aye
Πολύ δραστήριο μέλος
Η aye αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Πωλητής/ρια. Έχει γράψει 862 μηνύματα.
13-06-16
10:00
Ο καθένας βρίσκει αλλού λύση στα θέματα που τον απασχολούν. Το σημαντικό είναι να ψάξεις, να δοκιμάσεις διάφορα ώστε βρεις την λύση που δουλεύει καλύτερα για σένα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
aye
Πολύ δραστήριο μέλος
Η aye αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Πωλητής/ρια. Έχει γράψει 862 μηνύματα.
12-06-16
18:35
Τα χάπια είναι όντως περίεργη φάση. Έχω διαγνωστεί με αγοραφοβία και social anxiety. Έπαιρνα κι εγώ τα xanax πέρσι. Η αλήθεια είναι ότι σε κάνουν να βγαίνεις λίγο εκτός πραγματικότητας. Δεν μπορώ να πω, το προτιμούσα παρά να είμαι συνεχώς μέσα στο άγχος. Αλλά για κάποιους λόγους τα σταμάτησα. Δοκίμασα και κάτι ομοιοπαθητικά, δεν μπορώ να πω ότι είδα καμιά διαφορά.
Η ψυχοθεραπεία βοηθάει πολύ αλλά θέλει χρόνο.
Η ψυχοθεραπεία βοηθάει πολύ αλλά θέλει χρόνο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
aye
Πολύ δραστήριο μέλος
Η aye αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Πωλητής/ρια. Έχει γράψει 862 μηνύματα.
21-03-15
01:45
Έχω διαταραχή άγχους και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (συγκεκριμένα δερματιλλομανία).
Τις κρίσεις πανικού ΔΕΝ τις βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Σίγουρα σε κυριέυει πανικός και έχεις την αίσθηση ότι θα πεθάνεις αλλά δεν έχουν όλοι τα ίδια συμπτώματα. Παθαίνω συχνά, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω κι έτσι μου είπε και η ψυχίατρος. Μερικές φορές και χωρίς προφανή αιτία, εκεί που κάθομαι ωραία και καλά με πιάνει τρέμουλο, τρομερό άγχος, πλαντάζω στο κλάμα και δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Νιώθω κυριολεκτικά πως χάνω τον κόσμο. Η ψυχίατρος μου έγραψε τα xanax αλλά μετά από μερικές βδομάδες τα έκοψα από μόνη μου. Με έκαναν να νιώθω υπερβολικά νηφάλια και μου έφερναν υπνηλία. Μου είπε επίσης να κόψω τον καφέ και γενικά την καφεϊνη γιατί μπορεί να μου προκαλέσει κρίση πανικού από μόνη της. Για κανα δίμηνο τον είχα κόψει τον καφέ αλλά τις τελευταίες βδομάδες το χω ρίξει και σε τσάγια και σε καφέ ,μάλλον εις βάρος μου.
Όσον αφορά την δερματιλλομανία είναι το ψυχαναγκαστικό πείραγμα του δέρματος. Πειράζω το δέρμα μου ανεξέλεγκτα κυρίως στο πρόσωπο, στην πλάτη και στους ώμους. Είναι να μην δω καθρέφτη, πάω κατευθείαν μπροστά και μπορώ να κάθομαι να πειράζω την φάτσα μου πάνω από μισάωρο. Στην πλάτη το χέρι πάει ασυναίσθητα και ξύνω, ξύνω μέχρι να ματώσω. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, έχει επηρεάσει πολύ την καθημερινή μου ζωή. Μου έχει αφήσει πολλά σημάδια απ'τα οποία τα περισσότερα εξφανίζονται ή μειώνονται μετά από 40-50 μέρες και έτσι υπάρχουν περιόδοι που το δέρμα μου είναι αρκετά καθαρό. Την τελευταία βδομάδα πάντως λόγω αυξημένου άγχους και στεναχώριας έχω και ξέσπασμα ακμής που κάνει το πείραγμα ακόμα πιο δελεαστικό. Ο μόνος τρόπος που μπορώ να το μειώσω είναι πρώτον να μην βιώνω ιδιαίτερο άγχος εκείνες τις μέρες και δεύτερον κάτι challenges που δημιουργώ από μένα για μένα Συνήθως εβδομαδιαία και έχουν ως στόχο να μην πειράξω καθόλου το δέρμα μου για μια βδομάδα. Φτιάχνω καρτέλες με ημερολόγιο, το κολλάω στον τοίχο και καθε μέρα σημειώνω πως τα πήγα γράφοντας μου ενθαρρυντικά μηνύματα για να συνεχίσω. Ξέρω, πως μπορεί να ακούγεται γελοίο, αλλά trust me δεν λειτουργεί τίποτα άλλο. Μέχρι και πλαστικά γάντια φορούσα μια περίοδο αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα.
