Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
06-02-24
15:40
"58 καρφιά στα Τέμπη". 58 μεταλλικοί σωλήνες 2-2,5μετρων . Εγκατάσταση με διαστάσεις 15x5x2,5μετρα.
https://www.ertnews.gr/video/g-koft...sWVvGX-UUU3CJLLzgqpI4WTWZ_k_ycFWrW9WHzDkjiViUΤο έργο είναι αφιερωμένο στην μνήμη των θυμάτων ,σε εσάς και τους τραυματίες που ζούνε ακόμα με το τραύμα.
Είναι μάταιο κάνεις να επιχειρήσει να σας παρηγορήσει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σας αγαπήσουμε, έστω εκ του μακρόθεν.Η κίνηση αυτή σκοπό έχει απλά να δείξει σε σας και στον υπόλοιπο κόσμο πως κάπου, στην διάχυτη σιωπή που επικρατεί παντού στα ΜΜΕ, στην απόλυτη απουσία ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής,ζει ακόμα η αλληλεγγύη και η αγάπη, τα καθαρά πνεύματα και όσο το δυνατόν η διαύγεια και η αλληλεγγύη . Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι με καρδιές καθάριες γεμάτες αγάπη και υποστήριξη και είμαστε βέβαιοι πως εκφράζονται μαζι με μας χιλιαδες. Δεν αποδεχόμαστε την σιωπή , δεν είμαστε οι κυνικοί και χυδαίοι όπως με μανία προσπαθούν να διαμορφώσουν την αυτοεικόνα μας τα media αλλά άνθρωποι απλοί με πολύ πιο υγιή αντανακλαστικά από τον διάχυτο κυνισμό που επικρατεί . Το έργο αυτό πέρα από την λύπη και τον θυμό εκφράζει και μια διάθεση αυτοκριτικής.Είναι δυστυχώς αλήθεια και νιώθουμε πως σε αυτό το έγκλημα είμαστε συνυπεύθυνοι και συνένοχοι σε έναν βαθμό οι πάντες .Κάθε φορά που κάναμε τα στραβά μάτια, είτε σε λαμογιες, είτε σε ρουσφέτια,είτε σε ανομία και σε παράβαση καθηκόντων ,είτε σε υπέρβαση καθηκόντων θρεψαμε αυτό το κτήνος. Τώρα πια, πληρώνουμε πολύ ακριβά όλην αυτήν την ολιγωρια και την ανοχή. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι μας έκανε τόσο δειλούς και ευθυνοφοβους αλλά αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να αλλάξουμε όλοι και όλες άμεσα. Αν θέλουμε κάποια στιγμή να αποτινάξουμε αυτά τα κατεστημένα από επάνω μας και να νιώσουμε έστω και λίγο ασφαλείς στην χώρα μας.
Πλέον η Ελλάδα έχει στην καρδιά της μια ανοιχτή πληγή . Με τα καρφιά μέσα στην καρδιά της καρφωμενα. Στεκόμαστε στο πλάι του συλλόγου θυμάτων των Τεμπών και είμαστε μαζί τους στο αίτημα αναθεώρησης του Συντάγματος προς άρση της βουλευτικής ασυλίας . Ζητούμε εκ των προτέρων συγγνώμη σε όσους δεν καλύπτει αισθητικά η κίνηση αυτή, αλλά η τέχνη δεν έχει μόνο τον σκοπό να καλλωπιζει αλλά φορές χρειάζεται και να ενοχλεί . Σε κανέναν δεν είναι εύκολο ,ούτε και σε μας που μπήκαμε στην διαδικασία να το κανουμε. Έτσι όμως, πονάει μέσα μας έστω και σιωπηλά η καρδιά μας ακόμη από εκείνη την άθλια μέρα. . Η αλήθεια είναι μία. Δεν είναι πλασματική. Γνωρίζουμε πως αυτό το χάλι που λέγεται ελληνικό κράτος έχει προκαλέσει ένα έγκλημα που κόστισε την ζωή άδικα εντελώς σε τόσους ανθρώπους. Είναι αδιανόητος ο πόνος. Το μόνο που επιδιώκουμε να περάσουμε είναι πως όχι μόνο σε σας , αλλά και στους υπόλοιπους από εμάς ο χρόνος σταμάτησε εκείνη την καταραμένη ώρα. Νιώθουμε πως γύρω μας είμαστε πολλοί περισσότεροι από όσους θέλουν να δείχνουν στα media που νιώθουμε πως δεν έχουμε επίσημη φωνή. Αν πρέπει να κάνουμε κάτι είναι απλά να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο με τα ίδια μας τα χέρια με γνώμονα την ελευθερία, την λεπτότητα, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη. Πάνω απ'όλα δε την δικαιοσύνη. Το έργο βρίσκεται 500 μέτρα νοτιότερα από το σημείο του τραγικού συμβάντος της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Ευχαριστώ όσους με προθυμία βοήθησαν.
Γ. Κόφτης (εικαστικός): 57+1 καρφιά στα Τέμπη
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
27-01-24
13:28
Οταν οι αναμνήσεις σου στο facebook σου υπενθυμίζουν :
International Holocaust Remembrance Day
God is their inheritance,
and may they find peaceful respite in their resting place.
Now let us say-- Amen.
Photo by Wilhelm Brasse
International Holocaust Remembrance Day
God is their inheritance,
and may they find peaceful respite in their resting place.
Now let us say-- Amen.
Photo by Wilhelm Brasse
God, full of mercy, Who dwells on high, grant proper rest under the wings of the Divine Presence-- in the lofty levels of the holy and pure ones, who shine like the glory of the firmament-- for the soul of our brothers the Jewish people, the holy and pure, who fell at the hands of murderers, whose blood was spilled in Auschwitz, in Majdanek, in Treblinka and the other camps of destruction in Europe, who were slain, burned, and slaughtered, and who were buried alive with extreme cruelty for the sanctification of the Divine Name. For we, their sons, their daughters, their brothers, and their sisters, will contribute to charity in remembrance of their souls. May their resting place be in Paradise-- therefore may the Master of Mercy shelter them beneath His wings for eternity; and may He bind their souls in the Bond of Life. God is their inheritance, and may they find peaceful respite in their resting place. Now let us say-- Amen.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
15-11-23
14:53
ΠΕΜΠΤΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973
Όλη τη νύχτα γίνονται συνελεύσεις κατά σχολές.
Στη συνέλευση της Ανωτάτης Εμπορικής προτείνεται η αποχώρηση από το Πολυτεχνείο και η επίδοση ψηφίσματος που να ζητά το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με συμμετοχή όλων των κομμάτων. Η πρόταση αυτή απορρίφτηκε. Γύρω στις 1 μετά τα μεσάνυχτα στην αίθουσα του κτιρίου Γκίνη έχουν συγκεντρωθεί 300 άτομα. Υπάρχουν εργάτες και εργαζόμενοι κάθε πολιτικής απόχρωσης. Από οπαδούς και μέλη του ΚΚΕ και ΚΚΕεσ. μέχρι τροτσκιστές και αριστεριστές, υπάρχει ακόμα και μια ολιγάριθμη ομάδα αναρχικών. Η πρώτη αυτή Συνέλευση είναι επεισοδιακή. Τελικά εκλέγεται μια προσωρινή επιτροπή. Όσο για το αν θα μιλήσει κάποιος αυτό αποφασιζόταν με άμεση ψηφοφορία των παρόντων. Στη συνέχεια μετά από αδιάκοπες συζητήσεις και διαφωνίες συμφωνούν με τον αντικαπιταλιστικό χαραχτήρα του αγώνα, ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη έκφραση και οπτική που το έβλεπε ο καθένας. Αποφασίζεται να βγει μια διακήρυξη που θα μοιραστεί το πρωί σε εργοστάσια. Προβάλλονται δύο σχέδια προκήρυξης το πρώτο είναι τροτσκιστικό και το δεύτερο αντιεξουσιαστικό και υποστηρίζεται από την ομάδα των αναρχικών. Στις ψηφοφορίες που γίνονται από τη συνέλευση η τροτσκιστική προκήρυξη συγκεντρώνει αρκετούς ψήφους ακόμα και από εργάτες οπαδούς των δύο ΚΚΕ όμψς η σύγχιση που ακολουθεί τις πρωινές ώρες της Πέμπτης δεν επιτρέπει την ψήφιση μιας διακήρυξης. Την ώρα εκείνη γίνεται μια συνειδητή και οργανωμένη προσπάθεια ορισμένων μελών των δύο ΚΚΕ οι οποίοι μπαίνοντας στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης προσπαθούν να τη διαλύσουν. Υποστηρίζουν πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν θέση στο Πολυτεχνείο γιατί ο χώρος ανήκει στους φοιτητές. Ζητούν να μην προβάλλονται εργατικά συνθήματα όπως «Κάτω το Κεφάλαιο».
