Δύο επιλογές και μόνο: Επιτυχημένοι κι αποτυχημένοι.
Συνήθως η αναπαραγωγή του συστήματος είναι ακριβώς η αναπαραγωγή, εν πολλοίς μέσα στα σχολεία, του ιδεώδους της επιτυχίας, όπως το βλέπει το Χ συστημα. Οπότε πρός τί τόση απαισιόδοξία βρέ Χάουλα; Αν τα συστήματα παραμένανε ίδια και το σύστημα αναπαραγόταν απαράλλαχτο, τότε θα είμασταν όλοι ακόμη ουρακοτάγκοι . N'est pas?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ως πρός τί; Το σχολείο λοιπόν είναι χρήσιμο για την επιτυχία στη ζωή σαν παράγων κοινωνικής διαπαιδαγώγησης. Μπαίνοντας εκεί βλέπεις μια ακριβή μικρογραφία της οικονομικής κοινωνίας. Με τους ρουφιάνους, με τα ψώνια απουσιολόγους, τους σπασίκλες που δεν λένε τα μυστικά τους και τους γλύφτες των καθηγητών, πλάι πλάι με τους τραμπούκους, τα τσογλάνια, τους τεμπεληδες, και το κάθε καρυδιάς καρύδι.
Ολοι αυτοί πασχίζουν για την επιτυχία με διάφορους τρόπους: Να βγάλουν την τάξη χωρίς να κοπιάσουν, να είναι πολυ δημοφιλείς, να πάρουν τέλειους βαθμούς κ.α. Απο πλευράς επαγγελματικής προφανώς το να μάθουν να μετράνε να γράφουν και να διαβάζουν είναι σημαντικό, οπότε δεν τίθεται θέμα μέχρι κάποιες τάξεις του δημοτικού το σχολείο είναι απαραίτητο για την ε πιτυχία. Τι θα μάθεις έβερ αν δεν ξέρεις να διαβάζεις ή να γράφεις.
Ομως το κύριο που προσφέρει το σχολείο είναι αυτή την εικόνα της κοινωνίας,και ενα σουπερ μάρκετ στο οποίο το άτομο μπορεί να διαλέξει, από τα διάφορα που κυκλοφορούν εκεί μέσα, το ιδεώδες της επιτυχίας που του ταιριάζει. Και να το προβάρει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι είδους εκπαιδευτικό υλικό έχεις κατά νου όταν αναφέρεσαι σε αυτά που αξίζουν και σε αυτά που θα χρησιμεύσουν στη ζωή. Μπορείς να γίνει λίγο πιο συγκεκριμένος;
Αξίζουν οι γνώσεις που με το λιγοτερο χρόνο θα σου προσφέρουν τα περισσότερα επαγγελματικά εφόδια. Ολες οι άλλες γνώσεις είναι εγκυκλοπαιδικές, σίγουρα διασκεδαστικές, όμως δεύτερης πρωτεραιότηας τρίτης τέταρτης κλπ. Είναι γενικά καλύτερο να είσαι τέλειος σε κάτι, παρά μέτριος σε χιλια, πόσο μάλλον κάτω του μετρίου. Οπως βγαίνουν, σύμφωνα με τις γενικές τους γνώσεις σε ιστορία, γεωγραφία, αρχαια ελληνικά, θρησκευτικα, αγωγή του πολίτη, οι περισσότεροι μαθητές γυμνασίου λυκείου. Αν όμως είσαι σε κάτι παρα πολύ καλός, γίνεσαι αστέρι σαν επαγγελματίας και ύστερα διαθέτεις αρκετά χρήματα ωστε να πληρώσεις, για τις αλλες δουλειές που θα χρειαςτείς, τους άλλους ασςτερατους επαγγελματίες, αντί να τα κάνεις όλα μέτρια και μόνος σου όπως όπως.
Είναι σίγουρα αξιοθρήνητος ο τρόπός, και αυτό παίζει ρόλο στο όλο ζύγισμα. Επειτα το να μάθει να φτιάχνει τριπακια ή βόμβες απο το Ιντερνετ, συμβαλει στην προσωπική ανάπτυξη; Το κατηχητικό για θρησκείες αμφισβητούμενες με βιβλία ακόμη πιο αμφισβητούμενα; Η γεωγραφία με στοιχεία πρό δεκαετίας δεκαπενταετίας. Η κατάλληλα διαμορφωμένη ιστορία; Μια γλώσσα που μιλιώταν 2000 χρόνια πρίν; ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ μορφή γνώσης συμβάλλει...Φοβάμαι μήπως ο αξιοθρήνητος τρόπος με τον οποίο διδάσκονται ορισμένα πράγματα σε έχει οδηγήσει στο να τα απαξιώσεις ως μη χρηστικά. Δε μπορώ να φανταστώ οποιαδήποτε μορφή γνώσης που να μη συμβάλλει έστω και στην προσωπική ανάπτυξη, οπότε προς τι ο διαχωρισμός;
Αυτό είναι και το κέντρο του προβληματισμού μου. Οτι "οποιαδήποτε γνώση" ΔΕΝ συμβάλλει. Τρώει χρόνο απο τις πρωτεραιότητες πολλές φορές γεμίζοντας και τον αποδέκτη με εσφαλμενες γνώσεις ή ακόμη και προκαταλήψεις κάτι που κάνει το χάσιμο χρόνου πολλαπλάσιο. Γιατί ο αποσδέκτης στην συνέχεια θα πλανηθεί και θια περιπλανηθεί ένεκα αυτών των γνώσεων εως ότου, αν υποθέσουμε ότι ειναι τυχερός, ανακαλύψει καποια στιγμή τη πλάνη του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οκ λαθος το πως σε αντιμετωπισε ο καθηγητης, αλλα πιστευεις οτι εσυ κατοπιν ορθα επραξες?
