underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
02-10-08
19:27
Θα μείνω εδώ καθώς είναι το βασικό ζουμι, οχι δεν χάνεις αυτή την εκαιρία αλλα εγώ με το φτωχό μου μυαλό ρωτω: αν αυτός που τελικά γίνει φίλος σου δεν πάει καλά στην δουλειά του, πώς θα μπορέσεις να τον απολύσεις χωρίς εκείνος να πεί "κοιτα με είχε κοντά του και με απέλυσε, είναι δυπρόσωπος" πιστέυεις ότι8 η φιλία θα κρατήσει μετά την απόλυση; ή αν βάλει ο εργοδότης τις φωνές στο "φίλο" του δεν θα παρεξηγηθεί; δεν θα θέλει καλύτερη μεςταχείρηση; εγώ πάντα ρωτώ και το ξέρεις, είμαι ανοιχτή σε αυτό το θέμα και πραγματικά μπορώ να αλλάξω γνώμη αν είναι σοφή η άποψη που θα ακούσω
Για μένα άλλο έχω φιλικές σχέσεις και κάνω παρέα κι άλλο είμαι Φίλος. Κι εντάξει, νομίζω πως για να γίνεις Φίλος με κάποιον εργαζόμενο τον ξέρεις για χρόνια, εκτιμάς και την δουλειά του και δεν είναι και πολλές οι πιθανότητες να τον απολύσεις! Δηλ. εσύ μάλλον κατάλαβες 1 φάση ''είμαστε κολλητοί'' κι εγώ εννοούσα μάλλον κάτι άλλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
02-10-08
18:47
Καταρχάς υπάρχουν όντως γλύφτες, υπάρχουν κι άτομα με τα οποία ταιριάζεις. Αν κάποιο αφεντικό δημιουργήσει σχέσεις με ανθρώπους της 'α κατηγορίας ή δεν έχει καλό κριτήριο ή έχει issues ο ίδιος και θέλει να τον κολακεύουν. Βασικά πρόβλημά του.
Τώρα το πώς βλέπουν οι άλλοι εργαζόμενοι αυτόν που έχει στενές σχέσεις με το αφεντικό μπορώ να πω ότι σχετίζεται άμεσα με την κακεντρέχειά τους. Σαν εργαζόμενη έχω δει αφεντικά να έχουν πιο στενές σχέσεις με κάποιους εργαζόμενους σε σχέση με τις σχέσεις που είχαν με μένα. Ούτε γλύφτες τους είπα, ούτε με πείραξε, βασικά δεν με ένοιαζε. Άλλωστε όταν περνάμε μεγάλο μέρος της ημέρας στην δουλειά ο κύκλος μας περιορίζεται και πολλές γνωριμίες δημιουργούνται εκεί. Δηλ. αν είσαι αφεντικό είσαι καταδικασμένος να χάσεις την ευκαιρία να κάνεις φίλους από το συγκεκριμένο περιβάλλον? Χαζομάρα δεν είναι?
Τώρα το πώς βλέπουν οι άλλοι εργαζόμενοι αυτόν που έχει στενές σχέσεις με το αφεντικό μπορώ να πω ότι σχετίζεται άμεσα με την κακεντρέχειά τους. Σαν εργαζόμενη έχω δει αφεντικά να έχουν πιο στενές σχέσεις με κάποιους εργαζόμενους σε σχέση με τις σχέσεις που είχαν με μένα. Ούτε γλύφτες τους είπα, ούτε με πείραξε, βασικά δεν με ένοιαζε. Άλλωστε όταν περνάμε μεγάλο μέρος της ημέρας στην δουλειά ο κύκλος μας περιορίζεται και πολλές γνωριμίες δημιουργούνται εκεί. Δηλ. αν είσαι αφεντικό είσαι καταδικασμένος να χάσεις την ευκαιρία να κάνεις φίλους από το συγκεκριμένο περιβάλλον? Χαζομάρα δεν είναι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
02-10-08
18:27
Μεγάλωσα με 1 συγκεκριμένη οπτική του πώς πρέπει να είναι η συμπεριφορά των εργοδοτών μέσω της δουλειάς των γονιών μου. Νομίζω πως κρατάνε πολύ καλές ισορροπίες μεταξύ ορίων και φιλικότητας, οι οποίες δεν πηγάζουν από συγκεκριμένη στρατηγική αλλά από το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα σαν άνθρωποι. Έχουν με όλους τους εργαζομένους καλές σχέσεις και με κάποιους φιλικές. Έχει τύχει πολλές φορές να βγούμε σαν οικογένεια με άτομα της δουλειάς, να έρθουν κάποιοι σε πάρτυ κι η μαμά μου έχει βαφτίσει και 1 παιδάκι. Εντάξει, υπάρχουν κι άνθρωποι με τους οποίους οι σχέσεις είναι τυπικές-καλές, όμως είναι τρελό να ταιριάζεις με όλους. Επίσης αν κάποιος πάει να εκμεταλλευτεί κάτι ξέρουν να κρατούν όρια και αποστάσεις. Οπότε έχω μάθει στο στυλ ''έχουμε καλή ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ σχέση, σεβόμαστε τις ικανότητες του κάθε εργαζομένου, σεβόμαστε τις εξειδικευμένες γνώσεις που πιθανώς έχει κάποιος σε κάποιον τομέα, αν ταιριάζουμε κάνουμε παρέα εκτός δουλειάς, όμως κρατάμε όρια και δεν αφήνουμε να παρερμηνευθεί ποιός έχει τον τελικό λόγο''.
