Με αυτό συμφωνώ κι εγώ και γι' αυτό είμαι ελαστική με την σωματική εξωσυζυγική σχέση. Η συναισθηματική ψυχολογική σχέση όμως είναι αυτό που με τρομάζει και με κάνει να βλέπω τη σχέση μου να τελειώνει. Το σεξ της μιας ή των δύο βραδιών δε μού λέει κάτι, δεν το έχω ψηλά, δε με πολυνοιάζει. Δεν είμαι από αυτές που λένε οτι ανέχονται τα πάντα αλλά το να πάει ο άντρας τους με άλλη είναι αυτό που τις κάνει να χωρίσουν. Το έχω ακούσει και αυτό, να συγχωρούν τη βίαιη συμπεριφορά αλλά όχι το να πάει με άλλη. Αν όμως έρθει η στιγμή που ο άλλος αρχίζει να θέλει να απιστήσει, άσχετα που δεν το κάνει, σημαίνει οτι κάτι έχει σπάσει μέσα του, κάτι έχει αλλάξει, και αργά ή γρήγορα θα φανεί αυτό κι ας μην είναι μέσω απιστίας. Το να θέλει να πάει με άλλη και να μην το κάνει από υποχρέωση δε μού λέει τίποτα. Ας πάει και στο καλό, με το ζόρι δεν κρατάμε κανέναν. Αφού αυτό τον ευχαριστεί ας το κάνει. Θα ξέρω κι εγώ πού βαδίζω και θα πάω παρακάτω.αν, όταν είμαι σε σχέση, η σύντροφός μου θελήσει να κάνει κάτι με κάποιον και δεν το κάνει για λόγους ηθικής, το θεωρώ ίδιο και σχεδόν χειρότερο με το να με κεράτωνε απλά.
Το ότι σας έχει τύχει επιβεβαιώνει αυτό που λέω, ότι θα ήταν καλύτερα αν όλοι και όλες είχαν αυτό το σκεπτικό που προτείνω εγώ. Μην ασχολείσαι με δεσμευμένους να μην ασχοληθεί ποτέ κανείς με τον άντρα σου.Kαθολου καλη μου και στο λεω ειλικρινα .Ας ερθει εκει ειναι !
Το θεμα δεν ειναι τι θα κανει αυτη το θεμα ειναι τι περιθωριο θα δωσει ο αντρας μου να το κανει
Εσυ νομιζεις στα τοσα χρονια γαμου δεν μας εχει τυχει ειτε σε εμενα ειτε στον αντρα μου ?
Ασε μην σου πω ιστοριες ..
Καταλαβαίνω το σκεπτικό ότι σημασία έχει πώς θα αντιδράσει εκείνος αλλά πιστεύω και στην παροιμία "όταν πηδάς πολλά παλούκια το ένα μπαίνει στον κ..ο σου".
Οπότε δε σε πειράζει κάποια να εκφράσει τον έρωτά της στον άντρα σου. Μην της ανέβουν και τα ψυχοσωματικά της....Καλυτερα να εκφράζεσαι και να αναλαμβάνεις το κόστος αυτού παρά να καταπιέζεσαι και να σκάνε τα ψυχοσωματικά σαν ντόμινο
Ναι έχεις δίκιο σε αυτό αλλά τα βλέπω ως δύο ξεχωριστά πράγματα, δύο διαφορετικά συναισθήματα ας πούμε: από τη μια προς το τρίτο πρόσωπο είναι το αίσθημα της δικαιοσύνης και της ηθικής που έχω εγώ και περιμένω κι από τις υπόλοιπες γυναίκες - από την άλλη προς τον σύντροφό μου είναι το αίσθημα οτι αν πράγματι συμβεί αυτό, δε θα κάτσω να ρίξω ευθύνες, αλλά αρχικά θα δω γιατί συνέβη, τί σήμαινε, μπορεί να ξεχαστεί; μπορεί να συγχωρεθεί; Όλοι έχουμε αδυναμίες και πρώτα από όλα εγώ. Εγώ ξέρω για τον εαυτό μου οτι θα μπορούσε κάποτε να μού συμβεί κάτι τέτοιο. Γιατί να είμαι αυστηρή όταν συμβεί στον άλλον; Έπειτα εγώ ζω τη σχέση μέρα - μέρα. Ξημέρωσε και σήμερα, επιλέγω να είμαι μαζί σου, επιλέγεις να είσαι μαζί μου. Αν σε κάνει ευτυχισμένο κάτι άλλο πιο πολύ, θα πονέσω, θα ματώσω, αλλά θα το αποδεχτώ γιατί σε αγαπώ όχι σαν κτήμα μου, αλλά σαν άνθρωπο με αδυναμίες.Μου κάνει εντύπωση που, ενώ είσαι αρκετά ελαστική στην απιστία (απ' όσο θυμάμαι από άλλο θρεντ), είσαι τόσο αυστηρή με το τρίτο πρόσωπο. Αν συνέβαινε δηλαδή το κακό, τι μερίδιο ευθύνης θα έδινες στον καθένα;
Μερίδιο ευθύνης δεν μπορώ να πω πόσο θα έδινα γιατί για τον καθένα θα ήταν κάτι διαφορετικό. Αν ας πούμε δύο άνθρωποι κάνουν μια ληστεία κι ο ένας κλέψει ενώ ο άλλος σκοτώσει, δεν μπορώ να πω ο ένας φταίει 20%, ο άλλος 80% γιατί τα εγκλήματα είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Ένα τρίτο πρόσωπο που μπαίνει σε μια σχέση με δόλο φταίει επειδή έτσι μού λέει το αίσθημα ηθικής μου. Ο σύντροφός μου που το επιτρέπει φταίει γιατί με κοροϊδεύει και δε με ενημερώνει οτι κάτι άλλαξε στη σχέση μας. Διαφορετικά παραπτώματα.
Περιμένεις και αναμένεις οτι η σχέση σου θα είναι τέλεια και κανένας εξωτερικός παράγοντας δε θα μπορέσει να την επηρεάσει. Δυστυχώς νομίζω οτι η ευχή σου αυτή θα διαψευστεί. Μπορεί εσύ να επιλέξεις τη μοναξιά από μια ημιτελή σχέση και το καταλαβαίνω περισσότερο από όλους. Αν όμως για χ-ψ λόγους επιλέξεις να μείνεις και να αντιμετωπίσεις τους κλυδωνισμούς θα δεις οτι δε θα είναι λίγοι. Αν μέσα σε αυτούς προκύψει και μια πρόταση στον σύντροφό σου από κάποια άλλη γυναίκα, θα έχεις ένα επιπλέον πρόβλημα το οποίο ίσως να είναι και το τελειωτικό. Γιατί θυμίζω οτι οι άνθρωποι έχουμε και αδυναμίες, δεν είμαστε πάντα στα καλύτερά μας, δεν κάνουμε πάντα σωστές επιλογές. Σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή μπορεί να βρει ευκαιρία να τρυπώσει μια απιστία που αν δεν υπήρχε η αρχική προσέγγιση και οι λάθος κρίσεις της στιγμής δε θα συνέβαινε.Αρα η σχέση σου εξαρτάται απο ολους αυτους τους δυνητικους ερωμενους που δεν κανουν καλη τη καρδια το βημα;
Θα μπορουσες να ζεις ετσι σε μια σχεση; Εγω οχι
Χιμέλα, για να μπεί καποιος σε ενα ζευγάρι θα πρέπει να υπάρχει και ο χώρος.
