pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
26-01-09
13:51
Aν και έχει προχωρήσει η κουβέντα θα ήθελα να πω ότι γνωρίζω πολύ καλά 2 ετεροφυλοφιλες, συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένες γυναίκες [παντρεμένες και ευτυχισμένες εδώ και κάποια χρόνια] που είχαν επιλογή το γάμο και την καριέρα και το επέλεξαν αλλά παιδιά δεν έκαναν και δεν σκοπεύουν από ότι λένε [33 η μία 39 η άλλη] να κάνουν.
Και ΔΕΝ είναι ανασφαλείς, ΔΕΝ έχουν συμπλέγματα, ΔΕΝ έχουν ψυχικά τραύματα από την οικογένεια, ΔΕΝ έχουν ομοφυλοφιλικές τάσεις [όχι ότι καταλαβαίνω τι σχέση έχει με τα παιδιά αυτό ] ΔΕΝ έχουν χωρισμένους γονείς, ΔΕΝ βιάστηκαν και γενικώς δεν τους συνέβη τπτ πιο "συγκλονιστικό" από το να μεγαλώσουν σε μια "φυσιολογική" ελληνική οικογένεια (μπαμπάς, μαμά, 2 παιδιά).
Και ειδικά για τη μία κόβω..το χέρι μου ότι είναι μια χαρά(!) [και για την άλλη δλδ είμαι σίγουρη απλώς.. .δεν κόβω το χέρι μου ]
Οκ, αναγνωρίζω κι εγώ ότι δεν είναι το πλέον συνηθισμένο αλλά όχι και να βγάλουμε όποια δεν θέλει να κάνει παιδιά διαταραγμένη προσωπικότητα(!!!). Όπως έχει αναφερθεί και πιο πάνω.. ε κατά κανόνα οι γυναίκες έχουμε μητρικό φίλτρο. κάποιες, ενδέχεται, να το πήραν σε ...λειψή ποσότητα δεν είναι να τις βγάλουμε και ζαβές!!!
Σεβαστό!
Έχεις ένα ποσοστό δίκιου. Πειράζει που δε μπορεί να το συλλάβει ο 20χρονος εγκέφαλος μου?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
26-01-09
11:36
Σου το εύχομαι ολόψυχα να πετύχεις το στόχο σου και να έχεις πάντα τις καλύτερες συνθήκες γι αυτό.
Αλλά άσε τις υπόλοιπες του παραδείγματος γιατί δε μας παίρνει. Άστο καλύτερα. Γυναίκες που κουβαλάνε πίσω τους, οικογένειες τέτοιων διαμετρημάτων, βουλευτικές αποζημειώσεις, και εκμετάλλευση/ρευστοποίηση τηλεοπτικών/κοσμικών παρουσιών, τί να πώ κι εγώ τώρα?
Σαφώς και θέλεις να πεις κάτι σωστό κατά τη γνώμη σου, το οποίο αντιλαμβάνομαι αλλά επέτρεψε μου να πιστεύω ότι δεν σε βοηθά η διατύπωση και η επιλογή των παραδειγμάτων.
Τί γίνεται όμως...
Όταν είσαι στο γραφείο και πρέπει να τελειώσεις μια δουλειά που δεν σε περιμένει και το πιτσιρίκι στο σπίτι ανεβάζει πυρετό?
α. ζητάς βοήθεια για τη δουλειά, τρέχεις στο πιτσιρίκι, και το άτομο που σε βοήθησε πιστώνεται την ολοκλήρωση του project
βου. ζητάς βοήθεια για το πιτσιρίκι, μένεις στη δουλειά, χώνεσαι στις τύψεις
γου. παίρνεις τη δουλειά στο σπίτι (αν γίνεται), τρέχεις στον παιδίατρο, γυρνάς να το τακτοποιήσεις, στο 90% των περιπτώσεων οι ιώσεις σκάνε όταν δεν είναι ανοιχτά τα φαρμακεία και τρέχεις για εφημερεύον και τέλος ξενυχτάς και στον Η/Υ
δου. ... όλο και κάποια συνστεκίτισσα θα το συμπληρώσει, εγώ έχω ζήσει τουλάχιστον τα βου, γου και ε γιατί δεν υπάρχει άτομο να με αντικαταστήσει. και
ε. κι όταν μεγαλώνει και μένει μόνο του ψιλοάρωστο στο σπίτι για να μην πάει σχολείο και χειροτερέψει, σε κοιτάει και σε παρακαλάει να μείνεις μαζί του ενώ εσύ βλέπεις ήδη το δεκάωρο στη δουλειά να διαμορφώνεται και κόβεσαι στα δύο συναισθηματικά...
