Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Πως μου είχε διαφύγει τόσο καιρό αυτή η λατρεμένη γατοταινία ?
Ντροπή μου που δεν την είχα αναφέρει μέχρι σήμερα σ' αυτό το θέμα ...
Από τις πιο αγαπημένες μου όσες φορές κι αν τη δω .. νιάου !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
1 ) Ιστορίες για γάτες – Εκδόσεις :Ινστιτούτο του βιβλίου –Α. Καρδαμιτσα .
Από το μυθο του Αισώπου για τη γάτα και την Αφροδίτη , τα αισθηματικά προβλήματα μιας αγγλίδας γάτας του Μπαλζακ , το μαύρο γάτο του Αλλαν Πόε , η γάτα που πήγαινε παντού μόνη της του Κίπλινγκ , εως τον Παράδεισο των γάτων του Ζολά .. κ.α …… πρόκειται για ένα σημειωματάριο θα έλεγα με κείμενα που αφιέρωσαν μεγάλοι συγγραφείς για το λατρεμένο χνουδωτό πλάσμα συγκεντρωμένα σε αυτό το νιαουρίστικο βιβλίο .
Στο κείμενο του Μπωντλαίρ με τίτλο το ρολόι όπου αναφέρει πως οι Κινέζοι βλέπουν την ώρα στα μάτια μιας γάτας αντιγράφω :
" …. Κι αν κανένας ανεπιθύμητος ερχόταν να μʼ ενοχλήσει την ώρα που το βλέμμα μου αναπαύεται πάνω της , αν κανένα μισαλλόδοξο Πνεύμα , κανένας ανάποδος δαίμονας μου έλεγε :
Τι κοιτάς με τέτοια επιμέλεια ; Τι ψάχνεις να βρεις στα μάτια αυτού του πλάσματος ; Βλέπεις μέσα τους την ώρα άσωτε , ακαμάτη θνητέ ;
Θα απαντούσα χωρίς να διστάσω : Ναι βλέπω την ώρα : είναι η Αιωνιότητα ! "
2 ) Δον Νερο Κορλεόνε – μια γατοιστορία της Ελκε Χαιντενραϊχ εκδόσεις γράμματα , μια ιστορία για ένα γάτο που ζει σε ένα κτήμα ώσπου μια μέρα τρυπώνει από το παράθυρο στο εξοχικό σπιτάκι του λόφου και ανακαλύπτει τι θα πει γατίσια ζωή – γεμάτη αφράτα χαλιά , μαλακούς καναπέδες , λουκάνικα και ζεστό γαλατάκι …
Σʼ αυτή την γλυκειά και πανέξυπνη ιστορία οι άνθρωποι είναι απλοί και τα ζώα περίπλοκα …και η νοσταλγία το πιο ισχυρό συναίσθημα .
3 ) Η τελευταία μαύρη γάτα – Ευγένιος Τριβιζάς
Ο γνωστός μοναδικός στο είδος του Τριβιζάς , ο τίτλος τα λέει όλα , ο διωγμός του διαφορετικού , του αλλιώτικου που πάνω του ρίχνουμε όλα τα στραβά μας εν προκειμενω η μαύρη γάτα .
4 ) " Μη πατάτε τις ουρές " και το " … και άλλες ουρές " της Μαριέλλη Σφακιανάκη –Μανωλίδου εκδόσεις Οδυσσέας , υπέροχα και αυτοβιογραφικά και τα δύο , δεν τα λες βέβαια καθαρόαιμα γατικά αναγνώσματα μιας και έχουν περίοπτη θέση στις διηγήσεις της και οι σκύλοι όμως σίγουρα είναι βιβλία όπου ξεχιλίζει η πρώτη αρετή των ζώων - όπως αναφέρει στον πρόλογο ο Νίκος Δήμου - , η ανθρωπιά !
Για όσους έχουν αναρωτηθεί για το αν μιλάνε οι γάτες , θα τους απαντήσω πως φυσικά μιλάνε , και είναι γλωσσομαθή όντα μπορείς να τους μιλήσεις σε όποια διάλεκτο θες και θα σε καταλάβουν … εννοείται πως μαθαίνουν τη γλώσσα του " αφεντικού " τους αλλά ταχύτατα μπορούν να συννενοηθούν και με άλλα γλωσσικά ιδιώματα .
Συχνά τους μιλάω κινέζικα ( που δεν ξέρω ) ή ρώσικα ( που επίσης δεν ξέρω ) η αλήθεια είναι πως στην αρχή παθαίνουν ένα ντουβρουτζά , γρήγορα όμως συννενοούμαστε μια χαρά .
