Chem2000
Διάσημο μέλος
Η Chem2000 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Νίκαια (Αττική). Έχει γράψει 2,880 μηνύματα.
19-11-22
21:56
Δουλειές υπάρχουν σε ορισμένες περιπτώσεις ναι,αλλά ένα παιδί που μόχθησε να βγάλει μια σχολή,δύσκολα θα συμβιβαστεί με το να εκτρέφει πχ ζωάκια ή να καλλιεργεί χωράφια.Εξάλλου αυτές οι δουλειές είναι από μόνες του πάρα πολύ σκληρές.Δύσκολα ένα νέο παιδί θα θελήσει να τρώει όλη του τη μέρα στο χωράφι,οργώνοντας,οδηγώντας τρακτέρ,ραντίζοντας.Οπότε δουλειές έτοιμες υπάρχουν, απλά δε θέλουν να τις ακολουθήσουν. Τί λέω εγώ δυο μέρες;
Δεν ισχύει για όλες τις πρωτεύουσες νομών.Παράδειγμα είναι η Άμφισσα,πρωτεύουσα του νομού Φωκίδας.Ναι οκ,έχει νοσοκομείο αλλά είναι άθλιο από όλες τις απόψεις.Παραλίγο να χάναμε συγγενικό πρόσωπο εκεί και αν δε το μεταφέραμε Αθήνα,θα το είχαμε χάσει.Οι πρωτεύουσες τον νομών παρέχουν άνετα όλες τις υπηρεσίες της Αθήνας αλλά εμείς έχουμε μείνει ακόμα στην πολύ παλιά νοοτροπία ότι αν δεν είσαι Αθηναίος σε βλέπουν οι άλλοι σαν άνθρωπο δεύτερης κατηγορίας.
Chem2000
Διάσημο μέλος
Η Chem2000 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Νίκαια (Αττική). Έχει γράψει 2,880 μηνύματα.
19-11-22
20:30
Συμφωνώ με τα παιδιά ακράδαντα.Επειδή Ιωάννινα έχω γνωρίσει κόσμο από διάφορες περιοχές,ειλικρινά ακούω ακριβώς αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω.Αρχικά,το πόσο δυσκολευόντουσαν με τις μετακινήσεις όσοι έμεναν σε χωριά,δεν περιγράφεται.Να είναι τώρα πχ ο άλλος από Κατσικά Ιωαννίνων και να θέλει να κατέβει κέντρο.Τα αστικά να περνάνε όποτε τους έρθει και οι γονείς τους να μη μπορούν πάντα να κάνουν τον σοφέρ.Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για το γεγονός ότι τα αστικά στις επαρχιακές πόλεις τύπου Πάτρα,Ιωάννινα,Αλεξανδρούπολη,Κρήτη κ.α. σταματάνε στις 22:30-23:00 και αρχίζουν πάλι στις 7:00.Τουλάχιστον Αθήνα υπάρχει το μετρό μέχρι 1:30 τις Παρασκευές-Σάββατα και υπάρχουν και μερικά νυχτερινά λεωφορεία.Θεσσαλονίκη επίσης ευτυχώς υπάρχουν νυχτερινά δρομολόγια.
Επιπλέον,όσοι σπουδάζουν και είναι από μικρές περιοχές,βλέπεις πως όταν τελειώνουν σιγά σιγά τις σχολές,τους πιάνει ένα φοβερό άγχος,που ένας Αθηναίος ή Θεσσαλονικιός,δεν έχει συνήθως.Το άγχος αυτό είναι πως δε θέλουν να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους στο χωριό γιατί εκτός του ότι καλοέμαθαν στις φοιτητουπόλεις τους,θέλουν να βρουν δουλειά να μαζέψουν χρήματα κάτι το οποίο,μεταξύ μας,σε μικρά μέρη είναι απίστευτα δύσκολο να γίνει.Άντε τώρα να πας στην Άμφισσα λόγου χάρη,που θεωρείται και πρωτεύουσα ολόκληρου νομού,να ζητήσεις εργασία ως χημικός.Θα σου πουν ένα,άντε παράτα μας,ασχολήσου με την κτηνοτροφία ή με τις ελιές.Θέλει ένας φοιτητής που "έφαγε" 4+ χρόνια από τη ζωή του,για να πάρει ένα πτυχίο σε κάτι που φαινομενικά γούσταρε,να δουλέψει στο μαντρί και να μην αξιοποιήσει καν το πτυχίο του;Ε δε νομίζω.
Αυτό που θέλω πάντως να πω,είναι μπράβο στα παιδιά που ενώ βιώνουν ή βίωσαν τέτοια ταλαιπωρία,κατάφεραν ή προσπαθούν όσο μπορούν να κάνουν τις υποχρεώσεις τους.Όπως και μπράβο που καταφέρνουν να διαχειριστούν το άγχος του "Μετά τη σχολή τι θα κάνω,πρέπει να βρω σπίτι και δουλειά,γιατί στο χωριό δε θα αντέξω".Δεν είναι και λίγο,και σίγουρα ένας Αθηναίος ή Σαλονικιός που έχει στρωμένο σπίτι μέσα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη δε μπορεί να το καταλάβει.
Επιπλέον,όσοι σπουδάζουν και είναι από μικρές περιοχές,βλέπεις πως όταν τελειώνουν σιγά σιγά τις σχολές,τους πιάνει ένα φοβερό άγχος,που ένας Αθηναίος ή Θεσσαλονικιός,δεν έχει συνήθως.Το άγχος αυτό είναι πως δε θέλουν να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους στο χωριό γιατί εκτός του ότι καλοέμαθαν στις φοιτητουπόλεις τους,θέλουν να βρουν δουλειά να μαζέψουν χρήματα κάτι το οποίο,μεταξύ μας,σε μικρά μέρη είναι απίστευτα δύσκολο να γίνει.Άντε τώρα να πας στην Άμφισσα λόγου χάρη,που θεωρείται και πρωτεύουσα ολόκληρου νομού,να ζητήσεις εργασία ως χημικός.Θα σου πουν ένα,άντε παράτα μας,ασχολήσου με την κτηνοτροφία ή με τις ελιές.Θέλει ένας φοιτητής που "έφαγε" 4+ χρόνια από τη ζωή του,για να πάρει ένα πτυχίο σε κάτι που φαινομενικά γούσταρε,να δουλέψει στο μαντρί και να μην αξιοποιήσει καν το πτυχίο του;Ε δε νομίζω.
Αυτό που θέλω πάντως να πω,είναι μπράβο στα παιδιά που ενώ βιώνουν ή βίωσαν τέτοια ταλαιπωρία,κατάφεραν ή προσπαθούν όσο μπορούν να κάνουν τις υποχρεώσεις τους.Όπως και μπράβο που καταφέρνουν να διαχειριστούν το άγχος του "Μετά τη σχολή τι θα κάνω,πρέπει να βρω σπίτι και δουλειά,γιατί στο χωριό δε θα αντέξω".Δεν είναι και λίγο,και σίγουρα ένας Αθηναίος ή Σαλονικιός που έχει στρωμένο σπίτι μέσα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη δε μπορεί να το καταλάβει.