Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
30-09-08
02:38
Καλωσόρισες στο στέκι με την ευκαιρία!
Το μόνο που εννοώ με τη λέξη "εκμεταλλεύονται", είναι το να ζουν από αυτήν, πράγμα που είναι φυσικά απόλυτα θεμιτό και δεν περιέχει καμία μομφή!
Δεν είναι όμως μόνο αυτή τέχνη και άλλωστε η τέχνη "πληρώνεται" (ή αν θες ξεπληρώνεται) με πολλούς τρόπους αφού είναι γνωστό πως η μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν καλλιτέχνη είναι το χειροκρότημα (η αναγνώριση).
Σε καμία περίπτωση δεν παραγνωρίζω ότι ταυτόχρονα πρέπει να γεμίσει και το στομάχι αφού "νηστικό αρκούδι δε χορεύει"...
Υπάρχουν πολλά σημεία στο πόστ σου τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις, δε θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο όμως για να μη ξεφύγουμε απ' το θέμα.
Το μόνο που εννοώ με τη λέξη "εκμεταλλεύονται", είναι το να ζουν από αυτήν, πράγμα που είναι φυσικά απόλυτα θεμιτό και δεν περιέχει καμία μομφή!
Δεν είναι όμως μόνο αυτή τέχνη και άλλωστε η τέχνη "πληρώνεται" (ή αν θες ξεπληρώνεται) με πολλούς τρόπους αφού είναι γνωστό πως η μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν καλλιτέχνη είναι το χειροκρότημα (η αναγνώριση).
Σε καμία περίπτωση δεν παραγνωρίζω ότι ταυτόχρονα πρέπει να γεμίσει και το στομάχι αφού "νηστικό αρκούδι δε χορεύει"...
Υπάρχουν πολλά σημεία στο πόστ σου τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις, δε θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο όμως για να μη ξεφύγουμε απ' το θέμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
30-09-08
00:31
Στο ποστ μου διαχώρισα τις σεξουαλικές προτιμήσεις από την ανάγκη για καλλιτεχνική δημιουργία αφού δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι ταυτίζονται, ενώ κατέληξα στο μοναδικό κοινό σημείο -κατά τη γνώμη μου- κάθε ανθρώπου με καλλιτεχνικές ανησυχίες, που θεωρώ πως είναι η συναισθηματική ευαισθησία και ο Έρωτας. (Ο "πόνος" που αναφέρθηκε παραπάνω είναι πιθανή απόρροια αυτών των δύο, άρα δεν αποτελεί από μόνος του καλλιτεχνικό κίνητρο).
Το μόνο που θα μπορούσα να πω συνολικά για το χώρο των τεχνών είναι πως ανέκαθεν υπήρξε το καταφύγιο κάθε λογής "freak" (λέξη που δεν αναφέρω καθόλου υποτιμητικά!), αφού μέσω αυτής, οι δημιουργικές τάσεις, ακόμα και ανθρώπων "εκτός ορίων", συναντούν το απαραίτητο "φίλτρο" που θα τους επιτρέψει να βρουν αποδέκτες στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο που διψά για τέχνη με όλες της τις μορφές.
Καμία Τέχνη δε μπορεί ποτέ να γίνει αποκλειστικότητα κανενός, ούτε καν αυτών που τη σπουδάζουν ή την εκμεταλλεύονται επαγγελματικά. Όσο υπάρχει ελεύθερο πνεύμα και ανάγκη δημιουργίας, θα υπάρχει και Τέχνη, όχι από αυτή που παρουσιάζεται στις ακριβές γκαλερί και σε άλλους αντίστοιχους χώρους, μόνο για τους λίγους, αλλά αγνή και άμεση εξωτερίκευση Ψυχής, κάθε μορφής.
Ο αποδέκτης της τέχνης, δεν καλείται να αξιολογήσει το δημιουργό, αλλά το δημιούργημα κι αυτό όχι σαν κριτικός τέχνης (με όποιες προεκτάσεις μπορεί να έχει αυτό στην πράξη), αλλά ως θεατής που αλληλεπιδρά με το έργο.
Μικρή σημασία έχει από ποιον προέρχεται αυτό που μπορεί να βάλει σε λειτουργία τις αισθήσεις.
Το μόνο που θα μπορούσα να πω συνολικά για το χώρο των τεχνών είναι πως ανέκαθεν υπήρξε το καταφύγιο κάθε λογής "freak" (λέξη που δεν αναφέρω καθόλου υποτιμητικά!), αφού μέσω αυτής, οι δημιουργικές τάσεις, ακόμα και ανθρώπων "εκτός ορίων", συναντούν το απαραίτητο "φίλτρο" που θα τους επιτρέψει να βρουν αποδέκτες στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο που διψά για τέχνη με όλες της τις μορφές.
Καμία Τέχνη δε μπορεί ποτέ να γίνει αποκλειστικότητα κανενός, ούτε καν αυτών που τη σπουδάζουν ή την εκμεταλλεύονται επαγγελματικά. Όσο υπάρχει ελεύθερο πνεύμα και ανάγκη δημιουργίας, θα υπάρχει και Τέχνη, όχι από αυτή που παρουσιάζεται στις ακριβές γκαλερί και σε άλλους αντίστοιχους χώρους, μόνο για τους λίγους, αλλά αγνή και άμεση εξωτερίκευση Ψυχής, κάθε μορφής.