Λοιπόν, παιδί μόνο από επιλογή, μόνο με συνειδητή εμπλοκή σε ό,τι συνεπάγεται, και ο σύντροφος, σύζυγος, ο ο,τιδήποτε τέλος πάντων, οφείλει από σεβασμό και μόνο σε όσα εσύ και μόνο εσύ τελικά θα χρειαστεί να κάνεις ή να θυσιάσεις να σε ακολουθήσει στις επιλογές σου. Αν θέλει εσένα πραγματικά.
(και να μην ξεχάσω. enough is enough. στα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης το έμβρυο δεν έχει συνείδηση και δεν έχει εγκεφαλικές λειτουργίες και εννοείται ότι μέχρι τον τοκετό δεν αποτελεί αυτόνομο οργανισμό.)
Eναι ένα ζωντανό,εν δυνάμει ον. Είναι ζωντανό και μέχρι τη στιγμή της έκτρωσης έστω και με ζωώδες ένστικτο αντιστέκεται στον θάνατο (αποφεύγοντας το χειρουργικό εργαλείο με κινήσεις του σώματος του,υπάρχουν τα σχετικά ντοκυμανταίρ).
Το οτι δεν έχει συνείδηση..οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε ναι,άλλοι όχι. Αλλά πιστεύω οτι εφ'οσον απ'το δεύτερο μήνα λειτουργούν ζωτικά όργανα όπως η καρδιά και το νευρικό σύστημα (οι αισθήσεις) γιατί όχι και ο εγκέφαλος.
Αν ένας άνθρωπος θεωρείται κλινικά νεκρός όταν σταματάει η καρδιά του,καλύτερα να φροντίζουμε να κάνουμε εκτρώσεις πρίν το δευτερο μήνα,να μην κάνουμε και ανθρωποκτονία!
Το οτι είναι ένας άνθρωπος σε πρώιμο σταδιο της ανάπτυξης του δεν του αναιρεί την ανθρώπινη υπόσταση,εκτός κι αν πρίν τον τοκετό ανήκει στην κατηγορία των πιθηκοειδών και μετά τον τοκετό μετατρέπεται σε άνθρωπο με τον ίδιο τρόπο που η κάμπια μετατρέπεται σε πεταλούδα.
Κατ'εμέ ο τοκετός είναι το πρώτο μεταίχμιο στη ζωή του ανθρώπου όπως είναι η εφηβεία,ή τα γηρατειά,η έναρξη μιας φάσης,και φυσικά δεν υποχρεώνω κανένα να συμφωνησει με την άποψη μου.
Όσο για την δυσκολία συγχρονισμού στα δυο καθήκοντα,μόνο εσύ που τα έχεις και τα δυο ξέρεις ποιό είναι πιο σημαντικό και ποιό θα άφηνες σε περίπτωση που δεν μπορούσες να τα έχεις και τα δύο. Θα θέλαμε να ακούσουμε την άποψη σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
26-01-09
02:43
Το βλεπεις απλοικα το ζητημα, και στο μυαλο σου ειναι (?) ή η εκδοχη της μελωδιας της κοινωνιας, η της κακιας μητριας της Χιονατης. Μεχρι να φτασουμε απ'το ενα ακρο στο αλλο, υπαρχουν πολλες διαβαθμισεις.
Μικρή είμαι ακόμα. Τόσα ξέρω τόσα λέω. Όσο ζω μαθαίνω. .. Δεν είμαι απόλυτη,αρκει να με πείσουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
26-01-09
02:28
Όσο για τις ''γενικεύσεις'' περι επιθυμίας κάθε γυναίκας για γάμο στο άμεσο/μακρινό/ο,τι θες μέλλον -χωρίς να υποννοώ απολύτως τίποτα παραπάνω απ'αυτό ακριβώς που γράφω- η άποψή μου είναι η εξής,,
Αποκλείω να υπάρχει ετεροφυλόφιλη,συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένη γυναικα που θα έχει ως επιλογές α)το γάμο, β)την καριέρα, γ) το γάμο μαζι με την καριέρα, και θα προτιμήσει την καριέρα σκέτο. Το αποκλείω.