Θα μου επιτρέψετε να ομολογήσω πως έχω κάνει πολύ καλύτερες συζητήσεις με γάτες από ότι με ανθρώπους ειδικά όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς όπως προανέφερε και ο Νίκος Δήμου.
Ιδού και οι αποδείξεις ... θα μου επιτρέψετε να παραθέσω και την ακριβή .....την πιο ακριβή μου μετάφραση
-έλεος
- μα έρχομαι εγώ ποτέ να σε ξυπνήσω ;
-το σιχαίνομαι αυτό που κάνεις
-πόσο καιρό ; κανα 2 χρόνια ;
- τι δυο λεπτά ..2 χρόνια λέμεεεε
- σιγά μη κάνω και συμφωνία
- σε μισώ ( λατρεία )
- πεινάω
- κι εγώ
- και ο βλαξ τι κάνει ;
- μας τραβάει βίδεο πάλι
- ας κάνουμε τους καλούς
- ναι , ναι να τελιώνει με την αηδία
- βαριέμαι να του χαμογελάσω
- κι εγώ
- τι λες να φάμε σήμερα
- πλαστικές αηδίες
- πάλι ; πφφ
-αφού βαριέται να μαγειρεύει
-… μʼ αγαπάς ;
- άσχετο ..
- έλα πες …
- αφου ξες
-έλααα εγώ τόσα νάζια σου κάνω.. κοίτα …
- θα με κάνεις μπάνιο ;
- πάλι σεξ θες ;
- όχιιι κάνε με μπάνιο έεελλααα
- ουφ θα σε κάνω
που κυλιόσουνα πάλι και μυρίζεις γρασίδι ;
- είχα πάει να σου φέρω μια πεταλουδίτσα να παίξουμε …σκληρέ ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Προτιμώ να ονειρεύομαι την εξήγηση πως
“Ο Θεός έπλασε τη γάτα για να μπορεί ο άνθρωπος να χαϊδεύει την τίγρη”
Δυο χέρια δεν κάνουν μια αγκαλιά
ένα χέρι μπορεί
όταν χαϊδεύει τη ράχη μιας γάτας....
Κι όμως το γατοπάθος μίλησε με τις πιο χνουδωτές του εκφράσεις Δεσμώτη του γατίσιου πάθους ..
Πριν αρκετά ποστ τέθηκε το ερώτημα για το αν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα των λατρεμένων μας γατιών , ήθελα λοιπόν απόψε να μοιραστώ σε τούτο δω το τοπικ τα συμπεράσματα που έχω καταλήξει μετά από έτη και έτη και δεηθόμεν και για άλλα έτη έντονης και υπέροχης συμβίωσης με τις γάτες . Όποιος θέλει να συμπληρώσει , διαφωνήσει και να επεκτείνει τις παρατηρήσεις που έχω κάνει , πραγματικά θα ήταν υπέροχο .
Οι διαφορές των θυληκών και των αρσενικών γατιών δεν είναι πολλές για την ακρίβεια ελάχιστες στη συμπεριφορά θα έλεγα . Στο σωματότυπο βέβαια διαφέρουν αρκετά , δεν χρειάζεται να δεις τα γεννητικά όργανα ενός γάτου για να καταλάβεις πως είναι ρσενικός , συνήθως έχουν πιο πλατύ μούτρο , συχνά και προγούλι , είναι πιο μεγαλόσωμοι και έχουν τις περισσότερες πληγές , γδαρσίματα , στο τρίχωμά τους αφού μπλέκουν συχνά σε καβγάδες .
Στη συμπεριφορά τους τώρα έχω διαπιστώσει τις εξής διαφορές οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στην εκδήλωση του έρωτός τους .
Ο αρσενικός γάτης όταν βρίσκεται σε οίστρο , παθαίνει ντουβρουντζά , λολαίνεται τελείως και δεν μπορείς να τον συγκρατήσεις με τίποτα . Η θυληκή γάτα πάλι ότι τον παθαίνει τον ντουβρουντζά της τον παθαίνει , αλλά το παίζει πιο.. κυρία .
Όταν ένας γάτης φλερτάρει μια γάτα , δεν έχει όρια , δεν υποχωρεί αν δεν τη κατακτήσει . Ξεχνάει σπίτι , ύπνο , φαί , τα πάντα . Σε αυτή τη φάση πολλοί γάτοι χάνουν τη ζωή τους , είτε γιατί μένουν μέρες χωρίς φαγητό είτε γιατί κάνουν παρακινδυνευμένα πράγματα .