Στις 5 το πρωί αρχίζουν να φωνάζονται τα πρώτα συνθήματα της μέρας ενώ στις 9 ανοίγουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου.
Στις 9:30 οι φοιτητές καίνε έξω από το χτίριο δυο σημαίες της 21 Απρίλη και καταστρέφουν φωτογραφίες του Παπαδόπουλου. Κυκλοφορούν οι πρώτες προκηρύξεις της Συντονιστικής Επιτροπής. Από το Πολυτεχνείο φωνάζονται τα συνθήματα: «ΛΑΕ ΣΠΑΣΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ», «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ'ΤΟ ΛΑΟ», «ΕΣΑ ΕΣ ΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ».
Μαθαίνεται ότι καταφθάνουν φοιτητές από τη Πάτρα κι αγρότες από τα Μέγαρα. Μπαίνει σε λειτουργία ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου που εκπέμπει στους 1150 χιλιόκυκλους. Από τους πομπούς καλείται σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΓΕΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.
Στις 2 το μεσημέρι η κυβέρνηση απαντά στη Σύγκλητο ότι θα σεβαστεί το απαραβίαστο του Πανεπιστημιακού άσυλου. Σε εκδηλώσεις συμπαράστασης κατεβαίνουν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων.
Οι φοιτητές μπαίνουν στα γραφεία του κυβερνητικού επιτρόπου του Πολυτεχνείου και παίρνουν διάφορα αποκαλυπτικά έγγραφα και μαγνητοταινίες. Το απόγευμα της Πέμπτης ο κλοιός των αστυνομικών σπάει. και το πλήθος του κόσμου καταλαμβάνει και πάλι τα πεζοδρόμια και μέρος της Πατησίων.
Από τη συνέλευση των εργατών έχει εκλεγεί η Εργατική Επιτροπή Κινητοποίησης με αποστολή να τονίσει την είσοδο των εργατών στον αγώνα. Η Εργατική Επιτροπή Κινητοποίησης βάζει σαν άμεσο στόχο τη Γενική Απεργία Διαρκείας με οικονομικά και πολιτικά αιτήματα και αποφασίζει να στείλει επιτροπές εργατών στα εργοστάσια, στις στάσεις των λεωφορείων, στην Κοτζιά για να κατεβάσουν τους εργαζόμενους στους δρόμους και να δημιουργήσουν εργοστασιακές επιτροπές Πάλης.
Την Πέμπτη τη νύχτα ο Δ. Μαυρογένης μέλος της εκλεγμένης 5μελούς Σ.Ε. της Φυσικομαθηματικής ενημέρωσε τον Σταύρο Λυγερό, αντιπρόσωπο της Φυσικομαθηματικής στη Συντονιστική Επιτροπή, για τη σύσκεψη και τα σχέδια εκκένωσης, με αποτέλεσμα να μπει ανοιχτά στη Συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής το ζήτημα, να υποχωρήσουν τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ. ΚΝΕ.
Η επιμονή στην αποχώρηση είναι κάτι περισσότερο από εξοργιστική.
Τι γίνεται όμως με τους προβοκάτορες και τους χαφιέδες που βρίσκονταν μέσα στις γραμμές των παρατάξεων αυτών; Μ' αποτέλεσμα να οδηγιούνται πολλοί αγωνιστές στις φυλακές της χούντας. Είναι πολύ εύκολη η λύση του προβοκάτορα και του ύποπτου στοιχείου που κατά κόρο χρησιμοποιεί η αντίδραση και οι αριστεροί. Μ' αυτό τον τρόπο προσπαθούν να εξουδετερώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Γι' αυτούς λοιπόν προβοκάτορες και πράχτορες της ΣΙΑ ήταν αυτοί που αντίθετα με τη συνθηκολόγα θέση τους προχώρησαν τα πράματα μέχρι την κατάληψη.
Όμως το παραμύθι των προβοκατόρων έχει και τη συνέχεια του. Αφού διάφορες παρατάξεις θέλησαν να αναλάβουν την ευθύνη του Πολυτεχνείου για τον εαυτό τους, που σημαίνει ότι το δημιούργησαν, όπως λεν αυτές, τότε πως έγινε το Πολυτεχνείο από 350 προβοκάτορες;
Οι γνωστές παρατάξεις Αντι-ΕΦΕΕ και Ρήγας Φεραίος αντιτάχθηκαν από την αρχή στην κατάληψη. Όμως δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν την ορμή του κόσμου. Έτσι έγινε η κατάληψη.
Μέσα στο Πολυτεχνείο συνεδριάζει η Εργατική Συνέλευση. Όμως ανάμεσα στους εργάτες και τη Σ.Ε. των φοιτητών δεν υπάρχει συμφωνία. Οι φοιτητές λογόκριναν τις προκηρύξεις της εργατικής συνέλευσης ή δεν τις τύπωναν καθόλου όπως έγινε με τις δύο πρώτες διακηρύξεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οξύνεται η αντίθεση που πολλές φορές έφτασε σε σημεία πραγματικής ρήξης.
Η μαζική συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις της Παρασκευής και του Σάββατου, (300.000 περίπου), οι συγκρούσεις με την αστυνομία και τα τανκς είναι κάτι που δύσκολα συναντά κανείς στην Ελλάδα.
Από την Πέμπτη και μετά, τα γεγονότα δεν μπορούν να θεωρηθούν καν σαν φοιτητικά. Το κατέβασμα πλήθους κόσμου στους δρόμους, το κατέβασμα των εργατών και των οικοδόμων, τα μηνύματα συμπαράστασης από διάφορους χώρους, η πλατιά υποστήριξη του κόσμου στους αγωνιζόμενους, το ότι χτυπούσαν ασταμάτητα οι καμπάνες στις εκκλησίες των συνοικιών, ο ερχομός των αγροτών από τα Μέγαρα όπου γινόταν αγώνας ενάντια στις απαλλοτριώσεις της γης τους από τη χούντα, οι εργατικές συνελεύσεις, δείχνουν ότι η κινητοποίηση αγκάλιαζε όλο το λαό και κανένας κομματικός ή πολιτικός παράγοντας και πολιτικάντης δεν έχει δικαίωμα να καρπωθεί αυτό που ανήκει στο λαό.
