Phoebe
Διακεκριμένο μέλος
Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
27-08-09
13:13
Διάβασα χτες για δεύτερη φορά το "Το ταξίδι που λέγαμε..." της Αλκυόνης Παπαδάκη. Φοβερά νοήματα από μια γυναίκα που φαίνεται να έχει μεγάλη πείρα και σοφία από τη ζωή.
https://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/293014
Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι καταπληκτική συγγραφέας, γράφει τόσο ωραια και τόσο μοναδικά! Είναι η αγαπημένη μου!
Εγώ έχω διαβάσει το βιβλίο "Στον ίσκιο των πουλιών'' της ιδιας συγγραφέας και μπορώ να πω οτι ήταν ότι πιο ωραίο έχω διαβάσει! Μιλάει για την μοναξιά των ανθρώπων και τα δράματά τους, πως τα βιώνουν και πως τα αντιμετωπίζουν! Είναι εκπληκτικό βιβλίο, με συγκίνησε, με άγγιξε, ένιωσα κομμάτι του! Η υπογραφή μου είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο!
Και αυτό από το οπισθόφυλλοΕίν' αλήθεια πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν ποτέ ν' απλώσουν τα ρούχα τους στον ήλιο, να τα στεγνώσουν.
Πάντα βρεγμένα τα φορούν.
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι' αυτό, και ας της ρίχνουν όλα τα βάρη.
Ούτε οι ίδιοι βέβαια φταίνε.
Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς έναν ήλιο. Έναν ολόδικό του ήλιο. Ν' ανατέλλει, να δύει και πάλι ν' ανατέλλει λαμπερός, μέσα τους
Είναι κάτι νύχτες, που τ αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου.
Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες.
Και τα ξερά κλαδιά.
Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου.
Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα,
να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη,
ούτ ένα λουλουδάκι. Ούτ ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει.
Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της.
«Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;»
Σου λέει μ όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα.
Είν αυτές οι νύχτες, που τ άστρα κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν.
Είν αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που
έχουν τα μάτια της μοναξιάς.
Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.