Efi1994
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Efi1994 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 244 μηνύματα.
22-07-15
14:37
Σίγουρα δεν είναι φόβος, ούτε όμως και καθωσπρεπισμός. Περισσότερο σαν διάθεση το αποτυπώνω, είναι η αλήθεια.. Επειδή το γυμναστήριο εμένα σαν σκέψη δε μου αρέσει, στα διαστήματα που πηγαίνω δεν είμαι χαρούμενη (ούτε και έχω διάθεση να κοινωνικοποιηθώ) . Αντίθετα, σε ομαδικά σπορ (σε συλλόγους και ομάδες), που μου αρέσουν περισσότερο, εκεί υπάρχει η διάθεση.
Όσον αφορά τα ομαδικά σπορ, υπάρχει μια βασική διαφορά. Εκεί πάντοτε υπάρχει κάποιος επιδιωκόμενος σκοπός, εξ ου και η συλλογικότητα, οπότε για να επιτευχθεί χρειάζεται κάποια συγκρότηση,οπότε τα όρια ελεύθερης κοινωνικότητας είναι εξ ορισμού προσδιορισμένα και συνήθως περιορισμένα. Αντίθετα στο γυμναστήριο κάποιος πηγαίνει με την βούληση του για να πετύχει έναν προσωπικό και ιδιαίτερο σκοπό, όπως όλοι οι που πηγαίνουν εκεί, άρα αυτό δημιουργεί πιο ευχάριστες συνθήκες για επικοινωνία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Efi1994
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Efi1994 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών. Έχει γράψει 244 μηνύματα.
22-07-15
14:08
Δηλαδή έτσι όπως είσαι ιδρωμένη και λαχανιασμένη από διάδρομο/ποδήλατο/όργανα κτλ, έχεις όρεξη να είσαι ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους και να συναναστρέφεσαι μαζί τους;
Καταρχήν δε κατανοώ γιατί μας φοβίζει το ανθρώπινο! κάπως καθωσπρεπισμός ή παρατήρηση σου... Παρόλα αυτά θα τολμούσα να πω, ότι είναι και κάπως διεγερτική η εικόνα ενός ιδρωμένου νεαρού ή νεαράς, να γυμνάζεται! Μιλάω εντός λογικών πλαισίων πάντα! Δηλαδή όχι δε φτιάχνομαι μυρίζοντας ή φιλώντας ιδρωμένες μασχάλες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.