lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
18-09-08
13:42
Εσύ δεν ήσουν που μας έλεγες παραπάνω ότι το τι θα μάθει το παιδί και πώς είναι δική σου ευθύνη; Τώρα έγινε δική μας;
Ακόμη και η ενσωμάτωση στο σχολικό περιβάλλον είναι δουλειά των γονιών, ενώ το περιβάλλον καθορίζεται πρωτίστως από τους δασκάλους;
Φυσικά! Όλα είναι δική μας δουλειά. Το διάβασμα που κάνουν κάθε απόγευμα οι γονείς στα παιδιά τους, ώρες ατελείωτες, μετά από εξοντωτικές ατελείωτες ώρες εργασίας ή δουλειάς (συνηθέστερα) κατά τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όπως έχω την ευκαιρία να γνωρίζω από πρώτο, δεύτερο και τρίτο χέρι, είναι ενδεικτικό του πώς νοείται η παιδεία σήμερα.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι το σχολείο αποτελεί έναν χώρο "παρκαρίσματος" των παιδιών κι εξέτασης του αν οι γονείς κάνουν καλό μάθημα στο σπίτι. Τον μόνο ρόλο που βρίσκω ότι το σχολείο εξακολουθεί να παίζει είναι αυτός της κοινωνικοποίησης των μαθητών, όμως κι αυτή εντάσσεται σε κοινωνικά πρότυπα που διαπνέονται από ανταγωνισμό, λατρεία της μετριότητας, συμβατικότητα ως προς τα ήθη, επιφανειακή ευγένεια και μικροαστική κατά συνθήκην υποκρισία. Ένα σχολείο που προσπαθεί να συντηρήσει την κοινωνική παθογένεια του στάτους, αντί να φιλοδοξεί να την αλλάξει.
Δεν θα συμφωνήσω απολύτως, εγώ νομίζω ότι υπάρχει πολύ μπέρδεμα σε αυτήν την υπόθεση.Εγώ πάλι φίλε Buggs νομίζω ότι αυτοί στους οποίους αναφέρεσαι, νοιάζονται ιδιαίτερα: Ακριβώς να πετύχουν την πλήρη απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, πράγμα στο οποίο επιδίδονται με μεγάλη συνέπεια εδώ και αρκετά χρόνια. Η παιδεία είναι ταξική. Για τις κατώτερες τάξεις υπάρχει μόνο εκπαίδευση και αποχαύνωση. Για τις ανώτερες υπάρχει ίσως παιδεία, έτσι ώστε να μπορούν και οι απόγονοι να εξασκούν την "ανωτερότητά" τους αυτοδικαίως...
Οι πιό μοντέρνες "αρχές" στην εκπαίδευση, το χαρούμενο σχολείο που θες να πας που δεν σου βάζουν δουλειά για το σπίτι (στο δημοτικό) που προτείνεται από τα σχολικά προγράμματα (ναι δεν το ξέρατε) αντικρούεται πάραυτα από την ποσότητα της ύλης σε συνδυασμό με παλιούς γονείς που νομίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να δίνουν άψογα τετράδια και με παλιούς εκπαιδευτικούς που δεν έχουν χρόνο στην τάξη να διορθώσουν τετράδια, από την έλλειψη υποδομών, από την έλλειψη χώρου για παιχνίδι κλπ κλπ κλπ Αυτά μου θυμίζουν περισσότερο τσαπατσουλιά και λόγους πολιτικούς παρά πρόθεση.
Οι ώρες που περνάμε εμείς διαβάζοντας τα παιδιά μας δεν είμαι σίγουρη ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο ούτε ότι είναι αποκύημα μόνο κακών δασκάλων, και σίγουρα αν συνεχίσει μετά από κάποια ηλικία δείχνει την αδυναμία και την δική μας να μάθουμε στο παιδί τις ευθύνες του ή να δεχτούμε ότι αν δεν είναι αρκετά καλός ακαδημαϊκά δεν χαλάει την εικόνα την δική μας και την δική του.
Το σχολείο είναι σαφώς ταξικό ή ακόμα και γίνεται ταξικό από εμάς τους γονείς (οι υποδομές πολύ συχνά γίνονται από το συλλογο γονέων) αλλά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ανήκουν στην δική μας τάξη, δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο Κολλέγιο γι'αυτό και πολλοί από αυτούς ενδιαφέρονται να δουν την εκπαίδευση με άλλο μάτι. Όμως ανήκουν και αυτοί στην κοινωνία μας, έχουν τα ίδια ελαττώματα και προτερήματα με μας, και κυριαρχεί και σε αυτούς τα ίδια ποσόστα ιδεολογιών όπως και στους υπολοίπους.
Το σχολείο είναι επίσης και κομματικό, μια διευθύντρια που ασχολείται με τα κοινά στον δήμο ή στο κόμμα θα καταφέρει πιό εύκολα να κερδίσει κάποια πράγματα που θα ζητήσει για το σχολείο της.
Φαντάζομαι τέλος ότι συμφωνείς ότι ναι και οι γονείς παίζουν ρόλο στην κοινωνικοποίηση των παιδιών.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
15-09-08
10:51
Έχω την αίσθηση ότι η κουβέντα πάει προς το καλύτερο ή μου φαίνεται?
Κατ'αρχήν κούνελε έβαλες τα πράγματα αρκετά στην θέση τους με αυτή σου τη φράση:
"Το δημοτικο ειναι θαυμάσιο ειδικά αν πετύχεις καλούς δασκάλους ( που στην συντριπτική τους πλειοψηφία εγώ απ'οτι θυμάμαι είχα) . Μαθαίνεις πράγματα απαραίτητα για κάθε είδους μελοντική εκπαίδευση. Διαβασμα, γράψιμο, στοιχειώδη μαθηματικά όμως και πολλές βασικές αξίες απαράιτητες επίσης σε κάθε μελλοντική εκπαίδευση οπως πειθαρχία στο διάβασμα, υπομονή, επιμονή, αγωνιστικότητα, φιλότιμο και φυσικά βασικές επίσης κοινωνικές δεξιότητες, όπως αρμονία, σεβασμός του συνόλου, συνύπαρξη, ταξη, εκτίμηση των κανόνων. "
Γιατί όπως το είχες ξεκινήσει το θέμα έρεπε λίγο προς την καταστροφολογία που έλεγε και η VKey. Επίσης μόλις πήρες 6 χρόνια αναβολή...