Ο γάτης κυνηγάει την κοντέσα γάταινα ανελέητα , γίνεται τελείως ρόμπα δεν τον νοιάζει τίποτα αρκεί να ικανοποιήσει τον κολασμένο πόθο του .
Θα τρέξει πίσω της για ώρες ή μέρες , θα στηθεί έξω από το σπίτι της , θα τραγου.. ουπς σόρυ θα νιαουρίζει ήθελα να πω σκούζοντας μέχρι να δει το αντικείμενο του έρωτά του .
Η γάταινα από την άλλη , το παίζει ιστορία και τάχαμου , θέλει σαν τρελή αλλά του γυρίζει την πλάτη , πάει σε άλλη ταράτσα αδιαφορώντας για τις κραυγές του ( ξέροντας βέβαια πως ο γαμβρός θα την ακολουθήσει μέχρι θανάτου ) , για να του παραδοθεί θα τον φέρει στο αμήν .
Σε κάτι τέτοιες στιγμές πολλοί γάτοι μπορεί να περάσουν το δρόμο χωρίς να κοιτάξουν αν έρχεται αυτοκίνητο , να κλειστούν σε κάποιο υπόγειο που νόμιζαν πως είχε πάει η Ιουλιέτα τους και άλλα πολλά που συνήθως τους κοστίζουν τη ζωή .
Στην ερωτική συμπεριφορά ενός γάτου μπορεί κάλλιστα να δει κανείς αυτό τον παραλληλισμό που οι ποιητές και οι φιλόσοφοι διέκριναν ΕΡΩΤΑΣ = ΘΑΝΑΤΟΣ !!
Όταν τελικά ένα ζευγάρι γατιών σμίξει ερωτικά αυτό θα γίνει πάντα στα κρυφά , οι γάτες δεν είναι σαν τους σκύλους που συνουσιάζονται μέρα μεσημέρι στη διπλή γραμμή του δρόμου σταματώντας την κυκλοφορία .
Σπάνια θα δει κανείς γάτες την ώρα που κάνουν έρωτα .
Μετά βέβαια αφού γίνει το ποθούμενο … τα πράγματα είναι απλά ούτε " θα με πάρεις με παπά και με κουμπάρο " ούτε τίποτα , ο καθείς θα τραβήξει το δρόμο του και ούτε γάτα ούτε ζημιά !!!
Ο γάτης για νέες περιπέτειες , βλέπε καυγάδες , τσαμπουκάδες σε πιο νεαρούς γάτους καθώς και το γνωστό παιχνίδι των ενήλικων προς τους μικρούς γάτους το κατούρημα ή το χέσιμο .
Ναι , ναι καλά διαβάσατε συνηθίζεται οι γεροντότεροι γάτοι να αφοδεύουν ή να ουρούν τους νεότερους είναι το βάπτισμα του πυρός ( για τον γάτο που το βιώνει βέβαια είναι μεγάλη ντροπή και όνειδος θυμάμαι έναν γάτο μου που καθόταν αμίλητος σε μια γωνιά , και χωρίς φαι για ένα 24ωρο μετά από μια τέτοια εμπειρία ).
Η θυληκή βέβαια θα μείνει έγκυος , θα περάσει την εγκυμοσύνη μόνη της καθώς και τη γέννα και το μεγάλωμα των μικρών της .
Φημολογείται πως οι αρσενικοί όταν δουν τα μωρά τα πνίγουν , προσωπικά δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο , κυρίως είναι αδιάφοροι και τους ψιλονευριάζουν τα μικρά που παίζουν με τις ουρές τους αλλά πατούν μια νιαουροφωνή και όλα οκ.
Μια φορά μόνο ένας γάτος μου κατούρησε τα μικρά του , δέχθηκε βέβαια μεγάλη ποινή από μένα ( να φάει φακές ) και δεν το ξανάκανε !!
Μερικά ρητά για την καληνύχτα :
- Δεν υπάρχει πόρτα αρκετά δυνατή ώστε να κρατήσει έξω μια γάτα ή έναν εραστή .
- Μπορείς να πεις στο σκύλο να κάνει κάτι . Στη γάτα μπορείς μονάχα να το παρουσιάσεις ως μια λογική πρόταση .
- Οι σκύλοι έρχονται όταν τους φωνάζεις . Οι γάτες σημειώνουν νοερά αυτό που τους λες για να επανέλθουν αργότερα στο ζήτημα.
