27-12-16
18:04
Όχι. Τώρα θα πέσει theyrycrafting και δεν εχω εντρυφήσει πάρα πολύ στο bitcoin για να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες θα πω τι πιστεύω κι όποιος θέλει ελεύθερα διαφωνεί.
Ένας τρόπος είναι να σταματήσει το συστημα να είναι peer2peer. Ορίζεις κάποιες συγκεκριμένες αρχές που θα καταγράφουν όλα τα wallets και θα αναγνωρίζονται μόνο εκείνες για το οποιοδήποτε transaction κάτι παρόμοιο με ό,τι γίνεται στα πιστοποιητικά ασφαλείας των ηλεκτρονικών υπογραφών. Αντίστοιχα απ' την άλλη μεριά μπορείς να επιβάλλεις τη χρήση ενός λογισμικού-wrapper που από κάτω υλοποιεί τις συναλλαγές αντιγράφοντάς τες παράλληλα σε κάποιο registry με την ίδια λογική που δουλεύουν και οι ταμειακές μηχανές. Πας στο εστιατόριο να πληρώσεις, δίνεις κάποια valid κάρτα που θα περιέχει κάποιους κωδικούς που μπορούν να οδηγούν στο wallet ( το οποίο μπορεί να βρίσκεται στο pc σου ή το κινητό σου ) και η συναλλαγη καταγραφεται στα έσοδα του εστιατοριου.
Το σύστημα δεν γίνεται να σταματήσει να είναι peer to peer. Η όλη αξιοπιστία και η αρχιτεκτονική του βασίζεται στην peer to peer λειτουργία. Δεν υπάρχει λοιπόν αυτό που λες. Τα wallets είναι απλά ένα hash, μια διεύθυνση στην οποία στέλνεις bitcoin, δεν υπάρχει κάτι να καταγράψεις, δεν υπάρχει όνομα, διεύθυνση, e-mail κτλ. Το μόνο που μπορείς να καταγράψεις είναι π.χ. online λογαριασμούς σε εταιρίες που κάνουν swapping bitcoin σε δολάριο, όπου δίνεις paypal ή τραπεζικό λογαριασμό, αλλά όταν μιλάμε για μια οικονομία που χρησιμοποιεί το bitcoin σαν κύριο νόμισμα, αυτά δεν έχουν νόημα.
// πάντως για να μη τα παρουσιάζομε όλα ως το μπαμπούλα της υπόθεσης γενικά αυτά ποτέ δεν δουλεύουν σωστα αν δεν υπάρχει και η απαιτούμενη συναίνεση από το κόσμο ό,τι κι αν λένε μερικοί περί βίας κλπ. Χωρίς φορολογική παιδεία προφανώς και δε μπορείς να επιτηρείς τα πάντα. Και αυτός είναι κι ένας απ' τους ππολλούς λόγους που ακόμη είμαστε μες στα σκατά ακόμη σαν χώρα αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση...
Ναι θα συναινέσουμε κιόλας στην κλοπή του κόπου μας. Ξέρεις τι θέλω να δω Βασίλη? Τα μούτρα σου στο μέλλον αν ποτέ βγάλεις λεφτά και βρεθείς από την φορολογική πλευρά του δούνε και όχι του λαβείν. Να δεις πως θα σου φαίνεται μετά όταν θα πρέπει να πληρώνεις τα μισά κέρδη σου στο κράτος, ενώ έχεις φτύσει αίμα και ιδρώτα για να στήσεις την επιχείρησή σου και να τα βγάλεις.
Strawman όνομα και πράμα. Εγώ το μόνο που έπιασα είναι το τι ορίζουμε ως ελευθερία και πώς εκείνη δεν περιορίζεται απλά στην διαχείριση του πλούτου ή στη σχέση κράτους-πολίτη αλλά έχει και άλλες πτυχές. Πού υπάρχει fallacy εδώ; Το μόνο που έκανα imply από εκεί είναι απλά πως ένα σύστημα επειδή δεν περιέχει μια οντότητα που λέγεται κρατική δομή δε σημαίνει πως σαν σύνολο είναι απαραίτητα πιο ελεύθερο. Διαφωνείς κάπου εδώ; πού είναι το fallacy για να καταλάβω.