Επίσης θα'θελα να πω ότι για μένα το σχολείο ήταν τεράστιο κίνητρο για την αισθητική μου αναβάθμιση... κάθε φορά που είχα εξετάσεις διάβαζα με μανία ... ποίηση!
Το αστείο είναι ότι όλα αυτά τα προγράμματα για τα χρόνια που χρηματοδοτούνταν είχαν πάρει βάβαια έγκριση (μετά από κατάθεση του τι θα γινόταν σε αυτά!) από το ίδιο υπουργείο.
Κατ'αρχήν κούνελε έβαλες τα πράγματα αρκετά στην θέση τους με αυτή σου τη φράση:
"Το δημοτικο ειναι θαυμάσιο ειδικά αν πετύχεις καλούς δασκάλους ( που στην συντριπτική τους πλειοψηφία εγώ απ'οτι θυμάμαι είχα) . Μαθαίνεις πράγματα απαραίτητα για κάθε είδους μελοντική εκπαίδευση. Διαβασμα, γράψιμο, στοιχειώδη μαθηματικά όμως και πολλές βασικές αξίες απαράιτητες επίσης σε κάθε μελλοντική εκπαίδευση οπως πειθαρχία στο διάβασμα, υπομονή, επιμονή, αγωνιστικότητα, φιλότιμο και φυσικά βασικές επίσης κοινωνικές δεξιότητες, όπως αρμονία, σεβασμός του συνόλου, συνύπαρξη, ταξη, εκτίμηση των κανόνων. "
Γιατί όπως το είχες ξεκινήσει το θέμα έρεπε λίγο προς την καταστροφολογία που έλεγε και η VKey. Επίσης μόλις πήρες 6 χρόνια αναβολή...
Από την μια συμφωνώ από την άλλη ξέρω πολλούς "ανεπάγγελτους" ή χειρωνάκτες από οικογένειες που δεν είχαν πολλά να προσφέρουν σε ακαδημαϊκό επίπεδο που έχουν απίστευτο λεξιλόγιο, διαβάζουν φιλοσοφία (δεν εννοώ Λιακόπουλο ) και δεν θα τους έπαιζα σε τέτοια συζήτηση με τίποτα. Γιατί όταν έχεις ανησυχίες διαβάζεις... διαβάζεις... διαβάζεις...Το μονο σιγουρο ειναι οτι λυση δεν ειναι το να ορμηνεψουμε τα παιδια "να γραψουν το σχολειο στα παλια τους τα παπουτσια"...
Ειναι απαραδεκτο να εχει καποιος τελειωσει το λυκειο και να μην εχει βασικες γνωσεις σε ολους του τομεις και ακομα βασικοτερο να μην μπορει να συνταξει 5 προτασεις...
Και τραστ μι, συμβαινει αυτο....φαντασου να μην ειχε παει καν στο γυμνασιο και αργοτερα στο λυκειο...
Επίσης θα'θελα να πω ότι για μένα το σχολείο ήταν τεράστιο κίνητρο για την αισθητική μου αναβάθμιση... κάθε φορά που είχα εξετάσεις διάβαζα με μανία ... ποίηση!
Για το πρώτο έβαλα το προηγούμενο post μου. Προσπάθειες γίνονται, ας τις ενισχύουμε ο καθένας από το πόστο του.....Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο το σχολείο είναι αυτό που είναι. Αν το σχολείο προσπαθούσε να αλλάξει την τρέχουσα νοοτροπία της κοινωνίας, αντί να την ενισχύει, θα ήταν απαγορευμένο και όλοι θα παρακαλούσαμε το φεγγαράκι το λαμπρό να οδηγεί τα βήματά μας προς το "κρυφό σχολειό" της αυτοπραγμάτωσης.
Το διάβασα συγκλονισμένος. Απόλυτος σκοταδισμός, φασισμός εν μέσω ενός, καθ'όλα διαφημιζόμενου, δημοκρατικου πολιτευματος. Κι ύστερα λέμε για τον προβληματισμο μας, ή μήπως καλύτερα την αναγκαιότητα, να πάρουμε τον νόμο, εννοώ την εκπαίδευση, στα χέρια μας. Αφού ο νομος απουσιάζει ή, εμφανίζεται μονο για να χαλάσει όσα όλοι οι άλλοι αγωνίζονται για να φτιάξουν.
Μια χούφτα ηλίθιοι τα χαλάνε όλα... Μια χούφτα ανεγκέφαλοι αδιάφοροι αρτηριοσκληρωτικοί αλαζόνες σε θέσεις εξουσίας, νομίζουν ότι έχουν δίκιο...
Κι ύστερα σου λεει μη φοβάσαι την εκπαίδευση. Εκπαίδευση σε τι;
Το αστείο είναι ότι όλα αυτά τα προγράμματα για τα χρόνια που χρηματοδοτούνταν είχαν πάρει βάβαια έγκριση (μετά από κατάθεση του τι θα γινόταν σε αυτά!) από το ίδιο υπουργείο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
15-09-08
10:26
Μου φάνηκε ότι ταίριαζε εδώ γιατί μίλάει και για το "καινούργιο" και για το "παλιό" στα σχολεία!
Το σχολείο δεν άρεσε στον κ. Διευθυντή
Οι πρωτοβουλίες για ομαλή ένταξη των αλλοδαπών μαθητών διεκόπησαν με «άνωθεν εντολή»
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΝΟΤΑ ΤΡΙΓΚΑ, ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ
«Καλέ θεούλη, εμείς είμαστε καλά.
Κάνε καλέ θεούλη, να χουν όλα τα παιδάκια ένα ποταμάκι γάλα μπόλικα αστεράκια μπόλικα τραγούδια.
Κάνε καλέ θεούλη, να ναι όλοι καλά έτσι που κι εμείς να μη ντρεπόμαστε για τη χαρά μας».