Εκτός αν είναι ανασφαλής,έχει συμπλέγματα,ψυχικά τραύματα απ'την οικογένεια, ομοφυλοφιλικές τάσεις,χωρισμένους γονείς, εμπειρία βιασμού και άλλες μη φυσιολογικές καταστάσεις. Εκεί το δέχομαι.
Επίσης ξέρω,κι έχω δει στη ζωή και σε ιστορίες που έχω ακούσει,γυναίκες που έχουν πάθος για την καριέρα τους γιατί 1.Όταν ηταν μικρές δέχτηκαν ερέθισμα για μια τέχνη (όπως εγώ με τη λογοτεχνία),για ένα επάγγελμα,ένα λειτούργημα,ένα άθλημα,ένα κοινωνικό στόχο,μια πολιτική φιλοδοξία και ορκίστηκαν στον εαυτό τους να φτάσουν πάση θυσία αυτό το στόχο,θυσιάζοντας χρόνο και κόπο,αποσκοπώντας σε αργή ή γρήγορη-επίτευξη πάντως-του στόχου και, 2. Γυναίκες χωρίς ζωή,δυστυχισμένες για κάποιο σκοτεινό λόγο,που βλέπουν την επιτευξη του στόχου ως μοναδική ευκαιρία αποδοχής του εαυτού τους απο τον κόσμο και κατ'επέκτασιν τον εαυτό τους,που θυσιάζουν προσωπική ζωή για να πετύχουν,μόνοι ή με φίλους-συμμάχους και κάνουν ο,τι θες για να πετύχουν,δουλευοντας ακαταπαυστα με ανεξήγητη δύναμη,γιατι μόνο ετσι δεν σκέφτονται τις προσωπικές τους τραγωδίες.
Το παράδειγμα 1 αν έμενε έγκυος θα το κρατούσε,θα ήταν περήφανη γι'αυτο,ίσως παντρευόταν,αλλά είναι αρκετά γυναίκα ωστε να μην χρειαστεί τη συνδρομή ενός απρόθυμου πατέρα,και μετά κόπων κι αγώνα θα εφτανε τον αρχικό στόχο.
Το παράδειγμα 2,θα έκανε έκτρωση και στη φαντασια της το φανταστικό χέρι της άδικης κοινωνίας θα την εσπρωχνε στην πορτα του γυναικολογου,θα ενθαρρυνε και θα καθησυχαζε τις τυψεις της λεγοντας πως ''άλλοι φταινε'' κσι πως '' πρέπει να σκοτωσω το παιδι μου για να μην γινω ξεφτιλα στον μπαμπα και για να κάνω καριέρα'',και στα 40 της ανύπαντρη κατα τα λεγόμενα της απο επιλογη -για να το λεει- θα κλαίει την μοιρα της και θα προσπαθεί -ματαια-να πεισει τον εαυτό της οτι είναι ευτυχισμένη με την καριέρα. Αφού δε θα μπορουσε να παιξει το δυσκολο ρολο της μητερας-συζυγου.
Εχω συναντήσει κι απ'τα δυο είδη κι έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου. Δεν λέω οτι κάθε γυναικα ΠΡΕΠΕΙ να κρτάει το ανεπιθυμητο παιδι της.. έχουμε ελευθερια επιλογής....αλλά οι Χ λογοι που οδηγουν στην έκτρωση,με τίποτα δε τη δικαιολογουν. Δεν είναι ένα απλό λάθος. Σκοτώνεις ένα παιδί. Παιδί είναι, όχι μηρμύγκι. Ελπίζω σε 10 χρ'ονια που θα είμαι 30 να μην έχω χάσει κι εγώ αυτό που θεωρείται γελοια ευαισθησία. Μόνο αυτό.
Αποκλείω να υπάρχει ετεροφυλόφιλη,συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένη γυναικα που θα έχει ως επιλογές α)το γάμο, β)την καριέρα, γ) το γάμο μαζι με την καριέρα, και θα προτιμήσει την καριέρα σκέτο. Το αποκλείω.