Η ισοπεδωση ολων δεν ειναι μαγκια, αλλα ουτε και βρισκουμε το δικιο μας με αυτον τον τροπο...
Δεν ισοπέδωσα όλους, ισοπέδωσα αυτόν. Κι αυτός ύστερα ισοπέδωσε εμένα. Δε βαριέσαι όμως έτσι ειναι αυτά τα πράγματα, οι μάχες. Αλλιώς δεν τις δίνεις, το καταπίνεις και τέρμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για τις κατώτερες τάξεις υπάρχει μόνο εκπαίδευση και αποχαύνωση. Για τις ανώτερες υπάρχει ίσως παιδεία, έτσι ώστε να μπορούν και οι απόγονοι να εξασκούν την "ανωτερότητά" τους αυτοδικαίως...
Συγγραφικά έχω εκφράσει την άποψη ότι το συστημα είναι οι νέοι να αναγκάζονται να εκπαιδεύονται διαρκώς, εχοντας έτσι την εκπαίδευση σαν κύρια ασχολία τους για οσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο αφού δεν πρόκειται να βρούνε δουλειά έτσι κι αλλιώς. Φυσικα όπως καταλαβαίνετε δεν έγινα ιδιαίτερα αγαπητός στο εκδοτικο κύκλωμα με τέτοιες απόψεις αφού τα βιβλία, είναι ο κύριος τομέας εφαρμογής αυτού που λές Χάος...
Ο στόχος είναι να μην μαθαίνει κανείς, αυτά που πραγματικά αξίζουν, αυτά που πραγματικά θα του χρησίμευαν. Η κοινωνική εκπαίδευση, ορατή (στα σχολεία) όπως και αόρατη (στα βιβλία τα ΜΜΕ και το εκδοτικο σύστημα) περιορίζεται συστηματικά στην τετριμένη "εγκυκλοπαιδική" γνώση. Και πάλι καλά να λέμε που επιτρέπεται να γνωρίζουμε ότι η γή είναι στρογγυλή και η θάλλασα δεν είναι μια τεράστια πισίνα που κάπου χάνεται στην άβυσσο. Κάποτε τα πράγματα ήταν τόσο ασχημα.
Ομως και τώρα η διαφορά δεν είναι τόσο μεγάλη όσο νομίζουμε. Γιατί το software που θα αλλαζε εναν ηλίθιο κόσμο που σκέφτεται την θαλασσα πισίνα, δεν κυκλοφορεί, ούτε στα σχολεία ούτε πουθενά. Και μην νομίζουμε εδώ ότι οι αμερικανοί είναι πιο μπροστα σ'αυτό. Ο Τσόμσκυ που δίνει την εντύπωση νέου software δίνει σε αρκετά σημεία την εντύπωση του πιο πυρηνικου οπλοστάσιου του όλου συστηματος: Θέλεις δηλαδή να αποφύγεις μια επανάσταση στα σίγουρα; Κανε τους να πιστέψουν ότι έχει ήδη γίνει. Οτι την κάνει ο Τσόμσκυ, ή, επι το ελληνικοτερο, ο Τριανταφυλόπουλος, ο Κωστόπουλος, ο Αναστασιάδης, ο Τράγκας κλπ
Σε κάθε ελληνικό πανεπιστήμιο μπορείς να βρεις καθηγητές που το παίζουν αυθεντίες βγάζοντας το ένα βιβλίο μετά το άλλο και αντιμετωπίζοντας τους μαθητές απλά σαν αριθμούς ανάμεσα στο μηδέν και το τεσσεράμιση, όμως μπορείς να βρεις και καθηγητές με υπευθυνότητα και αίσθημα.
Αυτό που θα πρέπει ίσως ναμας απασχολεί είναι: Φταίει το σύστημα που προωθεί τους πρώτους, ή αναγκαζει τους φιλότιμους να γίνουν τελικά αφιλότιμοι; Ή μήπως φταίμε εμείς που τους ανεχόμαστε; Μου έτυχε καθηγητής φυσικής που μου είπε σε διαγώνισμα "η λύση σου δεν αντικρούεται, φαίνεται να στέκει, όμως δεν είναι αυτή που έχω στο βιβλίο μου". Μου ειχε βάλει πέντε, όταν τον είπα μ@λ@κ@ και οτι θα έπρεπε καλύτερα να δουλεύει στη Φυλής, το έκανε μηδέν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κι οσο για το Χιτλερ, η κοινωνικοποιηση, η τάξη και η αρμονία όπως την εννοούσε εκείνος, προφανώς θα ήταν διαφορετική απο αυτες του Μαντέλα. Χωρίς παραδείγματα, ενας εθνικόφρων, φασίστας αρχομανιακός αλαζονικός παράφρων, βλέπει διαφορετικά τα ζητήματα αυτά απο εναν που τον ενδιαφέρει πραγματικά η αρμονία και η τάξη μεταξύ των πολιτών, οποιουδήποτε χρώματος θρησκείας ή καταγωγής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
....Γιατί όπως το είχες ξεκινήσει το θέμα έρεπε λίγο προς την καταστροφολογία ...
