Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
20-05-08
12:15
Διαβάζω τον Δήμου, το υπενθυμίζω σε περίπτωση που το ξεχάσατε...
Το άρθρο του αυτό ήταν το πρώτο του που διάβασα.
Nininάκι, με μπέρδεψες!
Επιστρέφω στο θέμα: Ας δούμε πως αντέδρασαν κάποιοι αναγνώστες της Lifo:
(Ήταν η πρώτη φορά που η Lifo, δημοσίευσε τόσες πολλές επιστολές αναγνωστών...)
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ
Διαβάζοντας στο σχετικό άρθρο του κ. Δήμου
ότι βλέπει τη σύνταξη σαν προθάλαμο του
θανάτου, θυμήθηκα τη Μαρία Ιορδανίδου, τη
συγγραφέα της Λωξάντρας και άλλων, που έλεγε
ότι μπόρεσε να γράψει μόνο μετά τη σύνταξη,
αφού σε όλη την προηγούμενη ζωή της έπρεπε
να δουλεύει σκληρά για να μεγαλώσει τα δύο
παιδιά της μόνη. Η δημιουργία, η παραγωγή
σημαντικών πραγμάτων καθώς και η προσφορά
στον εαυτό μας και στους γύρω μας δεν σταματά
με τη σύνταξη. Μετά τη σύνταξη μπορεί να γίνει
μια καινούργια αρχή, μερικές φορές καλύτερη
από την προηγούμενη. Για σκεφτείτε το ξανά, κ.
Δήμου, μήπως αξίζει τον κόπο.
Υ.Γ. Η δουλειά που έκανα, για 35 χρόνια, μου
άρεσε πολύ γιατί ήταν δημιουργική και πολύ εν-
διαφέρουσα. Ήμουν αναλύτρια και προγραμμα-
τίστρια πληροφορικών συστημάτων. Όταν όμως
πρέπει να δουλεύεις 9-10 ώρες την ημέρα και
έχεις επιπλέον να φροντίσεις 2 παιδιά, δεν προ-
λαβαίνεις να διαβάσεις ένα βιβλίο που θέλεις, να
πας σε ένα ταξίδι ή μια συναυλία, να κάνεις πράγ-
ματα δημιουργικά που σου αρέσουν, περιμένεις
τη σύνταξη.
Ειρήνη Οικονόμου
ΘΕΛΩ ΣΥΝΤΑΞΗ
Δεν συνηθίζω να επικοινωνώ με τις εφημερίδες.
Διαβάζοντας όμως τη στήλη του κου Δήμου
κουρασμένος και πρωί πρωί κάτι με ενόχλησε.
Ήταν, κατά τη γνώμη μου, από τις ατυχέστερες
στιγμές του. Δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος,
είμαι ενεργός, μου αρέσει η δουλειά μου -είμαι
μηχανικός 49 ετών με δυο παιδιά, εάν ενδιαφέ-
ρει αυτό-, αλλά θέλω πολύ να μην ξυπνάω στις 6
το πρωί, να μη δουλεύω 10-12 ώρες τη μέρα και
κάποτε να κάνω και κάποια άλλα πράγματα που
δεν προλαβαίνω υπό αυτές τις συνθήκες - αν
και προσπαθώ! Στη δική μου ιδανική πολιτεία
είναι όμως άλλα τα κριτήρια και, ναι, ντρέπομαι
πολύ που το λέω, κύριε Δήμου μου, αλλά θέλω
σύνταξη. Λες, γιατρέ μου, να είμαι άχρηστος,
ανίκανος και ανύπαρκτος; Η ώρα που καταλα-
βαίνει κανείς, κ. Δήμου, ότι πρέπει να βγει στη
σύνταξη είναι σαφώς προσωπικό ζήτημα και
διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο αναλόγως
με την κουλτούρα του, την οικογενειακή και την
οικονομική του κατάσταση και λοιπές εγωιστι-
κές καταστάσεις.
Η κοινωνία μας τα περιέχει όλα, κ. Δήμου, και
θα έπρεπε να το γνωρίζετε, γιατί διατείνεσθε
και προσπαθείτε από παλιά να είστε πάντα μέσα
στα καινούργια πράγματα. Μάλλον, κ. Δήμου,
πρέπει να βγείτε στη σύνταξη - προσοχή, δεν
σας προσβάλλω! Η σύνταξη θα σας κάνει καλό
και ίσως κατανοήσετε πως ο κόσμος δεν είναι
όλος έτσι όπως στεγνά και δογματικά τον πα-
ρουσιάζετε τα κόμματα και οι δημοσιογράφοι
- κλασικοί αλλά και εναλλακτικοί, αναλόγως το
πώς αυτοί διαλέγουν να εμφανίζονται. Εγώ μέχρι
πρότινος πάντως σας ενέτασσα στους δεύτε-
ρους. Να ξέρετε πάντως πως ο αυτοθαυμασμός
και η περιαυτολογία είναι συχνά ίδιον των μεγά-
λων ηλικιών.
