ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
...Συνήθως η """"κακή πράξη"""" συνοδεύεται από ανοησία και έλλειψη ορθής κρίσης εκείνη τη χρονική στιγμή...
Διάβασε καθόλου Αγκάθα (αν δεν το 'λεγα θα 'σκαγα).
Πιστεύω ότι σε μερικούς αιώνες (αν υπάρχει ακόμα ανθρωπότητα) ίσωε και να γελάνε με λέξεις όπως "κακό, καλό, ηθική κλπ, έχοντας αποκωδικοποιήσει πλήρως, μέσω τής επιστήμης, την ανθρώπινη ψυχολογία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ναι, μάλλον η σοφία έγκειται στην δυνατότητα επιλογής ώστε να προκύψει... πανηγυρικά, το τί είναι τελικά "καλό", χωρίς τα εισαγωγικά (εντέλει).Και γιατί η ταυτόχρονη ύπαρξη του καλού και του κακού δεν συνάγει με την φράση?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
το εξηγείς λίγο ...
Εννοάω... ... ότι το καλό έχει μέσα του, από τη φύση του, την ανάγκη του να δοκιμαστεί ώστε να αποδειχτεί τί πραγματικά είναι... και πόσο "καλό"... Κάπως έτσι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Κι εγώ προς τα εκεί κλίνω. Βέβαια, όσο μπορώ να σκεφτώ, τρακάρει στη βίβλο και στο "τα πάντα εν σοφία εποίησε". Χωρίς την άποψη της βίβλου, άρα χωρίς αυτό το ανώτερο Ον, το καλό και το κακό είναι απλά δύο έννοιες προς αλλήλους αντίθετες, χωρίς κάποιο από τα δύο να είναι a priori ανώτερο. Τότε γιατί όλοι λίγο-πολύ (άχετα με το τί τελικά επιλέγουμε) συμφωνούμε ότι το συγκεκριμένο (αυτό που ονομάζουμε "καλό") είναι το πρέπον;...πιστεύω πως το κακό γεννήθηκε όταν και το καλό.Απο την αρχή του κόσμου... αυτά τα δύο συνυπήρχαν, δεν είναι δυνατόν το ένα να ήταν μεταγενέστερο του άλλου γιατί διαφορετικά ποιος ο ορισμός του καλού αν δεν υπήρχε κακό?
Κάθε δράση έχει και μια αντίδραση ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Και το "κακό" ορίζεται πάντα με βάση τις αντιλήψεις της εκάστοτε κοινωνίας, χρονικά και τοπικά.
Ο αρχικός ορισμός τού κακού ήταν... εξ ορισμού; Δλδ ήταν κάθε τί αντίθετο με το θέλημα του θεού; (για να το πιάσουμε θρησκευτικά). Αν ο θεός μας έπλασε κατ' εικόνα και ομοίωσή του, αυτό σημαίνει ίσως πως έχουμε την ίδια αίσθηση με αυτόν περί δικαίου - αδίκου, καλού - κακού κλπ; Και αν έτσι έχουν τα πράγματα, η ελευθερία επιλογής είναι τόσο "ελεύθερη"; (αν έχουμε προγραμματιστεί έχοντας υποσυνείδητα συγκεκριμένη έννοια για το "κακό" δεν είναι και τόσο εύκολο να "αμαρτήσουμε". Τύψεις που λένε...).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Μα εσύ τον ανέφερες στο αρχικό σου ποστ.
τώρα όσον αφορά το big bang όπως λες, δεν θεωρείς ότι οι λόγοι που αναφέραμε στις απαντήσεις μας, οδήγησαν στο να υπάρξει κακό;;
Αν εκεί πήγαινε, Ο.Κ.
Για το δεύτερο, μια χαρά πάμε, I think
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Για όποιον συμφωνεί με τη βίβλο το ερώτημα γίνεται: Αφού ο θεός εποίησε τα πάντα εν σοφία, από πού ξεφύτρωσε το κακό σαν έννοια, σαν σκέψη δλδ; Αν η εύκολη απάντηση είναι "από το διάβολο", συνεχίζω και ρωτάω "πώς συνέλαβε ο διάβολος την ιδέα τού να πάει κόντρα στο θεό, αφού κάτι τέτοιο δεν υπήρχε ούτε καν σαν πιθανότητα"; (Ο διάβολος είναι ο "εκπεσών άγγελος" δλδ μια ωραία πρωία είπε "δεν κάνω επανάσταση"). Τί ήταν αυτό το κάτι που του την έδωσε και κυρίως πώς βρέθηκε; (please σκεφτείτε με έννοιες, όχι με αστυνομικό δαιμόνιο).
Για τους υπόλοιπους υποθέτω ότι θα πρέπει να σκεφτούν απάντηση στο ισοδύναμο ερώτημα "είναι ο άνθρωπος από τη φύση του κακός"; Αν το κακό υπάρχει μέσα του εν δυνάμει, ποιά μπορεί να είναι η αιτία του; Δεν είναι λογική η άποψη ότι αν καταπιέζεις τον εαυτό σου (τον κακό, έστω) ίσως έχουμε απότομες εκρήξεις; Και τελικά γιατί εννοούμε ως "κακό" αυτό που εννοούμε; Μήπως είναι κάτι υποσυνείδητο ή απλά το μεταφέρει ο πατέρας στο γιο κ.ο.κ.; (Προσπαθώ να καλύψω όσο περισσότερες ασάφειες εκ των προτέρων).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.