Εκτός αν είναι ανασφαλής,έχει συμπλέγματα,ψυχικά τραύματα απ'την οικογένεια, ομοφυλοφιλικές τάσεις,χωρισμένους γονείς, εμπειρία βιασμού και άλλες μη φυσιολογικές καταστάσεις. Εκεί το δέχομαι.
Επίσης ξέρω,κι έχω δει στη ζωή και σε ιστορίες που έχω ακούσει,γυναίκες που έχουν πάθος για την καριέρα τους γιατί 1.Όταν ηταν μικρές δέχτηκαν ερέθισμα για μια τέχνη (όπως εγώ με τη λογοτεχνία),για ένα επάγγελμα,ένα λειτούργημα,ένα άθλημα,ένα κοινωνικό στόχο,μια πολιτική φιλοδοξία και ορκίστηκαν στον εαυτό τους να φτάσουν πάση θυσία αυτό το στόχο,θυσιάζοντας χρόνο και κόπο,αποσκοπώντας σε αργή ή γρήγορη-επίτευξη πάντως-του στόχου και, 2. Γυναίκες χωρίς ζωή,δυστυχισμένες για κάποιο σκοτεινό λόγο,που βλέπουν την επιτευξη του στόχου ως μοναδική ευκαιρία αποδοχής του εαυτού τους απο τον κόσμο και κατ'επέκτασιν τον εαυτό τους,που θυσιάζουν προσωπική ζωή για να πετύχουν,μόνοι ή με φίλους-συμμάχους και κάνουν ο,τι θες για να πετύχουν,δουλευοντας ακαταπαυστα με ανεξήγητη δύναμη,γιατι μόνο ετσι δεν σκέφτονται τις προσωπικές τους τραγωδίες.
Το παράδειγμα 1 αν έμενε έγκυος θα το κρατούσε,θα ήταν περήφανη γι'αυτο,ίσως παντρευόταν,αλλά είναι αρκετά γυναίκα ωστε να μην χρειαστεί τη συνδρομή ενός απρόθυμου πατέρα,και μετά κόπων κι αγώνα θα εφτανε τον αρχικό στόχο.
Το παράδειγμα 2,θα έκανε έκτρωση και στη φαντασια της το φανταστικό χέρι της άδικης κοινωνίας θα την εσπρωχνε στην πορτα του γυναικολογου,θα ενθαρρυνε και θα καθησυχαζε τις τυψεις της λεγοντας πως ''άλλοι φταινε'' κσι πως '' πρέπει να σκοτωσω το παιδι μου για να μην γινω ξεφτιλα στον μπαμπα και για να κάνω καριέρα'',και στα 40 της ανύπαντρη κατα τα λεγόμενα της απο επιλογη -για να το λεει- θα κλαίει την μοιρα της και θα προσπαθεί -ματαια-να πεισει τον εαυτό της οτι είναι ευτυχισμένη με την καριέρα. Αφού δε θα μπορουσε να παιξει το δυσκολο ρολο της μητερας-συζυγου.
Εχω συναντήσει κι απ'τα δυο είδη κι έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου. Δεν λέω οτι κάθε γυναικα ΠΡΕΠΕΙ να κρτάει το ανεπιθυμητο παιδι της.. έχουμε ελευθερια επιλογής....αλλά οι Χ λογοι που οδηγουν στην έκτρωση,με τίποτα δε τη δικαιολογουν. Δεν είναι ένα απλό λάθος. Σκοτώνεις ένα παιδί. Παιδί είναι, όχι μηρμύγκι. Ελπίζω σε 10 χρ'ονια που θα είμαι 30 να μην έχω χάσει κι εγώ αυτό που θεωρείται γελοια ευαισθησία. Μόνο αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
26-01-09
01:49
Το να κάνεις ένα παιδι ανεπιθυμητης εγκυμοσυνης σε κατατάσσει στο 10% των γυναικών που δε θα έριχναν το παιδί τους για προσωπικούς (δηλ.εγωιστικούς αν μη τι αλλο) λόγους.΄
Επίσης το να κανεις παιδί δεν σε κατατάσσει στην κατηγορία των γυναικών χωρίς ζωή και φιλοδοξίες.
