x_xChristine
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
19-11-14
13:35
Έκανα μια αναγνωριστική στο site. Τους μιλάς στα αγγλικά, έτσι;
στους περισσότερους ναι, αλλά υπάρχουν και έλληνες listeners μέσα αν ψάξεις θα βρεις. Κι εγώ είμαι listener εκεί και μου έχουν μιλήσει δυο τρεις έλληνες για τα προβλήματα τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
x_xChristine
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
17-11-14
13:01
Με ισχυρογνώμονες-άσχετους επι του θέματος δεν συζητάω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
x_xChristine
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
17-11-14
12:53
Η λέξη ασθένεια δεν ξέρεις τι σημαίνει μάλλον ε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
x_xChristine
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
15-11-14
00:50
Πήρε πτυχίο ψυχολογίας η mindcircus, συγχαρητήρια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
x_xChristine
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
14-11-14
15:48
*την έχω αντιμετωπίσει (λάθος βιασύνης)
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να το κάνετε με καλή προδιάθεση απλά στην συγκεκριμένη περίπτωση κάνει περισσότερο κακό, δεν κατηγορώ απλά εξηγώ. Κοίτα σε εμένα δεν ξέρω αν μπορεί να είναι κληρονομικό, γενικά πιστεύω πως η κατάθλιψη είναι η μάστιγα του 21ου αιώνα. Υπήρξαν πολλά πράγματα που συνέβαλαν στο να πάθω κατάθλιψη αλλά αυτό που έκανε το πιο μεγάλο μπαμ και κατευθείαν μετά απο αυτό όλα χειροτέρεψαν ήταν το γεγονός ότι μια προσωπική φιλία 10 χρόνων τελείωσε κάπως άσχημα. Μετά απο αυτό ότι κακό είχα ζήσει ( bullying, διάφορα οικογενειακά, κτλ.) επανερχόταν στην μνήμη μου και τα έκανε όλα ακόμα χειρότερα. Ακόμα και πράγματα που όταν τα ζούσα δεν με πείραζαν τόσο η ανάμνηση τους έκανε μεγάλη ζημιά. Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα, προσπαθώ να τα εξηγήσω όσο πιο καλά μπορώ.
Γιατι επαθες καταθλιψη χριστινα; Σου συνεβη κατι δυνατο;
Μερικες φορες υπαρχει η προδιαθεση. Ξερω μια κυρια που ειχε και εχει και το κληρονομησε η κορη της.
Ειναι σοβαρο προβλημα...
Κι εμεις χριστινα πραγματι ειμαστε ασχετοι αλλα προσπαθουμε καπως να βοηθησουμε. Νομιζω ειναι σημαντικο να μην αδιαφορουμε για τον συνανθρωπο.
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να το κάνετε με καλή προδιάθεση απλά στην συγκεκριμένη περίπτωση κάνει περισσότερο κακό, δεν κατηγορώ απλά εξηγώ. Κοίτα σε εμένα δεν ξέρω αν μπορεί να είναι κληρονομικό, γενικά πιστεύω πως η κατάθλιψη είναι η μάστιγα του 21ου αιώνα. Υπήρξαν πολλά πράγματα που συνέβαλαν στο να πάθω κατάθλιψη αλλά αυτό που έκανε το πιο μεγάλο μπαμ και κατευθείαν μετά απο αυτό όλα χειροτέρεψαν ήταν το γεγονός ότι μια προσωπική φιλία 10 χρόνων τελείωσε κάπως άσχημα. Μετά απο αυτό ότι κακό είχα ζήσει ( bullying, διάφορα οικογενειακά, κτλ.) επανερχόταν στην μνήμη μου και τα έκανε όλα ακόμα χειρότερα. Ακόμα και πράγματα που όταν τα ζούσα δεν με πείραζαν τόσο η ανάμνηση τους έκανε μεγάλη ζημιά. Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα, προσπαθώ να τα εξηγήσω όσο πιο καλά μπορώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
x_xChristine
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
13-11-14