Δεν είναι ποτέ ο τρίτος.Ειναι η σχέση
Αυτό λέω, χώρος πάντα υπάρχει γιατί όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα. Αν έρθεις εσύ λοιπόν με όλη τη φρεσκάδα μιας νέας παρουσίας, της απροβλημάτιστης, της νέας περιπέτειας και μπεις σφήνα, εκεί που ο δεσμευμένος θα ήθελε να προσπαθήσει για τη σχέση του, θα το σκεφτεί, θα μπει σε πειρασμό, θα θέλει να ξεφύγει βρε αδελφέ έστω και για ένα βράδυ, κι αυτό ίσως δώσει το τελειωτικό χτύπημα στη σχέση του ενώ ο ίδιος μετά που θα το σκεφτεί θα καταλάβει οτι δεν ήταν αυτό που ήθελε.Εσυ εκφράζεις το θέλω σου στην άλλη.
Αν η άλλη ανταποκριθεί εκείνη είναι που σε βάζει ανάμεσα τους.
Προσωπικά δεν θεωρώ ανήθικο το να διεκδικείς κάτι που θέλεις, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πω θα το στερηθεί κάποιος άλλο.
Δε μιλάω για αυτούς που πάνε και ψάχνουν το τρίτο πρόσωπο. Μιλάω για το τρίτο πρόσωπο που αρχίζει την προσέγγιση ξέροντας οτι ο άλλος είναι δεσμευμένος.
Το βλέπω ως κάτι που δεν κάνω γιατί δε θέλω να μού κάνουν. Μια άτυπη συμμαχία μεταξύ γυναικών.
Κι επειδή εσύ τη θες τρελά σού δίνει το ελεύθερο να μπεις μέσα σε ένα ζευγάρι;Διαφωνώ, δεν είναι πρόβλημα του ελεύθερου να κάνει ερωτική εξομολόγηση σε δεσμευμένο, τι γίνεται ας πούμε αν αυτή που θέλεις τρελά είναι δεσμευμένη; Θα κάνεις τουμπεκί; Γιατί; Τώρα αν κάνεις εσύ την εξομολόγηση δύο τινά θα συμβούν, ή θα φας άκυρο και θα χαλάσει η σχέση σας, η θα πάρεις το πράσινο φως και θα χαλάσει η σχέση τους, που σημαίνει ότι μάλλον σάπια ήταν.
Όπως έχω ξαναπεί σε αυτό το θρεντ, καμιά σχέση δεν είναι τέλεια. Αυτό δε σημαίνει οτι πάμε σε άσπρο - μαύρο, είτε είναι τέλεια ή σάπια. Υπάρχουν διαβαθμίσεις. Είναι 90% τέλεια αλλά έχει το μειονέκτημα σε τάδε σημείο. Είναι 80% τέλεια αλλά έχει δύο μειονεκτήματα. Μπορεί να είναι και 20% τέλεια αλλά το ζευγάρι να θέλει να την κρατήσει. Εφόσον λοιπόν ο τρίτος άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει τί συμβαίνει στη σχέση, αυτό που μόνο βλέπει είναι οτι η σχέση ακόμα υπάρχει, δεν είναι σωστό να μπει και να της δώσει ένα επιπλέον χτύπημα. Θα μού πεις, σωστό σύμφωνα με ποιον; Ναι ξέρω οτι έχω πει πολλές φορές οτι η ηθική είναι υποκειμενική. Σύμφωνα με τη δική μου ηθική λοιπόν θα ήταν λάθος να κάνω πρόταση σε δεσμευμένο άνθρωπο.
Κουφό τώρα αυτό και ειδικά από κάποιον που κάνει το επάγγελμά σου. Από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις είναι λάθος. Το οτι είναι μια ειδική περίπτωση ενός ανθρώπου που ανακαλύπτει ξαφνικά τη σεξουαλικότητά του και πρέπει να υπάρχει μια ευαισθησία δεν του δίνει το δικαίωμα να κάνει ερωτική εξομολόγηση σε δεσμευμένο άτομο γιατί, εκτός όλων των άλλων, τον μπερδεύεις, γίνεσαι εμπόδιο στην καλή ροή της σχέσης του, δείχνεις ασέβεια στις επιλογές του αφού δε σέβεσαι τον ίδιο και τη σχέση του κλπ.δεν βρίσκω καθόλου κατακριτέο να του πει τι αισθάνεται επειδή έχει σχέση
Χωράει πολύ συζήτηση σε αυτό, θέλοντας να πω ότι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Όταν ένα δεσμευμένο άτομο αναζητά κάτι άλλο εκτός της σχέσης του, κρυφά από αυτήν (διότι υπάρχουν και ζευγάρια που είναι ανοιχτά σε επαφές με άλλα άτομα), σημαίνει πως κάτι δεν πάει καλά στη σχέση ή δεν καλύπτεται από όσα έχει αυτή η σχέση να προσφέρει. Ο κάθε εμπλεκόμενος μετά δε σημαίνει πως δεν είναι σώφρων. Υπάρχουν πολλά συναισθήματα και αισθήματα στη μέση που δύσκολα κανείς αγνοεί...
Καλά αυτό με την απιστία μην το έχεις και τόσο σίγουρο. Οτι δηλαδή αυτός που απιστεί έχει προβλήματα στη σχέση του. Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες όπου αυτός που απάτησε είπε εκ των υστέρων οτι δεν του έλειπε τίποτα από τη σχέση του, απλά του δόθηκε η ευκαιρία και απάτησε, χωρίς να μπορεί να πει τον λόγο.
Από την άλλη εγώ εννοούσα οτι καμιά αδέσμευτη γυναίκα που έχει μυαλό στο κεφάλι της δε θα ψάξει επί τούτου να κάνει σχέση με δεσμευμένο, απλά θα της τύχει χωρίς να το γνωρίζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σωστο.. πολυ σωστο.
Μονο που εδω δε μιλαμε για σχεσεις αγγελικα πλασμενες.
Μιλαμε για ανθρωπους που αφηνουν παραθυρακια ανοιχτα ενω ειναι σε σχεσεις.
Αυτό σου λέω. Οτι αυτή η σχέση δεν είναι αγγελικά πλασμένη.
Το θέμα είναι, ποιος (κατα)δέχεται να μένει σε μια μη αγγελικά πλασμένη σχέση; Και γιατί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτό που κρατάω από το άρθρο που παρέθεσα λίγο καιρό πριν:
Καμία γυναίκα δεν έχει τη δύναμη να εισβάλει σε μια αγγελικά πλασμένη σχέση!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εδώ είναι το αστείο (της υπόθεσης) ότι το εξέλαβες ως....επιχείρημα και (αντεπιχείρησες) με το "τσουβάλιασμα" που θεωρείται πλέον αξιωματικό δίκαιον στις συζητήσεις!
