Stitchpunk
Δραστήριο μέλος
Η Eternal Sunshine αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 596 μηνύματα.
30-04-17
17:56
Κλασσικό άρθρο, με τις γνωστές επιστημονικά ανυπόστατες ανοησίες, πως δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο φύλων και οποιαδήποτε διαφορά παρατηρείται είναι καθαρά προϊόν κοινωνικού κλιματισμού. Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη θα πιστεύουμε και θα αναπαράγουμε αυτά τα πράγματα/
Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ των δύο φύλων?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stitchpunk
Δραστήριο μέλος
Η Eternal Sunshine αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 596 μηνύματα.
30-04-17
16:57
Οφ τοπικ
Απο το huffpost.com
Η κοινωνία μας λατρεύει τις ταμπέλες και σπεύδει να δώσει ρόλους στους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή που έρχονται στον κόσμο. Με το που γεννηθεί ένα μωρό και πριν καλά καλά ανοίξει τα μάτια του, κάποιος θα του φορέσει ένα ροζ φιόγκο στο κεφάλι ή ένα γαλάζιο φορμάκι με ζωγραφισμένα ρομποτάκια επάνω του. (Τα πολυκαταστηματα είναι χωρισμενα σε ροζ και μπλε παιχνίδια) Ο φυλετικός διαχωρισμός δεν σταματά στα ρούχα και τα παιχνίδια αλλά επεκτείνεται σε αντικείμενα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το φύλο, όπως στα καρότσια, τις πάνες, τα σεντόνια, μέχρι και τα πλαστικά καλαμάκια. Αργότερα, στο σχολείο, τα κορίτσια κυκλοφορούν με πολύχρωμες τσάντες με πριγκίπισσες και τα αγόρια γεμίζουν τα θρανία τους με κασετίνες σε μορφή μαχητικών αεροσκαφών. Στο γυμνάσιο τα κορίτσια βάφουν τα νύχια τους και φτιάχνουν τα μαλλιά τους στις τουαλέτες ενώ τα αγόρια παίζουν οτιδήποτε με μπάλα στο προαύλιο, στο λύκειο όλο και κάποιος καθηγητής θα πετάξει την ατάκα «ε, η θετική κατεύθυνση είναι πάντα το δυνατό σημείο των αγοριών, τα κορίτσια δεν τα πάνε και τόσο καλά με τα μαθηματικά, δε φταίνε αυτές, έτσι είναι» και κάπως έτσι, όταν το παιδί γίνεται ενήλικας και η γνώμη και πράξεις του μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζει αποκτούν ειδικό βάρος, έχει μάθει ήδη να ξεχωρίζει ποια πράγματα και, συμπερασματικά, ποιες εργασιακές/κοινωνικές θέσεις είναι «για γυναίκες» και ποιες «για άντρες».
Απο το huffpost.com
Η κοινωνία μας λατρεύει τις ταμπέλες και σπεύδει να δώσει ρόλους στους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή που έρχονται στον κόσμο. Με το που γεννηθεί ένα μωρό και πριν καλά καλά ανοίξει τα μάτια του, κάποιος θα του φορέσει ένα ροζ φιόγκο στο κεφάλι ή ένα γαλάζιο φορμάκι με ζωγραφισμένα ρομποτάκια επάνω του. (Τα πολυκαταστηματα είναι χωρισμενα σε ροζ και μπλε παιχνίδια) Ο φυλετικός διαχωρισμός δεν σταματά στα ρούχα και τα παιχνίδια αλλά επεκτείνεται σε αντικείμενα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το φύλο, όπως στα καρότσια, τις πάνες, τα σεντόνια, μέχρι και τα πλαστικά καλαμάκια. Αργότερα, στο σχολείο, τα κορίτσια κυκλοφορούν με πολύχρωμες τσάντες με πριγκίπισσες και τα αγόρια γεμίζουν τα θρανία τους με κασετίνες σε μορφή μαχητικών αεροσκαφών. Στο γυμνάσιο τα κορίτσια βάφουν τα νύχια τους και φτιάχνουν τα μαλλιά τους στις τουαλέτες ενώ τα αγόρια παίζουν οτιδήποτε με μπάλα στο προαύλιο, στο λύκειο όλο και κάποιος καθηγητής θα πετάξει την ατάκα «ε, η θετική κατεύθυνση είναι πάντα το δυνατό σημείο των αγοριών, τα κορίτσια δεν τα πάνε και τόσο καλά με τα μαθηματικά, δε φταίνε αυτές, έτσι είναι» και κάπως έτσι, όταν το παιδί γίνεται ενήλικας και η γνώμη και πράξεις του μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζει αποκτούν ειδικό βάρος, έχει μάθει ήδη να ξεχωρίζει ποια πράγματα και, συμπερασματικά, ποιες εργασιακές/κοινωνικές θέσεις είναι «για γυναίκες» και ποιες «για άντρες».
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.