Τ ο απόσπασμα αυτό από το ποίημα «Πρωινό Άστρο» του Γιάννη Ρίτσου, δεν ακούγεται πια τα πρωινά από τις φωνούλες των μικρών μαθητών στην αυλή του 132ου Δημοτικού Σχολείου της Γκράβας. Οι δάσκαλοί τους το είχαν επιλέξει ως πρωινή προσευχή, καθώς η πλειονότητα των παιδιών που μάθαιναν γράμματα στο σχολείο αυτό ήταν αλλοδαποί και το κάθε ένα από αυτά πίστευε στον δικό του... Θεό. Το ποίημα αντί της κλασικής προσευχής ένωνε τα παιδιά με διαφορετικές εθνότητες και θρησκείες και τα έκανε να νιώθουν ίδια μεταξύ τους· και να μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες... Το... όνειρο όμως δεν κράτησε πολύ. Στις τελευταίες κρίσεις που έκανε το υπουργείο Παιδείας για νέα στελέχη της εκπαίδευσης, η διευθύντρια του σχολείου κυρία Στέλλα Πρωτονοτάριου απομακρύνθηκε από τη θέση της και ο νέος διευθυντής θεώρησε ότι οι καινοτόμες δράσεις του σχολείου για την ομαλή ένταξη των αλλοδαπών μαθητών στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα δεν χρειάζεται να συνεχισθούν. Και έτσι καταργήθηκαν. Όπως και το ποίημα του Ρίτσου ως πρωινή προσευχή...
Χθες, οι δάσκαλοι του σχολείου αποφάσισαν να προσφύγουν στον Συνήγορο του Παιδιού για να βρουν το δίκιο τους και το βράδυ διοργάνωσαν και ειδική ημερίδα στο κέντρο της Αθήνας, για να επισημάνουν ότι οι καινοτομίες και οι ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες έχουν θέση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και φέρνουν αποτελέσματα.
Ένα σχολείο για όλους
«Οι δάσκαλοι του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας ανησυχώντας έντονα για τις εξελίξεις στο σχολείο μας επιθυμούμε να ενημερώσουμε τον Συνήγορο του Παιδιού στα εξής» αναφέρουν στην καταγγελία τους. Και προσθέτουν: «Οι παιδαγωγικές πρακτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια στο σχολείο μας και στηρίζονταν σε διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματα έχουν βίαια καταπατηθεί τη σχολική χρονιά που διανύουμε με την ευκαιρία της αλλαγής της διεύθυνσης. Η πολυετής εργασία πάνω σε θέματα σεβασμού δικαιωμάτων των μαθητών μας είδαμε να αναστέλλεται βίαια και αυτό να δημιουργεί ζητήματα σοβαρά σε όλους τους παράγοντες της σχολικής κοινότητας».
Και δεν ήταν λίγα αυτά που έκαναν κατά τη διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς οι αποφασισμένοι να μάθουν γράμματα στα παιδιά δάσκαλοι. Το σχολείο σεβόμενο το δικαίωμα του κάθε παιδιού στη θρησκευτική του ελευθερία αποφάσισε για δύο χρόνια περίπου την αλλαγή της πρωινής προσευχής και την αντικατάστασή της από ένα ποίημα, με απώτερο στόχο να μπορούν να προσεύχονται αλλόθρησκοι μαθητές οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία των μαθητών. Επιπλέον το σχολείο οργάνωσε και εφάρμοσε επί πέντε συνεχή χρόνια μαθήματα μητρικής γλώσσας στους μετανάστες μαθητές. Παράλληλα με τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας οργάνωσε και μαθήματα ελληνικής γλώσσας για τους γονείς-μετανάστες ώστε να μπορούν να επικοινωνούν με τους δασκάλους και να ενημερώνονται για την πρόοδο των παιδιών τους.
Σε συνδυασμό με τις δράσεις αυτές, ο σύλλογος διδασκόντων προχώρησε όλα αυτά τα χρόνια και σε άλλες ενέργειες που αφορούν τη γενικότερη στήριξη των οικογενειών των μαθητών και τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών για τη λειτουργία του σχολείου, όπως η βάρδια και η βελτίωση του κτιριακού προβλήματος.
«Με την έλευση του νέου διευθυντή είδαμε ότι όλες αυτές οι δραστηριότητες αναστάλθηκαν και μάλιστα με βίαιο τρόπο» σημειώνουν σήμερα οι δάσκαλοι και προσθέτουν: «Ο νέος διευθυντής τα έκοψε όλα μόλις ανέλαβε καθήκοντα και μάλιστα προτού ενημερωθεί από τον σύλλογο διδασκόντων για τις πρωτοβουλίες που είχε αναπτύξει, διέκοψε όλες τις δραστηριότητες επικαλούμενος “άνωθεν εντολές”. Θέλουμε να τονίσουμε ότι αυτό έγινε την πρώτη ημέρα άφιξής του και με τρόπο που σόκαρε γονείς, δασκάλους και μαθητές». Οι εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν ότι με τη διακοπή των προγραμμάτων καταπατούνται αυτονόητα δικαιώματα των μαθητών και καλούν τον Συνήγορο του Παιδιού να παρέμβει για να τα προστατεύσει.
«Πριν, ήμασταν σαν μια οικογένεια»
Το πρόγραμμα, το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται πριν από εννέα χρόνια, υποστηριζόταν από γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς και φυσικά από τη διευθύντρια του σχολείου κυρία Στέλλα Πρωτονοτάριου. Είχε κύριο στόχο την ομαλή ένταξη των αλλοδαπών καθώς πάνω από το 70% είναι παιδιά μεταναστών από διάφορες χώρες (Αλβανία, Μολδαβία, Βουλγαρία, Σουδάν κ.λπ.). Από τα πολύ σημαντικά αποτελέσματα της λειτουργίας του ήταν, σύμφωνα με γονείς και εκπαιδευτικούς, η παντελής απουσία κρουσμάτων βίας μέσα στο σχολείο και το πολύ καλό εκπαιδευτικό κλίμα ανάμεσα σε διδάσκοντες, μαθητές και γονείς. «Οι μαθητές μας δεν μπήκαν ποτέ σε συμμορίες και έδειχναν ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο» ανέφερε η δασκάλα του σχολείου κυρία Πολυξένη Μάστορα.