Όσο κι αν προσπαθήθηκε να παρουσιαστεί σαν έργο ορισμένων φοιτητικών παρατάξεων ή κομμάτων, ή σκέτα των φοιτητών, των «παιδιών», όσο κι αν προσπάθησαν να σβήσουν από τους τοίχους τα συνθήματα που δεν συμφωνούσαν με τις παρατάξεις τους, η αλήθεια ξεπηδάει από τη συνέντευξη των φοιτητών στον ανταποκριτή του σταθμού της Κολωνίας όπου δηλώνουν ότι υπάρχουν όλες οι ιδεολογικές απόψεις από συντηρητικούς μέχρι και αναρχικούς. Είναι ένα ακόμα αποκαλυπτικό στοιχείο για το ακομματικό-πολιτικό και αυθόρμητο χαραχτήρα μέσα στο χτίριο. Φυσικά δεν χωράει καν συζήτηση για τον έξω από το Πολυτεχνείο χώρο που έπαιξε ιδιαίτερα την Παρασκευή και το Σάββατο τον κυρίαρχο ρόλο όχι μόνο στις συγκρούσεις αλλά και στο αυθόρμητο προχώρημα σε επαναστατική πράξη των μέχρι τότε συμβιβασμένων συνθημάτων των καθοδηγημένων προηγούμενα εκδηλώσεων από τις φοιτητικές παρατάξεις. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία το βράδυ της Παρασκευής 16 Νοέμβρη και το Σάββατο, δείχνουν τον ανατρεπτικό χαραχτήρα της εξέγερσης. Οι καταλήψεις των δημόσιων χτιρίων, οι επιθέσεις σε Τράπεζες και στην αστυνομία πόλεων δεν ήταν έργα προβοκατόρων. Ήταν ο αγώνας ενός λαού που αψηφά την τυραννία και ζητά τη κοινωνική του απελευθέρωση. Τα οδοφράγματα που στην αρχή τα χαραχτήρισαν σαν έργο προβοκατόρων στη συνέχεια τα δέχτηκαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Όταν όμως στα μεταπολιτευτικά χρόνια ο λαός στήνει οδοφράγματα και ανάβει φωτιές, τότε γίνεται προβοκάτορας και «ύποπτο» στοιχείο, γίνεται εχθρός τους γιατί πολεμάει το σύστημα τους, το σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Γιατί πολεμάει τη βία των αφεντικών και του κράτους.
Η ορμή του κόσμου και η αντιμετώπιση της βία των δυνάμεων καταστολής, ήταν κάτι το ασύγκριτο. Έφτανε να υπερφαλαγγίζει τις σιδερόφραχτες φάλαγγες των αστυνομικών. Έφτανε να αψηφά τον θάνατο ξεπερνούσε; κάθε συμβιβασμό και έβαζε τους στόχους του ανυποχώρητου λαϊκού αγώνα μέχρι την τελική νίκη. Δεν είναι λοιπόν ανεξήγητο το γεγονός, γιατί κατάληξε στις μέρες μας το Πολυτεχνείο να γιορτάζεται σαν Εθνική Εορτή με όλες τις διαστρεβλώσεις που το πραγματοποίησαν; «Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, καλύτερα να το φιλήσεις», λέει μια παροιμία. Κι αυτό κάνουν. Προσπαθούν φιλώντας το χέρι να του αλλάξουν το χρώμα. Και μέχρι ένα σημαντικό βαθμό το πέτυχαν. Και φτάνεις στις μέρες μας να βλέπεις θρήνους και μοιρολόγια για ανθρώπους που διάλεξαν έναν αγώνα όπου το κλάμα μπορεί να προέρχεται μόνο από τα δακρυγόνα. Κι έδωσαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν σ' αυτό τον αγώνα, τη ζωή τους.
Όλη τη νύχτα γίνονται συνελεύσεις κατά σχολές ενώ ξημερώνει ΠΕΜΠΤΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973.
Πηγή: Απόσπασμα από "Το Χρονικό του Αγώνα" που εκδόθηκε σε μορφή δακτυλογραφημένης μπροσούρας 78 σελίδων το Νοέμβρη του 1979 από την Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτών και διακινήθηκε χέρι με χέρι. Ολόκληρη η μπροσούρα (στην οποία περιέχεται επιπλέον υλικό: ανακοινώσεις, προκηρύξεις, άρθρα, δηλώσεις πολιτικών και φωτογραφίες) υπάρχει σε μορφή pdf σε πολλά sites και blogs.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
13-09-23
05:33
13 ιστορικές φωτογραφίες
Η ιστορία μπορεί να διαβαστεί και μέσα από σημαντικές φωτογραφίες. (Σημείωση: Κάποιες φωτογραφίες είναι ακατάλληλες για παιδιά).…
antikleidi.wordpress.com
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
18-08-23
08:47
Woodstock: Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία-σύμβολο του θρυλικού και ιστορικού φεστιβάλ του Woodstock (1969) - iFocus
Ο Κόσμος της Φωτογραφίας - άρθρα, φωτογράφοι, φωτογραφικά νέα και εκθέσεις
www.ifocus.gr
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
05-07-23
14:33
Ηχογράφηση συναυλίας τη δεκαετίας του 1970.
Φωτογραφία από Facebook
Φωτογραφία από Facebook
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
30-04-23
12:13
Στο εργοστάσιο μπύρας Νταμ, στη Βαρκελώνη, απέργησαν μια μέρα οι εργάτες γιατί πληρώνονταν άσχημα. Τα αφεντικά δεν υποχώρησαν, απέλυσαν μάλιστα μερικούς. Τότε η CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) μποϋκοτάρισε το εργοστάσιο. Μερικοί μαγαζάτορες αρνήθηκαν να συμμορφωθούν και συνέχισαν να σερβίρουν μπύρα Νταμ.
Έτσι δέχτηκαν μια επίσκεψη: ο Ντουρούτι και μερικοί σύντροφοι μπήκαν μέσα, έσπασαν τις βιτρίνες, τα ποτήρια και το μπαρ. Σε λίγο, σε κάθε ταβέρνα στη Βαρκελώνη υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: «δεν σερβίρουμε μπύρα Νταμ».
Μερικές εβδομάδες μετά, το εργοστάσιο πλήρωσε τους μισθούς, προσέλαβε και πάλι τους απολυμένους εργάτες και συνεννοήθηκε με τη CNT για μια καινούρια συλλογική σύμβαση.
photo "Το πιο θλιβερό πράγμα για έναν άνθρωπο είναι να δουλεύει όλη του τη ζωή και μετά να γεράσει χωρίς πόρους και να πρέπει να πάει σε ένα σπίτι επαιτείας για να ζήσει άσχημα. Εγώ, που είμαι αγόρι, ζητώ από τους δασκάλους μου να με εκπαιδεύσουν όσο καλύτερα μπορούν, ώστε να είμαι χρήσιμος στους εργάτες".
Ο αναρχικός Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι σε ηλικία περίπου 20 ετών, το 1916.
πηγή: FB
Έτσι δέχτηκαν μια επίσκεψη: ο Ντουρούτι και μερικοί σύντροφοι μπήκαν μέσα, έσπασαν τις βιτρίνες, τα ποτήρια και το μπαρ. Σε λίγο, σε κάθε ταβέρνα στη Βαρκελώνη υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: «δεν σερβίρουμε μπύρα Νταμ».
Μερικές εβδομάδες μετά, το εργοστάσιο πλήρωσε τους μισθούς, προσέλαβε και πάλι τους απολυμένους εργάτες και συνεννοήθηκε με τη CNT για μια καινούρια συλλογική σύμβαση.
photo "Το πιο θλιβερό πράγμα για έναν άνθρωπο είναι να δουλεύει όλη του τη ζωή και μετά να γεράσει χωρίς πόρους και να πρέπει να πάει σε ένα σπίτι επαιτείας για να ζήσει άσχημα. Εγώ, που είμαι αγόρι, ζητώ από τους δασκάλους μου να με εκπαιδεύσουν όσο καλύτερα μπορούν, ώστε να είμαι χρήσιμος στους εργάτες".