Έχεις δίκιο, γι'αυτό και έκρινα απαραίτητη την διευκρινηση. Το πρόβλημα όμως ΚΑΙ στο δημοτικό, έγκειται ίσως σ'αυτό που έγραψες. Δηλαδή το στυλ, η αύρα, που αυτοι οι σκοτεινοί εγκέφαλοι καταφέρνουν να επιβάλλουν με το στανιό και στο δημοτικο. Η θεωρία δηλαδη, περί κανόνων, αρμονίας, κοινωνικοποίησης κλπ αρετές καλή, και η ύλη τουδημοτικού απαράιτητη. Ομως αλλο θα θεωρούσε κανόνες, αρμονια και κοινωνικοποίηση ο Χιτλερ και άλλο ο Νέλσον Μαντέλα π.χ.
Το σχολείο αντανακλά την ουσία μιας κοινωνίας ότι και αν η κοινωνία αυτή διαφημίζει ότι ειναι. Ας πόυμε μόλις είδα ότι 9000 υπολογιστές στην Ελβετία αποφασίστηκε να τρέχουν ΜΟΝΟ Λαινουξ, εκεί που πρίν έτρεχαν και τα δυο λειτουργικά. Γιατί; Επειδή η Ελβετική κυβέρνηση τρέχει υπο το μοτο “Long Live Free Software.” H δική μας (ή μήπως θα έπρεπε να πώ οι δικές μας ) τρέχουν ακόμη υπο το μοτο "Long Live the King". Kι αυτό, μαζί με όλα τα πλεονεκτήματα του Δημοτικού, ενπεριέχει και τον κίνδυνο μιας πιθανής "Εκπαίδευσης στην υποταγή" που ειναι άκρως επικίνδυνη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μια χούφτα ηλίθιοι τα χαλάνε όλα... Μια χούφτα ανεγκέφαλοι αδιάφοροι αρτηριοσκληρωτικοί αλαζόνες σε θέσεις εξουσίας, νομίζουν ότι έχουν δίκιο...
Κι ύστερα σου λεει μη φοβάσαι την εκπαίδευση. Εκπαίδευση σε τι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και πολυ λυπαμαι οτι δε θα αλλαξει κατι για τα επομενα πχ 20 χρονια...Πριν 15 χρονια, οταν εγω τελειωσα με ενα ακομα πιο απαραδεκτο συστημα, τα ιδια λεγαμε και ελπιζαμε να αλλαξουν τα πραγματα προς το καλυτερο, αλλα ματαια...
Οταν το ξέρουμε όμως αυτό, ότι η εκπαίδευση διαρκώς υπολείπεται, και μάλιστα ολοένα και πιο πολύ, της εξέλιξης των κοινωνικών συνθηκών, στην Ελλαδα, δεν έχουμε υποχρέωση εμείς, σε προσωπικό επίπεδο, να επινοήσουμε τις αλλαγές, να τις επιχειρήσουμε και να τις εφαρμόσουμε, όσες μπορουμε, σε προσωπικό επίπεδο;
Να μήν ξεχνάμε ότι τα παιδιά μας, βρίσκονταν στην απόλυτα απροβληματιστη ανυπαρξία, πριν τα καλέσουμε στη ζωή εμείς. Αν λοιπόν εμείς ξέρουμε ότι η φάση είναι έτσι, γιατί τα φέραμε, για να μην είμαστε οι μόνοι μ@λ@κες στο τσίρκο;
Εντάξει, γεννώντας παιδιά δεν επιφορτιζόμαστε αυτόματα και με την ευθύνη να αλλάξουμε τον κόσμο ολόκληρο. Ούτε ο νομος ή ακόμη και οκοινωνικος περίγυρος θα μας πεί τίποτα αν τα πείσουμε να βγάλουν με καλο βαθμό το λύκειο και πανε σε μία στρατιωτικη σχολη ή γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν θα πεινάσουν ποτέ. Ομως βρε αδερφέ δεν έχουμε την ηθική ευθύνη να δείξουμε στα παιδιά μας το δρόμο της.... ικανοποίησης; Κι όχι μόνο της επιβίωσης; Κι αν αυτός ο δρομος δεν υπάρχει,δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε, αν μη τι αλλο, ενα μονοπάτι προς τα εκεί, ακόμη και μόνοι μας;
Ένας λόγος που καλό είναι τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο(δημοτικό) είναι το θέμα κοινωνικοποίησης.Πρέπει να μάθουν την έννοια του συνόλου κι ας είναι σπατάλη χρόνου.(που θεωρώ ότι δεν είναι σπατάλη)
Το δημοτικο ειναι θαυμάσιο ειδικά αν πετύχεις καλούς δασκάλους ( που στην συντριπτική τους πλειοψηφία εγώ απ'οτι θυμάμαι είχα) . Μαθαίνεις πράγματα απαραίτητα για κάθε είδους μελοντική εκπαίδευση. Διαβασμα, γράψιμο, στοιχειώδη μαθηματικά όμως και πολλές βασικές αξίες απαράιτητες επίσης σε κάθε μελλοντική εκπαίδευση οπως πειθαρχία στο διάβασμα, υπομονή, επιμονή, αγωνιστικότητα, φιλότιμο και φυσικά βασικές επίσης κοινωνικές δεξιότητες, όπως αρμονία, σεβασμός του συνόλου, συνύπαρξη, ταξη, εκτίμηση των κανόνων.
Ομως το γυμνάσιο λύκειο έχουν ξεφύγει εντελώς στην Ελλαδα. Μόνο για όσους είναι βέβαιοι ότι θα ακοουθησουν ακαδημαική καριέρα βολευουν και πάλι σπαταλώντας πολύ χρονο για άχρηστα πράγματα ακομη ιαι γι'αυτούς.