Α...και δεν έγραψα όλοι θα αναθεωρήσετε, αλλά όλοι τα περάσαμε
Μην παίζουμε με τις λέξεις. Όλοι περάσαμε τι; Την πράξη της αναθεώρησης. Αυτό τι σημαίνει; Οτι όλοι θα αναθεωρήσουμε. (έπεσες σε τριτοδεσμίτισσα αδελφέ)
Τέλος πάντων, η άποψή σου μου είναι σεβαστή από τη στιγμή που δεν προσπαθείς να την περάσεις και στους άλλους. Δε θα τα περάσουμε όλοι, δε θα αναθεωρήσουμε όλοι. Αν το επιχείρημα "τσουβάλιασμα" είναι κλισέ ή όχι, ποσώς με νοιάζει. Εγώ το point μου το έδωσα κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Clicher, ιδιαίτερα αγαπητό ως ....αντεπιχείρημα στους κόλπους των ιντερνετικών "συνομιλιών" !
Μα σοβαρά τώρα, το θεωρείς πιο σοβαρό το επιχείρημα "όλοι θα αναθεωρήσετε";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θα....αναθεωρήσεις, όλοι τα περάσαμε!
Τσουβάλιασμα....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημαίνει επίσης οτι αγαπάει την κοπέλα του, τη σέβεται και σέβεται και την κοπέλα που του δείχνει ενδιαφέρον οπότε ξεκαθαρίζει τη θέση του εξαρχής όπως θα έκανε ένας σωστός άντρας με παντελόνια (αλλά τι ψάχνω κι εγώ ψύλους στ' άχυρα...).
Σοβαρά; Mε την δική σου λογική οι άνθρωποι θα περιόριζαν επικίνδυνα τις διαπροσωπικές σχέσεις τους σε βαθμό που θα καταντούσαμε ακοινώνητοι!
Και με την υποψία ότι ο άλλος, μας "βλέπει" κάπως, θα τον κάναμε πέρα, λόγω.....σεβασμού στον (έτερο) δέσμιο!
Αν μας το δήλωνε εξ αρχής μάλιστα ευθαρσώς ότι μας γουστάρει, ε τότε θα φορούσαμε και ζώνη αγνότητας, μη και γίνει κάνα....σφάλμα!
Δεν "επικοινωνούμε" Χιμελίτα, λυπάμαι...
Καθώς βλέπεις είπα "στην κοπέλα που του δείχνει ενδιαφέρον". Δε λέω να πας να πάρεις τυρόπιτα κι επειδή θα σου χαμογελάσει η πωλήτρια να τη βρίσεις!
Στο παράδειγμά μας δεν είναι ακριβώς διευκρινισμένο αλλά εγώ κατάλαβα οτι όταν η κοπέλα έλεγε "θέλω να τον γνωρίσω" δεν εννοούσε να παίζουν μαζί τάβλι... Μάλλον ερωτικά ήθελε να τον γνωρίσει.
Και για φαντάσου πού φτάσαμε, να κατακρίνουμε τον άνθρωπο που ήταν σωστός και ξηγήθηκε αντρίκια από την αρχή...
Και στην τελική Άγγελε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις βάζουμε προτεραιότητες και ενημερώνουμε και τον άλλον για την προτεραιότητα που βάζουμε για να ξέρει πώς να κινηθεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σεβαστό, επιλογή σου!!! Εγώ το έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν χρησιμοποιώ ΜΜΜ να περιμένω στη...στάση!
Άλλο είμαι σε σχέση, άλλο σε δέσμευση! Αν θεωρούμε τις σχέσεις δεσμά, ζήτω που καήκαμε!
Και για να μη παρεξηγηθώ, όταν ακούω τον άλλον να λέει, "είμαι αλλού δεσμευμένος" επειδή η καψερή του ζήτησε ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝΕ (αν δεν λαθεύω) είναι σαν να της λέει..."πολύ ευχαρίστως αλλά μου κρατάνε το....λουρί" (γαβ γαβ)
Σημαίνει επίσης οτι αγαπάει την κοπέλα του, τη σέβεται και σέβεται και την κοπέλα που του δείχνει ενδιαφέρον οπότε ξεκαθαρίζει τη θέση του εξαρχής όπως θα έκανε ένας σωστός άντρας με παντελόνια (αλλά τι ψάχνω κι εγώ ψύλους στ' άχυρα...).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο πραγματικός υπαίτιος των εξωσυζυγικών σχέσεων: Η κακή συζυγική σχέση, που συνοψίζεται στην ελλιπή επικοινωνία είτε σε σεξουαλικό επίπεδο είτε σε θέματα της καθημερινότητας. Σύμφωνα με έρευνες οι άνδρες, σε αντίθεση με τις γυναίκες, επιλέγουν να παραμένουν μέσα σε μια δυσλειτουργική σχέση παρά να ριψοκινδυνεύσουν να ανατρέψουν τις ισορροπίες τους. Ο ανδρικός ψυχισμός έχει ανάγκη από κάτι σίγουρο, έστω και αν δεν είναι το ιδανικό. Τις υποσχέσεις περί διαζυγίου που δίνουν στις ερωμένες τους τις πιστεύουν διότι σε ένα πρώτο στάδιο βρίσκουν μέσα από την παράνομη σχέση τους την ηρεμία και την ευχαρίστηση που τους έχει λείψει στο πλάι των συζύγων τους. Στη συνέχεια όμως, όταν η ερωμένη αρχίζει να πιέζει και να μεταλλάσσεται σε γυναίκα με απαιτήσεις και ο άνδρας συνειδητοποιεί ότι το μόνο που κατάφερε είναι να έχει δυο γυναίκες οι οποίες του γκρινιάζουν, οι υποσχέσεις χάνονται και ο κύριος επιστρέφει στη…γνώριμη γκρίνια της συζυγικής του κλίνης.
Ο υποτιθέμενος αντίπαλος της ερωμένης: Η σύζυγος είναι ο λόγος για τον οποίο οι ερωμένες θεωρούν ότι βρίσκονται σε δεύτερη θέση. Αν έβγαινε εκείνη από τη μέση, πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να βιώσουν την υπέρτατη ευτυχία στο πλάι εκείνου που μοιράζονται μαζί της. Το ότι θέτουν τη σύζυγο ως αντίπαλο αποτελεί τρόπο άμυνας στον ίδιο τους τον εαυτό. Όταν στον ερωτικό τομέα έχεις αντίπαλο, δικαιολογείσαι πιο εύκολα για την ημιτελή σχέση σου.
Ο πραγματικός αντίπαλος της ερωμένης: Η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην ονειρεύεται μια κοινωνικά αποδεκτή σχέση η οποία να έχει ευτυχή κατάληξη. Το να παραμένεις λοιπόν στο μικρό ρόλο της ερωμένης σημαίνει ότι πιστεύεις ότι το λίγο είναι πολύ καλύτερο από το τίποτε που πιθανόν να προκαλέσεις στον εαυτό σου με ένα χωρισμό και θεωρείς ότι είσαι ανίκανη να βρεις το όλο. Γυναίκες που έχουν κάνει την αυτοκριτική τους και είναι ώριμες σε συναισθηματικό επίπεδο δεν αρκούνται στο ρόλο της ερωμένης. Οι «έξυπνες» ερωμένες, που τελικώς κερδίζουν τον άνδρα, είναι εκείνες οι οποίες διαθέτουν υψηλή αυτοπεποίθηση, διότι συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν τίποτα να περιμένουν. Οι άνδρες λατρεύουν τις γυναίκες εκείνες που ξέρουν να μην απαιτούν προσφέροντάς τους απλώς και μόνο ικανοποίηση.
