KeepDreaming!
Δραστήριο μέλος
Η KeepDreaming! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 634 μηνύματα.
23-03-15
22:09
Αφήστε κανέναν και για μας τι λεύτερες βρε κορίτσια!Κι εμείς ψυχούλα έχουμε!Εγώ πάλι αν μου αρέσει κάποιος και είμαι σε σχέση τον αφήνω στο περίμενε, είτε μου αρέσει πολύ είτε όχι.
Αν του αρέσω τόσο και χωρίσω να έχω και μια καβάτζα βρε αδερφέ.
Ποιες οι πιθανοτητες να αρνηθει σε μια βολτα μαζι μου;
Μην κάθεσαι να σκέφτεσαι πιθανότητες.Κανείς δεν μπορεί να ξέρει την αντίδραση της κοπέλας γιατί πολύ απλά εσύ είσα αυτός που την ξέρει τόσο καιρό κι όχι εμείς.
Απλά τόλμησε το.Πες της το στα ίσια"Θες να πάμε για κανένα καφέ οι δυο μας;".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
KeepDreaming!
Δραστήριο μέλος
Η KeepDreaming! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 634 μηνύματα.
22-03-15
12:15
Πες τα!Πες τα!Στέλνουν το λάθος μήνυμα, παίρνεις εσύ τα πάνω σου και στο τέλος τρως τα μούτρα σου...Ισως επειδη εσεις στελνετε πολλα λαθος μηνυματα;
Μην φτάσεις στο άλλο άκρο όμως και αντί να λυθείς, γίνεις ρεζίλι!Πάντως αυτό με το ποτό που λύνεσαι.... πόσο μεγάλη αλήθεια!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
KeepDreaming!
Δραστήριο μέλος
Η KeepDreaming! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 634 μηνύματα.
17-03-15
19:12
Η χειρότερη απόρριψη πιστεύω πως είναι όταν ο άλλος σου ψιλοδείχνει πως του αρέσεις, κάνεις κίνηση επειδή αυτός δεν, και τελικά καταλήγεις με μια απογοήτευση μέχρι τα πατώματα. Τουλάχιστον ο άλλος που δεν δείχνει τίποτα άσχετα που προσπαθείς και σε απορρίπτει συνεχώς δεν σου γεννά ελπίδες πως κάποια στιγμή ίσως να στε μαζί σε αντίθεση με τον άλλον. Και οι δυο περιπτώσεις πάντως είναι άστα να πάνε, ειδικά αν κολλήσεις και με το άτομο.
Το ξέρω αυτό...Μου έχει συμβεί.Νόμιζα ότι ενδιαφερόταν(το είχα ακούσει και από φίλο του) και αφού έβλεπα ότι δεν έκανε κάτι και ήταν ντροπαλός, αποφάσισα να τον "βοηθήσω".Ήταν καλοκαίρι από Β' προς Γ' Λυκείου και η δικαιολογία ήταν ότι έχει πολύ φουλ πρόγραμμα και "ίσως μετά τις πανελλήνιες".Φυσικά και δεν έγινε τίποτα από τότε.Εγώ πέρασα σε άλλο μέρος και τα Χριστούγεννα ήμασταν στην ίδια παρέα μετά την αλλαγή του χρόνου.Τον έπιασα πολλές φορές να με κοιτάει έντονα και την ώρα που μιλούσα.Αλλά και γενικά μου μιλούσε πιο χαμογελαστά και με περισσότερη άνεση από πέρυσι.
Δεν ξέρω αν όντως με ήθελε κάποια στιγμή, ή αν νιώθει κάποια πράγματα για μένα τώρα.Και μάλλον ποτέ δεν θα το μάθω γιατί και να υπάρχουν συναισθήματα, είναι πολύ δειλός για να κάνει κίνηση.
Απλά είναι αυτό το γαμώτο που σου μένει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
KeepDreaming!
Δραστήριο μέλος
Η KeepDreaming! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 634 μηνύματα.
16-03-15
10:49
Αυτό είναι το χειρότερο...Να σου μένει ένα αναπάντητο "γιατί" και να φτιάχνεις με το μυαλό σου διάφορα πιθανά σενάρια.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την ευκολία με την οποία κάποιοι μπορούν να παίζουν με τα συναισθήματα των άλλων.Αλλά πιστεύω ότι ό, τι κάνουν τώρα θα το βρουν μπροστά τους από κάποιον άλλον άνθρωπο και θα καταλάβουν πως είναι.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την ευκολία με την οποία κάποιοι μπορούν να παίζουν με τα συναισθήματα των άλλων.Αλλά πιστεύω ότι ό, τι κάνουν τώρα θα το βρουν μπροστά τους από κάποιον άλλον άνθρωπο και θα καταλάβουν πως είναι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
KeepDreaming!
Δραστήριο μέλος
Η KeepDreaming! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 634 μηνύματα.