Η ακαδημαική εκπαίδευση κάνει καλύτερο τον άνθρωπο πάντα. Ομως μια ένσταση. Η επισταμένη μελέτη ενός αντικειμένου, με επικέντρωση στην ουσία του και επιθυμία βελτίωσης στην επαγγελματικη του εφαρμογή, δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει μόνο στην ακαδημαική διαδρομή. Κάποιος που αγαπάει ενα αντικείμενο, μπορεί να επενδύσει σ'αυτό παρα πολλές ώρες και να το αναγάγει, στην πράξη, σε ένα επιστημονικό επίπεδο εφαρμογής. Αναδεικνύοντας το αντικείμενο της όποιας δραςτηριότητας του και εξελίσσοντας το, ο άνθρωπος γενικά, δημιούργησε το πολιτισμό, έγινε καλύτερος άνθρωπος.Απλά πρέπει να καταλάβει ότι η ακαδημαϊκή εκπαίδευση θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο, πράγμα το οποίο όλο και λιγότεροι το συνειδητοποιούν.
Οχι μόνο με το πανεπιστήμιο όμως. Οι τέχνες, είναι τόσο επίπονες για τους ίδιους τους καλλιτέχνες, όμως τόσο απαραίτητες για τον ίδιο το πολιτισμό. Ο αθλητισμός επίσης. Ολα αυτά μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Ο Αινσταιν δεν πήδαγε έξι μέτρα επικοντώ, ούτε είχε μαύρη ζώνη στο καράτε. Ο κάθε ένας όμως, επικεντρώνοντας στο αντικείμενο του, δίνει ενα πρότυπο, στους άλλους, για μια διάσταση της ανθρώπινης σκέψης. Απο αυτή την άποψη η δική μας εκπαίδευση είναι προβληματική, γιατί δείχνει (αν όχι εκβιάζει) διαρκώς ενα μονόδρομο.
Δεν είναι δικαιολογημένοι; Ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις...Πλέον τείνουν να γίνουν οι μαθητές ο φόβος και ο τρόμος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συμφωνώ και επαυξάνω..... όμως δεν μπορείς να ξέρεις πόσο θα θέλουν τα παιδιά σου να διαφέρουν από τους άλλους όταν μεγαλώσουν.... όλοι μας κάνουμε απλώς αυτό που νομίζουμε ότι είναι καλό για αυτά........ και πόσο φοβάμαι ώρες ώρες για τις επιλογές μου
Πιστεύω ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι στο τί μαθαίνεις το παιδί να στοχεύει. Αν αυτά που το ωθείς να σοχευσει, του αρέσουν και μπορεί να τα πετύχει αφενός, αφετέρου είναι και λιγάκι δύσκολο να τα πετύχει, καταβαλοντας προσπάθεια θα τα πετύχει και θα είναι πολύ ικανοποιημένο.
Ν\ομιζω επίσης ότι μια μεγάλη μας ευθύνη, σαν γονείς, ειναι να προιδεάσουμε το παιδί για τις οικονομικες του προοπτικές. Απο αυτή τη πλευρά είναι αρκετά μεγαλη απάτη να λέμε στο παιδί ότι βγαζοντας το σχολειο, επενδύοντας δώδεκα ολόκληρα χτρόνια, το μελλον του είναι εξασφαλισμένο κατα οποιονδήποτε τρόπο, επειδή ταχα, το συστημα που το αναγκάζει να παει σχολείο τόζσα χρόνια, είναι μελετημένο αντίστοιχα ωστε να το ανταμοίψει στην συνέχεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κούνελε θα σου πω άλλη μια σκέψη επειδή βλέπω ότι σχετίζεις τις κλίσεις και τις αγάπες με την επαγγελματική αποκατάσταση. Οι άνθρωποι που αγαπούν πολύ κάτι πολλές φορές δεν θέλουν να το κάνουν επάγγελμα γιατί νοιώθουν σαν "πουτάνες".
Αυτο ειναι μια άλλη συζήτηση και μεγάλη. Εδώ με απασχολούν οι δικές μου ευθύνες. Ο χρόνος του παιδιού μου είναι σαν να μου έχει, κατα κάποιο τρόπο, εμπιστευτεί ένα τεράστιο κεφάλαιο, κι εγώ να καλούμαι να το επενδύσω κάπως. Η φύση της επένδυσης που θα γίνει εξαρτάται και απο το παιδί και απο εμένα. Αν όμως εγω, ταμπουρωθώ πίσω απο τα πρέπει, ε, χίλιες δικαιολογίες θα μου παρασχεθούν απλόχερα ώστε να μη σκάσω πραγματικά καθόλου. Γιατί οι περισσότεροι θα πούν ότι
1) Πρέπει να είσαι επιμελής και καλός μαθητής
2) Πρέπει να βγάλεις όλες τις τάξεις
3) Είναι καλο να βγάλεις και το πανεπιστημιο
4) Ακόμη καλύτερο αν πάρεις και μαστερς
5) Τελειο αν πάρεις ντοκτορα
6) Γινε και γιατρός αν μπορείς, γιατί όχι;
Όμως.................
......... οι περισσότεροι, βλέπουν τις επιτυχίες των συντριπτικά λιγότερων, στην τηλεόραση......