(Βρήκα το άρθρο σε κάποιο περιοδικό. Νομίζω οτι λέει μεγάλες αλήθειες...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι βρε κορίτσι μου αλλά τελικά εσύ μιλάς για την μία πολύ ειδική κατάσταση και στιγμή και την υπερασπίζεσαι λες και είναι γενική, λες και κάθε πέσιμο επειδή μια στις 100 θα πέσει σε μια τέτοια κατάσταση είναι προσχεδιασμένο για να καταστρέψει μια σχέση.
Μα συγνώμη, όταν γίνεται ένα πέσιμο σε δεσμευμένο, τι άλλο σκοπό έχει από το να καταστρέψει τη σχέση; Το αν θα τα καταφέρει να το κάνει, να την αποτελειώσει ή απλά να δώσει γερό χτύπημα και να μην τη ρίξει είναι αδιάφορο. Ο σκοπός όμως δεν είναι να καταστραφεί η σχέση ώστε να κατακτήσεις τον άνθρωπο αυτόν; Δεν είναι χτύπημα κάτω από τη μέση αυτό; Δεν είναι ύπουλο;
Επίσης η ιστορία ήταν υποθετική.
Δεν το πιστεύω, παλεύω σαν αυτό που είμαι, με την αξιοπρέπεια ή την μικρότητα που μπορώ εγώ να δείξω. Το κάθε μέσο δεν με αφορά. Γιατί δεν το μπορώ, γιατί δεν μου πάει, γιατί δεν είμαι ήρωας. Θέλω και ο άλλος να μου δώσει κάτι για να μπορώ να παλέψω γι'αυτόν. Γιατί να παλέψω για έναν άνθρωπο που δεν με αγαπάει αρκετά, για να προσπαθώ μια ζωή να τον πείσω?
Όταν λέω με κάθε μέσο, δεν εννοώ βέβαια υπερβολές, αλλά όταν μέσα σου πιστεύεις οτι κάτι αξίζει, γιατί να παραιτηθείς επειδή βλέπεις οτι ο άλλος δεν προσπαθεί το ίδιο; Καμιά φορά δεν έχουν κι οι δύο ενδιαφερόμενοι το κουράγιο ή τηα μέσα για να παλέψουν το ίδιο. Αυτό δε σημαίνει πως ο άλλος δεν αγαπάει, ίσως όμως χρειάζεται ένα σπρώξιμο, μια ευκαιρία, που αν δε τη δώσεις λέγοντας "μέχρι εδώ πάλεψα, παραιτούμαι", μπορεί αργότερα να το μετανιώσεις έχοντας χάσει κάτι που άξιζε από εγωισμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Όχι δεν παλεύουμε για τα πάντα, παλεύουμε μόνο για ότι αξίζει να συντηρηθεί.
Διαφωνώ εν μέρει. Γιατί αν δεν παλέψεις μέχρι τέλους για κάτι, δε θα μάθεις ποτέ αν άξιζε ή όχι. Αυτό θα το μάθεις μόνο αν χρησιμοποιήσεις κάθε μέσο και δεις οτι δεν πάει πουθενά, τότε σταματάς να παλεύεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το ότι γυναίκες με τις απόψεις μου δεν έχουν ηθική το παραβλέπω (άλλωστε έχω ξαναπει ότι δεδομένης της ευρέως διαδεδομένης αστικής ηθικής, ουδόλως με ενοχλεί να χαρακτηρίζομαι ανήθικη).
Ωστόσο, αδυνατώ να καταλάβω βάσει ποιού ηθικού συστήματος είναι σωστό το παραπάνω. "όποια αισθήματα κι αν έχεις"; Κάποια από αυτές τις γυναίκες μπορεί να βασανιστεί πολύ περισσότερο απ'ότι εσύ αν τον χάσεις! Κάποια μπορεί να είναι το άλλο του μισό! Πραγματικά, το παραπάνω δεν μπορώ να δω πώς είναι "ηθικό", προσωπικά μου φαίνεται άκρατος εγωισμός και βόλεμα. Ευτυχώς οι σχέσεις δεν είναι ελληνικό δημόσιο όσο κι αν απ'ότι βλέπω κάποιοι θα το ήθελαν! Για να μην σχολιάσω πόσο φασιστικός είναι ο τρόπος σκέψης "όλοι θα έπρεπε να είχαν τη δική μου ηθική γιατί είναι η μόνη σωστή".
Έστω λοιπόν οτι υπάρχουν και 10-20-100 περιπτώσεις που ο τρίτος άνθρωπος είναι όντως η αγάπη της ζωής του. Αυτό είναι σπάνιο όμως. Αν όντως ο σύντροφός μου βρει το άλλο του μισό ενώ είναι μαζί μου, φυσικά θα τον αφήσω να την ακολουθήσει, όσο κι αν πονέσω (είπαμε, ανιδιοτελής αγάπη). Όσο όμως το γενίκευσα εγώ (λανθασμένα ομολογώ) άλλο τόσο το γενίκευσες κι εσύ λέγοντας οτι, άπαξ κι έχουμε συναισθήματα για κάποιον δεσμευμένο, καλό είναι να του τα εκφράσουμε, κι ας βάζουμε σε κίνδυνο τη σχέση του. Και σου ξαναλέω, πόσοι παντρεμένοι χώρισαν τελικώς τις γυναίκες τους για να είναι με κάποια άλλη; Ελάχιστοι. Θα μου πεις αυτό γίνεται επειδή είναι βολεμένοι. Αυτό όμως από μόνο του δείχνει οτι έχουν κάνει την επιλογή τους και η αγάπη για την άλλη γυναίκα δεν είναι και τόσο δυνατή ώστε να χωρίσουν. Οπότε η άλλη γυναίκα τι έχει κάνει; Εκτός που υποφέρει η ίδια παίρνοντας ψεύτικες ελπίδες οτι βρήκε το άλλο της μισό σε έναν άντρα που τη βλέπει κοιτώντας το ρολόι του, χάνοντας τον καιρό της, κάνει και την άλλη γυναίκα να υποφέρει που ο άντρας της την απατά. Αξίζει όλο αυτό;
Παράλληλα, ενώ καμία γυναίκα δε βγήκε να πει οτι (ας το πω έτσι) δεν είναι ωραίο να μπλέξεις με δεσμευμένο (μπράβο γυναικεία αλληλεγγύη, τώρα καταλαβαίνω γιατί όλοι απατούν τις γυναίκες τους), από την άλλη όλες λένε οτι δε θα ήθελαν να μπλέξουν με δεσμευμένο γιατί δεν τους αρέσει να είναι το τρίτο πρόσωπο, γιατί θέλουν αποκλειστικότητα κλπ. Μα τι αποκλειστικότητα θέλετε τη στιγμή που υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω (που εσείς υποστηρίζετε!) που μπορεί ανά πάσα στιγμή να την "πέσουν" στον άντρα σας;
Αυτό ομολογώ δεν το έπιασα, παραείναι ...υπερβατικός ο συλλογισμός για μένα
Ας στο πω αλλιώς να το καταλάβεις. Έχεις ένα project στη δουλειά, το ξεκινάς, το φτάνεις μέχρι το επίπεδο 5 στα 10 ας πούμε, και ξαφνικά έρχεται ένας και το παίρνει από σένα για να το κάνει αυτός. Μπορεί να μην είναι καλό παράδειγμα, θέλω να πω οτι αυτή η γυναίκα βρήκε αυτόν τον άντρα πριν από σένα, πάλεψε για να τον κατακτήσει, πέρασε δυσκολίες, χαρές, δε βλέπεις οτι έχει προβάδισμα από σένα που ήρθες δεύτερη;
Όχι φυσικά. Θα πρέπει να παλεύουμε καθημερινά ούτως ή άλλως, είτε υπάρχουν δέκα άνθρωποι (και όχι δέκα γυναίκες, το έχεις περιορίσει για κάποιο λόγο στη μια μεριά το θέμα) που τον διεκδικούν, είτε κανείς.
