούν κάποια μέθοδο αντισύλληψης). Η Θέτις νόμισε ότι ησύχασε από αυτούς, όμως ο Δίας έμαθε (από τη Μνημοσύνη που ήταν ερωμένη του και αδερφή της Θέμιδας) ότι το email ήταν πλαστό. Πήγε λοιπόν κρυφά στη Θέτιδα και της είπε ότι αν του κάτσει, θα είναι το μυστικό τους και δεν θα πει τίποτα ούτε στον Ποσειδώνα ούτε σε κανέναν άλλο. Η Θέτις (μεταξύ μας, τον γούσταρε το Δία) δέχτηκε. Από την ένωση συνελήφθη το παιδί που θα ονομαζόταν Αχιλλέας και θα γινόταν σούπερ-ήρωας. Δηλαδή, τη μέρα του γάμους της με τον θνητό Πηλέα, η Θέτις ήταν ήδη έγκυος στον Αχιλλέα. (Φαίνεται ότι τότε βγήκε και η παροιμία “Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη...”).
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι έρωτες του Δία (Μέρος 4ο)
Δανάη
Ο Ακρίσιος, ο βασιλιάς του Άργους, δεν είχε γιό, αλλά μόνο μια κόρη τη Δανάη (που δε μέτραγε για παιδί). Πήρε τηλέφωνο την Πυθία (γνωστή μέντιουμ – αστρολόγο της εποχής) και του είπε να μην ελπίζει για γιό, αλλά θα έκανε εγγονό που θα τον σκότωνε. Έτσι, κατασκεύασε υπόγειο μεταλλικό πυρηνικό καταφύγιο και έκλεισε μέσα τη Δανάη μαζί με τη Φιλιππινέζα της, νομίζοντας ότι έτσι την καταδίκαζε σε αιώνια παρθενία. Η κοπέλα είχε τηλεόραση και laptop για να περνάει τις ώρες της. Δεν είχε internet, αλλά η Φιλιππινέζα ήξερε τον κωδικό του διπλανού σπιτιού. Έτσι η Δανάη γνώρισε το Δία μέσω του skype.Έκαναν για λίγο καιρό ιντερνικό σεξ, αλλά ο Δίας την ήθελε live. Έτσι μια μέρα ή νύχτα διακτινίστηστηκε με τον κβαντικό τηλεμεταφορέα του star-trek στο εσωτερικό του καταφυγίου. (Η Φιλιππινέζα τον είδε σαν χρυσή βροχή κι έτσι το είπε στους δημοσιογράφους). Έτσι ο Δίας και η Δανάη βρέθηκαν μαζί χωρίς εμπόδια και έγινε αυτό που γίνεται συνήθως. Φυσικά η βασιλοπούλα έμεινε έγκυος και γέννησε αγόρι που το ονόμασε Περσέα. Έκρυψε για μερικά χρόνια το παιδί, αλλά μια μέρα αυτό έχασε σε κάποιο ιντερνικό παιχνίδι και έκλαιγε τόσο δυνατά που άκουσε ο Ακρίσιος. Έβαλε λοιπόν ο βασιλιάς το μαχαίρι στο λαιμό της κόρης του για να του αποκαλύψει ποιος ήταν ο πατέρας. Αυτή ομολόγησε ότι ήταν ο Δίας, όμως ο Ακρίσιος δεν την πίστεψε, καθώς όλες το ίδιο λέγανε τότε σε παρόμοιες περιπτώσεις. Θύμωσε λοιπόν ο Ακρίσιος, έσφαξε τη Φιλιππινέζα, έφτιαξε μια κιβωτό, έβαλε μέσα μάνα και γιο και τους αμόλησε στη θάλασσα. Τους έσωσε στη Σέριφο ένας φτωχός ψαράς, ο Δίκτυος, που ήταν αδερφός του τοπικού βασιλιά Πολυδέκτη. Ο Περσέας μεγάλωσε εκεί, ο Πολυδέκτης ερωτεύτηκε τη Δανάη και για να ξεφορτωθεί τον Περσέα, τον έστειλε σε mission impossible να εξοντώσει τη Μέδουσα. Ο νέος τα κατάφερε, γλύτωσε τη μητέρα του από τον Πολυδέκτη και σκότωσε κατά λάθος (και καλά) τον παππού του σε αγώνες στίβου πετυχαίνοντάς τον με το δίσκο. Έτσι ο Περσέας πήρε τη μαμά του και την αρραβωνιάρα του την Ανδρομέδα και γύρισαν όλοι μαζί στο Άργος.
