Ερις
Περιβόητο μέλος
Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
10-12-16
23:15
Δε διαφωνώ. Χρησιμοποίησα το αβίαστα αρχικά για να το ξεχωρίσω από τις κοινωνίες που αναφέρεις στην αρχή του προηγούμενου μηνύματός σου. Η ερώτηση που απάντησες, αν δεν κάνω λάθος, ήταν αν ένα κορίτσι, όντας βιολογικά έτοιμο, είναι και ψυχολογικά. Και η απάντηση ήταν: "ναι είναι, δες σ' αυτές και σ' αυτές τις κοινωνίες". Και σου λέω, εκτός συγκεκριμένου κοινωνικού πλαισίου, το κορίτσι αυτό θα επιζητούσε την απόλαυση αυτού του είδους; Αν, δηλαδή, δεν υπήρχε η λογική του "παντρεύεσαι από τα 12". Ή ακόμη, πώς νιώθει εκείνη τη στιγμή που ξαπλώνει για πρώτη φορά με κάποιον; Το θέλει;Τίποτα δε βγαίνει 100% αβίαστα. Ακόμη και το ρούχο που θα φορέσεις πιθανόν να το πήρες επειδή το είδες κάπου ή πείστηκες πως είναι όμορφο βάσει ποιος ξερει τι κριτηρίων. Όταν αυτό συμβαίνει τόσο κατά κόρον σε ενήλικες φαντάσου τι γίνεται σε μικρότερες ηλικίες.
Και περνάμε στις σύγχρονες "υγιείς" κοινωνίες. Το αβίαστα ήταν σχόλιο για περιπτώσεις που κάποιος/κάποια έκανε κάτι έπειτα από πίεση για να το κάνει, πχ. τελεσίδικες δηλώσεις του τύπου : "ή το κάνουμε ή χωρίζουμε!" και "αν δεν προχωρήσουμε σημαίνει ότι δε με αγαπάς", που είναι πολύ συχνά φαινόμενα. Όπως επίσης: "το κάνω γιατί το έχει κάνει και η Αννούλα και εγώ έχω μείνει πίσω". Ναι, τίποτα δεν βγαίνει 100% αβίαστα, αλλά, οι παραπάνω λογικές δεν έχουν μέσα τους το "για αυτούς τους λόγους θέλω να κάνω σεξ τώρα που είμαι 13 και το κάνω για να περάσω καλά".
Έτσι μιλάμε για ψυχολογικά έτοιμος ή όχι.
Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά, υπό την προυπόθεση ότι, και πάλι, το παιδί θα το κάνει επειδή το θέλει, το νιώθει και όχι έπειτα από πίεση ή για χ,ψ άλλους λόγους. Εδώ, φυσικά, μπαίνει ο γονιός που πρέπει να έχει συζητήσει με το παιδί του για το τι σημαίνει το "έπειτα από πίεση", οι "άλλοι λόγοι" και το "καν'το αν το θέλεις".Τώρα όσον αφορά τη προσέγγιση προσωπικά τάσσομαι με τη λογική καλύτερα να πεις σε κάποιον τι να κάνει παρά τι να μην κάνει. Θεωρώ στρουθοκαμηλισμό για κάποιον να θέλει να ορίσει ό,τι θέλει ως κακώς κείμενα της κοινωνίας και να θέλει να τα απεμπολήσει γιατί αυτό στην πράξη δε γίνεται και αργά ή γρήγορα γυρίζει boomerang σε αυτόν και στο παιδί του. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να το καθοδηγήσει ώστε να μην έχουν αρνητική επίπτωση σε εκείνο και να ενσωματωθεί με έναν υγιή τρόπο.