Νομίζεις όλες αυτές που τους απατούν οι άντρες τους δεν προσπαθούν; Έχουν αφήσει το δεσμό τους στο έλεος του Θεού; Δεν μπορείς όμως ΣΥΝΕΧΕΙΑ να είσαι εκεί και να παλεύεις. Θα έρθει μια εποχή που θα είσαι άρρωστη, που θα λείπεις για κάποιον καιρό, που θα έχεις άλλα προβλήματα. Είναι σωστό να εκμεταλλευτεί αυτήν την κατάσταση μια άλλη γυναίκα για να τρυπώσει; Πες μου, είναι σωστό; Θα σου άρεσε εσένα αυτό; Και μη μου πεις, μα εγώ του έχω εμπιστοσύνη. Άσχετα με το πώς θα αντιδράσει ο φίλος σου. Είναι σωστό η γυναίκα αυτή να εκμεταλλευτεί μια δύσκολη κατάσταση, μια κρίση στη σχέση σου; Αν μου πεις, ναι είναι σωστό, ε δεν έχουμε διόδους επικοινωνίας...
Αν όμως αυτός δεν την θέλει (αρκετά), τότε προφανώς they are not made to be together.
Και τι εννοείς θα της "κλέψεις" τον άντρα; Κτήμα της είναι;
Αν δε τη θέλει αρκετά, γιατί είναι μαζί της; Δε μιλάμε για τέτοιες περιπτώσεις που κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Μιλάω για μια καλή σχέση με τα μικρά της προβλήματα. Κτήμα της δεν είναι, αλλά καταλαβαίνεις πώς το λέω. Οι άντρες είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούν ευκαιρίας δοθείσης.
Στα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σου. Σίγουρα κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ένας άνθρωπος στοιχειώδους ωριμότητας έχει συναίσθηση του πότε η σχέση είναι χλιαρή επειδή απλά περνάει μια τέτοια φάση και πότε είναι πιο μόνιμη η κατάσταση....Ε αν είναι κάτι τοοοόσο περαστικό, άνθρωποι είμαστε, γιατί να χωρίσεις;
Δηλαδή από τη μια τον δικαιολογείς από μέσα σου από την άλλη χωρίζεις γιατί "έτσι πρέπει";
Αν δεν χωρίσεις, καμία σχέση δεν καταστράφηκε.
Τον δικαιολογώ όπως θα δικαιολογούσα και τον εαυτό μου αν η σχέση για άλφα βήτα λόγο περνούσε μια κρίση και ενέδιδα σε κάποιον που θα μου έκανε μια πρόταση που θα με κολάκευε. Το άγνωστο είναι σαφώς πιο "τραβηχτικό" από το υπάρχον κι όταν περνάς μια κρίση κάνεις πράγματα χωρίς να τα πολυσκεφτείς. Αν λοιπόν εγώ θα ενέδιδα, δε βλέπω γιατί κι ο σύντροφός μου να μην το έκανε σε αντίστοιχη περίπτωση. Αν όμως υπήρχε ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ η ηθική σαν κανόνας που λέει οτι όταν κάποιος είναι δεσμευμένος, όποια αισθήματα κι αν έχεις, δεν πρέπει να κάνεις κίνηση, θα ένιωθα πιο σίγουρη οτι θα περάσουμε την κρίση ανώδυνα χωρίς απώλειες τέτοιου είδους. Όταν ξέρεις όμως οτι υπάρχουν γυναίκες χωρίς ηθική εκεί έξω και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις, αυτό δε σε αφήνει να ησυχάσεις. Γιατί καλές οι θεωρίες οτι η σχέση θέλει να παλέψεις και να προσπαθείς μπλα μπλα, αλλά όταν σε δύσκολες στιγμές ανοίγει ένα παραθυράκι και μπορεί να μπει η καθεμία (όχι επειδή δεν σε αγαπάει ο φίλος σου, αλλά γιατί αυτόν τον καιρό έχεις άλλα στο κεφάλι σου) αυτό καταντά ψυχοφθόρο.
Έτσι όμως ξεχνάς τον εαυτό σου που επίσης νιώθει εξίσου δυνατά συναισθήματα. Δεν σου λέω να βάλεις τον εαυτό σου πιο πάνω από αυτή την γυναίκα, σου λέω να τον βάλεις στο ίδιο επίπεδο!
Μα δεν είμαστε στο ίδιο επίπεδο! Αυτή έχει υπάρξει στο δικό μου επίπεδο στο παρελθόν κι έχει κάνει και βήματα παραπέρα. Έχει δηλαδή το προβάδισμα όχι μόνο επειδή τον γνώρισε και τον ερωτεύτηκε πρώτη, αλλά γιατί έχει περάσει κι όλες τις καλές κι άσχημες φάσεις μιας σχέσης. Δεν μπορώ να τη φτάσω.
Το ότι θεωρώ ότι η καθεμια θα πρέπει να το παλέψει αν ερωτευτεί το σύντροφο μου, δεν σημαίνει ότι εγώ θα κάτσω με σταυρωμένα χέρια και θα της πω "περάστε". Αλλά πρέπει να έχει την ευκαιρία να τον διεκδικήσει, χωρίς να φρενάρεται από τέτοιου είδους ηθικολογία.
Σιγά μην την καλέσεις και σε μονομαχία. Το σύντροφό μας μπορεί κάθε μέρα να τον θέλουν δέκα γυναίκες, θα πρέπει εμείς να μπαίνουμε στη διαδικασία να παλεύουμε καθημερινά με την καθεμία;
"Πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα"; Επειδή αφήσαμε τον εαυτό μας να ...ερωτευτεί; Ο Έρωτας είναι από τα υψηλότερα συναισθήματα και ουδέποτε θα τον χαρακτήριζα κάτι που χρίζει αυτοτιμωρίας! Μου φαίνεται ότι μπερδεύουμε τον Έρωτα με το "αρχίζει σιγά σιγά να με κερδίζει" του supar.
Άλλωστε, προφανώς όταν δεις ότι πας να ερωτευτείς δεσμευμένο άτομο θα προσπαθήσεις ασυναίσθητα να το φρενάρεις, όπως και σε κάθε περίπτωση πολύ δύσκολου στόχου. Για να καταλήξεις να θέλεις να τον διεκδικήσεις, προφανώς είναι κάτι αρκετά δυνατό που δεν κατάφερες να συγκρατήσεις, οπότε αμφιβαλλω αν θα έπρεπε να συνεχίσεις να προσπαθείς. Δεν συμβαίνουν συχνά αυτά, και ειδικά αν είναι αμοιβαίο σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να το καταπνίξετε.
