27-12-08
21:38
Με λίγα λόγια ο κόσμος μας,η κοινωνία μας είναι τόσο απαιτητική που πολύ άνθρωποι δεν το αντέχουν και αρρωσταίνουν παθαίνοντας στρες και διάφορα άλλα.Προσωπική μου γνώμη είναιΘεωρώ πως η ψυχική διαταραχή (όπως και ο εθισμός) είνα πρόβλημα πρωτίστως κοινωνικό και ότι ένα μεγάλο σφάλμα του ιατρικού μοντέλου που υιοθετήθηκε επί σειρά ετών στην κλινική ψυχολογία ήταν η υπόνοια πως το άτομο χωλαίνει καθότι δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην κοινωνική πραγματικότητα. Μα πώς μπορεί κανείς να είναι λειτουργικός σε έναν εξ'ορισμού δυσλειτουργικό κόσμο; Το μοντέλο ανετράπη τις δεκαετίες του '50 και του '60 εκτός των άλλων χάρη στη συμβολή της ανθρωπιστικής ψυχολογίας και αργότερα μετά τη δεκαετία του '70 δηλαδή, προχωρήσαμε σε πιο εκλεπτυσμένες προσεγγίσεις όπως η γνωστική.
Δυστυχώς η νοοτροπία "το πρόβλημα δεν είναι στον κόσμο είναι στον άνθρωπο" παραμένει, με αποτέλεσμα πολλοί πάσχοντες να πνίγονται στην ενοχή και να θεωρούν την κατάστασή τους προσωπική αδυναμία και αποτυχία (ενώ αυτή να οφείλεται είτε σε κοινωνικούς είτε σε βιολογικούς παράγοντες). Δεν πιστεύω ότι είναι έτσι τα πράγματα. Επιπλέον, αποφεύγω να κάνω τη διάκριση μεταξύ ήπιων και βαρύτερων περιπτώσεων με σκοπό να δούμε πού θα ήταν καλύτερα να χορηγήσουμε φάρμακα. Έγκειται στη δικαιοδοσία του καθενός να κρίνει τι είναι αυτό που ανταποκρίνεται στη δική του νόηση και τι του ταιριάζει. Μπορεί δηλαδή ο πάσχων να αντιλαμβάνεται νοητικά τι του συμβαίνει (λόγου χάρη ο καταθλιπτικός ξέρει πως δεν είναι λογικές οι διαστρεβλώσεις που κάνει για τον εαυτό του) αλλά συναισθηματικά να τον παίρνει ο διάολος και να μην έχει τον έλεγχο. Και για να πράξεις όσα προτείνει η swamps η καλή διάθεση είναι προαπαιτούμενο. Στην προκειμένη περίπτωση παρόλο που η κατάθλιψη μπορεί να είναι ήπια με τα επιστημονικά κριτήρια, η φαρμακευτική αγωγή θα μπορούσε να προσφέρει την πολυπόθητη καλή διάθεση για να μπορέσει το άτομο πλέον να υιοθετήσει κάποιες τεχνικές που θα καλυτερεύσουν τη ζωή του.
Για μένα η λύση είναι η πρόληψη. Οι άνθρωποι να ενημερώνονται, να εξερευνούν, να πειραματίζονται, να ενδοσκοπούν, να είναι σε εγρήγορση και να επεξεργάζονται συστηματικά κάθε πτυχή της ζωής ούτως ώστε να είναι σε θέση ανα πάσα στιγμή να εντοπίζουν σε ποιους τομείς θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν βελτιώσεις που θα τους κάνουν περισσότερο ευτυχείς.
ότι ο κόσμος μας είναι πιο δυσλειτουργικός απο ότι ήταν πότε άλλωτε.
Η νοοτροπία ότι το πρόβλημα είναι στον άνθρωπο και όχι στην κοινωνία, υπάρχει έντονα στην Ελλάδα και σε κάποιες άλλες χώρες. Υπάρχουν όμως και κράτη των οποίων οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτόμυαλοι και έτσι φροντίζουν να βοηθούν τα άτομα με προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς,κ.τ.λ και κατ επέκταση και όλη την τοπική τους κοινωνία.Στην Ελλάδα του 2008 όταν ένας άνθρωπος έχει κάποιο πρόβλημα στρες και εμείς το βλέπουμε και αντι να τον βοηθήσουμε τον χλευάζουμε και τον ειρωνευόμαστε σαν υποανάπτυχτοι και απολίτιστοι χωριάτες το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κάνουμε αυτον τον άνθρωπο να χειροτερέψει. Αν φερθούμε σε αυτόν τον άνθρωπο με ευαισθησία, τότε ίσως και να ξεπεράσει το πρόβλημα του πολύ πιο εύκολα.Όταν κοροιδεύουμε είναι σαν να του λέμε είσαι άρρωστος!
