glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,855 μηνύματα.
23-02-24
14:35
Η αλλαγή φάσης από την παιδική/εφηβική ηλικία στην ενήλικη ζωή είναι ένα αναπόφευκτο βιολογικό στάδιο εξέλιξης. Ωστόσο, την παιδική ηλικία πάντα την κουβαλάμε μέσα μας . Τα βιωματα μας , ο συναισθηματικός μας κόσμος, οι ελλείψεις μας ως χαρακτήρες διαμορφώθηκαν κατά το προηγούμενο αυτό στάδιο και όλα αυτά θα πεθάνουν, όταν τελειώσει ο βίος μας. Αν τύχαμε ανθρώπους που μας διαμόρφωσαν θετικά , αυτό είναι ευλογία.Σ'ευχαριστώ πολύ. Θα το κοιτάξω
Σε μια ενδοσκόπηση μου, κατάλαβα ότι πονάω τόσο πολύ γιατί συνειδητοποίησα ότι μαζί της πέθανε και ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου, όλη μου η παιδική ηλικία..
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,855 μηνύματα.
03-01-24
18:42
Στην ηλικία σου σχεδόν έχασα και τους δυο γονείς σε τροχαίο.Γυρισε το σύμπαν ανάποδα , ο, τι σταθερές είχα στη ζωή μου με μιας χάθηκαν.Εμεινα τελείως μόνη ( δεν έχω αδέλφια ) .Όσο περνάνε οι μέρες και συνειδητοποιώ σιγά σιγά ότι πέθανε και ότι δεν θα την ξαναδώ ποτέ, τρελαίνομαι!
Μεθαύριο είναι τα 40 της και μου φαίνεται σα να πέρασαν 20 χρόνια από αυτό το άθλιο γεγονός.. Όποιος έχει βιώσει θάνατο αγαπημένου του, ας μου απαντήσει: σβήνει ποτέ ο πόνος με τον καιρό; Ή γίνεται χειρότερος επειδή δεν βλέπεις τον άνθρωπο σου;
Παρά πολλά χρόνια μετά και έχοντας βιώσει ένα σωρό αλλαγές στη ζωή μου σε διαβεβαιώ πως ο πόνος σβήνει στα σίγουρα! Ωστόσο, η μνήμη επανέρχεται χωρίς να σε πληγώνει πια.. Έχει γίνει μακρινή ανάμνηση ( ούτε τη φωνή τους πια δε μπορώ να ανακάλεσω) . Υπομονή, ο χρόνος μόνο απαλύνει την απώλεια.