Ο αποδέκτης της τέχνης, δεν καλείται να αξιολογήσει το δημιουργό, αλλά το δημιούργημα κι αυτό όχι σαν κριτικός τέχνης (με όποιες προεκτάσεις μπορεί να έχει αυτό στην πράξη), αλλά ως θεατής που αλληλεπιδρά με το έργο.
Μικρή σημασία έχει από ποιον προέρχεται αυτό που μπορεί να βάλει σε λειτουργία τις αισθήσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
26-03-08
15:00
3 Oscar Wilde το μόνο που μου αρέσει και θεωρό αγαπημένο μου βιβλίο είναι το πορτρέτο του Dorian grey…το γεγονός πως παντρεύτηκε και έκανε και 2 γιους σημαίνει αμφι τάσεις ούτε αυτός σημειώνετε με αστερίσκο
Θα σου πρότεινα να διαβάσεις τον Ευτυχισμένο Πρίγκιπα (το link είναι στα ελληνικά).
Από τα ωραιότερα παραμύθια, αγγίζει μικρούς και μεγάλους!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
26-03-08
02:36
Η σεξουαλική απελευθέρωση που "επιτάσσει" η ομοφυλοφιλία, συμβαδίζει με την εξωτερίκευση των βαθύτερων συναισθημάτων και του ανθρώπινου ιδεώδους του ωραίου, που συναντά κανείς στα έργα των καλλιτεχνών.
Δεν νομίζω πως είναι τόσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός αυτός που καθορίζει την καλλιτεχνική ανησυχία, όσο είναι τελικά ο ίδιος ο έρωτας που νιώθει εξ' ίσου ισχυρά ένας ομοφυλόφιλος.
Είναι αλήθεια πως οι ομοφυλόφιλοι μοιάζουν συνήθως να έχουν περίσσευμα καλλιτεχνικής ευαισθησίας, ίσως γιατί στις κοινωνίες μας το τίμημα του απαγορευμένου έρωτα είναι ακόμα βαρύ και η δίψα για δημιουργική εκδήλωση μεγάλη.
Αν όμως καλλιτέχνης είναι αυτός που βρίσκει τη δίοδο να εκφράσει μέσα από την τέχνη του πτυχές του πνεύματος και της ζωής, ο ερωτευμένος (ασχέτως σεξουαλικού προσδιορισμού) είναι αυτός που βρίσκει τον τρόπο να απελευθερώσει τα ίδια πράγματα.
Καλλιτέχνης και ερωτευμένος είναι και οι δύο άνθρωποι που στάθηκαν πάνω από το φόβο και σάρκασαν στα μούτρα του με τα έργα τους.
Καλλιτέχνης και ερωτευμένος επιλέγουν να εκθέσουν άνευ όρων την ψυχούλα τους σε κοινή θέα.
Πόσο μάλλον ένας ομοφυλόφιλος ερωτευμένος. Ο ίδιος ο έρωτας του τον κάνει αυτόματα καλλιτέχνη.
Οι λειτουργίες του έρωτα είναι σαφώς συγγενικές με αυτές της τέχνης.
Ο καλλιτέχνης για μένα είναι εξ'ορισμού ερωτευμένος με τη ζωή.
Ο ίδιος ο έρωτας, είναι η τέχνη της Ζωής. Η τέχνη της Φύσης.
Άλλωστε, ένας από τους αγαπημένους μου ορισμούς λέει πως "καλλιτέχνης είναι αυτός που αγαπά να είναι".
Δεν νομίζω πως είναι τόσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός αυτός που καθορίζει την καλλιτεχνική ανησυχία, όσο είναι τελικά ο ίδιος ο έρωτας που νιώθει εξ' ίσου ισχυρά ένας ομοφυλόφιλος.
Είναι αλήθεια πως οι ομοφυλόφιλοι μοιάζουν συνήθως να έχουν περίσσευμα καλλιτεχνικής ευαισθησίας, ίσως γιατί στις κοινωνίες μας το τίμημα του απαγορευμένου έρωτα είναι ακόμα βαρύ και η δίψα για δημιουργική εκδήλωση μεγάλη.
Αν όμως καλλιτέχνης είναι αυτός που βρίσκει τη δίοδο να εκφράσει μέσα από την τέχνη του πτυχές του πνεύματος και της ζωής, ο ερωτευμένος (ασχέτως σεξουαλικού προσδιορισμού) είναι αυτός που βρίσκει τον τρόπο να απελευθερώσει τα ίδια πράγματα.
Καλλιτέχνης και ερωτευμένος είναι και οι δύο άνθρωποι που στάθηκαν πάνω από το φόβο και σάρκασαν στα μούτρα του με τα έργα τους.
Καλλιτέχνης και ερωτευμένος επιλέγουν να εκθέσουν άνευ όρων την ψυχούλα τους σε κοινή θέα.
Πόσο μάλλον ένας ομοφυλόφιλος ερωτευμένος. Ο ίδιος ο έρωτας του τον κάνει αυτόματα καλλιτέχνη.
Οι λειτουργίες του έρωτα είναι σαφώς συγγενικές με αυτές της τέχνης.
Ο καλλιτέχνης για μένα είναι εξ'ορισμού ερωτευμένος με τη ζωή.
Ο ίδιος ο έρωτας, είναι η τέχνη της Ζωής. Η τέχνη της Φύσης.
Άλλωστε, ένας από τους αγαπημένους μου ορισμούς λέει πως "καλλιτέχνης είναι αυτός που αγαπά να είναι".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.