Ξεκινώντας σαν εργαζόμενη, στην 1η μου δουλειά βρήκα 1 κλίμα πολύ κοντά σε αυτό που είχα μάθει. Το ότι την βρήκα από τον οικογενειακό κύκλο νομίζω έχει σχέση και, ντρέπομαι που το λέω, αλλά άρχισα να νομίζω πως η ύπαρξη ζεστού κλίματος συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Στην 2η δουλειά όμως, αν και οι εργοδότες ήταν πολύ νέοι, κρατούσαν υπερβολικά τυπικές σχέσεις σε σημείο που δεν αισθανόμουν άνετα. Στην αρχή αισθανόμουν κάπως, στην πορεία ήρθα πιο κοντά με τον 1, αλλά το γεγονός ότι η άλλη συνέχιζε να είναι τυπική με πλήγωνε όσο χαζό κι αν φαίνεται.
Το συμπέρασμα είναι: όταν εργάζομαι κάπου αφήνω στον άλλο να θέσει τα όρια κι αφού τα θέσει ορίζω κι εγώ πλαίσια συμπεριφοράς. Μου αρέσει οι σχέσεις να είναι καλύτερες από τυπικές επειδή έτσι αισθάνομαι καλύτερα και λειτουργώ αποτελεσματικά κι αν είναι στο χέρι μου δεν θα ξανασυνεργαστώ με τυπικούς και ''I'm the boss'' ανθρώπους.
Σαν αφεντικό, αν κι όταν γίνω, θα ακολουθήσω την προσέγγιση που έμαθα κι εμπιστεύομαι. Και επίσης θα πληρώνω όσο καλύτερα μπορώ, επειδή όσο θετικός άνθρωπος κι αν είσαι, ο εργαζόμενος έχει πρωταρχική ανάγκη να πληρωθεί όσο καλύτερα του επιτρέπουν τα προσόντα που έχει.
Ξεκινώντας σαν εργαζόμενη, στην 1η μου δουλειά βρήκα 1 κλίμα πολύ κοντά σε αυτό που είχα μάθει. Το ότι την βρήκα από τον οικογενειακό κύκλο νομίζω έχει σχέση και, ντρέπομαι που το λέω, αλλά άρχισα να νομίζω πως η ύπαρξη ζεστού κλίματος συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Στην 2η δουλειά όμως, αν και οι εργοδότες ήταν πολύ νέοι, κρατούσαν υπερβολικά τυπικές σχέσεις σε σημείο που δεν αισθανόμουν άνετα. Στην αρχή αισθανόμουν κάπως, στην πορεία ήρθα πιο κοντά με τον 1, αλλά το γεγονός ότι η άλλη συνέχιζε να είναι τυπική με πλήγωνε όσο χαζό κι αν φαίνεται.
Το συμπέρασμα είναι: όταν εργάζομαι κάπου αφήνω στον άλλο να θέσει τα όρια κι αφού τα θέσει ορίζω κι εγώ πλαίσια συμπεριφοράς. Μου αρέσει οι σχέσεις να είναι καλύτερες από τυπικές επειδή έτσι αισθάνομαι καλύτερα και λειτουργώ αποτελεσματικά κι αν είναι στο χέρι μου δεν θα ξανασυνεργαστώ με τυπικούς και ''I'm the boss'' ανθρώπους.
Σαν αφεντικό, αν κι όταν γίνω, θα ακολουθήσω την προσέγγιση που έμαθα κι εμπιστεύομαι. Και επίσης θα πληρώνω όσο καλύτερα μπορώ, επειδή όσο θετικός άνθρωπος κι αν είσαι, ο εργαζόμενος έχει πρωταρχική ανάγκη να πληρωθεί όσο καλύτερα του επιτρέπουν τα προσόντα που έχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.