Αλκμήνη
Η Αλκμήνη ήταν παντρεμένη με τον Αμφιτρύωνα. Ο Δίας την ερωτεύτηκε (και αυτήν) γιατί ήταν πολύ όμορφη αλλά και πολύ έξυπνη. (Το τι την ήθελε ο Δίας την εξυπνάδα στις γυναίκες, ουδείς γνωρίζει). Όμως η Αλκμήνη είχε το ελάττωμα ότι αγαπούσε πολύ το σύζυγό της και του ήταν πολύ πιστή. Ένα βράδυ που ο σύζυγος έλειπε ταξίδι για δουλειές, ο Δίας παίρνει τη μορφή του Αμφιτρύωνα, πάει στην Αλκμήνη, “Αγάπη μου γύρισα”, χαρά η δικιά σου, αγκαλιές, φιλιά και κατευθείαν στο κρεβάτι. Ο Δίας διέταξε τον ήλιο να μη βγει για μια μέρα κι έτσι η νύχτα είχε τριπλή διάρκεια, οπότε το ζευγάρι έβγαλαν τα μάτια τους και το καταευχαριστήθηκαν σφόδρα. Όταν τελικά ξημέρωσε ο Δίας την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και ήρθε στο σπίτι ο αληθινός Αμφιτρύων, “Αγάπη μου γύρισα”, “Πλάκα μου κάνεις?”, “Μου έλειψες, έλα στην αγκαλιά μου”, “Δεν μπορώ άλλο κουράστηκα”, “Τι λες μωρή, έχεις να με δεις τόσον καιρό και με διώχνεις?”, “Δεν κόβεις τις αηδίες λέω εγώ?”. Ο Αμφιτρύων υποψιάζεται απιστία και αποφασίζει να την κάψει ζωντανή, αλλά Δίας ρίχνει μια βροχάρα και σβήνει τη φωτιά που είχε ετοιμάσει για το σκοπό αυτό. Έρχεται και ο Τειρεσίας (ο μάντης και όχι αυτός της τράπεζας) και του εξηγεί τι έγινε. Ο Αμφιτρύων πείθεται ότι η Αλκμήνη του ήταν πιστή και ηρεμεί. Σε εννέα μήνες η Αλκμήνη γέννησε δίδυμα, αλλά τι δίδυμα. Το ένα, ο Ιφικλής, ήταν γιος του Αμφιτρύωνα και το άλλο του Δία και ήταν ο γνωστός μας Ηρακλής (στα αρχαία Ελληνικά: Hercules). Ο τοκετός ήταν δύσκολος και κράτησε επτά μέρες, από τη μια γιατί ο Ηρακλής είχε τεράστιες για μωρό διαστάσεις και από την άλλη γιατί πήρε η Ήρα μυρωδιά και έβαλε και αυτή το χεράκι της, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά.