Όπως δήλωσε προς «Το Βήμα» η πρώην διευθύντρια του σχολείου, οι δράσεις χρηματοδοτούνταν αρχικά από το πρόγραμμα της Ολυμπιακής Παιδείας. Όταν αυτό σταμάτησε, υπήρξε αυτοχρηματοδότηση από τους γονείς, οι οποίοι παρά το πενιχρό τους εισόδημα πλήρωναν 10 ευρώ τον μήνα για να συνεχισθεί το πρόγραμμα. «Όλοι οι δάσκαλοι εργάζονταν εθελοντικά και πολλές δράσεις γίνονταν εκτός σχολικού προγράμματος» σημειώνει η κυρία Πρωτονοτάριου.
«Δεν είμαστε πλέον ευχαριστημένοι» λέει στο «Βήμα» η κυρία Μαρία Κουκλοβίτσκα, ουκρανικής καταγωγής, από τον Σύλλογο Γονέων του σχολείου. «Πριν ήμασταν σαν μια οικογένεια. Τώρα το κλίμα είναι πολύ δύσκολο».
ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ
Καταγγελίες ή κατασκευές
Τ ο κατάλληλο κλίμα για τη διακοπή των καινοτόμων προγραμμάτων δημιουργήθηκε μετά την εμφάνιση δημοσιευμάτων, σύμφωνα με τα οποία στο σχολείο γινόταν διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας με ανθελληνικό περιεχόμενο και μάλιστα σύμφωνα με την αλβανική οπτική και ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων. «Το εκπαιδευτικό σύστημα και κυρίως το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής ύλης δεν είναι υπόθεση του κάθε Διευθυντή Σχολείου, είναι θέμα εθνικής πολιτικής, καθορίζεται μέσα από νόμιμες διαδικασίες μέσα από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και όλοι οι λειτουργοί της εκπαίδευσης οφείλουν να παρακολουθούν αυτό το πρόγραμμα» είχε δηλώσει πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Παιδείας κ. Ευρ. Στυλιανίδης, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα. Και πρόσθεσε: «Το ίδιο το πρόγραμμα αφήνει μία ζώνη στην οποία μπορούν να εφαρμοστούν καινοτομίες διαφόρων τύπων και εφόσον αποδώσουν να αξιοποιηθούν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να αφήσουμε το κάθε σχολείο και τον κάθε Εκπαιδευτικό να κάνει τη δική του πολιτική. Αυτό να μην παρερμηνεύεται από ορισμένους και να μη δημιουργούνται εντυπώσεις εκεί που δεν υπάρχουν ζητήματα».
Αλλά και οι εκπαιδευτικοί δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από αυτό που είπε ο υπουργός. Τα υπόλοιπα, λένε, είναι απλώς απόπειρα διασυρμού και κατασυκοφάντησης του έργου του σχολείου. «Πρόκειται για κατασκευασμένη ιστορία. Τα παιδιά ποτέ δεν διδάχθηκαν Ιστορία αλλά τη μητρική τους γλώσσα» λέει η κυρία Πρωτονοτάριου. Η αφορμή βρέθηκε στην επίσκεψη πριν από δύο χρόνια του Αλβανού υπουργού Παιδείας, μαζί με την Ελληνίδα τότε υπουργό κυρία Μαριέττα Γιαννάκου. Ο Αλβανός υπουργός είχε φέρει τότε μαζί του και «μια σακούλα με βιβλία τα οποία ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν και έμειναν κλεισμένα στις αποθήκες». Από εκεί ξεθάφτηκαν για να δικαιολογηθεί ο... άθλιος ρόλος που έπαιζε το σχολείο μας, λέει ένας από τους εκπαιδευτικούς. «Πρόκειται για ευθεία και μεθοδευμένη προσπάθεια για να χτυπηθεί η δουλειά στο σχολείο» προσθέτει ο συνάδελφός του, δάσκαλος στο σχολείο, κ. Κλ .Βουλαλάς. Μόνον που «όταν δεν υπάρχουν ανάλογα προγράμματα στα σχολεία, τα παιδιά καταλήγουν στο πεζοδρόμιο χωρίς προοπτική» λέει, ελπίζοντας κάποιος να ακούσει...
https://www.132grava.net/node/257
Αυτό που πραγματικά θα βοηθαγε το σχολείο είναι όλοι οι γονείς να είναι ενεργοί στις διαδικασίες των συλλόγων γονέων έτσι ώστε να μπορέσουμε όλοι μαζί να κάνουμε κάτι για τα παιδιά μας αλλά και να μάθουμε τα παιδιά μας ότι η συμμετοχή, η ενασχόληση με την αλλαγή των πραγμάτων και η ενότητα μετράει.
Δάσκαλοι υπάρχουν και καλοί και κακοί, διευθυντές το ίδιο, γονείς το ίδιο ... αλλά χωρίς να προσπαθήσουμε όλοι μαζί δεν θα γίνει τίποτα.
Το σχολείο δεν άρεσε στον κ. Διευθυντή
Οι πρωτοβουλίες για ομαλή ένταξη των αλλοδαπών μαθητών διεκόπησαν με «άνωθεν εντολή»
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΝΟΤΑ ΤΡΙΓΚΑ, ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ
«Καλέ θεούλη, εμείς είμαστε καλά.
Κάνε καλέ θεούλη, να χουν όλα τα παιδάκια ένα ποταμάκι γάλα μπόλικα αστεράκια μπόλικα τραγούδια.
Κάνε καλέ θεούλη, να ναι όλοι καλά έτσι που κι εμείς να μη ντρεπόμαστε για τη χαρά μας».