Η ευθύνη της επένδυσης λοιπόν υπάρχει. Ακόμη και εμείς σαν ενήλικες, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είμασταν αυτοί που είμαστε αν οι γονείς μας είχαν επενδύσει πανω μας με περισσότερη δημιουργικοτητα, φαντασία και εν τέλει, περισσότερο θαρρος αποφασιστικοτητα και πρωτοτυπία. Ενα είναι σίγουρο. Οι επιτυχημένοι δεν κάνουν όσα όλος ο κόσμος θα έκανε, και θα σου έλεγε κι εσένα ότι είναι καλό σωστό και πρέπον να κάνεις. Κι εγώ τουλάχιστον, είχα αποτυχημένους γονείς. Δεν ξέρω λοιπόν τί κάνουν οι επιτυχημένοι γονείς, ξέρω μόνο τί δεν θα έπρεπε να κάνουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Παιδί 6 χρονών τι μπορεί να θέλει πέρα από παιχνίδι και ξεγνοιασιά;
Στα παιδιά αρέσει πολύ να τα καταφέρνουν. Οταν τα καταφέρνουν πολύ σε κάτι,ασχολούνται περισσότερο με αυτό. Αργότερα, αν αυτό το παρατηρήσει ο γονέας και το προμοτάρει, μπορεί να είναι αυτό στο οποιο το παιδι θα διαπρέψει. Αν ασχοληθεί όσο πρέπει για να διαπρέψει. Το λές άλλωστε και η ίδια μετα.
Δεν είπα να στερήσεις, όμως, για να είσαι απόλυτα ειλικρινής με το παιδί σου δεν θα πρέπει οι πρωτεραιότητες που θα του βάλεις, να είναι αυτές που θα του χρησιμεύσουν περισσότερο; Σκέψου δηλαδή ο μπαμπάς του Σβαρτζενέγκερ να έσπρωχνε τον Αρνολντ να γίνει μπαλαρίνα. Δεν θα ήταν χαμένος κόπος και χρόνος; Η αριστούχος στο σχολείο, όταν ο Αρνολντ ήταν μιστερ Ολυμπια στα είκοσι και εκανε τρείς ώρες προπόνηση απο τα δεκαπέντε, και έτρωγε εφτά φορές τη μέρα (και έχεζε άλλες τόσες ) θέλω να πώ, μετράει ο παραγων χρονος διαθέσιμος παρα πολύ. Αν το παιδί μπορεί, το να του κατασπαταλήσεις το χρόνο για να μάθει χίλια πράγματα απο λίγο, αντί για αυτό το ένα που του αρέσει και είναι καλός, τέλεια, τι ωφελεί; Ο Μπεκαμ πήγε στην Μαντσεστερ Γιουναιτεντ εφτά χρονών. Δεν νομίζω ότι θα γινόταν ο Μπεκαμ αν πήγαινε στα δεκαεφτά να παίξει πρώτη φορά.Αν υπάρχει κλίση φαίνεται.... και θα το στηρίξω να την καλλιεργήσει αλλά δεν θα του στερήσω την βασική εκπαίδευση....
Αν ο δρόμος της επιτυχίας ήταν αυτος που ακολουθούν όλοι, τότε όλοι θα ήταν σαν τον Μπέκαμ ή τον Σβαρτζενέγκερ. Ομως δεν αρκεί το ταλέντο.
Να το αλλαξουμε τοτε τουλάχιστον οσο μπορουμε εμείς στα δικά μας μέτραθα συνεχίσουν να υπάρχουν αποτυχίες ...θα συνεχίσουν να γίνονται σοβαρά λάθη (γιατί έχουμε να κάνουμε με παιδιά)...θα συνεχίσουμε να έχουμε ένα σύστημα που θέλει αλλαγή....
Άρα δεν εχω άδικο για το πως νοιώθω.Εδώ να τονίσω ότι στην Σουηδία οι γονείς και τα παιδιά διαλέγουν τους δασκάλους...και είμαι υπερ... δυστυχώς όμως το σύστημά μας πάσχει...
Ακριβώς αυτο κάνω. Διαλεγω μια άλλη κοσμοθεωρία, αυτήν παρουσιάζω εδώ και την συζητώ. Η οποια όμως, για να μην ειναι απλά μια γκρίνια ή μια ανοησία, πρέπει να μην είναι μόνο θεωρία. Ετσι στην πράξη πρέπει πιστεύω να τεθούν προτεραιότητες. Ο νόμος πιέζει για απολυτήριο λυκείου; ΟΚ. Ομως όχι στα τυφλά, να τον ξεγελάσουμε οσο γίνεται, να μήν πάνε ΌΛΑ τα χρόνια βορά στο σύστημα. Για να μήν γίνουν ακριβώς τα παιδιά άλλο ένα τούβλο στον τοίχο.Δεν τα βλέπω τόσο τραγικά τα πράγματα.... Δεν είμαστε την εποχή που γράφτηκε το υπέροχο τραγούδι τον Pink Floyd που μου το αφιερώνω πολλές φορές Έχουμε τις επιλογές μας... αναπτύσσουμε την κρίση μας σταδιακά... διαλέγουμε την δική μας κοσμοθεωρία....
Μόνο το δημοτικό θεωρείται βασική εκπαίδευση; Οπως και να έχει, δεν αλλάζει κάτι κι αν είναι έτσι. Εκτός και άν είναι απροκάλυπτα ο Μπεκαμ κάποιος, το να ΜΗΝ βγάλει το λύκειο, έστω και τσάτρα πατρα, είναι τεράστιο ρίσκο που σαν γονέας δεν θα έπαιρνα εκτός και άν το ίδιο το παιδί μου στα δεκαέξι δεκαεπτά, το ζήταγε επίμονα απαιτωντας το χρόνο του.Η εκπαίδευση μας στο δημοτικό μας δίνει τις βασικές γνώσεις που έχει κριθεί (καλώς ή κακώς) ότι χρειαζόμαστε....