Ο αναρχικός Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι σε ηλικία περίπου 20 ετών, το 1916.
πηγή: FB
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
02-03-22
12:21
"Και υπήρξαν πάρα πολλές στιγμές που αισθάνθηκα συγκίνηση. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω μια απ' αυτές, θα ήταν όταν, στις 10 Σεπτεμβρίου του 2015, είδα ξαφνικά μπροστά μου, στα σύνορα Ελλάδας - FYROM, έναν Σύριο να περπατάει μέσα στη βροχή κρατώντας αγκαλιά την κόρη του.
Περπατούσε πολλά χιλιόμετρα στον δρόμο που αυτός θεωρούσε τον δρόμο της ελπίδας, της ελευθερίας και της λύτρωσης, τον δρόμο που θα τον έφερνε στην βόρεια Ευρώπη και θα τον οδηγούσε σε μια καλύτερη ζωή. Καθώς περνούσε λοιπόν από μια γέφυρα, με μαύρες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών στην πλάτη του για να προστατευτεί από τη βροχή, κάποια στιγμή έγειρε και έδωσε ένα φιλί στην κόρη του.
Ο άνθρωπος αυτός που πλησίαζε προς το μέρος μου, δίνοντας στο παιδί του την αγνή πατρική αγάπη του, μου φάνηκε σαν ένας γίγαντας. Νομίζω ότι όλοι οι πατεράδες θα ήθελαν να είναι σαν αυτόν και όλες οι κόρες και οι γιοι θα θέλανε να έχουν έναν τέτοιο πατέρα. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, αυτή η στιγμή ήταν για μένα συγκλονιστική, μια στιγμή που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Λέω μάλιστα συχνά, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι με τη φωτογραφία αυτή απέδειξα ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες. Γιατί ουσιαστικά οι σούπερ ήρωες είναι πλάσματα της φαντασίας μας που θα θέλαμε να υπάρχουν. Στην πραγματική ζωή, όμως, κάποιοι άνθρωποι καθημερινοί γίνονται αληθινοί υπεράνθρωποι.
Μπορεί να είναι κάποιος που τον βλέπεις και δεν του δίνεις σημασία ή τον περιφρονείς. Φτάνει όμως μια στιγμή που αυτός ο "ασήμαντος" άνθρωπος θα διαψεύσει όλες τις προκαταλήψεις μας για τον τρόπο που είναι ντυμένος, για το πως φαίνεται, αν είναι όμορφος ή άσχημος, και θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή και τόσο όμορφη, μια παγκόσμιας δύναμης πράξη, που θα μας αφήσει άναυδους.
Αυτός λοιπόν ο πατέρας που φορά μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες και περπατά στη μέση του δρόμου με μια δύναμη μέσα του και μιαν αγάπη αποδεικνύει ότι πέρα από τους φανταστικούς ήρωες των κόμικ, πέρα από τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν, σούπερ ήρωες υπάρχουν και στην πραγματικότητα.
Όταν έδειξα στην εντεκάχρονη τότε κόρη μου αυτή τη φωτογραφία, μου είπε: "Μπαμπά, θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς αυτοί". "Ναι" της απάντησα "κι ας ελπίσουμεότι ποτέ δε θα συμβεί κάτι που θα μας αναγκάσει να βρεθούμε στη θέση τους". Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Κι αυτό πάντα πρέπει να το θυμόμαστε."
~Γιάννης Μπεχράκης (από το βιβλίο του Γιώργου Αρχιμανδρίτη "Γιάννης Μπεχράκης • Με τα μάτια της ψυχής", Πατάκης, 2022)
Περπατούσε πολλά χιλιόμετρα στον δρόμο που αυτός θεωρούσε τον δρόμο της ελπίδας, της ελευθερίας και της λύτρωσης, τον δρόμο που θα τον έφερνε στην βόρεια Ευρώπη και θα τον οδηγούσε σε μια καλύτερη ζωή. Καθώς περνούσε λοιπόν από μια γέφυρα, με μαύρες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών στην πλάτη του για να προστατευτεί από τη βροχή, κάποια στιγμή έγειρε και έδωσε ένα φιλί στην κόρη του.
Ο άνθρωπος αυτός που πλησίαζε προς το μέρος μου, δίνοντας στο παιδί του την αγνή πατρική αγάπη του, μου φάνηκε σαν ένας γίγαντας. Νομίζω ότι όλοι οι πατεράδες θα ήθελαν να είναι σαν αυτόν και όλες οι κόρες και οι γιοι θα θέλανε να έχουν έναν τέτοιο πατέρα. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, αυτή η στιγμή ήταν για μένα συγκλονιστική, μια στιγμή που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Λέω μάλιστα συχνά, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι με τη φωτογραφία αυτή απέδειξα ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες. Γιατί ουσιαστικά οι σούπερ ήρωες είναι πλάσματα της φαντασίας μας που θα θέλαμε να υπάρχουν. Στην πραγματική ζωή, όμως, κάποιοι άνθρωποι καθημερινοί γίνονται αληθινοί υπεράνθρωποι.
Μπορεί να είναι κάποιος που τον βλέπεις και δεν του δίνεις σημασία ή τον περιφρονείς. Φτάνει όμως μια στιγμή που αυτός ο "ασήμαντος" άνθρωπος θα διαψεύσει όλες τις προκαταλήψεις μας για τον τρόπο που είναι ντυμένος, για το πως φαίνεται, αν είναι όμορφος ή άσχημος, και θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή και τόσο όμορφη, μια παγκόσμιας δύναμης πράξη, που θα μας αφήσει άναυδους.
Αυτός λοιπόν ο πατέρας που φορά μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες και περπατά στη μέση του δρόμου με μια δύναμη μέσα του και μιαν αγάπη αποδεικνύει ότι πέρα από τους φανταστικούς ήρωες των κόμικ, πέρα από τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν, σούπερ ήρωες υπάρχουν και στην πραγματικότητα.
Όταν έδειξα στην εντεκάχρονη τότε κόρη μου αυτή τη φωτογραφία, μου είπε: "Μπαμπά, θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς αυτοί". "Ναι" της απάντησα "κι ας ελπίσουμεότι ποτέ δε θα συμβεί κάτι που θα μας αναγκάσει να βρεθούμε στη θέση τους". Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Κι αυτό πάντα πρέπει να το θυμόμαστε."
~Γιάννης Μπεχράκης (από το βιβλίο του Γιώργου Αρχιμανδρίτη "Γιάννης Μπεχράκης • Με τα μάτια της ψυχής", Πατάκης, 2022)
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
21-02-22
11:55
Καρναβαλιστές μπροστά από τα τόξα της Στοάς του Ευμένους στην νότια πλαγιά της Ακρόπολης. Το αποκριάτικο δρώμενο το ‘’Αλογάκι’’ έκανε την εμφάνιση του στους δρόμους της Αθήνας γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Το οργάνωναν μαζί με τον ‘’Σαρακατσάνικο γάμο’’ οι καστανοστραγαλατζήδες της πόλης. ~1925. Φωτογραφία Π.Πουλίδης / Αρχείο ΕΡΤ.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
28-01-22
12:55
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θυμάτων Ολοκαυτώματος (27/1) : «Γερμανικοί Φούρνοι» - https://www.vrellis.gr/germanikoi-foyrnoi/
(περιγράφει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, στον Οδηγό του Μουσείου:
”Περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές, κόστισε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που πυροδότησε ο Ιταλικός Φασισμός και ο Γερμανικός Ναζισμός.