Τέλος, τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχα τρομερούς πόνους στην κοιλιά που μου προκαλούσαν εμετό. Δεν μπορούσαμε να βρούμε τι ήταν και πέρσυ καταλήξαμε στη σπαστική κολίτιδα. ΔΕΝ με πιάνει ποτέ την μέρα που βιώνω το υπερβολικό άγχος, αλλά πάντα λίγες μέρες αργότερα που υποτίθεται πως ηρεμώ και χαλαρώνω. Αυτός ήταν και ο λόγος που για δυο συνεχόμενες χρονιές είχα χάσει μαθήματα από τις εξετάσεις.
Το άγχος γενικά είναι φυσιολογικό και σε λογικά πλαίσια λειτουργεί θετικά γιατί μας ενεργοποιεί και δεν αφήνει αναίσθητους. Το υπερβολικό άγχος όμως είναι καταστροφικό.
Τις κρίσεις πανικού ΔΕΝ τις βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Σίγουρα σε κυριέυει πανικός και έχεις την αίσθηση ότι θα πεθάνεις αλλά δεν έχουν όλοι τα ίδια συμπτώματα. Παθαίνω συχνά, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω κι έτσι μου είπε και η ψυχίατρος. Μερικές φορές και χωρίς προφανή αιτία, εκεί που κάθομαι ωραία και καλά με πιάνει τρέμουλο, τρομερό άγχος, πλαντάζω στο κλάμα και δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Νιώθω κυριολεκτικά πως χάνω τον κόσμο. Η ψυχίατρος μου έγραψε τα xanax αλλά μετά από μερικές βδομάδες τα έκοψα από μόνη μου. Με έκαναν να νιώθω υπερβολικά νηφάλια και μου έφερναν υπνηλία. Μου είπε επίσης να κόψω τον καφέ και γενικά την καφεϊνη γιατί μπορεί να μου προκαλέσει κρίση πανικού από μόνη της. Για κανα δίμηνο τον είχα κόψει τον καφέ αλλά τις τελευταίες βδομάδες το χω ρίξει και σε τσάγια και σε καφέ ,μάλλον εις βάρος μου.
Όσον αφορά την δερματιλλομανία είναι το ψυχαναγκαστικό πείραγμα του δέρματος. Πειράζω το δέρμα μου ανεξέλεγκτα κυρίως στο πρόσωπο, στην πλάτη και στους ώμους. Είναι να μην δω καθρέφτη, πάω κατευθείαν μπροστά και μπορώ να κάθομαι να πειράζω την φάτσα μου πάνω από μισάωρο. Στην πλάτη το χέρι πάει ασυναίσθητα και ξύνω, ξύνω μέχρι να ματώσω. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, έχει επηρεάσει πολύ την καθημερινή μου ζωή. Μου έχει αφήσει πολλά σημάδια απ'τα οποία τα περισσότερα εξφανίζονται ή μειώνονται μετά από 40-50 μέρες και έτσι υπάρχουν περιόδοι που το δέρμα μου είναι αρκετά καθαρό. Την τελευταία βδομάδα πάντως λόγω αυξημένου άγχους και στεναχώριας έχω και ξέσπασμα ακμής που κάνει το πείραγμα ακόμα πιο δελεαστικό. Ο μόνος τρόπος που μπορώ να το μειώσω είναι πρώτον να μην βιώνω ιδιαίτερο άγχος εκείνες τις μέρες και δεύτερον κάτι challenges που δημιουργώ από μένα για μένα Συνήθως εβδομαδιαία και έχουν ως στόχο να μην πειράξω καθόλου το δέρμα μου για μια βδομάδα. Φτιάχνω καρτέλες με ημερολόγιο, το κολλάω στον τοίχο και καθε μέρα σημειώνω πως τα πήγα γράφοντας μου ενθαρρυντικά μηνύματα για να συνεχίσω. Ξέρω, πως μπορεί να ακούγεται γελοίο, αλλά trust me δεν λειτουργεί τίποτα άλλο. Μέχρι και πλαστικά γάντια φορούσα μια περίοδο αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα.
Τέλος, τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχα τρομερούς πόνους στην κοιλιά που μου προκαλούσαν εμετό. Δεν μπορούσαμε να βρούμε τι ήταν και πέρσυ καταλήξαμε στη σπαστική κολίτιδα. ΔΕΝ με πιάνει ποτέ την μέρα που βιώνω το υπερβολικό άγχος, αλλά πάντα λίγες μέρες αργότερα που υποτίθεται πως ηρεμώ και χαλαρώνω. Αυτός ήταν και ο λόγος που για δυο συνεχόμενες χρονιές είχα χάσει μαθήματα από τις εξετάσεις.
Το άγχος γενικά είναι φυσιολογικό και σε λογικά πλαίσια λειτουργεί θετικά γιατί μας ενεργοποιεί και δεν αφήνει αναίσθητους. Το υπερβολικό άγχος όμως είναι καταστροφικό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.