Ας πούμε, για να κάνω απόλυτα κατανοητή τη φύση του διλλήματος. Ο μεγάλος μου έχει τεράστια κλήση στη ζωγρκή. Τον εχω εξοικοιώσει με τους υπολογιστές απο τριών. Φέτος θα του μάθω κορελ, φωτοσοπ, και 3ντι στουντιο. Του αρέσει, δεν χρειάζεται να τον πήξω ίσα ίσα τα ζητάει τα μαθήματα απλά τώρα έχει κολλήσει με τα ηλεκτρονικά και τρώει χρονο παίζοντας. Παίζοντας ομως να και τα σενάρία που φτιάχνει, για τα παιχνίδια που θα φτιάξει, και πώς θα κινουνται τα ανθρωπάκια του, να σου τον να βρίσκει τα μπαγκ....
Οπως όλοι καταλαβαίνουμε, αν συνεχίσει έτσι, σε έξι χρόνια που άλλοι απλά θα βγάζουν το Δημοτικό, ή και πιο νωρίς αν συνεχίσει έτσι, ετούτος μπορεί να έχει δημιουργήσει τα πρώτα δικά του ηλεκτρονικά παιχνίδια. Οπως εγω είμαι επαγελλματίας στορυ τελερ, φυσικά θα τον βοηθήσω πολύ στα σενάρια του. Σε άλλα τέσσερα χρόνια λοιπόν, ή και σε λιγότερα απο αυτά, το παιδί μπορεί ήδη να έχει στο ενεργητικο του επιτυχίες. Τότε τί θα του πώ; Σκίσου να μπείς στο πανεπιστημιο; Που αυτός θα τα έχει μάθει όλα μόνος του;
Υπάρχουν κατευθύνσεις, θέλω να πώ, που ΟΛΑ σχεδόν τα κάνεις μόνος σου. Στον αθλητισμο ΟΛΑ είναι θέμα, μετά το ταλέντο, προπόνησης προπόνησης και πάλι προπόνησης. Ο μικρός πάει για αθλητής. Αν το θέλει τί θα του πώ; Κάτσε και σπατάλησε τις ώρες σου, μην γίνεις τίποτα παραπάνω απο έναν απόφοιτο λυκείου , για τι; Αυτή την απάντηση αναζητούμε σ'αυτό το θρεντ. Για τι; (την ίδια απάντηση θα κληθώ να απαντήσω και στα παιδιά μου μετά που θα έχω σπαταλήσει τα δώδεκα χρόνια τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ανάλογα τις απόψεις μου)
Όμως όπως είπαμε, πέραν όσων πανε για ερευνητές, που η κατεύθυνση τους είναι εκ των πραγμάτων η ακαδημαική, ΟΛΟΙ οι άλλοι που διαπρέπουν στα ταλέντα τους, το κάνουν επενδύοντας πάρα πολύ χρόνο στον οποιο ασχολούντα μόνοι τους, και τον οποίο φυσικά απο κάπου πρέπει να ξεκλέψουν. Σ'αυτούς τους ταλαντούχους που αγωνίζονται εκτός σχολείου, η πράξη το έχει δείξει και το δείχνει κάθε μέρα, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ότι οι γονείς τους είναι οι καλυτεροι δάσκαλοι και μάντατζέρ τους για την επιτυχία τους.Δεν συμφωνώ στο να γίνει ο γονέας δάσκαλος... Το έχω ήδη πει....είναι σαν να γίνομαι εγώ μηχανολόγος μηχανικός- και απλά θα ήμουν σκέτη αποτυχία Όπως δεν μπορώ να γίνω φουρνάρισσα...ηλεκτρολόγος κλπ...
Άρα υπάρχει η ευθύνη μου, όλη η ευθύνη πανω μου είναι, ούτε κατα διάνοια δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι δική μου δουλειά αφού αυτή ακριβώς είναι η δική μου δουλειά. Η μόνη περίπτωση που αυτή η δουλειά γίνεται ΚΑΙ δουλειά των δασκάλων του, είναι αυτή όπου το παιδί εμφανίζει ακαδημαική κλήση, οπότε πλέον ο τομέας του είναι αυτός και εκεί θα πέσει όλο το βάρος. Σ'αυτή τη περίπτωση βέβαια θα είναι απλά χειρότερα, γιατί στο απελπιστικό εκπαιδευτικό μας σύστημα, οι καημένοι οι δάσκαλοι και καθηγητές, ακόμη και αυτοί με την μεγαλύτερη όρεξη εξουθενώνονται να το πολεμούν, απελπίζονται και απογοητεύονται.
Εν κατακλείδι για να για να επικεντρώσουμε απόλυτα: Το σχολειο ειναι παρα πολλές ώρες ημερησιως. Σε πάρα πολλά επαγγέλματα και τέχνες, όλες αυτές οι ώρες είναι περιτές. Πολλά παιδιά επίσης δείχνουν τις κλίσεις τους απο αρκετά νωρίς. Ποιά λοιπόν είναι η σωστή στρατηγική όταν, η ακαδημαική κατεύθυνση ΔΕΝ είναι η πρώτη προτίμηση του παιδιού;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Επίσης έχω να σου επισημάνω κάτι που για μένα είναι πολύ βασικό: σημασία για έναν άνθρωπο δεν έχει να ασχοξηθεί με κάτι στο οποίο είναι καλός/ έχει ταλέντο/ του έρχεται εύκολο αλλά με κάτι που θα το αγαπάει.
Δεν είναι το ίδιο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
....όσο για την ευθιξία... όσο αφορά το σχολείο και τα κατηγορώ ναι είμαι πολύ εύθικτη όταν χαρακτηρίζεται η δικιά μου δουλειά και η δικιά μου προσπάθεια καθώς και των συναδέλφων μου....