Λήδα
Ήταν σύζυγος του Λακεδαιμόνιου βασιλιά Τυνδάρεω. Είχε ήδη κόρη την Κλυταιμνήστρα. Μια μέρα στον Ταΰγετο πήγε στο ποταμάκι για το μπανάκι της. Ήταν πανέμορφη και καλλίγραμμη οπότε δεν ήταν δυνατόν να μην ερεθιστεί έντονα ο Δίας. Εδώ για να τη ρίξει συνεργάστηκε με την καθ’ ύλην αρμόδια θεά, την Αφροδίτη. Μεταμορφώθηκαν και οι δύο σε πουλιά: Ο Δίας σε κύκνο και η Αφροδίτη σε αετό που τάχα κυνηγούσε τον κύκνο. Η Λήδα λυπήθηκε τον κύκνο και για να τον σώσει από τον αετό τον πήρε στην αγκαλιά της. Άρχισε να τον χαϊδεύει στο μακρύ του λαιμό και όχι μόνο. Ο Δίας πήρε τη μορφή του (αλλά ίσως και όχι) και η σεξουαλική ένωση πραγματοποιήθηκε σε όλο της το μεγαλείο. Μετά από λίγο καιρό η Λήδα γέννησε δύο αυγά. (Εδώ οι βιολόγοι μπορούν να σκίσουν τα πτυχία τους). Από το ένα αυγό βγήκαν οι δίδυμοι Κάστωρ και Πολυδεύκης, όπου ο πρώτος ήταν γιός του Τυνδάρεω και ο δεύτερος του Δία, ενώ από το άλλο βγήκε η πασίγνωστη και μοιραία Ωραία Ελένη. Το περίεργο στην υπόθεση ήταν ότι εδώ η Ήρα δεν φάνηκε πουθενά. Μάλλον δεν πήρε χαμπάρι τι έγινε, διαφορετικά θα είχε κάνει τα αυγά ομελέτα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι έρωτες του Δία (Μέρος 5ο)
Ευρώπη
Η Ευρώπη ήταν μια πανέμορφη βασιλοπούλα που ζούσε στην Ασία και συγκεκριμένα στη Φοινίκη. Μια ωραία μέρα, το κορίτσι πήγε με τις φίλες της στον αγρό για να μαζέψουν λουλουδάκια. Εκεί την είδε ο Δίας, οπότε αμέσως …άναψε και ο …πόθος του ανυψώθηκε μέχρι τον ουρανό. Για να την κάνει δική του μεταμορφώθηκε σε όμορφο λευκό ήμερο ταύρο. (Αυτή τη μεταμόρφωση την ξανάκανε για να συνευρεθεί με την Ιώ την οποία η Ήρα είχε μεταμορφώσει σε αγελάδα, σαν αυτή στο κουτί με το γάλα). Η μικρή Ευρώπη γοητεύτηκε από τον ταύρο, τον πλησίασε και άρχισε να παίζει μαζί του και να τον χαϊδεύει. Ο ταύρος γονατίζει και η Ευρωπίτσα σαν παιχνίδι ανεβαίνει επάνω του. Ο ταύρος σε χρόνο dt σηκώνεται και αρχίζει να τρέχει προς τη θάλασσα. Το κορίτσι κρατιέται από τα κέρατα και τσιρίζει. Ο ταύρος σαν αστραπή διασχίζει τη θάλασσα, φτάνει στην Κρήτη και καταλήγει στο σπήλαιο που ήταν το παιδικό …δωμάτιο του Δία. Ο ταύρος εξαφανίζεται και ο θεός πιάνει την κοπελίτσα από το χέρι και την οδηγεί στο εσωτερικό της σπηλιάς, όπου οι νύμφες είχαν ετοιμάσει το νυφικό κρεβάτι. Η Ευρώπη ακολουθεί κατακόκκινη και χαμηλοβλεπούσα, γιατί είχε καταλάβει τι θα γινόταν, αλλά δεν αντιστάθηκε καθώς ένοιωσε να σκιρτάει η καρδούλα της και το κορμάκι της για αυτό. Έτσι εκεί, έγινε η …ευρωπαϊκή ένωση. Στη συνέχεια ο Δίας με τη μικρή ερωμένη του έκαναν τουρισμό σε όλη την Κρήτη και είχαν διαρκώς σεξουαλικές περιπτύξεις.