Επίσης επιμένω,μπορείς να γινεις 10% και να έχεις οικογένεια. Αν πετύχω ως συγγραφέας -που είναι η φιλοδοξια μου- δεν προκειται να σταθει εμποδιο η οικογενεια μου. Το μυαλο μου θα με κάνει 10% όχι η οικογενειακή μου κατάσταση. Ο άντρας και τα παιδια μου θα με στηρίζουν ο μεν οικονομικά τα δε ηθικά.
Μήπως η Κικη Δημουλά έχασε τον οιστρο της επειδη παντρευτηκε? Οχι, αντιθετα την ωφελησε δημιουργικα η περίοδος αυτή. Μήπως η Ναταλία εμπόδισε με την φυσικη της παρουσία τον πατέρα της Φρέντυ Γερμανό απ'το να γράφει κορυφαία βιβλία? Μήπως η πλειοψηφία των ελληνίδων γυναικών βουλευτων-μπορεις να το τσεκαρεις αυτο- δεν ειναι παντρεμενες με παιδια(πχ.Γιαννάκου,Γεννηματά,Μπακογιάννη,Ράγιου)? Κι όμως,έφτασαν ψηλά.
Υπάρχουν πολλα παραδείγματα,παλια και σημερινα.
Όταν λες οτι μια γυναικα που κατ'αναγκη γινεται μητέρα προσαρμοζεται όπως προστάζει η ανθρώπινη φύση,το αποτέλεσμα αυτής της πράξης δε λέγεται προσαρμογή? Αν όχι θα σκισω το πτυχίο φιλολογίας μόλις το πάρω.
Επίσης το να κανεις παιδί δεν σε κατατάσσει στην κατηγορία των γυναικών χωρίς ζωή και φιλοδοξίες.
Επίσης επιμένω,μπορείς να γινεις 10% και να έχεις οικογένεια. Αν πετύχω ως συγγραφέας -που είναι η φιλοδοξια μου- δεν προκειται να σταθει εμποδιο η οικογενεια μου. Το μυαλο μου θα με κάνει 10% όχι η οικογενειακή μου κατάσταση. Ο άντρας και τα παιδια μου θα με στηρίζουν ο μεν οικονομικά τα δε ηθικά.
Μήπως η Κικη Δημουλά έχασε τον οιστρο της επειδη παντρευτηκε? Οχι, αντιθετα την ωφελησε δημιουργικα η περίοδος αυτή. Μήπως η Ναταλία εμπόδισε με την φυσικη της παρουσία τον πατέρα της Φρέντυ Γερμανό απ'το να γράφει κορυφαία βιβλία? Μήπως η πλειοψηφία των ελληνίδων γυναικών βουλευτων-μπορεις να το τσεκαρεις αυτο- δεν ειναι παντρεμενες με παιδια(πχ.Γιαννάκου,Γεννηματά,Μπακογιάννη,Ράγιου)? Κι όμως,έφτασαν ψηλά.
Υπάρχουν πολλα παραδείγματα,παλια και σημερινα.
Όταν λες οτι μια γυναικα που κατ'αναγκη γινεται μητέρα προσαρμοζεται όπως προστάζει η ανθρώπινη φύση,το αποτέλεσμα αυτής της πράξης δε λέγεται προσαρμογή? Αν όχι θα σκισω το πτυχίο φιλολογίας μόλις το πάρω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
26-01-09
01:04
Μα τι καριέρα είναι αυτή τέλος πάντων που αξίζει την θυσία? Για πρωθυπουργίνα ,ή για τη wall street?
Και μην ξανακούσω για χρήματα γιατι θα μου πέσουν τα μαλλιά. Ο πατέρας δε θα συμβάλλει στα έξοδα? Η καριερίστα με τον μεγάλο μισθό δε θα μπορέσει να μεγαλώσει το παιδί της?? Ή μηπως το παιδι της καριεριστας θέλει versace ζιπουνάκι και τηλεκατευθυνόμενη ferrari. Για συνέλθετε λίγο ρε παιδιά..
Χωρίς παρεξήγηση πάντα. Βάλτε λίγο θετικό ρεαλισμό. Μπαίνετε γραμμη,ολόισια στο τριπάκι του συστήματος. Στο στερεότυπο της καριεριστας. Στο τέλος κλαίνε. Για καλό το λέω. Το έχω δει αυτο. Η καθηγήτρια μου στο πανεπιστημιο.. Ταξιδια,βραβεια,βιβλια,τιμές,καριερα απ'το τιποτα..και τωρα στα 50......