Στη Γερμανία, υπήρχαν στρατόπεδα για καταναγκαστικά έργα και εξόντωση πολιτικών αντιπάλων, από το 1934. Περίπου 40 τέτοια στρατόπεδα, δημιουργήθηκαν με σκοπό τον αφανισμό ανθρώπων, όπως αυτά στο Νταχάου, Άουσβιτς, Μπίρκεναου, Μπούχενβαλτ, Ματχάουσεν.
Άνθρωποι που έχασαν την ταυτότητά τους αποκομμένοι βίαια απ’ την πρότερη ζωή τους, πέθαιναν από πείνα, αρρώστιες, εξάντληση, βασανιστήρια και κακουχίες. Όσοι επέζησαν, χρησιμοποιήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα μέσα στα όρια των στρατοπέδων. Εγκληματικός, απάνθρωπος και πέρα από κάθε νοσηρή σκέψη, είναι ο συστηματικός τρόπος εξόντωσης των κρατούμενων. Ούτε πειραματόζωα δε θα είχαν τέτοια μεταχείριση και απρόσωπο τέλος, όπως θανάτωση σε θάλαμο αερίων και κάψιμο σε κλίβανους…, αφού είχαν ήδη γίνει υποκείμενα πειραμάτων, εξευτελισμών και πολλών βασανιστηρίων. τα οποία μόνο οι χειρότεροι μισάνθρωποι θα επινοούσαν και οι σκληρότεροι απάνθρωποι θα εφάρμοζαν.
Πολλά Έθνη πληγώθηκαν απ’ αυτό το κακό, που μέρος της τότε ανθρωπότητας δημιούργησε και το σύνολο της σημερινής ανθρωπότητας κατακρίνει. Οι απώλειες ήταν ασύγκριτα οδυνηρότερες για κάποιους λαούς: χάθηκαν πολλοί περισσότεροι από 6.000.000 Εβραίοι (ανάμεσά τους και Εβραίοι που ζούσαν σε Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Πολωνία, Ελλάδα, Γερμανία, …), περίπου 17.000.000 Ρώσοι, 4.300.000 Πολωνοί,…
Δημιούργησα μια καταθλιπτική ατμόσφαιρα του μαρτυρικού αυτού χώρου, με το χρώμα και το φως. Έξω του χώρου αυτού έχω την περίφραξη –υποτίθεται– του στρατοπέδου. Ελάχιστα απομεινάρια από ρούχα & στάχτες και παντελής απουσία οποιασδήποτε μορφής, διηγούνται καλύτερα, αυτά που αψηφούν περιγραφή. Το θέμα, το αφιερώνω σε όλους τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους σε διάφορα τέτοια στρατόπεδα. Εγώ, δε θα ξεχάσω ποτέ, τους συμμαθητές μου απ’ το Γυμνάσιο, που ήταν μέσα στους 1.850 Εβραίους Γιαννιώτες που χάθηκαν τότε.”
(περιγράφει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, στον Οδηγό του Μουσείου:
”Περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές, κόστισε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που πυροδότησε ο Ιταλικός Φασισμός και ο Γερμανικός Ναζισμός.
Στη Γερμανία, υπήρχαν στρατόπεδα για καταναγκαστικά έργα και εξόντωση πολιτικών αντιπάλων, από το 1934. Περίπου 40 τέτοια στρατόπεδα, δημιουργήθηκαν με σκοπό τον αφανισμό ανθρώπων, όπως αυτά στο Νταχάου, Άουσβιτς, Μπίρκεναου, Μπούχενβαλτ, Ματχάουσεν.
Άνθρωποι που έχασαν την ταυτότητά τους αποκομμένοι βίαια απ’ την πρότερη ζωή τους, πέθαιναν από πείνα, αρρώστιες, εξάντληση, βασανιστήρια και κακουχίες. Όσοι επέζησαν, χρησιμοποιήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα μέσα στα όρια των στρατοπέδων. Εγκληματικός, απάνθρωπος και πέρα από κάθε νοσηρή σκέψη, είναι ο συστηματικός τρόπος εξόντωσης των κρατούμενων. Ούτε πειραματόζωα δε θα είχαν τέτοια μεταχείριση και απρόσωπο τέλος, όπως θανάτωση σε θάλαμο αερίων και κάψιμο σε κλίβανους…, αφού είχαν ήδη γίνει υποκείμενα πειραμάτων, εξευτελισμών και πολλών βασανιστηρίων. τα οποία μόνο οι χειρότεροι μισάνθρωποι θα επινοούσαν και οι σκληρότεροι απάνθρωποι θα εφάρμοζαν.
Πολλά Έθνη πληγώθηκαν απ’ αυτό το κακό, που μέρος της τότε ανθρωπότητας δημιούργησε και το σύνολο της σημερινής ανθρωπότητας κατακρίνει. Οι απώλειες ήταν ασύγκριτα οδυνηρότερες για κάποιους λαούς: χάθηκαν πολλοί περισσότεροι από 6.000.000 Εβραίοι (ανάμεσά τους και Εβραίοι που ζούσαν σε Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Πολωνία, Ελλάδα, Γερμανία, …), περίπου 17.000.000 Ρώσοι, 4.300.000 Πολωνοί,…
Δημιούργησα μια καταθλιπτική ατμόσφαιρα του μαρτυρικού αυτού χώρου, με το χρώμα και το φως. Έξω του χώρου αυτού έχω την περίφραξη –υποτίθεται– του στρατοπέδου. Ελάχιστα απομεινάρια από ρούχα & στάχτες και παντελής απουσία οποιασδήποτε μορφής, διηγούνται καλύτερα, αυτά που αψηφούν περιγραφή. Το θέμα, το αφιερώνω σε όλους τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους σε διάφορα τέτοια στρατόπεδα. Εγώ, δε θα ξεχάσω ποτέ, τους συμμαθητές μου απ’ το Γυμνάσιο, που ήταν μέσα στους 1.850 Εβραίους Γιαννιώτες που χάθηκαν τότε.”