Τ ο απόσπασμα αυτό από το ποίημα «Πρωινό Άστρο» του Γιάννη Ρίτσου, δεν ακούγεται πια τα πρωινά από τις φωνούλες των μικρών μαθητών στην αυλή του 132ου Δημοτικού Σχολείου της Γκράβας. Οι δάσκαλοί τους το είχαν επιλέξει ως πρωινή προσευχή, καθώς η πλειονότητα των παιδιών που μάθαιναν γράμματα στο σχολείο αυτό ήταν αλλοδαποί και το κάθε ένα από αυτά πίστευε στον δικό του... Θεό. Το ποίημα αντί της κλασικής προσευχής ένωνε τα παιδιά με διαφορετικές εθνότητες και θρησκείες και τα έκανε να νιώθουν ίδια μεταξύ τους· και να μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες... Το... όνειρο όμως δεν κράτησε πολύ. Στις τελευταίες κρίσεις που έκανε το υπουργείο Παιδείας για νέα στελέχη της εκπαίδευσης, η διευθύντρια του σχολείου κυρία Στέλλα Πρωτονοτάριου απομακρύνθηκε από τη θέση της και ο νέος διευθυντής θεώρησε ότι οι καινοτόμες δράσεις του σχολείου για την ομαλή ένταξη των αλλοδαπών μαθητών στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα δεν χρειάζεται να συνεχισθούν. Και έτσι καταργήθηκαν. Όπως και το ποίημα του Ρίτσου ως πρωινή προσευχή...
Χθες, οι δάσκαλοι του σχολείου αποφάσισαν να προσφύγουν στον Συνήγορο του Παιδιού για να βρουν το δίκιο τους και το βράδυ διοργάνωσαν και ειδική ημερίδα στο κέντρο της Αθήνας, για να επισημάνουν ότι οι καινοτομίες και οι ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες έχουν θέση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και φέρνουν αποτελέσματα.
Ένα σχολείο για όλους
«Οι δάσκαλοι του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας ανησυχώντας έντονα για τις εξελίξεις στο σχολείο μας επιθυμούμε να ενημερώσουμε τον Συνήγορο του Παιδιού στα εξής» αναφέρουν στην καταγγελία τους. Και προσθέτουν: «Οι παιδαγωγικές πρακτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια στο σχολείο μας και στηρίζονταν σε διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματα έχουν βίαια καταπατηθεί τη σχολική χρονιά που διανύουμε με την ευκαιρία της αλλαγής της διεύθυνσης. Η πολυετής εργασία πάνω σε θέματα σεβασμού δικαιωμάτων των μαθητών μας είδαμε να αναστέλλεται βίαια και αυτό να δημιουργεί ζητήματα σοβαρά σε όλους τους παράγοντες της σχολικής κοινότητας».
Και δεν ήταν λίγα αυτά που έκαναν κατά τη διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς οι αποφασισμένοι να μάθουν γράμματα στα παιδιά δάσκαλοι. Το σχολείο σεβόμενο το δικαίωμα του κάθε παιδιού στη θρησκευτική του ελευθερία αποφάσισε για δύο χρόνια περίπου την αλλαγή της πρωινής προσευχής και την αντικατάστασή της από ένα ποίημα, με απώτερο στόχο να μπορούν να προσεύχονται αλλόθρησκοι μαθητές οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία των μαθητών. Επιπλέον το σχολείο οργάνωσε και εφάρμοσε επί πέντε συνεχή χρόνια μαθήματα μητρικής γλώσσας στους μετανάστες μαθητές. Παράλληλα με τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας οργάνωσε και μαθήματα ελληνικής γλώσσας για τους γονείς-μετανάστες ώστε να μπορούν να επικοινωνούν με τους δασκάλους και να ενημερώνονται για την πρόοδο των παιδιών τους.
Σε συνδυασμό με τις δράσεις αυτές, ο σύλλογος διδασκόντων προχώρησε όλα αυτά τα χρόνια και σε άλλες ενέργειες που αφορούν τη γενικότερη στήριξη των οικογενειών των μαθητών και τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών για τη λειτουργία του σχολείου, όπως η βάρδια και η βελτίωση του κτιριακού προβλήματος.
«Με την έλευση του νέου διευθυντή είδαμε ότι όλες αυτές οι δραστηριότητες αναστάλθηκαν και μάλιστα με βίαιο τρόπο» σημειώνουν σήμερα οι δάσκαλοι και προσθέτουν: «Ο νέος διευθυντής τα έκοψε όλα μόλις ανέλαβε καθήκοντα και μάλιστα προτού ενημερωθεί από τον σύλλογο διδασκόντων για τις πρωτοβουλίες που είχε αναπτύξει, διέκοψε όλες τις δραστηριότητες επικαλούμενος “άνωθεν εντολές”. Θέλουμε να τονίσουμε ότι αυτό έγινε την πρώτη ημέρα άφιξής του και με τρόπο που σόκαρε γονείς, δασκάλους και μαθητές». Οι εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν ότι με τη διακοπή των προγραμμάτων καταπατούνται αυτονόητα δικαιώματα των μαθητών και καλούν τον Συνήγορο του Παιδιού να παρέμβει για να τα προστατεύσει.
«Πριν, ήμασταν σαν μια οικογένεια»
Το πρόγραμμα, το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται πριν από εννέα χρόνια, υποστηριζόταν από γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς και φυσικά από τη διευθύντρια του σχολείου κυρία Στέλλα Πρωτονοτάριου. Είχε κύριο στόχο την ομαλή ένταξη των αλλοδαπών καθώς πάνω από το 70% είναι παιδιά μεταναστών από διάφορες χώρες (Αλβανία, Μολδαβία, Βουλγαρία, Σουδάν κ.λπ.). Από τα πολύ σημαντικά αποτελέσματα της λειτουργίας του ήταν, σύμφωνα με γονείς και εκπαιδευτικούς, η παντελής απουσία κρουσμάτων βίας μέσα στο σχολείο και το πολύ καλό εκπαιδευτικό κλίμα ανάμεσα σε διδάσκοντες, μαθητές και γονείς. «Οι μαθητές μας δεν μπήκαν ποτέ σε συμμορίες και έδειχναν ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο» ανέφερε η δασκάλα του σχολείου κυρία Πολυξένη Μάστορα.