Και μην ξανακούσω για χρήματα γιατι θα μου πέσουν τα μαλλιά. Ο πατέρας δε θα συμβάλλει στα έξοδα? Η καριερίστα με τον μεγάλο μισθό δε θα μπορέσει να μεγαλώσει το παιδί της?? Ή μηπως το παιδι της καριεριστας θέλει versace ζιπουνάκι και τηλεκατευθυνόμενη ferrari. Για συνέλθετε λίγο ρε παιδιά..
Χωρίς παρεξήγηση πάντα. Βάλτε λίγο θετικό ρεαλισμό. Μπαίνετε γραμμη,ολόισια στο τριπάκι του συστήματος. Στο στερεότυπο της καριεριστας. Στο τέλος κλαίνε. Για καλό το λέω. Το έχω δει αυτο. Η καθηγήτρια μου στο πανεπιστημιο.. Ταξιδια,βραβεια,βιβλια,τιμές,καριερα απ'το τιποτα..και τωρα στα 50......
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
pote ksana
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
26-01-09
00:49
Φυσικά και μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά ταυτόχρονα και να έχεις και παιδί.
Το θέμα είναι πόσο καλά θα τα κάνεις.
Άλλο να βρίσκεσαι στην αρχή της καριέρας σου και να προσπάθείς να πετύχεις και άλλο να θες απλά να διατηρήσεις μια ήδη κατεκτημένη επιτυχία.
Γι΄αυτό έχουμε καταλήξει η νέα γενιά να διέπεται από ένα κύμα νεοσυντηρητισμού. Μάλλον επειδή μεγάλωσε με γιαγιάδες...
Όπως είπα και πριν, αν το μόνο ζητούμενο είναι ένα πτυχίο, σαφώς και δεν αξίζει.
Όλοι το ξέρουμε;
Από που προκύπτει αυτό ακριβώς;
Τέτοια καριέρα να μου λείπει, σόρρυ κιόλας.
Συμφωνώ ότι έχουν αυτή την άποψη. Ο άνθρωπος είναι τρομερά προσαρμοστικό ον, και μαθαίνει να είναι ευτυχισμένος με αυτά που έχει, όταν πλέον είναι αργά για να αλλάξει.
Προτιμώ ωστόσο να παίρνω τις αποφάσεις μου όσο μπορώ ακόμα να είμαι αντικειμενική.
Τα πιο δημιουργικά σου χρόνια κατά κανόνα είναι μεταξύ 16-36 περίπου. Το να πετύχεις είναι ήδη δύσκολο, αν βασίζεσαι και στις εξαιρέσεις που πέτυχαν μετά τα 40, σώθηκες.
Τη μητέρα τους τη ρώτησες;
Παρεμπιπτόντως, μάλλον κάτι άλλο ήθελες να πεις, διότι όλα τα παιδιά γεννιούνται σε μικρή ηλικία (εκτός από τον Bejnamin Button)
Σαφώς. Για μένα όμως, και για το πώς θέλω να μεγαλώσω το παιδί μου, απαιτεί όσο περισσότερη μόρφωση και καλλιέργεια μπορώ να μαζέψω μέχρι να το κάνω. Και ναι, και επαγγελματική επιτυχία. Θέλω το παιδί μου να με βλέπει ως πρότυπο και σε αυτόν τον τομέα, όπως έβλεπα και βλέπω κι εγώ τη μητέρα μου.
Σώνει και καλά δηλαδη να κάνω παιδί στα 23 επειδή αλλιώς είμαι εγωίστρια;
Το ότι σου ακούγονται ρεαλιστικά και τετράγωνα, ουδόλως αρνητικό το θεωρώ.
Και σόρρυ, αλλά δεν θέλω η ζωή μου να "παλεύεται" απλά. Δεν μου αρκεί. Αν εσένα σου αρκεί, go for it. Άλλοι προσφέρουν περισσότερα στην κοινωνία με το έργο τους και άλλοι κάνοντας παιδιά. Όπως μπορεί και θέλει ο καθένας...
