15-08-08
08:58
O αθλητικός πρωταθλητισμός, ειδικά σε ολυμπιακό επίπεδο, πρέπει να συγκρίνεται νομίζω με ακαδημαικούς πρωταθλητές του βεληνεκους του Αινσταιν, του Φρανκλίνου, της Κιουρί, του Παστέρ. Εκείνο το παιδί πάντως που ανέφερα σε άλλο ποστ που μπήκε σε τρείς μήνες στο Φυσικό χωρίς καμμία βοήθεια, διάβαζε 8 με 10 ώρες ημερησίως.
Πάντως σε συστήματα όπως το αμερικάνικο, ο πρωταθλητισμός ανταμοίβεται το ίδιο όπως και ο ακαδημαικός πρωταθλητισμός. Τα αστέρια των πανεπιστημίων αρπάζονται από τις πολυεθνικές και έχουν εξασφαλισμένη πλουσιοπάροχη ζωή εξ αρχής.
Edit: Φυσικά για όλα υπάρχει τίμημα. Η έρευνα πολλάκις χρησιμεύει για κακους σκοπούς, και στον πρωταθλητισμό τα φάρμακα έχουν διαλύσει κυριολεκτικά πολλούς πρωταθλητές
Πάντως σε συστήματα όπως το αμερικάνικο, ο πρωταθλητισμός ανταμοίβεται το ίδιο όπως και ο ακαδημαικός πρωταθλητισμός. Τα αστέρια των πανεπιστημίων αρπάζονται από τις πολυεθνικές και έχουν εξασφαλισμένη πλουσιοπάροχη ζωή εξ αρχής.
Edit: Φυσικά για όλα υπάρχει τίμημα. Η έρευνα πολλάκις χρησιμεύει για κακους σκοπούς, και στον πρωταθλητισμό τα φάρμακα έχουν διαλύσει κυριολεκτικά πολλούς πρωταθλητές
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-08-08
07:40
Εμμ οχι, μιλαω για το τι προσφερει στην κοινωνια οχι στο ατομο. Και παλι δεν μπορω να συνδεσω το σεξ. Εχει κανεις το ιδιο προβλημα μεμενα; :Ρ
Αν είχες ασχοληθεί ποτέ επαγγελματικά με την τέχνη θα μπορούσες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-08-08
20:39
Δεν βγαζω νοημα απο τις 2 πρωτες προτασεις και δεν μπορω να συνδεσω το quote με το post σου.
Γραφεις ότι η τέχνη προσφέρει στον καλλιτέχνη όσα ο αθλητισμός και οι σπουδές μαζί. Και σου απαντάω ότι πρέπει ομως να εμπλακεί και το σέξ για να γίνει αυτό, ενώ στα άλλα δυο προκόβεις νταιλίκι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-08-08
17:10
Ή μηπως υπαρχει κανεις που πιστευει οτι η τεχνη δεν προσφερει οσα ο αθλητισμος και τα αριστεια μαζι και παραπανω
Η τέχνη όμως θέλει και το σέξ. Ενώ αν είσαι αθλητής πρωταθλητής, κανεις ότι θέλεις νταιλίκι. Πόσο μάλλον άν είσαι αριστούχος στα μαθήματα. Γιατί τα μαθήματα, στις συνηθισμένες οικογένειες, είναι σαν τηνπρώτη μας δουλειά. Αυτο λοιπον ότι δεν υπάρχουν μαθητές που χρηματοδοτούνται δεν θα έλεγα ότι ισχύει. Εντάξει, έγραψα για κείνους τους παρανοικους που το παιδι τους ήταν ιδιοφυία των εισαγωγικών και εκείνοι έκαναν ότι μπορούσαν για να μήν σπουδάσει, όμως στις συνηθισμένες οικογένειες ο αριστούχος μαθητής έχει όλα όσα μπορει να του προσφέρει η οικογένεια του. Ανέσεις, υποστήριξη, χαρτζιλίκι.
Αλλά υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ασχοληθεί με κάτι άλλο και δεν μπορούν να είναι καλοί σε κάτι που θα τους αποφέρει δουλειά.
Αν είσαι κορυφή σε κάτι, οι άλλοι ολοι σε εξυπηρετουν ύστερα σε όλα τα άλλα, ο καθένας απο τον τομέα του.
Για το θέμα της ζήλιας ναι, στάνταρ ζηλεύω που πέρασα στο πανεπιστήμιο μετά από διάβασμα ύλης που δεν μου άρεσε και χωρίς να διασκεδάζω όταν άλλοι μπαίνουν κάνοντας αυτό που τους αρέσει απαλλαγμένοι από μελέτη.
Αυτό είναι επιλογή των γονέων τους. Και μεγάλο ρισκο ξέρεις. Κάθε αγοράκι θα του άρεσε, αντί να διαβάζει, να παίζει μπάλα. Ομως πόσοι θα γινουν Ροναλντίνο; Κάθε μικρό θα του άρεσε αντί να διαβάζει, να παίζει κομπιουτερ γκειμς και να σχεδιάζει γραφικά. Ομως πόσοι θα δουλέψουν στην PIXAR (ποσο μάλλον να φτιάξουν την Pixar) ;
....ο Ζαγοράκης να είχε τόση προβολή από τα μίντια αν δεν είχε πέραση στις γυναίκες. Έχει περισσότερη από τον καημένο τον ερευνητή που δεν τον βλέπει ήλιος, και στην εποχή που η εικόνα είναι το παν είναι σαφές ποιός θα προτιμηθεί.
Θεωρώ πάντως απίθανο να προτιμήσουν τον Ζαγοράκη για να φτιάξουν καινουργια συστήματα παραγωγής ενέργειας, ή εφαρμογές του αίρ καρ . Οι ερευνητές δεν είναι καημένοι, αν είναι δυνατόν !
Επίσης, δεν το ανέφερα, αλλά καλή μου φίλη πολίστρια μπήκε κι αυτή σε σχολή που δεν έχει σχέση με αθλητισμό λόγω μεταλλίου. Αυτή η κοπέλα κράτησε χαμηλών τόνων στάση και είπε ότι δεν μπορεί να κρίνει αν είναι σωστό να μπει με αυτό τον τρόπο, αλλά ότι το απολαμβάνει.
Ο πρωταθλητισμός θέλει παρα πολλες ώρες προπόνηση. Αν δεν δωθούν κίνητρα ως προς τις σπουδές, απλά δημιουργείται ανυπέρβλητο δίλλημα τόσο για τους μαθητές όσο και για τους γονείς τους. Γιατί τα παιδια δεν θα βγάζουν βαθμους , ενεκα οι υπεραπαιτησεις της προπόνησης, για να μπαίνουν στα πανεπιστημια. Αν δεν κερδίσουν το μετάλλιο τελικά στους αγώνες, μετά τί; Εργατιά όλη τους τη ζωή; Ποιοι γονείς θα το επέλεγαν αυτό για το παιδί τους; Αν δεν υπήρχαν οι παράλληλες ρυθμίσεις και προνόμια εισαγωγής για τους πρωταθλητές, απλούστατα, δεν θα είχαμε πρωταθλητές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.