chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,640 μηνύματα.
27-04-24
20:36
δεν ειναι τα παντα τα λεφτα στη ζωη αυτηΔεν πειράζει μην πας στις ΗΠΑ, άσε να πάνε άλλοι να παίρνουν $100.000 ++ το χρόνο και κάτσε εσύ στην Ευρώπη με το 1/3 των χρημάτων και με μηδενική ανάπτυξη.
ειναι τι ψαχνει ο καθενας
μια ηρεμη ζωη
ευτυχια
υλισμο
λεφτα
δοξα
φημη
καριερα
κλπ
chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,640 μηνύματα.
26-12-23
16:58
Είναι σίγουρα δύσκολη απόφαση, ειδικά αν υπάρχουν προβλήματα υγείας και δεν είναι μόνο το συναισθηματικό δέσιμο. Προσωπικά θέλω να μείνω Ελλάδα όσο βρίσκω εδώ δουλειά και υπάρχει κάτι να επιδιώξω. Δε θέλω να τα αλλάξω όλα και να κάνω καριέρα στο εξωτερικό. Ξέρω ότι εκεί μπορεί να έπαιρνα και 5πλάσια λεφτά, αλλά δεν είναι αυτό η ευτυχία για εμένα.Έχεις δίκιο σε αυτό που λες και εγώ προσωπικά δεν θα έφευγα όχι μόνο αν δεν ήταν καλά οι γονείς μου,γενικά την αγαπώ πολύ τη ζωή μου εδώ!
Ανέκαθεν σαν οικογένεια είμαστε πολλοί δεμένοι και με ξαδέρφια και γενικά έχουμε ένα ισχυρό δεσμό!
Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτούς εξου και ειπα κάτι χάνεις κάτι βρίσκεις!
Δεν θα θυσιαζα ποτέ την υγεία μου για τα χρήματα...Ξέρω ότι θα αρρωστήσω αν θα φύγω!
Σαν γονέας όμως πλέον δεν θέλω να απαγορεύσω στο παιδί μου αν θέλει να φύγει!
Τον βλέπω κάνει ήδη από τώρα σχέδια και πολλές φορές αναρωτιέται και εκείνος πόσο δύσκολα θα είναι μόνος του ..
Του είπα θα τα παρατήσω όλα εδώ και θα πάω μαζί του αν με θέλει μέχρι να προσαρμοστεί..να μην στερήσει από το εαυτό του μια επιθυμία μονο και μόνο για ένα συναισθηματικο δεσμό!
Οπότε αντιλαμβάνομαι πλήρως τα παιδιά που έχουν γονείς εδώ με κάποιο πρόβλημα υγείας και δεν αντέχουν να τους αφήσουν, δεν τους δημιουργείτε όμως ένα απωθημένο, ένα παράπονο;
Αυτά δεν θέλω αργότερα να έχουν τα δικά μου παιδιά τουλάχιστον !
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Ναι για το χωρισμένοι συμφωνώ, είναι δικές τους αποφάσεις και επιλογές και δεν φταίνε τα παιδιά σε κάτι. Όμως αν έχουν προβλήματα υγείας εκεί τι κάνεις; Όσο μεγαλώνουν θα χειροτερεύουν.Aμα χώρισαν προβλήμα τους
Δεν ανακατεύομαι σε αυτά και δεν ανακατεύονται ουτε οι γονείς μου. Έχω βάλει όρια.
Γιατι αν εγω πχ έλεγα στη μάνα μου να έχει μια ασχολία και αυτη με έγραφε μη περιμένει μετά όταν αυτο της βγει μπροστά να κάτσω και εγω να μείνω. Στα ειπα θα ειναι η απάντηση... στα έλεγα καιρό τωρα. Με κουραζει να μην με ακούνε.... ειδικα οταν λέω κάτι σωστό. Τωρα πρέπει να κάνω και εγω τη ζωή μου.
Αν ειναι εξαιρετική αναγκη θα το δούμε αλλιώς. Αλλα μέχρι τότε δεν μπορείς να κινείσαι με γνώμονα αυτό.