Το fallacy σου είναι ακριβώς αυτό. Νομίζεις ότι υπάρχουν πολλών ειδών ελευθερίες, κάποιες από τις οποίες τις θεωρείς καλές ενώ άλλες κακές. Από τη μία θες την ελευθερία του να έχεις προσωπικό privacy και να μην κρίνει κανείς τις επιλογές σου, αλλά από την άλλη θες όλοι υπόλοιποι να χρηματοδοτούν τις δικές σου επιλογές. Τι γίνεται λοιπόν με την ελευθερία των άλλων να σου πουν όχι και να κρατήσουν τα λεφτά τους? Bye bye. Πραγματικά αν ήσουν απλά ένας κόκκινος φασίστες που έλεγες ότι το κράτος πρέπει να αποφασίζει για τα πάντα θα είχε περισσότερο concistency ο λογισμός σου.
Η ελευθερία είναι μία. Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν είναι ιδιοκτήτης του εαυτού του και των αποτελεσμάτων των πράξεών του. Κοινώς κάνε ότι θέλεις, απλά άσε με ήσυχο να ζήσω τη ζωή μου. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου πεις τι δουλειά θα κάνω, με ποιον θα την κάνω, πόσα θα χρεώσω, ούτε να μου βάλεις το χέρι στην τσέπη, όπως ακριβώς κι εγώ δεν έχω κανένα δικαίωμα να σου πω με ποιον θα κάνεις σεξ, πότε θα παντρευτείς, τι πρέπει να πιστεύεις, τι να φοράς και με ποιους να κάνεις παρέα. Λέω κάτι παράλογο?
Δεν έκατσα να δω το βίντεο αλλά ο εξοστρακισμός σαν μέθοδος για μένα ανήκει πίσω στο μεσαίωνα και δεν έχει θέση σε μια υγιή κοινωνία. Ο στόχος είναι το σύστημά σου να μπορεί και να βοηθά τον καθένα να συμβαδίζει με τα δεδομένα της κοινωνίας και τα όποια προβλήματα να επιλύονται όχι να στέλνουμε εξορία όποιον δε μας κάνει.
Καλά ναι ο εξοστρακισμός είναι μεσαιωνική μέθοδος. Εσένα σ'αρέσουν οι πιο μοντέρνες όπως για παράδειγμα ο εγκλεισμός σε 4 τοίχους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-12-16
15:38
Ναι το θέμα είναι ότι μπορεί να ελεγχθεί, δε βλεπω ότι λύνει κάποιο πρόβλημα. Καταρχάς δεν μπορεί καν να γίνει προσβάσιμο από την πλειοψηφία του πληθυσμού. Εγώ δηλαδή για να αποκτήσω bitcoin θα πρέπει να δώσω κανονικά χρήματα έτσι και αλλιώς. Mining δεν μπορείς να κάνεις πλεον με μια απλή gpu. Εφόσον είναι νόμισμα που θα έχουν λίγοι πρόσβαση δεν λυνει τίποτα.
Mπορεί να ελεγχθεί κανονικότατα απλά ακόμη δεν είναι τόσο διαδεδομένο και δεν έχει τραβήξει τη προσοχή των αρχών. Τη στιγμή που τα εισοδήματα θα συνδεθούν με το bitcoin θα αρχίσει κανονικά και το regulation.
Κι εγώ δε θεωρώ θετικό το ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας πάει πακέτο με το αυξημένο surveiliance αλλά ας προσγειωθούμε και λίγο.
Πως ακριβώς θα τα ελέγξεις και τι ακριβώς θα ελέγξεις?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-12-16
14:08
Πως ακριβώς λύνει το πρόβλημα το bitcoin? Πως δουλεύει; Πως "παράγεις" bitcoin? Πως μπορώ να αποκτήσω bitcoin χωρίς να ξοδέψω τα μαλλιά μου σε bitcoin φάρμες;
Λύνει το πρόβλημα διότι δεν είναι κρατικά ελεγχόμενο νόμισμα και συνεπώς δεν μπορείς να "κόψεις" bitcoin για να κάνεις τα ρουσφέτια σου, όπως ακριβώς δεν μπορείς να φτιάξεις χρυσάφι από το τίποτα. Για να παράγεις bitcoin πρέπει να κάνεις mining, ενώ νέα bitcoin θα παράγονται μέχρι ο αριθμός τους να φτάσει τα 21 εκατομμύρια. Για να αποκτήσεις bitcoin πρέπει είτε να τα βρεις μέσω mining, είτε να τα αγοράσεις, είτε να σου τα δώσουν ως αμοιβή για παράδειγμα για μια υπηρεσία. Αν θες να μάθεις πως λειτουργεί το όλο σύστημα το google είναι φίλος σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-12-16
13:27
Το κατάλαβαν τόσο καλά αυτό στις ΗΠΑ που κατέληξαν σε ένα "welfare state" του 21ου αιώνα? ( κατά τα δικά σας λόγια όπως διαβάζω σε άλλα θέματα ). Ή οι κακές μειοψηφείες το επέβαλλαν.