- Ποιός θα μπορούσε να πιστέψει πως πίσω από αυτά τα λαμπερά μάτια δεν υπάρχει μια ψυχή ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Ας θυμηθούμε μερικές
Ο Γκάρφιλντ σε σκίτσο :
Ο Γκάρφιλντ από την ταινία
Από το Νο 2
Φυσικά ποιός ξεχνάει τους Τομ και Τζέρυ ο ακύρηχτος πόλεμος γάτας και πόντικα
Για το τέλος θέτω προς συζήτηση το ..γιατί όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο έξυπνο τον λέμε ..γάτα ?
Ή γιατί ονομάζουμε μια σεξουαλική γυναικεία παρουσία ως γατούλα του σεξ ?
Επαφύομαι στην λογοτεχνική πένα του Δεσμώτη του γατοπάθους , είμαι σίγουρη πως θα τα αναλύσει με τους πλέον καλύτερους γατοσυνειρμούς .
υγ: Δεσμ , ενώ εσύ στο Μελιώ θυμάσαι το Μελιά , εγώ πάλι βλέποντας τον μοναδικό και ανεπανάληπτο Βέγγο θυμάμαι πάντα ΤΗΝ ατάκα : Γυναίκα , μπικίνι , τραγικό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Με λέξεις που θυμίζουν σάλτο, η συμμετοχή σας είναι όπως το κρύο πλακάκι που ακουμπάει τη γούνα αδέσποτης γάτας στο πύρος κάποιου θέρους που βράζει...
Δεν είμαι ξανθιά , ομολογώ όμως πως μπροστά στον εκφέροντα λόγο σου νιώθω μενεγάκη . Ήθελα να ξέρα τι τον διάβαζα τόσο Καστοριάδη , μάλλον εκεί θα το έκαψα . Μέχρι να κατανοήσω τι ήθελες να πεις , έκανα ένα τσιγάρο , δλδ ένα τσιγάρο δρόμος κάθε σου φράση . Χαίρομαι που σου θυμίζει το Μελιώ τη Μελιά , θα μπορούσε να σου θυμίζει βέβαια και τη Μελιώ από τους Φρουρούς της Αχαΐας του Τάσσου Αθανασιάδη ή την " Αμελί " , άλλωστε μια μίξη αυτών των δύο είναι .
Απόψε σκέφτηκα να παραθέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις από τα βιώματά μου με τις γάτες , ίσως έτσι βοηθήσουμε κάποιους που δεν τις γνωρίζουν βιωματικά να πάρουν μια πρώτη γεύση από αυτό το υπέροχο , μυστήριο και σαγηνευτικό πλάσμα !
Είχα την τύχη να ζήσω την παιδική και την εφηβική μου ηλικία σε μονοκατοικία με τεράστια αυλή , λουλούδια , δέντρα και πολλές γάτες οι οποίες κάναν περαντζάδα από τον κήπο μας , πρώτον γιατί εύρισκαν χώμα για να κάνουν την ανάγκη τους μια και η γάτα δεν αφοδεύει σαν το σκύλο όπου να’ ναι, είναι πολύ κυρία και θέλει να παίρνει την τουαλέττα της ιδιωτικώς. Γι’ αυτό και σπάνια θα δείτε γατιά … εν ώρα δημιουργίας !!!
Όσοι έχετε γάτα σε διαμέρισμα φροντίστε ώστε η άμμος της να βρίσκεται όχι σε κοινή θέα αλλά κάπου πιο απόμερα όπου δεν θα τη βλέπετε εσείς ή οι επισκέπτες .
Παρόλο λοιπόν που η αυλή μας ήταν χώρος συνάντησης των γατιών της γειτονιάς μέχρι κάποια ηλικία δεν είχα τη δική μου γάτα ( αν μπορεί να πει κανείς αυτή την έκφραση για ένα τόσο ανεξάρτητο ζώο ).
Μέχρι που μια μέρα ένας γάτης με υιοθέτησε , αποφάσισε πως θέλει να ζήσει μαζί μου κι η χαρά μου δεν λεγόταν , ήταν ένας Ρώσικος Μπλέ έτσι μου είπε η κτηνίατρος που τον πήγα , μεγάλη περηφάνεια ένιωσα από τον τίτλο του , λες και είχα έναν αυτοκράτορα στο σπίτι μου .
Φυσικά είχα να παλέψω με τη δικτατορία των λουλουδιών , αφού οι γάτες χαλούσαν , σκάλιζαν , έκοβαν τα λουλούδια που με τόση προσοχή η μητέρα μου και οι θείες μου φρόντιζαν σαν να ήταν παιδιά τους .