Σημαίνει επίσης οτι δε σκέφτηκες στιγμή οτι είναι αλληνής και άφησες τον εαυτό σου ελεύθερο να τον ερωτευτεί χωρίς να σε νοιάζουν οι επιπτώσεις. Και μη μου πεις οτι αυτές που τα φτιάχνουν με δεσμευμένους - παντρεμένους περνάνε όλες τέτοιο γολγοθά στο κεφάλι τους και τελικά παρασύρονται από την αμέτρητη αγάπη... Ζαμανφού είναι απλά και τους νοιάζει μόνο αυτές να είναι καλά. Πολύ σπάνια κάποια όντως θα προσπαθήσει να διώξει τα συναισθήματα και δε θα το καταφέρει και θα ενδώσει.
Μέχρι τότε μπορεί να έχουν λειτουργήσει οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας μας και να έχουμε προχωρήσει, ενδεχομένος προς πιο χλιαρά (αλλά πιο εύβατα) μονοπάτια...
Δηλαδή να κάνουμε άλλη σχέση; Μωρέ αν δυο άνθρωποι are made to be together όσα εμπόδια και να βρεθούν, μαζί θα καταλήξουν.
Όχι, ακούγεται βλακεία
Προσωπικά αν κάποιος ένιωθε τόσο δυνατά συναισθήματα για μένα, θα οργιζόμουν μαζί του αν δεν μου τα αποκάλυπτε για τους Χ,Υ ηθικής φύσεως λόγους. Καταρχάς, με ποιο δικαίωμα θα αποφασίσει ένας άλλος άνθρωπος τι θα κάνω ΕΓΩ με τη ζωή μου;;
Κατά δεύτερον, πότε μίλησα για αγάπη; Για έρωτα μίλησα, έχει διαφορά... Ο έρωτας ποτέ δεν είναι ανιδιοτελής, ασχέτως αν μερικές φορές όντας ερωτευμένοι βουλιάζουμε στην αυτολύπηση και το μαζοχισμό και κάνουμε σκέψεις like "Ας είναι ευτυχισμένος όπου κι αν είναι, κι ας μην είμαστε μαζί, αααχ "
Κατά βάθος, ούτε οι ίδιοι δεν τα πιστεύουμε, απλά θέλουμε να νιώσουμε ανώτεροι άνθρωποι.
Για μένα ούτε ψέμα ούτε βλακεία είναι η ανιδιοτελής αγάπη, την έχω δει και ξέρω οτι υπάρχει, και με πάθος την αναζητώ, δε συμβιβάζομαι με κάτι λιγότερο. Τώρα αν μιλάμε για σχέσεις του τύπου "σε γνώρισα, σε π..., σ' αφήνω" δε με αφορά το θέμα. Όπως όμως ειπώθηκε πιο πριν, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να παίξει με τα συναισθήματα των άλλων. Και για αυτή τη γυναίκα που θα της κλέψεις τον άντρα, μπορεί αυτός ο άντρας να είναι η αγάπη που έψαχνε μια ζωή, να έχει παλέψει πολύ για να είναι μαζί του, και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ψάχνεις για παραθυράκια να τρυπώσεις (γενικά μιλάω, όχι εσύ).
Ναι, ο άνθρωπος που θα διαλύσει τη σχέση είναι ανήλικο, που θα το παρασύρουμε στο δρόμο της ακολασίας. Come on! Αν ένας άνθρωπος φταίει σε μια τέτοια ιστορία, είναι αυτός που θα διαλύσει τη σχέση του, όχι το τρίτο πρόσωπο. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι φταίει κάποιος, αρκεί να μιλάμε για ώριμα άτομα, με συνειδητοποιημένες επιλογές, και όχι καφρίλες του στυλ "μου γυάλισε ο/ή τάδε, βουρ".
Αν μετρήσεις τις περιπτώσεις που ο δεσμευμένος - παντρεμένος άφησε τελικά τη γυναίκα του για κάποια άλλη και δεις το ποσοστό, θα καταλάβεις οτι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι το δεύτερο που λες. Συνειδητοποιημένη επιλογή είναι να μπει μπροστά η λογική, η ηθική, το αίσθημα δικαίου, όπως θες πέστο. Κι αυτό θα σου πει οτι δεν κολλάει να πας να κάνεις σχέση με δεσμευμένο. Κι εκεί η ιστορία πρέπει να τελειώσει. Αν το συνεχίσεις, πάει να πει οτι σκέφτεσαι τον εαυτούλη σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και ναι χιμελα ολες οι σχεσεις ρουτινιαζουν,αλλα δεν ειμαστε ολοι ετοιμοι να παμε με την καθεμια που μας φλερταρει..
Ναι, δεν υπαρχει ζευγαρι χωρις καποια προβληματα, αλλα εαν ειναι τετοια που θα αφησουν ενα τριτο προσωπο να εισβαλλει, τοτε το καλυτερο που εχουν να κανουν ειναι να το διαλυσουν.
Εκεινοι που φροντιζουν να ανανεωνουν τη σχεση τους, δεν εχουν να φοβηθουν τιποτα απο καποιο τριτο προσωπο, ακομα και 10 χρονια να ειναι μαζι. Εαν νομιζουμε οτι η σχεση με καποιον ανθρωπο ειναι "κουβεντουλες" και "σεξ" κανουμε μεγαλο λαθος. Εχω αναφερει πολλακις οτι μια σχεση για να εχει διαρκεια θελει πολλη δουλεια, φροντιδα, προδερμ και απο τις δυο μεριες.
Δεν είπα αυτό. Είπα όμως οτι σε όλες τις σχέσεις υπάρχουν στιγμές είτε βαρεμάρας, είτε τσακωμού, είτε χλιαρότητας για πολλούς λόγους. Και μέσα σε εκείνες τις στιγμές δεν είναι δύσκολο να μπει κάποιος καινούριος που θα προσφέρει πράγματα που ο σύντροφος ίσως δεν προσφέρει τη δεδομένη στιγμή. Κι όχι μόνο υποστήριξη, αλλά και κολακεία, ενδιαφέρον, νέες καταστάσεις. Νομίζετε οτι όσοι απατούν το κάνουν συνειδητά και με πολλή σκέψη; Τυχαία συμβαίνουν αυτά, και τις περισσότερες φορές μετανιώνουν. Αυτό δε σημαίνει οτι αγαπούν λιγότερο το σύντροφό τους, αλλά οτι τη δεδομένη στιγμή χρειάζονταν ένα παραθυράκι για να πάρουν "αέρα". Σε μια σχέση δεν μπορείς συνεχώς να είσαι στην τσίτα για να την ανανεώνεις, να την αναζωογονείς, να τη φροντίζεις. Υπάρχουν και τα καθημερινά προβλήματα που πρέπει να ρίξεις την προσοχή σου (εργασία, προβλήματα υγείας, χόμπυ κλπ κλπ). Κάποιες στιγμές η σχέση περνάει σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα και χάνει την προσοχή σου.