Ότι οι ΗΠΑ ήταν πιο πλούσια χώρα και με μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης τότε, είναι γεγονός. Όπως επίσης γεγονός είναι και αυτό που λες, πως σήμερα αποτελούν ένα "welfare state". Πως φτάσαμε από την κρατικά μινιμαλιστική Αμερική του 19ου αιώνα στην σοσιαλιστική Αμερική του σήμερα είναι μια πολύ καλή ερώτηση, που δύσκολα απαντιέται όμως. Έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός της φύσης της κρατικής εξουσίας (και κάθε μορφής εξουσίας), η οποία όταν συνδυάζετε με την έμφυτη τάση του ανθρώπου να θέλει συνεχώς περισσότερα, τείνει συνεχώς να αυξάνεται όσο περισσότερο μπορεί. Αν πρέπει να μας μείνει κάτι μελετώντας την θεωρεία του καπιταλισμού είναι πως ο άνθρωπος πάντα λειτουργεί με βάση το προσωπικό συμφέρον. Αυτό κάνουν και οι πολιτικοί, πρώτα βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον, δηλαδή την πολιτική τους καριέρα και τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και μετά το "κοινό καλό". Έτσι όταν ένας πολιτικός έχει την ευκαιρία να καλοπιάσει τον κόσμο χωρίς τα αρνητικά αποτελέσματα αυτού του καλοπιάσματος να είναι εμφανή, θα το κάνει. Αυτός είναι και ο λόγος που το welfare state αυξάνεται συνεχώς. Μοιράζεις λεφτά στον κόσμο που έχει ψήφο, τα οποία τα χρεώνεις στα αγέννητα παιδιά (είτε μέσω national dept ή πληθορισμού) τα οποία δεν έχουν ψήφο . Ο μέσος ψηφοφόρος βλέπει μονάχα το τώρα και όχι το μετά, γιατί για να δεις το μετά χρειάζεται κάποιου επιπέδου οικονομική παιδεία και όλα είναι μέλι γάλα. Ένας πολύ απλός και αποτελεσματικός τρόπος να προωθήσεις την πολιτική σου καριέρα εις βάρος των μελλοντικών ψηφοφόρων. Και φυσικά αυτό το πράγμα μπορεί μόνο να επεκτείνεται, καθώς όταν εθίζεις τον κόσμο σε κρατικές παροχές είναι πολιτική αυτοκτονία να πεις τα κόβω όλα γιατί υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας (το εθνικό χρέος και ο κρατικός πληθωρισμός btw είναι ότι πιο φασιστικό μπορείς να κάνεις καθώς το θύμα δεν έχει γεννηθεί καν). Το τελευταίο ανάχωμα σε αυτή την κρατική επέκταση ήταν το χρυσάφι σαν νόμισμα, το οποίο δεν μπορούσε να πληθοριστεί ή να δημιουργηθεί από το πουθενά και έτσι όταν κάποιος πολιτικός ήθελε να δώσε χρήμα στο λαό έπρεπε να αυξήσει τους φόρους, ή να μειώσει εμφανώς την αξία του νομίσματος σε σχέση με το χρυσό, κάτι που ο κόσμος μπορούσε να αξιολογήσει άμεσα και δεν περπατούσε και τόσο πολύ. Αλλά όπως ήταν φυσικό και το εμπόδιο αυτό ξεπεράστηκε.
Η μάχη όμως δεν έχει χαθεί. Με την εμφάνιση των κρυπτονομισμάτων, όπως το bitcoin, η αγορά πλέον έχει άλλες διεξόδους και σύντομα οι μόνοι που θα συνδιαλέγονται σε κλασσικά νομίσματα όπως το δολάριο ή το ευρώ θα είναι οι τάξεις των ανθρώπων του welfare state. Και ξέρεις τι γίνεται όταν όλοι όσοι παράγουν στην χώρα σταματήσουν πια να είναι νομισματικά αιχμάλωτοι της κυβέρνησης, bye bye welfare state.
Όσον αφορά την ελευθερία, ναι είναι σχετική. Το παραδέχεσαι κι εσύ εν μέρει όταν φροντίζεις να το διευκρινίζεις καθε φορά μιλώντας για οικονομική ελευθερία. Οι ελευθερίες μιας κοινωνίας όμως δε περιορίζονται στο δικαίωμα του καθενός να συναλλάσσεται ατομικά χωρίς παρεμβολές τρίτων. Υπάρχει η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία της ελεύθερης επιλογής, η ελευθερία του να αυτοπροσδιορίζεσαι όπως θέλεις, να ζεις όπως θέλεις, χωρίς όχι απλά να σου τραβήξει το αυτί κάποιος με τη βία, αλλά να μην είσαι και δακτυλοδυχτούμενος από ολη τη κοινωνία. Και αυτά απ' όσο μπορούμε να δούμε συνήθως είναι τελείως ανεξάρτητα μεταξύ τους.