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
27-01-22
14:04
Θεσσαλονίκη, 11 Ιουλίου 1942, έλληνες εβραϊκού θρησκεύματος σε αναμνηστική φωτογραφία στην Πλατεία Ελευθερίας λίγο πριν την ταπείνωσή τους από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Πηγή FB
Πηγή FB
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
18-01-22
13:34
''Κυριακὴ 10-1-1921. Ὅλα γύρω εἵναι στρομένα μὲ ψιλὸ χιώνι, παγονιᾶ γενναία, τσάϊ, προσκλειτήριον καὶ μετὰ παιχνίδια. Σκλαβάκια καὶ βαρελάκια γιᾶ νὰ ζεσταθοῦμαι. Σήμερον μᾶς ἕδωσαν καὶ ἀπὸ μιᾶ προβιᾶ νὰ τῆν φροῦμαι, ὅταν εἵμεθα σκοποί, τὴν ἔβαλα γιὰ δοκιμή, εἴμαι σὰν ἀρκούδα! ρουσσικιά! Πῆρα καὶ ἕνα ζευγάρι κάλτσες τῆς Πατρίδος! ''
Παρατηρητής στις προφυλακές
Φωτογραφικό Αρχείο του Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Χαράλαμπος Πληζιώτης. Αναμνήσεις του Μετώπου 1920-1921. Μικρά Ασία-Θράκη, (Αθήνα:Centre for Asia Minor Studies - Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, 1991), σ. 143
Παρατηρητής στις προφυλακές
Φωτογραφικό Αρχείο του Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Χαράλαμπος Πληζιώτης. Αναμνήσεις του Μετώπου 1920-1921. Μικρά Ασία-Θράκη, (Αθήνα:Centre for Asia Minor Studies - Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, 1991), σ. 143
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
14-01-22
12:59
Οι τουρκοφάγοι της Παταγονίας ~ Φόνος των Τούρκων: Η δολοφονία και ο κανιβαλισμός πάνω από 130 πλανόδιων Τούρκων εμπόρων στην Παταγονία - H μάγισσα «Macagua» και η φυλή των Mapuche . Από το 1905 αρχίζουν να κυκλοφορούν φήμες και καταγγελίες για Τούρκους εμπόρους οι οποίοι ταξίδευαν στην Παταγονία για να πουλήσουν την πραμάτεια τους αλλά ποτέ δεν επέστρεψαν. Λες και είχε ανοίξει η γη και τους είχε καταπιεί. Το 1909 ο κυβερνήτης της επαρχίας Rio Negro που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Παταγονίας (Αργεντινή) διορίζει έναν σερίφη για να ασχοληθεί με αυτή την υπόθεση, τον Jose Torino, γνωστό για τη σκληρότητά του και την ικανότητά του να αποσπά ομολογίες. Ο Torino με τη σειρά του διορίζει 10 βοηθούς και αποφασίζουν να ακολουθήσουν την πορεία που ακολουθούσαν οι Τούρκοι έμποροι. Ταξιδεύουν, ανταμώνουν κόσμο, κάνουν συλλήψεις και βίαιες ανακρίσεις και στο τέλος αρχίζει να έρχεται στην επιφάνεια μία απίστευτη ιστορία.Όλοι οι Τούρκοι έμποροι είχαν πέσει θύματα μιας συμμορίας, τα μέλη της οποίας πρoέρχονταν από την φυλή των Mapuche. Τα μέλη της συμμορίας προσκαλούσαν τους εμπόρους για φαγητό, τους μεθούσαν και μετά τους σκότωναν και έπαιρναν την πραμάτεια τους. Τα μέλη της συμμορίας ήταν στην πλειονότητά τους ιθαγενείς mapuche, προερχόμενοι από τη Χιλή, τσοπάνηδες και κυνηγοί, όμως ταυτόχρονα και εγκληματίες που, εκμεταλλευόμενοι την απουσία σωμάτων ασφάλειας στην περιοχή, είχαν βρει εύφορο έδαφος για ληστείες, δολοφονίες και κάθε είδους έγκλημα.
Επικεφαλής της συμμορίας ήταν ένας άνδρας που πάντοτε φορούσε γυναικεία ρούχα. Την έλεγαν «Macagua» και θεωρείτο «machi» (μάγισσα). Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των μελών της συμμορίας που συνελήφθησαν, η Macagua μετά τους φόνους έδινε οδηγίες να ξεριζώσουν την καρδιά, το πέος και τους όρχεις των θυμάτων. Με αυτά έφτιαχναν φυλακτά που θα τους έφερναν γούρι, όμως επίσης τα έτρωγαν πιστεύοντας ότι έτσι θα ενίσχυαν τον ανδρισμό τους. Αυτά και άλλα τμήματα του σώματος των δολοφονηθέντων εμπόρων βράζονταν, ψήνονταν και μοιράζονταν σε όλα τα μέλη της συμμορίας. Οι συλληφθέντες δήλωναν ότι συμμετείχαν σε αυτό το όργιο κανιβαλισμού διότι φοβόντουσαν τα μάγια της «machi».
Κατά τη διάρκεια των 4 μηνών που διήρκεσε το κυνήγι της συμμορίας, συνελήφθησαν πάνω από 80 άτομα που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, δολοφόνησαν τουλάχιστον 130 τούρκους εμπόρους. Όμως μεταξύ των συλληφθέντων δεν ήταν η μάγισσα «Macagua». Στην αναφορά του ο Torino δικαιολογεί τη μη σύλληψη της ως εξής: «Ήταν γριά και ετοιμοθάνατη, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι με προχωρημένη φυματίωση και σύφιλη και γι’ αυτό δεν την συνέλαβα μαζί με τους άλλους».
Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι ισχυρά τοπικά οικονομικά συμφέροντα εμπόδισαν τον Torino να τη συλλάβει. Για αυτά τα οικονομικά συμφέροντα ο ανταγωνισμός των Τούρκων εμπόρων ήταν κατάρα που έπρεπε να αντιμετωπισθεί με τα πιο ακραία μέσα, ακόμα και πατρονάροντας συμμορίες ληστών και δολοφόνων.
Όπως και να έχει το πράγμα, αυτή είναι η τελευταία αναφορά που έχουμε για τη μάγισσα. Όμως στα χρόνια που πέρασαν από τότε, ταξιδιώτες αναφέρουν ότι έβλεπαν μια μοναχική γυναίκα τυλιγμένη με μαύρο σάλι, καβάλα σε έναν γάιδαρο, να περιπλανάται τις νύχτες στην αφιλόξενη πάμπα της Παταγονίας.
Πηγή: https://www.athensvoice.gr/world/74...4hECujK93DDVHlP3W3v7opKJ60nmOoBulvz63jfMIXD_g
Επικεφαλής της συμμορίας ήταν ένας άνδρας που πάντοτε φορούσε γυναικεία ρούχα. Την έλεγαν «Macagua» και θεωρείτο «machi» (μάγισσα). Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των μελών της συμμορίας που συνελήφθησαν, η Macagua μετά τους φόνους έδινε οδηγίες να ξεριζώσουν την καρδιά, το πέος και τους όρχεις των θυμάτων. Με αυτά έφτιαχναν φυλακτά που θα τους έφερναν γούρι, όμως επίσης τα έτρωγαν πιστεύοντας ότι έτσι θα ενίσχυαν τον ανδρισμό τους. Αυτά και άλλα τμήματα του σώματος των δολοφονηθέντων εμπόρων βράζονταν, ψήνονταν και μοιράζονταν σε όλα τα μέλη της συμμορίας. Οι συλληφθέντες δήλωναν ότι συμμετείχαν σε αυτό το όργιο κανιβαλισμού διότι φοβόντουσαν τα μάγια της «machi».
Κατά τη διάρκεια των 4 μηνών που διήρκεσε το κυνήγι της συμμορίας, συνελήφθησαν πάνω από 80 άτομα που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, δολοφόνησαν τουλάχιστον 130 τούρκους εμπόρους. Όμως μεταξύ των συλληφθέντων δεν ήταν η μάγισσα «Macagua». Στην αναφορά του ο Torino δικαιολογεί τη μη σύλληψη της ως εξής: «Ήταν γριά και ετοιμοθάνατη, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι με προχωρημένη φυματίωση και σύφιλη και γι’ αυτό δεν την συνέλαβα μαζί με τους άλλους».
Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι ισχυρά τοπικά οικονομικά συμφέροντα εμπόδισαν τον Torino να τη συλλάβει. Για αυτά τα οικονομικά συμφέροντα ο ανταγωνισμός των Τούρκων εμπόρων ήταν κατάρα που έπρεπε να αντιμετωπισθεί με τα πιο ακραία μέσα, ακόμα και πατρονάροντας συμμορίες ληστών και δολοφόνων.
Όπως και να έχει το πράγμα, αυτή είναι η τελευταία αναφορά που έχουμε για τη μάγισσα. Όμως στα χρόνια που πέρασαν από τότε, ταξιδιώτες αναφέρουν ότι έβλεπαν μια μοναχική γυναίκα τυλιγμένη με μαύρο σάλι, καβάλα σε έναν γάιδαρο, να περιπλανάται τις νύχτες στην αφιλόξενη πάμπα της Παταγονίας.
Πηγή: https://www.athensvoice.gr/world/74...4hECujK93DDVHlP3W3v7opKJ60nmOoBulvz63jfMIXD_g
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
05-01-22
07:06
Αθήνα, 1917, αεροφωτογραφία του Ζαππείου.