Μια φορά μάλιστα, το έκαναν κάτω από έναν πλάτανο στη Γόρτυνα που από τότε έμεινε αειθαλής.Η Ευρώπη από το Δία απέκτησε δύο παιδιά, τον (γνωστό) Μίνωα και την Ραδάμανθυ. (Η Ήρα δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αναμείχθηκε στην ιστορία, μάλλον θα βαρέθηκε καθώς ο σύζυγός της δεν έβαζε με τίποτα μυαλό ή ίσως η ιστορία διαδραματίστηκε πριν το γάμο της με το Δία). Το ζευγάρι περνούσε υπέροχα, όμως κάποιο ωραίο πρωί ο Δίας της είπε ότι πρέπει να γυρίσει στις (θεϊκές) δουλειές του και έδωσαν το φιλί του αποχαιρετισμού. Όμως, ο θεούλης της έκανε τρία σπουδαία δώρα: α) το ρομπότ Τάλω (περιγράφεται σαν γίγαντας από μέταλλο) για προστασία, β) ένα χρυσό σκύλο κυνηγό και γ) μια φαρέτρα με βέλη που κλείδωναν το στόχο και δεν αστοχούσαν ποτέ. (Πρέπει να παραδεχθούμε ότι σε καμία από τις ερωμένες του ο Δίας δεν φέρθηκε τόσο ευγενικά). Αργότερα η Ευρώπη παντρεύτηκε τον κρητικό (όχι αυτόν της λογοτεχνίας) βασιλιά Αστέριο, ο οποίος και υιοθέτησε τα μπαστάρδικα του Δία.
Γανυμήδης
Ποιος είπε ότι ο Δίας ενδιαφερόταν ερωτικά μόνο για γυναίκες; Ο Γανυμήδης ήταν ένα πανέμορφο (δηλαδή όνομα και πράμα) βοσκόπουλο από την Τροία. Ο Δίας τον ερωτεύτηκε παράφορα, μεταμορφώθηκε σε αετό και τον απήγαγε. (Έδωσε μάλιστα αποζημίωση στον πατέρα του ένα ζευγάρι γοργοπόδαρα άλογα). Σε αντίθεση με τις ερωμένες του που όταν τις βαριόταν τις παρατούσε, ο Δίας τον Γανυμήδη τον πήρε μαζί του στον Όλυμπο για να τον έχει κοντά του σαν οινοχόο και …ευχάριστο σύντροφο στα συμπόσια και τα πάρτι, αν και ο όμορφος νέος ήταν λίγο χαζούλης. Μάλιστα για να τον κάνει οινοχόο των θεών, απέλυσε με τέχνασμα από τη θέση αυτή τη νόμιμη κόρη του Ήβη. Φυσικά η Ήρα γκρίνιαζε “από τότε που μου κουβάλησες εδώ αυτόν τον να μην πω, δεν με προσέχεις καθόλου”, αλλά ο Δίας (άγνωστο πώς) πάτησε πόδι και ο Γανυμήδης έμεινε σον Όλυμπο. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι μαζί του ο Δίας δεν απέκτησε παιδιά.
Αφροδίτη ; ? !