Επειδή είμαι γνήσια δημοκράτισσα επέβαλα φυσικά την δικτατορία των γατιών με συνοπτικές διαδικασίες και με ελάχιστες απώλειες , κάτι πρησμένα μάτια που είχα για ολίγα 24ωρα κι έτσι ξεκίνησε το ταξίδι στο πλανήτη της γάτας .
Όσα έχω ζήσει , μοιραστεί , μάθει , νιώσει , απολαύσει , χαρεί , λυπηθεί σε αυτό το ταξίδι δυστυχώς δεν περιγράφονται με λόγια . Περιγράφεται η αγάπη ? Όχι αυτή που δίνεις , αλλά αυτή που λαμβάνεις ? Ζαμέ !!
Με όσες γάτες έζησα κάτω από την ίδια στέγη με ήξεραν απ’ έξω κι ανακατωτά , εγώ πάλι καθόλου . Μα πόσο προβλέψιμοι είμαστε οι άνθρωποι πια ?
Γνώριζαν πότε είμαι θυμωμένη και αράζαν στο καναπέ τους ξέροντας ακριβώς πότε μου έχει περάσει και τότε ερχόντουσαν στα πόδια μου . Υπήρξαν βέβαια και στιγμές που θεωρήσαν τον εαυτό τους υποχρεωμένο να επέμβει βάζοντας μου μια γενναία γατοτσιρίδα ή κάνοντας μια τσαχπινιά για να συνέλθω και κατά ένα περίεργο τρόπο το κατάφερναν πάντα , ο θυμός εξανεμιζόταν ωσάν το ύδωρ στην καυτή άμμο .
Ήξεραν ακριβώς πότε έχω τα κέφια μου οπότε τότε έβρισκαν ευκαιρία να διεκδικήσουν δικαιώματα , να θέσουν απαιτήσεις όπως το να κοιμούνται στο κρεβάτι μου , να ρημάξουν την καινούργια γλάστρα , να ξηλώσουν την κουρτίνα με τα νυχάκια τους αφού καμιά ωφέλεια δεν μπορούσαν να βρουν σε κάτι που τους κρύβει τον ήλιο που τόσο λατρεύουν.
Όταν πάλι ήμουν λυπημένη θα σας περιγράψω ένα παράξενο πράγμα που έκαναν , ανέβαιναν στην αγκαλιά μου , και ακουμπούσαν τα ποδαράκια τους στο πρόσωπό μου . Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται , μια κίνηση που πολλές φορές ούτε εμείς οι άνθρωποι δεν την κάνουμε να σκουπίσουμε τα δάκρυα του φίλου μας. Συνήθως στεκόμαστε αμήχανοι και δεν ξέρουμε πώς να φερθούμε . Οι γάτες όμως ξέρουν.
Είχαν μια καταπληκτική ικανότητα να ξεχωρίζουν ανθρώπους , υπήρξαν φίλοι , συγγενείς που στο πρώτο αντίκρυσμά τους πήραν θετική ψήφο από τις γάτες μου ( μέχρι στα πόδια τους ανέβηκαν , φανταστείτε ) και άτομα που και μόνο που τα έβλεπαν έφευγαν περηφρονητικά στα μέσα δωμάτια.
Δε θα ξεχάσω μια σχέση που είχα την οποία ο γάτος μου σιχαινόταν φριχτά , εκτός της αδιαφορίας που του έδειχνε συνήθως , όποτε μπορούσε του κατουρούσε τα παπούτσια , για να δείξει την απέχθειά του . Τότε δεν μπορούσα να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά του γάτου μου και πίστευα πως ζηλεύει , κι όμως , αργότερα κατάλαβα πόσο δίκαιο είχε αλλά αυτό είναι θέμα άλλου τόπικ.
Στην πορεία είδα ότι σε άλλες σχέσεις δεν είχαν κανένα είδος ζήλειας αντιθέτως ενέκριναν. Θα συμβούλευα όποιον έχει γάτα πάντως , και βρεθεί σε τρυφερές περιπτύξεις με το σύντροφό του , να κλείσει τη γάτα εκτός του δωματίου που θα τελεστεί το μοιραίο , διότι η αλήθεια είναι πως μια κάποια περιέργεια την έχει και το πιθανότερο είναι να έρθει να δει τι ακριβώς συμβαίνει στη κυρά του ή στο κύρη του . Και πιστέψτε με , δεν είναι και ότι καλύτερο να βρεθείς στην κορυφαία στιγμή με το γάτο σου να μπήγει να νύχια στο σύντροφό σου , γιατί θεώρησε πως μάλλον κάτι κακό σου κάνει για να σκούζεις .