Δεν χαρακτηρίζεται η δικια σου δουλειά. Δεν καθορίζεις εσύ την ύλη, δεν γράφεις εσύ τα βιβλία, και, πέρα απο όλα αυτά, δεν είσαι εσύ που έχεις καθορίσει το νομικό πλαίσιο ώστε, στην Ελλαδα, να μήν μπορεί να περάσει μαθήματα και τάξεις ένα παιδί οποτεδήποτε, κερδίζοντας έτσι χρόνο. Δυστυχώς λοιπόν, σε ενα σύστημα, μια μηχανή, που είναι μονατρισμέ η εντελώς λαθος, και δουλεύει με χίλιες τριβές, έχουν ρίξει τους ταλαίπωρους τους εκπαιδευτικούς να διορθώσουν, με τιτάνιες πολλες φορές προσπάθειες, τα αδιόρθωτα.
Τα παιδιά γίνονται γενήτσαροι όχι εμείς. Γίνονται αναγκαστικά και χωρίς άλλη σκεψη φερέφωνα ιδεολογιών και πρακτικών αντιλήψεων που στην πράξη δεν τα οφελούν καθόλου. Συγκριτικά με άλλους τρόπους δράσης... Τα παιδιά είναι στη φυλακή, και γίνονται θέλοντας και μη "ενα ακόμη τούβλο στον τοιχο"Αλλά δεν είμαστε γενίτσαροι...δεν είμαστε ο φόβος και ο τρόμος...δεν είμαστε φυλακή....
Καλά πολλοί γονείς απουσιάζουν γενικα,όχι μόν απο το σχολείο. Οσο για το σχολείο, μονο οι καθηγητές δεν ευθύνονται, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, για την επικρατούσα κατάστασηΚι έχω πολλά προσωπικά παραδείγματα γονέων που μπορώ να παραθέσω που απλά απουσιάζουν από το σχολείο...Μην τα ρίχνουμε όλα στο σχολείο ξαφνικά... Φταίνε και οι δύο πλευρές...
Όταν όμως ενας γονέας, εν προκειμένω εγώ, δηλωνει ότι θέλει να αλλάξει, και να κάνει κάτι άλλο, δεν συμφωνείς...Στην κοινωνία καλώς ή κακώς δεν είμαστε μόνοι... Όσο για την παρούσα κοινωνική κατάταξη είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε... Αν δεν αλλάξουμε εμείς...δεν θα αλλάξει η κοινωνία...
Εκκατομύρια γονείς περασαν στα παιδιά τους τη τέχνη τους. Το μαγαζί τους, την επιχείρηση τους, ή απλά την αγαπη τους για κάτι που στην συνέχεια τα παιδια διέπρεψαν. Δεν γίνεσαι κάπως απόλυτη οταν αποκλείεις οτι ο γονέας ακριβώς μπορει να είναι πόλλές φορές ο καλύτερος παιδαγωγός και δάσκαλος;Ο γονέας παιδαγωγός και δάσκαλος; Είναι σαν εγώ να γίνω μηχανολόγος μηχανικός...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η εκπαίδευση τωνπαιδιών μου βασίζεται στην ειλικρίνεια. Θα μου πείτε σιγά το σπουδαίο, κανείς μας δεν λέει ψέματα, όμως σε πλήρη εφαρμογή δεν είναι πραγματικά τόσο απλό.
Γιατί εκπαιδευόμαστε; Τα λιονταράκια εκπαιδεύονται στο κυνήγι, εμείς για ποιό πράγμα εκπαιδευόμαστε; Να κάνουμε τί, να είμαστε πως, να ζήσουμε πως; Η διαδικασία της εκπαίδευσης σε ποιο βαθμό είναι προέκταση των απωθημένων μας, και σε ποιο είναι κάτι καλό για το παιδί μας;
Θα πώ πως σκέφτομαι εγώ. Ενας άνθρωπος άν βγάζει , οικονομικά, τη ζωή του με άνεση και με έντιμο τρόπο, είναι αξιοπρεπής. Οσο πιο νωρίς καταφέρει να το κάνει αυτό, είμαι πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται να του κάνει κακό.
Το νωρίς είναι ζήτημα χρονικό λοιπόν. Ας δούμε τους ενήλικες. Ξέρουν κάτι καλά, αυτό που κάνουν σαν επάγγελμα, και σε ΟΛΑ τα άλλα, έχουν εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Αν τις έχουν κι αυτές. Από όσα έμαθαν στο γυμνάσιο στο λύκειο και στο πανεπιστήμιο πολλοί ακόμη, ελάχιστα έχουν απομείνει σαν γνώση, μόνο όσα χρησιμοποιούν ακόμη. Οπότε πρός τί η εκμάθηση χιλιων πραγματων που στο μέγιστο ποσοστό θα είναι αχρηστα αργότερα; Πρός τί η επένδυση χρόνου και κόπου στο πόσες μπανάνες παράγει το Κογκό, σε κιλά, στα θρησκευτικά, και τα αρχαία;
Επειτα είναι και το άλλο. Ζούμε στην εποχή του Ιντερνετ. Οι γιοι μου εδώ και δυο χρόνια χειρίζονται υπολογιστές. Φέτος θα πάρουν και οι δυο απο ενα λάπτοπ. Ξέρουν ήδη ότι το Ιντερνετ, ειναι μια τεράστια πηγή γνώσης, αφού το λένε και εκείνοι, όταν μας ακούσουν να αναρωτιόμαστε για κάτι "γιατί δεν το ψάχνεις στο Ιντερνετ;"
Ερχομαι λοιπόν στη Βικυ. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να είναι προσωπικό δικό σου ζήτημα. Ολοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε αφού και εσύ θα αναγκάσεις-αναγκαστείς, να πάς τα παιδιά σου στο σχολείο.