Επίσης όταν μιλάμε για ελευθερία πρέπει να αναφερόμαστε και στο υποκείμενο. Η έννοια της ελευθερίας και της δουλείας αντίστοιχα πάντα έρχεται σε σύνδεση μέ κάποιον που τα ασκεί. Οι φιλελεύθεροι μιλάνε για ελευθερία αναφερόμενοι πάντα στην αρχή που λέγεται κράτος. Δεν είναι όμως μόνο το κράτος. Είναι και το κοινωνικό σου περιβάλλον, το εργασιακό σου περιβάλλον, ο γείτονάς σου, ο οποιοσδήποτε δίπλα σου. Και δε το πάω απαραίτητα σε ζητήματα σωματικής ακεραιότητας. Όλοι αυτοί καθημερινά σε κρίνουν για ό,τι κάνεις. Για τον τρόπο που ντύνεσαι, που φέρεσαι, που μιλάς, για τη θρησκεία σου, τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις, για τις πολιτικές σου απόψεις, για την εθνικότητα ή τη φυλή σου, τα πάντα. Και αντίστοιχα με τον τρόπο τους σου επιβάλλουν τα δικά τους πρότυπα για τα πάντα με τον ίδιο τρόπο που και ένα κράτος σου επιβάλλει τους νόμους του. Ευθύνεται το κράτος για αυτά; ή έχει κάποιος τη ψευδαίσθηση πως αν μικρύνει ή εξαφανιστεί αυτά θα εκλείψουν; Ή μήπως κλείνουμε το ένα μάτι και κοιτάμε μόνο τη μειρά που μας βολεύει για να έχουμε ένα strawman να εστιάσουμε;
Αυτό που περιγράφεις είναι άλλο ένα ωραίο κοινωνικό fallacy, που αποτέλεσε την κερκόπορτα της επέκτασης του κράτους. Σε γενικές γραμμές, έχεις δύο τρόπους για να εφαρμόσεις του κανόνες σε μια κοινωνία, ο πρώτος είναι μέσω της κρατικής βίας, δηλαδή με την αστυνομία και τα δικαστήρια, ενώ ο δεύτερος είναι μέσω του κοινωνικού εξοστρακισμού, αυτό που αποκαλείς "δαχτυλοδείξιμο". Ο πρώτος τρόπος έχει το πλεονέκτημα πως είναι αρκετά ευέλικτος και ευπροσάρμοστος, καθώς το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να περάσεις τον νόμο που θέλεις και αυτομάτως ισχύει. Φυσικά έχει το μειονέκτημα πως επεκτείνει την κρατική εξουσία και είναι εύκολα εξαγοράσιμος. Ο δεύτερος τρόπος δεν έχει αυτά τα μειονεκτήματα, αφού είναι peer to peer, δεν εξαρτάται δηλαδή από μια κεντρική αρχή, αλλά από την ίδια την κοινότητα. Τα μειονεκτήματά του είναι πως είναι σχετικά αργός, καθώς για να περάσεις νέους κανόνες πρέπει να πείσεις το κοινωνικό σύνολο να τους αποδεχθεί.
Πριν το 60 σε γενικές γραμμές ο δεύτερος τρόπος εφαρμογής ήταν αρκετά διαδεδομένος. Πέραν από τους κρατικούς νόμους, κάθε πόλη ή χωριό για παράδειγμα είχε δικούς του άγραφους νόμους, που πηγάζανε από την κουλτούρα, τη θρησκεία κτλ του κάθε μέρους, με μεγάλη φυσικά ποικιλομορφία. Το καλό με αυτόν τον τρόπο εφαρμογής είναι πως διατηρεί τις κοινωνίες συμπαγείς και δεν δίνει αφορμή για επέκταση του κράτος. Το πρόβλημα τώρα δημιουργήθηκε μετά το 60 με το τεράστιο shift που υπήρξε προς τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Έτσι εμφανίστηκε η κοινωνική εξίσωση των μαύρων, που μέχρι τότε θεωρούνταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, η κοινωνική εξίσωση των ομοφυλοφίλων, η ηθική απελευθέρωση των γυναικών και πολλά άλλα. Όμως αυτό το κίνημα έγινε σε πολύ μικρό χρόνο και δεν συμβάδιζε με τον κοινωνικό τρόπο εφαρμογής. Για παράδειγμα αν είχες ένα χωριό ρατσιστών όπου ζούσαν μερικοί μαύροι, αυτοί θα συνέχιζαν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ασχέτως με το τι λένε οι χίπηδες στη Νέα Υόρκη.
