Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
01-05-08
23:44
αχ σε νοιώθω, αλήθεια σε νοιώθω!
πριν τα 30 μου, αρκετά πριν για την ακρίβεια, αγχωνόμουν τρελά για το τι θα συμβεί όταν γίνω 30
έχοντας και μία αδερφή κατά 5,5 χρόνια μεγαλύτερη από μένα η οποία έφαγε τρελή φρίκη την μέρα των γεννεθλίων της στα 30 της, περίμενα τα χειρότερα
δεν ξέρω αν με βοήθησαν οι συγκυρίες... αλλά εγώ στα 30 πήρα διαζύγιο απ τον πρώτο μου άντρα αρα ήταν κάτι περισσότερο από απαγορευμένο το να με πιάσει κρίση
πήγα κούρεψα κοντό καρφάκι την μακρυά μου κόμη και ξαφνικά ξανάγινα παιδούλα
όταν έκλεισα τα 30 ναι, έγινε μια ενηλικίωση όπως τα λες... πήρα σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή μου που όμως ουδεμία σχέση με πανικό είχαν και σε φάση "παναγία μου έγινα 30 εγώ πότε θα γίνω μάνα!"
όταν έγινα 30 είδα ότι είχα χάσει πολλά απ τη ζωή μου περιμένοντας να γίνω 30
ξεσάλωσα... πήρα τη ζωή μου στα χέρια μου κι άρχισα να ζω σαν να μην υπάρχει αύριο... σαν να μην πρόκειται ποτέ μου να γίνω 31
κάπου στα 35 μου έβαλα φρένο είχα αρχίσει να ξεφεύγω πολύ
τέλος πάντων, να μη μακρυγορώ...
έχασα πολύτιμο χρόνο απ τη ζωή μου περιμένοντας να πάθω τον πανικό που έπαθε η αδερφή μου στα 30
σκατά, τίποτα δεν έγινε... τσακίσαμε μια τούρτα με τους φίλους όπως κάναμε και στα 31 μου και στα 32 μου κι όπως κάνουμε κάθε χρόνο
κάθε ηλικία έχει τρελή φάση... ανακαλύπτεις συνεχώς νέες δυνατότητες που έχεις που ούτε να τις φανταστείς δεν μπορούσες
πλέον στα 37 μου, με ένα τσιπιρίκι 6 μηνών (σήμερα έγινε 6 το μουσούδι μου) νοιώθω πολύ καλά με την πάρτη μου... μακάρι να είχα ξεκινήσει να ΖΩ νωρίτερα αλλά δε βαριέσαι....
κάλιο αργά παρά ποτέ
υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν χωρίς να έχουν ζήσει ποτέ τους απ τον φόβο του θανάτου τους...
πριν τα 30 μου, αρκετά πριν για την ακρίβεια, αγχωνόμουν τρελά για το τι θα συμβεί όταν γίνω 30
έχοντας και μία αδερφή κατά 5,5 χρόνια μεγαλύτερη από μένα η οποία έφαγε τρελή φρίκη την μέρα των γεννεθλίων της στα 30 της, περίμενα τα χειρότερα
δεν ξέρω αν με βοήθησαν οι συγκυρίες... αλλά εγώ στα 30 πήρα διαζύγιο απ τον πρώτο μου άντρα αρα ήταν κάτι περισσότερο από απαγορευμένο το να με πιάσει κρίση
πήγα κούρεψα κοντό καρφάκι την μακρυά μου κόμη και ξαφνικά ξανάγινα παιδούλα
όταν έκλεισα τα 30 ναι, έγινε μια ενηλικίωση όπως τα λες... πήρα σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή μου που όμως ουδεμία σχέση με πανικό είχαν και σε φάση "παναγία μου έγινα 30 εγώ πότε θα γίνω μάνα!"
όταν έγινα 30 είδα ότι είχα χάσει πολλά απ τη ζωή μου περιμένοντας να γίνω 30
ξεσάλωσα... πήρα τη ζωή μου στα χέρια μου κι άρχισα να ζω σαν να μην υπάρχει αύριο... σαν να μην πρόκειται ποτέ μου να γίνω 31
κάπου στα 35 μου έβαλα φρένο είχα αρχίσει να ξεφεύγω πολύ
τέλος πάντων, να μη μακρυγορώ...
έχασα πολύτιμο χρόνο απ τη ζωή μου περιμένοντας να πάθω τον πανικό που έπαθε η αδερφή μου στα 30
σκατά, τίποτα δεν έγινε... τσακίσαμε μια τούρτα με τους φίλους όπως κάναμε και στα 31 μου και στα 32 μου κι όπως κάνουμε κάθε χρόνο
κάθε ηλικία έχει τρελή φάση... ανακαλύπτεις συνεχώς νέες δυνατότητες που έχεις που ούτε να τις φανταστείς δεν μπορούσες
πλέον στα 37 μου, με ένα τσιπιρίκι 6 μηνών (σήμερα έγινε 6 το μουσούδι μου) νοιώθω πολύ καλά με την πάρτη μου... μακάρι να είχα ξεκινήσει να ΖΩ νωρίτερα αλλά δε βαριέσαι....
κάλιο αργά παρά ποτέ
υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν χωρίς να έχουν ζήσει ποτέ τους απ τον φόβο του θανάτου τους...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.