Σίγουρα, το να υπάρχει συσχετισμός, δε σημαίνει απαραίτητα και αιτιακή σχέση. Απλά, μιλάμε για θετικό συσχετισμό, με κάποιο τρόπο σχετίζονται. Ίσως μία συγκριση ανάμεσα στο πριν και το μετά να ήταν βοηθητική. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι σε περιπτώσεις που εξ αρχής δεν υπάρχει καλή σχέση με την οικογένεια, δεν πρόκειται και να το μάθει, άρα δε θα υπάρχει κάποια αλλαγή στη στάση. Το κομμάτι που αφορά την παρέα/συνομήλικους αναφερόταν κυρίως στο "έχω λάθος εικόνα για το τι έχουν κάνει και τι όχι οι συνομήλικοί μου", πιο απλά, ότι το έχουν κάνει ενώ δεν έχουν κάνει τίποτα. Τέλος, η τηλεόραση για τα ερεθίσματα που δίνει. Καλά ή άσχημα, ό,τι κι αν είναι αυτά.Αυτές οι έρευνες που βάζεις δεν δείχνουν την όποια αιτία του προβλήματος. Ακόμη κι αν υπάρχει όντως τέτοια συσχέτηση εσύ πιστεύεις πως η αιτιακή σχέση είναι αυτή που ανέφερες ή η αντίστροφη; μήπως ένα παιδί το οποίο δεν εμπιστεύεται τους γονείς του οι οποίοι το παραμελούν συστηματικά και δεν του καλλιεργούν ούτε ενδιαφέροντα ούτε μια σωστή κοινωνική συμπεριφορά, θα βρεθεί να καταφεύγει στη ζεστασιά της τηλεόρασης ή των παρεών που ποιος ξέρει τι αντιλήψεις μπορεί να κουβαλάνε; σε αυτού του είδους τα προβλήματα το σεξ θα είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερις
Περιβόητο μέλος
Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
10-12-16
12:04
Πολύ ωραία και αναλυτική η σκέψη σου, Βασίλη. Θίγεις σημαντικά ζητήματα και από κοινωνιολογική πλευρά το θέμα έχει καλυφθεί. Ωστόσο, νομίζω πως αφήνεις στην άκρη το ψυχολογικό κομμάτι. Περιγράφεις πολύ σωστά και ωραία τι συμβαίνει, αλλά γνωρίζουμε πώς νιώθει το έφηβο κορίτσι ή αγόρι (ή αυτό που βρίσκεται στην προεφηβεία αντίστοιχα) όταν η κοινωνίες που περιγράφεις στην αρχή το αναγκάζουν, ουσιαστικά, να έχει σεξουαλικές επαφές;
Όλα θα ήταν όμορφα και υπέροχα αν ήταν κάτι που έβγαινε αβίαστα, με τη θέληση και των δύο, χωρίς καμία απολύτως πίεση. Απλά και μόνο επειδή βγήκε. Συμβαίνει όμως αυτό; Από όσο γνωρίζω, ένα κορίτσι χρειάζεται χρόνο να χειριστεί και να συνηθίσει όλες αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του. Βασικό στοιχείο για τη σεξουαλική απόλαυση το να νιώθεις καλά με το σώμα σου. Άλλωστε, τη στιγμή του σεξ, καλώς ή κακώς, ο εγκέφαλος είναι που παίζει το βασικό ρόλο κι όχι τα γεννητικά όργανα. Πηδιούνται, λοιπόν, αναζητώντας απλά την απόλαυση ή με άλλα κίνητρα; Κι επειδή μου φάνηκε ενδιαφέρον, το έψαξα λίγο από ερευνητική πλευρά. Σε μεγάλο βαθμό, η σεξουαλική επαφή στις αρχές της εφηβείας ή κατά τη διάρκεια της προεφηβείας σχετίζεται με παράγοντες όπως αυξημένη παρακολούθηση τηλεόρασης, κακή σχέση με το οικογενειακό περιβάλλον και λανθασμένη εικόνα για το τι κάνουν οι συνομίληκοί τους. Σε τι βαθμό, λοιπόν, προχωρούν έχοντας στο νου την αναζήτηση της απόλαυσης; Τέλος, να σημειώσω ότι και πάλι αυτά τα ποσοστά δεν είναι υψηλά -στο μεγαλύτερο βαθμό μιλάμε για ηλικίες από 16-18 και μετά τα 20- αλλά, είναι απλά μία τάση της προηγούμενης γενιάς να κατηγορεί την επόμενη. Οι 25+ γνωρίζουν κάποια περιστατικά και υπεργενικεύουν.