Και φυσικά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί το μοντέλο του κοινωνικού εξοστρακισμού και να αναλάβει το κράτος. Έτσι πλέον ήταν παράνομο να αρνείσαι στους μαύρους θέση στο λεωφορείο, τόσο στη Νέα Υόρκη, όσο και στο μικρότερο χωριό του Τέξας. Και ο κόσμος πανηγύριζε την νίκη του κοινωνικού φιλελευθερισμού και την νέα εποχή της ισότητας και αδελφοσύνης που ξημέρωνε. Αλλά φυσικά ο διάβολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες. Διότι πλέον, παρόλο που ο αρχικός στόχος επετεύχθη, εξισώθηκαν δηλαδή κοινωνικά οι μαύροι, οι γκέι, οι γυναίκες (ένας ευγενής σκοπός από μόνος του) κανείς δεν έκανε την απλή ερώτηση, at what cost? Το κόστος ήταν η αποδόμηση όλου του συστήματος του κοινωνικού εξοστρακισμού και η αντικατάστασή του από την κρατική επιβολή. Και ενώ βραχυπρόθεσμα όλα ήταν ωραία, καθώς με ένα νόμο, εν μία νυκτί οι μαύροι είχαν θέση στο λεωφορείο και οι γυναίκες ψήφο, μακροπρόθεσμα η ελίτ απέκτησε ένα πανίσχυρο όπλο, να κατασκευάζει ότι νόμους εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, με πρόσχημα την προστασία μιας κοινωνικά ασθενούς ομάδας. Fast forward, μερικά χρόνια, και έχουμε το welfare state, το πόλεμο στα ναρκωτικά, no child left behind, obamacare, medicaid κτλ κτλ κτλ. Όλα κρατικά προγράμματα, με πρόσχημα την ενίσχυση μιας κοινωνικά ασθενούς ομάδας, τα οποία αν τα κρίνουμε με κριτήριο το πόσο καλά πέτυχαν το στόχο τους, ήταν όλα παταγώδεις αποτυχίες, των οποίων όμως ο πραγματικός στόχος ήταν φυσικά η προώθηση της καριέρας κάποιων πολιτικών, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων κάποιων lobby και φυσικά η περεταίρω επέκταση και ισχυροποίηση της κρατικής εξουσίας.
Όλα αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα, καθώς όταν ζεις σε μια κοινωνία ηθικού ρελατιβισμού, και οικονομικού αναλφαβητισμού, όπου ο μέσος πολίτης έχει κάνει λάβαρο το "να πληρώσουν οι έχοντες" γιατί είναι πολύ καλύτερο και ευκολότερο το να καταναλώνεις την παραγωγή των άλλων από το να δουλεύεις και να παράγεις ο ίδιος, αυτή η κατάληξη είναι πάρα πολύ λογική για έναν εχέφρων εξωτερικό παρατηρητή του συστήματος. Αλλά όπως είπα και πριν, τέτοια συστήματα δεν στέκουν για πολύ, καθώς το μόνο που κάνουμε είναι να δίνουμε κίνητρα για την αύξηση των παρασίτων, και την μείωση των παραγωγών, πράγμα που με μαθηματική ακρίβεια σημαίνει πως όταν καταναλώσουμε το υπάρχοντα πλούτο αρκετά παράσιτα θα αναγκαστούν να πεθάνουν, καθώς δεν θα υπάρχει πλέον διαθέσιμη τροφή. Βλέπεις ένα οικοσύστημα πάντα επαναφέρει την ισορροπία μεταξύ παραγωγών καταναλωτών, συνήθως με αρκετά βίαιο και αιματηρό τρόπο.
Δεν είναι θέμα entitlement mentality. Αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον οποιοδήποτε ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού. Και φυσικά είναι πολύ διαφορετικό το αν το πιστεύει κάποιος με το αν το εφαρμόζει.
Συμφωνώ, δεν είναι θέμα entitleent mentality, είναι θέμα deferal of gratification. Η πλειοψηφία προτιμά την άμεση ευχαρίστηση εις βάρος μιας μελλοντικά μεγαλύτερης και καλύτερης κατάστασης. Είναι ο λόγος που τρώμε την σοκολάτα αντί να πάμε για τρέξιμο.
Καλά Χριστούγεννα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.