Κατα δευτερον δεν υποστηριξα σε καμμια περιπτωση το να ριχνεται κανεις σε οποιον του γυαλισει. Για μενα ειτε ο αλλος που σε ενδιαφερει ειναι ελευθερος ειτε οχι, πρεπει ο ιδιος να γνωριζεις τι θελεις και τι σου γινεται. Δεν πρεπει κανεις να παιζει με τη ζωη και τα συναισθηματα κανενος και αυτο προσταζει η δικη μου ηθικη.
Έστω λοιπόν οτι γνωρίζω τι μου γίνεται και νιώθω τρελή και παλαβή για αυτόν τον άνθρωπο. Πρέπει να ξεχάσω την ηθική μου και να του την πέσω, ξεχνώντας πως υπάρχει μια άλλη γυναίκα που τον αγάπησε πριν από μένα, έκανε σχέδια γι' αυτόν πριν από μένα, πέρασε πολλά για να είναι μαζί αυτή τη στιγμή ευτυχισμένοι; Εξάλλου γι' αυτό λένε τη φράση "είναι πιασμένος-η", δηλαδή τον "πρόλαβε" άλλος-η.
Οτι καποιος μπορει να κανει χ προτασεις δε σημαινει απαραιτητα οτι μπαινει στη ζωη σου. Εαν θες τον αφηνεις να εισχωρησει, εαν δε θελεις τοτε δεν...
Εν παση περιπτωσει, εγω θελω εναν ανδρα διπλα μου που να μην του ειναι κοπος να στειλει την οποια αλλη απο κει που ηρθε.
Μα και ποιος δε θέλει έναν τέτοιον άνθρωπο; Εννοείται πως όλοι τον θέλουν. Αλλά εξαιτίας των λόγων που προανέφερα, δεν είναι δύσκολο να ενδώσει κάποιος από αδυναμία και μετά να μετανιώσει. Θα μου πεις, αυτό τον δικαιολογεί; Όχι, αλλά άνθρωποι είμαστε κι οι συγκυρίες καμιά φορά τα φέρνουν έτσι που κάνουμε και πράγματα που δε θέλουμε λόγω αδυναμίας.
Εαν με παρατησει ο οποιοσδηποτε για τον χ,ψ λογο καλο θα κανει και σε μενα, αλλα και στον εαυτο του. Για οσο νοιωθω ευτυχισμενη με εκεινον, δεν αφηνω τετοιες ανασφαλειες να με κυριευουν.
Μα δεν είπα βρε πουλάκι μου να περνάμε όλη τη μέρα μας πανικοβλημένοι μπας και μας αφήσει ο άλλος. Αλλά να είμαστε και σε εγρήγορση και να μην το παίρνουμε τόσο χαλαρά "αν με αφήσει καλώς". Για να είμαι μαζί του πάει να πει οτι τον αγαπάω και θα τρελαθώ αν με αφήσει. Γιατί λοιπόν να δίνουμε πάτημα στην κάθε μία να κάνει την κίνησή της (έστω κι αν ξέρουμε σχεδόν με βεβαιότητα οτι ο φίλος μας δε θα ενδώσει);
Αρχίζω να πιστεύω ότι όταν κάποιος έχει μια politically incorrect άποψη πολλές φορές δεν έχει ελπίδες όχι να τη σεβαστούν, ούτε καν να καταλάβουν τι πιστεύει!
Αν αυτό κατάλαβες από το μήνυμα μου τότε μάλλον θα πρέπει να το ξαναδιαβάσεις.
Το κατάλαβα το μήνυμά σου, του έλεγες οτι αν απλά είναι κάτι περαστικό που δεν τον πολυνοιάζει να μην το κάνει, αν όμως είναι πραγματικά ερωτευμένος, να το κάνει. Και ρωτώ: είναι αρκετή "δικαιολογία" για τον εαυτό μας να μπούμε ανάμεσα σε ένα ζευγάρι επειδή επιτρέψαμε στον εαυτό μας να ερωτευτεί αυτό το άτομο; Μας χαϊδεύει δηλαδή αυτή η σκέψη τις τύψεις μας; Μας τις κατευνάζει; Ο άνθρωπος είναι δεσμευμένος, αυτό είναι stop για ανάπτυξη οποιωνδήποτε συναισθημάτων. Εφόσον αφήσαμε τα συναισθήματά μας ελεύθερα τη στιγμή που δε θα έπρεπε, πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα. Στην τελική, αν αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος με τη σύντροφό του, κάποια στιγμή θα χωρίσει, και τότε θα είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε την κίνησή μας. Και τέλος, αγάπη πραγματική δεν είναι ντε και σώνει να είσαι με τον άλλον. Μπορεί να υπάρξει αγάπη από μακριά, να τον αγαπάς και να εύχεσαι να είναι ευτυχισμένος έστω και χωρίς εσένα. Μήπως στην κοινωνία μας αυτή η ανιδιοτελής αγάπη, χωρίς ανταλλάγματα, ακούγεται ουτοπία;
Απλά η κοινωνία μας έχει δημιουργήσει κάθε λογής ενοχικά σύνδρομα when it comes to taking care of ourselves και στο τέλος έχουμε καταλήξει να θεωρούμε ότι το μόνο σωστό είναι να βάζεις τον εαυτό σου τελευταίο. Φυσικά ελάχιστοι είναι αρκετά οσιομάρτυρες ώστε να πράξουν όντως κάτι τέτοιο και το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να γεμίζουμε ενοχές χωρίς λόγο.
Χωρίς λόγο; Δεν είναι αρκετός λόγος να διαλύσεις μια σχέση, μια οικογένεια ίσως, τη ζωή ανθρώπων που δε σου φταίνε σε τίποτα, τη στιγμή που το λάθος είναι όλο δικό σου, δηλαδή το οτι (αφέθηκες και) ερωτεύτηκες έναν άνθρωπο που είναι δεσμευμένος; Οσιομάρτυρας λέγεται αυτός που νοιάζεται και τους άλλους παράλληλα με τον εαυτό του; Ενοχικά σύνδρομα έχει αυτός που αποφασίζει δίκαια οτι φταίει και το δέχεται χωρίς να κάνει κάποια κίνηση που θα δώσει ευτυχία σε αυτόν και δυστυχία σε άλλους;
Και φυσικά δεν πιστεύω ότι αν κάποιος/α ερωτευτεί το σύντροφο μου πρέπει να κάτσει με στραυρωμένα χέρια! Αν πρόκειται να έχουν πιο δυνατή σχέση μαζί, απ'ότι έχει μαζί μου, πρέπει να το κηνυγήσει. Δεν θέλω να είναι κανείς μαζί μου επειδή δεν έχει γνωρίσει κάτι καλύτερο, αλλά επειδή συνειδητά γνωρίζει τι επιλογές έχει και προτιμά να είναι μαζί μου. Ζούμε μόνο μια φορά και δεν έχω καμία όρεξη να τη χαραμίσω σε χλιαρότητες, ούτε θέλω να παρασύρω κάποιον να χαραμίσει τη δική του σε χλιαρότητες.