Τα ζώα δεν έχουν κάτι που έχουμε εμείς . Το γέλιο .
Μπορεί να κλαίνε , να θυμώνουν , να χαίρονται , αλλά δεν γελούν .
Κι όμως.
Όταν ένας μπερμπαντόγατος που είχα, γύριζε το ξημέρωμα μετά από ολονύκτια ερωτο-γατο-τσαρκα βάζω στοίχημα πως μου γελούσε , και βάζω ακόμα μεγαλύτερο στοίχημα πως αν είχε φωνή θα μου έλεγε : δεεεεν το χάσαμε το κορμί πατριώτηηηηη !!! Νενικήκαμεν απόψε !!!
Συνεχίζεται …….
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
« γυναικείο» , από αυτά που ίσως περνούν αδιάφορα όταν βρίσκεσαι σε ένα βιβλιοπωλείο ψάχνοντας για ιδιαίτερα διαβάσματα , όμως εγώ το λατρεύω .
Είναι ένα ασυνήθιστο ερωτικό μυθιστόρημα σε φόντο σελιλόιντ , με μια πινελιά γαστρονομίας , διάχυτο μυστήριο , ιστορικές αναφορές , πολλές μυρωδιές και το άγρυπνο βλέμμα του Εδουάρδου.
Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο εκδότης :
<< …..Στο τέλος του βιβλίου ο αναγνώστης έχει ξεχάσει πως ο Εδουάρδος δεν είναι παρά ένας γάτος …>>
Οι 9 ζωές του Εδουάρδου
Της Chrystine Brouillet
Εκδόσεις : Κριτική
Η ιστορία αφορά έναν γάτο που διανύει την ένατη ζωή του στη Γαλλία στο σπίτι της Ντελφίν Περντρί μιας μποέμισας φωτογράφου .
Στις προηγούμενες ζωές του ο Εδουάρδος δέχτηκε τα χάδια της Νεφερτίτης στην Αίγυπτο , έζησε τις σταυροφορίες , το πέρασμα του κομήτη Χάλευ , την παγκόσμια έκθεση στο Λονδίνο επί Βικτωρίας , τον διωγμό των Εβραίων μαζί με τη λατρεμένη του Ραχήλ , τις αγορές της Κωνσταντινούπολης και το κυνήγι μαγισσών ζώντας με τη μάγισσα Κατρίν .
Ο Εδουάρδος θυμάται δεν έχει παρά να μυρίσει έναν άνθρωπο για να μαντέψει τις προθέσεις του …
Θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες :
<< Ξύπνησε πριν απ’ αυτόν . Τον κοίταξε . Ύστερα ξανάκλεισε τα μάτια της για να νιώσει καλύτερα τη ζεστή κοιλιά του πάνω στη δική της . Ανάσανε τη μυρωδιά του κάτω από το λαιμό της και σκέφτηκε , όπως κάθε πρωί από τότε που πρωτοσυναντήθηκαν , ότι αυτές οι στιγμές ηρεμίας ταίριαζαν με την ελπίδα και την αφέλεια του πρωινού .
Η Ντελφίν έμενε ξαπλωμένη ακίνητη μη θέλοντας να ξυπνήσει τον Εδουάρδο . Εκμεταλλευόταν τη στιγμή για να τον παρατηρήσει , για να χορτάσει την ομορφιά του , για να τον απολαύσει. Πόσο αγαπούσε την ατελείωτη γραμμή γύρω από τα μάτια του την κεντημένη με ξανθές βλεφαρίδες τόσο λεπτές σαν τους σπόρους των ραδικιών που πετούν στους αγρούς. Πόσο αγαπούσε αυτή τη γραμμή που έκρυβε το ανεξιχνίαστο μυστήριο των ωχροπράσινων ματιών του την ξεκούραζε από τη γλυκιά υπερδιέγερση που συντηρούσε μέσα της αυτό ακριβώς το αίνιγμα.
Όταν ο Εδουάρδος βύθιζε το βλέμμα του στο δικό της η Ντελφίν έβλεπε μέσα του χαμογελαστές αινιγματικές σφίγγες . Κάποιες μάλιστα βιάζονταν να της θέσουν το αίνιγμα τους :
« Γιατί τρέχεις ; Γιατί καπνίζεις ; Γιατί φοβάσαι να πεθάνεις ; Γιατί δεν έχεις παιδί ; Γιατί σ’ αρέσουν τ’ ανοξείδωτα μαχαιροπήρουνα ; Γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί ; Γιατί δεν έχεις κι εσύ γούνα σαν τη δική μου ; Γιατί οι μεγάλες γάτες όπως εσύ κάνουν μπάνιο, ενώ οι μικρές γλείφονται ; Γιατί παραψήνεις το κοτόπουλο ; »
Η Ντελφίν αναρωτιόταν πως άντεχε κάποτε να ζει χωρίς τον Εδουάρδο .