Τις προάλλες με έπιασε ενας γείτονας επειδη τον πήρε τηλ. ο πατερας μου να του πει για ένα θέμα και του λέω δεν γνωρίζω... μίλα με τον ίδιο. Βρειτε τα εσείς. Ο πατερας μου και εσυ είσθε ικανός να συζητήσετε εγω δεν έχω λόγο να εμπλακώ. όχι σαν κάτι αλλους απέναντι που θα μιλησεις στον εναν και θα πεταχτούν και αλλοι 3.
Αυτα ειναι παπαριές. Σορρυ κιόλας. όρια λέγονται. τα βάζεις εξαρχής. Για να αγαπάς και να σε αγαπανε οι γονεις σου με εναν υγιή τρόπο.
chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,640 μηνύματα.
22-05-22
15:41
παιδιά να κάνω μια ερωτηση, ολα καλα με μισθους ζωη κλπ στο εξωτερικο, να παμε για το κατι καλυτερο..
αλλά πώς διαχειριζεστε τη ζωη που αφηνετε πισω;
Δεν ειστε μονοι σας, εχετε μια οικογενεια στην ελλαδα, γονεις που μπορει να ειναι αρρωστοι και να σας χρειαζονται. Ισως καποια σοβαρη σχεση. Παππουδες, καλους φιλους, οτιδηποτε.
Ολα αυτα τα εχετε λαβει υποψιν σας στη συζητηση εδω στο thread?
Δεν ειναι ιδανικες οι συνθηκες και ουτοπικες, μιλαμε με ρεαλιστικα σεναρια. Ναι ιδανικα αν δεν ειχα τιποτα αλλο στο κεφαλι μου, θα εκοβα περα και οπου με εβγαζε και θα κοιτουσα τον εαυτο μου, αμερικη, αυστραλια, σουηδια, ο,τι θελετε, να κανω την καλη ζωη και να παιρνω τα χιλιαρικα.
Αλλά δεν ειμαι πλεον βεβαιος για το αν θα με γεμιζε αυτο, αν θα με εκανε ευτυχισμενο, ενω ξερω οτι αφηνω ατομα δικα μου πισω που με χρειαζονται.
Σας απασχολουν αυτα ή μονο εγω ειμαι;
αλλά πώς διαχειριζεστε τη ζωη που αφηνετε πισω;
Δεν ειστε μονοι σας, εχετε μια οικογενεια στην ελλαδα, γονεις που μπορει να ειναι αρρωστοι και να σας χρειαζονται. Ισως καποια σοβαρη σχεση. Παππουδες, καλους φιλους, οτιδηποτε.
Ολα αυτα τα εχετε λαβει υποψιν σας στη συζητηση εδω στο thread?
Δεν ειναι ιδανικες οι συνθηκες και ουτοπικες, μιλαμε με ρεαλιστικα σεναρια. Ναι ιδανικα αν δεν ειχα τιποτα αλλο στο κεφαλι μου, θα εκοβα περα και οπου με εβγαζε και θα κοιτουσα τον εαυτο μου, αμερικη, αυστραλια, σουηδια, ο,τι θελετε, να κανω την καλη ζωη και να παιρνω τα χιλιαρικα.
Αλλά δεν ειμαι πλεον βεβαιος για το αν θα με γεμιζε αυτο, αν θα με εκανε ευτυχισμενο, ενω ξερω οτι αφηνω ατομα δικα μου πισω που με χρειαζονται.
Σας απασχολουν αυτα ή μονο εγω ειμαι;
chester20080
Περιβόητο μέλος
Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,640 μηνύματα.
09-08-21
16:07
Εγώ το σκέφτομαι το εξωτερικό από την πλευρά της οικογένειας. Δηλαδή να είμαι Ελλάδα κοντά σχετικά στους δικούς μου για να τους φροντίζω στο μέλλον. Όλοι όσοι λέτε εύκολα δίχως σκέψη ότι θα φύγετε έξω ή όσοι όντως το έχετε κάνει, έχετε σταθερές υγιείς οικογένειες που αφήνετε πίσω? Δε σας απασχόλησε καθόλου το θέμα αυτό? Για παράδειγμα όταν παίζουν μονογονεϊκές οικογένειες ή θέματα υγείας εκεί είναι δύσκολο να πεις κοιτάζω τον εαυτό μου και πάω έξω.