Όπως δήλωσε προς «Το Βήμα» η πρώην διευθύντρια του σχολείου, οι δράσεις χρηματοδοτούνταν αρχικά από το πρόγραμμα της Ολυμπιακής Παιδείας. Όταν αυτό σταμάτησε, υπήρξε αυτοχρηματοδότηση από τους γονείς, οι οποίοι παρά το πενιχρό τους εισόδημα πλήρωναν 10 ευρώ τον μήνα για να συνεχισθεί το πρόγραμμα. «Όλοι οι δάσκαλοι εργάζονταν εθελοντικά και πολλές δράσεις γίνονταν εκτός σχολικού προγράμματος» σημειώνει η κυρία Πρωτονοτάριου.
«Δεν είμαστε πλέον ευχαριστημένοι» λέει στο «Βήμα» η κυρία Μαρία Κουκλοβίτσκα, ουκρανικής καταγωγής, από τον Σύλλογο Γονέων του σχολείου. «Πριν ήμασταν σαν μια οικογένεια. Τώρα το κλίμα είναι πολύ δύσκολο».
ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ
Καταγγελίες ή κατασκευές
Τ ο κατάλληλο κλίμα για τη διακοπή των καινοτόμων προγραμμάτων δημιουργήθηκε μετά την εμφάνιση δημοσιευμάτων, σύμφωνα με τα οποία στο σχολείο γινόταν διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας με ανθελληνικό περιεχόμενο και μάλιστα σύμφωνα με την αλβανική οπτική και ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων. «Το εκπαιδευτικό σύστημα και κυρίως το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής ύλης δεν είναι υπόθεση του κάθε Διευθυντή Σχολείου, είναι θέμα εθνικής πολιτικής, καθορίζεται μέσα από νόμιμες διαδικασίες μέσα από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και όλοι οι λειτουργοί της εκπαίδευσης οφείλουν να παρακολουθούν αυτό το πρόγραμμα» είχε δηλώσει πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Παιδείας κ. Ευρ. Στυλιανίδης, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα. Και πρόσθεσε: «Το ίδιο το πρόγραμμα αφήνει μία ζώνη στην οποία μπορούν να εφαρμοστούν καινοτομίες διαφόρων τύπων και εφόσον αποδώσουν να αξιοποιηθούν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να αφήσουμε το κάθε σχολείο και τον κάθε Εκπαιδευτικό να κάνει τη δική του πολιτική. Αυτό να μην παρερμηνεύεται από ορισμένους και να μη δημιουργούνται εντυπώσεις εκεί που δεν υπάρχουν ζητήματα».
Αλλά και οι εκπαιδευτικοί δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από αυτό που είπε ο υπουργός. Τα υπόλοιπα, λένε, είναι απλώς απόπειρα διασυρμού και κατασυκοφάντησης του έργου του σχολείου. «Πρόκειται για κατασκευασμένη ιστορία. Τα παιδιά ποτέ δεν διδάχθηκαν Ιστορία αλλά τη μητρική τους γλώσσα» λέει η κυρία Πρωτονοτάριου. Η αφορμή βρέθηκε στην επίσκεψη πριν από δύο χρόνια του Αλβανού υπουργού Παιδείας, μαζί με την Ελληνίδα τότε υπουργό κυρία Μαριέττα Γιαννάκου. Ο Αλβανός υπουργός είχε φέρει τότε μαζί του και «μια σακούλα με βιβλία τα οποία ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν και έμειναν κλεισμένα στις αποθήκες». Από εκεί ξεθάφτηκαν για να δικαιολογηθεί ο... άθλιος ρόλος που έπαιζε το σχολείο μας, λέει ένας από τους εκπαιδευτικούς. «Πρόκειται για ευθεία και μεθοδευμένη προσπάθεια για να χτυπηθεί η δουλειά στο σχολείο» προσθέτει ο συνάδελφός του, δάσκαλος στο σχολείο, κ. Κλ .Βουλαλάς. Μόνον που «όταν δεν υπάρχουν ανάλογα προγράμματα στα σχολεία, τα παιδιά καταλήγουν στο πεζοδρόμιο χωρίς προοπτική» λέει, ελπίζοντας κάποιος να ακούσει...
https://www.132grava.net/node/257
Αυτό που πραγματικά θα βοηθαγε το σχολείο είναι όλοι οι γονείς να είναι ενεργοί στις διαδικασίες των συλλόγων γονέων έτσι ώστε να μπορέσουμε όλοι μαζί να κάνουμε κάτι για τα παιδιά μας αλλά και να μάθουμε τα παιδιά μας ότι η συμμετοχή, η ενασχόληση με την αλλαγή των πραγμάτων και η ενότητα μετράει.
Δάσκαλοι υπάρχουν και καλοί και κακοί, διευθυντές το ίδιο, γονείς το ίδιο ... αλλά χωρίς να προσπαθήσουμε όλοι μαζί δεν θα γίνει τίποτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
12-09-08
15:23
Συμφωνώ και επαυξάνω..... όμως δεν μπορείς να ξέρεις πόσο θα θέλουν τα παιδιά σου να διαφέρουν από τους άλλους όταν μεγαλώσουν.... όλοι μας κάνουμε απλώς αυτό που νομίζουμε ότι είναι καλό για αυτά........
και πόσο φοβάμαι ώρες ώρες για τις επιλογές μου
και πόσο φοβάμαι ώρες ώρες για τις επιλογές μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
12-09-08
11:22
Συγγνώμη αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει σαν ποιοτικό χαρακτηριστικό επιτυχίας. Και είμαι πολύ σίγουρη ότι ούτε και σένα ενδιαφέρει γιατί αν και δεν συμφωνώ πάντα με το πως βλέπεις τα πράγματα είμαι σίγουρη ότι ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ και έχεις ΑΓΩΝΙΑ για την ουσία τους.Όμως ................. οι περισσότεροι, βλέπουν τις επιτυχίες των συντριπτικά λιγότερων, στην τηλεόραση......
Η επιτυχία έχει πολλά κριτήρια (οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά). Η επιτυχία στα ΜΜΕ σε εμένα πάντα δημιουργεί την αίσθηση ότι "αυτό που λέγεται επιτρέπεται να ειπωθεί γιατί στην ουσία δεν θα αλλάξει ούτε ισορροπίες δυνάμεων ούτε δομές". Και αυτό με αφήνει παντελώς αδιάφορη ή πολλές φορές και θυμωμένη.