Αθήνα, 1904, άποψη του Βασιλικού Θεάτρου.
πηγή απο FB
Αθήνα, 1904, άποψη του Βασιλικού Θεάτρου.
πηγή απο FB
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
03-01-22
18:03
Alexis-Hubert Jaillot & Louis Brion de La Tour & Louis Charles Desnos, 1782, παγκόσμιος χάρτης.
Ludwig Ewald, 1858, χάρτης Ελλάδος και Ιονίων Νήσων.
πηγή απο FB
Ludwig Ewald, 1858, χάρτης Ελλάδος και Ιονίων Νήσων.
πηγή απο FB
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
03-01-22
10:23
Electric Car (1974)
Trikosko, Marion S., photographer
Trikosko, Marion S., photographer
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
31-12-21
09:45
Santa and Mrs. Claus answering telephone calls in their workshop at F. A. O. Schwartz
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
30-12-21
11:00
Μαραθώνας, 1937, δρομείς στον τύμβο του Μαραθώνα.
πηγή από FB.
πηγή από FB.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
27-12-21
12:42
Darrell Clayton Crain, 17 Απριλίου 1950, Αθήνα, τραμ στην οδό Πατησίων.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
15-12-21
16:54
Φωτογράφος Paul Baron des Granges
Η Ακρόπολη το 1869
Η Ακρόπολη το 1869
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
07-12-21
19:17
Μαθητής με πλάκα και κοντύλι, στην Ελλάδα το 1948
φωτογράφος David Seymour
φωτογράφος David Seymour
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
02-12-21
13:13
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1945), ένα αγόρι από την Ιαπωνία στεκόταν μπροστά σε μια νεκρική πυρά και περίμενε τη σειρά του για να αποτεφρώσει τον μικρό νεκρό αδερφό του.
Το άτομο που τράβηξε τη φωτογραφία είπε, σε μια συνέντευξη, ότι το αγόρι δάγκωνε τα χείλη του τόσο δυνατά για να μην κλάψει που έσταζε αίμα από τη γωνία του στόματός του.
Τότε ήταν που ο φρουρός του ζήτησε το σώμα και του είπε: «Δώσε μου το φορτίο που κουβαλάς στην πλάτη σου». Και το αγόρι απάντησε: «Δεν είναι βαρύς, είναι αδερφός μου».
Παρέδωσε το σώμα, γύρισε και έφυγε.... Στην Ιαπωνία, ακόμη και σήμερα, αυτή η εικόνα χρησιμοποιείται ως σύμβολο δύναμης
Το άτομο που τράβηξε τη φωτογραφία είπε, σε μια συνέντευξη, ότι το αγόρι δάγκωνε τα χείλη του τόσο δυνατά για να μην κλάψει που έσταζε αίμα από τη γωνία του στόματός του.
Τότε ήταν που ο φρουρός του ζήτησε το σώμα και του είπε: «Δώσε μου το φορτίο που κουβαλάς στην πλάτη σου». Και το αγόρι απάντησε: «Δεν είναι βαρύς, είναι αδερφός μου».
Παρέδωσε το σώμα, γύρισε και έφυγε.... Στην Ιαπωνία, ακόμη και σήμερα, αυτή η εικόνα χρησιμοποιείται ως σύμβολο δύναμης
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
30-11-21
13:23
''Προτιμώ να πεθάνω όρθιος παρά να ζω γονατιστός.''
Emiliano Zapata, 1879-1919, ~ Σπύρος Μελετζής 13 Νοεμβρίου 2003 ,έμεινε στην ιστορία ως ο "φωτογράφος της εθνικής αντίστασης" Ο Σπύρος Μελετζής γεννήθηκε στην Ίμβρο το 1906. Εκεί τέλειωσε το δημοτικό και το Σχολαρχείο. Το 1923, όταν η Ίμβρος παραχωρήθηκε στους Τούρκους, κατέφυγε στην Αλεξανδρούπολη και από κει στην Αθήνα. Στην τέχνη της φωτογραφίας μυήθηκε από άξιους δασκάλους, καλλιτέχνες με υψηλή αισθητική, γνώσεις και πείρα του σκοτεινού θαλάμου όπως ο φωτογράφος των ανακτόρων Μπούκας και ο Γεραλής.
Φαίνεται όμως πως δεν ήταν φτιαγμένος για τον κλειστό χώρο του στούντιο. Γι’ αυτό και η πρώτη φωτογραφική επαφή του με τη φύση και ειδικά την ηπειρώτικη γη, καθόρισε και τη μελλοντική πορεία της δουλειάς του. Μετά από περιοδεία και φωτογράφηση 22 μηνών έκανε στα Ιωάννινα, το1938, την πρώτη του έκθεση με θέμα τη φύση αυτή της Ηπείρου. Η έκθεση αυτή μεταφέρθηκε και στην Αθήνα εντυπωσιάζοντας και αποσπώντας επαινετικές κριτικές.
Από τότε συμμετείχε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, δίνοντας το προσωπικό στίγμα του φακού του, που ήξερε να αποτυπώνει τη μάχιμη καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, του χώρου και του χρόνου, αναζητώντας την ομορφιά και τις κοινωνικές προεκτάσεις ανάμεσα σε πρόσωπα, πράγματα και πεπρωμένα.
Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής ο φακός του κατέγραψε την Αντίσταση του ελληνικού λαού.
Μετά την απελευθέρωση φωτογραφίζει έργα Ελλήνων ζωγράφων του 19ου αιώνα. Περιοδεύει φωτογραφίζοντας και εκθέτει τη δουλειά του από το Άγιο όρος, τον Όλυμπο, τα Τέμπη, τις Κυκλάδες. Το 1950 συμμετέχει σε δυο ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη. Το 1951 οργανώνεται έκθεση στην Κύπρο. Το 1952 συμμετέχει, ως ιδρυτικό μέλος της Ε.Φ.Ε ( Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στο τμήμα φωτογραφίας παραδίδοντας μαθήματα σκοτεινού θαλάμου, αισθητικής και σύνθεσης.
Το 1953 συμμετέχει σε εκθέσεις στο Ρότσεστερ, Μπέρμπιγχαμ, Μπουένος-Άϋρες, όπου αποσπά βραβείο και τιμητικές διακρίσεις. Το 1956 συμμετέχει με άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους σε αποστολή στη Μόσχα, όπου και εκθέτει έργα του. Επί υπουργίας Κ. Καραμανλή του ανατίθεται η φωτογράφηση όλων των δημόσιων έργων. Το 1957 του απονέμεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ερασιτεχνών Φωτογράφων ο τιμητικός τίτλος του «τεχνοκρίτη» (F.Ι.Α.Ρ).
Aπό το 1960 σε συνεργασία με την Ελένη Παπαδάκη θα φωτογραφίσει αρχαιότητες κι αρχαιολογικούς χώρους (αγάλματα βυζαντινά μνημεία) για την έκδοση οδηγών Για τα Αρχαιολογικά Μουσεία Αθηνών, Δελφών, Ολυμπίας, Επιδαύρου, Κορίνθου, Μυκηνών, Ρόδου.
Το 1974 εκδίδει το λεύκωμα “Με τους αντάρτες στα βουνά” και το 1987 εκδίδει βιβλίο με θέμα τον Όλυμπο.