Καλή μου φίλη,δεν ειπα ποτε οτι σκοπος της γυναικας ειναι να παντρευτεί στα 23 και τέλος. Ίσα-ισα,σαν άνθρωπος πρωτα εγώ υποστηρίζω την εξέλιξη της ως ανθρωπου. Κι εγώ έχω κάνει το πρόγραμμά μου για τη ζωη μου,κάπως έτσι,έδωσα 2 φορες εξετασεις και θα εδινα άλλες 100 για να μη γίνω μια απλή συζυγος του συζυγου μου. Και,ναι,σχεδιάζω να παντρευτώ στα 30κατι αφού πρώτα δοκιμαστώ ως καθηγήτρια και-ελπίζω-συγγραφέας.
Πέραν αυτου. Αν γίνει η στραβή στη ζωή μου και μείνω αυριο έγκυος τι θα π΄ρπει να κάνω? Να ποδοπατήσω το παιδί μου για να μην παρεκκλίνω ούτε κατα μια μοιρα του αυστηρου προγράμματος μου? Δεν το επέλεξα,αλλά συνέβη! Που ακριβώς θα μ'εμποδίσει το παιδί στην καριέρα?? Πόσες δε μεγαλώνουν μόνες το παιδί τους δουλευοντας? Αν σου μοιάζει αντι-φεμινιστικο το να γινεις μητερα στα 23,εμένα μου μοιάζει αδιανοητο να εισαι ΠΡΩΤΑ μπιζνες γουμαν και ΜΕΤΑ γυναικα-μητερα,και γιατι οχι συζυγος. Βεβαιως και μπορείς να φτασεις στην κορυφη και να'σαι μητερα? Μήπως να μην κανουμε παιδια οσες θέλουμε να πετυχουμε στη ζωή μας?
Και κάτι άλλο. Στο πρόγραμμα κάθε γυναίκας υπάρχει ο τέλειος γάμος την τέλεια περίοδο. Όπως λες κι ςσυ,μετά τα 36 που είναι αφιερωμένα στην καριέρα..κι εγώ ευχομαι να έχω μια ευτυχισμένη οικογένεια που θα είμαι αρκετα ωριμη κι απολύτως ΕΤΟΙΜΗ γι'αυτην. Ξέρεις όμως μπορεί στα 36 να μην έχω τίποτα απ'αυτά λόγω τύχης.
Συγνώμμη αλλα δε μπορώ να μη γελάσω με το οτι θεωρείς την ανάληψη ευθύνης ενος παιδιού ως προσαρμογή!! Δε μπορω να μπω στην ψυχολογία μιας γυναικας που θεωρει συμβιβασμο το να αφήσει την (συμφωνα με την παραδοσιακη ψυχολογια) αρσενικη πλευρα της (καριερα>οικογενεια) για την θηλυκή (οικογένεια>καριερα).
Προσωπικα θεωρω μεγιστο στοιχημα και επιτυχια μου ως γυναικα να τα εχω και τα 2. Μια απροσμενη εγκυμοσυνη δεν εμποδιζει εναν τόοοσο φιλοδοξο ανθρωπο να πετυχει. Μια γυναικα που πιστευει στον εαυτο της τα καταφερνει όλα και δεν ακουει κανενα. Και δεν αυταπατάται οτι θα γίνει πλήρης απλά αν φτάσει στο απόγειο. Καμμία γυναικα δεν ικανοποιείται μόνο με την επιτυχια,μη γελιόμαστε. Πάρε παράδειγμα την Α.Βουγιουκλάκη. Έφτασε τοσο ψηλά όσο καμμία ελληνιδα σε επιπεδα δόξας και επιτυχιας και λατρειας,γιατι ήταν υπερ-φιλοδοξη και καριεριστα, και καλυφθηκε ως γυναικα οταν εγινε μητέρα-ετσι δήλωνε τουλαχιστο.
Είναι βλακώδες να ριξεις ένα παιδί για την καριερα-πες καλυτερα οτι περιμένεις να επιβεβαιωθεις για την αξια σου μεσω της καριερας για να νιωσεις ετοιμη να κανεις παιδι. Τίποτα δε σταματα μια γυναικα που θελει να κανει καριερα. Τίποτα δε σταματα μια γυναικα που θελει να ζησει τη ζωη της-έχει ομως ηθικη.
Πάρε την Μ.Σταματερη,τη δημοσιογραφο. Έκανε παιδι στα 20,χωρισε στα 25 και κανει καριέρα στα 40+. Ας είμαστε ρεαλιστες,όχι αμοραλιστες. Τελεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.