Αυτό δεν είναι σκεπτικό οσιομάρτυρα; Τώρα ξεχνάς τον εαυτό σου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν είπα να μην τον αφήνουμε να κυκλοφορεί. Άλλο να περπατάει και να του ρίχνουν βλέμματα θαυμασμού κι άλλο να προχωράει κάποιος σε πρόταση - αυτό είναι αυτό που θέλει να κάνει ο supar. Κι εμείς του λέμε, έλα μωρέ και τι έγινε, κάνε την κίνησή σου κι αν ενδώσει καλώς, αν όχι, μικρό το κακό. Δεν είναι έτσι. Σκέψου να μιλάμε εμείς μεταξύ μας και να σου λέω, μου αρέσει πολύ κάποιος δεσμευμένος, να προχωρήσω; Και να μου πεις, προχώρα. Και μετά να φανερωθεί οτι μιλούσαμε για το δικό σου σύντροφο (παράδειγμα φέρνω, μην παρεξηγηθεί κανείς). Όσο "βράχος" κι αν είναι ο άλλος, όσο κι αν σ' αγαπάει, η κολακεία και η σκέψη οτι "υπάρχουν κι άλλες που με γουστάρουν εκεί έξω" είναι επικίνδυνοι παράγοντες. Δε λέω να μην τον αφήνουμε να αναπνεύσει. Αλλά μη ρίχνουμε και λάδι στη φωτιά γιατί μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, κάποια φορά θα μας κάψει.Oπότε να κρατήσουμε τον σύντροφό μας μέσα σε μια γυάλα
Δεν είναι δυνατόν όσο έχουμε και το δικό μας προσωπικό και επαγγελματικό χώρο να μην υπάρχουν κάποιοι που να ενδιαφέρονται χωρίς καν να δώσεις δικαίωμα επίσης....
Όσο ο καθένας κυκλοφορεί θα έχει και κάποια ζήτηση...
Εσύ θα κρίνεις αν είσαι οκ με το "αρνητικό σκόρ" εμπιστοσύνης με το οποίο θα αρχίσει η σχέση και αν μπορείς να δεχτείς τις ψυχολογικές επιπτώσεις που θα έχει η γνώση του τι συνεπάγεται αυτό που κάνεις.
Κι όχι μόνο αυτό. Αν πάρεις την κοπέλα κάποιου, πώς θα έχεις εμπιστοσύνη οτι αργότερα δε θα παρατήσει και σένα για κάποιον τέταρτο, πέμπτο κλπ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για να μπορεσει Χιμελα να μπει ενας τριτος αναμεσα σε ενα ζευγαρι πρεπει να υπαρχει "χωρος".
Και αυτος υπαρχει οταν το ζευγαρι εχει προβλημα και ηδη δεν ειναι καλα μαζι.
Διαφωνώ. Μετά από άλφα χρονικό διάστημα δεν υπάρχει ζευγάρι χωρίς κάποια προβλήματα. Όσο κι αν υπάρχει αγάπη, εκτίμηση και λοιπά ωραία, υπάρχει όμως και κάποια ρουτίνα κι ίσως βαρεμάρα κάποιες φορές. Οπότε το σκεπτικό μιας ανανέωσης από μόνο του είναι κάπως επικίνδυνο. Μπορείς εσύ να μου βρεις μια σχέση που να είναι τόσο ιδανική ώστε δε θα χωρέσει ποτέ κανείς να μπει ανάμεσα; Αλλά εγώ σου λέω οτι το δέχομαι οτι μπορεί μία στις εκατό να συμβεί. Αυτό σημαίνει πως αυτό μας δίνει πάτημα να διαγράψουμε την ηθική μας και να ριχνόμαστε σε οποιον μας γυαλίζει, αδιαφορώντας αν είναι δεσμευμένος, παντρεμένος κλπ;
Πάντως σε αυτό που θίγεις να σου πω επίσης οτι το οτι εγώ είμαι σίγουρη για το σύντροφό μου και του έχω εμπιστοσύνη δε σημαίνει οτι θα επιτρέψω σε κάθε μία να μπει στη ζωή του και να του κάνει προτάσεις. Μην παίζουμε και με την τύχη μας. Αν πηδάς πολλά παλούκια, κάποιο θα μπει ξέρεις πού. Δε χρειάζεται να το διακινδυνεύουμε και να πράττουμε ελαφρά τη καρδία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νομίζω μια μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να μπορεί να φέρεται όπως θα ήθελε να του φέρονται. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο γιατί κάποια στιγμή που εσύ φέρεσαι σωστά και βλέπεις οτι οι άλλοι δε σου φέρονται σωστά λες, βρε άντε και στο διάολο, μόνο εγώ θα είμαι σωστή; Κι αρχίζεις (συνειδητά) να φέρεσαι λάθος γιατί δε θες πια να είσαι το κορόιδο που θα νοιάζεται χωρίς να σε νοιάζεται κανείς.
Ας έρθω λοιπόν στη θέση αυτού του κακομοίρη που από το πουθενά κι εκεί που όλα πάνε κατ' ευχήν με την κοπέλα του βρίσκεται ένας supar και αρχίζει να τη γλυκοκοιτάζει, και ζητάει συμβουλές από δω κι από κει τι να κάνει (γιατί η ηθική του του χτυπάει μεν ένα καμπανάκι, πλην όμως μάλλον όχι τόσο δυνατό) κι όλοι του λένε, σώπα καημένε, ποιον θα νοιαστείς, τον άγνωστο ή τον εαυτό σου; Εξαλλου αν η σχέση είναι δυνατή, δε θα την τραντάξεις εσύ! Και αυτός παίρνει θάρρητα και λέει, μα ναι, εγώ μια πρόταση θα κάνω, δε θα βάλω το μαχαίρι στο λαιμό, ας μου πει όχι αν θέλει. Έχει ξεχάσει όμως κάποια βασικά πράγματα: πρώτον οτι καμία σχέση δεν είναι τόσο τέλεια που να παραμείνει ακλόνητη στο μικρό χτυπηματάκι, κάποιες απώλειες οπωσδήποτε θα υπάρξουν. Και δεύτερον, οτι μια γυναίκα, και σχέση να έχει, κολακεύεται αν κάποιος άλλος την πλησιάσει με θαυμασμό και ΠΡΟΤΑΣΗ (δεν είναι απλά φλερτ) και αρχίζει να μετράει τι έχει και τι δεν έχει: μια σχέση ίσως λίγο βαρετή, ρουτινιασμένη, βουτηγμένη στη συνήθεια VS μια εν δυνάμει σχέση με κάποιον νέο άνθρωπο που μπορεί (ω, η δύναμη της ελπίδας!) να καταλήξει σε κάτι καλύτερο. Κι όταν μπει αυτό το δίλημμα στη μέση, αγαπητέ supar και γενικά, το χτύπημα που έκανες είναι μεγάλο κι όχι μικρό.
Μπορεί βεβαια όλα αυτά να είναι θεωρίες και στην πράξη να μη γίνει τίποτα σοβαρό. Αλλά δε θα ήθελα να είμαι στη θέση του κακομοίρη που είπα πριν. Αυτοί που είπατε "go for it" και μη σε νοιάζει, πώς θα σας φαινόταν αν στη θέση αυτής της γυναίκας ήταν το αγόρι - κορίτσι σας και το γλυκοκοιτούσε κάποιος και κάποιοι του έλεγαν "χέστηκες μωρέ που είναι δεσμευμένος-η, κάντο!";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.