Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
17-06-16
00:32
Νομίζω πως αυτό είναι λίγο άδικο. Πάντα οι άνθρωποι κάνανε ότι περνούσε από το χέρι του για να λύσουν τα προβλήματά τους, τουλάχιστο σε συνάρτηση με τις γνώσεις που είχανε. Ο Θεός λειτουργούσε και λειτουργεί σαν αγχολυτικό για τις παραμέτρους των προβλημάτων που δεν μπορούσαν να ελέγξουν. Αυτό δεν είναι και το νόημα της προσευχής?
Θεωρώ πιο άδικο να συμβαίνει αυτό:
Που δεν το χρησιμοποιώ επίτηδες λόγω επαγγέλματος που μπορώ να ταυτιστώ, αλλά επειδή έχει καταντήσει από τα πιο κλισέ. Αν το "κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου" που αναφέρεις, για σένα φτάνει ως το σημείο να απευθυνθείς σε έναν άλλον άνθρωπο, πιο εξειδικευμένο, με περισσότερες γνώσεις και πιο καταρτισμένο, όταν αυτός ο άνθρωπος κάνει την δουλειά του επιτυχώς δεν θα δώσεις τα credits στο Θεό ή θα πεις "Άγιο είχε το παιδί μου και σώθηκε απ' τον θάνατο".
Η προσευχή δέχομαι ότι είναι για τα ενδιάμεσα διαστήματα της αβεβαιότητας, όχι όταν το αποτέλεσμα έχει κριθεί και επιλέγεις να ανάγεις το ό,τι έγινε σε μία ανώτερη δύναμη. Αυτό σημαίνει ότι περίμενες εξαρχής τον Θεό να καθορίσει το αποτέλεσμα και να "επέμβει"ή όχι. Ο ανθρώπινος παράγοντας, οι αποφάσεις υπό πίεση κτλ του ανθρώπου που εσύ διάλεξες για να λύσει το πρόβλημά σου, μετράνε μόνο όταν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό και "θα τα πούμε στο δικαστήριο";
p.s. Β' ενικός καταχρηστικά, έτσι; Not personal.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.