Εκείνος τεντώθηκε , άνοιξε το ένα μάτι. Το βλέφαρό του άφησε να φανεί μια κατάμαυρη κόρη πάνω σε μια ανοιχτοπράσινη ίριδα , διάστικτη με τα χρώματα της στάχτης και της σαμπάνιας .
Κοίταξε την Ντελφίν με καλοσύνη δεν θα αργούσε να του ξύσει την κοιλιά , να του τρίψει την πλάτη και τα πόδια , να χαϊδέψει το μουσούδι του από την άκρη της μύτης μέχρι τα αφτιά . Θα μετρούσε μηχανικά τα 24 μουστάκια του και θα του ελεγε ότι ήταν ο ωραιότερος γάτος του κόσμου . >>
@ Dr Strangelove συμφωνώ και επαυξάνω στα λεγόμενά σου για τον αγαπητό γατο-Δεσμώτη , δεν ξέρω αν οι γάτες θα ένιωθαν ευτυχείς από τις ποιητικές του αναφορές σε αυτές , μιας και πιστεύουν πως είναι αδιανόητο να μην τις θεωρούμε θεές πάντως σίγουρα θα τον
« υιοθετούσαν » , αφού εκείνες είναι που διαλέγουν « αφεντικά » , ή για να είμαι πιο ακριβής ταπεινούς θαυμαστές .
Δυστυχώς δεν διαθέτω τέτοια ποιητική ευκαμψία ούτε τόσο ευφάνταστο λεξιλόγιο για να στις περιγράψω , αυτό που διαθέτω είναι ατέλειωτα βιώματα ζώντας χρόνια τώρα μαζί τους και υπόσχομαι σύντομα να περιγράψω μερικά από αυτά .
Όταν αναφερόμαστε στη λέξη γάτα , δεν εννοούμε μόνο το θηλυκό αλλά και τον αρσενικό γάτο ή πάρδο ή γάτη όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ.
@ Great Chaos υπέροχες οι ιστορικές αναδρομές σου , ήθελα κι εγώ να γράψω γι αυτές αλλά δεν διέθετα πηγές , παρά μόνο την πηγαία αγάπη μου για τις γατουπάρξεις ώστε ότι βρίσκω να αναφέρετε σε αυτές το αποθηκεύω χωρίς να αποθηκεύω και πηγές . Τα σέβη μου !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Από Το Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του Γέρο-Πόσουμ
Μετ.Παυλίνα Παμπούδη, Γιάννης Ζέρβας και το παρακάτω, για πάρτη σου:
"το να βαφτίζεις τα γατιά, έχει μια δυσκολία…
δεν είναι επιπόλαιη κι ανάλαφρη ασχολία
καθόλου δεν τρελάθηκα και δεν το λέω αστεία:
κάθε μια γάτα , ονόματα πρέπει να έχει τρία!
"
Τελικά τα μεγάλα γατοπνεύματα συναντιούνται ήμουν ανάμεσα σε αυτό που πόσταρα και στο " βάφτισμα των γάτων " , ευχαριστώ για την αφιέρωση φίλτατε γατοστεκιώτη
Τώρα με κομπλάραν οι αναφορές για πηγές διότι για το κείμενο που θέλω να παραθέσω δεν έχω πηγή , το είχα βρει πριν χρόνια ούτε θυμάμαι από που , και το είχα αποθηκεύσει στο φάκελλο με τα " λατρεμένα γατοκείμενα" που διαθέτει ο επτάψυχος ωσάν γάτα υπολογιστής μου .
Θα το τολμήσω ελπίζοντας πως ίσως κάποιος από σας ίσως διαθέτει την πηγή !