.
Αγαπητέ epote
Ετσι όπως τα λές ότι ο άνθρωπος για να είναι σε ψυχολογική εγρήγορση και να βελτιώνει το μυαλό του χρειάζεται φάρμακα, τότε καταντάει ενα ρομπότ που το ελέγχουν τα φάρμακα και το καθοδηγούν.Μα καλά είμαστε σοβαροί?Ο ξάδερφος μου επαιρνε αντικαταθληπτικό και νύσταζε συνέχεια ούτε στην δουλειά του δεν μπορόύσε να αποδώσει όπως έπρεπε τι ανοησίες είναι αυτές περι εγρήγορσης!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-12-08
18:40
------- Σημείωση συντονιστή -------
Το παρόν θέμα δημιουργήθηκε από split του θέματος για τις κρίσεις πανικού.
Το παρόν θέμα δημιουργήθηκε από split του θέματος για τις κρίσεις πανικού.
Αγαπητό ΓίδιΕγώ κατ' αρχήν δε συμφωνώ και δεν καταλαβαίνω το νόημα της σύγκρισης με το τότε. Κάθε εποχή έχει τα δικά της, κι ο άνθρωπος πάντα στεναχωριόταν από ό,τι τον επηρέαζε... αλλά και τρωγόταν με τα ρούχα του.
Κατά τ' άλλα, είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Δέχομαι την οπτική σου, ότι "παιδιά, υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα, καλά είμαστε, χαλαρώστε". Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί μειώνεις τη σοβαρότητα μίας ψυχικής κατάστασης, που απασχολεί τόσο κόσμο και επιστήμονες, με το να θεωρείς ότι η απάντηση είναι τόσο απλή.
Δεν μειώνω,ούτε υποτιμώ την σημασία ενός ψυχολογικού προβήματος.Όταν υπερεκτιμούμε όμως ενα ψυχολογικό πρόβλημα, το σκεφτόμαστε έντονα και το κάνουμε σοβαρότερο απο ότι είναι.Είναι προτιμότερο να αντιμετωπίζεις οτιδήποτε με ψυχραιμία και υποβιβάζοντας το, παρά να το αφήνεις να οδηγεί την ζωή σου και να γίνεται αφόρητο.Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις το σκεπτικό μου.Όταν υπερεκτιμούμε κάτι τότε θεωρούμε ότι αυτό είναι πιο δυνατό απο εμάς και αυτό είναι λάθος.Όταν εγώ με μια κρίση πανικού που με έπιασε στο ασανσερ αρχίσω και σκεφτομαι ΟΟΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑ, ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΞΑΝΑΠΑΘΩ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ τότε πανικοβάλλομαι και είναι σαν να προκαταβάλλω τον εαυτό μου οτι θα το ξαναπάθω
Γίνεται κάτι σαν έμμονη ιδέα δηλαδή και το ξαναπαθαίνεις, μόνο και μόνο απο τον ΦΟΒΟ σου μην τυχόν και το ξαναπάθεις τον οποίο φόβο ίσως να προκαλείς εσύ με τις σκέψεις που έκανες προηγουμένως.
Αναφέρομαι βέβαια σε περιπτώσεις που μπορούν να ελεγχθούν απο το μυαλό..Είμαι υπέρ της θετικής σκέψης, είμαι υπέρ των ψυχολόγων οι οποίοι βοηθούν στην αλλαγή τρόπου σκέψεως του ανθρώπου προς το καλύτερο είμαι όμως κατά των φαρμάκων.Προσωπικά με βοηθάει η γυμναστική και αισθάνομαι πολύ καλύτερα ψυχολογικά μετά απο αυτήν.Μπορούν να εκκριθούν άπειρες ουσίες όταν γυμναζόμαστε, οι οποίες καταπολεμούν ακόμα και πολύ σοβαρές ασθένειες.Γνωρίζω όμως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουμε χρόνο για γυμναστική έτσι όπως κατάντησε η ζωή μας να γιατί αναφέρθηκα στον παλιό τρόπο ζωής, διότι οι άνθρωποι (κάποιων εποχών) παρά τα προβλήματα τους έβρισκαν χρόνο για ουσιαστικά πράγματα στην ζωή.Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι αθλητές είναι σε μια κατάσταση μεγάλης ηρεμίας, και ελέγχουν τα νεύρα τους πολύ περισσότερο απο τους υπόλοιπους ανθρώπους.Ακόμα και στην αρχαιότητα η άνθρωποι κατάλαβαν την σημασία της γυμναστικής.Τώρα κάποιος θα αναρωτηθεί. Μα πώ είναι δυνατόν να γυμναστεί ένας άνθρωπος που υποφέρει απο βαριά μορφή κατάθλιψης?
Εκεί την απάντηση έχει μόνο η επιστήμη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.