Η επιτυχία εξαρτάται από πολλά πράγματα. Αν πάρουμε τις τέχνες εξαρτάται συνήθως από το αν έχεις πεθάνει!!!!!! Αν πάρουμε τις επιστήμες αν δεν ασχολείσαι με την έρευνα που χρηματοδοτείται ανά εποχές (και ποιός το καθορίζει αυτό άραγε?) την έχεις πατήσει γιατί δεν φέρνεις λεφτά στο ίδρυμα!
Η επιτυχία έχει μέσα της ένα κομμάτι τύχης αν είσαι αξιοπρεπής (οπότε πρέπει να συμπέσουν οι αγωνίες σου με αυτές που πουλιούνται στην εποχή σου) ή μεγάλο κομμάτι ιδιοτέλειας ώστε να ασχοληθείς με αυτά που θέλουν ΑΛΛΟΙ να ασχοληθείς και να πουλήσεις καλά τον εαυτό σου.
Εκτός αν πιστεύεις ότι ζεις σε μια αξιοκρατική παγκόσμια κοινωνία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
11-09-08
16:28
Αυτές είναι λίγες σκόρπιες σκέψεις για αυτά που διάβασα ως τώρα......
Κούνελε έχεις ένα κόλλημα με το χρόνο που δεν το καταλαβαίνω. Ο χρόνος βιώνεται και είναι προσωπικός. Η συναισθηματική ηλικία είναι πολύ σημαντική για να μπορεί να αποκτήσει η γνώση βάθος, ουσία και να μην είναι στείρα. Εγώ δεν θα'θελα τα παιδιά μου να περάσουν τάξεις γρηγορότερα, θα'θελα το κάθε μάθημα, ο κάθε συμμαθητής, η κάθε δασκάλα/ος κάτι να του αφήνει που να μπορεί να το επεξεργαστεί αργά και με τον χρόνο του και να το αξιολογήσει ως καλό ή κακό γιατί αυτή είναι η διαδικασία της γνώσης.
Ναι, κι εγώ θα ήθελα να αλλάξουν πράγματα στο σχολείο. Αλλά δεν θα ήθελα η μόνη πηγή του παιδιού μου να είμαι εγώ γιατί αν εγώ κάνω λάθος θα είναι σαν να του έχω κλείσει όλες τις πόρτες στην ζωή.
Και καλά, αν η οικογένεια δεν έχει κάτι που να μεταδώσει στο παιδί πέραν της αγάπης της, αν δεν μπορεί να το βοηθήσει να αναπτυχθεί στις τέχνες, στις επιστήμες ... να μην υπάρχει κανείς να του δώσει προσλαμβάνουσες?
Ναι, το σχολείο "μοιάζει φυλακή" σε κάποια παιδιά και για κάποια είναι κιόλας όμως όντως είναι και μια μικρογραφία της κοινωνίας και υπάρχουν δάσκαλοι καλοί και κακοί, παιδιά καλά και κακά, ώρες βαρετές και ώρες ενδιαφέρουσες. Σε αυτήν την ίδια φυλακή αυτοί οι άνθρωποι θα ζουν και στον έξω κόσμο και αυτά τα κάγκελα των ιδεών θα πρέπει να σπάσουν για να εκφραστούν.
Επίσης στο σχολείο υπάρχει η έννοια του ανταλλάσσονται ιδέες γιατί σε κάθε τάξη τα παιδιά είναι 20 και ο δάσκαλος ένας, άρα ακόμα και με ένα κακό δάσκαλο έχεις 20 παιδιά να ανταλλάξεις ιδέες. Στο σπίτι ο μπαμπάς και η μαμά είναι δύο και τα παιδιά πόσα? 1,2,3.... Ένας φασίστας γονιός μπορεί να μην αφήσει ποτέ ένα παιδί να εκφραστεί, ένας φασίστας δάσκαλος μπορεί να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει όμως ένα μέτωπο παιδιών με άποψη και δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει τόσο κακό στον τόπο και τον χρόνο που του δίνεται.
Επίσης έχω να σου επισημάνω κάτι που για μένα είναι πολύ βασικό: σημασία για έναν άνθρωπο δεν έχει να ασχοξηθεί με κάτι στο οποίο είναι καλός/ έχει ταλέντο/ του έρχεται εύκολο αλλά με κάτι που θα το αγαπάει. Γιατί αυτό θα τον καλλιεργήσει ψυχικά και πνευματικά, γιατί η αγάπη είναι αυτή που παιδεύει, γιατί τότε αυτό που κάνεις δεν το κάνεις ούτε από ματαιοδοξία, ούτε για να βγάλεις λεφτά αλλά γιατί είναι ο τρόπος που έχεις ανάγκη να ζεις.
Καλέ που έμενες? Εγώ είμαι πολύ μεγαλύτερη από σένα και αλάνες δεν είχε η γειτονιά μου!Εγώ τουλάχιστον, από 5 χρονών, πριν ακόμα πάω Δημοτικό, έβγαινα στη γειτονιά μου, είχα κάνει φίλους και παίζαμε μαζί στις αλάνες. Το τι έπρεπε να κάνω για να γνωρίσω άτομα που δεν ήξερα και το πως να προσέχω μέχρι ένα βαθμό τις παρέες μου το έμαθα από τους γονείς μου.
στην Ελλαδα, να μήν μπορεί να περάσει μαθήματα και τάξεις ένα παιδί οποτεδήποτε, κερδίζοντας έτσι χρόνο. Δυστυχώς λοιπόν, σε ενα σύστημα, μια μηχανή, που είναι μονατρισμέ η εντελώς λαθος, και δουλεύει με χίλιες τριβές, έχουν ρίξει τους ταλαίπωρους τους εκπαιδευτικούς να διορθώσουν, με τιτάνιες πολλες φορές προσπάθειες, τα αδιόρθωτα.