11-03-15
21:34
Βλέπεις ένα άτομο για πρώτη φορά.Το κοιτάς, σε κοιτάει.Σ'αρέσει.Φλερτάρετε συνέχεια με τα μάτια, φροντίζετε ώστε να είστε ο ένας στο οπτικό πεδίο του άλλου, βρίσκετε ευκαιρίες να κάθεστε δίπλα του.Αλλά;Τότε τι γίνεται;
Κανένας από τους δύο δεν παίρνει το ρίσκο/την πρωτοβουλία να μιλήσει.Να πει ένα απλό "γεια", να συστηθεί.
Και κάθε φορά οι ίδιες σκέψεις έρχονται στο μυαλό...
"Ωχ, καθόμαστε δίπλα δίπλα.Είναι ευκαιρία.Πρέπει να πω κάτι.Πρέπει να βρω κάτι έξυπνο να πω.Κι αν δεν ανταποκριθεί όπως θέλω;Κι αν με περάσει για πολύ απελπισμένη;Βρε μήπως και όλα είναι στο μυαλό μου και δεν με κοιτάει όλον αυτό τον καιρό;Μπα, όχι.Άστο καλύτερα.Δε λέω τίποτα.Αν θέλει ας μιλήσει αυτός.Γιατί δεν μιλάει δηλαδή;Τόσο δύσκολο είναι;Κότα ε κότα!Κι αν δεν έχω άλλη ευκαιρία μετά από αυτό;Κι αν σε λίγο καιρό τον δω στο δρόμο με καμιά άλλη;Όχι όχι, πρέπει να μιλήσω.Αλλά αν ενδιαφερόταν δε θα μιλούσε;Όσο και να ντρέπεσαι, όταν τον θες τον άλλον βρίσκεις το θάρρος.Θα γυρίσω σπίτι και θα κλαίω μέχρι να με πάρει ο ύπνος.Τζίφος και σήμερα.Άραγε θα μιλήσουμε ποτέ ή θα μείνουμε στα κοιτάγματα μέχρι να βαρεθούμε;Ποιος ξέρει..."
Γιατί όλη αυτή η σκέψη ρε παιδιά;Τι μας κρατάει πίσω;Όταν πρόκειται για άτομο ενδιαφέροντος, όλοι κάτι παθαίνουμε.
Ξέρουμε ότι αν το δούμε με κάποιο άλλο πρόσωπο θα μας πονέσει πολύ περισσότερο απ'όσο θα μας πονούσε αν είχαμε βρει το θάρρος και είχαμε πει μια απλή κουβέντα.Παρ'όλα αυτά, μας αρέσει να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους.Υπεραναλύουμε καταστάσεις οι οποίες στην ουσία δεν χρειάζονται και πολλή σκέψη.Το νιώθεις, το κάνεις.
Γιατί μας τρομάζει τόσο πολύ η απόρριψη;
Κανένας από τους δύο δεν παίρνει το ρίσκο/την πρωτοβουλία να μιλήσει.Να πει ένα απλό "γεια", να συστηθεί.
Και κάθε φορά οι ίδιες σκέψεις έρχονται στο μυαλό...
"Ωχ, καθόμαστε δίπλα δίπλα.Είναι ευκαιρία.Πρέπει να πω κάτι.Πρέπει να βρω κάτι έξυπνο να πω.Κι αν δεν ανταποκριθεί όπως θέλω;Κι αν με περάσει για πολύ απελπισμένη;Βρε μήπως και όλα είναι στο μυαλό μου και δεν με κοιτάει όλον αυτό τον καιρό;Μπα, όχι.Άστο καλύτερα.Δε λέω τίποτα.Αν θέλει ας μιλήσει αυτός.Γιατί δεν μιλάει δηλαδή;Τόσο δύσκολο είναι;Κότα ε κότα!Κι αν δεν έχω άλλη ευκαιρία μετά από αυτό;Κι αν σε λίγο καιρό τον δω στο δρόμο με καμιά άλλη;Όχι όχι, πρέπει να μιλήσω.Αλλά αν ενδιαφερόταν δε θα μιλούσε;Όσο και να ντρέπεσαι, όταν τον θες τον άλλον βρίσκεις το θάρρος.Θα γυρίσω σπίτι και θα κλαίω μέχρι να με πάρει ο ύπνος.Τζίφος και σήμερα.Άραγε θα μιλήσουμε ποτέ ή θα μείνουμε στα κοιτάγματα μέχρι να βαρεθούμε;Ποιος ξέρει..."
Γιατί όλη αυτή η σκέψη ρε παιδιά;Τι μας κρατάει πίσω;Όταν πρόκειται για άτομο ενδιαφέροντος, όλοι κάτι παθαίνουμε.
Ξέρουμε ότι αν το δούμε με κάποιο άλλο πρόσωπο θα μας πονέσει πολύ περισσότερο απ'όσο θα μας πονούσε αν είχαμε βρει το θάρρος και είχαμε πει μια απλή κουβέντα.Παρ'όλα αυτά, μας αρέσει να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους.Υπεραναλύουμε καταστάσεις οι οποίες στην ουσία δεν χρειάζονται και πολλή σκέψη.Το νιώθεις, το κάνεις.
Γιατί μας τρομάζει τόσο πολύ η απόρριψη;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.