Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
07-08-08
20:12
Άσε τους μπουνταλάδες, ωρέ Θοδωρή.
Ήντα 'πες Αρετούσα μου;
Μπουνταλού εγώ;
Εγώ που για χάρη σου βάζω στην άκρη τα μίση και είμαι έτοιμη να ζήσω τον απόλυτο έρωτα πίνοντας ρακές, τρώγοντας ντάκους και χορεύοντας πεντοζάλι;
Με πλήγωσες βαριά Γιδάκι μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
07-08-08
16:28
Όλα τα έχω ακούσει για τους Κρητικούς, αλλά ότι είμαστε και "ορεινοί" πρώτη φορά το ακούω
Eξυπνάκια!
Αναφερόμουν στα χωριά σας... Ψηλορείτης-Λευκά Όρη τι είναι; Πεδινά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
07-08-08
06:47
Σίγουρα υπάρχουν -γενικά μιλώντας- κάποια κοινά χαρακτηριστικά των ανθρώπων όσον αφορά συμπεριφορές/χαρακτήρες σε κάθε τόπο. Βασικός παράγοντας για ορισμένα από αυτά είναι οι κλιματικές συνθήκες, αλλά και η γεωγραφική θέση και εξίσου ημαντικός, το οικονομικό επίπεδο της περιοχής.
Δηλαδή, αν ένα μέρος είναι παραθαλάσσιο οι άνθρωποι κατά βάση είναι γελαστοί, ευδιάθετοι, ανοιχτόμυαλοι. Ο ήλιος και η θάλασσα τους κάνουν να βγαίνουν έξω, να έρχονται σε επαφή επομένως με άλλους ανθρώπους περισσότερο από ένα μέρος που είναι ορεινό και που κατά κανόνα το μισό και παραπάνω χρόνο έχει κρύο ή βρέχει.
Οι πρώτοι (προπωπική αίσθηση)στρέφονται πιο συχνά στις τέχνες, η θάλασσα αποπνέει μια απίστευτη μελαγχολία το χειμώνα, που συχνά έχουμε δει να εκφράζεται μέσα από πίνακες ζωγραφικής, αλλά και από την ποίηση.
Ναι.. ναι η Πρέβεζα μου 'ρχεται πρώτη στο μυαλό () και ο Καρυωτάκης.
Εγώ χωρίζω τους ανθρώπους όσον αφορά την καταγωγή σε "ορεινούς" και "καμπίσιους", με τους πρώτους να τους συμπαθώ (με εξαίρεση τους Κρητικούς) και με τους δεύτερους να τρέεεεεχω. Είμαι ιδιαίτερα προκατειλημένη απέναντι στους Θεσσαλούς και ειδικά με τη Λάρισα. Μπορώ να ξεχωρίσω τους Καρδιτσιώτες και αυτό μάλλον επειδή είναι ορεινοί.
Οι Πελοπονήσιοι μου είναι αδιάφοροι, μιας και είναι κάτω από το αυλάκι αλλά συμπαθώ Τρίπολη και Λακωνία (μάλλον επειδή είναι ορεινοί).
Τέλος μισώ από παιδί τους Κρητικούς. Γενικά στην Ήπειρο δεν τους έχουμε και σε μεγάλη υπόληψη και σπάνια θα ακούσεις καλή κουβέντα για δαύτους. Με τις Κρητικές δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα όμως. Βέβαια όσους Κρητικούς έχω γνωρίσει μου έχουν αποδείξει το αντίθετο, αλλά δεν αλλάζει η γενική εικόνα μου γιαυτούς (ηπειρώτικο αγύριστο κεφάλι)
Συμπαθώ τους ορεινούς γιατί πρώτον ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, δεύτερον είναι άνθρωποι (μιλάω για μεγαλύτερες ηλικίες)που έχουν στερηθεί πολλά (φτωχές περιοχές την πλειοψηφία τους)και αυτό τους κάνει να εκτιμούν τα λίγα, αλλά και να αγαπούν τη δουλειά και να δουλεύουν σκληρά. Είναι άνθρωποι σκληροί μεν, φιλόξενοι και φιλότιμοι δε. Όχι τόσο εκφραστικοί στα συναισθήματά τους, αλλά σπάνια θα σε προδώσουν. Είναι ξεροκέφαλοι και μιλούν υποτιμητικά για τους καμπίσιους.
Δηλαδή, αν ένα μέρος είναι παραθαλάσσιο οι άνθρωποι κατά βάση είναι γελαστοί, ευδιάθετοι, ανοιχτόμυαλοι. Ο ήλιος και η θάλασσα τους κάνουν να βγαίνουν έξω, να έρχονται σε επαφή επομένως με άλλους ανθρώπους περισσότερο από ένα μέρος που είναι ορεινό και που κατά κανόνα το μισό και παραπάνω χρόνο έχει κρύο ή βρέχει.
Οι πρώτοι (προπωπική αίσθηση)στρέφονται πιο συχνά στις τέχνες, η θάλασσα αποπνέει μια απίστευτη μελαγχολία το χειμώνα, που συχνά έχουμε δει να εκφράζεται μέσα από πίνακες ζωγραφικής, αλλά και από την ποίηση.
Ναι.. ναι η Πρέβεζα μου 'ρχεται πρώτη στο μυαλό () και ο Καρυωτάκης.
Εγώ χωρίζω τους ανθρώπους όσον αφορά την καταγωγή σε "ορεινούς" και "καμπίσιους", με τους πρώτους να τους συμπαθώ (με εξαίρεση τους Κρητικούς) και με τους δεύτερους να τρέεεεεχω. Είμαι ιδιαίτερα προκατειλημένη απέναντι στους Θεσσαλούς και ειδικά με τη Λάρισα. Μπορώ να ξεχωρίσω τους Καρδιτσιώτες και αυτό μάλλον επειδή είναι ορεινοί.
Οι Πελοπονήσιοι μου είναι αδιάφοροι, μιας και είναι κάτω από το αυλάκι αλλά συμπαθώ Τρίπολη και Λακωνία (μάλλον επειδή είναι ορεινοί).
Τέλος μισώ από παιδί τους Κρητικούς. Γενικά στην Ήπειρο δεν τους έχουμε και σε μεγάλη υπόληψη και σπάνια θα ακούσεις καλή κουβέντα για δαύτους. Με τις Κρητικές δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα όμως. Βέβαια όσους Κρητικούς έχω γνωρίσει μου έχουν αποδείξει το αντίθετο, αλλά δεν αλλάζει η γενική εικόνα μου γιαυτούς (ηπειρώτικο αγύριστο κεφάλι)
Συμπαθώ τους ορεινούς γιατί πρώτον ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, δεύτερον είναι άνθρωποι (μιλάω για μεγαλύτερες ηλικίες)που έχουν στερηθεί πολλά (φτωχές περιοχές την πλειοψηφία τους)και αυτό τους κάνει να εκτιμούν τα λίγα, αλλά και να αγαπούν τη δουλειά και να δουλεύουν σκληρά. Είναι άνθρωποι σκληροί μεν, φιλόξενοι και φιλότιμοι δε. Όχι τόσο εκφραστικοί στα συναισθήματά τους, αλλά σπάνια θα σε προδώσουν. Είναι ξεροκέφαλοι και μιλούν υποτιμητικά για τους καμπίσιους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.