Θα δικαιολογηθείς ότι δεν είναι σε θέση να ξέρει τί θέλει; Οτι δεν μπορείς να το διαγνώσεις εσύ; Κι αν η κοινωνική κουλτούρα αυτό επέβαλε εκτός απο το σχολείο; Να το βρείς, προκειμένου το παιδί να μήν χάνει χρόνο; Τότε τί θα έκανες αλήθεια δεν θα έπρεπε να ξοδεψεις κόπο χρόνο και φαιά ουσία για να το βρείς;
Για να είμαστε ειλικρινείς λοιπόν, έτσι όπως έχουν αυτή τη στιγμή τα πράγματα, και να μη γινω ψεύτης ξαφνικά και ανακόλουθος στα μάτια του παιδιού μου, μπορώ να πώ μόνο λίγα απο όσα ανέφερε η Βίκυ. Ναί, θα κάνει φίλους, κι αυτό ειναι καλό. Είναι καλό επίσης το θρανίο, γιατί κρεμασμένος απο μια τσουλήθρα δεν θα μπορέσει ποτέ να μελετήσει οτιδήποτε. Και το να μελετάς είναι καλό. Ναι, θα μάθει να δρά, ενταγμένος συμπεριφορικά, με σχετική αρμονία, σε ένα κοινωνικό σύνολο.
Πέραν αυτών όμως, όταν θα έρθουν τα μαθήματα που δεν έχουν νόημα, θα του πώ ότι αυτά αναγκαστικά τα κάνουνε, οτι τα κοινωνικά συστήματα έχουν πολλά λάθη, που τα πληρώνουν όλοι, όμως να μήν στεναχωριέται τόσο γιατί οι προηγούμενοι ζούσαν πολύ χειρότερα. Θα βρώ μια σπουδαία ευκαιρία να του μιλήσω για τον πολιτισμό και γιατί δεν υπάρχει. Επειδή ακριβώς βασιλεύει ο παραλογισμός, και τα συστήματα ανθρώπων με EQ αρνητικό. Οτι τα συστήματα δυατυχώς δσεν τα επιβάλλουν άνθρωποι σκεπτόμενοι, αλλά άνθρωποι εξουσίας, που κάθε άλλο παρά σκεπτόμενοι είναι, στην πλειοψηφία τους ξέρουν μόνο να γλύφουν και να ρουφιανεύουν.
ΟΜΩΣ, θα του πώ, όταν θα τελειώσουν όλα αυτά, θα έχει την ευκαιρία, αν το θέλει, να πάει στο πανεπιστήμιο, που αλλιώς χωρίς το απολυτήριο του Λυκείου δεν θα μπορεί. Κι εκεί θα μπορεί να ασχοληθεί με την έρευνα, που είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης σκέψης και κανείς δεν βαριέται ποτέ να την κάνει. Θα του συστήσω λοιπόν να κάνει υπομονή αν η έρευνα τον ενδιαφέρει.
Αν όμως, δώ ότι τον ενδιαφέρει, ενα σπορ, τα εικαστικά, η μουσική η οτιδήποτε άλλο είναι για να το μάθει μόνος του, ε πραγματικά θα του πώ να γραψει το σχολείο και να κοιτάξει πώς, χωρίς να μείνει στην ίδια ταξη, να κερδίσει όσο μπορεί περισσότερο χρόνο, απο αυτά τα 12 χρόνια του, για τον εαυτό του και για τα ενδιαφέροντα του. Για να τα κάνει, το συντομότερο δυνατόν, δύναμη που θα του αποδώσει. Για να νοιώσει αξιοπρεπές άτομο απο αυτή τη δύναμη με έλεγχο και αποψη για τη ζωή του.
Ετσι πιστεύω ότι θα είμαι και ειλικρινής και τίμιος απέναντι στα παιδιά μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Απλά αρκει να ξερει το παιδί, ή ο γονιός να μπορει να διαγνώσει για το παιδί, τι να ακολουθήσει και τα αποτελέσματα αν το ακολουθήσει και επενδύσει εκεί το χρονο και τη δημιουργικότητα του θα είναι έτη φωτός μακριά απο τον απόφοιτο λυκείου των 18 που δεν ξέρει τι του γίνεται.
Όμως το συστημα δεν ευνοεί στην ελλάδα ούτε να πηδάς τάξεις ούτες να μαθαίνεις ότι θέλεις. Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα απόφοιτοι πανεπιστημίου ετών δεκαεφτά και δεκαοκτώ. Υπάρχουν μόνο υποψήφιοι φοιτητές, υποψήφιοι άνεργοι, υποψήφιοι της γενιάς των 700 ευρώ.Κι αυτά ολα πέραν της ζημιας σε επίπεδο γενικής σκέψης που δημιουργεί η βασική εκπαίδευση όταν σου πλένει τον εγκέφαλο με ενα κάρο βλακείες.
Αυτά σκέφτομαι και αισθάνομαι σαν να πηγαίνω αύριο το γιο μου στους γενήτσαρους... Οπως με πρόδωσαν εμένα οι γονείς μου, επειδή δεν μπορούσαν αλλιώς, έτσι κι εγώ πειθήνια θα τονε παω, επειδή κι εγώ δεν μπορω αλλιώς, κι ύστερα θα πρέπει να του λέω κάθε μέρα ποιος ξέρει τί για να τον πείσω να του αρέσει κιόλας.... Αν μπορούσα να κάνω κάτι αλλιώς, τουλάχιστον να μήν αποβλακωθεί το παιδί...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.