Σταθμό στην καριέρα του θα αποτελέσει η προσωπική του έκθεση με θέμα την Ελλάδα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Βιέννη το 1993. Το 1997 παρουσιάζει δουλειά του στην Κίνα στην έκθεση «Ελληνική φωτογραφία 1870-1995», και την ίδια χρονιά εκδίδεται το λεύκωμα “ΙΜΒΡΟΣ” που είναι μια κατάθεση ψυχής στην ιδιαίτερη, σκλαβωμένη πατρίδα του, ενώ το 1998 με τις «Οψεις της ελληνικής φωτογραφίας» στη Νίκαια της Γαλλίας και το Μονακό.
Έχει διατρέξει όλη την Ελλάδα και ολόκληρη σχεδόν η ελληνική γη και οι άνθρωποι της, με τα ήθη και τα έθιμα τους, βρίσκονται καταγραμμένοι στο πλουσιότατο φωτογραφικό έργο του.
Πηγή Photologio.gr
Emiliano Zapata, 1879-1919, ~ Σπύρος Μελετζής 13 Νοεμβρίου 2003 ,έμεινε στην ιστορία ως ο "φωτογράφος της εθνικής αντίστασης" Ο Σπύρος Μελετζής γεννήθηκε στην Ίμβρο το 1906. Εκεί τέλειωσε το δημοτικό και το Σχολαρχείο. Το 1923, όταν η Ίμβρος παραχωρήθηκε στους Τούρκους, κατέφυγε στην Αλεξανδρούπολη και από κει στην Αθήνα. Στην τέχνη της φωτογραφίας μυήθηκε από άξιους δασκάλους, καλλιτέχνες με υψηλή αισθητική, γνώσεις και πείρα του σκοτεινού θαλάμου όπως ο φωτογράφος των ανακτόρων Μπούκας και ο Γεραλής.
Φαίνεται όμως πως δεν ήταν φτιαγμένος για τον κλειστό χώρο του στούντιο. Γι’ αυτό και η πρώτη φωτογραφική επαφή του με τη φύση και ειδικά την ηπειρώτικη γη, καθόρισε και τη μελλοντική πορεία της δουλειάς του. Μετά από περιοδεία και φωτογράφηση 22 μηνών έκανε στα Ιωάννινα, το1938, την πρώτη του έκθεση με θέμα τη φύση αυτή της Ηπείρου. Η έκθεση αυτή μεταφέρθηκε και στην Αθήνα εντυπωσιάζοντας και αποσπώντας επαινετικές κριτικές.
Από τότε συμμετείχε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, δίνοντας το προσωπικό στίγμα του φακού του, που ήξερε να αποτυπώνει τη μάχιμη καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, του χώρου και του χρόνου, αναζητώντας την ομορφιά και τις κοινωνικές προεκτάσεις ανάμεσα σε πρόσωπα, πράγματα και πεπρωμένα.
Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής ο φακός του κατέγραψε την Αντίσταση του ελληνικού λαού.
Μετά την απελευθέρωση φωτογραφίζει έργα Ελλήνων ζωγράφων του 19ου αιώνα. Περιοδεύει φωτογραφίζοντας και εκθέτει τη δουλειά του από το Άγιο όρος, τον Όλυμπο, τα Τέμπη, τις Κυκλάδες. Το 1950 συμμετέχει σε δυο ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη. Το 1951 οργανώνεται έκθεση στην Κύπρο. Το 1952 συμμετέχει, ως ιδρυτικό μέλος της Ε.Φ.Ε ( Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στο τμήμα φωτογραφίας παραδίδοντας μαθήματα σκοτεινού θαλάμου, αισθητικής και σύνθεσης.
Το 1953 συμμετέχει σε εκθέσεις στο Ρότσεστερ, Μπέρμπιγχαμ, Μπουένος-Άϋρες, όπου αποσπά βραβείο και τιμητικές διακρίσεις. Το 1956 συμμετέχει με άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους σε αποστολή στη Μόσχα, όπου και εκθέτει έργα του. Επί υπουργίας Κ. Καραμανλή του ανατίθεται η φωτογράφηση όλων των δημόσιων έργων. Το 1957 του απονέμεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ερασιτεχνών Φωτογράφων ο τιμητικός τίτλος του «τεχνοκρίτη» (F.Ι.Α.Ρ).
Aπό το 1960 σε συνεργασία με την Ελένη Παπαδάκη θα φωτογραφίσει αρχαιότητες κι αρχαιολογικούς χώρους (αγάλματα βυζαντινά μνημεία) για την έκδοση οδηγών Για τα Αρχαιολογικά Μουσεία Αθηνών, Δελφών, Ολυμπίας, Επιδαύρου, Κορίνθου, Μυκηνών, Ρόδου.
Το 1974 εκδίδει το λεύκωμα “Με τους αντάρτες στα βουνά” και το 1987 εκδίδει βιβλίο με θέμα τον Όλυμπο.
Σταθμό στην καριέρα του θα αποτελέσει η προσωπική του έκθεση με θέμα την Ελλάδα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Βιέννη το 1993. Το 1997 παρουσιάζει δουλειά του στην Κίνα στην έκθεση «Ελληνική φωτογραφία 1870-1995», και την ίδια χρονιά εκδίδεται το λεύκωμα “ΙΜΒΡΟΣ” που είναι μια κατάθεση ψυχής στην ιδιαίτερη, σκλαβωμένη πατρίδα του, ενώ το 1998 με τις «Οψεις της ελληνικής φωτογραφίας» στη Νίκαια της Γαλλίας και το Μονακό.
Έχει διατρέξει όλη την Ελλάδα και ολόκληρη σχεδόν η ελληνική γη και οι άνθρωποι της, με τα ήθη και τα έθιμα τους, βρίσκονται καταγραμμένοι στο πλουσιότατο φωτογραφικό έργο του.
Πηγή Photologio.gr
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,527 μηνύματα.
27-10-21
02:12
Οι επιπτώσεις του πολέμου στη Συρία, περιγράφονται χωρίς λέξεις, μέσα από την αγκαλιά ενός πατέρα που έχει χάσει το ένα του πόδι με τον γιο του που έχει γεννηθεί χωρίς άκρα.
Στη Σιένα της Ιταλίας διοργανώθηκαν τα διεθνή βραβεία φωτογραφίας, με το σημαντικότερο βραβείο, αυτό του «Φωτογράφου της Χρονιάς» να αποσπά ο Τούρκος Μεχμέτ Ασλάν με τη φωτογραφία του “Hardship of Life”, (“Δυσκολίες της ζωής”).
«Ενώ ψωνίζει στην αγορά στη Συρία, ο Μουνζίρ χάνει το δεξί του πόδι λόγω μιας βόμβας που πέφτει. Η σύζυγός του, η οποία ήταν έγκυος εκείνη την ώρα, εισπνέει το αέριο σαρίν (νεύρων) που απελευθερώθηκε. Ο Μουσταφά, που ήρθε στον κόσμο, ανοίγει τα μάτια του στον κόσμο χωρίς κανένα άκρο με την επίδραση του αερίου σαρίν.
Στη Σιένα της Ιταλίας διοργανώθηκαν τα διεθνή βραβεία φωτογραφίας, με το σημαντικότερο βραβείο, αυτό του «Φωτογράφου της Χρονιάς» να αποσπά ο Τούρκος Μεχμέτ Ασλάν με τη φωτογραφία του “Hardship of Life”, (“Δυσκολίες της ζωής”).
«Ενώ ψωνίζει στην αγορά στη Συρία, ο Μουνζίρ χάνει το δεξί του πόδι λόγω μιας βόμβας που πέφτει. Η σύζυγός του, η οποία ήταν έγκυος εκείνη την ώρα, εισπνέει το αέριο σαρίν (νεύρων) που απελευθερώθηκε. Ο Μουσταφά, που ήρθε στον κόσμο, ανοίγει τα μάτια του στον κόσμο χωρίς κανένα άκρο με την επίδραση του αερίου σαρίν.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.