20:02
Αρκετοί απαντάτε χωρίς να έχετε ιδέα πως είναι. Ένας άνθρωπος που σκέφτεται σοβαρά την αυτοκτονία το πιο πιθανό είναι να πάσχει απο κατάθλιψη (το να τον οδήγησε εκεί κάποιο συμβάν είναι ένα ενδεχόμενο αλλά πιο σύνηθες είναι το ενδεχόμενο της κατάθλιψης). Όταν έχεις κατάθλιψη δεν αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα όπως ένα "συνηθισμένο" άτομο. Και έχοντας περάσει απο κατάθλιψη (την οποία μπορώ να πω πως δεν την έχω αντιμετωπίσει , υπάρχουν φάσεις που επανέρχεται κάπως αλλά τέλος πάντως είναι καλύτερη η κατάσταση απο ότι πριν 3 χρόνια) σας λέω πως είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον πως είναι. Δεν βρίσκεις χαρά ή ενδιαφέρον πουθενά, ακόμα και σε πράγματα που λάτρευες παλιά. Προσωπικά, περπατούσα στο σχολείο και ήταν σαν να μην έβλεπα μπροστά μου, σαν να τα έκανα όλα μηχανικά χωρίς συναίσθηση ορισμένες φορές. Σαν να έχεις ένα μαύρο σύννεφο γύρω σου και να μη βλέπεις πιο πέρα. Απλά δεν θες να ζεις. Δεν θες να υπάρχεις. Το να αντιμετωπίζετε άτομα που πάσχουν απο κατάθλιψη με κλισε φράσεις του τύπου άλλοι στην ζωή δεν μπορούν να περπατήσουν ή όλα είναι στο μυαλό σου, όλα είναι ωραία τι καλά κτλ. είναι ηλίθιο. Είναι ψυχολογική ασθένεια, χημικές ουσίες στον εγκέφαλο που πολύ απλά δεν σου επιτρέπουν να δεις τα πράγματα όπως είναι. Κανείς γενικά δεν έχει συναίσθηση του πως "πραγματικά" είναι ο κόσμος, ο καθένας βλέπει τον κόσμο όπως του επιτρέπει ο εγκέφαλος του αλλά φαντάσου ο εγκέφαλος σου για τον ένα ή τον άλλον λόγο να μη σου επέτρεπε να αισθανθείς χαρά, ευχαρίστηση, ή και λύπη. Να μην μπορείς να ξεσπάσεις απλά να ζεις ένα συνεχές αίσθημα του τίποτα, δεν είναι θλίψη ακριβώς δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Επι περίπου 2 χρόνια δεν μπορούσα να γελάσω. Αυτό είναι που θυμάμαι πιο έντονα απο όλα, έπρεπε να προσποιούμαι το γέλιο μου για να μην φαίνομαι περίεργη στους άλλους. Αν και σαν άτομο θεωρώ την αυτοκτονία προσωπική επιλογή του καθενός θέλω να πω στον mailmad πως αν πάσχεις απο κατάθλιψη μπορείς να το ξεπεράσεις. Θυμάμαι το πως ένιωθα τότε λόγω της κατάθλιψης, πως αντιλαμβανόμουν τα πράγματα και πραγματικά με το που αρχίσεις και ξεπερνάς την κατάθλιψη θα μείνεις έκπληκτος με το πόσο διαφορετικά νιώθεις. Θέλει χρόνο και υπομονή. Επίσης κι εγώ πολύ συχνά κάνω παρόμοιες σκέψεις με τις δικές σου, του τύπου υπάρχουν τόσοι ξεχωριστοί άνθρωποι με ταλέντα ή που κάνουν τρομερά πράγματα, είναι πολύ όμορφοι, ξεχωρίζουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και μετά είμαι εγώ, μέτρια σε όλα ή και κάτω του μετρίου, με τίποτα που να θεωρώ ταλέντο κτλ. ποιος ο λόγος να ζω; Ή πχ έμαθα ότι έχει καρκίνο ένας τρομερός άνθρωπος που γνώρισα και έλεγα καλύτερα να πεθάνω εγώ και να ζήσει αυτός στη θέση μου. Πλέον προσπαθώ να χρησιμοποιώ αυτές τις σκέψεις για να βελτιώσω τον εαυτό μου αντί να τον καταστρέψω. Είναι λεπτό το θέμα αλλά ήθελα να τοποθετηθώ. Θα σου έλεγα αφού κάνεις τέτοιες σκέψεις να ξεφορτωθείς οτιδήποτε θα σε βοηθούσε να τις ολοκληρώσεις (πχ τις σακούλες), και να πας σε ψυχολόγο ή να κάνεις οτιδήποτε θα σε βοηθούσε εσένα προσωπικά να νιώσεις καλύτερα. Άλλαξε και χώρα που λέει ο λόγος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.