Είναι γνωστό ότι ο Δίας πήγαινε με όποια γυναίκα του άρεσε (ακόμα και αν ήταν αδερφή του ή κόρη του). Όμως υπάρχει ένα μυστήριο. Ποιες ήταν οι σχέσεις του Δία με την Αφροδίτη; Αυτή ως γνωστόν ήταν πανέμορφη, ήταν η θεά του έρωτα και του σεξ, είχε σχέσεις με πάρα πολλούς άντρες (θεούς και θνητούς), ακόμα και onenightstandκαι γέννησε πολλά παιδιά. Πάντα βοηθούσε το Δία να κατακτήσει αυτές που του γυάλιζαν, πολλές φορές τον κάλυπτε για να μην ανακαλύψει η Ήρα τα κατορθώματά του και του δάνεισε τη ζώνη της που είχε τη δράση των σημερινών Viagra. Όμως, δεν υπάρχουν ούτε καταγραφές, ούτε απεικονίσεις που να δείχνουν ότι συνευρέθηκαν ερωτικά ο Δίας και η Αφροδίτη. Να πούμε ότι επειδή ήταν και οι δύο ίδιοι δεν ταίριαξαν; Όμως, υπάρχει μία και μοναδική μαρτυρία, η οποία είναι μάλλον μεταγενέστερη και αναξιόπιστη που ίσως εξηγεί κάποια πράγματα, οπότε θα την αναφέρω με επιφύλαξη: Κάποτε οι θεοί είχαν συμπόσιο. Ο Δίας τα είχε πιεί λιγάκι και αφού χόρεψε ένα ζεϊμπέκικο, κάθισε απέναντι από τη θεά του έρωτα και της είπε: “Ρε συ Αφροδίτη, έχω πάει με τόσες γυναίκες κι εσύ με αναρίθμητους άντρες. Πώς γίνεται να μην το έχουμε κάνει ποτέ μαζί οι δυο μας;”. Η Αφροδίτη αισθάνθηκε προσβεβλημένη, σηκώθηκε να φύγει, αλλά την σταμάτησαν οι άλλοι θεοί. (Μπα, μάλλον για μύθο θα πρόκειται).
- - - - - - - - - - - -
Αυτή λοιπόν ήταν η ερωτική πλευρά του Δία. Οι περιπτώσεις που περιγράφηκαν είναι λίγες και ενδεικτικές. Ολόκληρος ο κατάλογος θα έπρεπε να είναι τεράστιος. Ας αναφέρουμε μόνο μερικά ακόμα ονόματα ερωμένων του θεού και σε παρένθεση τα παιδιά που γεννήθηκαν:
Θέμις (Ώρες, Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη, Μοίρες: Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος) , Δήμητρα (Περσεφόνη) , Μνημοσύνη (εννέα Μούσες) , Αντιόπη (Αμφίωνας, Ζήθος) , Ταϋγέτη (Λακεδαίμων) , Ιώ (Έπαφος) , Αίγινα (Αιακός) , Ύβρις (Πάνας) , Νιόβη (Άργος) , Περσεφόνη (Ζαγρεύς) , Θάλεια (Παλικοί δίδυμοι) , κλπ , κλπ , κλπ , κλπ , κλπ , . . . . . . . . . . . . . . . .. .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Οι θεοί του Ολύμπου ήταν η ...κυβέρνηση και είχαν μοιραστεί αρμοδιότητες. Θα μπορούσαμε να τους αντιστοιχίσουμε (με κάποιες αλλαγές πάντα) σαν ένα υπουργικό συμβούλιο του σήμερα: (Κάθε διόρθωση ή συμπλήρωση είναι ΔΕΚΤΗ)
Πρωθυπουργός : Δίας
Αντιπρόεδρος και Υπουργός Άνευ χαρτοφυλακίου : Ήρα
Υπουργός Ναυτιλίας : Ποσειδών
Υπουργός Γεωργίας : Δήμητρα
Υπουργός Παιδείας : Αθηνά
Υπουργός Ενέργειας και Πολιτισμού : Απόλλων
Υπουργός Περιβάλλοντος : Άρτεμις
Υπουργός Εθνικής Άμυνας : Άρης
Υπουργός Εμπορίου και Επικοινωνιών : Ερμής
Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας : Εστία
Υπουργός Βιομηχανίας και Δημοσίων Έργων : Ήφαιστος
Υπουργός Έρωτα και Σεξ (σήμερα δεν υπάρχει δυστυχώς) : Αφροδίτη
Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών : Πλούτων
Υφυπουργός Γεωργίας : Διόνυσος
Φωτογραφία από συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.