Επίσης θα τολμήσω να το παραθέσω ( όχι όλο το κείμενο , είναι μεγαλούτσικο - εντάξει όχι και σαν την Πελλοπόνησο αλλά είναι , για απόψε μια πρώτη γεύση ) στην αυθεντική του γλώσσα αν και μπήκα στον άθλιο πειρασμό να το " μεταφράσω" αλλά θα ήμουν τουλάχιστον ιερόσυλη να αγγίξω το λόγο του Ροΐδη.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΓΑΤΑΣ
Με πρόλαβες όσο εγώ έγραφα εσύ πόσταρες , κι άλλο μεγάλο γατοπνεύμαΚαι ο Ροίδης έχει γράψει μια σάτιρα ανθρώπινων χαρακτήρων, μέσα από τη συμπεριφορά της γάτας: https://users.otenet.gr/~aper/extracts/roidis.html
Αυτή λοιπόν είναι και η πηγή του κειμένου ευχαριστώ τον Ρεμπεσκέ που την έβαλε χωρίς να γνωρίζει πως εγώ εκείνη την ώρα έγραφα , και τη Νεράιδα που μου την έστειλε επίσης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Πράγματι πάρα πολλοί ποιητές και λογοτέχνες λάτρεψαν τις γάτες , οι οποίες πρώτες είχαν την τύχη να ακουμπήσουν τα
« πατουσάκια » τους , πάνω στα υπέροχα συγγράμματα τους . Άλλωστε όπως έχει πει κάποιος ανώνυμος λάτρης "πιο συχνά βρίσκεις μια γάτα στο δωμάτιο ενός συγγραφέα απ’ ότι στο γραφείο ενός χρηματιστή " !
Ο Νομπελίστας T.S. Eliot ήταν ένας αθεράπευτα γατόβιος , οι γάτες υπήρξαν γι αυτόν η έκφραση της παιδικότητάς του , της σκανδαλιάρικης διάθεσής του και του πόθου του για ανεξαρτησία και διασκέδαση .
Στη ποιητική του συλλογή που κυκλοφορεί στην Ελλάδα με τον τίτλο :
« Το Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του Γερο Πόσουμ » , διαβάζουμε στην εισαγωγή « … Ο Έλιοτ φαίνεται να προσπαθούσε σ’ όλη του τη ζωή να επιτρέψει στον εαυτό του να χαρεί δημόσια και απροκάλυπτα . Ως άνθρωπος το κατόρθωσε στον δεύτερο γάμο του . Ως ποιητής στην εν λόγω συλλογή ».
Αγριόγατος βαρβάτος , σκόρπιζε παντού τη φρίκη
Απ’ το Γκρέβσεντ ως την Όξφορντ που ταξίδευε λοστρόμος
Ήταν κοσμοξακουσμένος ως « Του Τάμεση ο Τρόμος ».
Κουρελιάρα είχε γούνα που σακούλιαζε στη μέση
Απ’ το ένα το αυτί του γερό έλειπε κομμάτι
Και τον κόσμο τον εχθρό του , τον κοιτούσε μ’ ένα μάτι .
Το πεκινουά ξεχάστε που ‘χει χάσει το λουρί του !
Και ξεγράψτε το ποντίκι που στ’ αμπάρι θα βολτάρει
Και θρηνήστε κι όποιον γάτο το Νυχάρα θα τρακάρει .
Πέρσες , Τούρκους , Σιαμέζους , τους μαχότανε αγρίως
Οι αλλοδαποί τον τρέμαν κι αποφεύγαν την οργή του
Γιατί ήτανε σιαμέζος κείνος που ‘φαγε τ’ αυτί του .
Το καΐκι είχε αράξει , το ‘λουζε το φεγγαράκι
Κι όπως αγρολικνιζόταν κι ασημίζαν τα πανιά του
Τη ρομαντική ο Νυχάρας ανακάλυπτε πλευρά του .
Κι είχε νου και μάτι μόνο για τη Λαίδη τη ΚΑΚΙΩΡΑ
Οι δικοί του απ΄ το τσούρμο στις κουκέτες ροχαλίζαν
Με σαμπάν και με πιρόγες οι εχθροί καθώς πλευρίζαν
Κι απ’ τα μπάσα του η Κακιώρα μαγεμένη είχε μείνει
Μες του φεγγαριού τη λάμψη μες την άκρα γοητεία
Εκατό γαλάζια μάτια άστραψαν με μοχθηρία .
Σιωπηλά καθώς το ζεύγος τώρα ούρλιαζε με πάθος
Και στα τελευταία ήταν ερωτιάρικα ντουέτα
Τη στιγμή που υψωθήκαν τα καμάκια τα στιλέτα .
Και –λυπάμαι που το λέω- φεύγει σαν κυνηγημένη .
Μάλλον γλίτωσε στο τέλος , δεν μας πνίγηκε κι εκείνη
Ο Νυχάρας όμως πάει τον στριμώξανε στην πρύμνη .
Και ανάποδα τον βάλαν να βαδίσει στο σανίδι
Ήρθε η ώρα να πληρώσει για τα τόσα κρίματά του
Και εκδίκηση να πάρουν τα δεκάδες θύματά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.