Τα παιδιά γίνονται γενήτσαροι όχι εμείς. Γίνονται αναγκαστικά και χωρίς άλλη σκεψη φερέφωνα ιδεολογιών και πρακτικών αντιλήψεων που στην πράξη δεν τα οφελούν καθόλου. Συγκριτικά με άλλους τρόπους δράσης... Τα παιδιά είναι στη φυλακή, και γίνονται θέλοντας και μη "ενα ακόμη τούβλο στον τοιχο"
Καλά πολλοί γονείς απουσιάζουν γενικα,όχι μόν απο το σχολείο. Οσο για το σχολείο, μονο οι καθηγητές δεν ευθύνονται, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, για την επικρατούσα κατάσταση
Όταν όμως ενας γονέας, εν προκειμένω εγώ, δηλωνει ότι θέλει να αλλάξει, και να κάνει κάτι άλλο, δεν συμφωνείς...
Εκκατομύρια γονείς περασαν στα παιδιά τους τη τέχνη τους. Το μαγαζί τους, την επιχείρηση τους, ή απλά την αγαπη τους για κάτι που στην συνέχεια τα παιδια διέπρεψαν. Δεν γίνεσαι κάπως απόλυτη οταν αποκλείεις οτι ο γονέας ακριβώς μπορει να είναι πόλλές φορές ο καλύτερος παιδαγωγός και δάσκαλος;
Κούνελε έχεις ένα κόλλημα με το χρόνο που δεν το καταλαβαίνω. Ο χρόνος βιώνεται και είναι προσωπικός. Η συναισθηματική ηλικία είναι πολύ σημαντική για να μπορεί να αποκτήσει η γνώση βάθος, ουσία και να μην είναι στείρα. Εγώ δεν θα'θελα τα παιδιά μου να περάσουν τάξεις γρηγορότερα, θα'θελα το κάθε μάθημα, ο κάθε συμμαθητής, η κάθε δασκάλα/ος κάτι να του αφήνει που να μπορεί να το επεξεργαστεί αργά και με τον χρόνο του και να το αξιολογήσει ως καλό ή κακό γιατί αυτή είναι η διαδικασία της γνώσης.
Ναι, κι εγώ θα ήθελα να αλλάξουν πράγματα στο σχολείο. Αλλά δεν θα ήθελα η μόνη πηγή του παιδιού μου να είμαι εγώ γιατί αν εγώ κάνω λάθος θα είναι σαν να του έχω κλείσει όλες τις πόρτες στην ζωή.
Και καλά, αν η οικογένεια δεν έχει κάτι που να μεταδώσει στο παιδί πέραν της αγάπης της, αν δεν μπορεί να το βοηθήσει να αναπτυχθεί στις τέχνες, στις επιστήμες ... να μην υπάρχει κανείς να του δώσει προσλαμβάνουσες?
Ναι, το σχολείο "μοιάζει φυλακή" σε κάποια παιδιά και για κάποια είναι κιόλας όμως όντως είναι και μια μικρογραφία της κοινωνίας και υπάρχουν δάσκαλοι καλοί και κακοί, παιδιά καλά και κακά, ώρες βαρετές και ώρες ενδιαφέρουσες. Σε αυτήν την ίδια φυλακή αυτοί οι άνθρωποι θα ζουν και στον έξω κόσμο και αυτά τα κάγκελα των ιδεών θα πρέπει να σπάσουν για να εκφραστούν.
Επίσης στο σχολείο υπάρχει η έννοια του ανταλλάσσονται ιδέες γιατί σε κάθε τάξη τα παιδιά είναι 20 και ο δάσκαλος ένας, άρα ακόμα και με ένα κακό δάσκαλο έχεις 20 παιδιά να ανταλλάξεις ιδέες. Στο σπίτι ο μπαμπάς και η μαμά είναι δύο και τα παιδιά πόσα? 1,2,3.... Ένας φασίστας γονιός μπορεί να μην αφήσει ποτέ ένα παιδί να εκφραστεί, ένας φασίστας δάσκαλος μπορεί να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει όμως ένα μέτωπο παιδιών με άποψη και δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει τόσο κακό στον τόπο και τον χρόνο που του δίνεται.
Επίσης έχω να σου επισημάνω κάτι που για μένα είναι πολύ βασικό: σημασία για έναν άνθρωπο δεν έχει να ασχοξηθεί με κάτι στο οποίο είναι καλός/ έχει ταλέντο/ του έρχεται εύκολο αλλά με κάτι που θα το αγαπάει. Γιατί αυτό θα τον καλλιεργήσει ψυχικά και πνευματικά, γιατί η αγάπη είναι αυτή που παιδεύει, γιατί τότε αυτό που κάνεις δεν το κάνεις ούτε από ματαιοδοξία, ούτε για να βγάλεις λεφτά αλλά γιατί είναι ο τρόπος που έχεις ανάγκη να ζεις.
Κι εγώ συμφωνώ και επαυξάνω και θα'λεγα ότι η κάθε νέα γνώση σε βοηθά σε όλες τις άλλες, και θα'ταν πιό σημαντικό να ανοίγουμε το πεδίο της γνώσης παρά να το εξειδικεύουμε όπως θέλει η βιαστική και περί τα οικονομικά κινούμενη κοινωνία μας.Μου αρεσε η δηλωση του Μπαγκς, οτι εαν παρατηρησει οτι το παιδι του εχει μια κλιση στις τεχνες, δε θα το σπρωξει με το ετσι θελω προς τις επιστημες, αλλα δε μου αρεσε και η φραση "θα του πω να το γραψει στα παλια του τα παπουτσια"...
Οσα περισσοτερα ρουφηξει κανεις, τοσα περισσοτερα αργοτερα θα του μεινουν....Ή μηπως περιμενουμε πχ. στα 25 μας να μαθουμε γεωγραφια? Γιατι δυστυχως, εαν δε δωσουμε βαση στις γενικες γνωσεις που θα παρουμε αυτα τα 12 χρονια, θα το συνειδητοποιησουμε πολυ αργοτερα το ποσο λαθος καναμε....
Χαιρομαι που με εμαθαν να δινω σημασια και σε "δευτερευοντα" μαθηματα και μακαρι να ημουν ακομα περισσοτερο επιμελης, να μελετουσα και να μην παπαγαλιζα, γιατι ετσι θα θυμομουν ακομα περισσοτερα πραγματα...
Για μενα οι γενικες γνωσεις ειναι απο τα μεγαλυτερα εφοδια που μπορει να αποκτησει κανεις....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.