Τζώρτζης Παρασκευάς
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
19-05-08
14:49
Υγ. έπρεπε να το σταματήσω εδώ, μα μιλάμε για μπλόγκς.
Πόση επιρροή έχουν στο τρόπο σκέψης του σύγχρονου Έλληνος?
Πρόσφατα ο Δήμου εντάχθηκε στο δυναμικό της Lifo απ' όπου είναι και το παρόν άρθρο που ξεκίνησε το θέμα. Άρα δεν είναι μόνο τα blogs
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
15-05-08
22:50
Μια που άνοιξα το θέμα, θα ήθελα να τονίσω να σταθούμε σε αυτό (σαν μια άποψη) και όχι στο ποιός το έγραψε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
15-05-08
21:40
Με αφορμή το παρακάτω κείμενο του Νίκου Δήμου (δημοσιευμένο στην προηγούμενη Lifo) και με δεδομένο ότι απέχ...ΟΥΜΕ () όλοι αρκετά από την ηλικία της συνταξιοδότησης, σας απασχολεί καθόλου το θέμα; Φροντίζετε για να έχετε ή ό,τι βρέξει ας κατεβάσει;
Εναντίον της σύνταξης
Εναντίον της σύνταξης
ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
Τώρα που «έκλεισε» (έστω προσωρινά) το Ασφαλιστικό, ας γράψω ένα προσωπικό επίλογο.
Με ξαφνιάζει η «συνταξιο-λαγνεία» των Ελλήνων. Τρομάζω όταν βλέπω νέους, που μόλις άρχισαν να εργάζονται, να παθιάζονται για τη σύνταξη που θα πάρουν (αν ζουν) σε δεκαετίες. Ή να επιζητούν με κάθε μέσο την πρόωρη συνταξιοδότηση.
Βλέπω τη σύνταξη σαν προθάλαμο του θανάτου. Πρώτα βγαίνεις από τη δουλειά, την παραγωγή, τη δημιουργία - και μετά από τη ζωή. Αλλά ήδη από τη στιγμή που δεν παράγεις, δεν ασχολείσαι, δεν φτιάχνεις, είσαι νεκρός.
Εδώ και πολλά χρόνια βρίσκομαι σε συντάξιμη ηλικία. Θα το θεωρούσα όμως προσωπική προσβολή να μου πει κάποιος ότι πρέπει να βγω στη σύνταξη. Θα είναι σαν να μου έλεγε πως είμαι ανίκανος, άχρηστος, ανύπαρκτος.
Θα μου πείτε: Εσένα σου αρέσει η δουλειά που κάνεις. Άλλοι τη νιώθουν σαν αγγαρεία. (Ποιοι άλλοι - σχεδόν όλοι. Η κακή σχέση του Έλληνα με τη δουλειά του τον κάνει να μη βλέπει την ώρα για σύνταξη.)
Εγώ επιμένω πως κάθε δουλειά είναι καλύτερη από το να καταλήξεις στο ευγηρίας, στο καφενείο ή στα παγκάκια του Ζαππείου.
Υποψιάζομαι πως η σύνταξη αποτελεί ιδεώδη συνθήκη για τον Έλληνα: Πληρώνεται χωρίς να εργάζεται. Γι' αυτό άλλωστε προσπαθούν όλοι να διοριστούν στο Δημόσιο. Είναι μία ανάλογη περίπτωση.
Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για σύνταξη. Όσο για το υποχρεωτικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, το θεωρώ πληγή. Μία ζωή πληρώνεις και εσύ και ο εργοδότης σου ένα κάρο λεφτά, που ποτέ δεν παίρνεις πίσω: Γίνονται μισθοί κηφήνων, έξοδα γραφειοκρατίας, μίζες και δομημένα ομόλογα. Στη δική μου ιδανική πολιτεία ο εργαζόμενος θα ήταν ελεύθερος να διαχειρίζεται ο ίδιος αυτά τα χρήματα και να φτιάχνει το δικό του ασφαλιστικό πρόγραμμα. Να τα αποταμιεύει, να τα καταθέτει στην τράπεζα, σε ιδιωτική ασφάλιση - ή, αν προτιμάει, να τα ξοδεύει σαν αμέριμνος τζίτζικας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.