Έπειτα, παραδέχομαι και αναγνωρίζω τα όσα λες για τα παιδικά παιχνίδια και τα κοινωνικά ταμπού και κολλήματα πίσω από αυτά, αλλά, πραγματικά το "παίζω με τις κούκλες μου" δεν είναι το ίδιο με το "παίζω με τα κουζινικά μου". Σίγουρα, το "παίζω με τα τουβλάκια μου" ακούγεται και είναι πολύ καλύτερο και ουδέτερο ως προς τη διάκριση των φύλων, αλλά, πραγματικά, ως κάποιο βαθμό το τι βρίσκει ένα παιδί ενδιαφέρον σχετίζεται με πολλούς παράγοντες και δεν έχει μόνο κοινωνιολογική εξήγηση.
Όλα θα ήταν όμορφα και υπέροχα αν ήταν κάτι που έβγαινε αβίαστα, με τη θέληση και των δύο, χωρίς καμία απολύτως πίεση. Απλά και μόνο επειδή βγήκε. Συμβαίνει όμως αυτό; Από όσο γνωρίζω, ένα κορίτσι χρειάζεται χρόνο να χειριστεί και να συνηθίσει όλες αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του. Βασικό στοιχείο για τη σεξουαλική απόλαυση το να νιώθεις καλά με το σώμα σου. Άλλωστε, τη στιγμή του σεξ, καλώς ή κακώς, ο εγκέφαλος είναι που παίζει το βασικό ρόλο κι όχι τα γεννητικά όργανα. Πηδιούνται, λοιπόν, αναζητώντας απλά την απόλαυση ή με άλλα κίνητρα; Κι επειδή μου φάνηκε ενδιαφέρον, το έψαξα λίγο από ερευνητική πλευρά. Σε μεγάλο βαθμό, η σεξουαλική επαφή στις αρχές της εφηβείας ή κατά τη διάρκεια της προεφηβείας σχετίζεται με παράγοντες όπως αυξημένη παρακολούθηση τηλεόρασης, κακή σχέση με το οικογενειακό περιβάλλον και λανθασμένη εικόνα για το τι κάνουν οι συνομίληκοί τους. Σε τι βαθμό, λοιπόν, προχωρούν έχοντας στο νου την αναζήτηση της απόλαυσης; Τέλος, να σημειώσω ότι και πάλι αυτά τα ποσοστά δεν είναι υψηλά -στο μεγαλύτερο βαθμό μιλάμε για ηλικίες από 16-18 και μετά τα 20- αλλά, είναι απλά μία τάση της προηγούμενης γενιάς να κατηγορεί την επόμενη. Οι 25+ γνωρίζουν κάποια περιστατικά και υπεργενικεύουν.
Έπειτα, παραδέχομαι και αναγνωρίζω τα όσα λες για τα παιδικά παιχνίδια και τα κοινωνικά ταμπού και κολλήματα πίσω από αυτά, αλλά, πραγματικά το "παίζω με τις κούκλες μου" δεν είναι το ίδιο με το "παίζω με τα κουζινικά μου". Σίγουρα, το "παίζω με τα τουβλάκια μου" ακούγεται και είναι πολύ καλύτερο και ουδέτερο ως προς τη διάκριση των φύλων, αλλά, πραγματικά, ως κάποιο βαθμό το τι βρίσκει ένα παιδί ενδιαφέρον σχετίζεται με πολλούς παράγοντες και δεν έχει μόνο κοινωνιολογική εξήγηση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερις
Περιβόητο μέλος
Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
09-12-16
16:26
Νομίζω δεν έχει να κάνει με το αν το έχεις ή όχι, αλλά με το αν σου βγαίνει με το τάδε άτομο ή όχι. Αν σου (σας για την ακρίβεια) βγαίνει, θα είναι και ωραίο.καλο θα ταν να διαβαζει και λιγο στην ηλικια που ειναιγια το αλλο ειναι ολη η ζωη μπροστα της και δε το λεω ως οπιστοδρομικη παντως εγω σαυτην την ηλικια δε σκεφτομουν καν αυτα στη 1η λυκειου αρχισαν να με ενδιαφερουν...οπως λεει κ ενα τραγουδι του λεξ "δεν άκουγα όταν μου ελεγαν τράβα να μάθεις γράμματα με φάγανε οι αλητοπαρέες και τα τρεχάματα"
οσο για το αν φιλας ωραια θεωρω αυτο δε μαθενετε η το χεις η δε το χεις
Όπως και να 'χει, ναι, έλεος. Κι εγώ με τις κούκλες έπαιζα τότε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.